Przydatność genetycznie modyfikowanych mikroorganizmów do bioremediacji zanieczyszczonych środowisk

Inżynieria genetyczna, będąca nowoczesną technologią, pozwala na projektowanie mikroorganizmów zdolnych do rozkładu określonego typu zanieczyszczeń. Konstruowanie GMMs na potrzeby bioremediacji jest możliwe dzięki poznaniu mechanizmów degradacji związków toksycznych, szlaków metabolicznych, enzymów katabolicznych oraz odpowiednich genów. Do detekcji i wizualizacji GMMs w środowisku służą różne metody molekularne: FISH, in situ PCR, DGGE, TGGE, T-RFLP, ARDRA oraz markery selekcyjne (lux, gfp, lacZ, xylE). W celu zminimalizowania ryzyka wynikającego z uwolnienia GMMs do środowiska stosowane są pewne bariery genetyczne. Mają one na celu ograniczenie przeżywalności rekombinantów oraz transferu genów do mikroorganizmów autochtonicznych. W artykule omówiono zasady projektowania GMMs oraz przedstawiono przykłady ich praktycznego wykorzystania w bioremediacji zanieczyszczonych środowisk.

Genetic engineering is a modern technology, which Allowi to design microorganisms capable of degrading specific contaminants. The construction of GMMs for bioremediation purposes is possible because many degradative pathways, enzyme and their respective genes are known and biochemical reactions are well understood. For selection and identification of GMMs in the environment many molecular techniques were developed. They include FISH, in situ PCR, DGGE, TGGE, T-RFLP, ARDRA and marker genes (lux, gfp, lacZ, xylE). In order to reduce potential risk of the use of GMMs in the environment some genetic barriers were created. They limit survival of the recombinants and gene transfer into autochthonous microorganisms. In this review the construction and practical applications of GMMs in bioremediation studies are discussed.