Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "psychicznego" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Przymusowa hospitalizacja psychiatryczna w trybie wnioskowym, w kontekście poszanowania praw pacjenta poradni zdrowia psychicznego
Compulsory psychiatric hospitalization in the petition mode, in the context of respect for the rights of outpatient mental health clinic patient
Autorzy:
Kmieciak, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945207.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
poradnia zdrowia psychicznego
prawa pacjenta
przymus bezpośredni
przymusowe leczenie w trybie wnioskowym
ustawa o ochronie zdrowia psychicznego
ustawa o ochronie zdrowia psychicznego
Opis:
The following text will show the specificity of the procedure of placing the patient in a psychiatric hospital, basing on the so called petition mode, as determined in article 29 of the mental health protection act. This procedure has a unique character because it is not related to the situation of direct threat to the patient’s health. The applicants usually are the people close to the patient or a social aid institution. This situation is unique also because it mostly takes place in an outpatient mental health clinic. Another important issue is that of the rights of the patient reporting to that type of outpatient clinic. Special attention is paid to the patient’s right to obtain information not only on the treatment but also on the purpose of treatment and circumstances of submitting an application for compulsory treatment. Furthermore, an answer was sought for such questions as whether or not in the above situation the doctor has the right to conceal some information from the patient, especially such information which may lead to a conflict or arouse its escalation in the patient’s family, or whether the presented situation contains some circumstances which allow to use direct coercion? The considerations were illustrated on the basis of a specific patient referred to hospital according to the above mentioned mode.
W niniejszej pracy została przedstawiona specyfika procedury umieszczenia pacjenta w szpitalu psychiatrycznym na podstawie tzw. trybu wnioskowego, o którym mowa w art. 29 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego. Procedura ta posiada wyjątkowy charakter, gdyż nie wiąże się ona ze stanem bezpośredniego zagrożenia zdrowia lub życia pacjenta. Wnioskodawcą w sprawie są najczęściej: osoby bliskie pacjentowi lub organ do spraw pomocy społecznej. Sytuacja ta jest wyjątkowa, również dlatego że w większej część odbywa się ona na terenie poradni zdrowia psychicznego. Autorzy poświęcili też sporo miejsca zagadnieniu praw pacjenta zgłaszającego się do ww. typu poradni. W niniejszym artykule duży nacisk położono na zanalizowanie prawa pacjenta do uzyskania informacji na temat nie tylko swojego leczenia, ale też celu badania oraz okoliczności złożenia wniosku dotyczącego przymusowego leczenia. Ponadto podjęto próbę odpowiedzi na takie pytania, jak: czy w powyższej sytuacji lekarz ma prawo zataić przed badanym pewne informacje, zwłaszcza te, które mogą doprowadzić do pojawienia się konfliktu lub wywołać jego eskalację w rodzinie pacjenta? oraz czy w prezentowanej sytuacji dostrzec można okoliczności, które uprawniałyby zastosowanie przymusu bezpośredniego? Rozważania zobrazowano przypadkiem konkretnego pacjenta, który został skierowany do szpitala w wyżej przywołanym trybie.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 4; 282-287
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rodzina wobec prawnych problemów ochrony zdrowia psychicznego. Wybrane zagadnienia
A Family Towards Mental Health Legal Problems. Selected Issues
Autorzy:
Kmieciak, Błażej
Kowalski, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1811174.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
rodzina
leczenie psychiatryczne
ustawa o ochronie zdrowia psychicznego
psychopatologia
prawa człowieka
family
psychiatric treatment
Mental health protection act
psychopathology
human rights law
Opis:
Zdrowie i choroba psychiczna stanowią nadal tajemnicę. Medycyna w wielu przypadkach potrafi wskazać przyczynę pojawienia się zaburzenia, a lekarze udzielić wsparcia pacjentowi doświadczającemu kryzysu psychicznego. W wielu jednak przypadkach podobne schorzenia nie mogą być w pełni wyjaśnione przez specjalistów. Nadal bowiem nie znamy niepodważalnego źródła występowania np. schizofrenii. Nie wiemy również, dlaczego u jednych pacjentów chorujących na nią leki działają, a u innych nie widać pozytywnego efektu. Obserwując z perspektywy społecznej zjawisko, jakim jest choroba psychiczna, można jednak z całą pewnością stwierdzić, iż dotyka ona nie tylko samego pacjenta, ale również bliskie mu osoby, jego rodzinę. Problemy natury psychicznej wymagają zaangażowania osób bliskich, a także edukacji dotyczącej psychopatologii. Czasem rodzina postawiona zostaje przed szczególnie trudnym dylematem. Niepokojący stan pacjenta, zachowania agresywne, występowanie halucynacji powoduje, iż może stać się on niebezpieczny dla siebie lub innych osób. W sytuacji tej bardzo często konieczne jest podjęcie działań przymusowych wobec osoby chorej. Osoba ta twierdzi bowiem, że jest zdrowa. Czasem konieczne jest użycie przez personel siły oraz przymusowe umieszczenie pacjenta w szpitalu psychiatrycznym. Czy w sytuacji tej rodzina osoby chorej brana jest pod uwagę? Czy posiada ona w tym kontekście określone obowiązki? Być może bliscy mają konkretne uprawnienia, pozwalające na udzielenie pomocy? Czy polskie prawo dostrzega w tego typu zdarzeniach rodzinę osoby chorej? Na pytania te podjęta zostanie próba udzielenia odpowiedzi.
Health and mental illness remain a mystery. Medicine can in many cases indicate the cause of apparition of the dysfunction. Doctors can provide support to a patient experiencing a mental crisis. In many cases, similar afflictions can't be wholly explained by specialists. We still don't know an indisputable source of the occurrence of schizophrenia. We also don’t know why some patients get better when they take the drugs and why others patients don’t see a positive effect. However, observing from a social perspective the phenomenon of mental illness, we can certainly affirm that it affects not only the patient but also the person close to him or her family. Psychological problems require the involvement of loved ones. They also require education concerning psychopathology. Sometimes, a situation set the family up in particularly difficult dilemma. Disturbing patient condition, aggressive behavior, hallucination cause that a patient can become dangerous for yourself or others. In this situation, it's very often necessary to take obligatory actions against an ill person. This person claims to be healthy. Sometimes it’s necessary to use a force by personnel and to place the patient in a psychiatric hospital. In this situation, the family of the ill person is taken into consideration? Does a familly hold specific responsibilities in this context? Perhaps the loved ones have specific rights to help? Does Polish law perceive in this type of events the family of the ill person? This text is an attempt to answer these questions.
Źródło:
Roczniki Pedagogiczne; 2017, 9(45), 4; 71-90
2080-850X
Pojawia się w:
Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tajemnica psychiatryczna z perspektywy teoretycznych oraz praktycznych wyzwań: uwagi socjoetyczno-prawne
Psychiatric mystery from the perspective of theoretical and practical challenges: socioethical and legal attention
Autorzy:
Kmieciak, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2216443.pdf
Data publikacji:
2018-02-09
Wydawca:
Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
Tematy:
prawa pacjenta
ochrona zdrowia psychicznego
tajemnica psychiatryczna
przymusowe leczenie
opinia sądowa
patient rights
mental health protection
psychiatric confidentiality
judicial review
forced treatment
Opis:
Wizyta pacjenta u lekarza posiada szczególny charakter. Odnosi się ona do sytuacji, w której jedna z osób doświadcza określonego problemu. W trakcie wspomnianej wizyty bardzo często ujawniane są istotne informacje. Informacje te często dotyczą ważnych dla pacjenta spraw, które chce pozostawić on w tajemnicy. To właśnie dlatego – zarówno z perspektywy prawnej, jak i etycznej- unikalne znaczenie posiada instytucja tajemnicy lekarskiej. Szczególny charakter posiada w tym aspekcie tajemnica psychiatryczna. Psychiatra – w trakcie wykonywania swojej pracy – uzyskać może informacje, które świadczyć mogą o dokonaniu przez pacjenta przestępstwa. Jak się okazuje, specjalista ten zobowiązany jest w podobnej sytuacji do zachowania tajemnicy. Nie może on powiadomić o tym np. prokuratury, lub policji. Czy to oznacza, że tajemnica psychiatryczna ma charakter absolutny? Czy są od niej jakieś wyjątki? Co powinien zrobić psychiatra, gdy jego pacjent nie dokonał, ale dopiero planuje popełnić konkretne przestępstwo? W artykule podjęta zostanie próba odpowiedzi na wspomniane pytania.
The patient’s visit has a special character. It refers to a situation in which one of the people experiences a specific problem. During the visit, important pieces of information are often disclosed. They often relate to the issues that are important for the patient. He wants to leave them in secret. That is why, from a legal and ethical perspective, the medical confidentiality has a unique meaning. Psychiatric confidentiality has a special character in this aspect. Psychiatrist – while doing his job – can obtain information that can indicate a crime committed by the patient. As it turns out, this specialist is obliged – in a similar situation – to keep a secret. He cannot notify, for example, the prosecutor’s office or the police. Does this mean that the psychiatric confidentiality is absolute? Are there any exceptions? What should a psychiatrist do when a patient is planning to commit a specific crime? The article attempts to answer these questions.
Źródło:
Kultura i Wychowanie; 2017, 12; 45-59
2544-9427
2083-2923
Pojawia się w:
Kultura i Wychowanie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Psychiatryczne oraz prawne aspekty stosowania przymusu bezpośredniego wobec uczniów na terenie szkoły specjalnej
Psychiatric and legal aspects of the use of direct coercion in special education
Autorzy:
Kmieciak, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943737.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
direct coercion
human dignity
human rights
mental health care
special education
godność człowieka
ochrona zdrowia psychicznego
prawa człowieka
przymus bezpośredni
szkoła specjalna
Opis:
Use of direct coercion is a very peculiar situation, as it requires the use of force against another human being. Licence to take such action must be governed by the law, in the case of psychiatric care stipulated in the provisions of Mental Health Protection Act. Under this act, doctors and nurses are authorised to use such means as restraint, seclusion, and/or administration of relevant drugs under force to a patient displaying aggressive or auto-aggressive behaviour. Similar behaviours, however, can also be presented by special education students, some of who were once patients of psychiatric hospitals. Educators in schools are not allowed or authorised to use physical force against a student. What should a teacher do in a situation of aggression on the part of a student to protect their own and other people’s safety? Is it permissible in certain situations to restrain a student? Perhaps in some clearly defined cases teachers have an obligation to use force against a student with a disability? This article is an attempt to answer these questions.
Zastosowanie przymusu bezpośredniego to sytuacja szczególna, wymagająca użycia siły wobec drugiego człowieka. Możliwość podjęcia podobnych działań musi być regulowana przez określone akty prawne. W kontekście rzeczywistości psychiatrycznej należy wskazać przede wszystkim na zapisy ustawy o ochronie zdrowia psychicznego. Zwrócono w niej uwagę, że lekarz i pielęgniarka mogą podjąć wobec agresywnego lub autoagresywnego pacjenta takie działania, jak unieruchomienie, przytrzymanie, izolacja i przymusowe podanie leków. Jednak niebezpieczne zachowania mogą prezentować również uczniowie szkół specjalnych, których część była niegdyś pacjentami szpitali psychiatrycznych. Nie zmienia to faktu, że na terenie szkół pedagodzy nie mają formalnego prawa do zastosowania przymusu bezpośredniego wobec ucznia. Co zatem mogą zrobić, kiedy podopieczny stosuje siłę? W jaki sposób nauczyciel powinien postąpić w przypadku agresji ucznia, by chronić bezpieczeństwo własne oraz innych osób? Czy w pewnych sytuacjach wolno mu przytrzymać podopiecznego albo go unieruchomić? Czy w wybranych przypadkach pedagog ma obowiązek użycia siły wobec niepełnosprawnego ucznia? W artykule podjęta zostanie próba udzielenia odpowiedzi na powyższe pytania.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2015, 15, 4; 202-207
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowelizacja ustawy o ochronie zdrowia psychicznego z dnia 3 grudnia 2010 roku – analiza socjologiczno-prawna
Amendments to the mental health protection act of 3 December 2010 – socio-legal analysis
Autorzy:
Kmieciak, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944939.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Ombudsman for the Psychiatric Patient Right Protection
direct coercion
hospitalisation in the petition mode
human rights
mental health protection act
rzecznik praw pacjenta szpitala psychiatrycznego
hospitalizacja w trybie wnioskowym
prawa człowieka
przymus bezpośredni
ustawa o ochronie zdrowia psychicznego
Opis:
The mental health protection act has been operating in the Polish legal system for less than seventeen years. This act has been revised three times so far. Subsequent changes to the law referred to: clarifying the rules of admission to hospital without patients’ consent, introduction of the institution of Ombudsman for the Psychiatric Patient Right Protection, assumptions of the National Mental Health Protection Program etc. This year’s fourth amendment to the act does not introduce changes that could be called revolutionary. However, this act adds significant issues which may be important for everyday functioning of patients and medical staff. These changes deal especially with such issues as: compulsory sychiatric hospitalisation in the petition mode, the use of the direct coercion, clarification of the competence of the above mentioned Ombudsman, and undertaking new measures to promote mental health. Especially with respect to the issues of direct coercion you can see significant changes, which include in particular authorization of medical emergency workers to use immobilization and hold. It is also important that at the moment only the courts decide on all forms of forced transportation to the hospital or nursing home. Taking up the analysis of the above act, it is worth to make a preliminary assessment of the proposed changes. It is worth to considering, whether the proposed changes will have a positive impact on the functioning of both patients and medical staff. Not less important is considering whether presently some major issues can be perceived that have not been covered by the amendment.
Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego funkcjonuje w polskim systemie prawnym od niespełna siedemnastu lat. Akt ten był do tej pory trzykrotnie nowelizowany. Kolejne zmiany ustawy mówiły o: doprecyzowaniu zasad przyjęcia pacjenta do szpitala bez jego zgody, wprowadzeniu instytucji Rzecznika Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego, założeniach Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego etc. Tegoroczna czwarta nowelizacja ustawy nie zakłada zmian, które można by określić mianem rewolucyjnych. Omawiany akt wprowadza jednak istotne zapisy, które mogą mieć znaczenie dla codziennego funkcjonowania zarówno pacjentów, jak i personelu medycznego. Zmiany te dotyczą zwłaszcza takich zagadnień, jak: procedura hospitalizacji w trybie wnioskowym, stosowanie przymusu bezpośredniego, doprecyzowanie kompetencji ww. Rzecznika oraz podjęcie nowych działań w zakresie promocji zdrowia psychicznego. Szczególnie w odniesieniu do kwestii przymusu bezpośredniego można dostrzec istotne zmiany, do których zaliczyć należy przede wszystkim upoważnienie ratowników medycznych do stosowania unieruchomienia oraz przytrzymania. Istotne jest także, iż w chwili obecnej wyłącznie do sądu należy decyzja o wszelkich formach przymusowego transportu do szpitala lub też domu pomocy społecznej. Podejmując się analizy wspomnianej ustawy, warto spróbować dokonać wstępnej oceny zaproponowanych zmian. Warto zastanowić się, czy proponowane zmiany wpłyną pozytywnie na codzienne funkcjonowanie zarówno pacjentów, jak i personelu medycznego, a także czy w chwili obecnej dostrzec można istotne kwestie, które nie zostały uregulowane w omawianej nowelizacji.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 1; 31-36
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stosowanie preparatów przeciwpsychotycznych o przedłużonym działaniu – depot, u chorych pacjentów przyjętych do szpitala na podstawie art. 24 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego: dylematy medyczne, prawne i etyczne
Using of long-term effect antipsychotic pharmaceuticals – depot, in a case of patients hospitalized on basis of article 24 of act of psychical health protection: medical, ethic and legal dilemmas
Autorzy:
Kmieciak, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945468.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
act of psychical health protection
compulsory treatment
human rights
law and psychiatry
long-term effect antipsychotic pharmaceuticals – depot
obserwacja psychiatryczna
patient rights
prawa człowieka
prawa pacjenta
prawo i psychiatria
preparaty przeciwpsychotyczne o przedłużonym działaniu – depot
przymusowe leczenie
psychiatric observation
ustawa o ochronie zdrowia psychicznego
Opis:
The aim of this article is to show complex situations, which can take place during hospitalisation of patient basing on article 24 of the act of psychical health protection. In accordance of this article a patient staying in a hospital is subjected not to medical treatment but to compulsory 10-day observation. The considerations presented below mostly focus on the possibility of using long-term effect antipsychotic pharmaceuticals – depot, in a case of patients hospitalised in above-mentioned way. It should be emphasized that using of these pharmaceuticals is analysed here not in a context of starting a medical treatment, but with reference to its compulsory application in a case of an aggressive patient, which is acceptable by law. The article aims in presenting complexity of legal, ethic and medical dilemmas which meets a psychiatrist in above mentioned situation. There are two rights concerned: the right of the patient not to be treated with the pharmaceutical during an observation (when the preparation can still act after leaving the hospital) and – on the other hand – the right of a doctor to take an action aiming in protection of the patient and the others against patient’s behaviour resulting from his sickness or mental aberration. A basic question will be asked in the article: has the doctor got a right of using a long-term effect pharmaceutical in a case of aggressive or auto-aggressive patient who has been taken to a hospital within compulsory observation, taking into account that other medical preparations are not effective?
Poniższy artykuł ma na celu ukazanie złożonych sytuacji, jakie mogą wyniknąć w trakcie hospitalizacji pacjenta na podstawie art. 24 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego. Zgodnie z zapisami powyższego przepisu pacjent przebywający w szpitalu podlega z mocy prawa nie leczeniu, lecz przymusowej, 10-dniowej obserwacji. Przedstawione w przedmiotowym tekście rozważania skupiają się przede wszystkim na kwestii możliwości stosowania leków o wydłużonym działaniu – depot, wobec pacjentów hospitalizowanych w ww. trybie. Zaznaczyć należy, iż stosowanie powyższych preparatów będzie analizowanie poniżej nie w kontekście rozpoczęcia leczenia pacjenta, lecz w odniesieniu do stosowania przymusowego podania leku wobec agresywnego pacjenta, a więc działania dopuszczonego w prawie. Tekst ten ma na celu ukazanie złożoności dylematów prawno- -medyczno-etycznych, na które w powyższej sytuacji może napotkać lekarz psychiatra. Dotykają one dwóch praw: prawa pacjenta do niepodawania mu leku w trakcie obserwacji, leku, którego działanie może utrzymywać się po ewentualnym opuszczeniu szpitala po 10 dniach, oraz prawa lekarza do podjęcia czynności mających na celu zabezpieczenie pacjenta oraz osób innych przed zachowaniami wynikającymi z jego choroby lub zaburzenia. W artykule zostanie postawione podstawowe pytanie: czy lekarz, obserwując pacjenta przyjętego bez zgody na obserwację, ma prawo zastosować lek uspokajający o wydłużonym działaniu (działanie ok. 14-dniowe) w sytuacji, w której pacjent ten wykazuje agresywne lub autoagresywne zachowanie, a inne standardowe leki nie przynoszą rezultatów?
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2008, 8, 4; 204-210
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies