Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "self-upbringing" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-12 z 12
Tytuł:
Szkoła przestrzenią wdrażania ucznia do samowychowania
The School as a Student Implementation Space for Self-Upbringing
Autorzy:
Miśkowiec, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/449110.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
wychowanie
samowychowanie
szkoła
nauczyciel
uczeń
upbringing
self-upbringing
school
teacher
pupil
Opis:
W procesie samowychowania wychowanek, stając się dla siebie wychowawcą, podejmuje wysiłek stawania się sobą poprzez wybór konkretnej, własnej drogi życiowej, podejmowanie samodzielnych decyzji i przyjmowanie za nią odpowiedzialności oraz poprzez kształtowanie poczucia własnej wartości, poznania siebie, akceptowania, formowania ideału własnej osoby i jego realizowania. Działania te nie pojawiają się w aktywności wychowanka samoczynnie. Etap wdrażania do samowychowania przypada na średni wiek szkolny, co oznacza, że szkoła jest tą przestrzenią, w której należy poszukiwać działań wdrażających do procesu samowychowania. Ciągle niedostatecznie opisane czynniki środowiskowe podjęcia pracy nad sobą stały się podstawą do dokonania analizy obszarów wychowawczych szkoły i wskazania na drzemiące w nich możliwości. Celem artykułu jest ukazanie roli wychowawcy/nauczyciela jako inspiratora i organizatora działalności samowychowawczej ucznia, rolę działalności organizacyjnej szkoły, ze szczególnym wskazaniem na udział w niej uczniów, wyrażającej się w samorządności, na znaczącą rolę grupy oraz czasu godzin wychowawczych. Podstawą do napisania artykułu stała się analiza literatury pedagogicznej dotyczącej samowychowania oraz pedeutologii. Analizowana problematyka wskazująca powyższe obszary oddziaływań ukazuje aspekty zarówno teoretyczne jak i praktyczne tychże oddziaływań.
In the process of upbringing, a pupil becomes a form-teacher for himself/herself and undertakes the choice of their own concrete life path; undertaking self-reliant decisions and taking responsibility for them; molding the sense of their own value, knowing themselves; the acceptance and formation of the ideal of their own person and its realization. These acts of doing do not appear independently in the pupil’s activity. The stage of implementation to self -upbringing is noticed at the mid-schooling age, meaning that the school is this space is where one should look to implement activities to the process of upbringing. The as yet insufficiently described environmental factors of undertaking the work upon the self have become the basis for making the analysis of the upbringing areas of school and indicating the possibilities hidden inside. The purpose of the article is to show the role of the form-teacher/teacher as an initiator and organizer of self-upbringing activity of the pupil, the role of organizing activity of school with particular indication at the pupils’ participation in it that is to be reflected in the self-governance, the significant role of the group and time assigned for the upbringing hours. The basis for the article is the analysis of pedagogical literature on self-education and pedeutology. The analyzed issues indicating the above interaction areas show the theoretical as well as practical aspects of these interactions.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2019, 22, 1; 73-86
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oblicza samotności w edukacji. Samotność i odosobnienie wśród zasad wychowania intelektualnego i kształtowania samodzielności poznawczej
Loneliness in Education. Loneliness and Isolation Among the Rules of Intellectual Upbringing and Shaping Cognitive Independence
Autorzy:
Rembierz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1196696.pdf
Data publikacji:
2013-06-30
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
samotność
odosobnienie
osamotnienie
wychowanie i samowychowanie intelektualne
samodzielność poznawcza
loneliness
isolation
solitude
upbringing
self upbringing
cognitive independence
Opis:
Z wielością odcieni znaczeniowych słowa „samotność”, która występuje również w teorii i praktyce edukacyjnej, musi się liczyć refleksja pedagogiczna, dążąc do rozeznania roli samotności i odosobnienia w wychowaniu i samowychowaniu intelektualnym oraz w kształtowaniu samodzielności poznawczej. Posługiwanie się słowem „samotność” w refleksji pedagogicznej, mającej za zadanie doskonalenie teorii i praktyki edukacyjnej, wymaga porządkujących analiz. Trzeba się rozliczyć z rozpowszechnionymi nieporozumieniami w pojmowaniu samotności, której sens redukuje się do niepożądanego stanu osamotnienia i braku relacji z innymi. Na rozumieniu samotności jedynie jako osamotnienia nie można poprzestać, znając dziedzictwo myśli filozoficznej i pedagogicznej, wydobywającej głębszy i egzystencjalnie doniosły sens samotności. Antropologiczno-aksjologiczne rozumienie samotności jako siły oczyszczającej i wyzwalającej jest odmienne od eksponowania bolesnych doznań i przygnębienia, które współcześnie – co widać w dominujących internetowych treściach – przede wszystkim zespala się z samotnością. Dzięki właściwościom przypisanym samotności stanowi ona akt wyzwalania się z więzów społecznych krępujących niezależność myślenia i samodzielność poznawczą. Doświadczanie takiej samotności – jako odosobnienia wypracowanego dzięki samowychowaniu – pozwala kształtować wolność duchową i autonomię intelektualną. Wyuczoną bezradność w obliczu samotności kształtuje edukacja oparta na skrajnym redukcjonizmie („socjologizmie”), w którym człowieka postrzega się tylko jako wypadkową determinujących go sił przyrodnich i społecznych, a jego formowanie traktuje się jako urabianie elementu społeczeństwa. Przyznanie, iż człowiek posiada prawo do samotności, która przybiera postać odosobnienia, jest możliwe, gdy nie redukuje się go do wypadkowej sił przyrodnich i społecznych. Dzięki tej samotności może się kształtować indywidualny świat wewnętrzny, przeciwstawiający się naporowi sił społecznych. Uznanie faktu, że „człowiek uczy się zawsze sam”, eksponuje rolę wychowania i samowychowania intelektualnego, a także doświadczenia samotności i odosobnienia, które kształtują umiejętność samodzielnego uczenia się i umożliwiają samodzielność poznawczą.
Pedagogical reflection must take into account numerous shades of meaning of the word ‘loneliness’ in both the theory and practice of education if it is to discover the role of loneliness and solitude in intellectual upbringing and self upbringing and in shaping cognitive independence. Using the word ‘loneliness’ in pedagogical reflection aiming at perfecting educational theory and practice requires ordering analyses. It is necessary to deal with common misunderstandings in the perception of loneliness, reduced to undesirable state of solitude and the lack of relations with others. It is not enough to understand loneliness only as solitude, while bearing in mind the heritage of philosophy and pedagogy, which reveal a deeper and existentially vital meaning of loneliness. Anthropological and axiological understanding of loneliness as a purifying and liberating force differs from emphasising painful feelings and dejection, which is contemporary associated with loneliness, as can be seen from comments on the Internet. Thanks to the features attributed to loneliness, it is an act of liberating from social ties constraining independent thinking and cognitive independence. Experiencing such loneliness, understood as solitude arrived at through self upbringing, allows an individual to shape his spiritual freedom and intellectual autonomy. Learned helplessness in the face of loneliness is shaped by education based on extreme reductionism (‘sociologism’) in which a man is perceived only as net force of natural and social forces acting on him, and his shaping is treated as shaping an element of society. Admitting that a man has the right to loneliness in a form of solitude is possible, if he is not reduced to net force of natural and social forces. Thanks to such loneliness, an individual inner world which opposes social forces can be created. Accepting the fact that ‘a person always learns alone’ emphasizes the role of intellectual upbringing and self upbringing as well as experiencing loneliness and solitude, which shape the ability of autonomous learning and lead to cognitive independence.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2013, 12, 23; 55-75
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola wychowawcza ojca według Ef 6,4
The Educational Role of a Father According to Eph 6:4
Autorzy:
Janowiak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/461688.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Spraw Społecznych
Tematy:
wychowanie
edukacja
nauka
dyscyplina
samokontrola
upbringing
education
teaching
discipline
self-control
Opis:
Artykuł poświęcony jest analizie kryzysu ojcostwa w świecie współczesnym. Chociaż na ten temat powstało wiele książek i artykułów, to jednak wydaje się, że należy poświęcić więcej uwagi badaniu rzadko wykorzystywanych źródeł, które zawierają ważne wskazówki pomocne dla ojców w procesie wychowania dzieci. Jednym z takich źródeł jest niewątpliwie Pismo Święte, w którym można znaleźć ogromną ilość tekstów, zawierających gruntowne analizy zagadnienia ojcostwa. Jednym z takich tekstów jest Ef 6,4, w którym autor podkreśla, że na ojcach spoczywa szczególny obowiązek znalezienia odpowiednich środków wychowawczych. Na początku autor przestrzega ojców, aby „nie pobudzali swych dzieci do gniewu”, gdyż gniew jest szczególnie gwałtownym uczuciem, nad którym bardzo trudno jest człowiekowi zapanować. W przypadku dziecka zalecenie to jest nawet bardziej uzasadnione, gdyż, będąc istotą nie w pełni ukształtowaną, dziecko nie ma jeszcze w pełni wyrobionych umiejętności potrzebnych do panowania nad sobą. W procesie wychowania ojciec powinien stosować właściwe metody, spośród których ważne miejsce zajmuje pouczenie, rozumiane jako dostarczanie dziecku wiedzy o tym co jest zgodne z wolą Bożą, przez co umożliwi mu prowadzenia owocnego życia. Niezbędną metodą wychowawczą jest również karność, przez którą należy rozumieć nauczenia dziecka umiejętności kontrolowania swojego zachowania i namiętności, co umożliwi mu uniknięcie wielu przeszkód w życiu. Metody te zachowują swoją ważność również w świecie współczesnym, gdyż podkreślają ogromną rolę, jaką pełni ojciec w procesie wychowania i edukacji swoich dzieci, a przez to czynią ten proces bardziej skutecznym.
This article is aimed at the analysis of the crisis of fatherhood that can be observed nowadays. Many books and articles have been written about various methods, means and their proper usage in the process of upbringing and education of children by their fathers. In spite of this serious research, it seems that it is still necessary to consult other sources that would include some educational instructions directed to the fathers. The Holy Bible, which offers many texts where these issues are treated in great depths, can be seen as such a source. One of these texts is found in Eph 6:4 and this article is devoted to the analysis of this passage. Eph 6:4 emphasizes that fathers are particularly obliged to find appropriate means that are needed in the process of upbringing and education of their children. The author of this text suggests that teaching and discipline can be considered as such methods. By teaching their children, fathers can help them understand what God expects from them and how they should live fruitfully. Discipline, on the other hand, will certainly help them develop self-control, which will protect them from many obstacles. According to the author of Eph 6:4 fathers should avoid making their children angry because they do not know how to deal with this issue. These methods should be recommended to contemporary fathers because they emphasize their responsibilities for the care, upbringing and education of their children and in doing so they make this process more effective.
Źródło:
Labor et Educatio; 2015, 3; 51-66
2353-4745
2544-0179
Pojawia się w:
Labor et Educatio
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szlachetność języka jako problem pedagogiczny
Nobility of language as a pedagogical problem
Autorzy:
Sowiński, Andrzej Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/497037.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
Tematy:
język szlachetny
wychowanie
interdyscyplinarność
samowychowanie
noble language
upbringing
interdisciplinarity
self-education
Opis:
W tekście zarysowany został problem związany z rolą języka w wychowaniu. Autor wskazuje na znaczenie osobotwórcze języka sztuki. W tym kontekście wprowadza termin języka szlachetnego oraz ukazuje jego związek z wychowaniem do szlachetności oraz samowychowaniem. Znaczenie języka w pracy nad sobą trudno przecenić. Aby ta praca nie stała się zwykłym ćwiczeniem gimnastycznym, trzeba zrozumieć sens terminów konstytuujących ową pracę. Etymologia prowadzi język szlachetny do źródła, z którego on wypływa. Natomiast translacje z języka greckiego pozwalają odsłonić korzenie podstawowych terminów pedagogicznych, a w tym genezę samowychowania.
The text outlined a problem related to the role of language in upbringing. The author points to the self-importance of the language of art. In this context, he introduces the term noble language and shows his connection with nobleness and self-education. The importance of language in working on yourself is difficult to overestimate. In order for this work not to become an ordinary gymnastic exercise, one must understand the meaning of the terms constituting this work. Etymology leads the noble language to the source from which it flows. On the other hand, translations from the Greek language allow to reveal the roots of basic pedagogical terms, including the genesis of self-education.
Źródło:
Język. Religia. Tożsamość; 2018, 2(18); 135-144
2083-8964
2544-1701
Pojawia się w:
Język. Religia. Tożsamość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The psychological and philosophical typology of personality by René Le Senne as the foundation of personal and existential pedagogy by Janusz Tarnowski
Autorzy:
Śliwerski, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941977.pdf
Data publikacji:
2020-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
personality psychology
character
personality typology
upbringing
socialization
self-education
theories of value
Opis:
The analysis included the reception of René Le Senne’s theory of personality by  psychology and pedagogy of the second half of the 20th century. The work reveals  the extraordinary topicality of the typology in modern times, with still the observed  lack of cooperation between psychologists and educators dealing with pedagogical  axiology, the theory of upbringing and education. The typology survived thanks to  the treatises of an outstanding scientist – Professor Janusz Tarnowski, whose dissertations in the field of personal-existential pedagogy of dialogue are reconstructed in  this work and supplemented with philosophical interpretation by Tadeusz Gadacz  in order to understand why the Le Senne’s typology is absent from social sciences  and humanities as the basis for modern upbringing and self-education.
Źródło:
Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej; 2020, 31; 7-29
2300-391X
Pojawia się w:
Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Comparison of Self-Concept and Self-Perceived School Success of Children with Foster Home or Family Upbringing
Autorzy:
Tirpák, Jan
Uhrinová, Miriam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2044120.pdf
Data publikacji:
2021-12-28
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski
Tematy:
self-concept
school success
foster home
upbringing
standardized questionnaire
older school students
ANOVA
Opis:
This study is concerned with comparing the self-concept and self-perceived school success of children aged 10–15 years growing up in foster homes or in family environments. The research was carried out using the standardized Studentʼs Perception of Ability Scale (SPAS) questionnaire (Matějček, Vágnerová, 1992), applied to a sample cohort of 178 selected respondents. The article reflects key aspects relating to this research.
Źródło:
Journal of Education, Technology and Computer Science; 2021, 12, 2(32); 51-60
2719-6550
Pojawia się w:
Journal of Education, Technology and Computer Science
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autoodpowiedzialność homeschoolersów za edukację własnych dzieci
Self-responsibility of homeschoolers for the education of their own children
Autorzy:
Śliwerski, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40037463.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Tematy:
home education
self-responsibility
remote learning
pandemic
upbringing
edukacja domowa
autoodpowiedzialność
uczenie się zdalne
pandemia
wychowanie
Opis:
Przedmiotem analizy jest występujący po pandemii wzrost zainteresowania rodziców edukacją domową. Wyjaśniam zatem różnicę między tą alternatywną edukacją a uczeniem się w domu w wyniku lockdownu czy edukacji hybrydowej. Na przykładzie Polski i Czech wskazuję na uwarunkowania renesansu właściwej edukacji domowej w obu krajach i jej aktualnych funkcji w kontekście autoodpowiedzialności za jej jakość, która staje się warunkiem sine qua non wyjątkowego zaangażowania i poświęcenia się przez rodziców własnemu dziecku.
The subject of the analysis is the increase in parents' interest in home education after the pandemic. In this article I will explain the difference between alternative education and learning at home which are the consequences of a lockdown or hybrid education. I underline the conditions of the renaissance of proper home education in Poland and the Czech Republic. I indicate the current functions of home education in the context of its self-responsibility for the quality of education, which becomes a sine qua non condition for parents' exceptional involvement and dedication to their own children.
Źródło:
Ars Educandi; 2022, 19; 115-127
2083-0947
Pojawia się w:
Ars Educandi
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Człowiek duchowy czy intelektualista celem edukacji? Alternatywa troski o siebie
The goal of education: spirituality or an intellectualism? An alternative to care of the self
Autorzy:
Stępniewska-Gębik, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2103352.pdf
Data publikacji:
2021-07-17
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
pedagogika
człowiek duchowy
intelektualista
prawda
troska o siebie
wychowanie.
pedagogy
spiritual man
intellectual
truth
care of the self
upbringing.
Opis:
W artykule został podjęty dylemat związany z celem wychowania. Koncepcja troski o siebie M. Foucaulta oraz prace J. Patočki pozwalają na postawienie pytania dotyczącego celu wychowania. Czy owym celem ma być intelektualista czy człowiek duchowy? Możliwość takiego rozróżnienia osadzona jest w etyce troski o siebie, starożytnej tradycji, która obecnie, min. za sprawą P. Sloterdijka, czy samego M. Foucaulta pojawia się jako kategoria istotna również współcześnie. Etyczna postawa wobec siebie otwiera drogę do duchowości poprzez zespół odpowiednich praktyk. Staje się ona podstawą relacji z innymi i ze światem.
This article deals with the dilemma related to the purpose of upbringing. M. Foucault's concept of care of the self and J. Patočka's works allow us to ask questions about the goal of education. Is it to become an intellectual or a spiritual person? The possibility of such a distinction is embedded in the ethics of care of the self, an ancient tradition, which even nowadays, among others, thanks to P. Sloterdijk or Foucault himself, has become an important category. An ethical attitude towards the self opens the way to spirituality through a set of appropriate practices. It becomes the basis for relations with others and with the world.
Źródło:
Studia z Teorii Wychowania; 2021, XII(2(35)); 185-194
2083-0998
2719-4078
Pojawia się w:
Studia z Teorii Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola środowiska ucznia w rozwijaniu samoregulacji w uczeniu się w czasie edukacji zdalnej
The Role of a Learning Environment in the Development of Self-regulated Learning in a Distance Education
Autorzy:
Kolber, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40494077.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
środowisko uczenia się
samoregulacja w uczeniu się
nauczanie zdalne
COVID-19
wychowanie
learning enviroment
self regulated learning
distance learning
upbringing
Opis:
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest ukazanie roli środowiska i zasobów społecznych ucznia w rozwijaniu samoregulacji w uczeniu się podczas nauczania zdalnego w trakcie pandemii COVID-19. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Przedstawiony w pracy problem badawczy dotyczy odpowiedzi na pytania: Czym jest uczenie się samoregulowane? Jaka jest rola środowiska domowego i zasobów społecznych ucznia w rozwijaniu samoregulacji w uczeniu się podczas nauczania zdalnego? Jaka jest rola dorosłych osób w organizowania środowiska uczenia się? Czy korepetycje sprzyjają zachowaniom strategicznym? Zastosowano metodę analizy i krytyki piśmiennictwa literatury przedmiotu. PROCES WYWODU: Na   podstawie dostępnych w literaturze modeli opracowano sylwetkę ucznia o wysokim stopniu samoregulacji w uczeniu się. Zaprezentowano oraz dokonano analizy wyników badań dotyczących wpływu znaczących  osób ze środowiska domowego na rozwój umiejętności uczenia się dziecka. Wyjaśniono, w jaki sposób działania rodziców i korepetytorów  mogą wspomóc szkołę w tworzeniu warunków do uczenia się w czasie edukacji zdalnej. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Praca prezentuje szerokie spojrzenie na wspomaganie ucznia w uczeniu się, jak się uczyć. Z przeprowadzonych analiz wynika, że umiejętność uczenia się może być rozwijana przez znaczące osoby ze środowiska ucznia na rozmaite sposoby. Pokazano również, że indywidualna praca korepetytora z uczniem nie sprowadza się tylko do wyrównania braków w nauce, ale polega też na przygotowaniu do samokształcenia. Określone przekonania dorosłego oraz wynikające z nich komunikaty wobec dzieci wpływają na dalsze działania uczącego się w zakresie uczenia się. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Znaczący dorosły odgrywa bardzo ważną rolę w kształtowaniu samoregulacji w uczeniu się. Zaangażowanie oraz wykorzystanie zasobów społecznych ucznia stanowi kluczowy element zdalnej edukacji. Z tego względu poszerzanie wiedzy wśród rodziców na temat rozwijania uczenia się samoregulowanego powinno być priorytetowym zadaniem pracowników edukacji.  
RESEARCH OBJECTIVE: The aim of the article is to show the role of the student’s environment and social resources in the development of self-regulated learning while attending distance classes  in the time of COVID-19 THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The research problem focuses on finding answers to the following questions: What is self-regulated learning? What is the role of the learner's environment and social resources in fostering self-regulated learning in a virtual classroom during the COVID-19 pandemic? What is the role of adults in organizing the learning environment for their children? Is tutorial conducive to strategic behaviour? The research method is a critical literature review. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: Based on the literature review,  a self-regulated learner profile was developed. The results of research concerning the influence of remarkable people from the home environment on the development of child's learning skills were presented and analyzed. It was explained how parents’ and private teachers’ activities, can support an online schooling in creating conditions conducive to learning during the period of distance education. RESEARCH RESULTS: The work presents a broad perspective on supporting the student in learning how to learn. The analyses indicate that the ability to learn can be developed in various ways by remarkable  persons from the student's environment. It has also been shown that private tutors’ work  with the student, does not only compensates the learning gap,  but  it also prepares the student for self-education.  CONCLUSIONS, INNOVATIONS, AND RECOMMENDATIONS: A remarkable adult plays a very important role in shaping self-regulated learning. The involvement and the use of the student's social resources is a key element of distance education. Therefore, raising awareness among parents about self-regulated learning should be a priority task for all educators.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2021, 20, 56; 147-157
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The reflection paedagogy of Vasyl Sukhomlynsky and Janusz Korczak
Autorzy:
ŚLIWERSKI, BOGUSŁAW
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941231.pdf
Data publikacji:
2019-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
self-education
education
upbringing
reflection paedagogy
paedagogy of experience
new education
paidocentrism
child-focused education
experimental school
paedagogy of the heart
Opis:
The subject of the analysis is the paedagogical thought of the leading representatives of the new education movement in Poland and in the Ukraine. The timeless character of their reflection paedagogy was exemplified by the orphans’ home of Warsaw, Poland, and the School of Joy in Pavlysh, Ukraine, the organisational solutions, rules of (self-)education, the system of social and moral standards bound educators the same way as they did those under their care. The phenomenon of the radical, unique approaches to supporting children, which they created, is a challenge for coming generations. With this work, I also open up the debate and the need for further research concerning the origins and consequences of transgression of state borders by paedagogical thought that constantly changes its approach to humanist paidocentric paedagogy in a world, in which authoritarian, directive or instrumental paedagogy continues to have a strong presence. In this regard, I focus primarily on the similarity of thought between both these educators, indicating the differences in their approach to the child.
Źródło:
Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej; 2019, 27; 99-115
2300-391X
Pojawia się w:
Interdyscyplinarne Konteksty Pedagogiki Specjalnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
DZIAŁANIE CZŁOWIEKA JAKO KATEGORIA RÓŻNICUJĄCA I JEJ IMPLIKACJE DLA PEDAGOGII
THE ACTING PERSON AS A DIFFERENTIATING CATEGORY AND ITS IMPLICATIONS FOR PEDAGOGY
Autorzy:
Szymala, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/550310.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
filozofia działania
personalizm
wychowanie
samowychowanie
neoliberalizm
eugenika
cyborgizacja edukacji
philosophy of acting personalism
upbringing
self-education
neoliberalism
eugenics
cyborgization of education
Opis:
Celem artykułu jest wskazanie na podstawie tekstu Osoba i czyn Karola Wojtyły na zasadność powrotu do personalistycznej koncepcji działania osoby jako tradycji myślenia niezbędnej do przywrócenia znaczenia wychowaniu we współczesnym kontekście kulturowym. Punktem wyjścia rozważań jest stwierdzenie, że wpisanie edukacji w dominujący w przestrzeni publicznej neoliberalny, technologiczny oraz eugeniczny kontekst redukuje pojęcie działania edukacyjnego. Przywołane konteksty łączy rozumienie kształcenia jako działania nastawionego bardziej na wynik niż na sam proces, dążącego do ulepszenia procesu edukacyjnego czy wręcz do przejęcia nad nim kontroli. Tylko wtedy, gdy przyjmie się – wbrew postulatom transhumanizmu – że działanie człowieka jest kategorią różnicującą, to znaczy, że rzeczywiście różni się ono od aktywności zwierząt czy maszyn, możliwa jest obrona jego racjonalności w obszarze wychowania.
The aim of this paper is to demonstrate, on the basis of Karol Wojtyła’s work The Acting Person, the validity of returning to the personalistic understanding of the acting person as the necessary philosophical tradition to restore the value of upbringing in the contemporary cultural context. The starting point is the assumption that education has been assigned in a neoliberal, technological, and eugenic context of public debate, what has reduced the meaning of educational acting. These three positions are linked by common understanding of education focused rather on the result than on the process itself and aimed to regulate this process and even take control over it. Only if human acting – contrary to the assumptions of transhumanism – is recognized as a differentiating category, which means that it really differs from both animal activity and machine activity, it is possible to defend the rationality of human activity in the area of upbringing.
Źródło:
Forum Pedagogiczne; 2015, 2; 63-75
2083-6325
Pojawia się w:
Forum Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sociotherapy as a Way to Help Children and Young People with Functional Disorders
Socjoterapia jako forma pomocy dzieciom i młodzieży przejawiającym zaburzenia w funkcjonowaniu
Autorzy:
Parzyszek, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1811180.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
socjoterapia
cele edukacyjne
cele terapeutyczne
cele rozwojowe
relacja socjoterapeutyczna
diagnoza
zachowanie
wychowanie
emocje
obraz własnej osoby
sociotheraphy
educational goals
therapeutic goals
developmental goals
sociotherapeutic relationship
diagnosis
behaviour
upbringing
emotions
self-image
Opis:
Wczesne dostrzeżenie zaburzeń w funkcjonowaniu dzieci i młodzieży oraz próba motywowania do zmian są nie lada wyzwaniem dla rodziców czy nauczycieli. W niniejszym artykule przedstawione zostało ogólne spojrzenie na socjoterapię jako pewnego rodzaju pomoc psychologiczną „w obszarze oświaty i instytucji opiekuńczo-wychowawczych, ukierunkowaną na dzieci i młodzież z grup ryzyka i/lub przejawiające zaburzenia w funkcjonowaniu psychospołecznym, która polega na intencjonalnym uruchamianiu czynników pomocowych, wykorzystujących procesy grupowe w celu kompensacji potencjalnych deficytów rozwoju psychospołecznego uczestników grupy” (Jankowiak, 2013, s. 49-50). Zostały zaprezentowane treści dotyczące interdyscyplinarnego rozumienia pojęcia socjoterapii, jej celów, budowania relacji socjoterapeutycznej, diagnozy oraz pracy w zakresie zachowania i wychowania, emocji oraz korygowania obrazu własnej osoby.
Early recognition of disorders in the behavior of children and teenagers as well as attempts to motivate them to change is a challenge for parents and teachers. In this article, a general view of sociotheraphy as a kind of psychological assistance will be presented “in the field of education and care-educational institutions, targeted at children and adolescents at risk and manifesting disorders in psychosocial functioning, which is based on intentional activation of help factors, using group processes to compensate for potential deficits in the psychosocial development of group participants” (Jankowiak, 2013, pp. 49-50). The contents of our interdisciplinary understanding of the sociotherapy concept will be presented in the article, as well as its goals, building a sociotherapeutic relationship, diagnosis and work in the field of behavior and upbringing, emotions and correcting one’s personal self-image.
Źródło:
Roczniki Pedagogiczne; 2019, 11(47), 4; 93-107
2080-850X
Pojawia się w:
Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-12 z 12

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies