Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę ""Teologia"" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
„L’uomo tra Dio e il mondo” – la teologia della secolarizzazione e del mondo secondo Friedrich Gogarten
„The man between God and the world” – the theology of secularization and the world according to Friedrich Gogarten
„Człowiek między Bogiem a światem” – teologia sekularyzacji i świata według Friedricha Gogartena
Autorzy:
Pastorczyk, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1386678.pdf
Data publikacji:
2020-05-28
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
Friedrich Gogarten
teologia sekularyzacji
teologia świata
theology of secularization
theology of the world
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie teologii sekularyzacji i świata w ujęciu Friedricha Gogartena. Niezbędną pomoc w prezentacji myśli tegoż autora stanowi sentencja: „Człowiek między Bogiem a światem”, będąca jednocześnie tytułem jednego z jego najważniejszych dzieł. Zgodnie z myślą Gogartena, w życie człowieka wpisane jest ciągłe napięcie pomiędzy bezpośrednią i dynamiczną relacją z Bogiem a wynikającą z niej etyczną odpowiedzialnością za świat, w którym żyje. Z jednej strony spotkanie z Bogiem inspiruje człowieka do pozytywnej odpowiedzi na problematyczne pytania świata, jednakże z drugiej – przypomina mu o wynikającej z synostwa Bożego jego wolności od świata. W związku z tym, jedynym kluczem hermeneutycznym do zrozumienia życia między Bogiem a światem jest Jezus Chrystus.
The purpose of this article is to present theology of secularization and the world in the view of Friedrich Gogarten. An indispensable help in presenting our author’s thoughts is the sentence: „Man between God and the world”, which is also the title of one of his most important works. According to Gogarten’s thought, a constant tension between direct and dynamic relationship with God and the resulting ethical responsibility for the world in which he lives is inscribed in human life. On the one hand, the meeting with God inspires man to a positive response to the world’s problematic questions, but on the other hand, it reminds him of his freedom from the world resulting from God’s sonship. In this regard, Jesus Christ is the only hermeneutical key to understanding life between God and the world.
Źródło:
Sympozjum; 2020, 1(38); 157-170
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gerhard Lohfink, Alla fine il nulla? Sulla risurrezione e sulla vita eterna (Biblioteca di Teologia Contemporanea 200), tr. it. V. Maraldi, Editrice Queriniana, Brescia 2020, 278 s.
Autorzy:
Jaśkiewicz, Sylwester
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2092728.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Źródło:
Teologia w Polsce; 2021, 15, 2; 135-142
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Contributo della linguistica alla teologia
Autorzy:
Sambor, Pawel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158269.pdf
Data publikacji:
2022-11-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
language
meditation
symbol
sacrament
grace
język
mediacja
sakrament
łaska
Opis:
Artykuł omawia wkład lingwistyki w teologię, biorąc pod uwagę konkretny przykład myśli L.-M. Chauvet. Najpierw analizowana jest krytyka języka jako narzędzia. Według L.-M. Chauvet język nie może już być traktowany jako narzędzie, ale jako mediacja, rozumiana jako „matryca” lub środowisko (milieu). Mediacja językowa jest więc wyjaśniana z perspektywy koncepcji symbolu i porządku symbolicznego: podmiotowość człowieka jest nierozerwalnie związana z językiem, a ten posiada strukturę symboliczną. Refleksja teologiczna podąża za koncepcją mediacji i symbolu jako ważnym faktem antropologicznym. Wiara polega zatem na odrzuceniu iluzji bezpośredniego kontaktu z Bogiem i przyjęciu pośrednictwa Kościoła i sakramentów jako procesu "przyjmowania siebie" jako dzieci Bożych i przyjmowania siebie nawzajem w Chrystusie jako braci.
This paper discusses the contribution of linguistics to theology, taking the specific example of L.-M. Chauvet’s thought. First, the critique of language as a tool is analyzed. According to Chauvet, language can no longer be considered as a tool, but as a mediation, understood as a “matrix” or environment (milieu). Linguistic mediation is thus explained from the conceptual perspective of symbol and symbolic order: human subjectivity is inseparable from language, and language has a symbolic structure. Theological reflection follows the concept of mediation and symbol as an important anthropological fact. Faith, then, involves rejecting the illusion of direct contact with God and accepting the mediation of the Church and the sacraments as a process of “accepting ourselves” as children of God and accepting one another in Christ as brothers.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2022, 17; 77-92
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Da Rio de Janeiro a Medellin: la nascita della teologia post-conciliare latinoamericana
Autorzy:
Campagnaro, Matteo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2007460.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
teologia latynoamerykańska
metoda teologiczna
Jan XXIII
Sobór Watykański II
Paweł VI
wyzwolenie
ubodzy
Latin American theology
theological method
John XXIII
Vatican Council II
Paul VI
liberation
poors
Opis:
In recent decades, from a theological point of view, the Church in Latin America has gone from being a "receiving" church to being a "protagonist" church. This happened thanks to the dynamic development of a new way of practicing theology. Latin American post-Conciliar theology presents a new existential, kerygmatic and methodological approach based on a wise balance (hermeneutic circle) between orthopraxis and orthodoxy. The article presents and attempts to critically analyze the most important events of the period from the first Latin American Episcopal Conference in Rio de Janeiro in 1955 to the second in Medellin in 1968, which laid the foundations for the birth of post-Conciliar Latin America theology: the rise of CELAM, the choice of John XXIII, the Cuban Revolution and the Vatican Council II and especially the Constitution Gaudium et Spes, which introduces a new theological paradigm that recognizes the historical realities of pluralism of nations and cultures, as well as social, political and economic structures. Undoubtedly, the election of Cardinal Bergoglio as Pope is a "sign of the times" that makes the richness and freshness of Latin American theological reflection powerfully join the world theological discourse.
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2021, 34, 2; 26-44
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
I Padri della Chiesa e la metafisica: una relzione ineludibile
Church Fathers and Metaphysics: Unavoidable Relationship
Autorzy:
Maspero, Giulio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050683.pdf
Data publikacji:
2020-02-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Padri della Chiesa
metafisica
esegesi della Sacra Scrittura
Church Fathers
metaphysics
exegesis
Opis:
Sono molto importanti le riflessioni sull’uso della metafisica nell’insegnamento dei Padri della Chiesa, perché questo legame è molto radicato nell’esegesi fatta da loro. Questa è stata contestata soprattutto in ambito della Riforma che sosteneva che il linguaggio biblico fosse una derivazione della filosofia greca pagana. Padri della Chiesa non solo hanno lavorato sulla metafisica stessa, ma hanno anche modificato la sua forma classica, elaborandola in un certo modo come una nuova ontologia. Questo ha aiutato molto nella descrizione teologica di Dio Trino e Uno in modo molto più preciso. Su questa base hanno interpretato molto più in profondità tante questioni teologiche, facendole vedere in una nuova luce, ad es. l’opera della creazione, il mistero dell’uomo e la mariologia.
Reflections which concern using metaphysics in the teaching of the Church Fathers are highly important, because this relationship is deeply rooted in their exegesis. The relationship was negated specifically by the Reformation, which insisted that biblical language was allegedly replaced by pagan Greek philosophy. In fact, the Church Fathers were not only working on metaphysics itself but also they modified its classical form, producing some kind of new ontology, which is helpful in more precise theological depiction of Trinitarian God. On that basis they had initiated a new interpretation of metaphysics, showing a new perspective in looking at theological issues, such as creation, the mystery of human being, or Mariology.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2019, 13, 2; 63-78
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La pastorale della salute nell'Europa che cambia: L'Esperienza Italiana
Pastoral care in the health service in changing Europe: the italian experience
Autorzy:
Trębski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010377.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
teologia pastorale della salute
pastorale sanitaria
modelli pastorali
cappellanie
ospedaliere
teologia pastoralna zdrowia
duszpasterstwo w „świecie służby zdrowia"
modele duszpasterskie
kapelanie szpitalne
Opis:
Teologia pastoralna służby zdrowia często nie znajduje jeszcze należnego jej miejsca wśrόd działόw teologii pastoralnej, gdyż w powszechnym mniemaniu zajmuje siȩ wąskim i wyspecjalizowanym wycinkiem pracy duszpasterskiej. We wspόłczesnej Europie, wystawionej na fale migracyjne, niosące z sobą rόżnorodne wpływy kulturowe, instytucje lecznicze, stają się „skrzyżowaniem kultur”, gdzie spotkają siȩ rόżnorodne tendencje światopoglądowe i religijne. Choroba dotyka ludzi wszystkich wyznań i wywiera wpływ na ich rodziny i cały kontekst socjalny, w ktόrym żyją, dlatego „świat służby zdrowia” staje siȩ coraz bardziej ważnym obszarem ewangelizacji i konfrontacji z wiarą. Konfrontacja z cierpieniem i kruchością życia rodzi głębokie pytania egzystencjalne dotyczące sensu i celu życia. Moment choroby jest swoistym „locus theologicus”: bodźcem sprzyjającym odczytaniu na nowo historii własnego życia w świetle nowych, w tym duchowych wartości, ktόre bolesna sytuacja wydobywa na powierzchnię egzystencji. W tych momentach obecność duszpasterza może być wezwaniem do głębszej refleksji o wartościach, sensie i celu życia; zaproszeniem do duchowych poszukiwań i wzrostu w wierze. Kościόł stara się wyjść naprzeciw nowym wyzwaniom, proponując modele opieki duszpasterskiej w kontekście służby zdrowia. Artykuł ukazuje funkcjonowanie sprawdzonych modeli, takich jak „kapelania szpitalna” i „szpitalna rada pastoralna”, ktόre od lat istnieją na terenie Włoch. Ich zadaniem jest ewangelizacja i promocja posługi duszpasterskiej oraz wspόłpraca z laikami zaangażowanymi zawodowo w tym środowisku. Opisuje metodologie pracy oraz wskazuje na specyficzne priorytety duszpasterstwa w środowisku służby zdrowa, podkreślając, że za poszukiwaniem zdrowia często kryje się pragnienie pełni życia: pragnienie wiecznego zbawienia.
Pastoral Theology of health care does not often have its rightful place among pastoral theology, because the common perception is narrow and specialized slice of pastoral work. In Europe, influenced by migration, with its different cultural influences, medical institutions become “crossroads of cultures” on which meet various world views and religious tendencies. The disease affects people of all faiths and affects their families and the social context in which they live, because “the world health” is becoming increasingly important area of evangelization and confrontation with faith. The confrontation with suffering and fragility of life raises profound existential questions about the meaning and purpose of life. The moment of the disease becomes a kind of “locus theologicus”: a stimulus favorable reading anew the history of his own life in the light of new values, including spiritual ones, that painful situation brings to the surface of existence. In these moments the presence of a priest can be a call to a deeper reflection about values, meaning and purpose of life; an invitation to spiritual exploration and growth in the faith. The Church is trying to meet the new challenges by offering models of pastoral care in the context of health care. The article shows the functioning of the tested models, such as the “hospital chaplaincy” and “hospital pastoral council”, which years are in Italy. Their task is evangelization and the promotion of pastoral ministry and cooperation between the laity involved professionally in this environment. Describes work methodologies and indicates the specific priorities of pastoral care in environment of health, stressing that the search for health, often hidden desire for the fullness of life: the desire of eternal salvation.
Źródło:
Colloquia Theologica Ottoniana; 2016, 1; 205-222
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:
Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologia nel rito dell’ordinazione presbiterale nel Pontificale Romanum dell’1968
The Theology in the Rite of Ordination to the Presbyterate after the Vaticanum II
Autorzy:
Skóra, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038015.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
theology
Rite of Ordination to the Presbyterate
Roman Pontifical
biblical topics
ecclesiology
Second Vatican Council
teologia
święcenia prezbiteratu
Pontyfikał Rzymski
tematy biblijne
eklezjologia
Sbór Watykański II
Opis:
Niniejszy artykuł stanowi analizę teologiczną obrzędów święceń prezbiteratu z Pontyfikału Rzymskiego z 1968 r. Badania skoncentrowały się najpierw na wskazaniu tematów biblijnych obecnych w proponowanych przez Pontyfikał czytań obrzędowych. Następnie analiza skupiła się na głównych elementach teologicznych obecnych w euchologii obrzędów święceń. W ostatniej części ukazana została wymowa teologiczna najważniejszych gestów związanych z udzielaniem sakramentu święceń w stopniu prezbitera. Przeprowadzone studium ukazuje bogactwo teologiczne zawarte w pierwszej posoborowej księdze liturgicznej, która poddana późniejszej redakcji, stała się podstawą współczesnych obrzędów święceń, a przez to również postrzegania teologii kapłaństwa. Jedną z charakterystycznych cech posoborowej redakcji jest szczególne dowartościowanie w nich elementów eklezjologicznych.
The paper consists of an analysis of the Rite of Ordination to the Presbyterate in the Roman Pontifical after the Second Vatican Council. Firstly, the researched focused on the biblical topics in the lectures prescribed for the celebration. Secondly the analysis concerned the main theological elements incorporated in the euchology of the rite of ordination. In the last part of the paper the author tried to show the theological meaning of some liturgical gestures connected with the Rite of Ordination to the Presbyterate. The study shows the richness of theology of the elaborated rite. One of the most important characteristics of the post-conciliar redaction is the appreciation of the ecclesiological elements of the rite.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2018, 51, 1; 127-143
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’inabitazione della Trinità: una verità dimenticata? Studio dogmatico-spirituale-pastorale
Zamieszkanie Trójcy Świętej w człowieku: zapomniana prawda? Studium dogmatyczno-duchowo-pastoralne
Autorzy:
Kowalczyk, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37523674.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
indwelling
Holy Spirit
Trinity
grace
kenosis
mysticism
zamieszkanie Boga
Duch Święty
Trójca
łaska
kenoza
mistyka
inabitazione
Spirito Santo
Trinità
grazia
kenosi
mistica
Opis:
Non molte dottrine cattoliche hanno così tanti luoghi scritturistici che le fondano, come la dottrina dell’inabitazione trinitaria. Nonostante ciò, essa nonè, oggi, un tema frequente nella riflessione teologica e nella predicazione. In questa situazione, non soltanto la lettura attenta del Nuovo Testamento ci invita a riprendere il mistero dell’inabitazione, ma siamo interpellati anche dai preziosi testidel Magistero della Chiesa (Divinum illud munus di Leone XIII, Mystici Corporis Christi di Pio XII) e dalle numerose testimonianze dei santi mistici (p.es. Teresa d’Avila, Giovanni della Croce, Elisabetta della Trinità, Faustina Kowalska), peri quali, proprio la presenza di Dio nei loro cuori, costituiva il fondamento di tutte le altre esperienze spirituali. L’inabitazione non è solo una estetica e bella verità,accanto a tante altre, ma per la sua realtà estatica, può offrire un filo rosso per la riflessione di tutte le materie di teologia e catechetica. Una delle difficoltà che ostacola un vero rinnovamento teologico, spirituale e pastorale del mistero dell’inabitazione, consiste in una tale idealizzazione che i fedeli rimangono convinti che la cosa non li riguarda, poiché non si sentono santi e degni. In questo punto, crux di tante contraddizioni e mal comprensione della vita battesimale, si potrebbe sviluppare il tema della kenosi dello Spirito Santo. Esso ci aiuta a percepire la presenza amorevole di Dio in tutti, anche di fronte all’uomo debole e peccatore. L’eccedenza dell’amore di Dio uno e trino è chiamata in causa. È vero che il concetto dell’inabitazione riguarda l’uomo che si trova nella grazia santificante (Spiritus inhabitans), ma – primo – tale stato non significa una piena perfezione, e – secondo – lo Spirito (Spiritus movens) si fa vicino anche ai grandi peccatori per riportarli alla grazia.
Niewiele katolickich doktryn jest tak dobrze umocowanych w Piśmie Świętym, jak doktryna o zamieszkaniu Trójcy Przenajświętszej w człowieku. Mimo to prawda ta nie jest dziś często obecna w teologicznej refleksji, czy też w przepowiadaniu. Tymczasem nie tylko uważna lektura Nowego Testamentu zaprasza nas do podjęcia misterium zamieszkania Boga w ludzkiej duszy, ale jesteśmy do tego wezwani także przez teksty Magisterium Kościoła (Divinum illud munus Leona XIII, Mystici Corporis Christi Piusa XII) oraz przez liczne świadectwa świętych mistyków (np. Teresa z Avila, Jan od Krzyża, Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej, Faustyna Kowalska), dla których właśnie obecność Boga w ich sercach tworzyła fundament wszystkich innych duchowych doświadczeń. Zamieszkanie Boga w człowieku nie jest jedynie jakąś estetyczną, piękną prawdą obok wielu innych prawd, ale oferuje nam nić przewodnią w teologicznej i katechetycznej refleksji. Jedna z przeszkód w prawdziwej teologicznej, duchowej i duszpasterskiej odnowie tajemnicy zamieszkania Boga polega na pewnej jej idealizacji, która każe wiernym myśleć, że to nie jest dla nich, ponieważ nie czują się ani święci, ani godni. Wobec tej sytuacji można by rozwinąć temat kenozy Duchy Świętego, aby pomóc wiernym w dostrzeżeniu pełnej miłości obecności Boga w ludziach, także tych słabych i grzesznych. Jest prawdą, że pojęcie zamieszkania Boga dotyczy – według katolickiej doktryny –człowieka, który znajduje się w stanie łaski uświęcającej (Spiritus inhabitans), ale – po pierwsze – bycie w stanie łaski nie oznacza jakiejś doskonałości, a po drugie, Duch (Spiritus movens) zbliża się także na swój sposób do wielkich grzeszników, aby ich doprowadzić do stanu łaski.
Not many Catholic doctrines have as many scriptural references to them as the doctrine of Trinitarian indwelling. Despite this, it is not a frequent theme in theological reflection and preaching today. In this situation, not only does the New Testament invite us to take up the mystery of indwelling, but so do the precious texts of the Magisterium of the Church (Divinum illud munus of Leo XIII, Mystici Corporis Christi of34 Pius XII) and the numerous testimonies of saints (e.g., Teresa of Avila, John of the Cross, Elizabeth of the Trinity, Faustina Kowalska), for whom the very presence of God in their hearts was the foundation of all other spiritual experiences. Indwelling is not just a beautiful truth next to many others. In fact, it can offer a guiding thread for reflection on all matters of theology andpreaching. One of the problems hindering a theological, spiritual and pastoral renewal of the mystery of indwelling lies in an idealized perception. This idealization leads the faithful to believe that it does not pertain to them because they do not consider themselves holy. At this point the theme of the kenosis of the Holy Spirit could be developed. It helps us to perceive God’s loving presence even in the weak and sinful human beings. It is true that the concept of indwelling concerns persons who find themselves in the state of sanctifying grace (Spiritus inhabitans), but – first – this state does not mean full perfection, and – second – the Spirit (Spiritus movens) also draws near to great sinners in order to bring them back to grace.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2024, 18, 1; 7-34
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Interpretazioni di Gaudium et spes e recezione di Humanae vitae
Interpretacje Gaudium et spes i recepcja Humanae vitae
Autorzy:
Melina, Livio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047457.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
personalizm
naturalizm
„zmiana paradygmatu”
teologia ciała
dobra małżeństwa
odpowiedzialne rodzicielstwo
duszpasterstwo małżonków
neognostycyzm
personalismo
naturalismo
cambio di paradigma
teologia del corpo
beni del matrimonio
paternità responsabile
pastorale coniugale
neo-gnosticismo
personalism
naturalism
„paradigm shift”
theology of the body
the
goods of marriage
responsible parenthood
spouses’ pastoral care
neognosticism
Opis:
The conflict of interpretations on Pope Paul VI’s encyclical Humanae vitae in his relationship with the pastoral constitution Gaudium et spes of the Vatican Council II was rekindled with the triggering of the idea that Amoris laetitia represents a “paradigm shift” for the pastoral. The essay explores the contents of the theological debate around four themes: anthropology (which personalism?), the theology of marriage (what love?), morality (what conscience?), ecclesial practice (which pastoral care?).It results that there is the truth of the incarnation against a neo-gnostic drift in the interpretation of Humanae vitae, which unhinges love from the body, the person from nature, marriage from procreation and which ends up abandoning the doctrine of Church for the conveniences of an ambiguous primacy of pastoral care.
Konflikt interpretacji encykliki Humanae vitae papieża Pawła VI w jej związku z Konstytucją duszpasterską Gaudium et spes II Soboru Watykańskiego został otwarty na nowo wraz z narodzinami idei, jakoby Amoris laetitia przedstawiała „zmianę paradygmatu” dla duszpasterstwa. Artykuł przedstawia analizę na temat treści debaty teologicznej wokół czterech tematów: antropologii (jaki personalizm?), teologii małżeństwa (jaka miłość?), moralności (jakie sumienie?), praktyki eklezjalnej (jakie duszpasterstwo?).Wynika z tego, że w interpretacji Humanae vitae wchodzi w grę ostatecznie prawda o Wcieleniu przeciwko dryfowi neognostyckiemu, który oddziela miłość od ciała, osobę od natury, małżeństwo od prokreacji i który kończy się porzuceniem doktryny Kościoła na rzecz przekonań o dwuznacznym prymacie duszpasterstwa.
Il conflitto delle interpretazioni sull’enciclica Humanae vitae di Papa Paolo VI nel suo rapporto con la costituzione pastorale Gaudium et spes del Concilio Vaticano II, si è riacceso con l’innesco dell’idea che Amoris laetitia rappresenti un “cambio di paradigma” per la pastorale. Il saggio esplora i contenuti del dibattito teologico intorno a quattro tematiche: l’antropologia (quale personalismo?), la teologia del matrimonio (quale amore?), la morale (quale coscienza?), la prassi ecclesiale (quale pastorale?). Ne risulta che nell’interpretazione di Humanae vitae è in gioco ultimamente la verità dell’incarnazione contro una deriva neo-gnostica, che scardina l’amore dalla carne, la persona dalla natura, il matrimonio dalla procreazione e che fi nisce per abbandonare la dottrina della Chiesa alle convenienze di un ambiguo primato della pastorale.
Źródło:
Teologia i moralność; 2018, 13, 2(24); 67-81
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gli aspetti teologici della poesia di Giovanni Scoto Eriugena
The poetry of John Scotus Eriugena and its theological aspects
Teologiczne aspekty poezji Jana Szkota Eriugeny
Autorzy:
Colnago, Filippo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/503203.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
Giovanni Scoto Eriugena
poesia medievale
teologia medievale
filosofia medievale
Pseudo-Dionigi
Massimo il Confessore
John Scotus Eriugena
Medieval Poetry
Medieval Theology
Medieval Philosophy
Pseudo--Dionysius
Maximus the Confessor
Jan Szkot Eriugena
poezja średniowieczna
teologia średniowieczna
filozofia średniowieczna
Pseudo-Dionizy
Maksym Wyznawca
Opis:
The poetic works of John Scotus Eriugena, dating about from 855 to 877, is one of the lesser known works of the Irish philosopher and theologian, renowned for his treatises De divina praedestinatione and Periphyseon or De divisione naturae and for his Latin translations of Greek patristic works (Pseudo-Dionysius, Maximus the Confessor and Gregory of Nyssa). In this article, after the presentation of some synthetic elements on the figure of John Scotus and his poetic corpus, the major theological aspects of Eriugena’s poems are analysed. From the poetry, often not easy to interpret, the theological depth of John Scotus comes to light. In fact, beyond a concrete occasion, usually liturgical, which originates them, the carmina develop an articulated meditation on themes such as the relationship between the divine Persons in the Trinity, the creation of the world and of man, the incarnation, death on the cross, descent into hell and resurrection of Christ as the fulfillment of the Son’s inhumanatio for the resulting human théosis, the ascensus of the soul toward God and eschatology. The poetry is thus for John Scotus a special way of doing theology, versifying his rich and complex view about God and man.
La produzione poetica di Giovanni Scoto Eriugena, databile tra l’855 e l’877 circa, è uno dei lavori meno conosciuti del filosofo e teologo irlandese, noto soprattutto per i trattati De divina praedestinatione e Periphyseon o De divisione naturae e per le traduzioni in latino di opere della patristica greca (Pseudo-Dionigi, Massimo il Confessore e Gregorio di Nissa). Nel presente articolo, dopo la presentazione di alcuni elementi sintetici sulla figura di Giovanni Scoto e sul suo corpus poetico, si analizzano i principali aspetti teologici dei carmi eriugeniani. Dai componimenti, spesso di non facile interpretazione, emerge la profondità teologica di Giovanni Scoto. In effetti, al di là dell’occasione concreta, normalmente liturgica, che li origina, essi sviluppano un’articolata meditazione su tematiche quali la relazione intratrinitaria tra le Persone divine, la creazione del mondo e dell’uomo, l’incarnazione, morte in croce, discesa agli inferi e resurrezione di Cristo lette quali compimento dell’inhumanatio del Figlio per la conseguente théosis dell’uomo, l’ascensus dell’anima verso Dio e l’escatologia. La composizione poetica si rivela dunque per Giovanni Scoto un modo speciale di fare teologia, mettendo in versi la sua ricca e complessa visione su Dio e sull’uomo.
Poezja Jana Skota Eriugeny, pochodząca z lat około 855–877, jest najmniej znaną częścią twórczości irlandzkiego filozofa i teologa, który zasłynął głównie traktatami De divina praedestinatione i Periphyseon, czyli De divisione naturae, oraz tłumaczeniami na łacinę dzieł greckich Ojców Kościoła (Pseudo-Dionizego, Maksyma Wyznawcy i Grzegorza z Nyssy). W niniejszym artykule, po przedstawieniu niektórych syntetycznych informacji na temat osoby Jana Skota i jego poetyckiej twórczości, poddano analizie najważniejsze aspekty teologiczne jego pieśni. Z tychże utworów, nie zawsze łatwych do zinterpretowania, wyłania się głębia teologiczna Jana Skota. I rzeczywiście, pomijając konkretny kontekst, z reguły liturgiczny, który był inspiracją do ich napisania, poezje Eriugeny stanowią rozbudowaną medytację nad rozmaitymi tematami, jakimi były np.: związek międzytrynitarny między Boskimi Osobami, problem stworzenia świata i człowieka, Wcielenie Syna Bożego, Jego śmierć na krzyżu, wstąpienie do piekieł, Zmartwychwstanie, czyli te wszystkie wydarzenia, w których wypełniała się inhumanatio Syna Bożego i w konsekwencji théosis człowieka, ascenus duszy do Boga i eschatologia. Twórczość poetycka Jana Skota jawi się więc jako szczególny sposób uprawiania teologii, potrafił bowiem wpleść w poetyckie wersy swoją bogatą i złożoną wizję Boga i człowieka.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2016, 25, 1; 143-170
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La figura dello straniero nella Bibbia Ebraica: fenomenologia e teologia
The Figure of the Foreigner in the Hebrew Bible: Phenomenology and Theology
Autorzy:
Bovati, Pietro
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20679250.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
foreigner
immigrant
Old Testament theology
biblical law
Opis:
The introduction of the article presents some methodological clarifications that aim to achieve a proper thematic treatment of the foreigner in the Bible. It (a) states the need to place the study of terms that indicate the foreigner in the relevant semantic field, (b) stresses the importance to be accorded to the founding narratives, and (c) indicates the value of the term “figure” as applied specifically to the immigrant. The contribution is then divided into three sections: 1. “The Phenomenology of the Foreigner in the Bible” shows the criteria for defining the foreigner, and emphasises the specific notion of the immigrant; 2. “The Biblical Theology of the Immigrant” illustrates the precariousness of the one who requests hospitality and, at the same time, makes manifest the divine blessing for the one who welcomes him. 3. “The Biblical Norms Regarding the Immigrant” show how different precepts tend to equate the immigrant with the citizen itself.
Źródło:
The Biblical Annals; 2023, 13, 4; 547-562
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prospettiva cristocentrica della creazione nel Nuovo Testamento
The Christocentric Perspective of Creation in the New Testament
Autorzy:
Siwecki, Leon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19944792.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
Tematy:
Jezus Chrystus
Nowy Testament
teologia stworzenia
Jesus Christ
New Testament
theology of creation
Opis:
Nauczanie Nowego Testamentu w zakresie teologii stworzenia koncentruje się na wydarzeniu Jezusa Chrystusa. Pisma Nowego Testamentu ukazują „Boga, który ożywia umarłych i powołuje do istnienia to, czego jeszcze nie ma” (Rz 4,17). Przesłanie Nowego Testamentu przedstawia zbawcze działanie Boga w Jezusie Chrystusie, także w kontekście teologii stworzenia. Wzajemna korelacja stworzenia i historii zbawienia jest niezbędna dla zrozumienia przesłania teologii stworzenia, które w rzeczywistości osadza się na zapowiedzi odkupienia dokonanego przez Jezusa Chrystusa. Innymi słowy, refleksja nad stworzeniem wypływa z refleksji nad zbawieniem, które jest nierozerwalnie związane z wydarzeniem Chrystusa. Uznanie Chrystusa za jedyny „początek i koniec” wszystkich rzeczy, kieruje nasze spojrzenie w kierunku obietnicy odkupienia stworzenia od wszelkich przejawów zła, które dotyka je obecnie. Jest jednocześnie zaproszeniem do odrzucenia wszelkiego dualizmu. Nie można zatem „odrywać” od siebie porządku „natury” oraz „łaski i prawdy”, z drugiej zaś strony, nie oznacza to wszystko prostej identyfikacji tych dwóch porządków.
New Testament teaching on the theology of creation underlines the event of Jesus Christ. The New Testament Scriptures describe "God who gives life to the dead and calls into being things that were not" (Rom 4:17). The New Testament message presents God's saving action in Jesus Christ, also in the context of the theology of creation. The inter-correlation of creation and salvation history is essential to understanding the message of creation theology, which is actually based on the announcement of the redemption accomplished by Jesus Christ. In other words, reflection on creation flows from reflection on salvation, which is inseparable from the Christ event. Recognizing Christ as the only "beginning and end" of all things directs our gaze toward the promise to redeem creation from all dimensions of evil that affects it today. It is at the same time an invitation to reject all duality. Therefore, one cannot "separate" the order of "nature" and "grace and truth" from each other, however, this does not mean a simple identification of these two orders.
Źródło:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2021, 28; 159-176
0208-7626
Pojawia się w:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„DAMMI DA BERE”. La spiritualità brigidina di fronte alle sfide attuali della vita consacrata
„GIVE ME A DRINK”. Brigidian spirituality in the face of the current challenges of consecrated life
Autorzy:
Bramorski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339384.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
consecrated life
Saint Bridget of Sweden
Saint Elizabeth Hesselblad
Order of the Most Holy Savior
Opis:
Lo scopo di questo articolo è quello di presentare la spiritualità brigidina di fronte alle sfi de attuali della vita consacrata. Pertanto, un’analisi dei testi della fondatrice dell’Ordine del Santissimo Salvatore, patrona d’Europa, S. Brigida di Svezia, e la rinnovatrice dell’Ordine nel XX secolo, S. Elisabetta Hesselblad. Come punto di partenza per l’analisi è stato scelto un brano del Vangelo di san Giovanni, che racconta l’incontro tra Gesù e la Samaritana. In questo episodio evangelico troviamo uno stimolo a riscoprire il senso della vita consacrata. Un’attenta analisi dei testi di S. Brigida di Svezia e di S. Elisabetta Hesselblad mostra la loro pertinenza nel contesto dell’insegnamento contemporaneo della Chiesa sulla vita consacrata. Dopo tanti secoli, il cammino spirituale tracciato dalle fondatrici parla alla modernità. Sono vere maestre di vita cristiana e profetesse dei tempi nuovi. I loro pensieri, saldamente radicati nella Parola di Dio, ci permettono di trovare risposte ai dilemmi e alle sfide contemporanee della vita consacrata. La spiritualità delle Brigidine è sfaccettata e complessa, tutto da riscoprire nella sua attualità.
The aim of this article is to present the Brigidian spirituality in the face of the current challenges of consecrated life. Therefore, an analysis of the texts of the founder of the Order of the Most Holy Savior, the patron of Europe, St. Bridget of Sweden, and the renewal of the Order in the 20th century, St. Elizabeth Hesselblad. As a starting point for the analysis, a passage from the Gospel of Saint John was chosen, which tells of the encounter between Jesus and the Samaritan woman. In this Gospel episode we find an incentive to rediscover the meaning of consecrated life. A careful analysis of the texts of St. Bridget of Sweden and St. Elizabeth Hesselblad shows their relevance in the context of the Church’s contemporary teaching on consecrated life. After so many centuries, the spiritual path traced by the foundresses speaks to modernity. They are true teachers of Christian life and prophetesses of the new times. Their thoughts, firmly rooted in the Word of God, enable us to find answers to the dilemmas and contemporary challenges of consecrated life. Brigidian spirituality is multifaceted and complex, all to be rediscovered in its actuality.
Źródło:
Teologia i moralność; 2023, 18, 2 (34); 265-279
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fede e sacramenti. Linsegnamento della Tradizione
Faith and Sacraments. The Teaching of Tradition
Autorzy:
Dolhai, Lajos
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050692.pdf
Data publikacji:
2020-02-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
distacco fra fede e sacramenti
sacramentalità
sacramentum fidei
fides quae
fides qua
sintesi scolastica
opus operantis – opus operatum
Sacrosanctum concilium n. 59
separation between faith and sacraments
sacramentality
scholastic synthesis
Sacrosanctum concilium, n. 59
Opis:
Ci sono tanti fenomeni negativi nella vita sacramentale che ci mostrano una relazione disturbata tra la fede vissuta e i sacramenti. Da una parte vediamo una crescente diminuzione della frequenza ai sacramenti nel mondo occidentale. D’altra parte la pratica sacramentale nel mondo occidentale spesso non è una consapevole espressione di fede. Vediamo tanti difetti dal punto di vista di fides qua ed anche da quello di fides quae. Il chiarimento della relazione fede/sacramenti è diventato una questione improrogabile. Noi dobbiamo trattare il tema nel contesto attuale della Chiesa, ma alla luce della tradizione della Chiesa. Prima di tutto è molto utile di analizzare le opere dei padri (cfr. I, II, III. capitoli). I Padri sono testimoni della fede dei primi secoli vitalmente inseriti nella tradizione che deriva dagli Apostoli. Essi infatti hanno congiunto sacra scrittura, teologia, liturgia, vita spirituale e pastorale in una unità vitale per cui le loro opere ci aiutano anche per la Chiesa del terzo millenio. La pristina Sanctorum Patrum norma (cfr. SC 50) è da ritenersi la norma e la regola ispiratrice anche per la Chiesa di oggi. Anche la sintesi scolatistica (Tommaso d’Aquino) ci aiuta per dare una risposta alla nostra domanda principale. Nella spiegazione di S. Tommaso vediamo come punto di partenza una tesi chiara: “La Chiesa è fondata sulla fede e sui sacramenti”, e qualifica espressamente i sacramenti come sacramenta fidei. Dobbiamo conoscere anche la Riforma e l’insegnamento del concilio di Trento. Vedremo che l’analisi storica del rapporto tra fede e sacramenti ci aiuta la risposta a proposito del problema della Chiesa nei nostri giorni. Come conclusione finale vale la pena di analizzare il Sacrosanctum concilium n. 59.
There are many negative phenomena in the sacramental life which point out to a disturbed relationship between lived faith and the sacraments. On one hand, we see a growing decrease of attendance to the sacraments in the western world. On the other hand, the sacramental practice in the western world is often not a conscious expression of faith. We see many flaws from the point of view of the fides qua and from that of the fides quae as well. The explanation of the faith-sacraments relationship has become an urgent question. We should deal with the topic in the actual context of the Church, but in the light of the Church’s tradition. First of all it is very useful to analyze the works of the Fathers (cfr. chapters I, II, III). The Fathers are witnesses of the faith of the first centuries vitally inserted in the tradition which derives from the Apostles. In fact they have joined together sacred scripture, theology, liturgy, spiritual and pastoral life in a vital unity through which their works can help us and also the Church of the third millenium. The pristina Sanctorum Patrum norma (cfr. SC 50) is to be considered the norm and the inspiring rule for the Church of today as well. Also the scholastic synthesis (Thomas Aquinas) helps us to give an answer to our main question. In the explanation of St. Thomas we find a clear thesis as a point of departure: “The Church is founded upon faith and its sacraments”, and expressly qualifies the sacraments as sacramenta fidei. We should also know the Reformation and the teaching of the Council of Trent. We will see that the historic analysis of the relationship between faith and the sacraments helps us to find the answer to the subject of the Church’s problem in our days. As a final conclusion it is worth analyzing the Sacrosanctum concilium n. 59.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2019, 13, 2; 79-94
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sacralità della vita umana nell’enciclica di Giovanni Paolo II "Evangelium vitae" – 25 anni dalla promulgazione
The Sacredness of Human Life According to Encyclical of John Paul II "Evangelium vitae" 25 Years After its Announcement
Autorzy:
Kopiec, Maksym Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050704.pdf
Data publikacji:
2020-02-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
uomo
vita
Vangelo
Cristo
sacralità e inviolabilità
crisi antropologica
human being
life
Gospel
sacredness and inviolability
anthropological crisis
Opis:
Il presente testo riprende sinteticamente il messaggio dell’enciclica di san Giovanni Paolo II nel 25° anniversario della sua promulgazione, il 25 marzo 1995. Il fine di esporre e di ricordare i temi principali non è solo legato a questa ricorrenza, ma il fatto che proprio oggi il documento dimostra la sua straordinaria attualità, forse più che nei tempi quando era scritta. Questo permette di percepire il carisma profetico – teologicamente intesa – del santo papa, Giovanni Paolo II. Egli infatti, osservando certi fenomeni socio-culturali nel mondo e le idee che stavano alle loro base, ha deciso di ricordare l’annuncio della Chiesa che riguarda il mistero dell’uomo. Questo mistero risplende alla luce della Divina Rivelazione, cioè nel Vangelo che è la persona stessa di Cristo. Nei nostri tempi il Vangelo della vita suona con un particolare timbro e richiede di essere annunciato ad alta voce, davanti al mondo intero.
This study synthetically undertakes the main message of the encyclical of Saint John Paul II on the 25th anniversary of its announcement, March 25, 1995. The purpose of displaying and reminding was not only the celebration of the anniversary, but above all the fact that today this document reveals its extraordinary timeliness, perhaps greater than when it was published. Here, the prophetic charisma of Saint Pope John Paul II is revealed. Noticing certain socio-cultural phenomena dominating the world and the ideas in which they had their roots, the Polish Pope decided that it is right and necessary to remind the world about the message that the Church foretells about the mystery of man. This mystery reveals its splendor in the light of God’s revelation, i.e. the Gospel which is the Person of Christ himself. In our time, the Gospel of life sounds extremely loud and requires steadfast, convincing and persistent preaching to the world today.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2019, 13, 2; 111-140
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies