Temat: Argumentacja - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: O argumentacji odwołującej się do implikatury konwersacyjnej
Autorzy:: Puczyłowski, Tomasz A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/705483.pdf
Data publikacji:: 2012-09-01
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: argumentacja
implikatura konwersacyjna
pragmatyka
filozofiajęzyka
Opis:: Celem artykułu jest logiczna rekonstrukcja argumentu, który proponuję nazwać „argumentem z implikatury konwersacyjnej” (AIK). Jego teza głosi, że określone zdanie jest prawdziwe wbrew ocenie przeciętnego użytkownika języka; tezę tę uzasadnia się wskazując na fałszywość implikatur konwersacyjnych generowanych przez wypowiedzenie tego zdania oraz tendencję użytkowników języka do brania implikatur konwersacyjnych za konsekwencje logiczne asercji zdań. Z tego typu argumentacją mamy do czynienia w dyskusjach dotyczących: semantyki zdań o przekonaniach, problemu Gettiera, kontekstualizmu epistemologicznego, semantyki deskrypcji określonych, poprawności logiki klasycznej itp. W pracy staram się nadać takiej argumentacji ogólną postać oraz zbadać kryteria racjonalności tego niededukcyjnego argumentu.
Źródło:: Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2012, 3; 93-109
1230-1493
Pojawia się w:: Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: W sprawie siły argumentacji
Autorzy:: Jedynak, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/705967.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: argumentacja
sekwent
siła logiczna
związki bezpośredniego wsparcia
Opis:: Artykuł stanowi krytyczny komentarz do tekstu Marcina Selingera Formalna ocena argumentacji, poświęconego obliczaniu logicznej siły argumentacji. Przyjęte są w tym tekście definicje o niepożądanych konsekwencjach, zatem sugeruję zmiany w tych defi nicjach. Postuluję dowartościowanie argumentacji wychodzących z wątpliwych przesłanek, gdyż bywają czasem bardzo użyteczne. W obliczaniu siły argumentacji należy uwzględniać nie tylko logiczne relacje między przesłankami, lecz także relacje analityczne i oparte na faktach (zwłaszcza statystycznych). Czasem dane statystyczne są nie tylko użyteczne, ale wręcz niezbędne, gdyż bez nich w ogóle siły logicznej argumentacji nie da się wyliczyć (co pokazuję na przykładach).
Źródło:: Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2012, 1; 111-125
1230-1493
Pojawia się w:: Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: How Polish Courts Use Previous Judicial Decisions?
Autorzy:: Tobor, Zygmunt
Zeifert, Mateusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/618743.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: case law
argumentation
precedent
orzecznictwo
argumentacja
precedens
Opis:: In this article, the authors analyse the manners of applying prior rulings in the process of law enforcement by the Polish courts. Three aspects of this issue are examined in sequence. Firstly, the manner of referring to rulings (e.g., quote, paraphrase, etc.). Secondly, situations, in which courts refer to other rulings (e.g., as a reference point, as an evidence of interpretative doubts, as a tool removing vagueness or ambiguity of a provision, as a methodological tip, as a legal basis of a ruling, etc.). Thirdly, the reasons for those acts of reference to appear. In conclusions, the authors juxtapose the analysis results with the practice of referring to judicial rulings, which is characteristic for countries applying the precedential law, and they also indicate basic differences between them.
W niniejszym artykule autorzy analizują sposoby wykorzystania wcześniejszych orzeczeń w procesie stosowania prawa przez polskie sądy. Rozważają kolejno trzy aspekty tego zagadnienia. Po pierwsze, sposób, w jaki orzeczenia są powoływane (np. cytat, parafraza itd.). Po drugie, sytuacje, w których sądy odwołują się do innych orzeczeń (np. jako punkt wyjścia, jako dowód wątpliwości interpretacyjnych, jako narzędzie usuwające nieostrość czy wieloznaczność przepisu, jako wskazówka metodologiczna, jako podstawa prawna orzeczenia itd.). Po trzecie, powody, dla których odwołania te się pojawiają. We wnioskach autorzy zestawiają wyniki analizy z praktyką powoływania orzeczeń sądowych charakterystyczną dla krajów prawa precedensowego i wskazują na podstawowe różnice.
Źródło:: Studia Iuridica Lublinensia; 2018, 27, 1
1731-6375
Pojawia się w:: Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Formalna ocena argumentacji
Autorzy:: Selinger, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/706013.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: argument
rozumowanie
sekwent
argumentacja równoległa
błędne koło
ewaluacja
Opis:: Moim celem jest dostarczenie formalnego modelu oceny możliwie szerokiej klasy argumentacji, w szczególności tych, które pojawiają się w kontekstach naturalnych. We wprowadzeniu przedstawiam elementarne sposoby rozbudowywania argumentacji prostych w coraz bardziej złożone struktury. W drugim rozdziale podaję ścisłe definicje pojęć służących do opisu tych struktur – argumentację definiuję jako niepusty i skończony zbiór sekwentów, tj. jako niepustą i skończoną relację zachodzącą pomiędzy niepustymi i skończonymi zbiorami zdań a pojedynczymi zdaniami danego języka; wprowadzam także kilka pojęć (niespójność, rozbieżność, kolistość), które pozwalają wyróżniać niektóre nietypowe lub wadliwe struktury argumentacyjne. W trzecim rozdziale proponuję ogólną, liczbową metodę oceny siły argumentacji. Metoda ta pokazuje, jak wiarygodność przesłanek pierwszych przekłada się na wiarygodność konkluzji głównej w zależności od budowy argumentacji (wiarygodność wyrażam za pomocą liczb wymiernych z domkniętego przedziału <0, 1>). Jedną z charakterystycznych własności argumentacji potocznej jest występowanie w niej wzajemnie wzmacniających się tzw. rozumowań równoległych. Dlatego za istotny składnik proponowanej metody należy uznać wzór: a ⊕ b = 2a + 2b − 2ab − 1. Wzór ten pozwala obliczyć wiarygodność (konkluzji) dowolnej argumentacji równoległej, składającej się z dwóch wzajemnie niezależnych rozumowań, które brane z osobna uwiarygodniają konkluzję w stopniach a oraz b (zakładamy przy tym, że obie te wartości są większe niż ½).
Źródło:: Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2012, 1; 89-109
1230-1493
Pojawia się w:: Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Jak nie powinno się obliczać stopnia wiarygodności argumentacji
Autorzy:: Wójtowicz, Anna
Winkowski, Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/705510.pdf
Data publikacji:: 2013-03-01
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: argumentacja
twierdzenie Coxa
sekwent
twierdzenie Bayesa
wiarygodność wnioskowań
prawdopodobieństwo
Opis:: Artykuł jest krytyczną analizą pracy Marcina Selingera Formalna ocena argumentacji i dotyczy sposobu oceny wiarygodności argumentacji. Ponieważ omawiany problem jest bardzo ważny i szeroko współcześnie dyskutowany, nie można podanej przez autora propozycji pozostawić bez komentarza. Przedstawiamy zwięzłe streszczenie tekstu i rekonstrukcję dwóch najważniejszych jego tez. Analizujemy różnice między pierwszą z nich a twierdzeniem Coxa, co prowadzi do krytyki drugiej z tez. Zastosowanie twierdzenia Bayesa ujawnia jej niepożądane konsekwencje. Podejmujemy próbę obrony zaproponowanej przez Selingera tezy, jednak tzw. efekt nieistotnej koniunkcji pokazuje, czemu nie może się ona udać. Artykuł kończy dodatkowy kontrprzykład dotyczący obecnego w tekście rozróżnienia sposobów obliczania wiarygodności argumentacji szeregowych i równoległych.
Źródło:: Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2013, 1; 255-263
1230-1493
Pojawia się w:: Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Definicja perswazyjna – niemanipulacyjna czy manipulacyjna?
Autorzy:: Kublikowski, Robert
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/705320.pdf
Data publikacji:: 2012-09-01
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: znaczenie
definicja
definicja perswazyjna
argumentacja
perswazja,manipulacja
komunikacja
nauka
Opis:: Celem artykułu jest odpowiedź na dwa pytania: co to jest definicja perswazyjna, oraz czy każda definicja perswazyjna jest definicją manipulacyjną (zwodzącą)? Definicja perswazyjna pełni funkcję przekonywania odbiorcy do tego, aby zaakceptował treści danej definicji. Definicja perswazyjna może być niemanipulacyjna lub manipulacyjna (zwodząca). Definicja perswazyjna manipulacyjna nie tylko przekonuje odbiorcę do jej akceptacji, ale nakłania go również do przyjęcia postawy zgodnej ze zwodniczą (złą) intencją jej twórcy. Niniejsze twierdzenia dotyczące definicji perswazyjnej są ilustrowane na przykładzie definicji papierosa, mokradła, śmierci i gwałtu.
Źródło:: Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2012, 3; 273-282
1230-1493
Pojawia się w:: Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Biblical and Quranic Argumentation for Sustainable Behaviors Toward Nature
Biblijne i koraniczne argumenty na rzecz zrównoważonych zachowań wobec natury
Autorzy:: Sadowski, Ryszard F.
Ayvaz, Zafer
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27314028.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Komitet Człowiek i Środowisko PAN
Tematy:: religion and ecology
Christianity
Islam
Bible
Quran
environmental crisis
biblical argumentation
quranic argumentation
religia i ekologia
chrześcijaństwo
islam
Biblia
Koran
kryzys ekologiczny
argumentacja biblijna
argumentacja koraniczna
Opis:: We observe an ever-increasing role of religions in fighting the environmental crisis. Religious argumentation has enormous potential to shape the attitudes of the followers of religions. Applying this argumentation can signifi-cantly change attitudes towards the environment in the majority of the human population. Christianity and Islam together have over 4 billion followers. Here, we present seven common Biblical and Quranic issues that are key to human attitudes to nature. The conducted analysis leads to a surprising conclusion. The Bible and Quran similarly encourage their followers to build harmonious relations with the natural world.
Obserwujemy coraz większą rolę religii w walce z kryzysem ekologicznym. Argumentacja religijna ma ogromny potencjał kształtowania postaw wyznawców religii. Zastosowanie tej argumentacji może znacząco zmienić postawy wobec środowiska u większości populacji ludzkiej. Chrześcijaństwo i islam razem mają ponad 4 miliardy wyznawców. W tej pracy przedstawiamy siedem powszechnych zagadnień biblijnych i koranicznych, które są kluczowe dla stosunku człowieka do natury. Przeprowadzona analiza prowadzi do zaskakującego wniosku. Biblia i Koran w podobny sposób zachęcają swoich wyznawców do budowania harmonijnych relacji ze światem przyrody.
Źródło:: Problemy Ekorozwoju; 2023, 18, 1; 152--163
1895-6912
Pojawia się w:: Problemy Ekorozwoju
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Justifying a recommendation: tell a story or present an argument?
Narracja czy argumentacja: o uzasadnieniu zalecenia
Autorzy:: Hoven van den, Paul
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/954382.pdf
Data publikacji:: 2017-12
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
Tematy:: deliberative genre
narrative
argumentation
face keeping
rodzaj deliberatywny
narracja
argumentacja
zachowanie twarzy
Opis:: In the deliberative genre there is a complex ‘playground’ of choices to present a recommendation; a rhetorician has to determine his or her position. Relevant dimensions are the coerciveness of the recommendation and the strength of its justifi cation, but also the presentation format, varying from prototypical narrative to prototypical argumentative. In different contexts this playground seems to be exploited in different ways and employed with different intensity. It is argued that this can best be understood in terms of different ideas about the management of the audience’s face and in terms of different concepts of rationality that prevail in specific socio-cultural contexts.
Formułując zalecenie, retor określa swoje położenie na „polu” (ang. playground) wielu możliwości, z których może skorzystać w ramach gatunku deliberatywnego. Koncepcję pola opisują następujące wymiary: przymus zalecenia i siła jego uzasadnienia, ale także forma przedstawienia – od prototypowej narracji po prototypową argumentację. W różnych kontekstach to pole wydaje się być wykorzystywane na różne sposoby i z różną intensywnością, co omówiono w niniejszym artykule. W zrozumieniu pomóc mogą koncepcje: zarządzania twarzą audytorium oraz różne koncepcje racjonalności, które dominują w określonych socjokulturowych kontekstach.
Źródło:: Res Rhetorica; 2017, 4, 4; 12-27
2392-3113
Pojawia się w:: Res Rhetorica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: On petitio principii in legal argumentation
Autorzy:: Barszcz, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1806908.pdf
Data publikacji:: 2019-11-16
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: petitio principii
argument
law argumentation
application of law
argumentacja prawnicza
stosowanie prawa
Opis:: O petitio principii w argumentacji prawniczej W rozważaniach zawartych w artykule podjąłem próbę określenia pojęcia petitio principii jako błędu swoistego dla sfery argumentacji prawniczej. Wpierw scharakteryzowałem jak – z perspekty-wy historycznej i zarazem w kontekście częstotliwości używania wyrażenia 'petitio principii' – przede wszystkim jest rozumiane petitio principii. Następnie dane te (czyli ratio propria nazwy 'petitio principii', za pomocą którego rzeczony termin służy do oznaczania pewnego rodzaju błędu w dowodzeniu) skonfrontowałem z pojęciem argumentu (tj. wypowiedzi argumentacyjnej), miano-wicie z informacjami o strukturze argumentu i jego funkcji. Otrzymaną w ten sposób koncepcję petitio principii, którą – ze względu na jej ogólny i abstrakcyjny charakter – odnieść równie dobrze można do każdej odmiany argumentacji, dookreśliłem poprzez zestawienie jej z istotowymi i zarazem swoistymi właściwościami przekonywania, jakie istnieją w praktyce prawniczej.
In the Article I attempted to discuss and describe petitio principii in the sphere of formulating and proposing arguments in the actual practice of law. First, I discussed a basic – from a historical perspective and also its frequency of usage – conception of petitio principii. Then, received in such way data (i. e. ratio propria of the name 'petitio principii'; in other words the name by means of we describe some fallacy in demonstration) were brought face to face with a conception of an argument, namely with the information on its function and structure. This operation provided a form of petitio principii that – in regards to general and abstractive character – can be used in any discussion. The final stage of the considerations concentrated on specification of such general and abstractive conception of petitio principii by introducing essential aspects of a persuasion existing in legal practice.
Źródło:: Roczniki Nauk Prawnych; 2014, 24, 3; 7-20
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:: Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Retoryczne strategie poznawcze
Autorzy:: Budzyńska, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/705504.pdf
Data publikacji:: 2013-06-01
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: etos
etotyczna argumentacja
nieinferencyjne strategie etotyczne
koliste wypowiedzi etotyczne
akty mowy
struktury inferencyjno-dialogowe
Opis:: Celem artykułu jest zaproponowanie nowego ujęcia źródeł poznania, które wykorzystuje retoryczne pojęcia logosu (argumentacji) i etosu (charakteru mówcy) (Arystoteles, Retoryka). W kontekstach naturalnych odbiorca informacji często rozstrzyga o jej przyjęciu nie tylko na podstawie treści danej wypowiedzi, jak tradycyjnie zakłada logika, ale również na podstawie wiarygodności jej nadawcy. Oceniając akceptowalność informacji A w przypadku zdarzenia dyskursywnego „Jan mówi, A bo B”, odbiorca może posłużyć się (co najmniej) dwoma rodzajami retorycznych strategii poznawczych: strategią opartą na logosie, biorąc pod uwagę argument B, lub strategią etotyczną, biorąc pod uwagę etos Jana. Standardowe modele koncentrują się wyłącznie na pierwszym rodzaju strategii i dlatego też wszelkie manifestacje etosu są interpretowane w ramach struktur inferencyjnych. W efekcie modele te są w stanie opisać wyłącznie etotyczne argumentacje, które przede wszystkim mają charakter logosu (jako argumentacja), wtórnie tylko wykorzystując pewne elementy etosu (tzn. w jednej z przesłanek takiej argumentacji bierze się pod uwagę etos osoby, na której słowa nadawca argumentacji się powołuje). Rozwiązanie zaproponowane w artykule polega na rozbudowaniu modelu struktur inferencyjnych o struktury dialogowe i łączące je struktury illokucyjne. Dzięki temu można pokazać, że dyskursywne zdarzenia połączone są ze swą treścią poprzez określoną moc illokucyjną, z którą związane są etotyczne założenia opisujące charakter nadawcy komunikatu, niezależnie od tego, czy komunikat jest argumentacją, czy dowolnym innym aktem mowy.
Źródło:: Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2013, 2; 253-274
1230-1493
Pojawia się w:: Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Holy Scripture in the monothelite controversy. The Standpoint of Maximus the Confessor
Pismo Święte w kontrowersji monoteleckiej. Stanowisko Maksyma Wyznawcy
Autorzy:: Kashchuk, Oleksandr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/613084.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Pismo Święte
monoteletyzm
Maksym Wyznawca
argumentacja skrypturystyczna
Holy Scripture
monotheletism
Maximus Confessor
scriptural argumentation
Opis:: Stanowisko Maksyma Wyznawcy wobec Pisma Świętego w sporze z monoteletyzmem polega na tym, że chociaż Maksym zachęca do wydobycia z Pisma treści duchowych i w kwestiach duchowych stosuje głęboką interpretację alegoryczną, to jednak w polemice z monoteletyzmem stosuje w przeważającej mierze literalną interpretację Nowego Testamentu. Ponieważ chodziło o kwestie chrystologiczne, to bardzo ważną rolę odgrywały teksty Nowego Testamentu. Zdarzają się jednak nieliczne przypadki alegorycznej i typologicznej interpretacji poszczególnych fragmentów. Oparcie się na dosłownej interpretacji może świadczyć o tym, że Maksym trzymając się litery tekstu unikał manipulowania tekstem natchnionym, gdyż alegoria proponuje różne wersje interpretacji. Argumentacja biblijna nie jest jednak wystarczająca w refleksji teologicznej, ponieważ wymaga dodatkowej refleksji i weryfikacji. Dlatego Pismo jest interpretowane w duchu nauczania Ojców i soborów z uwzględnieniem także spuścizny filozoficznej i nie może zostać izolowane jako jedyny autorytet wiary. Jeśli zaś Ojcowie i sobory nie mogą udzielić odpowiedzi w zaistniałej sytuacji, to interpretacja Pisma powinna być skonfrontowana z nauczaniem Stolicy Piotrowej.
The position of Maximus the Confessor concerning the biblical argumentation in the dispute with Monotheletism consists in applying predominantly the literal approach to the interpretation of the New Testament. Since it was a Christological question, the New Testament played a substantial role. However, there are several instances of where Maximus applies allegorical and typological mode of interpreting the particular passages. Preferring the literal mode of interpretation may signify that Maximus sticking to the letter of the text avoided manipulating the inspired text with many variations in interpretation. Biblical argument is not sufficient on its own to be persuasive in theological discussion, therefore it requires additional support and explanation. That is why Scripture is not thought of as the sole authority for Christian faith. It is interpreted by Maximus with taking into account not only the teaching of the Fathers and the Councils but also the philosophical heritage. If the Fathers and Councils can not answer to the current theological question, the interpretation of Scripture should be collated with the teaching of the Holy See.
Źródło:: Vox Patrum; 2017, 68; 465-477
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Ethical and Political Qualities of Epideictic Rhetoric in Ancient Greece
Autorzy:: Tuszyńska, Krystyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1179648.pdf
Data publikacji:: 2015-12-02
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: epideictic rhetoric
argumentation
ethical quality
political discour
retoryka epideiktyczna
argumentacja
wartości etyczne
dyskurs polityczny
Opis:: Zapożyczona z greki łacińska definicja mówcy brzmi: Vir bonus dicendi peritus, a samą retorykę określa się mianem ars bene dicendi. Terminy bonus i bene wymagają wyjaśnienia. Bonus (dobry, zdatny) odnosi się zarówno do osoby samego mówcy, co do jego znajomości arkanów arty-stycznej perswazji. Cel zaś występu retorycznego powiązany jest z pojęciem „wspólnego do-bra”, które jest wyznacznikiem zarówno życia publicznego, co wartości politycznych i etycznych, uznawanych w danej społeczności. Obowiązkiem nałożonym na mówcę jest, zakończone sukcesem, przekonanie audytorium. Mówca realizuje ten cel dzięki swojej inwencji, za sprawą użytych technik artystycznych, wreszcie przez wytworzenie u słuchaczy przekonania, że jest „dobrym mężem”, przy czym epitet „dobry” należy rozumieć zarówno w sensie etycznym, co estetycznym. Arystoteles w Retoryce kładzie nacisk na trzy elementy współtworzące występ oratora: (1) technikę argumentacji, (2) ethos mówcy, (3) pathos, zespół uczuć, które mówca wzbudza w słuchaczach. Dzięki temu, Arystoteles łączy retorykę z jednej strony z dialektyką, z drugiej ze studiami w zakresie etyki (1356 a 25). W Arystotelesowskim podziale retoryki na dorad-czą, sądową i epideiktyczną w tej ostatniej słuchacz jest tylko widzem (theoros) oraz sędzią (krites) talentu mówcy. W artykule zamierzam dowieść, że retoryka epideiktyczna, oceniana jako rodzaj pokazu czy teatralnego występu, była w istocie nośnikiem wartości etycznych i politycznych. Poddaję analizie cztery mowy starożytnych retorów: Gorgiasza, Izokratesa i Diona z Prusy, a także stawiam pytanie o charakter retoryki epideiktycznej, jej pojemność jako gatunku oraz jej początki. Wszystkie powyższe zagadnienia wymagają, moim zdaniem, solidnych badań i reinterpretacji.
Originating from the Greek source, a Latin definition of the orator is virbonus dicendi peritus and rhetoric itself is ars bene dicendi. This particularly calls for an explanation of the words bonus and bene. Bonus has as much reference to the person of the speaker as it has to the competence in artistic persuasion. In my article I will concentrate on the meaning of bene and bonus from the point of view of the use of the language as a means of communication. The scope of the usage of speech is connected with the common wealth according to which public life and its political and ethical conditions are moulded. The sense of purpose on the other hand lies in the duty of the orator to persuade the audience, to make them believe they have been persuaded successfully. All this becomes possible thanks to the orator’s use of invention and of artificial technique, and to him being perceived as a good man by the audience, where ‘good’ should be understood in both moral and aesthetic terms. Aristotle lays emphasis on three elements: (1) the technique in the arguments of the speech, (2) the ethos of the orator and (3) the pathos produced by the orator in the listeners. In this way Aristotle connects the art of persuasion and dialectics with ethical studies (1356 a 25). For the philosopher, the man is zoon politikon, and the art of rhetoric arises from the necessity of human agreement, the consensus. Because ethos is for Aristotle a vehicle for argumentation, the orator has to produce his ethos all the time during the speech. Aristotle divides rhetoric into three genres: deliberative, forensic and epideictic. In epideictic rhetoric the listener is only a spectator (theoros) and a judge (krites) of the orator’s talent. In my article I would like to prove that epideictic rhetoric, considered a kind of show or theatrical performance, was also a vehicle for many ethical and political qualities. I am going to analyze four speeches of three Ancient orators: Gorgias, Isocrates and Dio of Prusa and ask questions about the nature of epideictic rhetoric, about its capacity and origin. In my opinion thorough research and a rethinking of the term ‘epideictic genre’ are needed.
Źródło:: Porównania; 2015, 17; 5-21
1733-165X
Pojawia się w:: Porównania
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Imitative statutes
Ustawy imitacyjne
Autorzy:: Smolak, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/693588.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: imitative statutes
moral argumentation
public reason
rules of law
ustawy imitacyjne
argumentacja moralna
racja publiczna
rządy prawa
Opis:: Celem artykułu jest wykazanie, że niektóre ustawy w państwach demokratycznych o ugruntowanych rządach prawa są nieakceptowalne ze względu na ich imitacyjność. Ustawy imitacyjne to takie akty normatywne stanowione przez parlament, których celem jest pozorne rozwiązanie problemu społecznego. Przy tak rozumianej pozorności brak woli ustawodawcy wywołania skutków swej działalności, a jedynie występuje zamiar wytworzenia przekonania u adresatów norm, że taki skutek powstaje. W artykule wskazuje się na cztery rodzaje racji na rzecz odrzucenia ustaw imitacyjnych. Po pierwsze, ze względu na niezgodność regulacji prawnych ustawodawcy z standardami moralnymi wspólnoty politycznej (Ronald Dworkin); po drugie, ze względu na imitacyjny cel ustawodawcy, tj. brak związku między nakazanym/zakazanym zachowaniem a pozornym charakterem celu ustawodawcy (Lon L. Fuller); po trzecie, brak racjonalnego związku między nakazem prawnym a cechami objętej tym nakazem kategorii podmiotów/przedmiotów (Ofer Raban); po czwarte, brak związku konwencjonalno-normatywnego pomiędzy danym treścią przepisu nakazującego a celem ustawodawcy (Marek Smolak). W artykule postuluje się, by w argumentacji opartej na powyższych czterech racjach przyjąć, że mamy do czynienia z racją publiczną i w konsekwencji stosować test rozumnego sceptyka zaproponowany przez Ron den Ottera.
This paper seeks to demonstrate that certain enactments in democratic countries where the rule of law is well established are inadmissible in view of their imitative nature. Imitative statutes are normative enactments of parliament which aim at an ostensible solution to a social problem. Ostensibility thus comprehended is accompanied by the absence of will on the part of the legislator to achieve any effect of their activity, as their sole intention is to engender a conviction among the addressed of the norms that such an effect actually takes place. The author discusses four types of reasoning in support of rejecting imitative statutes. These are as follows: first, given non-compliance of legislation with the moral standards of the political community (Ronald Dworkin); second, in view of the imitative goal of the legislator, or absence of a link between a prescribed/prohibited behaviour and the ostensible nature of legislator’s goal (Lon L. Fuller); third, the lack of a rational relationship between a legal prescription and the features of the class of subject/objects to which the prescription applies (Ofer Raban); fourth, the lack of a conventional-moral relationship between the substance of a prescriptive provision and the goal of the legislator (Marek Smolak). The author argues further that argumentation based on the above four reasons should presume that public reason is involved and, consequently, administer the test of the reasonable sceptic as suggested by Ron den Otter.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2016, 78, 4; 31-39
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Legal Heuristics and the Positivisation of Law in Dogmatic Discourse
Heurystyki prawnicze a pozytwizacja prawa w dyskursie dogmatycznym
Autorzy:: Leszczyński, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/3698070.pdf
Data publikacji:: 2023-03-29
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: heurystyka prawnicza
dogmatyka prawa
pozytywizacja prawa
argumentacja prawnicza
legal heuristics
legal dogmatics
positivisation of law
legal argumentation
Opis:: The general opinion that the text of the law does not imply its use leads to an understanding of the role that legal dogmatics and legal practice can play in solving this problem. Common thematic field of both those lawyers’ activities allows us to distinguish a dogmatic discourse, by which and in which the law is positivised by consolidating applicable (operative) patterns of solving legal problems. These patterns are created by referring to the aspects of text, language, and system of law, but also to the history of the discourse. The positivisation of law is the result of specific legal heuristics, consisting in combining meanings, expectations, values, and existing practices in solving legal problems. Legal heuristics does not boil down to a method, but, rather, is a framework, a context, and a set of conditions for cognition aimed at solving practical problems.
Powszechna opinia, że tekst prawa nie wyznacza jego zastosowania prowadzi do zrozumienia roli dogmatyki prawniczej i praktyki orzeczniczej w rozwiązaniu tego problemu. Wspólne pole tematyczne obu obszarów działalności prawników pozwala wyodrębnić dyskurs dogmatyczny, w którym prawo jest pozytywizowane poprzez utrwalanie stosowalnych (operatywnych) wzorów rozwiązywania problemów prawnych. Wzory te powstają przez odwołania do tekstowości, językowości prawa i systemowości prawa, ale również do historii samego dyskursu. Pozytywizacja prawa jest wynikiem określonych heurystyk prawnych, polegających na łączeniu znaczeń, oczekiwań, wartości i istniejących praktyk w rozwiązywaniu problemów prawnych. Heurystyka prawnicza nie sprowadza się do metody, jest raczej ramą, kontekstem i zespołem warunków poznania nakierowanego na rozwiązywanie praktycznych problemów.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2022, 100; 83-92
0208-6069
2450-2782
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: In the beginning was the word: the argumentative dimensionof press news coverage in the discourse on mercy towards refugees
Na początku było słowo. Struktura argumentacyjna artykułów prasowych na temat dyskursu miłosierdzia wobec uchodźców
Autorzy:: Zawadzka-Paluektau, Natalia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/475555.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego PAN
Tematy:: uchodźcy
krytyczna analiza dyskursu
dyskurs prasowy
media
argumentacja
refugees
critical discourse analysis
media discourse
news
argumentation
Opis:: Artykuł zawiera wyniki krytycznej analizy struktury argumentacyjnej artykułów prasowych na temat przemowy papieża Franciszka o uchodźcach w wiodących dziennikach publikowanych w trzech krajach: Polsce, Hiszpanii i W ielkiej Brytanii. Zgodnie z przewidywaniami, analiza ujawniła tendencyjność i błędy logiczne w argumentacji przeciwko przyjmowaniu uchodźców w prasie tabloidowej, a z drugiej strony poparcie dla przyjmowania uchodźców w E uropie we wszystkich analizowanych artykułach w dziennikach opiniotwórczych. Zaskakującym wynikiem analizy tych ostatnich była natomiast prawie całkowita identyczność argumentacji, jak również jej niedostateczność, szczególnie w porównaniu z argumentacją tabloidu. Żaden z analizowanych artykułów nie przedstawia tematu z punktu widzenia uchodźców. Biorąc pod uwagę wpływ mediów na wszystkie aspekty życia społecznego, generowanie wiedzy, wzbudzanie emocji i budowanie tożsamości, niniejszy artykuł omawia ważkie konsekwencje dyskursu nacechowanego uprzedzeniami rasowymi na poziomie kognitywnym, afektywnym i behawioralnym, a także rozważa kwestię obniżenia standardów dziennikarskich.
This article explores the critical dimension of news coverage of Pope Francis’s speech on refugees in market-leading newspapers from three countries — Spain, Poland and the UK — using Critical Discourse Analysis methods. As hypothesised, it revealed bias and fallaciousness in the arguments against refugees in the tabloid press. The daily broadsheets’ news articles from the three countries expressed the same positive stance towards accommodating refugees in Europe, which was to be expected. Surprisingly, though, their argumentation was almost identical, weak and scarce, especially when compared to tabloid argumentation on the topic. None of the news articles presented the issue from the point of view of refugees. Given the influence of media discourse, this study discusses important, real-life implications of racially biased discourse on the cognitive, affective and behavioural levels.
Źródło:: Socjolingwistyka; 2019, 33; 77-96
0208-6808
Pojawia się w:: Socjolingwistyka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Argumentacja" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język