Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Uniwersytet Opolski." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 29
Tytuł:
Cooperation of the University of Opole with Scientific and Educational Units of Ukraine in the States of Emergency: A Practical Dimension
Współpraca Uniwersytetu Opolskiego z jednostkami naukowo-edukacyjnymi Ukrainy w stanach zagrożeń: praktyczny wymiar
Autorzy:
Andruszkiewicz, Fabian
Slipukhina, Iryna
Shapovalov, Yevhenii
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34110672.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
University of Opole
Faculty of Social Sciences
Faculty of Natural Sciences and Technology
Polish-Ukrainian cooperation
state of emergency
Uniwersytet Opolski
Wydział Nauk Społecznych
Wydział Przyrodniczo Techniczny
współpraca polsko-ukraińska
stan zagrożenia
Опольський університет
факультет соціальних наук
факультет природничих наук і технологій
польсько-українська співпраця
надзвичайний стан
Opis:
Polsko-ukraińska współpraca naukowa Uniwersytetu Opolskiego ma długą historię, która nabrała nowych znaczeń w warunkach zagrożeń pandemicznych i militarnych. Obostrzenia wynikłe z rozporządzeń ministerialnych spowodowane stanem zagrożenia COVID-19, a następnie napaść federacji rosyjskiej na Ukrainę, w bardzo dużym stopniu wyhamowały realne działania naukowe pomiędzy narodami Polski i Ukrainy, jednakże dzięki ludziom silnie zaangażowanym w dobro nauki, udało się w pewnym stopniu tą współpracę zachować, przenosząc ją w dużej mierze na wirtualną platformę. Taka sytuacja zaistniała między innymi na Uniwersytecie Opolskim, gdzie przykładowo na Wydziale Nauk Społecznych oraz Wydziale Przyrodniczo-Technicznym Uniwersytetu Opolskiego zostały zorganizowane wydarzenia naukowo-badawcze z pełnym zaangażowaniem pracowników naukowych, doktorantów i studentów obu stron. Odbywały się również naukowe staże przedstawicieli z obu krajów, czego efektem są wspólne prace, wyrażone w publikacjach, wystąpieniach na konferencjach i seminariach. Podane przykłady działań międzynarodowych Uniwersytetu Opolskiego świadczą o stabilności i zdolności adaptacyjnej polsko-ukraińskiej współpracy naukowej w kryzysowych warunkach społeczeństwa.
The Polish-Ukrainian scientific cooperation at the University of Opole has a long history, which has acquired new meanings in the conditions of pandemic and military threats. The restrictions resulting from ministerial regulations caused by the COVID-19 emergency, and the subsequent attack by the Russian Federation on Ukraine, significantly inhibited the ongoing scientific activities between the nations of Poland and Ukraine; however, thanks to people firmly committed to the good of science, it was possible to maintain this cooperation to a certain extent by its substantial relocation to a virtual platform. Among other scientific units, such a situation occurred, at the University of Opole.For example, at its Faculty of Social Sciences and the Faculty of Life Sciences and Technology scientific and research events were organised with the full involvement of researchers, doctoral students, and students of both parties. The scientific internships of representatives from both countries have taken place and resulted in joint work expressed in publications, speeches at conferences and seminars. The given examples of international activities of the University of Opole demonstrate stability and adaptability of Polish-Ukrainian scientific cooperation while the society suffers from the crysis conditions.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia; 2023, 36, 3; 131-144
0867-2040
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Environmental Impact Assessment and military conflicts – an outline of the problem area
Ocena oddziaływania na środowisko a konflikty zbrojne – zarys problematyki
Autorzy:
Urban, Sergiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519337.pdf
Data publikacji:
2023-12-12
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
EIA
armed conflicts
environment
OOŚ
konflikty zbrojne
ochrona środowiska
Opis:
The environmental impact assessment (EIA) is a legal, procedural tool that allows identifying, predicting, evaluating and preventing or mitigating the impacts of a planned project on the environment. An inherent element of this process is public participation that shall be assured at all times. An EIA is regulated by domestic environmental laws of a given country, but an imminent influence on these regulations is exerted by EU EIA Directive (Directive 2011/92/EU text codified) and international conventions, especially the ESPOO Convention. EU legislation and international EIA-focused treaties do not determine whether armed conflicts affect the EIA procedures and, if the answer is positive, in what way, especially whether the EIA procedure remains required under these exceptional circumstances or it may be postponed until cessation of the conflict or even omitted. For this reason, it was of high importance to determine whether the EIA-related obligations set by EU and international statute (conventional) laws are suspended or remain valid and in force during armed conflicts. The research revealed that the above-mentioned acts do not have provisions that explicitly regulate the effect of armed conflicts on the obligations relating to the EIA procedures. Furthermore, current jurisprudence and doctrine do not provide a clear answer as regards the scope of application of international environmental law during an armed conflict. It is often explained by the fact that environmental law is not yet fully formed in that respect and it is still not commonly agreed how it relates to international humanitarian law. Based on findings of the research, some conclusions are proposed that aim to provide advice on the application of EIA during armed conflicts and suggestions to complement relevant legal regulations. This article will discuss the main results of the study conducted on this important and very up-to-date subject.
Ocena oddziaływania na środowisko (OOŚ) jest prawnym proceduralnym narzędziem, które pozwala zidentyfikować, przewidzieć, ocenić i zapobiec lub złagodzić wpływ planowanego przedsięwzięcia na środowisko. Nieodłącznym elementem tego procesu jest udział społeczeństwa, który zawsze powinien być zagwarantowany. OOŚ jest regulowana przez wewnętrzne prawo ochrony środowiska poszczególnych państw członkowskich Unii Europejskiej, ale niebagatelny wpływ na te regulacje wywiera unijna dyrektywa OOŚ (dyrektywa 2011/92/UE tekst ujednolicony) oraz konwencje międzynarodowe, zwłaszcza Konwencja ESPOO. Przepisy unijne oraz traktaty międzynarodowe regulujące kluczowe aspekty OOŚ nie precyzują, czy konflikty zbrojne wpływają na procedury OOŚ, a jeśli tak – to w jaki sposób, w szczególności czy w takich wyjątkowych okolicznościach procedura OOŚ jest nadal wymagana czy też może zostać odroczona do czasu ustania konfliktu lub nawet pominięta. Z tego powodu bardzo ważne było ustalenie, czy obowiązki związane z OOŚ określone w prawie unijnym i międzynarodowym ulegają zawieszeniu, czy też należy je realizować również podczas konfliktów zbrojnych. Przeprowadzone badania wykazały, że w ww. aktach prawnych nie ma przepisów, które wprost regulowałyby wpływ konfliktów zbrojnych na obowiązki związane z procedurami OOŚ. Ponadto, aktualne orzecznictwo i doktryna nie dają jednoznacznej odpowiedzi na temat zakresu stosowania międzynarodowego prawa ochrony środowiska podczas konfliktu zbrojnego. Często tłumaczy się to tym, że prawo ochrony środowiska nie jest jeszcze w pełni ukształtowane w tym zakresie i że brak jest jednolitego, powszechnie podzielanego poglądu na temat tego, w jaki sposób odnosi się ono do międzynarodowego prawa humanitarnego. Na podstawie wyników badań zaproponowano wnioski, które odnoszą się do zagadnienia stosowania OOŚ podczas konfliktów zbrojnych oraz sugestię uzupełnienia omawianych regulacji prawnych. W niniejszym artykule omówione zostaną najważniejsze wyniki badań przeprowadzonych na ten ważny i bardzo aktualny temat.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2023, 21, 2; 211-222
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Algorithmic contracts in the light of selected acts of model contract law
Umowy algorytmiczne w świetle wybranych aktów modelowego prawa umów
Autorzy:
Biczysko-Pudełko, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519283.pdf
Data publikacji:
2024-01-16
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
algorithmic contracts
model law
declaration of intent
umowy algorytmiczne
prawo modelowe
oświadczenie woli
Opis:
Algorithmic contracts are another category of digitally enriched contracts that are increasingly common in commercial practice. Their essence boils down to the determination by an algorithm of the content of the parties’ obligation, whereby the algorithm may act as a ‘negotiator’ or fill in gaps in the content of pre-established contractual terms. The specificity of these contracts has legally significant consequences and raises a number of questions, e.g. whether an algorithm can create the content of a contract and whether it will be legally binding, whether it will be possible to claim a declaration of intent error when the system fails or the algorithm misanalyses data, what if the content of a statement ‘made by an algorithm’ did not match the intention of the person using the algorithm? The purpose of this article will be to answer the above questions by taking into account selected model acts and – as a side note, as it were – to assess the relevance of these acts for the practice of trading and contract law more broadly.
Umowy algorytmiczne stanowią kolejną kategorię umów wzbogaconych cyfrowo, które coraz częściej zawierane są w praktyce obrotu. Ich istota sprowadza się do określania przez algorytm treści zobowiązania stron, przy czym algorytm ten działać może jako ,,negocjator”, bądź uzupełniać luki w treści wcześniej ustalonych warunków umownych. Specyfika tych umów ma swoje prawnie doniosłe konsekwencje i rodzi konieczność poszukiwania odpowiedzi na wiele pytań, tj. m.in. czy algorytm może stworzyć treść umowy i czy będzie ona prawnie wiążąca, czy będzie można powołać się na błąd oświadczenia woli, gdy system zawiedzie lub algorytm źle przeanalizuje dane, co w sytuacji, gdy treść oświadczenia ,,złożonego przez algorytm” nie odpowiadała zamiarowi osoby posługującej się algorytmem? Celem artykułu będzie udzielenie odpowiedzi na powyższe pytania przy uwzględnieniu wybranych aktów prawa modelowego i – niejako pobocznie – ocena znaczenia tychże aktów dla praktyki obrotu i szerzej prawa umów.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2023, 21, 2; 43-58
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A just energy transition through the lens of Third World Approaches in International Law
Sprawiedliwa transformacja energetyczna przez pryzmat podejść Trzeciego Świata do prawa międzynarodowego
Autorzy:
Alfred, Love
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519340.pdf
Data publikacji:
2023-12-12
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
green energy
climate change
international law
zielona energia
zmiany klimatyczne
prawo międzynarodowe
Opis:
The transition to green energy requires an all-hands-on-deck approach because of the effects of climate change felt by all. However, the nature and type of commitment or responsibilities required towards the transition are to be differentiated due to ‘countries’ different socioeconomic challenges and starting positions. This is the underpinning understanding of the United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC)’s energy transition strategy under the framework of the Paris Agreement (PA). Whether the PA’s ‘differentiation’ representation and strategies, contributes to a ‘just’ energy transition is the goal of this paper. Arguably, embedded in the current UNFCCC energy transition strategy is the concept of a ‘just’ transition which recognises the importance of ‘a fair and equitable energy transition process’ (Mccauley et al., 2018: 2). However, this paper, using the Third World Approaches to International Law (TWAIL), demonstrates how the PA’s differentiation representations and soft approaches do not completely eliminate the problem of unjust energy transition (ET), or capture the multifaceted challenges of developing African contexts’ capacity towards the transition. The paper argues that the current international law ET initiative and strategy, in a bid to exact more diversity, blurs the understanding of responsibility and accountability, when it comes to finances and investments towards the current transition as well as countries’ economic capacities. Based on this background, the paper uses the Nigerian social context to exemplify what a just transition would mean for a developing context, particularly in sub-Saharan Africa (SSA). The paper is divided into three sections. The first section is the introduction, and the second, unpacks the ET. The third section addresses the legal and policy framework of the ET - PA 2015, and finally problematises ET’s strategy using the TWAIL lens. It concludes by offering recommendations for a ‘just’ transition that balances the socioeconomic development of developing contexts.
Przechodzenie do zielonej energii wymaga podejścia absolutnego zaangażowania wszystkich podmiotów ze względu na fakt, że skutki zmian klimatycznych są odczuwane przez wszystkich. Jednakże charakter i typ zaangażowania czy odpowiedzialności, które są niezbędne do zaistnienia w tym procesie, muszą być zróżnicowane z powodu różnych społeczno-ekonomicznych wyzwań oraz pozycji na starcie, jakie zajmują poszczególne kraje. Powyższa myśl tworzy fundament rozumienia problemu, jakie znalazło się w strategii przejścia do nowej energii zapisanej w Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) w ramach porozumienia paryskiego. Celem niniejszego artykułu jest odpowiedź na pytanie, czy przedstawienie i strategie „rozróżnienia”, jakie zawiera porozumienie paryskie, przyczyniają się do „sprawiedliwej” transformacji energetycznej. Zapewne w strategii UNFCCC jest osadzone pojęcie „sprawiedliwego” przechodzenia do nowej energii, które rozpoznaje wagę, jaką ma „sprawiedliwy i godziwy proces transformacji energetycznej” (Mccauley et al., 2018: 2). Jednakże autor niniejszej pracy, wykorzystując Podejścia Trzeciego Świata do Prawa Międzynarodowego (TWAIL), ukazuje, jak przedstawienie rozróżnienia i miękkie podejścia porozumień paryskich nie usuwają problemu niesprawiedliwej transformacji energetycznej i nie ujmują wieloaspektowych wyzwań rozwijających się potencjałów państw afrykańskich w odniesieniu do tej transformacji. Autor stwierdza w pracy, że bieżąca inicjatywa i strategia transformacji energetycznej w ujęciu prawa międzynarodowego, w pogoni za uzyskaniem większej różnorodności, rozmywa rozumienie kwestii odpowiedzialności, gdy idzie o finanse oraz inwestycje w kierunku bieżącej transformacji oraz ekonomicznych wydolności krajów. Bazując na powyższym założeniu, autor wykorzystuje społeczny kontekst Nigerii, aby zilustrować, co oznacza sprawiedliwa transformacja energetyczna dla kraju rozwijającego się, szczególnie w Afryce Subsaharyjskiej. Artykuł podzielony jest na trzy części. Pierwsza stanowi wstęp, druga przedstawia ideę transformacji energetycznej, ostatnia zaś zajmuje się ramą prawną i polityką transformacji energetycznej zawartej w porozumieniu paryskim z 2015 r. i, ostatecznie, omawia problem strategii transformacji energetycznej z użyciem specyficznego prymatu TWAIL. W zakończeniu autor przedstawia zalecenia dla „sprawiedliwej” transformacji, która bilansuje społeczno-ekonomiczny rozwój krajów rozwijających się.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2023, 21, 2; 9-41
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
On the possibilities of recruiting minors as confidential personal sources of information
O możliwościach pozyskiwania małoletnich do współpracy jako poufnych osobowych źródeł informacji
Autorzy:
Herbowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519273.pdf
Data publikacji:
2024-01-16
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
poufne osobowe źródła informacji
informatorzy
policja
małoletni
zobowiązanie do współpracy
confidential personal sources of information
informants
police
minors
commitment to cooperation
Opis:
Polski ustawodawca nie uregulował w żaden sposób możliwości współpracy Policji z nieletnimi jako poufnymi osobowymi źródłami informacji. W związku z tym od wielu lat pojawiają się opinie o braku przeszkód prawnych do takiej współpracy. Zapomina się jednak, że może się ona wiązać z licznymi zagrożeniami dla małoletnich, a decyzja ustawodawcy wynika raczej z braku świadomości trudnych wyborów, przed jakimi mogą stanąć np. policjanci rozpracowujący grupy przestępcze.  Konieczne jest szersze przedstawienie własnego spojrzenia na tę kwestię, opartego zarówno na praktycznych doświadczeniach, jak i wynikającego z pogłębionej analizy przepisów konstytucyjnych, ustawowych i umów międzynarodowych. Wszystko to pozwala na sformułowanie szeregu postulatów, które ułatwią służbom policyjnym działanie w granicach prawa.
The Polish legislator has not regulated in any way the possibility of police cooperation with minors as confidential personal sources of information. Therefore, for many years there have been opinions about the lack of legal obstacles to such cooperation. However, it is forgotten that it may entail numerous risks for minors and the decision of the legislator is rather a result of lack of awareness of the difficult choices that may face, for example, police officers working on criminal groups. It is necessary to give a broader presentation of our own perspective on this issue, based both on practical experience, as well as resulting from an in-depth analysis of constitutional, national acts and international agreements. All of those allowed to formulate a number of postulates that will make it easier for police services to act within the limits of the law.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2023, 21, 2; 103-117
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Visual surveillance of a person: the legality issue
Nadzór wzrokowy osoby: kwestia legalności
Autorzy:
Chernyavsky, Serhii
Hribov, Mykhailo
Yusupov, Volodymyr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519284.pdf
Data publikacji:
2023-12-12
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
confidential information
covert recording
journalistic investigation
private detective
compliance with the rule of law
poufna informacja
tajne nagranie
śledztwo dziennikarskie
prywatny detektyw
przestrzeganie praworządności
Opis:
The relevance of the study stems from the legal ambiguity surrounding specific aspects of visual surveillance utilised by law enforcement agencies, journalists, private detectives, and other individuals with a need for it. The purpose of the study is to identify indicators that can differentiate between legal and illegal covert visual surveillance of individuals in public spaces, to establish the circumstances under which such surveillance should be deemed a criminal offence, define the specific aspects of documenting this offence, and explore methods of proving the guilt of those responsible. Historical-legal, formal-legal, logical-normative, logical-semantic, sociological and statistical research methods are applied in the study. The criteria for the legality of covert visual surveillance of a person in publicly accessible places are: its conduct by authorised subjects (investigators or employees of operational units), implementation only within the framework of criminal proceedings (or proceedings in an intelligence gathering case), the existence of a decision of the investigating judge on permission to conduct visual surveillance of a specific person, strict compliance with the requirements of the Criminal Procedure Law regarding the procedure for conducting visual surveillance and restrictions established by the decision of the investigating judge. It is found that representatives of civilian professions can conduct visual surveillance in publicly accessible places only in an open way. Covert visual surveillance of a person to collect information about them constitutes a criminal offence consisting in violation of privacy. To bring illegal observers to criminal responsibility, factual data indicating the purpose of visual surveillance (collecting confidential information about a person), motives, time, place, means of committing the crime, and other circumstances are collected during the pre-trial investigation. The practical value of the paper is the possibility of using the obtained data to prevent illegal actions of private detectives, journalists, and other entities who secretly collect information about a person through visual surveillance, and to ensure effective investigation of such activities.
Znaczenie badania wynika z niejasności prawnej dotyczącej konkretnych aspektów nadzoru wizualnego wykorzystywanego przez organy ścigania, dziennikarzy, prywatnych detektywów i inne osoby, które tego potrzebują. Celem badania jest identyfikacja wskaźników pozwalających na rozróżnienie legalnej i nielegalnej ukrytej inwigilacji wizualnej osób w przestrzeni publicznej, ustalenie okoliczności, w których taka inwigilacja powinna zostać uznana za przestępstwo, zdefiniowanie konkretnych aspektów dokumentowania tego przestępstwa oraz zbadanie metody udowodnienia winy osób odpowiedzialnych. W opracowaniu stosowane są metody badań historyczno-prawnych, formalno-prawnych, logiczno-normatywnych, logiczno-semantycznych, socjologicznych i statystycznych. Kryteriami legalności tajnego monitoringu wzrokowego osoby w miejscach publicznie dostępnych są: jego prowadzenie przez uprawnione podmioty (śledczych lub pracowników jednostek operacyjnych), realizacja wyłącznie w ramach postępowania karnego (lub postępowania w sprawie gromadzenia danych wywiadowczych), istnienie postanowienia sędziego śledczego o wyrażeniu zgody na prowadzenie obserwacji wizualnej konkretnej osoby, ścisłe przestrzeganie wymogów Kodeksu postępowania karnego dotyczących trybu prowadzenia obserwacji wzrokowej oraz ograniczeń ustanowionych decyzją sędziego śledczego. Ustala się, że przedstawiciele zawodów cywilnych mogą prowadzić kontrolę wzrokową w miejscach publicznie dostępnych jedynie w sposób jawny. Ukryty monitoring wzrokowy osoby w celu zebrania informacji na jej temat stanowi przestępstwo polegające na naruszeniu prywatności. Aby pociągnąć nielegalnych obserwatorów do odpowiedzialności karnej, w trakcie dochodzenia przygotowawczego zbierane są dane faktyczne wskazujące cel nadzoru wzrokowego (zebranie poufnych informacji o osobie), motywy, czas, miejsce, sposób popełnienia przestępstwa i inne okoliczności. Praktyczną wartością artykułu jest możliwość wykorzystania uzyskanych danych do zapobiegania nielegalnym działaniom prywatnych detektywów, dziennikarzy i innych podmiotów, które w tajemnicy zbierają informacje o osobie poprzez monitoring wizyjny, i zapewnienia skutecznego prowadzenia dochodzeń w sprawie takich działań.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2023, 21, 2; 59-76
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
VIIIth International Conference of the Balkan Association of Roman Law and Roman Legal Tradition Societas pro Iure Romano Cres, 5-6 October 2023
VIII Międzynarodowa Konferencja Bałkańskiego Stowarzyszenia Prawa Rzymskiego i Rzymskich Tradycji Prawnych Societas pro Iure Romano Cres, 5-6 października 2023 r.
Autorzy:
Sadowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38390947.pdf
Data publikacji:
2024-07-17
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2024, 22, 1; 203-209
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fundamentals of the civil service – quality of staff
Podstawy służby cywilnej – jakość kadr
Autorzy:
Federczyk, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37527494.pdf
Data publikacji:
2024-07-17
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
civil service
National School of Public Administration
training of civil servants
public integrity
leadership
professionalization of the civil service
służba cywilna
Krajowa Szkoła Administracji Publicznej (KSAP)
rzetelność administracji
przywództwo
profesjonalizacja służby cywilnej
Opis:
The year 2022 marked the 100th anniversary of the first Polish Civil Service Act. An uneasy history meant that for half of that period the concept did not function in practice. It was only after 1989 that the building of a modern public administration, also based on the idea of civil service, began. The article points out that, both in the beginnings of the Polish civil service and nowadays, an important issue is the proper preparation of civil servants, especially at the higher level. In the period up to the outbreak of the Second World War, adequate solutions had not been developed. In the current period, since the beginning of the transformation, KSAP – the Government School of Administration – has been operating in Poland. The main task of the School is to educate and prepare candidates for high-ranking posts in public administration, and to develop the competences of those who perform these important functions for the state as a whole. The aim of this paper is to analyse legal solutions and practical methods for educating and training administrative personnel. The paper draws on materials from government commissions during the Second Republic of Poland and the experience gained by the National School of Public Administration since 1990.
Na 2022 roku przypadła 100. rocznica uchwalenia pierwszej polskiej ustawy o państwowej służbie cywilnej. Niełatwa historia sprawiła, że przez połowę tego okresu pojęcie to nie funkcjonowało w praktyce. Dopiero po 1989 r. rozpoczęto w Polsce budowę nowoczesnej administracji publicznej, również opartej na idei służby cywilnej. W artykule przedstawiono analizę, która wskazuje, że zarówno w początkach polskiej służby cywilnej, jak i obecnie istotną kwestią jest odpowiednie przygotowanie urzędników, zwłaszcza wyższego szczebla. W okresie do wybuchu II wojny światowej nie wypracowano całościowych rozwiązań tego zagadnienia. Od początku transformacji ustrojowej w Polsce działa Krajowa Szkoła Administracji Publicznej (KSAP). Głównym zadaniem Szkoły jest kształcenie i przygotowanie kandydatów na wysokie stanowiska w administracji publicznej oraz rozwijanie kompetencji osób pełniących te ważne dla całego państwa funkcje. Celem niniejszego opracowania jest analiza rozwiązań prawnych oraz praktycznych metod kształcenia i doskonalenia kadr administracji. W opracowaniu wykorzystano materiały komisji rządowych z okresu II Rzeczypospolitej oraz doświadczenia Krajowej Szkoły Administracji Publicznej zdobyte po 1990 roku.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2024, 22, 1; 9-19
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Legge sulla cittadinanza, la residenza e l’accesso N. CXXXI – the legislative reorganisation of the citizenship of the Vatican City State
Legge sulla cittadinanza, la residenza e l’accesso N. CXXXI – reorganizacja legislacyjna obywatelstwa miasta-państwa Watykan
Autorzy:
Witola, Filip
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38419830.pdf
Data publikacji:
2024-07-17
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
Vatican citizenship
Vatican City State
The Holly See
obywatelstwo watykańskie
miasto-państwo Watykan
Stolica Apostolska
Opis:
The citizenship of the Vatican City State is characterised by individual features relating above all to the manner in which it is conferred and its forfeiture. The introduction of the legal category of Vatican nationality has its origins in the Lateran Treaty, but it was in 1929 when Pope Pius XI promulgated the law Legge sulla cittadinanza ed il soggiorno N. III concretising this institution which has lived to see its own reorganisation over time. Based on an analysis of Vatican legislation, it is possible to conclude that the present Vatican legislation is largely updated to current needs without losing its unique characteristics. The main intention was to present whether and how Legge sulla cittadinanza, la residenzae l’accesso N.CXXXI changes Vatican citizenship and what differences can be found in the newly created law. This process was based on a comparative method of legal acts, an analysis of the literature, as well as observation of interrelationships and dependencies. On the basis of this exercise, it was determined that the 2011 law remains within the original legal framework, but that its amendment is of a practical nature, intended to give individuals freedom of action and not to lead them to the appearance of possible negative consequences associated with the loss of citizenship.
Obywatelstwo miasta-państwa Watykan charakteryzuje się indywidualnymi cechami odnoszącymi się przede wszystkim do sposobu nadawania i jego utraty. Wprowadzenie kategorii prawnej obywatelstwa watykańskiego swój początek bierze w traktacie laterańskim, jednakże papież Pius XI w 1929 r. promulgował ustawę Legge sulla cittadinanza ed il soggiorno N. III, konkretyzującą tę instytucję, która z biegiem czasu doczekała się swojego przeorganizowania. Na podstawie analizy aktów prawnych Watykanu można wysnuć tezę, że teraźniejsze prawodawstwo watykańskie w dużym stopniu aktualizuje się do obecnych potrzeb, nie tracąc przy tym swoich unikatowych cech. Głównym zamiarem było przedstawienie tego, czy i w jaki sposób Legge sulla cittadinanza, la residenza e l’accesso N.CXXXI zmienia obywatelstwo watykańskie oraz jakie różnice odnajdziemy w nowo powstałej ustawie. Proces ten oparto na metodzie komparatystycznej aktów prawnych, analizie piśmiennictwa, a także obserwacji wzajemnych związków i zależności. Na podstawie tego działania ustalono, że ustawa z 2011 r. pozostaje w pierwotnych ramach prawnych, lecz jej zmiana ma charakter praktyczny, mający dawać jednostkom swobodę w działaniu oraz nie ma ich doprowadzać do pojawienia się ewentualnych negatywnych skutków związanych z utratą obywatelstwa.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2024, 22, 1; 131-142
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rights of nature as an alternative or a complement to existing environmental protection
Prawa do przyrody jako alternatywa lub uzupełnienie istniejącej ochrony przyrody
Autorzy:
Suárez, Julián
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38697122.pdf
Data publikacji:
2024-07-17
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
rights of nature
rights-based approach
effectiveness
eco-theological rights
local participative governance
prawa do przyrody
podejście oparte na prawach
skuteczność
rządy partycypacji regionalnej
prawo ekoteologiczne
Opis:
One of the most refined expressions of rights-based approaches to environmental protection, rights of nature have come a long way since the early 2000s. They have developed into full-fledged governance structures that could either improve or potentially replace duty-based existing environmental protection within domestic jurisdictions. However, even though they advance sustainable development values, both eco-theological and local participative governance strands of rights of nature have encountered shortcomings; several of them particularly related with the scope of protection derived from their explicit content. From a legal analysis perspective, a predominantly doctrinal and comparative approach can contribute to shedding light on rights of nature legal potency. Preliminary conclusions would show that from a legal analysis under this approach comprising four European domestic rights of nature legal frameworks, a bundle of indicators can be extracted to determine whether a certain rights of nature provision could be discarded as capable of enhancing or even substituting existing environmental protection.
Jedno z najbardziej wyrafinowanych wyrażeń podejścia do ochrony środowiska, opartego na prawach, tj. prawa do przyrody, przebyło długą drogę od wczesnych lat 2000. Zdążyło się w tym okresie przekształcić w pełnowymiarowe struktury rządowe, które mogą albo poprawić, albo potencjalnie zastąpić ochronę środowiska, polegającą na obowiązku, jaki jest nakładany w ramach narodowych systemów prawnych. Jednakże pomimo postępu, jaki dokonuje się za sprawą wartości zrównoważonego rozwoju, zarówno ekoteologiczność, jak i aspekt praw do przyrody posiadają pewne niedoskonałości; niektóre z nich są szczególnie powiązane ze swoją jednoznacznie określoną zawartością oraz zakresem ochrony. Z perspektywy prawnej dominujące podejście doktrynalne oraz porównawcze w analizie prawnej może przyczynić się do rzucenia światła na skuteczność prawa do przyrody. Wstępne wnioski mają za cel wykazanie, że z punktu widzenia analizy prawnej odnoszącej się do tego podejścia, które skupia cztery europejskie krajowe prawnicze ujęcia praw do przyrody, można wyodrębnić pakiet wskaźników, które określają, czy jest zasadne porzucenie idei zapewnienia praw do przyrody jako zdolnej polepszyć, a nawet zastąpić istniejącą ochronę przyrody.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2024, 22, 1; 87-117
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Introducing an analytical lens to investigate the normative dynamics between international law and the 2030 Sustainable Development Goals
Wykorzystanie perspektywy analitycznej w badaniach normatywnych dynamik pomiędzy prawem międzynarodowym a celami rozwoju zrównoważonego 2030
Autorzy:
Guiry, Niamh
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38391209.pdf
Data publikacji:
2024-07-14
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
sustainable development
Sustainable Development Goals
international law
institutional linkages
rozwój zrównoważony
Cele Rozwoju Zrównoważonego
prawo międzynarodowe
połączenie instytucjonalne
Opis:
The conceptualisation of sustainable development has evolved from a seemingly ambiguous term to a focused suite of non-binding global objectives known as the Sustainable Development Goals (SDGs). The relationship between the SDGs and related subfields of international law could be taken as an example of a novel regime interaction, but how can one theorise and decipher the normative interactivity that may be taking place? Building upon the work of Oran R. Young concerning institutional linkages in international society, this article introduces an analytical lens through which the SDG-international law interconnections can be analysed. The following six types of ‘institutional linkages’ are used to explore and elucidate the potential normative effect of the SDGs on the elaboration, implementation, and interpretation of international law: 1) Embedded, 2) Nested, 3) Clustered, 4) Overlapping, 5) Negating, and 6) Sectional.
Konceptualizacja rozwoju zrównoważonego wyewoluowała z pozornie niejednoznacznego terminu do koncentrującego na sobie uwagę świata zestawu nieobowiązkowych celów znanych jako Cele Zrównoważonego Rozwoju 2030 (Agenda 2030). Związek między Agendą 2030 a powiązanymi z nimi podobszarami prawa międzynarodowego można uznać za przykład nowego systemu współdziałania. Ale jakie powinno być podejście teoretyczne i jak powinno się odszyfrować współdziałania normatywne, jakie mogą w związku z tym zachodzić? Opierając się na pracy Oran R. Younga dotyczącej połączeń instytucjonalnych w społeczeństwie międzynarodowym, niniejszy artykuł wprowadza pewną perspektywę analityczną, przez pryzmat której można przeanalizować wzajemne połączenia międzynarodowego prawa w obszarze Agendy 2030. Wykorzystano następujące sześć typów „połączeń instytucjonalnych” w celu zbadania i wyjaśnienia potencjalnego skutku normatywnego Agendy 2030 na opracowanie, wcielenie w życie oraz interpretację prawa międzynarodowego: 1) Zanurzenie, 2) Zagnieżdżenie, 3) Skupienie, 4) Zachodzenie, 5) Zaprzeczenie, 6) Sekcyjność.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2024, 22, 1; 21-36
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Investment and environmental impact assessment: impact of the change in environmental approval regulations towards environmental sustainability under the Job Creation Act
Ocena wpływu inwestycyjnego i środowiskowego: Wpływ zmiany w przepisach dotyczących zgody środowiskowej na zrównoważony rozwój środowiska w ramach Ustawy o tworzeniu miejsc pracy
Autorzy:
Syafrinaldi, Rani Fadhila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38390297.pdf
Data publikacji:
2024-07-17
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
environmental law
sustainability
regulations
Job Creation Act
środowisko
zrównoważony rozwój
przepisy środowiskowe
ustawa o tworzeniu miejsc pracy
Opis:
The abolition of environmental permits for business activities in the Ciptaker Law has generated quite reasonable debate. Environmental permits are one method of preventing environmental damage and pollution. The abolition of this environmental permit aims to facilitate investment for investors, both domestic and foreign investors. This article will discuss the function of licensing and what are the impacts and threats to the environment of the abolition of environmental permits in the Ciptaker Law.
Zniesienie pozwoleń środowiskowych dla prowadzących działalność gospodarczą, usankcjonowane ustawą Ciptakera, wywołuje sporo kontrowersji. Pozwolenia środowiskowe są jedną z metod przeciwdziałania zanieczyszczaniu i niszczeniu środowiska naturalnego. Zniesienie tej kontroli środowiskowej ma na celu ułatwienie inwestorom, zarówno krajowym, jak i zagranicznym, realizację zamierzonych inwestycji. Niniejszy artykuł omawia funkcję licencjonowania oraz wpływy i zagrożenia dla środowiska, jakie pociąga za sobą zniesienie pozwoleń środowiskowych umożliwione ustawą Ciptakera.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2024, 22, 1; 119-129
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The substantive right to environment and the procedural environmental rights under the Aarhus Convention – Part I
Materialne prawo do środowiska a uprawnienia proceduralne według Konwencji z Aarhus – Cześć I
Autorzy:
Jendrośka, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519252.pdf
Data publikacji:
2024-01-16
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
prawo do środowiska
"zazielenienie" praw człowieka
ochrona praw podmiotowych
Konwencja z Aarhus
uprawnienia proceduralne
right to environment
"greening" of human rights
protection of subjective rights
Aarhus Convention
procedural environmental rights
Opis:
Niniejszy artykuł stanowi część I studium, którego celem jest zbadanie wzajemnych relacji między materialnymi i proceduralnymi prawami do środowiska na tle typologii materialnych praw do środowiska i wyzwań napotykanych przy projektowaniu prawa do zdrowego środowiska. Część I zawiera analizę kontekstu w tym zakresie. Przedstawiono w niej pochodzenie terminu "prawo do środowiska" oraz różne podejścia do jego znaczenia, w szczególności różnice pomiędzy "prawem do dostępu do środowiska naturalnego" a "prawem do zdrowego środowiska". Następnie przedstawiono dwa możliwe podejścia do znaczenia terminu "prawo do zdrowego środowiska" i ich konsekwencje. Na tej podstawie artykuł przedstawia trzy główne metody rozwiązywania problemów dotyczących jakości środowiska w ramach systemu praw człowieka oraz relację między podejściem antropocentrycznym i ekocentrycznym. Następnie w artykule przedstawiono główne wyzwania napotykane przy tworzeniu "prawa do zdrowego środowiska", w szczególności kwestię dopasowania tego prawa do istniejącego systemu ochrony praw człowieka oraz ograniczenia związane z "zazielenianiem" innych praw człowieka. Niniejszy artykuł zawiera też krótki przegląd rozwoju odpowiednich przepisów prawnych dotyczących praw środowiskowych, w tym zarówno praw człowieka, jak i praw przyrody. Część I kończy się kilkoma uwagami na temat tendencji do rozwijania proceduralnych praw środowiskowych i oczekiwań wobec Konwencji EKG ONZ z Aarhus oraz jej roli w ochronie materialnych praw środowiskowych i demokracji uczestniczącej - co jest łącznikiem z częścią II, w której szczegółowo omówiono te kwestie i stwierdzono, że przepisy dotyczące dostępu do wymiaru sprawiedliwości w ramach Konwencji z Aarhus ani nie zapewniają wystarczających środków ochrony praw środowiskowych, ani - w świetle koncepcji leżących u podstaw Konwencji - nie powinny być traktowane jako pełniące jedynie taką rolę.
The current article provides Part I of the article which aims at examining the mutual relations between substantive and procedural environmental rights against the background of the typology of the substantive rights to the environment and challenges encountered when designing the right to a healthy environment. Part I provides the background analysis in this respect. It presents the origins of the term “right to environment” and various approaches to its meaning, in particular differences between the “right to have access to natural environment” and the “right to a healthy environment”. This is followed by presenting two possible approaches to the meaning of the term “right to a healthy environment” and their consequences. On this basis the article shows the three main methods of addressing concerns regarding environmental quality within human rights system and the relation between anthropocentric and ecocentric approach. Following this, the article presents the main challenges encountered when creating “right to a healthy environment”, in particular the issue of fitting this right into the existing system of protecting human rights and limitations related to “greening” of other human rights. Finally the current article provides a short overview of the the development of the respective legal provisions regarding environmental rights, including both human rights and Rights of Nature. Part I is concluded with some comments regarding the trend towards developing procedural environmental rights and expectations towards the UNECE Aarhus Convention and its role in protecting substantive environmental rights and participatory democracy – which is the link to Part II which addresses these issues in detail and concludes that access to justice provisions under the Aarhus Convention neither provide sufficient means to protect environmental rights nor – in light of the various conceptual roots of the Convention - should be treated as having only such a role.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2023, 21, 2; 141-169
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The constitutional principles of the state’s political system as determining the foundations of electoral law
Konstytucyjne zasady ustroju państwa determinujące podstawy prawa wyborczego
Autorzy:
Stępień-Załucka, Beata
Uliasz, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38697123.pdf
Data publikacji:
2024-07-17
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
constitutional principles
democratic legal state
sovereignty of the people
principle of representation
political pluralism
elections
electoral law
zasady konstytucyjne
demokratyczne państwo prawne
suwerenność narodu
zasada przedstawicielstwa
pluralizm polityczny
wybory
prawo wyborcze
Opis:
The political systems of democratic states are based on specific assumptions contained in the highest legal acts. In Poland, the role of such a supreme legal act is fulfilled by the Constitution of the Republic of Poland, the assumptions being constitutional principles. Their uniform definition has been worked out neither by the legal system nor by the doctrine. Hence, they are sometimes defined differently in science. While for some they are “the legislator’s statements of fundamental importance to the functioning of the constitutional system of the state,” for others they are instruments of law which certain norms are derived from, thus influencing the shaping of the principles of the political system or administration of justice regardless of whether they are of primary or secondary nature. B. Banaszak emphasises that within individual constitutional norms it is possible to indicate principles of particular importance to the state. And what is more, the indication of a particular principle at the beginning of the Constitution or in a part of it has consequences regarding its further provisions. W.J. Wołpiuk, in turn, maintains that in a descriptive sense, principles are a certain pattern for research purposes. A. Kallas, on the other hand, defines constitutional principles as principles fundamental to the nature of the state. These principles take the form of separate (individual) provisions, included in the body of Chapter I of the Constitution, but are often also constructed on the basis of a number of its provisions (e.g. the principle of parliamentary system of the government). Worth noting at this point, however, is a certain regularity that in the constitutions of the former communist states of Central and Eastern Europe, they are as a rule quite extensive and have a broad spectrum of impact on the entire legal system. This spectrum is particularly relevant in electoral law. The present article will therefore examine this spectrum. It will show the impact of constitutional principles such as the principle of a republican state, the principle of sovereignty of the Nation, the principle of representation, the principle of political pluralism and the openness of the financing of political parties on the basic premises of the electoral law in terms of its subject matter and substantiveness. The key thesis to be proven is that the constitutional principles indicated above find their direct application and development in the provisions of the electoral law. Accordingly, their consequence is, inter alia, the principle of the tenure of office of individual, representative organs of the state, including the most important ones of the Sejm and the Senate, which in its essence constitutes a kind of verification of actions for the existing representatives. In turn, the principle of universality of elections, which is a direct determinant of the principle of sovereignty and representation, on the one hand – admits all eligible citizens to the electoral act, in accordance with the idea of the Constitution of the Republic of Poland, but on the other hand – eliminates incapacitated persons from this act. Further, among the electoral principles of constitutional consequence, it is necessary to point out equality granting each voter one vote, the value of which is one. Finally, the principle of the secrecy of the ballot will not be overlooked, constituting a kind of security for all those taking part in the electoral act that they will not suffer negative consequences as a result of their vote. However, it is important to show and remind that the above principles of the electoral law are closely interconnected, not only within the electoral law itself, but within the entire legal system. This is because nowadays, in scientific political discourse and in practice, the fundamental importance of primary constitutional values, including precisely coherence of the legal system, is overlooked (another value that is just as often displaced is its stability). Hence, demonstrating this coherence of the legal system and emphasising its importance in times of political and legal change is particularly justified. The basic research methods used in the paper will be dogmatic-legal and theoretical-legal methods.
Ustroje państw demokratycznych opierają się na swoistych założeniach zawartych w najwyższych aktach prawnych. W Polsce rolę najwyższego aktu prawnego pełni Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, a owe założenia to zasady ustrojowe. Ich jednolita definicja nie została wypracowana ani przez system prawa, ani też przez doktrynę. Stąd w nauce bywają różnie określane. Podczas gdy dla jednych są to „wypowiedzi ustrojodawcy o fundamentalnym znaczeniu dla funkcjonowania konstytucyjnego ustroju państwa”, dla innych to instrumenty prawa, z których wynikają określone normy i przez to wpływają na ukształtowanie zasad ustroju politycznego lub wymiaru sprawiedliwości niezależnie od tego, czy mają charakter podstawowy, czy wtórny. B. Banaszak podkreśla, że w obrębie poszczególnych norm konstytucyjnych można wskazać zasady o szczególnie doniosłym znaczeniu dla państwa. Co więcej, wskazanie na określoną zasadę na początku konstytucji bądź w jej części wywiera konsekwencje na dalsze jej postanowienia. W.J. Wołpiuk z kolei pisze, że w znaczeniu opisowym zasady to pewien wzorzec dla celów badawczych. Natomiast A. Kallas określa zasady ustrojowe mianem zasad fundamentalnych dla charakteru państwa. Zasady te przybierają postać odrębnych (indywidualnych) przepisów, zamieszczonych w treści rozdziału I konstytucji, ale często są też konstruowane na podstawie szeregu jej przepisów (np. zasada parlamentarnego systemu rządów). Już jednak w tym miejscu warta zauważenia jest pewna prawidłowość, że w konstytucjach byłych państw komunistycznych Europy Środkowej i Wschodniej są one z reguły dość obszerne i mają szerokie spektrum oddziaływania na cały system prawa. To spektrum jest szczególnie istotnie w prawie wyborczym. Toteż jego zbadaniu zostanie poświęcony niniejszy artykuł. Zostanie w nim bowiem ukazane oddziaływanie konstytucyjnych zasad ustroju, takich jak: zasada państwa republikańskiego, zasada suwerenności Narodu, zasada przedstawicielstwa, zasada pluralizmu politycznego i jawności finansowania partii politycznych na podstawowe założenia prawa wyborczego w ujęciu przedmiotowym i podmiotowym. Przy czym kluczową tezą, która będzie podlegała udowodnieniu, jest stwierdzenie, że wskazane powyżej zasady konstytucyjne znajdują swoje bezpośrednie zastosowanie oraz rozwinięcie w przepisach prawa wyborczego. Odpowiednio ich konsekwencją jest między innymi obowiązująca w Polsce zasada kadencyjności poszczególnych przedstawicielskich organów państwa, w tym także tych najważniejszych Sejmu i Senatu, która w swej istocie stanowi swoistą weryfikację działań dla dotychczasowych reprezentantów. Z kolei zasada powszechności wyborów, będąca bezpośrednim wyznacznikiem zasady suwerenności i przedstawicielstwa, z jednej strony zgodnie z ideą Konstytucji RP dopuszcza wszystkich uprawnionych obywateli do aktu wyborczego, z drugiej strony jednak eliminuje z tego aktu osoby ubezwłasnowolnione. W dalszej kolejności wśród zasad wyborczych będących konstytucyjną konsekwencją trzeba wskazać na równość przyznającą każdemu wyborcy jeden głos, którego wartość wynosi jeden. Finalnie nie zostanie pominięta zasada tajności głosowania stanowiąca swoiste zabezpieczenie dla wszystkich biorących udział w akcie wyborczym, że nie poniosą negatywnych konsekwencji w związku z oddanym głosem. Istotne jednak pozostaje wykazanie i przypomnienie, że powyższe zasady prawa wyborczego są ze sobą ściśle spojone, nie tylko w obrębie prawa wyborczego, ale w obrębie całego systemu prawa. Współcześnie bowiem w dyskursie naukowym, politycznym oraz praktyce pomija się podstawowe znaczenie pierwotnych wartości konstytucyjnych, w tym właśnie spójności systemu prawa (inną, równie często wypieraną, jest jego stabilność). Stąd wykazywanie owej spójności systemu prawa i podkreślanie jej znaczenia w czasach zmian politycznych i prawnych jest szczególnie uzasadnione. Podstawowymi metodami badawczymi wykorzystanymi w pracy będzie metoda dogmatyczno-prawna i teoretyczno-prawna.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2024, 22, 1; 71-86
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The principle of effectiveness against the background of the principle of the right to a fair trial in the judgements of the European Court of Human Rights
Zasada efektywności na tle zasady prawa do sprawiedliwego procesu w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka
Autorzy:
Kułak-Krzysiak, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38389329.pdf
Data publikacji:
2024-07-17
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
strona
efektywność
szybkość postępowania
postępowanie sądowe
trybunał
party
effectiveness
reasonable time of proceedings
court proceedings
tribunal
Opis:
Europejski Trybunał Praw Człowieka (dalej: ETPCz) obejmuje swoją jurysdykcją 47 państw i jest uważany za jeden z najskuteczniejszych mechanizmów ochrony praw człowieka na świecie. W rekomendacji Rec(2004)20 Komitetu Ministrów Rady Europy z 15 grudnia 2004 r. o sądowej kontroli aktów administracyjnych w nawiązaniu do przewidzianego w art. 13 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (EKOPCz) prawa do skutecznego środka ochrony prawnej naruszonych praw i wolności (right to an effective remedy) – została wyróżniona zasada efektywności. Gwarancje zawarte w normach prawa krajowego, potwierdzone w normach prawa międzynarodowego, umożliwiają obywatelowi odwoływanie się do trybunałów międzynarodowych w celu dochodzenia naruszonych praw. Naruszenie zasady efektywności skutkuje naruszeniem jednego lub kilku praw zagwarantowanych w przepisach prawa krajowego, a równocześnie prawa międzynarodowego. Niniejszy artykuł ma na celu określenie, czym według norm prawa międzynarodowego jest efektywność postępowania i jak jest interpretowana w odniesieniu do zasady prawa do sądu. Celem badawczym niniejszego artykułu jest przeprowadzenie analizy w zakresie przepisów prawnych dotyczących efektywności postępowania sądowego. W artykule postawione zostało pytanie: czy postępowanie sądowe może być efektywne? Co to jest efektywność postępowania sądowego? Jakie cechy musi spełniać postępowanie sądowe, żeby miało cechy efektywności? Jakie działania podejmują organy międzynarodowe, żeby zwiększyć efektywność postępowania sądowego i czy te działania mają wpływ na rozwiązanie problemu? Zagadnienie efektywności postępowania sądowego jest bardzo ważne, stąd próba udzielenia odpowiedzi na powyższe pytania. W artykule przedstawiona została geneza instytucji efektywności i jej ewolucja w ostatnich latach oraz próba jej porównania na przestrzeni lat.
The European Court of Human Rights (Hereinafter referred to as ECtHR) has jurisdiction over 47 countries and it is considered to be one of the most effective mechanisms for the protection of human rights in the world. In Recommendation Rec(2004)20 of the Committee of Ministers of the Council of Europe of 15 December 2004 on judicial review of administrative acts – with reference to the right to an effective remedy provided for in Article 13 of the European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms (ECHR) – the principle of effectiveness is primarily identified. The guarantees provided by the norms of national law and confirmed in the norms of international law allow citizens to appeal to international tribunals in pursuit of claims alleging violation of rights. Violation of the principle of effectiveness results in the infringement of one or more rights guaranteed by national and also international law. This paper aims to determine what the effectiveness of proceedings is according to the norms of international law and how it is interpreted in relation to the principle of the right to a fair trial. This article aims to define what the effectiveness of proceedings is according to the norms of international law and how it is interpreted in relation to the principle of the right to a fair trial. The research goal of this article is to analyze the legal provisions regarding the effectiveness of court proceedings. The article will ask whether the judicial process can be effective? What is the efficiency of judicial proceedings? What features must the judicial proceedings meet to have the characteristics of efficiency? What activities are being undertaken by international authorities to increase the efficiency of the judicial process, and do these activities have an impact on solving the problem? The issue of efficiency of judicial proceedings is very important. Hence the attempt to answer the questions above. The article presents the genesis of the institution of efficiency and its evolution in recent years as well as attempts to compare it over the years.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2024, 22, 1; 55-69
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 29

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies