Wplyw retardantow stosowanych dolistnie na jakosc rozsady begonii stale kwitnacej [Begonia semperflorens Link et Otto] i petunii ogrodowej [Petunia hybrida Vilm.]

Doświadczenie przeprowadzono w okresie od 4 marca do 5 maja 2000 roku. Rozsadę begonii stale kwitnącej ‘Eureka Bronze Rose F₁' i ‘Eureka Scarlet F₁' oraz petunii ogrodowej ‘Bravo Pink Veined F₁' i ‘Prism Sunshine F₁' posadzono 4 marca do doniczek o średnicy 9 cm. Zastosowano daminozyd, chloromekwat i flurprimidol, 2 - 3 razy w odstępach 14 dniowych. Zastosowane retardanty różniły się wpływem na cechy morfologiczne roślin. Najsłabsze właściwości hamujące wzrost miał daminozyd, spowodował on osłabienie wzrostu o 5,9 - 30,3% w zależności od gatunku i odmiany. Flurprimidol i chloromekwat działały silniej niż daminozyd u begonii stale kwitnącej i petunii ogrodowej ‘Bravo Pink Veined’. Daminozyd powodował intensywniejsze kwitnienie roślin w porównaniu z roślinami kontrolnymi.

The experiment was carried out in a greenhouse from March to May 2000. Young plants of Begonia semperflorens and Petunia hybrida were planted in 9 cm pots. Plants were sprayed with daminozyd, chloromequat and flurprimidol. All the retardants were applied 2 - 3 times with a 2 week interval. The applied retardants differed in their effect on morphological traits. Daminozyd was found to have the weakest retarding properties. Daminozyd reduced the plant height by 5.6 - 30.3% depending on the species and cultivars. Flurprimidol and chloromequat produced a stronger effect than daminozyd in Begonia semperflorens and Petunia hybrida ‘Bravo Pink Veined’. Treating with daminozyd resulted in better flowering plants than the control plants.