Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "satire," wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Clichés orientalistes et stéréotypes formels dans un roman satirique : le cas de La vieille dame du riad de Fouad Laroui
Orientalist cliches and formal stereotypes in the satirical novel La vieille dame du riad by Fouad Laroui
Autorzy:
Zdrada-Cok, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1368335.pdf
Data publikacji:
2021-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
stereotype
generic hybridity
Orientalism
satire
Opis:
This article analyses the novel “La vieille dame du riad” (2011) by Fouad Laroui, a Moroccan-Dutch writer of French expression. We examine the strategies (generic and intertextual) used by the novelist to ridicule the Orientalist prejudices which persist in the current time. Generic hybridity (the presence of some elements of the detective story, fantasy novel and oriental tale) is used to develop the satirical dimension of the novel.
Źródło:
Romanica Silesiana; 2019, 16, 2; 221-228
1898-2433
2353-9887
Pojawia się w:
Romanica Silesiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Le (dé)montage impie des sens chez Villiers de l’Isle-Adam
The Impious (Dis)section of Senses in Villiers de l’Isle-Adam’s Œuvre
Autorzy:
Opiela-Mrozik, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2021006.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Komisja Nauk Filologicznych Polskiej Akademii Nauk, Oddział we Wrocławiu
Tematy:
sense
(dis)section
ambiguity
irony
satire
language
silence
Opis:
This article analyses the narrative and formal measures which Villiers de l’Isle-Adam used in his texts to distort the message of a literary work, thereby leaving the reader uncertain of the œuvre’s final sense. Villiers developed the peculiar esthetics of reversion, which is not only based on the transformation of well-known motives and the merciless destruction of the traditional value system, but also exists on the level of paratext and language itself. Providing texts with a dedication and a motto or a seemingly nonessential sentence in the end allows Villiers to transform the nascent sense and makes it ambiguous. By these measures, the writer makes so-called “unbelievable parables,” the sense of which is formed and deformed, and as a result must evade the reader. The language of characters and moments of silence, which are opposed to logorrhea connected with laughter, play a very important role in this process. Therefore, this article shows the ways which are used to veil or even hide the true intentions of the author.
Źródło:
Academic Journal of Modern Philology; 2020, 9; 347-355
2299-7164
2353-3218
Pojawia się w:
Academic Journal of Modern Philology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La Caricature littéraire : L’Éducation sentimentale de Flaubert
Literary Caricature: L’Éducation sentimentale by Flaubert
Autorzy:
Guinand, Cécile
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/483689.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
Tematy:
Flaubert
L’Éducation sentimentale
caricature
poetics
satire
polyphony
Opis:
In the fictional universe of L’Éducation sentimentale, caricature is practiced in several ways by some characters who design caricatural portraits, play the role of famous caricatural characters and perform literary caricature in their press releases. Present and produced in the fictional universe, Flaubert also integrates it in the narration. He builds a literary caricature on the basis of graphical caricature. Based on the principle of distance, he highlights the gap between the pretensions of the characters and the paltry result of their efforts. He restores the device of the framework of lithography, in which the figures move like puppets, on the model of ball scenes by Gavarni. He then adds a caption that emphasises their comical scope. Finally, he skillfully practices caricatural portrait on the model of Daumier through the accentuation and reduction of traits. Characters and narrator thus fashion and allow a satirical view of society through the use of caricature. However, Flaubert’s "romanesque" poetics aims not to conclude. As such, the sharp judgment specific to caricature is not satisfactory to him. The author will redirect the intention in the wake of Daumier in order to mitigate its satirical scope and develop its ludic aspect. He will thereby superimpose the different voices of the characters to preserve the narrative’s polyphony. Flaubert as well as Daumier take some distance in order to avoid any definitive moral conclusion.
Źródło:
Quêtes littéraires; 2015, 5; 65-77
2084-8099
2657-487X
Pojawia się w:
Quêtes littéraires
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La mode féminine de la seconde moitié du XIXe siècle dans la caricature iconographique et littéraire
The women’s fashion of the second half of the 19th century in caricature
Autorzy:
Stępińska-Kucza, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038063.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
Tematy:
caricature
mode
crinoline
femme
bourgeoisie
Bertall
satire
fashion
woman
Opis:
L’article analyse la relation entre la caricature et la mode à partir de quelques exemples de la satire visuelle et textuelle de la seconde moitié du XIXe siècle. La période est propice à la caricature de mode car, tout en reflétant les transformations politiques, économiques et sociales du temps, les tendances vestimentaires prônées à l'époque par les périodiques de mode reposent sur l'exagération et la déformation, qualités qui sont aussi les armes des humoristes. La première partie examine la représentation graphique du costume féminin, avant tout celle de la crinoline-cage, et les significations véhiculées par ces images railleuses. La seconde se concentre sur les fragments de La Comédie de notre temps (1874-1876) de Bertall, consacrés à la mode et au vêtement, et cherche à définir l'image de la femme et sa place dans la société bourgeoise en pleine mutation.
The present paper analyzes the relationship between the caricature and the women’s fashion of the second half of the 19th century. The period was favorable for fashion caricature, because, while reflecting the political, economic and social transformations of the time, the clothing trends endorsed at the time by fashion magazines were based on the exaggeration and distortion that we identify among the weapons of humorists. The first part of the paper focuses on the graphical representation of fashion, in particular of the crinoline, and aims to discover the messages hidden in those illustrations. The second part analyzes the motif of the fashion and the clothing in the Bertall’s satirical text, Comédie de notre temps, and tries to define the image of the woman at that time and her role in the French bourgeois society.
Źródło:
Quêtes littéraires; 2020, 10; 133-144
2084-8099
2657-487X
Pojawia się w:
Quêtes littéraires
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La caricature entre image et parole : Villiers de l’Isle-Adam rival d’Honoré Daumier
The caricature between the image and the word: Villiers de l’Isle-Adam as a rival of Honoré Daumier
Autorzy:
Opiela-Mrozik, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038075.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
Tematy:
caricature
Daumier
Villiers de l'Isle-Adam
satire
bourgeoisie
Opis:
L'article propose d'analyser, dans une optique comparatiste, les objectifs et les spécificités de la caricature graphique d'Honoré Daumier et de la caricature littéraire de Villiers de l'Isle-Adam. Par son projet de vengeance satirique sur les bourgeois, Villiers de l'Isle-Adam se réclame de la méthode de Daumier, fondée sur l'ironie, et envisage de dépasser le dessinateur. Dans la présentation de l'univers bourgeois et des milieux choisis (journalistique, artistique) le dessinateur et l'écrivain élaborent leurs propres façons d'exploiter les ressources de la caricature. Tout en dénonçant les vices de la société, Daumier propose un type particulier de comique (dans lequel la légende joue un rôle secondaire) et développe l'aspect ludique de son art, tandis que Villiers se concentre sur la raillerie violente, même si sa caricature relève souvent de l'ambiguïté. Érigée en genre littéraire, la caricature villiérienne relie le portrait déformé à la caricature langagière et celle de situation, en élargissant ainsi les sens véhiculés par le dessin de Daumier.
This article analyzes, from a comparative perspective, the aims and the characteristics of two types of caricature: Honoré Daumier’s graphic caricature and Villiers de l’Isle-Adam’s literary one. For the purposes of his satiric revenge on bourgeoisie, Villiers resorted, by means of irony, to Daumier’s method, even trying to overshadow him. In their way of presenting the world of bourgeoisie and selected social groups (journalist and artistic ones), this draughtsman and this writer worked out their own means of the use of caricature. Without stopping stigmatising the vices of society, Daumier proposed a peculiar kind of caricature (in which an explanation played a secondary role) and developed the ludic aspect of his art, whereas Villiers was focused on mockery, even though his caricatures were often ambiguous. Villiers’ caricature, which even became a literary genre, connects a distorted portrait with a linguistic and situational caricature, by which means it makes the sense, formed by Daumier’s image, broader.
Źródło:
Quêtes littéraires; 2020, 10; 106-121
2084-8099
2657-487X
Pojawia się w:
Quêtes littéraires
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Et s’il n’en reste qu’un… Le mépris comme arme de combat chez Victor Hugo
Autorzy:
Gleizes, Delphine
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1912422.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Victor Hugo
dessin
mépris
polémique
caricature
satire
drawing
contempt
polemics
Opis:
Victor Hugo, homme de combat, a adopté à de nombreuses reprises la posture du « seul contre tous » dans sa vie politique comme dans sa vie littéraire. Le mépris, assorti de l’ironie et d’un sens féroce de la polémique, apparaît alors comme une arme de choix pour disqualifier l’adversaire et se construire simultanément une stature morale. Ce sont ces mécanismes que l’on tentera de cerner à travers les discours publics de Victor Hugo, son œuvre littéraire et ses dessins. On s’attachera à mettre en évidence les stratégies à l’ œuvre dans ces combats : l’attaque ad hominem et l’atteinte physique ; les procédés de monstration et d’exhibition par lesquels le poète soumet ces cibles à l’opprobre public ; les procédés de reductio ad absurdum des raisonnements de l’adversaire, vidés de sens et ridiculisés.
Victor Hugo, a man of combat, repeatedly adopted the posture of the “one against all” in his political life as well as in his literary life. Contempt, coupled with irony and a fierce sense of polemic, then appears to be a weapon of choice to disqualify the opponent and simultaneously build up a moral stature. It is these mechanisms that we will attempt to identify through Victor Hugo’s public speeches, his literary work and his drawings. We will attempt to highlight the strategies at work in these struggles: the ad hominem attack and the physical attack; the processes of exhibition by which the poet subjects these targets to public opprobrium; the processes of reductio ad absurdum of the opponent’s reasoning, emptied of meaning and ridiculed.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2020, 15; 163-180
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Au carrefour de la médecine et de la littérature : Thomas Sonnet de Courval et Louis de Caseneuve
Where medicine and literature meet: Thomas Sonnet de Courval and Louis de Caseneuve
Na styku medycyny i literatury: Thomas Sonnet de Courval i Louis de Caseneuve
Autorzy:
Koźluk, Magdalena
Pietrzak, Witold Konstanty
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/966674.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
humanist physicians
satire
medical emblems
doctrine of the four temperaments
multifaceted culture
17th century
art of memory
“Debate on Women”
lekarze humaniści
satyra
emblematy medyczne
teoria czterech płynów ustrojowych
wielorodność kultury
xvii wiek
mnemotechnika
spór o kobietę
Opis:
W niniejszym artykule zestawiono i porównano dwóch lekarzy-humanistów, którzy żyli i tworzyli w pierwszej połowie XVII wieku. Interesując się jednocześnie literaturą i medycyną, pozostawili oni po sobie dzieła ukazujące wielorakość składników kultury tamtego okresu. Choć specjalizowali się w różnych gatunkach literackich, w satyrze i w emblemacie, to obaj wykorzystali teorię czterech płynów ustrojowych w oryginalny i właściwy sobie sposób. Pierwszy z nich, Thomas Sonnet de Courval (1577-1627), zastosował tę teorię w kontekście tradycyjnego sporu o kobietę do wyjaśnienia sporów małżeńskich, dając po raz pierwszy nie wartościującą, lecz naukową ich wykładnię. Drugi z autorów natomiast, Louis de Caseneuve (1577-1627), starał się uwypuklić dominujące cechy każdego z czterech temperamentów po to, aby za pomocą alegorii i mnemotechniki ułatwić zapamiętywanie doktryny fizjologicznej. Utwory tych dwóch humanistów stanowią tym samym interesujący przykład przenikania medycyny do sztuki literackiej w epoce późnego Renesansu.
This study considers and compares two humanist physicians who lived and were actif in the first half of the 17th century. Both of them interested in literature and medicine created works that testify to the multifaceted culture of the period. Within two different literary genres, satire and emblem, and in their own distinctive way, they deal with the doctrine of the four temperaments. Thomas Sonnet de Courval (1577-1627) perceives the theory from the perspective of the contemporary literary “Debate on Women” which discussed the institution of marriage, and gives not an axiological, but a scientific explanation of the issues raised. On the other hand, Louis de Caseneuve (1577-1627) tries to stress dominant features of the four temperaments in order to facilitate memorizing the physiological doctrine through allegory and mnemotechnics. The works of these two authors are interesting examples of how medicine and literature are interwoven in the humanist culture of the late Renaissance period.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2014, 009
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies