Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "narrative strategies" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 22
Tytuł:
Próby biografii. Cztery strategie narracyjne w biografiach rosyjskich pisarzy autorstwa Wiktora Woroszylskiego
Attempts at Biography. Four Narrative Strategies in the Woroszylski’s Biographies of Russian Writers
Autorzy:
Jarnuszkiewicz, Maja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2097263.pdf
Data publikacji:
2021-12-16
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
biography
narrative strategies
narration
Wiktor Woroszylski
Opis:
This paper is an analysis of four of Wiktor Woroszylski’s biographical books in terms of the narrative strategies adopted in each of these biographies. The books taken into consideration are: Sny pod śniegiem (about the life of Michaił Sałtykow-Szczedrin), Życie Majakowskiego, Życie Sergiusza Jesienina (co-written with Elwira Watała) and Kto zabił Puszkina. Narration is recognized as the main category of biography, which responds with the text construction, author’s perspective, presentation of the hero, and the introducion of minor narratives (statements, dialogues, quotes). Additionally, narration is also the figure of understanding. On the one hand, it is connected with seeking the truth about another person, on the other hand, it could be also an attempt at the biographer’s self-understanding. Woroszylski uses such narrative strategies as incarnation, lighting, explanation and researcher-interpreter strategy. They present four ways of telling about the fate of the hero. They also show a different understanding of biography as a genre and the role of the biographer’s self. However, the analysis undertaken in this article is not intended to validate these strategies in terms of adherence to the principles that are crucial to a biography. Demonstrating differences and similarities between strategies reveals constant tendencies that are evident in Woroszylski’s biographical attempts. Moreover, it shows the author’s understanding of the genre. This paper tries to answer the question why the author repeatedly (not only in the mentioned books) returned to the issue of a Russian writer’s fate. What is also important is that each biography must be treated as an “unfulfilled project”. It emerges from the considerations that biography itself is a piece of work that cannot be separated from its author. It is included in the biography of the biographer, too. It means that the biography is a subject of reformulations affecting its construction, depending on the historical or political situation.
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2021, 64, 2; 113-127
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przestrzeń Nowego Jorku zapisana w tekstach Janusza Głowackiego
New York Space Written in Texts by Janusz Głowacki
Autorzy:
Olczak, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951555.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
literary space
representation
narrative strategies
Janusz Głowacki
Opis:
The article analyzes spatial represenatation of New York as presented in Janusz Głowacki’s works after his decision to emigrate in 1981. The literary assimilation of space is realized through three narrative strategies, i.e. stereotyping, walking, and naming/writing mode. The author of the article proposes geopoetic, anthropological, and sociological reading of his various texts (autobiography, essays, short stories, and dramas).
Źródło:
Białostockie Studia Literaturoznawcze; 2016, 8
2082-9701
2720-0078
Pojawia się w:
Białostockie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Narrative poetics of Éric Chevillard: towards literary literature
Autorzy:
Maziarczyk, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/606177.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Éric Chevillard, politics, pamphlet, narrative strategies
Éric Chevillard, politique, pamphlet, stratégies narratives
Opis:
Der Artikel enthält Zusammenfassungen nur in Englisch und Französisch.
Éric Chevillard, associated mainly with ludic literature, which plays with the word and deconstructs novelistic conventions, in his own way inscribes himself in the tradition of engaged literature. By means of atypical narration and singular style he fights against not so much social, political or economic injustice as stereotypical literature in all its triviality and formulaicity. Relying on selected theories of narrative strategies characteristic of novels and militant texts, the present paper analyses Démolir Nisard, one of Chevillard’s most confrontational texts, and thus discusses modalities and assumptions of the work inspired by the overtly political genre – the pamphlet.
Associé à une littérature ludique qui exploite les potentialités du langage et déconstruit les mécanismes du roman classique, Éric Chevillard s’inscrit à sa propre façon dans le cadre de la littérature militante. Par une narration atypique et une écriture singulière, il engage une lutte non contre des injustices sociales, politiques ou économiques, mais contre la littérature stéréotypée, plate et triviale dans ses formes. S’appuyant sur les théories relatives aux stratégies narratives des textes romanesques et militants, le présent article s’attachera à analyser Démolir Nisard, un de ses textes les plus violents, pour montrer les modalités et les enjeux du récit inspiré par le genre à visée typiquement politique : le pamphlet.
Źródło:
Lublin Studies in Modern Languages and Literature; 2019, 43, 1
0137-4699
Pojawia się w:
Lublin Studies in Modern Languages and Literature
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W drodze do narratologii historycznej
On the Way to Historical Narratology
Autorzy:
Igoriewicz Tiupa, Walerij
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036509.pdf
Data publikacji:
2021-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
historical narratology
narrative strategies
ethos of narrative
diegetic picture of the world
narrative intrigue
Opis:
The paper presents the concept of fundamentally new direction in the field of narratological studies – historical narratology. The author suggests turning to the research experience accumulated in Russian historical poetics by A. Veselovsky, P. Ricoeur’s and W. Schmid works. Narratology is seen as a theory of forming, storing and transmitting the event experience of the presence of the human self in the world. In particular, the work deals with diegetic picture of the world, with the historical dynamics of the most important types of narrative intrigue, and with the ethos of narrative. The most important characteristics of narrative are integrated into the concept of narrative strategy of a particular discourse. The emergence, spread and coexistence of narrative strategies in the diachronic dimension of the culture of storytelling as a form of human communication is at the core of research interest in historical narratology.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2021, 35; 367-392
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W cudzej przestrzeni – narracyjne gesty (samo)poznania w prozie przełomu XX i XXI wieku
In Other Spaces – Narrative Gestures of (Self)Recognition in Selected Literary Works at the Turn of the Centuries
Autorzy:
Czyżak, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951553.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
literary space
representation
narrative strategies
Marek Bieńczyk
Ignacy Karpowicz
Paweł Potoroczyn
Opis:
The article attempts to recognize the most distinctive aspects of spatial representations in literary works from the 20th and 21st centuries. It analyzes the narrative strategies employed in the following novels Terminal by Marek Bieńczyk, Sońka by Ignacy Karpowicz and Ludzka rzecz by Paweł Potoroczyn. Consequently, it shows that textual exploration of space which is foreign, other, untameable may be instrumental in authorial self-representation and that it may additionally reveal the writing process with its innate limitations.
Źródło:
Białostockie Studia Literaturoznawcze; 2016, 8
2082-9701
2720-0078
Pojawia się w:
Białostockie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Schreiben aus der Migrationserfahrung" – Zu narrativen Strategien und Identitätsmustern in den Texten polnisch(sprachig)er (E)Migrationsliteratur in Deutschland
“Writing from the Migration Experience”: On Narrative Strategies and Identity Patterns in the Texts of Polish (E)Migration Literature in Germany
Autorzy:
Szymańska, Eliza
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14729765.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Polish (e)migration literature
narrative strategies
identity
polnische (E)Migrationsliteratur
narrative Strategien
Identität
Opis:
Im folgenden Beitrag werden mehrere Texte der polnisch(sprachig)en (E)Migra- tionsliteratur in Deutschland in Bezug auf die von den Autor*innen verwendeten narrativen Strategien und die in ihnen dargestellten Identitätsmuster analysiert. Dabei wird die Narration nicht als Gattung, die auf Sprachlichkeit beschränkt ist, sondern als ein Modus zur Organisation des individuellen und kollektiven Gedächt- nisses und zur Bestimmung der eigenen Identität aufgefasst. Mithilfe ausgewählter Kategorien (Exotisierung, interkulturelle (doppelte) Vermittlung, Alterisierung, transkulturelle Universalisierung, Transkulturalisierung) wird eine breite Palette (deren zwei Enden der Partikularismus und der Universalismus markieren) des möglichen Umgangs mit dem eigenen Migrant*innen-Status dargeboten. Allen hier zur Analyse ausgewählten Texten ist ihre autobiographische Identitätsnarration gemeinsam. Das Ziel des Beitrags liegt darin, aufzuzeigen, welche unterschiedlichen Formen sie annehmen kann.
In the following article, several texts of Polish (e)migration literature in Germany are analysed in relation to the narrative strategies used by the authors and the patterns of identity presented in them. Narration is not perceived only as a lin- guistically-limited genre, but as a mode of organising individual and collective memory and determining one’s own identity. With the help of selected catego- ries (exoticisation, intercultural (double) mediation, alterisation, transcultural universalisation, transculturalisation), a wide range (of which particularism and universalism mark two ends) of possible ways of dealing with one’s own migrant status is presented. It is their autobiographical narration of identity that all the texts selected for the analysis have in common. The aim of this article is to show the different forms it can take.
Źródło:
Porównania; 2022, 32, 2; 179-211
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wisława Szymborska w polskich dokumentach biograficznych (na podstawie filmów: Chwilami życie bywa znośne, Napisane życie. Wisława Szymborska oraz Radość pisania)
Wislawa Szymborska in Polish Biographical Documentaries (Based On Films: Chwilami życie bywa znośne, Napisane życie. Wisława Szymborska and Radość pisania)
Autorzy:
Mocarz-Kleindienst, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30147124.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Wislawa Szymborska
biographical documents
narrative strategies
Wisława Szymborska
dokument biograficzny
strategie narracyjne
Opis:
Celem podjętych badań jest analiza strategii narracyjnych, zastosowanych przez twórców filmowych w trzech dokumentach biograficznych, poświęconych polskiej noblistce – Wisławie Szymborskiej. Przeanalizowano sposoby profilowania obrazu poetki z ich następującymi komponentami: podmiotem (podmiotami) prowadzonej narracji, analizą niesionych przez nią treści oraz zastosowanymi technikami ekspozycji wątków biograficznych. Na warsztacie badawczym znalazły się następujące filmy: Radość pisania (reż. Antoni Krauze, 2005), Chwilami życie bywa znośne. Przewrotny portret Wisławy Szymborskiej (reż. Katarzyna Kolenda-Zaleska, 2009), Napisane życie. Wisława Szymborska (reż. Marta Węgiel, 2015). Analiza wykazała, że dokumenty biograficzne pełnią typową dla nich rolę poznawczo-edukacyjną: zapoznają z twórczością literacką noblistki, informują w sposób nietuzinkowy o wybranych faktach z jej życia prywatnego. Zabiegi wykorzystywania i łączenia różnych mediów i kanałów (intermedialność, intermodalność, intertekstualność) czynią film biograficzny bardziej wiarygodnym pod względem informacyjnym i atrakcyjnym z estetycznego punktu widzenia.
The purpose of the present research is to analyze the narrative strategies used in three biographical documents dedicated to the Polish Nobel Prize winner Wislawa Szymborska. The ways of profiling the heroine’s image were analyzed with their following components: the subject(s) of the narrative, the analysis of its content and the techniques used to expose biographical themes. The following films were analyzed: Radość pisania (dir. Antoni Krauze, 2005), Chwilami życie bywa znośne. Przewrotny portret Wisławy Szymborskiej (dir. Katarzyna Kolenda-Zaleska, 2009), Napisane życie. Wisława Szymborska (dir. Marta Węgiel, 2015). The analysis showed that biographical documentaries play a typical cognitive-educational role: they familiarize us with the literary works of the Nobel Prize winner, inform us in an unconventional way about selected facts from her private life. The procedures of using and combining various media (intermediality, intermodality, intertextuality) make the biographical document more credible and attractive from an aesthetic point of view.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2023, 51, 4; 111-124
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Różne twarze uchodźcy – o retorycznych strategiach zarządzania kryzysem na przykładzie historii „dzieci z Michałowa”
Different faces of a refugee – rhetorical strategies of crisis management on the example of "children from Michałowo"
Autorzy:
Pstrąg, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2232079.pdf
Data publikacji:
2022-10-10
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
Tematy:
identyfikacja
Kenneth Burke
strategie narracyjne
fotografia prasowa
identification
narrative strategies
press photography
Opis:
Przedmiotem artykułu są werbalne (artykuły prasowe) i niewerbalne (fotografia prasowa) techniki kontrolowania tematu uchodźców, imigrantów i migrantów oraz strategie zarządzania emocjami na przykładzie materiałów prasowych. Analiza odwołuje się do zaproponowanego przez Kennetha Burke’a pojęcia identyfikacji. Identyfikacja z partnerem dialogu jest zjawiskiem, którego efektem może być ujednolicenie wizji świata proponowanej odbiorcy przez nadawcę. Przedstawiona w pracy analiza tekstu oraz towarzyszących mu zdjęć wskazuje strategie narracyjne, które prowadzą do postulowanego przez Burke’a zjawiska konsubstancjalności. Jej rezultatem są m.in. pozytywne relacje z nadawcą komunikatu prasowego, wynikające z dodatniej oceny prezentowanych wartości autora i obrazu świata, prób naśladownictwa opinii, postaw i zachowań. Analiza dowodzi, że każda ze stron konfliktu czerpie z podobnego repertuaru strategii językowych i zabiegów retorycznych stosowanych do identyfikacji światów nadawcy i odbiorcy. Twórcy prezentowanych treści ogniskują uwagę czytelników, ukierunkowują sposób postrzegania sytuacji, a manipulując obrazem rzeczywistości, wzbudzają zaprojektowane emocje słowem i obrazem.
The subject of this article are verbal (press articles) and non-verbal (press photography) techniques for controlling the topic of refugees, immigrants and migrants as well as the strategies for managing emotions in the press. The analysis draws on the concept of identification proposed by Kenneth Burke. Identification with a dialogue partner is a phenomenon that can be interpreted in terms of interpersonal balance, resulting from the unification of the sender's vision of the world proposed to the recipient. The analysis of the text and accompanying photos in this study indicates a number of narrative strategies that lead to the phenomenon of consubstance postulated by Burke. Its results are, among others, positive relations with the sender of the message, resulting from a positive assessment of the presented values and the image of the world, attempts to imitate opinions, attitudes and behaviors. The analysis proves that each party draws on a similar repertoire of linguistic strategies and rhetorical procedures when trying to identify the worlds of the sender and the recipient. The authors of the presented content focus the readers' attention, direct the way of perceiving the situation, and, by manipulating the image of reality, they evoke the designed emotions through word and image.
Źródło:
Res Rhetorica; 2022, 9, 3; 63-79
2392-3113
Pojawia się w:
Res Rhetorica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Desire of Nowhere – Nadine Gordimer’s "Burger’s Daughter" in a Transcultural Perspective
Autorzy:
Niedziałek, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/508806.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
transcultural novel
transculture
Nadine Gordimer
narrative strategies
literary studies
South Africa
unbelonging
identity
Opis:
The Desire of Nowhere – Nadine Gordimer’s Burger’s Daughter in a Transcultural PerspectiveThe article marks an attempt to read the book Burger’s Daughter by Nadine Gordimer from the transcultural perspective. Gordimer is one of the most famous South African novelists and an active anti-apartheid activist, hence her novels already have a plethora of analysis. However, the use of transcultural perspective would introduce into the existing critical outlook the more general issue of the struggle for freedom from any cultural and societal ties imposed on the individual. Although the local political situation is an important background for Gordimer’s book, the article situates its key issue in a possibility of creating a space of individual freedom, i.e. space situated beyond the cultural and societal entanglements that seem to resemble the transcultural endeavor.Conceptualization and expression of a space of ultimate liberation is a difficult venture, as the main tool of a literary text – language – is culturally bounded. However, transcultural literature, phenomenon just entering into the sight of literary research, displays the creative strategies of undermining the language in literary creation, i.a. the pluralization of narrative voices, the introduction of the unreliable narrator, extensive use of irony, multinational settings of the storyline. This article is an attempt to detect some other literary strategies of creating space beyond words and beyond culture. The analysis underlines how the use of visual strategies help to decenter the narrative voice and to actuate the text into the transcultural movement. It also exposes the importance of first-person narration in the performative process of distancing to oneself – appearing to herself as “a place where things happen”. Finally, the article detects the crucial gestures – moments of increased tension, both visual and deeply personal, that lead beyond the text to the experiences of “life itself”, i.e. blood, agony, and death. Pragnienie nigdzie – Córka Burgera Nadine Gordimer w perspektywie transkulturowejArtykuł zestawia książkę Nadine Gordimer Córka Burgera z „pragnieniem nigdzie” („the desire of nowhere”), odczytanym przez autorkę w perspektywie transkulturowej. Gordimer to jedna z najbardziej rozpoznawanych południowoafrykańskich pisarek i aktywistek anty-apartheidu. Sytuacja polityczna Południowej Afryki jest tym samym ważnym tłem jej książek. Mimo to, kluczowym problemem twórczości autorki wydaje się być bardziej uniwersalne poszukiwanie przestrzeni indywidualnej wolności jednostki. Podjęta przez Gordimer refleksja nad „pragnieniem nigdzie” w swojej istocie przypomina transkulturowe poszukiwania przestrzeni znajdującej się poza kulturą, choć odmiennie rozkłada akcenty. Wyrażenie przestrzeni wolności od kultury w literaturze nie jest łatwe, jako że jej podstawowe narzędzie – język – jest mocno zapośredniczone kulturowo. Dlatego też, literatura transkulturowa posługuje się zestawem kreatywnych strategii podważania języka, e.g. poprzez pluralizację głosów, wprowadzenie narratora niewiarygodnego, intensywne użycie ironii lub międzynarodową lokalizację narracji. Artykuł jest próbą znalezienia innych metod wyrażenie tego, czego nie może oddać język. Prezentowana analiza powieści Gordimer skupia się na użyciu wizualnych strategii, które pomagają zdecentralizować narrację i nadać tekstowi transkulturową dynamikę. Refleksji poddany zostaje także performatywny proces dystansowania się narratora do własnego „ja” – pojawiania się sobie jako „miejsce, gdzie coś się dzieje”. W konsekwencji, artykuł dochodzi do analizy kluczowych „gestów” – momentów intensywnego napięcia narracyjnego, które poprzez wykorzystanie motywów krwi, agonii oraz śmierci, prowadzą czytelnika poza tekst, aż do doświadczenia „samego życia”.
Źródło:
Colloquia Humanistica; 2018, 7
2081-6774
2392-2419
Pojawia się w:
Colloquia Humanistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Трансформация духовных ценностей в повести В. Пелевина Желтая стрела
Transformation of spiritual values in the novel of V. Pelevin Yellow arrow
Autorzy:
Dżundubajewa, Alla
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/523605.pdf
Data publikacji:
2018-11-26
Wydawca:
Uczelnia Lingwistyczno-Techniczna w Świeciu
Tematy:
wartości duchowe
harmonia świata
naracia
postmodernizm
spiritual values
harmony
narrative strategies
post-modernism
Opis:
Artykuł przynosi analizę powieści Wiktora Pielewina Żółty grot. Powieść odzwierciedla nie tylko tendencje postmodernistyczne w twórczości pisarza, lecz także szeroko pojętą specyfikę tekstu postmodernistycznego. Właściwości utworu poetyki postmodernistycznej zostały poddane analizie z punktu widzenia naratologii. Centralnym problemem powieści jest utrata i transformacja wartości duchowych we współczesnym świecie. Metaforą życia człowieka staje się żółty grot – pociąg, wyjście z którego oznacza albo śmierć duchową, albo śmierć fizyczną – to pytanie, które stoi przed czytelnikiem w ciągu lektury całego utworu aż do jego finału. W powieści na poziomie naracii pojawia sie cały szereg zagadek, mających na celu przyciągnięcie uwagi czytelnika i emocjonalne jego zaangażo-wanie w rozwiązaniu głównego problemu utworu. Transformacja powszechnie uznanych wartości społeczeństwa ludzkiego przejawia się w utworze na różnych poziomach naracii przy pomocy użycia intertekstu, dyskursu reklamowego, języka mass mediów itd. Pisarz pokazuje, że współczesny świat jest na tyle pozbawiony wartościowych punktów orientacyjnych, decentrowany, destruktywny, dysharmoniczny, że Pan Bóg – stworzyciel harmonii świata – przetwarza się w nim w pijaka na niebiosach, grającego na brzydkiej harmonijce. Symboliczna jest gra słów: harmonia – harmonijka, odzwierciedliająca ideę pisarza o zagubieniu we współczesnym społeczeństwie. Według zamysłu pisarza, współczesny świat pełnen jest chaosu, człowiek zaś tkwi w nim niczym w niezatrzymującym się pociągu, zmuszony przyjmować reguły życia jakie on wymusza. Jednak Pelevin również pokazuje, że są ludzie którzy usiłują opuścić pociag lub z niego wychodzą. Dla każdego z nich wyjście staje się albo początkiem, albo zakończeniem własnej drogi. Tym samym autor stwierdza, że człowiek zawsze stoi przed możliwością wyboru. Finał powieści jest otwarty, co jest charakterystyczne dla poetyki postmodernistycznej. Dlatego czytelnik pozostaje z pytaniem czym jest moje życie i jaki jest pociąg, w którym jadę?
The article brings a narrative analysis of Victor Pelevin’s novel the Yellow arrow. The novel reflects post-modern tendencies in work of the writer, as well specific of post-modern text on the whole. The features of post-modern poetics of work are investigational by us from the point of view of narratology. To lead a central problem there are a loss and transformation of spiritual values in the modern world. A yellow arrow becomes the metaphor of life of man is a train, an exit from that means either death spiritual or death physical is a question standing before a reader during reading of all work up to his finale. In a story at the level of narration a number of riddles, called to attract attention reader and call him to participation in the decision of basic problem of work, is presented. Transformation of the universally recognized values of human society shows up at Pelevin on the different levels of narration due to the use of myth, intertext, advertisement discours, language of mass-media of and other. So, a singer GunaTamos wishes a sunny day the habitants of train – guna darkness in Indian mythology; silense violates sounds, but not sounds violate silense; a personage by name Abel goes around with a tooth brush, reminding a dagger is obvious transformation of myth about Cain and Abel. The loss of holiness of spiritual values in the modern world is reflected in mionectic characters of priests, being incarnated in this story as an explorer (symbolics of word – an explorer in a train becomes allusion on character of explorer between God and man) and fellow playing three thimbles (again a symbolics of word is a fellow as bearing character on itself finger Divine, finger of fate, finger in-dicative). A writer shows that the modern world is so deprived the valued reference-points, destructive, disharmonious, that God in him is a creator of world harmony – becomes the drunk fellow on sky, playing the greasy accordion. A word-play is symbolical: harmony is an accordion, evidently demonstrating the idea of author about a decline and complete destruction of norms and foundations of human society. By plan of writer, the modern world is full chaos in that a man forces constantly to be, as in a going without stops train and to accept the rules of life of this train. However Pelevin shows that is those, who try to go out and go out a train, and for each such exit becomes either beginning or completion of way. An author tells the same: a man always has a choice, and him he does. To lead a finale open, how does it can to post-modern aesthetics, and a reader remains with the question turned rather already to itself, but not to the author: and that is my life and which a train in that I go is?
Źródło:
humanistica 21; 2018, 2; 391-415
2544-1345
Pojawia się w:
humanistica 21
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Rhetoric of Silence in Contemporary Autopathography: Susan Gubar and Eve Ensler on Gynecological Cancer
Autorzy:
Fernández-Morales, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1196061.pdf
Data publikacji:
2020-12-27
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
Tematy:
nowotwory ginekologiczne
autopatografia
strategie narracyjne
cisza
wstyd
Gynecological cancer
autopathography
narrative strategies
silence
shame
Opis:
Despite Mary Deshazer’s affirmation that “living with cancer has become the topic of our times” (2005, 1), some cancers are still covered by a blanket of secrecy. This paper discusses Susan Gubar’s and Eve Ensler’s autopathographies about gynecological cancer in relation to silence. It explores their discussion of the possibility of finding words for their illness and their reflection about the unspeakability of the sick female body, concluding that they construct silence as undesirable and ineffective.
Pomimo stwierdzenia Mary Deshazer, że życie z rakiem stało się tematem naszych czasów (2005, 1), o niektórych rodzajach nowotworów wciąż się nie mówi publicznie. Niniejszy artykuł omawia autopatografie nowotworów ginekologicznych Susan Gubar i Eve Ensler w kontekście ciszy. Studium dotyczy trudności autorek w znalezieniu terminów na określenie doświadczenia ich choroby oraz braku społecznie akceptowalnego sposobu opisywania chorującego kobiecego ciała. Analiza wykazuje, że cisza konstruowana wokół problemu jest niewskazana i nieefektywna.
Źródło:
Res Rhetorica; 2020, 7, 4; 49-66
2392-3113
Pojawia się w:
Res Rhetorica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Strategie narracyjne w komunikatach prasowych polskich aktorów politycznych a sekurytyzacja wojny na Ukrainie
Narrative strategies in the press releases of Polish political actors and the securitization of war in Ukraine
Autorzy:
Wojtala, Jakub
Różycki, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/10224258.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Instytut Dyskursu i Dialogu
Tematy:
wojna na Ukrainie
strategie narracyjne
bezpieczeństwo
sekurytyzacja
postawy społeczne
war in Ukraine
narrative strategies
security
securitization
social attitudes
Opis:
Wybuch wojny na Ukrainie ukierunkował uwagę głównych polskich aktorów politycznych na kwestie związane z bezpieczeństwem. W niniejszym artykule przeanalizowane zostaną ich strategie narracyjne dotyczące tego tematu. Celem będzie odpowiedź na pytanie o intencje, jakie towarzyszą poruszaniu zagadnienia trwającego konfliktu przez pryzmat teorii sekurytyzacji, która może być stosowana do kształtowania określonego przekazu politycznego. Przekaz taki służyć może wpływaniu na postawy społeczne bądź też realizowaniu szerszej strategii politycznej danego aktora.
The eruption of war in Ukraine forced political actors in Poland to raise concerns of security. In this article we will investigate their narrative strategies on the topic. Its aim is to investigate what objectives are related to their statements in reference to the ongoing conflict through the concept of securitization, which can be used to shape a particular political message. This message may be used to affect social attitudes or to execute a broader political strategy of a political actor.
Źródło:
Dyskurs & Dialog; 2022, 10 (2); 86-109
2658-2368
2658-2406
Pojawia się w:
Dyskurs & Dialog
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poetycki model prozy Iwana Ptasznikaua (na przykładzie opowieści Łonwa)
Autorzy:
Siwek, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2081356.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
poetics
narrative strategies
sound organization
space
rhythm of prose
poetyka
strategie narracyjne
organizacja brzmieniowa
przestrzeń
rytm prozy
паэтыка
апавядальныя стратэгіі
гукавая арганізацыя
прастора
рытм прозы
Opis:
Artykuł poświęcony jest zagadnieniu poetyckości prozy Iwana Ptasznikaua, które zostało zilustrowane na przykładzie  jednego z najbardziej znaczących tekstów białoruskiego twórcy – opowieści Łonwa (1964). Powieść ta, obudowana wokół problematyki historycznej (wydarzenia drugiej wojny światowej i jej konsekwencje), stanowi doskonały przykład świadomego kształtowania języka narracji oraz dialogów i monologów postaci na fundamencie strategii i technik typowych dla tekstów poetyckich. Świadczą o tym nie tylko liczne metafory i porównania, za którymi białoruski pisarz ukrywa bolesną rzeczywistość wojny, ale też doskonała organizacja składniowa, która uwydatnia nowe płaszczyzny semantyczne utworu. Iwan Ptasznikau w sposób niezwykle umiejętny łączy w obrębie stosunkowo krótkich odcinków tekstu różnorodne typy powtórzeń (anafory, epifory, konkatenacje), wykorzystuje wartości brzmieniowe płynące z powtarzalności określonych głosek i sylab, dzięki którym kreuje sugestywne, nasycone  barwami, dźwiękami i zapachami przestrzenie, które stanowią nie tyle tło dla ukazania postaci i zdarzeń, ale współuczestniczą w kształtowaniu sensów i znaczeń wyłaniających się z fabuły. Interesującym wydaje się fakt, łączenia poprzez zabiegi brzmieniowe i składniowe, swoistą nadorganizację językowo-stylistyczną, płaszczyzny narracyjnej z płaszczyzną fabularną. Pojedyncze słowa, nawracające frazy, a także systematycznie nawracające strategie i chwyty składniowe (zwłaszcza te tworzące tzw. poetykę atmosfery) spajają te dwie płaszczyzny tekstu i jednocześnie poszerzają jego pole interpretacyjne.
This article is devoted to an issue of the poetry of Ivan Ptasznikau’s prose that is illustrated on the example of one of the most significant texts written by this Belarusian author titled Łonwa (1964). The novel is built around historical issues (events from The Second World War and its consequences) and makes a perfect example of a conscious creation of a narrative language, dialogues and characters’ monologues on a strategy basis and techniques typical of poetic texts. It is proved not only by countless metaphors and comparisons, behind which the author was hiding a painful wartime reality but also by excellent syntax organisation that brings out new semantic spaces of the piece. Ivan Ptasznikau mixes various types of repetition (anaphors, epiphors and concatenations) within relatively short sections in an incredibly skillful way and uses sound values from the repetitiveness of letters and syllables (their multiplications or prolongations), thanks to which he creates a very suggestive space, saturated with colours, sounds and smells that are used not necessarily as a background for characters or events but as a means to shape senses and meanings that emerge from the plot. What is particularly interesting is the fact that he combines a narrative level with a feature level by using sound and rhetorical devices and a peculiar linguistic and stylistic over–organization. Particular words, recurring phrases and systematically recurring strategies and syntax tricks (especially those that form the so–called poetry of atmosphere) bond these two levels together, broadening the interpretation field of the whole piece. 
Артыкул прысвечаны праблеме паэтычнасці прозы Івана Пташнікава, якая ілюструецца адным з самых значных тэкстаў гэтага беларускага пісьменніка – аповесцю Лонва (1964). Гэты твор, які прадстаўляе гістарычныя падзеі (Другая сусветная вайна і яе наступствы), з’яўляецца выдатным прыкладам свядомага фармавання апавядальнай мовы, а таксама дыялогаў і маналогаў персанажаў на аснове стратэгій і метадаў, характэрных для паэтычных тэкстаў. Пра гэта сведчаць не толькі шматлікія метафары і параўнанні, за якімі пісьменнік хавае трагізм вайны, але і выдатная сінтаксічная арганізацыя, якая падкрэслівае новыя семантычныя аспекты аналізаванага твора. Іван Пташнікаў вельмі ўмела аб’ядноўвае ў адносна кароткіх фрагментах тэксту розныя тыпы паўтораў (анафары, эпіфары, канкатэнацыі), выкарыстоўвае гукавыя эфекты, якія вынікаюць з паўтарэння канкрэтных гукаў і складоў, дзякуючы чаму стварае cугестыўныя, насычаныя колерамі, гукамі і пахамі, прасторы, якія з’яўляюцца не столькі фонам для адлюстравання персанажаў і падзеяў, але якія ўдзельнічаюць у фарміраванні фабульных сэнсаў і значэнняў. Цікавым з’яўляецца факт аб’яднання з дапамогай гукавых і сінтаксічных канструкцый своеасаблівай моўнай і стылістычнай „звышарганізацыі”, апавядальнай структуры са структурай сюжэта. Адзінкавыя словы, паўтаральныя фразы, а таксама сістэматычна паўтаральныя стратэгіі і сінтаксічныя прыёмы (асабліва тыя, якія ствараюць так званую паэтыку атмасферы) аб’ядноўваюць дзве плоскасці тэксту і адначасова пашыраюць поле ягонай інтэрпрэтацыі. terpretacyjne.
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2021, 15; 187-199
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kłopotliwe spojrzenia – filmowe ukazywanie nienormatywnych ciał
Troublesome Gazes: Filmic Depictions of Non-normative Bodies
Autorzy:
Szewczyk, Matylda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25806671.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
body in cinema
narrative strategies
cinema history
modern cinema
disability in cinema
ciało w kinie
niepełnosprawność w kinie
strategie narracyjne
historia kina
kino współczesne
Opis:
Recenzja książki Adama Cybulskiego „Kłopotliwe” ciała. Strategie przedstawiania fizycznej „anormalności” we współczesnym filmie fikcji (2021). Praca ta to całościowe studium ukazywania niepełnosprawności w kinie, poprzedzone rozdziałami poświęconymi metodologii filmoznawczej oraz dyskusji nad kwestią niepełnosprawności w kulturze. Kolejne partie publikacji koncentrują się na historycznych sposobach przedstawiania wskazanego problemu, od początków kina aż po cezurę, jaką jest dla autora Człowiek słoń (1980) Davida Lyncha. W drugiej części monografii autor klasyfikuje współczesne przykłady filmowe, przypisując je do czterech wyodrębnionych strategii narracyjnych, służących ukazywaniu niepełnosprawności: sentymentalno- -afirmatywnej, voyeurystycznej, panoptykalnej i metatekstualnej. W książce tej, będącej przede wszystkim analizą filmoznawczą, autor stawia pytania o relacje między konstrukcją spojrzenia filmowego a rzeczywistością społeczną, rozważając tym samym kwestie kulturowej roli medium kinowego.
The article is an academic review of Adam Cybulski’s book “Kłopotliwe” ciała. Strategie przedstawiania fizycznej “anormalności” we współczesnym filmie fikcji [“Troublesome” Bodies: Strategies of Presenting Physical “Abnormality” in Contemporary Fiction Film] (2021). The book is a comprehensive study of disability in film, preceded by chapters explaining the author’s methodology and discussing cultural discourses of disability. The following chapters concentrate on historical ways of presenting disability in film, from its beginnings till the contemporary times, marked, according to the author, by the making of David Lynch’s The Elephant Man (1980). In the second part of the book, contemporary examples of films are assigned to four strategies of presenting disability in film, introduced by Cybulski: sentimental-affirmative, voyeuristic, panoptical and metatextual. Constituting, above all, an analysis based in film studies, the Cybulski’s book also asks questions on the relationships between the construction of filmic gaze and social reality, thus becoming a discussion on the cultural role of the medium.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2022, 120; 253-258
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Vytváření kacíře. Případ Bolka V. Opolského
The making of a heretic. The case of Bolko V of Opole
Kreowanie kacerza. Przypadek Bolka V Opolskiego
Autorzy:
Radek, David
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1018612.pdf
Data publikacji:
2020-12-15
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Bolko V Opolski
herezja
Jan Długosz
Kaspar Borgeni
Petr Eschenloer
Eneas Silvius Piccolomini
strategie narracyjne
ruch husycki
Bolko V of Opole
heresy
Peter Eschenloer
Eneas Silvio Piccolomini
narrative strategies
the Hussite movement
Opis:
Cílem předkládané studie je poukázat na rozšířené stereotypy a topoi, které byly využívané středověkými kronikáři při popisech tzv. heretických hnutí. V centru mé pozornosti byla postava opolského knížete Bolka V. (ok. 1400-1460), který nechvalně proslul již za svého života spojenectvím s husitskými vojsky. Pro mnohé autory nejenom ze slezského prostředí se tím stal husitou a kacířem. I kroky, které Bolek V. podnikal po husitských válkách, upoutaly v negativním smyslu pozornost dobových autorů (např. Jana Dlugosze, Petra Eschenloera, Eneáše Silviuse Piccolominiho nebo Kaspara Borgeniho). Jak jsem se pokusil doložit v tétostudii, pro mnohé z výše zmíněných autorů byla důležitější podpora Jiřího z Poděbrad ze strany Bolka V. (Petr Eschenloer, Kaspar Borgeni) nebo útoky, které podnikal vůči polskému království ve čtyřicátých a padesátých letech patnáctého století (Jan Dlugosz) než samotné spojenectví s husity, ke kterému došlo na začátku třicátých let. Právě kroky, které opolský kníže podnikal na dobové politické mapě, byly důvodem, proč jej doboví kronikáři popisovali jako kacíře. V jejich popisech nalezneme celou řadu stereotypů a rétorických figur, jež byly ve středověku běžně vztahovány vůči tzv. kacířům. Bolkovi V. byla připisována především pýcha, jakožto závažný hřích, kterého by se správný křesťan měl vyvarovat. Část autorů takéupozorňovala na Bolkův nekřesťanský sexuální život, E. S. Piccolomini v této souvislosti zpochybňoval také jeho příčetnost. Častým stereotypem jsou poukazy na Bolkovo spojenectví s ďáblem či temnými silami. Specifickým stereotypem, který můžeme spojit s opolským knížetem, je poté učenost. V případě Bolka V. poukazoval Kaspar Borgeni na skutečnost, že šlo o studenta pražské univerzity. Jak jsem se pokusil doložit, toto tvrzení nelze brát doslovně, protože studium v Praze nelze prokázat žádným dalším pramenem. Kaspar Borgeni jej využil jako jeden z narativních prostředků, které měly dobového čtenáře přesvědčit, že opolský kníže byl skutečně odsouzeníhodným heretikem. Takto utvořený obraz Bolka V. vykazuje velkou životnost a s tvrzeními o herezi opolského knížete se můžeme setkat ještě dnes. 
Celem niniejszego studium jest zwrócenie uwagi na rozpowszechnione stereotypy i toposy, które były wykorzystywane przez średniowiecznych kronikarzy przy opisach tzw. ruchu husyckiego. W centrum mojej uwagi znalazła się postać księcia opolskiego Bolka V (ok. 1400-1460), który niechlubnie wsławił się w ciągu swego życia sojuszem z wojskami husyckimi. Dla wielu autorów nie tylko ze środowiska śląskiego stał się poprzez ten fakt husytą i kacerzem. Także działania, które Bolko V podejmował po wojnach husyckich, wnegatywnym znaczeniu przyciągnęły uwagę współczesnych mu autorów (np.: Jana Długosza, Petra Eschenloera, Eneas Silviusa Piccolominiego czy Kaspara Borgeniego). Jak starałem się udowodnić w tym studium, dla wielu z wyżej wymienionych autorów ważniejsze było wsparcie przez Bolka V króla Jerzego z Podiebradów (Petr Eschenloer, Kaspar Borgeni), czy też ataki które kierował przeciwko polskiemu królestwu w latach czterdziestych i pięćdziesiątych piętnastego wieku (Jan Długosz), aż po sam sojusz z husytami, do którego doszło na początku lat trzydziestych. Właśnie te kroki, które książę opolski czynił na ówczesnej mapie politycznej, sprawiły, że współcześni mu kronikarze opisywali go jako kacerza. W opisach tej postaci znajdziemy cały szereg stereotypów i figur retorycznych, które były w średniowieczu stosowane powszechnie wobec tzw. kacerzy. Bolkowi V była przypisywana przede wszystkim pycha jako ciężki grzech, którego prawdziwy chrześcijanin powinien się wytrzegać. Część autorów zwracała uwagę na niechrześcijańskie życie seksualne Bolka V, E. S. Piccolomini w tym kontekście wątpił także w jego poczytalność. Częstym stereotypem są odwołania do związków Bolka z diabłem czy ciemnymi mocami. Specyficznym stereotypem, który możemy łączyć z księciem opolskim, jest także uczoność. W przypadku Bolka V Kaspar Borgeni wskazywał na fakt, że chodziło o studenta uniwersytetu praskiego. Jak starałem się wykazać, takiego twierdzenie nie należy brać dosłownie, ponieważ studiów w Pradze nie można udowodnić żadnym kolejnym źródłem. Kaspar Borgeni wykorzystał je jako jeden ze środków narracyjnych, który miały ówczesnego czytelnika przekonać, że książę opolski był rzeczywiście godnym potępienia heretykiem. Stworzony w ten sposób obraz Bolka V cechuje się wielką żywotnością, a z twierdzeniami o herezji księcia opolskiego możemy spotkać się jeszcze dziś.
The aim of the present study is to draw attention to the common stereotypes and literary topoi, which were used by medieval chroniclers to describe the so-called Hussite movement. I focus on the person of Bolko V (ca. 1400—1460), the Duke of Opole, who became infamous as an ally of the Hussite troops. For that reason, numerous authors, not only from Silesia, described him as a Hussite and heretic. Also the actions taken by Bolko V after the Hussite wars attracted the attention of his contemporary writers (e.g. Jan Długosz, Peter Eschenloer, Eneas Silvio Piccolomini, Kaspar Borgeni) in a negative way. As I try to show in my study, to a number of the authors mentioned above, the most important thing was Bolko V’s support for King George of Podĕbrady (Peter Eschenloer, Kaspar Borgeni), his attacks on the Polish Kingdom in the 1440s and 1450s (Jan Długosz), and his ally with the Hussites at the beginning of the 1430s. Those very actions taken by the Duke of Opole on the political map of his age decided about the fact that his contemporary chroniclers depicted him as a heretic. In the descriptions of his person we can find numerous stereotypes and rhetorical figures that were commonly used in the Middle Ages to refer to heretics. First of all, Bolko V is accused of pride, a deadly sin that a true Christian should avoid. Some authors mention Bolko V’s non-Christian sexual misconduct, and E. S. Piccolomini in this context additionally doubts his accountability. A common stereotype is the accusation of contacts with the Devil or dark powers. A peculiar stereotype is the Duke of Opole’s learnedness. Kaspar Borgeni mentions Bolko V’s studies at the University of Prague. As I try to show, the information concerning Bolko’s studies in Prague cannot be proven with any other source. Kaspar Borgeni uses that claim as one of his narrative figures in order to convince his readers that the Duke of Opole really was a censurable heretic. The picture of Bolko V created in such a way was very lively and the claims concerning the Duke of Opole’s heresy are formulated even today.
Źródło:
Średniowiecze Polskie i Powszechne; 2020, 12; 121-140
2080-492X
2353-9720
Pojawia się w:
Średniowiecze Polskie i Powszechne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 22

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies