O argumentacji odwołującej się do implikatury konwersacyjnej

Celem artykułu jest logiczna rekonstrukcja argumentu, który proponuję nazwać „argumentem z implikatury konwersacyjnej” (AIK). Jego teza głosi, że określone zdanie jest prawdziwe wbrew ocenie przeciętnego użytkownika języka; tezę tę uzasadnia się wskazując na fałszywość implikatur konwersacyjnych generowanych przez wypowiedzenie tego zdania oraz tendencję użytkowników języka do brania implikatur konwersacyjnych za konsekwencje logiczne asercji zdań. Z tego typu argumentacją mamy do czynienia w dyskusjach dotyczących: semantyki zdań o przekonaniach, problemu Gettiera, kontekstualizmu epistemologicznego, semantyki deskrypcji określonych, poprawności logiki klasycznej itp. W pracy staram się nadać takiej argumentacji ogólną postać oraz zbadać kryteria racjonalności tego niededukcyjnego argumentu.