Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "sculptures" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Healing Touch: Clothed Images of the Virgin in Early Modern Portugal
Autorzy:
Pereira, Diana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788555.pdf
Data publikacji:
2020-09-13
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Marian devotion
miraculous images
clothed sculptures
holy matter
ex-votos
Opis:
Over the last decades there was a growing interest in religious materiality, miraculous images, votive practices, and how the faithful engaged with devotional art, as well as a renewed impetus to discuss the long-recognized association between sculpture and touch, after the predominance of the visuality approach. Additionally, the neglected phenomenon of clothing statues has also been increasingly explored. Based on the reading of Santuario Mariano (1707–1723), written by Friar Agostinho de Santa Maria (1642–1728), this paper will closely examine those topics. Besides producing a monumental catalogue of Marian shrines and pilgrimage sites, this source offers a unique insight into the religious experience and the reciprocal relationship between image and devotee in Early Modern Portugal, and is a particularly rich source when describing the believers’ pursuit of physical contact with sculptures. This yearning for proximity is partly explained by the belief in the healing power of Marian sculptures, which in turn seemed to be conveniently transferred to a myriad of objects. When contact with the images themselves was not possible, devotees sought out their clothes, crowns, rosary beads, metric relics, and so forth. Items of clothing such as mantles and veils were particularly used and so it seems obvious they were not mere adornments or donations, but also mediums and extensions of the sculptures’ presence and power. By focusing on the thaumaturgic role of the statues’ clothes and jewels, I will argue how the practice of dressing sculptures was due to much more than stylistic desires or processional needs and draw attention to the many ways believers engaged with religious art in Early Modern Portugal.
Źródło:
Ikonotheka; 2019, 29; 51-78
0860-5769
Pojawia się w:
Ikonotheka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The relationship between the culture and social life of a nation in Sylwester Ambroziak’s art project entitled “Mama, I’m coming home” The problem of Euro-orphanhood
Zależności między kulturą i życiem społecznym narodu w projekcie artystycznym Sylwestra Ambroziaka „Mamo, wracam do domu”. Problem euro-sieroctwa.
Autorzy:
Kowalczyk, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038963.pdf
Data publikacji:
2018-10-20
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
family
economic emigration
Euro-oprhanhood
experience of exclusion
sculptures of "Minotaurus"
Opis:
The aim of the article is to present the active participation of culture in the social life of a nation on the example of Sylwester Ambroziak’s art project entitled “Mama, I’m coming home”. The main problem of this article is “Euro-orphanhood”, which is a result of the economic emigration of parents in response to a geopolitical situation. Sylwester Ambroziak’s “Mama, I’m coming home” exhibition is a reaction to the present-day problem of Euro-orphanhood and the related experiences of abandonment, exclusion and eradication. The research methods used to achieve this purpose are semiotic analysis and interpretation. Formal and content analysis of the exhibition are preceded by information concerning stagings of the exhibition in Biała Podlaska and Poznań. Individual elements of the exhibition are then described, and the modest but eloquent artistic means used by the artist are explained. The “Mama, I’m coming home” exhibition by Sylwester Ambroziak shows the current problem of Euro-orphanhood and the nonculpable (anti)social functioning of Euro-orphans. The experience of abandonment of Euro-orphans has psycho-social effects. An external expression of the mental state of Euro-orphans is these sculptures of “Minotaurs” with their “African-embryonic-alien” shapes with inhuman faces and more-or-less outlined eyes. Their physical ugliness reflects their psycho-spiritual condition. It seems that the behavior of the “Minotaurs” in the “Mama, I’m coming home” exhibition is the result of a hidden reaction to the breakdown of family ties. In their attitude, passivity, withdrawal and fear are visible. These figures–sculptures are alienated. Formal and content analysis of the exposition finally leads to the discovery of the essence and role of the family, and the value of close relations in the life of all family members, which cannot be replaced with any material goods.
Celem artykułu jest przedstawienie aktywnego udziału kultury w życiu społecznym narodu na przykładzie projektu artystycznego Sylwestra Ambroziaka zatytułowanego „Mamo, wracam do domu”. Głównym problemem tego artykułu jest „euro-sieroctwo”, które jest wynikiem emigracji ekonomicznej rodziców w odpowiedzi na sytuację geopolityczną. Wystawa „Mamo, wracam do domu” Sylwestra Ambroziaka jest reakcją na współczesny problem tak zwanego euro- -sieroctwa i związane z nim doświadczenia porzucenia, wykluczenia i eliminacji. Metodami badawczymi stosowanymi do osiągnięcia tego celu są analizy semiotyczne i interpretacja. Analizę formalną i merytoryczną wystawy poprzedzają informacje dotyczące inscenizacji wystawy w Białej Podlaskiej i Poznaniu. Poszczególne elementy wystawy są następnie opisywane i wyjaśniane. Środki artystyczne stosowane przez artystę są skromne, ale wymowne. Wystawa „Mamo, wracam do domu” autorstwa Sylwestra Ambroziaka pokazuje aktualny problem niezawinionego (anty) społecznego funkcjonowania euro-sierot. Doświadczenie porzucenia ma skutki psychospołeczne. Zewnętrznym wyrazem stanu psychicznego sierot są te rzeźby „Minotaurów” o ich „afrykańsko-embrionalno-obcych” kształtach z nieludzkimi twarzami i zaledwie zarysowanymi oczami. Ich fizyczna brzydota odzwierciedla ich stan psychiczno-duchowy. Wydaje się, że zachowanie „Minotaurów” na wystawie „Mama, wracam do domu” jest wynikiem ukrytej reakcji na zerwanie więzi rodzinnych. W ich postawie widoczna jest pasywność, wycofanie się i strach. Te figury-rzeźby są wyobcowane. Analiza formalna i merytoryczna ekspozycji ostatecznie prowadzi do odkrycia istoty i roli rodziny oraz wartości bliskich relacji w życiu wszystkich członków rodziny, których nie można zastąpić żadnymi dobrami materialnymi.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2018, 23, 4; 97-108
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mapping Skeuomorphic Artifacts among Polish Young Adults: A Semantic Differential Study of Sculptures at the Licheń Pilgrimage Centre
Autorzy:
Haładewicz-Grzelak, Małgorzata
Wilson, Andrew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929998.pdf
Data publikacji:
2013-06-21
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Socjologiczne
Tematy:
semantic differential
sacred/profane scale
contemporary pilgrimage centre
skeuopmorphic
sculptures
young adults
Opis:
Surprisingly little is known about the religious attitudes of young adults in Poland. Existing scholarship is usually written from a prescriptive view: how young people should behave or what they should do. Quantitive studies, where the researcher’s voice is not heard, but, rather, young people have a chance ‘to speak’ for themselves, appears to be lacking. This article aims to redress this gap to some extent by quantitatively studying young adults’ attitudes to sculptures erected in Poland’s largest modern pilgrimage venue (Licheń). The paper also aims to contribute to understanding how the sacred is negotiated in a contemporary Catholic pilgrimage venue.We show how respondents actively create the sacrum dimension and how it correlates with the axes of Potency / Activity / Evaluation. We posit a semantically amorphous structure for the sculptural objects at the Licheń centre and use a semantic differential technique to extract affectively oriented dimensions in attitudes towards these skeuomorphic objects. The results highlight important implications for the understanding of religion in post-modernity and of the phenomenon of modern mega-centers of religious worship. They also support the view of secularization and sacralization as two additive concomitant processes, and of ‘sacred’ / ‘profane’ as gradient, rather than binary features. SD has been widely used as an analytical tool in sociological research to measure metaphorical meaning and societal attitudes to brands and particular products (e.g. Osgood 1981; Minato 1983). However, it has rarely been applied to investigate the boundary between the sacred and the secular, or ways of objectifying the sacred (e.g. Muthén 1977). We explore this possibility, drawing on a dataset of 100 questionnaires administered to undergraduate students in a middle-sized town in Poland in October-December 2012.We hope our research will contribute to an understanding of the wider issue of what societal products like material objects can tell us about experiencing the sacred in contemporary society.
Źródło:
Polish Sociological Review; 2013, 181, 1; 103-128
1231-1413
2657-4276
Pojawia się w:
Polish Sociological Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Old Prussian “Baba” Stones: An Overview of the History of Research and Reception. Pomesanian-Sasinian Case
Baby pruskie – z dziejów badań i adaptacji kulturowej. Casus pomezańsko- sasiński
Autorzy:
Szczepański, Seweryn
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/498050.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Instytut Archeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego. Muzeum Okręgowe w Rzeszowie
Tematy:
anthropomorphic stone sculptures
pagan Prussia
Prussian folk culture
archaeology of the Balts
Opis:
This article concerns anthropomorphic stone sculptures (so-called Old Prussian “baba” stones) of the two tribal territories of Pre-Teutonic Prussia – Pomesania and Sasinia. Only in the nineteenth century scholars became interested in this phenomenon, although the first information on the functioning and location of “baba” stones may already be found in medieval and early-modern sources. In this paper an attempt is made to examine the role which the stone sculptures may have played among the pagan population of Prussia in the period of Christianization, as well as how they were adapted in the modern folk culture and what interpretations around them appeared in scientific circles. Also in today’s postmodern times the interest in Prussian “babas” is unabated and the sculptures often become an inspiration for artists and a subject of many interpretations.
Źródło:
Analecta Archaeologica Ressoviensia; 2015, 10; 313-364
2084-4409
Pojawia się w:
Analecta Archaeologica Ressoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The representation of human corporeality in Peter Cavallinis paintings. The synthesis of Roman classicism and Byzantine tradition in depicting a human being
Wyobrażenie ludzkiej cielesności w malarstwie Piotra Cavalliniego. Synteza rzymskiego klasycyzmu i bizantyńskiej tradycji obrazowania ludzkiej tożsamości
Autorzy:
Mazurczak, Urszula Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1890607.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
maniera Greca
starożytne rzeźby
ciało
ludzka cielesność
indywidualny
maniera greca
ancient sculptures
body
human corporeality
individual
Opis:
Mistrz Piotr Cavallini (1240/50-1330), rzymianin z urodzenia, wychowania i artystycznej sławy, pracował w swoim mieście rodzinnym oraz w innych centrach kształtujących modele artystyczne początku XIV wieku, np. na dworze Karola II Andegaweńskiego w Neapolu. Pontyfikat papieża Bonifacego VIII i przygotowania Rzymu na Rok Jubileuszowy 1300 stały u się szczególnie istotnym impulsem odnowienia i odrodzenia sztuki w Świętym Mieście. Dzieła Piotra Cavalliniego w Rzymie syntetyzują cechy określane w historii malarstwa jako rzymski klasycyzm inspirowany głównie tradycją rzeźby i reliefu starożytnego Rzymu. Jednak Lorenzo Ghiberti wywyższył malarstwo Piotra pośród ówczesnych malarzy określając je jako maniera greca. Zatem można je porównywać z zachowanymi w tradycji rzymskiej ikonami. Maniera classica i maniera greca stanowią dwa odmienne nurty w formowaniu i ukazywaniu ludzkiej cielesności. Piotr Cavallini nawiązywał do jednej i drugiej tradycji nie kopiując ani jednej ani drugiej. Dostrzegalne są w jego malarstwie dążenia do tego, aby powiększyć przestrzeń i miejsce zdarzeń, aby stworzyć iluzję swobodnego poruszania się postaci w ukazanych zdarzeniach. Wizualizacja materialnej cielesności w naturalnym, materialnym otoczeniu architektonicznego wnętrza lub przestrzeni otwartej jest dowodem pogodzenia przez malarza tradycji łacińskiej, rzymskiej z grecką, bizantyńską. Artysta na modelach bizantynizujących twarzy wypracował iluzje nowej cielesności nasączonej emocjami, indywidualnymi oznakami fizjonomii, cechami wieku temperamentu, zaznaczając wewnętrzne, psychiczne cechy indywidualne ukazywanych postaci. Badacze malarstwa Cavalliniego wskazują na proto-renesansowe cechy, co potwierdza styl malowanej cielesności zarówno w jej materialnym odwzorowaniu, jak i w duchowych oraz psychicznych implikacjach widocznych w malarstwie freskowym, mozaikach i tablicach.
Peter Cavallini’s painting has been thoroughly studied by distinguished Italian researchers and many world experts on Italian painting. Analyses of this great artist’s style have been conducted in the context of maniera greca, which is obvious taking into consideration time and place of the development of Peter’s painting skills. Almost the same reason, that is the place of birth and the first years of education connected with Rome, became a proof for those researchers who perceived Cavallini’s creative activity as one of the earliest developed ways of the return of Proto-Renaissance to ancient traditions. It is also confirmed by the fact of Cavallini’s cooperation with a sculptor Arnolfo di Cambio and, which has been confirmed as well, by parallel to Giotto’s endeavours to create his figures as sensual, full of internal life people or groups of people arranging authentic events. All the previous research is extremely important in order to ask a question concerning the way of elaboration of a body and human corporeality by Cavallini what makes that his figures are internally filled with life and reveal their emotional and spiritual expression. Cavallini did not imitate the anatomical ideal of a body but he did not copy Byzantine figures, either. His efforts to paint the body and corporeality in its complexity of external connotations as well as internal psychological conditioning, often adequate to a situation, constitute a new pursuit which is a result of a new spirit of an epoch around the year 1300, the time when Cavallini lived, worked and achieved the graetest painting successes. In this approach towards a figure as an individually elaborated corporeality differences between Giotto and Cavallini can be observed in spite of many similar interests like, for example, in drawing three-dimensional spatial illusion, which has meticulously been studied by researchers. Research on the manner of depicting human corporeality in art has basically referred to modern art, however, there are also approaches concerning medieval art (Urszula Mazurczak, Human corporeality in medieval Italian painting, vol. I, Lublin 2012, there extensive discussion of the state of research). Cavallini’s carnality reflects human emotional states which are exposed by means of: eyes, pupils, eyelids, a mouth, lips and, finally, gestures and moulding of the whole body presented in motion. All those factors are matched by clothes whose fabric emphasises the body. In his approach to the matter of the body Cavallini was not a follower of maniera greca, however, he did not stop at ancient sculpture as the external shape of figures. Cavallini ‘fills’ his ancient statues with internal spirit, energy and life.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 4; 29-49
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The cement nude, the (h)ero(tic)ism of the working class – the artistic programme of outdoor sculptures on the Black Sea littoral and the pro-natal, pro-family policies under communism
Autorzy:
Nasui, Cosmin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22399317.pdf
Data publikacji:
2023-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
artistic programme
ideology
communism
sculptures
Black Sea Region
pronatal policies
program artystyczny
ideologia
komunizm
rzeźby
region Morza Czarnego
polityka pronarodzeniowa
Opis:
Controlled eroticization of the proletariat through pro-natal policies was an almost unnoticed facet of the programme of iconographic public works displayed in exceptional locations throughout the newly-built resorts along Romania’s Black Sea shore. Never previously studied on its own merits, this artistic programme of open-air sculptures that begun in the Romanian Popular Republic and continued in the Romanian Socialist Republic needs to be understood and contextualized, by way of interdisciplinary instruments, against a broader post-Eastern approach that goes beyond the established methodologies of art history.
Źródło:
Historia Slavorum Occidentis; 2023, 4(39); 13-32
2084-1213
Pojawia się w:
Historia Slavorum Occidentis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lighting Sculptures as a Tool for Crafting Abstract Landscapes
Instalacje świetlne jako narzędzie w kreowaniu krajobrazu abstrakcyjnego
Autorzy:
Szwed, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1189971.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu
Tematy:
krajobraz nocny
krajobraz abstrakcyjny
instalacje oświetleniowe
wartość estetyczna krajobrazu
ochrona środowiska
night landscape
abstract landscape
lighting sculptures
aesthetic value of landscape
environmental protection
Opis:
Od prehistorii do czasów współczesnych światło stanowiło przedmiot ludzkiego pożądania i budziło respekt. Pojawienie się sztucznego oświetlenia było wynikiem dążenia człowieka do uniezależnienia się od ograniczeń narzuconych przez naturę i szybko stało się symbolem postępu i rozwoju cywilizacyjnego. Dzisiaj innowacyjne technologie oświetleniowe, nowe materiały, systemy optyczne rodzą nowe możliwości. Sztuczne światło stało się nie tylko narzędziem pracy w rękach fachowców z dziedziny oświetlenia, ale również stanowi inspirację dla artystów. Architekci, graficy, fotografowie coraz częściej wykorzystują oświetlenie do celów kompozycyjno-plastycznych, nadając nowy, abstrakcyjny wygląd przestrzeni.
Źródło:
Architektura Krajobrazu; 2014, 4; 4-15
1641-5159
Pojawia się w:
Architektura Krajobrazu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies