Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "BRAMORSKI, JACEK" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Muzyka sakralna w perspektywie dialogu wiary i kultury
    Autorzy:
    Bramorski, Jacek
    Misiaszek, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/chapters/1046727.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
    Tematy:
    muzyka sakralna
    kryzys kultury
    kulturowe korzenie Europy
    Benedykt XVI
    sztuka sakralna
    Opis:
    As the contemporary man experiences moral and spiritual loss, resulting first of all from the lack of the sense of God and the loss of sensitivity to beauty, as well as the influence of intellectual trends and cultural changes connected with post modernism, relativistic dictatorship and secular processes. Pope Paul VI denounced the „divorce” between art and the sacred that characterised the 20th century and observed that today many have difficulty treating Christian themes due to the lack of formation and experience of the Christian faith. The culture emerging from materialistic and atheistic worldviews, characteristic of secularised societies, causes disaffection from religion, sometimes opposition to it, particularly Christianity, with a new anti-Catholicism. Due to this, it is the role of the Church to help the human being in their again, the unity between good, truth and beauty. Pope John Paul II called for a new dialogue of faith and culture between Church and art, underlining their reciprocal needs and richness. The evangelization of culture aims at letting the Gospel penetrate the actual situation of the lives of the people of a given society. For the believer, beauty transcends the aesthetics and finds its archetype in God. The contemplation of God is the living source from which the Christian artist takes inspiration to speak of the mystery of God and the mystery of man saved in Jesus Christ. Christian-inspired works of art, which constitute an incomparable part of humanity’s artistic and cultural patrimony, are the object of a veritable infatuation for believers and nonbelievers, agnostics and those indifferent to religion. In the face of great music, the human being rises in the attitude of contemplative admiration, feeling the border of everyday life is crossed and the land of transcendental beauty entered. Benedict XVI is an experienced guide on this way – one of the greatest intellectual popes in the history of the Church.
    Źródło:
    TOŻSAMOŚĆ MUZYKI SAKRALNEJ W DIALOGU Z KULTURĄ WSPÓŁCZESNĄ; 11-28
    9788364615276
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Muzyka sakralna. Piękno ocalone i ocalające
    Autorzy:
    Bramorski, Jacek
    Misiaszek, Antoni
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
    Opis:
    Jubileusz 1050. rocznicy Chrztu Polski przypomina, że akt wiary Mieszka I włączył naszą ojczyznę w chrześcijańskie dziedzictwo kultury łacińskiej. Dzięki temu rozpoczął się dialog pomiędzy wiarą a sztuką, który zaowocował wieloma arcydziełami architektury, malarstwa, rzeźby, poezji, a także muzyki. Już od ponad dziesięciu wieków tożsamość polskiej kultury ma profil na wskroś chrześcijański, czerpiąc z „chrzcielnego źródła” ciągle nowe inspiracje. Szczególnie wyrazistym tego świadectwem jest muzyka sakralna, której piękno kieruje nas ku rzeczywistości duchowej. Leżąca u podstaw zachodniej cywilizacji filozofia grecka, a także mądrość biblijna, wielką rolę w kształtowaniu ludzkich postaw przypisywały pięknu. To, co piękne, spontanicznie wyzwala w człowieku dążenie do prawdy i dobra. Starożytni myśliciele, stosując wzorzec aksjologiczny kalokagathia, podkreślali etyczny wymiar ścisłego złączenia piękna i dobra w osobie ludzkiej. Kiedy nasze działanie wypływa z „prawdy o dobru”, staje się jednocześnie działaniem pięknym. Już Platon i inni filozofowie starożytni uwydatniali etyczny aspekt piękna jako cnoty będącej najgłębszym i najbardziej tajemniczym pragnieniem ludzkiej duszy. Nawiązując do tych korzeni kultury europejskiej, Benedykt XVI wskazał, że obecnie „na różnych płaszczyznach uwidacznia się dramatyczny rozdźwięk, a niekiedy wręcz sprzeczność między dwoma wymiarami, tj. między dążeniem do piękna, sprowadzonego jednakże do formy zewnętrznej, czyli wyglądu, jaki trzeba za wszelką cenę osiągnąć, a dążeniem do prawdy i dobra”. Poszukiwanie piękna, które oderwane jest od dążenia do prawdy i dobra, przekształca się w czysty estetyzm. Prowadzi to nie tylko w sztuce, ale i w codziennym życiu jedynie do krótkotrwałego i banalnego efektu, naznaczonego wewnętrzną pustką. Abstrakcjonizm sztuki współczesnej jest niejednokrotnie świadectwem subiektywizmu, który cechuje zarówno kulturę, jak i moralność. Postmodernistyczna tolerancja dla wzajemnie wykluczających się prawd znajduje swoje odbicie w skrajnie indywidualistycznej twórczości artystycznej, która traktuje piękno jako „mało istotny dodatek”. Piękno skłania nas do odnalezienia prawdy i dobra. Ta starożytna triada była w minionych wiekach punktem odniesienia, bez którego człowiek nie potrafił pojmować samego siebie. Chociaż na przestrzeni historii różnie definiowano pojęcie piękna, to jednak nie ulega wątpliwości, że jest ono podstawową wartością ogólnoludzką. W muzyce sakralnej piękno jest nie tylko jednym z najważniejszych kryteriów oceny dzieła, ale także znakiem otwartości na Transcendencję. Dlatego istotnym wymiarem refleksji naukowej nad musica sacra jest wszechstronna analiza pojęcia piękna, zarówno w aspekcie filozoficznym i teologicznym, jak również muzykologicznym, kompozytorskim i wykonawczym. We współczesnej, naznaczonej relatywizmem kulturze warto powrócić do idei piękna jako wartości wymagającej ocalenia, ale także wartości ocalającej. C.K. Norwid pisał: „Bo piękno na to jest, by zachwycało / Do pracy – praca, by się zmartwychwstało”. Ten dynamizm zmartwychwstania objawia się w muzyce sakralnej jako moc piękna chroniąca człowieczeństwo. Ocala to, co w świecie jest ludzkie. Więcej – otwiera nasz świat na to, co Boskie, wieczne, nieprzemijające. Refleksji nad pięknem „ocalonym i ocalającym” muzyki sakralnej dedykowana jest dwunasta już monografia naukowa w cyklu Musica sacra, którą oddajemy do rąk Czytelników. Pierwsza część niniejszego tomu poświęcona została analizom filozoficzno-teologicznych podstaw piękna w muzyce. Wprowadzeniem do tej problematyki jest opracowanie autorstwa ks. Witolda Kaweckiego, profesora nauk teologicznych w zakresie teologii kultury, kierownika katedry „Dialogu Wiary z Kulturą” Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, który snując rozważania na kanwie teologii piękna, poszukuje odpowiedzi na pytanie: „Czy piękno może ocalić?”. Wnikliwą refleksję filozoficzną podejmuje w swym artykule Danuta Stankiewicz, wykładowca Akademii Muzycznej w Gdańsku, wskazując jak ocalić piękno – zagubioną rzeczywistość współczesnej estetyki. Wielkim orędownikiem ocalenia piękna we współczesnej kulturze był św. Jan Paweł II, którego „filozofię piękna” zawartą w Liście do artystów przypomina Kinga Kiwała, teoretyk muzyki, filozof, adiunkt w Katedrze Teorii i Interpretacji Dzieła Muzycznego Akademii Muzycznej w Krakowie. Antonina Karpowicz-Zbińkowska, doktor nauk teologicznych i muzykolog, nakreśla natomiast w swoim artykule augustyńskie podejście do piękna w ujęciu kard. Josepha Ratzingera. Na drugą część monografii składają się opracowania, których autorzy ukazują wybrane problemy dotyczące muzyki instrumentalnej obecnej w przestrzeni sakralnej. Danuta Popinigis, muzykolog i profesor Akademii Muzycznej w Gdańsku, zaprasza do odkrycia piękna ukrytego w dzwonach na przykładzie najstarszego gdańskiego carillonu. Niezastąpioną rolę w muzyce sakralnej pełnią organy, których „brzmienie (…) umysły wiernych porywa ku Bogu i rzeczywistości nadziemskiej”. Piotr Matoga, krakowski organista zajmujący się badaniami nad historią budownictwa organowego, przybliża troskę o piękno liturgii na przykładzie instrumentów organowych w wybranych kościołach klasztornych Krakowa. Natomiast zagadnieniu przebudowy wielkich organów oliwskich poświęcony jest artykuł Pawła Pasternaka, organisty i pasjonata historii budownictwa organowego z Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Muzyka wokalna o charakterze sakralnym jest niezwykle istotnym i sugestywnym nośnikiem piękna, które przybliża człowieka do Boga. Tej problematyce dedykowana jest trzecia część niniejszej monografii. Na żywą, inspirującą i atrakcyjną moc chorału gregoriańskiego zwraca uwagę w swym opracowaniu Marianna Majchrzak, dyrygentka i wykładowca w Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu. Michał Sławecki, dyrygent, kompozytor, organista, gregorianista i pedagog Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, podejmuje natomiast refleksję nad kanonami piękna śpiewu gregoriańskiego. Piotr Ziółkowski, absolwent Akademii Muzycznej w Gdańsku, analizuje liturgię godzin jako skarbnicę ocalonego repertuaru gregoriańskiego na przykładzie Oficjum o Narodzeniu Najświętszej Maryi Panny. Ukazaniu retoryki chwały, cierpienia i odkupienia w wybranych kompozycjach opartych na hymnie eucharystycznym Ave verum poświęcony jest artykuł Krzysztofa Niegowskiego, dyrygenta, kompozytora i organisty, wykładowcy na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz dyrektora Diecezjalnego Studium Organistowskiego w Kaliszu. Piękno ocalone i ocalające odnaleźć można w muzycznych opracowaniach słynnego psalmu Super flumina Babylonis, na co zwraca uwagę Marek Rogalski, organista i dyrygent z Akademii Muzycznej w Gdańsku. Teresa Piech, wykładowca Akademii Muzycznej w Krakowie, dzieli się doświadczeniami wykonawczymi w ocalaniu od zapomnienia i przywracaniu do życia koncertowego piękna techniki „fraktu” starosądeckich klarysek. Świadectwem muzycznego piękna wiodącego „od modlitwy do belcanta” jest solowa liryka sakralna Stanisława Moniuszki, w którą wprowadza Czytelnika Monika Fedyk-Klimaszewska, profesor Akademii Muzycznej w Gdańsku oraz solistka Opery Bałtyckiej (mezzosopran). Sławomir Bronk, dyrygent i śpiewak, adiunkt w Katedrze Muzyki Kościelnej Akademii Muzycznej w Gdańsku, ukazuje piękno ocalone w religijnej twórczości chóralnej kompozytorów polskich do tekstów w języku kaszubskim. Piękno nie ogranicza się tylko do dzieł muzyki sakralnej minionych wieków, ale obecne jest także w kompozycjach współczesnych, których analizie poświęcona jest czwarta część niniejszej monografii. Krzysztof Cyran, teoretyk muzyki z Akademii Muzycznej w Krakowie, podjął refleksję nad niektórymi aspektami piękna w III Symfonii pieśni żałosnych Henryka Mikołaja Góreckiego oraz Pasji wg św. Marka Pawła Mykietyna. Natomiast muzycznym przesłaniem piękna i prawdy, zawartym w dziele Mikołaja Góreckiego pt. Jasności promieniste. Małe misterium na sopran i orkiestrę smyczkową, zajęła się Monika Karwaszewska, teoretyk muzyki i adiunkt w Akademii Muzycznej w Gdańsku. Elżbieta Szczurko, teoretyk muzyki i adiunkt w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy, prześledziła obecność wartości „zasłoniętych i zagubionych” w kompozycji Miserere mei Deus, miserere mei Szymona Godziemba-Trytka. Tradycję chrześcijańską w muzyce sakralnej Pawła Łukaszewskiego zaprezentowała Renata Borowiecka, teoretyk muzyki, adiunkt w Akademii Muzycznej w Krakowie. Podjęte w niniejszej monografii wieloaspektowe analizy stanowią próbę znalezienia przeciwwagi dla współczesnych tendencji negujących znaczenie kategorii piękna w muzyce. Jednak konsekwencją uznania piękna za wartość anachroniczną jest coraz bardziej smutne oblicze otaczającej nas rzeczywistości oraz jałowość tworzonej przez człowieka sztuki. W obliczu tego zagrożenia Benedykt XVI przypomina o konieczności przywrócenia we współczesnej kulturze harmonii pomiędzy wiarą a rozumem, prawdą a pięknem: „Wiara chrześcijańska zyskuje swoją tożsamość tylko w otwarciu na rozum, a rozum staje się sobą, kiedy przekracza swoje granice, dążąc do wiary. Równie ważny jest jednak związek wiary i sztuki, ponieważ prawda, będąca celem, punktem dojścia rozumu, wyraża się poprzez piękno i w pięknie staje się sobą, w nim mierzy się z sobą. Tam więc, gdzie jest prawda, musi narodzić się piękno, gdzie istota ludzka realizuje się we właściwy sposób, wyraża się w pięknie. Związek prawdy i piękna jest nierozerwalny, toteż potrzebujemy piękna”.
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Książka
    Tytuł:
    TOŻSAMOŚĆ MUZYKI SAKRALNEJ W DIALOGU Z KULTURĄ WSPÓŁCZESNĄ
    Autorzy:
    Bramorski, Jacek
    Misiaszek, Antoni
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
    Opis:
    Mija pięćdziesiąt lat od ogłoszenia posoborowej instrukcji Musicam sacram. Z tej okazji w marcu 2017 roku zostało zorganizowane w Rzymie międzynarodowe sympozjum nt. „Muzyka i Kościół: kult i kultura 50 lat po Musicam sacram”. W wygłoszonym do jego uczestników przemówieniu papież Franciszek zwrócił uwagę na potrzebę podjęcia pogłębionej refleksji nad tożsamością muzyki sakralnej w dialogu ze współczesną kulturą. Podkreślił „związek między muzyką kościelną i współczesną kulturą, między repertuarem muzycznym, z którego czerpie wspólnota chrześcijańska, a panującymi trendami muzycznymi”1. Muzyka kościelna, będąca wyrazem wiary, stanowi nieodzowny element kultury. Świadczy o tym wypracowany na przestrzeni wieków ogromny skarbiec arcydzieł muzyki sakralnej. Ta wielowiekowa tradycja nie jest zamknięta w sobie, lecz otwiera się szeroko dla nowych, twórczych wyzwań. Otwarcie nie oznacza bynajmniej rezygnacji z tożsamości. Kościół nie powinien podporządkowywać się bezkrytycznie współczesnej kulturze, gdyż niejednokrotnie odcina się ona od swoich religijnych korzeni. W tej sytuacji ważny jest dwustronny dialog, w którym poszukuje się punktów stycznych między wiarą a sztuką. Papież Franciszek dostrzega w tym kontekście podwójny wymiar misji Kościoła: „Chodzi, z jednej strony, aby chronić i waloryzować bogate i różnorodne wielowiekowe dziedzictwo; korzystając z niego współcześnie z umiarem i unikając ryzyka wizji nostalgicznej lub «archeologicznej». Z drugiej strony, koniecznym jest sprawiać, aby muzyka kościelna i śpiew liturgiczny były «inkulturowane» we współczesne języki artystyczne i muzyczne; muszą zatem potrafić ucieleśniać i tłumaczyć Słowo Boże w pieśniach, dźwiękach, harmoniach, które poruszą serca nam współczesnych, tworząc również odpowiedni nastrój emocjonalny, który otwierał będzie na wiarę oraz pobudzał do przyjęcia i pełnego uczestnictwa w odprawianych tajemnicach”. Muzyka sakralna, wyrażając wiarę, staje się istotnym elementem kultury. Zachowując ciągłość wielowiekowej tradycji, muzyka rozbrzmiewająca podczas liturgii zdolna jest nadal przemawiać do dzisiejszego człowieka. Tradycja nie jest rzeczywistością zamkniętą w sobie, lecz otwartą na kontynuację i rozwój. Nie należy jednak zapominać, że bezkrytyczne przeszczepianie do liturgii wzorców popkultury to „banalizacja wiary”, która „nie jest żadną nową inkulturacją, lecz zaprzeczeniem kultury i prostytucją uprawianą z antykulturą”. Odnosząc się do trudności, które pojawiły się w muzyce liturgicznej po Soborze Watykańskim II, papież Franciszek zauważa, że „spotkanie z nowoczesnością i wprowadzenie języków mówionych w liturgii przysporzyło sporo problemów, dotyczących: języków, form i gatunków muzyki. Czasami górę wzięła swego rodzaju przeciętność, powierzchowność i banalność, na niekorzyść piękna i głębi celebracji liturgicznych”. Dlatego Ojciec Święty zachęca, aby „różnego rodzaju specjaliści z tego zakresu, muzycy i kompozytorzy, dyrygenci i chórzyści scholae cantorum, animatorzy liturgii, wnieśli cenny wkład w odnowę, przede wszystkim jakościową, muzyki sakralnej i śpiewu liturgicznego”. Odpowiedzią na to papieskie wezwanie jest wieloaspektowa refleksja podjęta podczas zorganizowanej przez Katedrę Muzyki Kościelnej XIV Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej z cyklu „Musica sacra”, która odbyła się w Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku w dniach 16-17 maja 2017 roku. Przeprowadzone wówczas analizy dotyczą zarówno tożsamości i wielowiekowej tradycji muzyki sakralnej, jak również jej inspirującej obecności w kulturze współczesnej. Owocem tych naukowo-artystycznych poszukiwań jest trzynasta monografia naukowa w cyklu Musica sacra, którą oddajemy do rąk Czytelników. Pierwsza część niniejszego tomu poświęcona została analizom filozoficzno-teologicznych podstaw liturgicznej kultury muzycznej. Wprowadzeniem do tej problematyki jest opracowanie autorstwa ks. Jacka Bramorskiego, teologa muzyki i kierownika Katedry Muzyki Kościelnej Akademii Muzycznej w Gdańsku, który snując rozważania na kanwie nauczania św. Jana Pawła II, Benedykta XVI i Franciszka, poszukuje odpowiedzi na pytanie o miejsce muzyki sakralnej we współczesnym dialogu wiary i kultury. Pogłębioną refleksję filozoficzną podejmuje w swym artykule Danuta Stankiewicz, wykładowca Akademii Muzycznej w Gdańsku, wskazując na wzajemną, ubogacającą relację pomiędzy kultem a kulturą. Ks. Piotr Wiśniewski, muzykolog i kierownik Katedry Polifonii Religijnej Instytutu Muzykologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, podejmuje natomiast próbę wytyczenia granic inkulturacji w muzyce liturgicznej. Wielkim orędownikiem dialogu pomiędzy wiarą a kulturą jest papież senior Benedykt XVI, którego nauczanie dotyczące muzyki liturgicznej w świetle hermeneutyki ciągłości przypomina Łukasz Bilski, organista i teolog z Uniwersytetu Szczecińskiego. Ks. Robert Tyrała, twórca Międzyuczelnianego Instytutu Muzyki Kościelnej w Krakowie i prezydent Międzynarodowej Federacji Pueri Cantores, nakreśla natomiast w swoim artykule chóralną perspektywę współczesnej percepcji instrukcji Musicam sacram, wskazując na perspektywy i szanse rozwoju chóralistyki w Kościele Powszechnym. Śpiew liturgiczny, ale także szeroko rozumiana muzyka wokalno-instrumentalna o charakterze religijnym, może stać się nośnikiem Słowa Bożego, przybliżając człowieka do Boga. Tej problematyce dedykowana jest druga część niniejszej monografii. Piotr Ziółkowski, muzykolog i doktorant w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, sięga w swych analizach do zabytków krzyżackiej tradycji liturgicznomuzycznej, zapraszając do współczesnej recepcji zapomnianego śpiewu rycerzy zakonników. Zagadnieniu retoryki muzycznej jako wstępu do rozumienia i interpretacji dzieł oratoryjnych epoki baroku poświęcony jest artykuł Anny Moniuszko, dyrygenta i adiunkta na Wydziale Instrumentalno-Pedagogicznym w Białymstoku Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina. Maciej Babnis, organista i muzykolog, adiunkt w Instytucie Muzyki Akademii Pomorskiej w Słupsku, przybliża w swych artykułach chóralną muzykę anglikańską. Świadectwem tożsamości muzyki sakralnej jest forma Stabat Mater, w której aspekty wykonawcze w dziełach od Pergolesiego do Pendereckiego wprowadza Czytelnika Monika Fedyk-Klimaszewska, profesor Akademii Muzycznej w Gdańsku oraz solistka Opery Bałtyckiej (mezzosopran). Sławomir Bronk, dyrygent i śpiewak, adiunkt w Katedrze Muzyki Kościelnej Akademii Muzycznej w Gdańsku, opisuje próbę ocalenia bogatej tradycji pieśni „pustej nocy” na Kaszubach. Dialog wiary chrześcijańskiej z kulturą współczesną obecny jest w wielu kompozycjach muzycznych powstałych w XX i XXI wieku. Przykładem tego są pieśni na sopran Augustyna Blocha, które analizuje Joanna Schiller-Rydzewska, teoretyk muzyki i wykładowca na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Michał Sławecki, dyrygent, kompozytor, organista i pedagog Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, podejmuje natomiast refleksję nad dialogiem tradycji z nowoczesnością na przykładzie Mszy legnickiej Stanisława Moryto. Nie tylko śpiew, ale także muzyka instrumentalna stanowi istotny element objawiania się sacrum w muzyce. Temu zagadnieniu poświęcona jest trzecia część niniejszej monografii. Szczególne znaczenie w muzyce sakralnej mają organy, których „brzmienie potęguje wzniosłość kościelnych obrzędów, a umysły wiernych porywa ku Bogu i rzeczywistości nadziemskiej”. Zagadnieniu historii budowy jednego z największych instrumentów organowych w Polsce, który znajduje się w kościele pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdyni, poświęcony jest artykuł Pawła Pasternaka, organisty i doktoranta z Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Dialog kompozytorów z muzyką sakralną dotyczy nie tylko twórców muzyki organowej, ale także wiolonczelowej. Instrumentalne „ikony pisane dźwiękiem” na przykładzie twórczości Sofii Gubaiduliny, Johna Tavenera i Wojciecha Kilara ukazała Anna Sawicka, wiolonczelistka, pedagog i koncertmistrz Orkiestry Opery Bałtyckiej w Gdańsku. Najstarsze przekazy o liturgicznym zastosowaniu dzwonów pochodzą z VI wieku. Monika Kaźmierczak, teoretyk muzyki i carillonistka, adiunkt w Katedrze Muzyki Kościelnej Akademii Muzycznej w Gdańsku, prezentuje w swym artykule współczesny dialog między sacrum i profanum na przykładzie multimedialnej ekspozycji „Wodowanie Sztuk” z udziałem carillonu kościoła św. Katarzyny w Gdańsku oraz Fontanny Heweliusza. Podjęte w niniejszej monografii wieloaspektowe analizy stanowią próbę odpowiedzi na pytanie o znaczenie muzyki sakralnej w dialogu wiary z kulturą współczesną. Aby zrozumieć, czym jest muzyka sakralna, należy podjąć refleksję nad relacją pomiędzy Kościołem a kulturą. Europejska kultura, wyrastająca z korzeni antycznych i chrześcijańskich, od epoki Oświecenia zaczęła się stopniowo oddalać od swego źródła. Spowodowało to zagubienie duchowej tożsamości sztuki, która stała się wartością sama dla siebie. Także kultura liturgiczna została pozbawiona blasku ponadczasowego piękna, którego nośnikiem jest muzyka. Pilnym wezwaniem jest zatem nawiązanie na nowo dialogu wiary i kultury, z którego twórczość muzyczna czerpie swoją siłę i dzięki której może narodzić się na nowo.
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Książka
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies