Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Polska Akademia Nauk." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 20
Tytuł:
Orientalne gwiazdy Hollywood
Oriental Hollywood Stars
Autorzy:
Loska, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342039.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Edward Said
Orient
rasa
stereotyp
race
stereotype
Opis:
Punktem wyjścia artykułu jest hipoteza, że amerykańska kultura popularna wytworzyła na przełomie XIX i XX w. wizerunek Dalekiego Wschodu oparty na stereotypowym wyobrażeniu innych ras i narodów jako stojących niżej w rozwoju cywilizacyjnym oraz całkowicie odmiennych kulturowo. Wychodząc od charakterystyki orientalizmu w ujęciu Edwarda W. Saida, autor skupia się na produkcjach hollywoodzkich powstałych w pierwszej połowie ubiegłego stulecia, zwłaszcza tych z udziałem aktorów pochodzących z krajów azjatyckich: Sessue Hayakawy, Tsuru Aoki, Anny May Wong i Philipa Ahna. W filmach z tego okresu pojawia się obraz Orientu jako potencjalnego zagrożenia dla zachodniego porządku (symbol cielesnych pokus), ale jednocześnie źródło urzekających obrazów oraz egzotyczna sceneria dla opowieści przygodowych.
The starting point of this article is the hypothesis that American popular culture has created in the late 19th and early 20th century the image of the Far East based on stereotypical conception of other races and nations as entirely different culturally and behind the West in terms of development. Starting with Edward W. Said notion of orientalism, the author focuses on Hollywood productions from the first half of the 20th century, in particular those which included actors from Asia: Sessue Hayakawa, Tsuru Aoki, Anna May Wong and Philip Ahn. In the films of this period the Orient is portrayed as a potential threat to the Western order - a symbol of carnal temptations - but at the same time a source of captivating images and exotic setting for adventure stories.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2016, 93-94; 21-34
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Buddyzm i kino (prolegomena)
Buddhism and Cinema (Prolegomena)
Autorzy:
Loska, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341625.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Buddyzm
Bae Yong-kyun
Im Kwon-taek
Buddhism
Opis:
Podstawowym celem artykułu jest analiza sposobów przedstawiania tematyki buddyjskiej w filmach fabularnych. Wychodząc od uproszczonych wyobrażeń na temat buddyzmu, jakie dominowały w kinie amerykańskim od początku ubiegłego stulecia, Loska skupia się na tym, w jaki sposób twórcy azjatyccy – przede wszystkim południowokoreańscy – posługiwali się medium audiowizualnym dla pokazania buddyzmu jako praktyki życiowej, a nie tylko jako doświadczenia medytacyjnego. Analizując utwory Bae Yong-kyuna i Im Kwon-taeka, autor zwraca uwagę na krytyczny potencjał w nich zawarty oraz możliwość odmiennego spojrzenia na tradycję religijną, która wyrosła z potrzeby powiązania wymiaru sakralnego ze świeckim, duchowości z cielesnością.
The basic aim of the article is the analysis of the ways in which Buddhism is presented in feature films. Starting with simplified ideas about Buddhism, which dominated in the American cinema in the beginning of the previous century, Loska focuses on the way Asian artists - especially South Korean ones - used the audiovisual medium in order to show Buddhism as a way of life, and not just a meditative experience. In his analysis of the work of Bae Yong-kyun and Im Kwon-taek the author points to the critical potential contained within them and the possibility of a different view of a religious tradition, which arose out of the need to combine the sacral and secular dimensions, spirituality with physicality.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2016, 96; 41-51
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Apichatpong Weerasethakul – o polityce i widmach
Apichatpong Weerasethakul – About Politics and Spectres
Autorzy:
Loska, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340631.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Apichatpong Weerasethakul
Opis:
Twórczość Apichatponga Weerasethakula rozważana jest jako przykład sztuki zaangażowanej, odnoszącej się do przeszłości, teraźniejszości i przyszłości Tajlandii. O wydarzeniach historycznych reżyser nie opowiada wprost, lecz posługuje się konstrukcją alegoryczną, za pomocą której pozwala przemówić duchom tych, którzy odeszli lub zostali skrzywdzeni. Analiza kontekstu politycznego łączy się z refleksją nad obecnością widm, dlatego metodologicznym punktem odniesienia jest widmontologia Jacques’a Derridy. Propozycja francuskiego filozofa pozwala zrozumieć, jaką rolę pełnią duchy w dziełach tajlandzkiego artysty. W swoim artykule Loska skupia się nie tylko na filmach fabularnych Apichatponga, ale również na jego projektach wideo i instalacjach multimedialnych, by pokazać, na czym polega nawiedzenie i w jaki sposób zmusza ono do przyjrzenia się temu, co wyparte z oficjalnej narracji, czyli przemocy, okrucieństwu i nieprzepracowanej traumie.
The work of Apichatpong Weerasethakul is considered as an example of engaged art, referring to the past, present and future of Thailand. The director does not explicitly speak about historical events, but uses an allegorical construction by means of which he allows the spirits of those who have passed away or were harmed to speak. The analysis of the political context is connected with the reflection on the presence of ghosts, therefore the methodological point of reference is the hauntology of Jacques Derrida. The French philosopher’s idea allows us to understand the role of ghosts in the works of a Thai artist. In his article, Loska focuses not only on Apichatpong’s feature films, but also on his video projects and multimedia installations, to show what haunting is and how it forces us to look at what is repressed from the official narrative, that is violence, cruelty and unresolved trauma.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2019, 105-106; 205-216
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesny horror w przebraniu kina „found footage”
Contemporary Horror in the Guise of Found Footage
Autorzy:
Loska, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341073.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
horror
found footage
snuff movie
Opis:
W swoim artykule Loska wychodzi od rozszerzonego znaczenia pojęcia „obrazy z odzysku”, dzięki czemu może włączyć w obręb refleksji filmy fabularne, których twórcy posługują się paradokumentalną strategią estetyczną dla zasugerowania, że materiał wizualny został nakręcony przez kogoś innego. Najlepszym przykładem owej praktyki realizacyjnej są współczesne horrory found footage, które opierają się na zamazaniu różnicy między fabułą i dokumentem. Loska przyjmuje założenie, że w omawianych przez niego przykładach filmowych nie chodzi o nakręcenie fałszywego dokumentu, ale o posłużenie się rozpoznawalną przez publiczność konwencją gatunkową, której celem jest podważenie granicy dzielącej świat przedstawiony od realnego, stworzenie wspólnoty stanów emocjonalnych, o której pisał Noël Carroll w odniesieniu do kina grozy. Filmy należące do tego gatunku pokazują, w jaki sposób technika przesunęła granicę oddzielającą sferę publiczną od prywatnej i jak stała się częścią życia codziennego.
In his article Loska adopts the wider meaning of “recycled images”, thanks to which he can include in his analysis feature films whose creators use documentary aesthetic strategy to suggest that the visual material was filmed by someone else. The best examples of this practice are modern found footage horrors, which are based on blurring the difference between the fiction and the document. Loska assumes that the film examples he discusses are not about making a false document, but about using a genre convention recognizable by the audience, the aim of which is to undermine the bound- ary between the world depicted and the real, creating a “community of emotional states” about which Noel Carroll wrote in regard to horrors. Films belonging to this genre show how the technique has moved the boundary separating the public and private spheres and how it has become a part of everyday life.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2018, 104; 193-203
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Ran”, czyli Szekspir po japońsku
“Ran”, or Shakespeare in Japanese
Autorzy:
Loska, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28631785.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Akira Kurosawa
William Szekspir
nō
kaidan
kino japońskie
William Shakespeare
Japanese cinema
Opis:
Wskazując na podobieństwo fabularne filmu Kurosawy do tragedii Szekspira, autor zwraca uwagę na oryginalne podejście wybitnego reżysera do pierwowzoru teatralnego. Nie ma przy tym na myśli wyłącznie przenikania się konwencji teatru elżbietańskiego z japońską tradycją estetyczną, ale przetworzenie materiału źródłowego, wejście w dialog z tekstem dramatu, wypracowanie oryginalnego języka wizualnego bez uciekania się do prostych transpozycji oraz ilustracyjności. Na poziomie stylistycznym i narracyjnym ważną rolę w Ran odgrywają nawiązania do klasycznego teatru nō, japońskich opowieści niesamowitych (kaidan), ludowych podań i rodzimej mitologii – zwłaszcza wykorzystanie metafor zwierzęcych, charakteryzujących postaci zarówno w sztuce Szekspira, jak i w filmie Kurosawy. Ostatnim tropem interpretacyjnym, na który Loska zwraca uwagę, jest obecność odniesień religijnych, szczególnie widocznych w przywołaniu tradycji buddyjskiej, która łagodzi pesymistyczną wymowę dzieła.
Pointing to the plot similarities between Kurosawa’s film and Shakespeare’s tragedy, the author notes the original approach of the outstanding director to the play written for the theatre. What he has in mind is not the simple mingling of the Elizabethan theatre with the Japanese aesthetic tradition, but the way the source material was processed without the use of simple transpositions and illustrativeness. At the stylistic and narrative levels, references to the classical nö theatre, Kaidan – Stories and Studies of Strange Things, and folk myths and legends, especially the use of animal metaphors, characterising the protagonists both in Shakespeare’s drama, and in Kurosawa’s film play an important role in Ran. The last interpretative trope which Loska notes is the presence of religious references, particularly visible in references to the Buddhist tradition, which lightens the pessimistic message of the work.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2014, 87-88; 160-170
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historie polskich emigrantów w kinie europejskim
Histories of Polish Migrants in European Cinema
Autorzy:
Loska, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341137.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kino europejskie
migracja
polscy migranci
European cinema
migration
Polish migrants
Opis:
Recenzja książki Krisa Van Heuckeloma Polish Migrants in European Film 1918-2017 (2019). Belgijski filmoznawca zwraca uwagę na podstawowe problemy dotyczące motywu migracji: konieczność powiązania aspektów lokalnych i globalnych w badaniach nad historią kina, możliwość usytuowania produkcji filmowej w transnarodowej perspektywie oraz zmienność ekranowego wizerunku polskich migrantów w czasie. Kris Van Heuckelom próbuje odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób kino podtrzymywało stereotypowe wyobrażenia oraz w jakim stopniu odzwierciedlało pewien sposób myślenia, zgodnie z którym Wschód przeciwstawiony jest Zachodowi, a tradycja – nowoczesności. Chronologiczny układ książki pozwolił autorowi nie tylko na uchwycenie istotnych zmian politycznych i społecznych zachodzących na naszym kontynencie, ale również na ukazanie ich wpływu na sposoby przedstawiania migrantów. Pod względem poznawczym szczególnie wartościowe są te fragmenty książki, w których Van Heuckelom konstruuje swój wywód, sięgając po filmy rzadko przywoływane przez innych autorów oraz zwracając uwagę na ich odmienność od dominującego wzorca.
Review of the book Polish Migrants in European Film 1918-2017 (2019) by Kris Van Heuckelom. The Belgian film scholar draws attention to fundamental problems regarding the theme of migration: the need to link local and global aspects in the study of the history of cinema, the possibility of situating film production in a transnational perspective, and the change of the image of Polish migrants over time. Kris Van Heuckelom tries to address the question how cinema supported common stereotypes and how it reflected a certain way of thinking that has placed the East in opposition to the West and tradition in opposition to modernity. The chronological arrangement of the book allows the author not only to capture the significant political and social changes taking place in Europe, but also to show their impact on the ways in which the migrants have been portrayed in films. One should emphasize particularly the valuable originality of the parts of the book in which Van Heuckelom presents his argument, referring to the films rarely mentioned by other authors, and draws attention to their uniqueness in comparison with the mainstream film production.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2020, 109; 216-222
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Święto „rāmen”, czyli wielozmysłowa uczta Jūzō Itamiego
The Rāmen Festival, or Jūzō Itami’s Multisensual Feast
Autorzy:
Loska, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341195.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Jūzō Itami
food studies
Japonia
Japan
Opis:
Loska przedstawia analizę i interpretację filmu Tanpopo (1985) Jūzō Itamiego, sytuując swe rozważania na obszarze tzw. food studies. Jak zauważa, wybierając jedzenie jako temat swojego filmu, Jūzō Itami postanowił zmierzyć się z kultem „japońskości”, obnażyć iluzję homogenicznej kultury przez zwrócenie uwagi na elementy, które nie pasują do tego uproszczonego i jednowymiarowego wizerunku Japonii. Chodziło mu o pokazanie, że każdy posiłek – podobnie jak naród – jest złożony ze składników różnego pochodzenia, że nie ma całości bez poszczególnych części. Analiza rozmaitych kontekstów tego filmu, jego dygresyjnej i wielowątkowej struktury, relacji między bohaterami oraz zawartych w filmie licznych metafor kulinarnych prowadzi autora do konstatacji, że wątki kulinarne służą reżyserowi jako narzędzie krytyczne, ponieważ pozwalają na obnażenia resztek feudalnego porządku, absurdalności rytuałów życia społecznego, a przede wszystkim nieuzasadnionego poczucia wyższości Japończyków nad innymi narodami.
Loska presents the analysis and interpretation of the movie Tanpopo (1985) by Jüzö Itami, situating his reflections in the area of the so-called food studies. He notes, that by choosing food as a subject of his film, Jüzö Itami decided to face the cult of “Japaneseness”, and expose the illusion of homogeneous culture by drawing attention to elements that do not fit into this simplified and one-dimensional image of Japan. He wanted to show that every meal - just like a nation - is composed of ingredients of various origins, and that there is no whole without individual parts. The analysis of various contexts of this film, its digressive and multithreaded structure, relations between characters and the culinary metaphors contained in the film lead the author to the conclusion that the culinary threads serve the director as a critical tool, because they allow him to expose remnants of feudal order, absurdity of social life rituals, and above all, the unjustified sense of superiority of the Japanese over other nations.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2017, 100; 205-212
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hybrydowość i transkulturowy pejzaż muzyczny w kinie diasporycznym
Hybridity and Transcultural Musical Landscape in Diasporic Cinema
Autorzy:
Loska, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342082.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kino diasporyczne
Fatih Akin
Tony Gatlif
Jean-François Richet
diasporic cinema
Opis:
Punktem wyjścia artykułu jest hipoteza, że muzyka w filmach diasporycznych jest narzędziem komunikowania się i negocjowania tożsamości kulturowej. To dzięki muzyce udaje się wyjść poza myślenie w kategoriach binarnych, stworzyć szansę na wewnętrzną różnorodność i rzeczywisty pluralizm, prowadzący nie do ujednolicenia, lecz do pogodzenia się z przygodnością. Analizując filmy twórców niemieckich i francuskich (m.in. Fatiha Akina, Tony’ego Gatlifa, Jeana-François Richeta), Loska dowodzi, że muzyka zawiera w sobie transkulturowy potencjał, który zachęca do przezwyciężenia ograniczeń wynikających z definiowania kultur jako zamkniętych całości oraz umożliwia tworzenie powiązań między pozornie odległymi obszarami, a przy tym wskazuje na korzyści płynące z przenikania się wpływów i pozwala reżyserom uchwycić hybrydyczny charakter dzisiejszej rzeczywistości społecznej.
The starting point for the article is the hypothesis that music in diasporic cinema is a tool for communicating and negotiating cultural identity. It is thanks to music that one can transcend binary categories and create a greater probability for internal diversity and real pluralism, leading not to homogeneity, but an acceptance of the random. In his analysis of the work of German and French directors (including Fatih Akin, Tony Gatlif, Jean-François Richet), Loska argues that music contains in itself a transcultural potential, which encourages one to overcome limitations resulting from understanding cultures as complete wholes, and permits creating connections between apparently distant areas, and at the same time shows the benefits of intermingling of influences and allows the directors to capture the hybrid nature of today’s social reality.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2015, 91; 142-153
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Bitwa o Algier” – narodziny dyskursu postkolonialnego
“The Battle of Algiers” – the Birth of the Post-Colonial Discourse
Autorzy:
Loska, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32222553.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
postkolonializm
Gillo Pontecorvo
Frantz Fanon
postcolonialism
Opis:
Przedmiotem prezentowanej w tekście analizy jest film Bitwa o Algier (La battaglia di Algeri, 1966) Gilla Pontecorva – rozważany w perspektywie postkolonialnej. Wychodząc od kontekstu historycznego, okoliczności powstania i pracy nad scenariuszem, autor próbuje pokazać, w jaki sposób włoski reżyser zamierzał stworzyć nie tylko utwór zaangażowany politycznie, obrazujący upadek kolonializmu i powstanie państwa algierskiego, ale także dzieło ponadczasowe, uchodzące za wzór współczesnego dramatu rewolucyjnego, łączącego poetykę paradokumentalną, podporządkowaną „dyktaturze prawdy”, z pełną napięcia fabułą oraz przemyślaną kompozycją narracyjną i wizualną. Na poziomie ideologicznym Loska zwraca uwagę na nawiązania do pism Frantza Fanona, zwłaszcza do jego koncepcji przemocy kolonialnej wyłożonej w Wyklętym ludzie ziemi. W końcowych fragmentach tekstu autor przechodzi do problemu recepcji filmu i sporów toczonych przez krytyków francuskich, w większości niechętnych wizji wojny o niepodległość przedstawionej przez reżysera.
The article presents an analysis of Gillo Pontecorvo’s film The Battle of Algiers (La battaglia di Algeri /1966/) written from the post-colonial perspective. Starting from the historical context and circumstances of the creation of the script, the author aims to show the manner in which the Italian director wanted to make a film politically engaged, presenting the fall of colonialism and the creation of the Algerian state, but also a timeless masterpiece, widely regarded as the model of a modern revolutionary drama, combining the poetics of a quasi-documentary, subordinated to the “dictatorship of the truth”, with a tense storyline, and a thoughtfully composed narrative and visual dimension. On an ideological level Loska draws attention to the references to the writings of Frantz Fanon, in particular to his idea of colonial violence presented in The Wretched of the Earth. In the final parts of the text the author turns to the problem of the reception of the film and the debate between French film critics, who in their majority were opposed to the vision of the war for independence presented by the director.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2015, 89-90; 254-268
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czas utracony – nostalgia i trauma w postkolonialnym filmie francuskim
Time Lost – Nostalgia and Trauma in Postcolonial French Film
Autorzy:
Loska, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408971.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
postkolonializm
kino francuskie
nostalgia
trauma
postcolonialism
French cinema
Opis:
Wychodząc z założenia, że kino jest środkiem przekazu pozwalającym wyrazić istotne kwestie polityczne i kulturowe, autor zajmuje się wizerunkiem mniejszości etnicznych i narodowych w kinie francuskim, zwłaszcza wpływem kolonialnej przeszłości na postkolonialną teraźniejszość. Przykładami analitycznymi są filmy z przełomu stuleci realizowane przez reżyserów pochodzących z byłych kolonii w Algierii, Maroku i Tunezji, zmagających się z podwójną tożsamością (m.in. Hassan Legzouli, Rabah Ameur-Zaïmèche, Philippe Faucon, Rachida Krim, Mehdi Charef, Thomas Gilou). Ich twórczość Loska omawia z punktu widzenia teorii postkolonialnych, zwracając uwagę na perspektywę czasową obecną w filmach na dwa sposoby: nostalgiczny – wyrażający się w tęsknocie za tym, co utracone, w pragnieniu powrotu (na przykład do opuszczonej ojczyzny), oraz traumatyczny – przejawiający się w niemożności pogodzenia się ze stratą, w nieudanych próbach wyparcia przykrych wspomnień lub przepracowania traumy.
Taking as his starting point the assumption that film is a medium through which important political and cultural issues can be discussed, the author focuses on the image of ethnic and national minorities in French film, especially on the impact of the colonial past on the postcolonial present. He analyses films from the turn of the century made by directors originating in the former colonies: Algeria, Morocco and Tunisia, and struggling with their dual identity (amongst others Hassan Legzouli, Rabah Ameur-Zaïmèche, Philippe Faucon, Rachida Krim, Mehdi Charef, Thomas Gilou). Loska discusses their work from the perspective of postcolonial theories, paying particular attention to two ways in which the passage of time is presented: first nostalgic – expressing the longing for what was lost and the desire to return (for example to the homeland left behind), second one – traumatic expressed through the inability to come to terms with the loss, and in failed attempts to repress unpleasant memories and deal with the trauma.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2014, 86; 92-103
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Hiszpanka”, czyli alternatywna historia powstania wielkopolskiego
“Influenza”, or the Alternative History of the Greater Poland Uprising
Autorzy:
Loska, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341048.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Łukasz Barczyk
powstanie wielkopolskie
postmodernizm
spirytyzm
Greater Poland Uprising
postmodernism
spiritism
Opis:
W artykule poświęconym filmowi Łukasza Barczyka Loska zwraca uwagę na wykorzystanie przez reżysera strategii postmodernistycznych oraz sięgnięcie przez niego do konwencji historii alternatywnej. Rozpoczynając od nakreślenia kontekstów związanych z powstaniem wielkopolskim, autor przechodzi do spirytyzmu i mediumizmu jako zjawisk w sposób szczególny odciskających swoje piętno na fabule filmowej, ponieważ alternatywna historia powstania została pokazana przez pryzmat walki telepatów. Odrodzenie tradycji ezoterycznych Loska uznaje – za Wolfgangiem Welschem – za jeden z wyróżników postmodernizmu (ze względu na zwrot ku alternatywnym formom poznania). Autor stara się wykazać, że w Hiszpance kluczową rolę odgrywa proces fabularyzacji faktów, czyli wykorzystania materiałów historycznych do zbudowania wyobrażeniowej fikcji.
In the article devoted to Łukasz Barczyk’s film, Loska draws attention to the post-modernist strategies used by the director and his use of the convention of alternative history. Beginning with delineating contexts related to the Greater Poland Uprising, the author moves on to spiritism and mediumism as phenomena in a special way imprinting on the film plot, because the alternative history of the uprising was shown through the prism of a war of telepaths. Loska, following Wolfgang Welsch, considers the revival of the esoteric traditions as one of the features of post-modernism (due to the turn towards alternative forms of cognition). The author tries to show that the process of fictionalization of facts, that is the use of historical materials to build imaginary fiction, plays a key role in Influenza
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2018, 103; 42-53
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przymus powtarzania i trauma historyczna – filmowe obrazy rzezi nankińskiej
Historical Trauma and the Compulsion to Repeat – the Film Images of the Nanking Massacre
Autorzy:
Loska, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341422.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
rzeź nankińska
kino chińskie
trauma
Nanking Massacre
Chinese cinema
Opis:
Punktem wyjścia artykułu jest pytanie o możliwość przedstawiania traumatycznych wydarzeń w kinie na przykładzie chińskich filmów opowiadających o rzezi nankińskiej. Loska stara się wykazać, że odtwarzanie wydarzeń historycznych na ekranie odbywa się w tych filmach na dwa odmienne sposoby: jedni twórcy podkreślają nieciągłość i fragmentaryczność narracji, widząc w tym szansę na uchwycenie radykalnej niezrozumiałości traumatycznego doświadczenia; drudzy wybierają strukturę linearną, niosącą pocieszenie, dokonując „sakralizacji” traumy. Analizując filmy Luo Guanquna, Mou Dunfeia, Wu Ziniu, Denga Jianguo, Lu Chuana i Zhanga Yimou autor dochodzi do wniosku, że w produkcjach dokumentalnych i eksperymentalnych występuje zazwyczaj pierwsza forma, natomiast druga przeważa w historycznych filmach fabularnych, które można zaliczyć do kina nowej pamięci ze względu na dążenie reżyserów do narzucenia dominującej narracji, uwikłanie w kontekst polityczny oraz pragnienie ukształtowania tożsamości narodowej.
The starting point of the article is the question of the possibility of presenting traumatic events in cinema on the example of Chinese films about the Nanking Massacre. Loska seeks to show that the recreation of historical events on screen takes place in these films in two different ways: some filmmakers highlight the discontinuity and fragmentary nature of the narrative, seeing in this an opportunity to grasp the radical incomprehensibility of traumatic experience; others choose a linear structure, bringing consolation, by “sacramental” trauma. The analysis of films by Luo Guanqun, Mou Dunfei, Wu Ziniu, Deng Jianguo, Lu Chuan and Zhang Yimou leads the author to conclude that in documentary and experimental films dominates the first form, while the second one - in historical feature films, that can be classified as part of cinema of new memory, because of the directors’ efforts to impose a dominant narrative, entanglement in the political context and the desire to shape the national identity.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2017, 97-98; 169-180
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podróż do Nowego Świata. Filmowa fikcja etnograficzna w perspektywie postkolonialnej
Journey to the New World. Cinematic Ethnographic Fiction in Post-Colonial Perspective
Autorzy:
Loska, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340635.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Ciro Guerra
kino kolumbijskie
kolonializm
Amazonia
etnografia
Colombian cinema
colonialism
ethnography
Opis:
Wychodząc od stwierdzenia Jamesa Clifforda, że etnografia jest wytworem doświadczenia podróżniczego oraz odwołując się do koncepcji Michaela Taussiga, który w swoich badaniach plemion Ameryki Południowej uwzględnił dzieje podboju kolonialnego, wpływ działalności misjonarzy oraz rolę zapożyczeń kulturowych, Loska proponuje analizę kolumbijskiego filmu W objęciach węża (El abrazo de la serpiente, 2015, reż. Ciro Guerra) w perspektywie postkolonialnej. Film ten autor odczytuje jako próbę krytycznego spojrzenia na mit Amazonii, czyli europejską fantazję stworzoną przez odkrywców i podróżników poszukujących Raju Utraconego, ale również jako opowieść o wydziedziczeniu z tradycji, utracie pamięci przez ludność rdzenną, refleksję nad skutkami przemocy kolonialnej oraz hybrydyzacji (rozumianej jako przestrzeń ścierania się wpływów i mieszania się języków).
Starting from James Clifford’s statement that ethnography is a product of travel experience and referring to the concept of Michael Taussig, who in his studies of South American tribes took into account the history of colonial conquest, the impact of missionary activities and the role of cultural borrowings, Loska proposes an analysis of the Colombian film Embrace of the Serpent (El abrazo de la serpiente, 2015, directed by Ciro Guerra) in a post-colonial perspective. The author interprets this film as an attempt to critically consider the Amazon myth, that is the European fantasy created by explorers and travellers seeking Paradise Lost, but also as a story of disinheritance from tradition, loss of memory by indigenous people, reflection on the effects of colonial violence and hybridization (understood as a space where influences clash and languages mix).
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2019, 107; 88-98
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wizerunek imigranta w filmach Katarzyny Klimkiewicz
The Image of an Immigrant in Films by Katarzyna Klimkiewicz
Autorzy:
Loska, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342069.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
transnarodowość
Katarzyna Klimkiewicz
mniejszości etniczne
uchodźcy
rasizm
podporządkowany Inny
transnationalism
ethnic minorities
refugees
racism
subordinated Other
Opis:
Metodologicznym punktem wyjścia artykułu jest koncepcja transnarodowości w ujęciu Willa Higbee i Songa Hwee Lima, którzy stwierdzili, że w pojęciu tym nie chodzi wyłącznie o zagadnienia koprodukcji czy globalnej dystrybucji, ale o uwzględnienie czynników politycznych, kulturowych i społecznych pozwalających lepiej zrozumieć dzisiejsze kino oraz otaczający nas świat. Z tej perspektywy Loska spogląda na filmy Katarzyny Klimkiewicz, która skupia się na problemach mniejszości etnicznych, opowiada o losach uchodźców politycznych i ekonomicznych, podejmując tematy życia w społeczeństwie wielokulturowym, rasizmu czy dyskryminacji. Przedmiotem analizy są dwa jej filmy: krótkometrażówka Hanoi – Warszawa (2009) i debiut fabularny Zaślepiona (Flying Blind, 2012), nakręcony w Wielkiej Brytanii. Na tych dwóch przykładach Loska pokazuje odmienne sposoby przedstawiania problematyki imigranckiej w kinie współczesnym: jeden opiera się na poetyce dokumentalnej, zakłada możliwość oddaniu głosu „podporządkowanym Innym”, zaś drugi zasadza się na wykorzystaniu konwencji gatunkowych.
The methodological starting point of the article is the concept of transnationalism as defined by Will Higbee and Song Hwee Lim, who argue that the concept not only deals with the issue of co-production and global distribution, but also applies to political, cultural and social factors, that permit a better understanding of contemporary cinema and the world around us. From this perspective Loska considers Katarzyna Klimkiewicz’s films. She focuses on the problems of ethnic minorities, and speaks of the stories of political and economic refugees, and deals with matters such as racism, discrimination and multicultural societies. Two films, the short film Hanoi – Warsaw (2009) and the debut feature, filmed in Great Britain, Flying Blind (2012) are the object of analysis in the article. Using these two examples Loska shows different ways of representing immigrant issues in contemporary cinema: one is based on a poetic documentary, and implies the possibility of giving a voice to the “subordinated Other”, while the second is based on the conventions of the genre.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2015, 92; 186-195
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Architektura i japoński kolonializm – filmowy obraz przestrzeni miejskiej w okupowanym Seulu
Architecture and Japanese Colonialism – Cinematic Image of Cityscape in Occupied Seoul
Autorzy:
Loska, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341125.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kino koreańskie
kolonializm japoński
architektura
przestrzeń miejska
Korean cinema
Japanese colonialism
architecture
urban space
Opis:
Wychodząc z założenia, że związki architektury i kina powinny być rozpatrywane nie tylko w wymiarze estetycznym, lecz także w szerszym kontekście politycznym, Loska analizuje sposób, w jaki wielkomiejska sceneria współuczestniczy w kreowaniu narodowej mitologii oraz nostalgicznych wyobrażeń. Przedmiotem badań są dla autora współczesne filmy koreańskie rozgrywające się w okresie kolonizacji japońskiej (do 1945 r.), m.in. Utracona pamięć (reż. Lee Si-myung, 2002), Modern Boy (reż. Jung Ji-woo, 2008) i Prywatny detektyw (reż. Park Dae-min, 2009). Loska zwraca uwagę na fakt, że moda na kino retro wpisuje się w rewizjonistyczną strategię historyczną i jest próbą przepisania na nowo przeszłości. Odtwarzanie śladów obecności japońskich okupantów – przez cyfrowe rekonstrukcje przedwojennego Seulu – nie prowadzi do krytycznego namysłu nad kolonializmem, lecz służy wytwarzaniu określonej narracji, zgodnie z którą bohaterami filmów są członkowie ruchu oporu.
Assuming that the relations between architecture and cinema should be considered not only in terms of aesthetics, but also in a broader political context, Loska analyzes the way in which urban scenery contributes to the creation of national mythology and nostalgic images. The subject of his analysis are contemporary Korean films set during the period of Japanese colonization, including 2009: Lost Memories (dir. Lee Si-myung, 2002), Modern Boy (dir. Jung Ji-woo, 2008) and Private Eye (dir. Park Dae-min, 2009). Loska emphasizes that the fashion for retro films is a part of a revisionist historical strategy and constitutes an attempt at rewriting the past. Recreating traces of the presence of the Japanese occupiers – through digital reconstructions of pre-war Seoul – does not lead to a critical reflection on colonialism but serves to create a specific narrative, with members of the resistance movement as the main protagonists of these films.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2020, 109; 106-120
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 20

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies