Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Contaminants" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Przydatność genetycznie modyfikowanych mikroorganizmów do bioremediacji zanieczyszczonych środowisk
The applicability of genetically modified microorganisms in bioremediation of contaminated environments
Autorzy:
Wasilkowski, D.
Swędzioł, Ż
Mrozik, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1218463.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego. Zakład Wydawniczy CHEMPRESS-SITPChem
Tematy:
GMMs
zanieczyszczenia
degradacja
bioremediacja
contaminants
degradation
bioremediation
Opis:
Inżynieria genetyczna, będąca nowoczesną technologią, pozwala na projektowanie mikroorganizmów zdolnych do rozkładu określonego typu zanieczyszczeń. Konstruowanie GMMs na potrzeby bioremediacji jest możliwe dzięki poznaniu mechanizmów degradacji związków toksycznych, szlaków metabolicznych, enzymów katabolicznych oraz odpowiednich genów. Do detekcji i wizualizacji GMMs w środowisku służą różne metody molekularne: FISH, in situ PCR, DGGE, TGGE, T-RFLP, ARDRA oraz markery selekcyjne (lux, gfp, lacZ, xylE). W celu zminimalizowania ryzyka wynikającego z uwolnienia GMMs do środowiska stosowane są pewne bariery genetyczne. Mają one na celu ograniczenie przeżywalności rekombinantów oraz transferu genów do mikroorganizmów autochtonicznych. W artykule omówiono zasady projektowania GMMs oraz przedstawiono przykłady ich praktycznego wykorzystania w bioremediacji zanieczyszczonych środowisk.
Genetic engineering is a modern technology, which Allowi to design microorganisms capable of degrading specific contaminants. The construction of GMMs for bioremediation purposes is possible because many degradative pathways, enzyme and their respective genes are known and biochemical reactions are well understood. For selection and identification of GMMs in the environment many molecular techniques were developed. They include FISH, in situ PCR, DGGE, TGGE, T-RFLP, ARDRA and marker genes (lux, gfp, lacZ, xylE). In order to reduce potential risk of the use of GMMs in the environment some genetic barriers were created. They limit survival of the recombinants and gene transfer into autochthonous microorganisms. In this review the construction and practical applications of GMMs in bioremediation studies are discussed.
Źródło:
Chemik; 2012, 66, 8; 817-826
0009-2886
Pojawia się w:
Chemik
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie bioaugmentacji w procesach biologicznego oczyszczania ścieków i utylizacji osadów
Application of bioaugmentation in biological wastewater treatment and sludge utilization
Autorzy:
Michalska, J.
Mrozik, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/237790.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:
oczyszczanie ścieków
osad czynny
zanieczyszczenia toksyczne
bioaugmentacja
mikroorganizmy
bakterie
grzyby
konsorcjum
sewage treatment
activated sludge
toxic contaminants
bioaugmentation
microorganisms
bacteria
fungi
consortium
Opis:
Atrakcyjnym rozwiązaniem problemów towarzyszących narażeniu wielu oczyszczalni ścieków na wysoki ładunek zanieczyszczeń występujących w ściekach jest metoda bioaugmentacji. Polega ona na wprowadzeniu do osadu czynnego dodatkowej puli bakterii i/lub grzybów mikroskopowych o pożądanych właściwościach, charakteryzujących się zdolnością do agregacji i adhezji, produkcji substancji polisacharydowych, tworzenia biofilmu, syntezy bioflokulantów oraz synergicznie oddziałujących z mikroorganizmami autochtonicznymi, niewrażliwych na zmiany parametrów środowiskowych oraz o wysokiej tolerancji na substancje toksyczne. Inokulacja osadu czynnego takimi mikroorganizmami może nie tylko prowadzić do zwiększenia bioróżnorodności oraz biomasy mikroorganizmów bytujących w reaktorze biologicznym, przyspieszać rozkład zanieczyszczeń organicznych, usprawniać proces usuwania związków biogennych, ale także zapobiegać nadmiernemu rozwojowi bakterii nitkowatych, poprawiać właściwości sedymentacyjne osadu, przeciwdziałać pienieniu osadu oraz wspomagać proces jego regeneracji. Duże nadzieje wiąże się obecnie z opracowaniem nowych metod dostarczania komórek do osadu czynnego z użyciem nanomateriałów, perspektywami wykorzystania nanorurek węglowych jako materiałów adsorbujących związki toksyczne oraz wykorzystaniem wiedzy z zakresu modulacji zjawiska sygnalizacji zagęszczenia bakterii (quorum sensing) prowadzącego do tworzenia biofilmu. Ze względu na możliwość zastosowania bioaugmentacji na różnych etapach biologicznego oczyszczania ścieków, może ona w znaczącym stopniu usprawniać pracę oczyszczalni ścieków. Są jednak pewne ograniczenia tej metody, związane ze słabą przeżywalnością inokulantów oraz zanikiem ich aktywności po wprowadzeniu do nowego dla nich środowiska. Aby poszerzyć wiedzę w tym zakresie konieczne jest monitorowanie losu i aktywności inokulantów z wykorzystaniem nowoczesnych technik molekularnych oraz opracowanie nowych metod dostarczania komórek do ekosystemu osadu czynnego. Wyzwaniem na przyszłość jest także wdrożenie sprawdzonych w laboratorium praktyk bezpośrednio w oczyszczalniach ścieków.
Bioaugmentation method is an attractive solution to problems associated with exposure of many wastewater treatment plants to high load of wastewater pollutants. This strategy involves introduction to activated sludge an additional pool of bacteria or microscopic fungi of desired properties, capable of aggregation and adhesion, production of polysaccharide substances, biofilm formation, synthesis of bioflocculants and synergistic interactions with indigenous microorganisms, insensitive to changes in environmental parameters and of high tolerance to toxic substances. Not only may inoculation of activated sludge with such microorganisms lead to the increased biodiversity and biomass of microorganisms living in a biological reactor, accelerate the decomposition of organic pollutants, improve the process of biogenic compounds removal, but also prevent excessive growth of filamentous bacteria, improve sedimentation properties of sludge, counteract sludge foaming and support the process of its regeneration. Currently, great promise is held out for the development of new methods of cell delivery to the activated sludge that employ nanomaterials, prospects of using carbon nanotubes as adsorbents of toxic compounds and use of knowledge in the field of modulation of bacterial quorum sensing leading to biofilm formation. Since bioaugmentation could be employed at various stages of biological wastewater treatment, it may significantly improve the operation of wastewater treatment plants. However, this method has some limitations, related to the poor survival rates of inoculants and disappearance of their activity after being introduced into the new environment. In order to broaden our understanding of this area, it is necessary to monitor the fate and activity of inoculants using modern molecular techniques and to develop new methods of cell delivery to the active sludge ecosystem. Yet, implementation of the practices tested in the laboratory environment directly into the wastewater treatment plants remains a challenge for the future.
Źródło:
Ochrona Środowiska; 2018, 40, 1; 35-44
1230-6169
Pojawia się w:
Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies