Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Regulatory" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Wplyw Asahi SL na jakosc podkladki rozy wielokwiatowej [Rosa multiflora Thunb.]
    Autorzy:
    Hetman, J
    Adamiak, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/808672.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Tematy:
    Rosa multiflora
    roza wielokwiatowa
    podkladki
    Asahi SL
    krzewy ozdobne
    jakosc
    rosliny ozdobne
    regulatory wzrostu
    Opis:
    W latach 2001 - 2002 przeprowadzono doświadczenie połowę, w którym badano wpływ preparatu stymulującego wzrost Asahi SL na jakość podkładki róży wielokwiatowej. Preparat stosowano w formie oprysku w czterech stężeniach 0,1%, 0,2%, 0,4% i 0,6%. Asahi SL nanoszony był na rośliny 3 i 6 razy w okresie wegetacji. Asahi SL stosowany w stężeniach 0,1%, 0,2% i 0,4% zwiększał średnicę i długość szyjki korzeniowej oraz masę systemu korzeniowego. Największą masę części nadziemnej otrzymano przy stosowaniu Asahi SL w stężeniu 0,1% i 0,2%. Nie stwierdzono istotnego wpływu Asahi SL na liczbę pędów I rzędu i wysokość roślin. Zwiększona częstotliwość oprysków roślin z 3 do 6 w okresie wegetacji nie miała istotnego wpływu na jakość podkładki róży wielokwiatowej.
    A filed experiment was carried out during the years 2001 - 2002 to investigate the influence of the growth stimulator Asahi SL upon the quality of rootstock of Rosa multiflora Thunb. The stimulator was used in the form of spray in four concentrations: 0.1%, 0.2%, 0.4% and 0.6%. Asahi SL was applied to the plants 3 and 6 times during the vegetation period. Asahi SL in the concentrations of 0.1%, 0.2% and 0.4% caused the growth of the diameter, the length of the hypocotyl and the mass of the root system. The mass of the above-ground portion of the plant was the greatest when the concentration of Asahi SL was 0.1% and 0.2%. Asahi SL did not influence substantially the number of the first rank shoots and the height of plants. The greater frequency of spraying the plants - 6 instead of 3 during the vegetation period - did not influence fundamentaly the quality of the rootstock of Rosa multiflora.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2003, 491; 61-67
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wplyw retardantow stosowanych dolistnie na jakosc rozsady begonii stale kwitnacej [Begonia semperflorens Link et Otto] i petunii ogrodowej [Petunia hybrida Vilm.]
    Autorzy:
    Schroeter, A
    Janowska, B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/798607.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Tematy:
    opryski
    Petunia hybrida
    petunia ogrodowa
    begonia stale kwitnaca
    Begonia semperflorens
    rozsada
    jakosc
    rosliny ozdobne
    regulatory wzrostu
    Opis:
    Doświadczenie przeprowadzono w okresie od 4 marca do 5 maja 2000 roku. Rozsadę begonii stale kwitnącej ‘Eureka Bronze Rose F₁' i ‘Eureka Scarlet F₁' oraz petunii ogrodowej ‘Bravo Pink Veined F₁' i ‘Prism Sunshine F₁' posadzono 4 marca do doniczek o średnicy 9 cm. Zastosowano daminozyd, chloromekwat i flurprimidol, 2 - 3 razy w odstępach 14 dniowych. Zastosowane retardanty różniły się wpływem na cechy morfologiczne roślin. Najsłabsze właściwości hamujące wzrost miał daminozyd, spowodował on osłabienie wzrostu o 5,9 - 30,3% w zależności od gatunku i odmiany. Flurprimidol i chloromekwat działały silniej niż daminozyd u begonii stale kwitnącej i petunii ogrodowej ‘Bravo Pink Veined’. Daminozyd powodował intensywniejsze kwitnienie roślin w porównaniu z roślinami kontrolnymi.
    The experiment was carried out in a greenhouse from March to May 2000. Young plants of Begonia semperflorens and Petunia hybrida were planted in 9 cm pots. Plants were sprayed with daminozyd, chloromequat and flurprimidol. All the retardants were applied 2 - 3 times with a 2 week interval. The applied retardants differed in their effect on morphological traits. Daminozyd was found to have the weakest retarding properties. Daminozyd reduced the plant height by 5.6 - 30.3% depending on the species and cultivars. Flurprimidol and chloromequat produced a stronger effect than daminozyd in Begonia semperflorens and Petunia hybrida ‘Bravo Pink Veined’. Treating with daminozyd resulted in better flowering plants than the control plants.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2003, 491; 229-236
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Porownanie dzialania czterech retardantow, stosowanych do moczenia cebul, na tulipany uprawiane w doniczkach
    Autorzy:
    Startek, L
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/803925.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Tematy:
    moczenie cebul
    kwiaty
    wartosc dekoracyjna
    retardanty
    cechy morfologiczne
    tulipan
    rosliny ozdobne
    uprawa doniczkowa
    regulatory wzrostu
    Opis:
    W uprawie doniczkowej tulipanów badano wpływ retardantów: chloromekwatu, stosowanego w postaci preparatu Cycocel 460 SL - w stężeniu 230, 460 i 920 mg·dm⁻³; daminozydu - w postaci B-Nine 85 SP - w stężeniu 4250, 8500 i 7000 mg·dm⁻³; flurprimidolu - w postaci Topflor 015 SL - w stężeniu 7,5, 15 i 30 mg·dm⁻³; paklobutrazolu - jako Bonzi SC - w stężeniu 4, 8 i 16 mg·dm⁻³. Tulipany czterech odmian: ’Candela’, ’Madame Lafeber’, ’Blue Parrot’ i ’Gordon Cooper’, pędzono metodą tradycyjną w terminie późnym. Retardanty stosowano poprzez moczenie w ich roztworze cebul bezpośrednio przed sadzeniem do doniczek. Odmiany tulipanów reagowały niejednakowo na retardanty oraz stężenia, w jakich je stosowano. Topflor 015 SL, w stężeniu 0,1% i 0,2% (15 i 30 mg·dm⁻³) wpłynął silnie skarlająco na wszystkie odmiany i tulipany nim potraktowane. W fazie generatywnej były niższe, wyrównane oraz miały większą wartość dekoracyjną niż rośliny kontrolne. Cycocel 460 SL i B-Nine 85 SP wpłynęły raczej stymulująco na wzrost roślin. Retardanty nie wpłynęły na termin kwitnienia, spowodowały przyrost plonu cebul tulipanów.
    In pot cultivation of tulips the effects of the following retardants were examined: chlormequat in the form of Cycocel 460 SL - at the concentration of 230, 460 and 920 mg·dm⁻³; daminozyde, in the form of B-Nine 85 SP - at the co ncentration of 4250, 8500 and 17000 mg·dm⁻³; flurprimidol in the form of Topflor 015 SL - at the concentration of 7.5, 15 and 30 mg·dm⁻³; paclobutrazol in the form of Bonzi SC - at the concentration 4, 8 and 16 mg·dm⁻³. Four tulip cultivars: ’Candela’, ’Madame Lafeber’, ’Blue Parrof and ’Gordon Cooper’ were forced traditionally in the later period. Bulbs were soaked in retardant solutions before being planted into pots. Tulip cultivars responded in a different way to retardants and their concentrations. Only Topflor at the concentration of 0.1% and 0.2% (15 and 80 mg·dm⁻³) stunted all cultivars and the tulips treated with it were shorter or the same height and had a greater decorative value than the control plants. Cycocel 460 SL and B-Nine 85 SSP had a rather stimulating effect on the plant growth. The examined retardants had no effect on the date of flowering but increased the bulb yield.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2003, 491; 253-260
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wplyw retardantow stosowanych dolistnie na jakosc rozsady aksamitki rozpierzchlej [Tagetes patula L.] i niecierpka walleriana [Impatiens walleriana Hook.]
    Autorzy:
    Schroeter, A
    Janowska, B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/796713.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Tematy:
    Impatiens walleriana
    Tagetes patula
    opryski
    retardanty
    rozsada
    niecierpek Walleriana
    jakosc
    rosliny ozdobne
    aksamitka rozpierzchla
    regulatory wzrostu
    Opis:
    Doświadczenie przeprowadzono w okresie od 4 marca do 5 maja 2000 roku. Rozsadę aksamitki rozpierzchłej ‘Jumbo Gulden Yellow’ i niecierpka Walleriana ‘Cajun Lilac’, ‘Lilac’ i ‘Impuls Scarlet’ posadzono 4 marca do doniczek o średnicy 9 cm. Zastosowano daminozyd, chloromekwat i flurprimidol 1 - 3 razy w odstępach 14-dniowych. Zastosowane retardanty różniły się wpływem na cechy morfologiczne roślin. Najsłabsze właściwości skarlające miał preparat daminozyd. Chloromekwat i flurprimidol działały silniej niż daminozyd. Flurprimidol hamował wzrost niecierpka Walleriana ‘Cajun Lilac’ o 14,9 - 42,1%, a ‘Impuls Scarlet’ o 12,9 - 27,5%. Retardanty powodowały intensywniejsze kwitnienie roślin niecierpka Walleriana w porównaniu z roślinami kontrolnymi.
    The experiment was carried out in a greenhouse from March to May 2000. Young plants of Tagetes patula L. and Impatiens walleriana Hook, were planted in 9 cm pots. Plants were sprayed with daminozyd, chloromequat and flurprimidol. All the preparations were applied 1 - 3 times with a 2 week interval. The applied retardants differed in their effect on morphological traits. Daminozyd was found to have the weakest retarding properties. Chloromequat and flurprimidol produced a stronger effect than daminozyd. Flurprimidol reduced the plant height by 14.9 - 42.1% in Impatiens walleriana ‘Cajun Lilac’ and 12.9 - 27.5% in Impatiens walleriana ‘Impuls Scarlet’. Treating with retardants resulted in better flowering plants of Impatiens walleriana than the control plants.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2003, 491; 237-244
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wplyw chlodzenia cebul matecznych i regulatorow wzrostu na regeneracje in vitro zwartnicy Chmiela [Hippeastrum x chmielii Chm.] z eksplantatow pedowych
    Autorzy:
    Ilczuk, A
    Witomska, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/808477.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Tematy:
    Hippeastrum x chmielii
    cebule mateczne
    eksplantaty lisciowe
    rozmnazanie roslin
    rosliny ozdobne
    hodowla in vitro
    chlodzenie
    zwartnica Chmiela
    regulatory wzrostu
    Opis:
    W 1993 roku w Katedrze Roślin Ozdobnych SGGW uzyskano mieszańca międzygatunkowego - zwartnicę Chmielą (Hippeastrum × chmielii Chm.). Wyselekcjonowane klony nowego gatunku zwartnicy charakteryzują się piękną barwą kwiatów, obfitym kwitnieniem i bujnym wzrostem. Nadają się do uprawy doniczkowej i na kwiat cięty. Ze względu na spodziewane duże zapotrzebowanie na materiał nasadzeniowy zwartnicy Chmielą niezbędne jest opracowanie wydajnych technik mikrorozmnażania. W tym celu podjęto próbę różnicowania cebulek przybyszowych z pędów kwiatostanowych uzyskanych z cebul (klon 3/7) po trzech, pięciu i siedmiu miesiącach przechowywania w temperaturze 4°C. Stwierdzono wpływ czasu chłodzenia cebul na procent eksplantatów regenerujących cebulki i liczbę cebulek na eksplantat. Pięciomiesięczne chłodzenie cebul i obecność w pożywce 2 mg·dm⁻³ izopentyloadeniny (2iP) oraz 0,2 mg·dm⁻³ kwasu α-naftalenooctowego (NAA) stymulowały różnicowanie cebulek przybyszowych. Wydłużenie czasu chłodzenia cebul o 2 miesiące wpływało negatywnie na procent eksplantatów regenerujących cebulki oraz na liczbę cebulek uformowanych na eksplantacie.
    In 1993 a new hybrid Hippeastrum × chmielii was obtained in the Department of Ornamental Plants at Warsaw Agricultural University. Selected clones grow vigorously and flower abundantly, producing flowers in bright vivid colors. They can be grown for cut flowers or as pot plants. As a great demand for planting material can be expected it is necessary to elaborate efficient methods of vegetative propagation of these new creations. In order to meet this goal trials were undertaken to obtain bulblet regeneration in vitro from flower shoots (scapes) grown out from bulbs (clone 3/7) stored 3, 5 or 7 months at 4°C. Both length of chilling period and growth regulators present in the medium affected a percentage of regenerating explants and a number of bulblets per explant. Five month chilling and presence of 2 mg·dm⁻³ isopenthenyladenine (2iP) together with 0.2 mg·dm⁻³ α-naphthylacetic acid (NAA) stimulated bulblet regeneration. Prolonging the storage period by 2 months decreased both the percentage of regeneration and the bulblet number per explant.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2003, 491; 103-110
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wplyw metod uprawy na plon bulw frezji ogrodowej [Freesia Eckl. ex Klatt]
    Autorzy:
    Mynett, K
    Startek, L
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/795682.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Tematy:
    uprawa roslin pod oslonami
    metody uprawy
    frezja ogrodowa
    plony
    bulwy
    rosliny ozdobne
    Freesia x hybrida
    uprawa polowa
    regulatory wzrostu
    Opis:
    The experiments conducted on several freesia cultivars provided by the Dutch firm Van Staaveren, aimed at examining the effects of: growing place (plastic tunnel and open field), differentiated soil moisture content (50-60% and 70-90%), mulching (beds covered with 3 cm layer of sawdust and without any cover), growth regulators (GA3 at concentration of 10-160 mg·dm³ and etephon at concentration of 52,5-840 mg·dm³), on the number, weight and quality of offspring corms. Corm yield (corm weight increase and corm number increase coefficients) depended on the cultivar, corm size and cultivation method. Freesia cultivars of shorter emergence period and faster growth gave higher corm yield than the cultivars slowly sprouting and of lower growth dynamics. It was found that, irrespective of the cultivar, the weather conditions (first of all the soil temperature) and growth regulators showed the strongest effect on the length and course of development stages, next the growing place and mulching and the least - the soil moisture content. The place and cultivation period, and mostly the soil temperature modified morphological traits of the aboveground parts of freesia (plant height, the length of vegetative stage, flowering) more than the yield and quality of offspring corms. As a result of high temperature the fresia plants may not produce flowers but they do form the corm treatment stimulated the growth sing their weight and number. Etephon offspring corms. GA3 applied for freesia of offspring corms, proportionally increa- increased the number of offspring corms.
    Przeprowadzono doświadczenia z kilkunastoma odmianami frezji ogrodowej hodowli holenderskiej firmy Van Staaveren, badając wpływ miejsca uprawy (tunel wysoki i grunt otwarty), zróżnicowanej wilgotności podłoża (50-60% i 70-90%), przykrycia ściółką (zagony przykryte 3 cm warstwą trocin i bez przykrycia) oraz regulatorów wzrostu (kwas giberelinowy A3 w stężeniach 10-160 mg·dm³ i etefon w stężeniach 52,5-840 mg·dm³) na liczbę i masę oraz jakość bulw potomnych. Plon bulw (współczynnik przyrostu masy bulw i współczynnik przyrostu liczby bulw) zależał od odmiany, wielkości bulw matecznych i metod uprawy. U odmian frezji o krótszym okresie wschodów oraz szybszym tempie wzrostu uzyskano większy plon bulw niż u odmian wolniej wschodzących i o mniejszej dynamice wzrostu. Niezależnie od odmiany największy wpływ na długość i przebieg faz rozwojowych frezji miała pogoda (przede wszystkim temperatura podłoża) i regulatory wzrostu, kolejno - miejsce uprawy i przykrycie podłoża, a najmniejszy - wilgotność podłoża. Miejsce i termin uprawy, a przede wszystkim temperatura podłoża bardziej modyfikowały cechy morfologiczne części nadziemnej frezji (wysokość roślin, długość fazy wegetatywnej, kwitnienie), mniej natomiast wpływały na wielkość plonu i jakość bulw potomnych. Pod wpływem wysokich temperatur frezje mogą nie kwitnąć, tworzą jednak bulwy potomne. Kwas giberelinowy A3, stosowany do moczenia bulw frezji, stymulował przyrost bulw potomnych, proporcjonalnie zwiększając ich masę i liczbę. Etefon zwiększał liczbę bulw potomnych.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2002, 483; 149-160
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wplyw 2iP i IAA na regeneracje pedow i korzeni Spathiphyllum cv.'Svend Neilson' in vitro
    Autorzy:
    Dabski, M
    Kozak, D.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/805909.pdf
    Data publikacji:
    1997
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Tematy:
    rozwoj roslin
    wzrost roslin
    kwiaciarstwo
    kwas 3-indolilooctowy
    izopentenyloadenina
    rosliny ozdobne
    hodowla in vitro
    regulatory wzrostu
    Spathiphyllum
    skrzydlokwiat
    Opis:
    Badano wpływ 2iP w stężeniach: 0,1; 0,5; 2; 5 i 10 mg 1⁻¹ w kombinacji z IAA w stężeniach: 0,1; 0,5; 2 i 5 mg l⁻¹ na regenerację pędów i korzeni Spathiphyllum odmiany ‘Svend Neilson’. Pędy wykorzystane do doświadczenia uzyskano z ustabilizowanych kultur prowadzonych na pożywce Murashigeva i Skooga. Stwierdzono, że liczba i świeża masa pędów przybyszowych zwiększała się na pożywkach zawierających wyższe stężenia 2iP. Niewielki dodatek auksyny (0,1 i 0,5 mg l⁻¹) stymulował wzrost pędów na pożywce zawierającej 2iP w stężeniu 2 mg 1⁻¹. Największy współczynnik namnażania uzyskano na pożywce uzupełnionej 2iP w ilości 10 mg 1⁻¹ i 0,1 mg 1⁻¹ IAA. Najlepsze ukorzenianie pędów uzyskano na pożywce zawierającej IAA w ilości 2 i 5 mg 1⁻¹.
    The influence of 2iP in concentrations: 0.1; 0.5; 2; 5 and 10 mg l1 in combination with IAA in concentrations: 0.1; 0.5; 2 and 5 mg l⁻¹ on the regeneration of shoots and roots Spathiphyllum cv. ‘Svend Neilson’ was investigated. The shoots used in the experiment were obtained from aseptically grown shoot clusters on the modified Murashige and Skoog medium. It was found that the number and fresh weight of adventitious shoots increased on the media containing higher concentration of 2iP. The small addition of the auxin (0.1 and 0.5 mg l⁻¹) stimulated growth of the shoots on the medium containning 2iP in the concentration 2 mg 1⁻¹. The best adventitious shoot proliferation was noticed on the medium with 10 mg 1⁻¹ 2iP and 0.1 mg 1⁻¹ IAA. On the medium containing IAA in the concentration of 2 and 5 mg l⁻¹ the best results of rooting were observed.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 1997, 449; 43-48
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wplyw regulatorow wzrostu i sacharozy na regeneracje in vitro zwartnicy mieszancowej [Hippeastrum hybridum] i zwartnicy Chmiela [Hippeastrum x chmielii Chm.]
    Autorzy:
    Witomska, M
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/808323.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Tematy:
    regeneracja
    Hippeastrum x chmielii
    sacharoza
    Hippeastrum x hybridum
    zwartnica mieszancowa
    rosliny ozdobne
    hodowla in vitro
    zwartnica Chmiela
    regulatory wzrostu
    Opis:
    Badania przeprowadzono w 2001 r. Określono wpływ 1 mg(BA)-dm³ + 0,1 mg(NAA)-dm³ oraz kinetyny 5 mg·dm³ + 0,5 mg(IAA)·dm³ na różnicowanie cebul na eksplantatach dwuluskowych trzech klonów zwartnicy Chmielą i jednego klonu zwartnicy mieszańcowej. Następnie porównano wpływ stężenia sacharozy (30, 60 i 90 g·dm³) oraz obecności BA i NAA w pożywce na świeżą masę całych roślin, cebul, liści i korzeni dwóch gatunków zwartnicy. Badane gatunki zwartnicy różnie reagowały na warunki prowadzenia kultury. Liczba cebul wytworzonych przez jeden eksplantat zależała od obecności regu- lataorów wzrostu w pożywce i od gatunku zwartnicy. Eksplantaty wszystkich klonów zwartnicy Chmielą różnicowały więcej cebul w obecności BA i NAA niż po dodaniu kinetyny i IAA do pożywki, podczas gdy u zwartnicy mieszańcowej takiego wpływu nie obserwowano. Na świeżą masę roślin i cebul obydwu badanych klonów zwartnicy Chmielą korzystnie wpływało stężenie sacharozy 30 g·dm³ i pożywka bez hormonów. U zwartnicy mieszańcowej cechy te nie różniły się przy zastosowaniu sacharozy 30 i 60 g·dm³. Masa liści malała wraz ze wzrostem stężenia sacharozy w pożywce u obydwu gatunków zwartnicy. Masa korzeni natomiast nie różniła się przy stężeniu sacharozy 30 i 60 g·dm³ na pożywce bez hormonów u zwartnicy mieszańcowej i klonu 3/7 zwartnicy Chmielą, podczas gdy u klonu 6 zwartnicy Chmielą była najwyższa w obecności sacharozy 30 g·dm³, bez hormonów.
    The studies were carried out in 2001. Effect of two cytokinin and auxin combinations in the medium (1 mg(BA)·dm³ + 0.1 mg (NAA)·dm³ and kinetin 5 mg·dm³ + 0.5 mg(IAA)·dm³) on differentiation of bulblets on twin scale expla nts of three Hippeastrum X chmielii clones and one clone of Hippeastrum hybridum, was tested. Next the effects of sucrose concentration in the medium (30, 60 or 90 g·dm³) as well as the presence of BA and NAA on fresh weight of whole plants, bulblets, leaves and roots were compared. Hipeastrum species differed in their response to the culture conditions. Explants of all Hippeastrum X chmielii clones produced more bulblets at presence of BA + NAA than with kinetin + IAA in the medium, while no such difference in bulblet number was observed in Hippeastrum hybridum cultured on the same media. Sucrose in concentration 30 g·dm³ and medium without growth regulators positively affected fresh weight of Hippeastrum X chmielii plants while no differences in fresch weight of Hippeastrum hybridum plants were observed between 30 and 60 g·dm³ sucrose concentrations.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2002, 483; 263-270
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wplyw retardantow na wzrost i kwitnienie begonii bulwiastej [Begonia tuberhybrida Voss.] z grup Illumination i Tenella
    Autorzy:
    Szczepaniak, S
    Burda, T.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/798619.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Tematy:
    flurprimidol
    kwitnienie
    wzrost roslin
    begonia Illumination
    begonia Tenella
    diaminozyd
    retardanty
    rosliny ozdobne
    Begonia x tuberhybrida
    odmiany roslin
    regulatory wzrostu
    begonia bulwiasta
    Opis:
    Określono wpływ retardantów daminozydu w preparacie B-Nine 85 SP i flurprimidolu w preparacie Topflor 015 SL na wzrost i kwitnienie begonii bulwiastej ‘Illumination Apricot F₁’ ‘Illumination White F₁’ ‘Tenella Rose F₁ i Tenella Salmon Orange F₁’. W przypadku daminozydu stężenie wynosiło 2550 i 4250 mg·dm⁻³ (B-Nine 0,3 i 0,5%); przy użyciu flurprimidolu odpowiednio 7,5 i 15 mg·dm⁻³ (Topflor 0,05 i 0,1%). Rośliny posadzono 4 kwietnia 2001 r. do doniczek o średnicy 12 cm. Przycięto je nad 3 - 4 liściem w celu wzmożenia krzewienia. W połowie kwietnia begonie opryskano roztworami retardantów. Spośród zastosowanych retardantów największy wpływ na długość pędów głównych miał daminozyd w obu stężeniach. Pędy roślin potraktowanych tym retardantem były krótsze przeciętnie o 20% w stosunku do kontrolnych. Najsilniejszą reakcję obserwowano u odmiany ‘Illumination White F₁’ (19,1 cm przy stężeniu 4250 mg·dm⁻³). Flurprimidol nie wpływał wyraźnie na żadną z wymienionych cech. Liczba szypuł kwiatowych zależała przede wszystkim od odmiany, w mniejszym stopniu obserwowany był wpływ retardantu. Największe kwiaty męskie tworzyła odmiana ‘Illumination White F₁’, która zakwitła najpóźniej - na początku czerwca. Cechą zależną od odmiany była liczba pędów I rzędu. Najwięcej ich odnotowano dla ‘Illumination White F₁’ a najmniej dla ‘Illumination Apricot F₁’.
    The influence of daminozid (B-Nine 85 SP) and flurprimidol (Topflor 015 SL) on the growth and flowering of Begonia tuberhybrida ‘Illumination Apricot F₁’, ‘Illumination White F₁’, Tenella Rose and ‘Tenella Salmon Orange F₁’ were estimated. There were two concentrations of each retardant: daminozid 2550 and 4250 mg·dm⁻³ (B-Nine 0.3 and 0.5%) and flurprimidol 7,5 and 15 mg·dm⁻³ (Topflor 0.05 and 0.1%). Plants were planted on 4 April 2001 to 12 cm diameter pots. Plants were cut above 3 - 4 leaf to enhance branching. After 10 days Begonia tuberhybrida was sprayed with retardants. The influence of daminozid on the length of main stems was the strongest at both concentration. Stems treated with this retardant were shorter on average by 20% as comparing with the control. ‘Illumination White F₁’ showed the strongest reaction (19.1 cm by 0.3% B-Nine). Flurprimidol had no significant influence on any of the recorded features. Number of flower stems first of all depended on cultivar. The retardant influence was much more significant. The biggest male flowers produced ‘Illumination White F₁’, which flowered as the last at the beginning of June. The feature depending on the cultivar was also number of the first order stems. The biggest one was obtained in ‘Illumination White F₁’, the smallest was recorded in ‘Illumination Apricot F₁’.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2003, 491; 269-274
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wzrost i kwitnienie werbeny ogrodowej [Verbena hybrida Voss.] z grup Babylon, Ipanema, Tapien i Tucana po zastosowaniu retardantow
    Autorzy:
    Szczepaniak, S
    Burda, T.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/807158.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Tematy:
    flurprimidol
    Verbena hybrida
    retardanty
    diaminozyd
    werbena Tapien
    werbena Tucana
    rosliny ozdobne
    werbena Babylon
    odmiany roslin
    kwitnienie
    wzrost roslin
    werbena ogrodowa
    regulatory wzrostu
    werbena Ipanema
    Opis:
    Określono wpływ daminozydu (B-Nine 85 SP) i flurprimidolu (Topflor 015 SL) na wzrost i kwitnienie sześciu odmian werbeny: ‘Morena’, ‘Perlena’ i Silvena’ z grupy Babylon, ‘Vilena’ z grupy Ipanema, ‘Blue’ z grupy Tapien i ‘Spikena’ z grupy Tukana. W przypadku daminozydu stężenia wynosiły 2550 i 4250 mg·dm⁻³ (B-Nine 85 SP 0,3 i 0,5%), a flurprimidolu 7,5 i 15 mg·dm⁻³ (Topflor 0,05 i 0,1%). Rośliny posadzono 4 kwietnia 2001 r. po dwie do doniczek o średnicy 14 cm. W połowie kwietnia werbeny opryskano roztworami retardantów. Największy wpływ na długość pędów miał daminozyd w obu stężeniach. Zastosowanie jednorazowego opryskiwania tym retardantem spowodowało zahamowanie wzrostu pędów o około 15%. Większą liczbę kwiatostanów odnotowano przy zwiększeniu stężenia oprysku daminozydem z 2550 do 4250 mg·dm⁻³ i przy zastosowaniu flurprimidolu w obu stężeniach. Reakcja odmian na zastosowane retardanty była różna. Największy wpływ na skrócenie pędów stwierdzono u odmiany ‘Vilena’ przy użyciu daminozydu w obu stężeniach i odmiany ‘Spikena’ przy zastosowaniu tego retardantu w stężeniu 4250 mg·dm⁻³. Odmiana ‘Vilena’ różniła się istotnie od odmiany ‘Spikena’; tworzyła dwukrotnie więcej krótszych pędów z dwukrotnie większą liczbą kwiatostanów. Duże różnice między odmianami stwierdzono także w obrębie jednej grupy Babylon. Najwięcej pędów z najmniejszą liczbą kwiatostanów stwierdzono u odmiany ‘Perlena’ natomiast odmiana ‘Silvena’ tworzyła krótkie pędy z dwukrotnie większą liczbą kwiatostanów.
    Influence of daminozyd (B-Nine 85 SP) and flurprimidol (Topflor 015 SL) on growth and flowering of six Verbena hybrida cultivars: ‘Morena’, ‘Perlena’, ‘Silvena’ from Babylon group, ‘Vilena’ from Ipanema group, Blue from Tapien ‘Spikeana’ from Tukana group was estimated. There were two concentrations of each retardant: daminozid - 2550 and 4250 mg·dm⁻³ and flurprimidol - 7,5 and 15 mg·dm⁻³ (Topflor 0.05 and 0.1%). Plants were planted on 4 April 2001, two into a 14 cm pot. After 10 days plants were sprayed with solutions of retardants. The strongest influence on the length of stems was observed with daminozyd in both concentration. Using this medium only once was obtained 15% shortening of stem length. More inflorescences were obtained by increasing the concentration of daminozyd from 2550 to 4250 mg·dm⁻³ (B-Nine from 0.3 to 0.5%) as well as by using flurprimidol in both solutions. Cultivar reacted differently to both retardants. The strongest reaction was observed in ‘Vilena’ cultivar with both concentration of daminozyd and ‘Spilena’ cultivar with higher concentration of this retardant. Cultivar ‘Vilena’ differed significantly from ‘Spikeana’ in producing twice shorter stems with twice bigger number of inflorescences. Also big differences within one Babylon group were reconded. The highest number of stems with the lowest number of inflorescences were noted in ‘Perlena’, while ‘Silvena’ gave short stems with twice bigger number of inflorescences.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2003, 491; 275-281
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kompetencja i determinacja do morfogenezy in vitro narcyza [Narcissus L.] odmiany 'Carlton'
    Autorzy:
    Malik, M
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/799014.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Tematy:
    cytokininy
    Narcissus
    auksyny
    morfogeneza
    narcyz Carlton
    narcyz
    rosliny ozdobne
    hodowla in vitro
    regulatory wzrostu
    cytokinin
    auxin
    morphogenesis
    Carlton cultivar
    ornamental plant
    in vitro culture
    growth regulator
    Opis:
    Określono minimalny czas ekspozycji fragmentów pędów kwiatowych narcyza ‘Carlton’ na różne proporcje auksyny i cytokininy, niezbędnego do wywołania reakcji morfogenetycznej. Fragmenty pędów kwiatowych izolowane z cebul chłodzonych poddawano działaniu roztworów regulatorów wzrostu przez 1 minutę, 1 godzinę lub 24 godziny następnie wykładano na pożywki stałe bez regulatorów wzrostu. W doświadczeniu użyto auksyn: Picloramu lub 2,4-D w stężeniu 25 µmol·dm⁻³ w kombinacji z BA w stężeniu 5 lub 25 µmol·dm⁻³. Eksplantaty kontrolne wykładano bezpośrednio na pożywki bez regulatorów wzrostu. Proces organogenezy obserwowano na fragmentach pędów eksponowanych na działanie roztworów auksyn i cytokinin przez 1 minutę, 1 godzinę i 24 godziny. Najwięcej cebul przybyszowych tworzyło się na eksplantatach pędowych poddanych jednogodzinnemu działaniu roztworów regulatorów wzrostu. Wywołanie procesu formowania kalusa wymagało dłuższego, 24-godzinnego traktowania regulatorami wzrostu. Kalus najlepiej tworzył się na eksplantatach traktowanych przez 24 godziny roztworem zawierającym 25 µmol Picloramu·dm⁻³ i 25 µmol BA·dm⁻³.
    The aim of the experiment was to estimate the minimal exposure duration of Narcissus L. ‘Carlton’ shoot slices to the different proportion of auxin and cytokinin solutions necessary for in vitro morphogenesis determination. Slices of shoots isolated from Narcissus chilled bulbs and soaked for 1 minute, 1 hour or 24 hours in the solutions of auxin: 2,4-D or Picloram (at concentration 25 µmol·dm⁻³) in combination with cytokinin: BA (at the concentration of 5 or 25 µmol·dm⁻³) or not soaked were put on the Murashige-Skoog medium without growth regulators. Organogenesis was noticed in the response of shoot explants to the 1 minute, 1 hour and 24-hour duration of soaking in growth regulators water solutions. The 1-hour soaking caused the best regeneration of bulbs. The process of callus formation required a longer, 24-hour duration of growth regulator action. The highest amount of yellow, nodular callus was obtained on explants after the 24-hour exposure to the solution of 25 µmol Picloram·dm⁻³ and 25 µmol BA·dm⁻³.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2006, 510, 1; 333-339
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies