Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "civil law," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 16
Tytuł:
Granice mocy wiążącej wyroków karnych w postępowaniu cywilnym
Autorzy:
Koper, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788180.pdf
Data publikacji:
2016-09-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
postępowanie cywilne
wyroki karne
orzeczenie
sprawy karne
civil law procedure
penal sentence
decision
criminal case
Opis:
The paper is a study of binding force of criminal court’s judgement in civil proceedings, related to issue of applying of the article 11 of the Code of Civil Procedure. The aim of the paper is an attempt to delineate model boundaries of binding of criminal court’s judgement in civil proceedings, in connection with applicaton of such relevant legal regulation. The author focuses on the presentation of the most important threads arising from need to take into account factual situation related to commission of a criminal offence contained in a conviction. The existing normative regulation has been examined and its defects identified. The analysis is connected with consideration of such complex problem from the point of view of recent changes in the amending concerning criminal proceedings and criminal law too. Gathering the tesis specified in article, the author notes that regulation mentioned above doesn’t create legal rule on the clear scope of application
Źródło:
Studia Prawnicze; 2016, 1 (205); 127-152
0039-3312
2719-4302
Pojawia się w:
Studia Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powaga rzeczy osądzonej i prawomocność rozszerzona a kontrola wzorców umownych
Autorzy:
Szanciło, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788194.pdf
Data publikacji:
2015-09-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
rzecz osądzona
klauzule niedozwolone
postępowanie cywilne
umowa
wzory umów
res judicata
abusive clauses
civil law procedure
contract
contract specimen
Opis:
Issues concerning illegal contractual provisions, as well as the extent of the effects of a judicial decision that recognizes the provision of standard contracts illegal, causes  great controversy, both theoretical and practical. This is important because this question concerns the constitutional principle of protection of consumers. The primary objective of the law concerning of illegal provisions is healing of legal relations arising from irregularities in the contracting process, related to the contractual advantage one of the parties. Due to the increasingly common practice used by entrepreneurs in standard contracts with consumers, it is necessary to their judicial review. It aims to eliminate from standard contracts such provisions that grossly violate the interests of consumers, putting them in a much worse position in relation to a person who uses such a standard contract. But the question is whether, in circumstances where the specific contractual provision will be criminalized and the court will prohibit a particular entrepreneur using it in dealings with consumers, such a decision also involves other entrepreneurs. In other words, if though they are not party to the trial, they are obliged to adhere to the judgment. We are dealing here with the opposition of the rule of law to the court for every person, including entrepreneurs, to the principle of consumer protection, which is really executed. The essence of the problem boils down to the concept of extended validity, so that the art. 47943 Civil Procedure Code, which provides for such an effect applies only to the entrepreneur who was a party (defendant) in trial for the recognition provisions of standard contracts illegal, whether it should be assumed broad interpretation, so that inscribing of a clause in the register of the President of the Trading Standard Office has certain effects also in relation to other entrepreneurs who use patterns agreement. The problem takes on added significance if we consider the possibility of punishment in antitrust proceedings businesses using abusive clauses that have been inscribed into the register.
Źródło:
Studia Prawnicze; 2015, 1 (201); 81-125
0039-3312
2719-4302
Pojawia się w:
Studia Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poczet jurystów i ekonomistów (1). Maurycy Allerhand (1868-1942)
Lexicon of Polish Lawyers and Economists: Maurycy Allerhand – 2018 patron of “The Voice of Law”
Autorzy:
Redzik, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/498899.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Fundacja im. Aliny i Leszka Allerhandów
Tematy:
Maurcy Allerhand (1868-1942)
prawo handlowe
postępowanie cywilne
kodyfikacja prawa
Holokaust
commercial law
civil procedural law
law codification
Holocaust
Opis:
This section presents figures of the most distinguished Polish lawyers and economists. The aim is to provide a possibly broad depiction of their scientific, organizational, didactic and social achievements. In 2018, the patron of “The Voice of Law” is the patron of the Allerhand Institute – Maurycy Allerhand (1868-1942), and for this reason he will be presented as first in the “Lexicon of Polish Lawyers and Economists”.
Źródło:
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda; 2018, 1, 1-2; 141-155
2657-7984
2657-800X
Pojawia się w:
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Doręczenie pozwanemu wyroku zaocznego w sposób określony w art . 139 § 1 k.p.c. a ochrona jego praw. Zagadnienia wybrane
Autorzy:
Świeczkowski, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788168.pdf
Data publikacji:
2016-09-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
wyrok zaoczny
doręczenie wyroku
kodeks postępowania cywilnego
postępowanie cywilne
pozwany
judgment by default
to serve the judgment
deliver a judgment
the Code of Civil Procedure
civil law procedure
defendant
Opis:
The article undertakes to analyze the problem of delivery of the judgment by default with particular emphasis on the issue of the subsequent submission of the statement of opposition that judgment. In view of the fact that often plaintiff deliberately indicates an incorrect address of the defendant, which means that he has no knowledge of the judgment by default and his right to a court is then significantly reduced the author proposes to introduce sanctions for the plaintiff acting in this way.
Źródło:
Studia Prawnicze; 2016, 4 (208); 103-116
0039-3312
2719-4302
Pojawia się w:
Studia Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zdolność sądowa podmiotów ogólnego prawa cywilnego materialnego
Autorzy:
Robert, Obrębski,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/902409.pdf
Data publikacji:
2018-10-23
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
proceedings under civil law
private individual (natural person)
legal person
organisational units as stipulated by provisions of Article 64 § 11 of the Civil Proceedings Code
legal subject status
judicial capacity
legal circumstances
determination of legal relationships
postępowanie cywilne
strona procesu
osoba fizyczna
osoba prawna
jednostki organizacyjne z art. 64 § 11 k.p.c.
podmiotowość prawna
zdolność sądowa
sytuacja prawna
kreowanie stosunków prawnych
Opis:
Judicial capacity consists in the transposing of substantive law subjectivity to proceedings under civil law in a form allowing valid proceedings closing with a judgment, said proceedings involving the participation of a specific entity. A party without capacity for the status of specific subjective rights or legal relationship cannot expect to participate in a valid trial closing with a judgment. Three categories of entities with general legal capacity – private individuals (natural persons), legal persons, and organisational units as stipulated by provisions of Article 64 §11 of the Civil Proceedings Code – have been equipped with judicial capacity, as they can be party to legal relations constituting the subject of action. The participation of such entities in proceedings under civil law – while potentially concerning any case – shall only apply to cases under civil law wherein entities as duly indicated act to protect their legal circumstances associated with events potentially occurring prior to the commencement of judicial proceedings. They should only appear as parties in civil cases involving their activities on their own behalf and to their own benefit.
Źródło:
Studia Iuridica; 2018, 75; 131-166
0137-4346
Pojawia się w:
Studia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Granting an Enforcement Clause against Partners
Autorzy:
Daszczuk, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1912621.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
company law
partnerships
enforceability clause
civil liability
civil proceedings
prawo spółek
spółki osobowe
klauzula wykonalności
odpowiedzialność cywilna
postępowanie cywilne
Opis:
Pursuant to the Act of 9 November 2018 amending the Act – Code of Civil Procedure (Journal of Laws 2018, item 2385), there was a change in Article 7781 of the Act of 17 November 1964 – Code of Civil Procedure (consolidated text Journal of Laws 2018, item 1360 as amended) regarding the granting of an enforcement clause against the partners who are liable without limitation for the obligations of partnerships. This amendment was a consequence of the judgement of the Constitutional Tribunal of 3 October 2017 (SK 31/15, Journal of Laws 2017, item 1883), which stated that this provision was incompatible with Article 45 (1) and Article 77 (2) of the Constitution of the Republic of Poland (Journal of Laws 1997, no. 78, item 483 as amended). The purpose of this article is to analyse the new Article 7781 CCP in the context of the protection of creditors and partners
Na mocy ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. poz. 2385) znowelizowano art. 7781 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz.U. 2018, poz. 1360 z późn. zm.) dotyczący nadawania klauzuli wykonalności przeciwko wspólnikom spółek osobowych ponoszących odpowiedzialność bez ograniczenia całym swoim majątkiem za zobowiązania tych spółek. Zmiana ta była konsekwencją wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 października 2017 r. (SK 31/15, Dz.U. 2017, poz. 1883), który stwierdził zakresową niezgodność tego przepisu z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. 1997, nr 78, poz. 483 z późn. zm.). Celem niniejszego artykułu jest analiza nowego brzmienia art. 7781 k.p.c. w kontekście ochrony wierzycieli oraz wspólników spółek osobowych.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2020, 29, 4; 45-58
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Granica dopuszczalności tworzenia prawa procesowego przez sąd przy wydawaniu postanowienia o odrzuceniu pozwu
The limit of admissibility of the creation of procedural law by the court when issuing an order rejecting the statement of claim
Autorzy:
Wolwiak, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339100.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
civil procedure
judgment
legal loophole
analogy legis
application of law
postępowanie cywilne
orzeczenie
luka prawna
analogia legis
stosowanie prawa
Opis:
Zagadnieniem prawnym, któremu poświęcono opracowanie, jest problem zastosowania przez sąd przepisów prawnych jako podstawy decyzji wydawanej w prowadzonym postępowaniu rozpoznawczym. Aktualizuje się on w momencie, gdy jako podstawy orzeczenia sądu odnoszącego się do biegu procesu nie da się wskazać określonego przepisu Kodeksu postępowania cywilnego. Tymczasem wypowiedź sądu prowadzi do wyznaczenia nakazu odpowiedniego zachowania uczestników procesu wraz z wprowadzeniem upoważnienia do podjęcia przez nich działań odnoszących się do możliwości kontroli prawidłowości podjętej decyzji w ramach postępowania odwoławczego. Badania tekstu prawnego prowadzone są wówczas z wykorzystaniem reguły inferencyjnej – analogii legis – dla możliwości wydania przez sąd orzeczenia na podstawie przepisów normujących podobną sytuację procesową. Zakres podobieństw może być jednak dość rozbieżny, co prowadzi z kolei do pytania o stosowanie czy tworzenie przez sąd prawa. Opracowanie jest związane z przeprowadzeniem czynności w ramach formalno-dogmatycznej metody badawczej. Przedmiotem badania były obowiązujące przepisy prawa publicznego zawarte w Kodeksie postępowania cywilnego regulującym przebieg postępowania rozpoznawczego w sprawach cywilnych z poszerzeniem go o kontekst systemowy. W przebieg pracy badawczej włączone zostały różne elementy tej metody, poczynając od elementów systematycznych z kryteriami i typami wykładni prawa, wraz z odróżnieniem zasad i reguł prawnych, poprzez zagadnienie występowania luk w prawie aż do wykorzystania elementów rozumowania logicznego i analizy językowej tekstów prawnych w celu wypracowania podstaw do podjęcia przez sąd decyzji odnoszącej się prowadzonej sprawy cywilnej. Podsumowanie pracy badawczej z uwzględnieniem elementu krytycyzmu pozwoliło na konstatację braku prawidłowej regulacji mogącej być podstawą decyzji sądu o formalnym zakończeniu postępowania cywilnego. Nie da się przy tym uzasadnić zachowania ustawodawcy, który w sferze stosowania przepisów prawa publicznego nie wprowadził mimo kilkunastu nowelizacji odpowiednich zmian czy to przez zamieszczenie wyrażenia nieostrego w obszarze przesłanek prowadzenia postępowania, czy też przez bieżące ich aktualizowanie.
The legal issue addressed in the study is the problem of the court‘s application of legal rules as a basis for the decision rendered in the conducted exploratory proceedings. It arises when a specific provision of the Code of Civil Procedure cannot be identified as the basis for a court decision relating to the course of the trial. Meanwhile, the court‘s pronouncement leads to the designation of an order for the appropriate behavior of the participants in the trial along with the introduction of a mandate for their actions relating to the possibility of reviewing the correctness of the decision made on appeal. The examination of the legal text is then carried out using the rule of inference - analogy legis - for the possibility of issuing a decision by the court on the basis of the provisions regulating a similar procedural situation. But the extent of the similarities can be quite disparate, which in turn leads to the question of the court‘s appropriateness or creation of law. The study is related to the conduct of activities within the formal-dogmatic research method. The subject of the study was the current provisions of public law contained in the Code of Civil Procedure regulating the course of deliberative proceedings in civil cases with the extension of its systemic context. Various elements of this method were included in the course of the research work, ranging from systematic elements with criteria and types of legal interpretation, along with the differentiation of legal principles and rules, through the issue of gaps in the law, to the use of elements of logical reasoning and linguistic analysis of legal texts in order to develop the foundations for the court to make a decision relating to a pending civil case. The summary of the research work, taking into account the element of criticism, allowed us to conclude that there is no proper regulation that could be the basis for the court‘s decision on the formal termination of civil proceedings. It is impossible to justify the behaviour of the legislator, who in the sphere of application of public law provisions, despite more than a dozen amendments, has not introduced appropriate changes, either by including a vague expression in the area of premises for conducting proceedings, or by updating them on an ongoing basis.
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2022, 38; 205-222
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Institution of Coercion of Debtors in Civil Matters in the Kingdom of Poland in the Years 1815–1875
Autorzy:
Bieda, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618301.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
history of law
Polish Kingdom
Napoleonic Code
civil procedure
foreclosure
historia prawa
Królestwo Polskie
Kodeks Napoleona
postępowanie cywilne
egzekucja
Opis:
The Napoleonic Code, which was in force since 1808 first in the Duchy of Warsaw and then in the Kingdom of Poland, provided for the institution of personal coercion in civil matters in Title XVIII (Book III – On Different Modes of Acquiring Property). It was an enforcement measure consisting of sending the debtor to prison in order to force him to fulfil his obligations. Initially, the detention did not result in cancelling the  existing debt or did not exclude the possibility of carrying out a further enforcement procedure towards the debtor. Debtors were initially kept in detention centres or taken into police custody. Separate penitentiary bodies were appointed by decision of Administrative Council in 1832. The prison service as well as provisions of the Civil Procedure Code including detailed procedures for the use of coercive measures against debtors, have been defined both in the decision of the Administrative Council of 13/25 September 1832 and in subsequent administrative regulations issued by the Government Commission of Internal and Spiritual Affairs in 1848 and 1859. The 1848 regulations referred to civil jail located in Warsaw at Leszno, but there were no specific instructions for jails in remote regions, which resulted in numerous abuses. It was not until 1859 that the Leszno regulations covered the whole area of the Kingdom of Poland. Coercive measures against debtors could be an effective means of enforcement, although the obligation to provide funding necessary to ensure the livelihood of the debtor constitutes some limitation in applying such a measure. Such a situation meant that at first the debtor tried to enforce the debt using other means. A drawback of the abovementioned institution were problems with the internal organization of the civil detention, particularly in terms of real detention of these debtors, who – according to the source material – were often at large.
Kodeks Napoleona, obowiązujący od 1808 r. w Księstwie Warszawskim, a następnie w Królestwie Polskim, przewidywał w Księdze III (o różnego rodzaju sposobach nabycia własności) w tytule XVIII instytucję „przymusu osobistego w materyi cywilnej”. Był to środek egzekucyjny polegający na osadzeniu dłużnika w areszcie w celu zmuszenia go do wykonania ciążącego na nim zobowiązania, przy czym początkowo pozbawienie wolności nie powodowało umorzenia istniejącego długu ani nie wyłączało możliwości prowadzenia dalszej egzekucji z majątku dłużnika. Najpierw dłużników przetrzymywano w aresztach publicznych i aresztach policyjnych. Dopiero decyzją Rady Administracyjnej z 1832 r. utworzono odrębne organy penitencjarne. Organizacja aresztów cywilnych i przepisy kodeksu postępowania cywilnego, rozwijające szczegółowe procedury stosowania przymusu osobistego wobec dłużników, zostały określone w postanowieniu Rady Administracyjnej z dnia 13/25 września 1832 r. i w późniejszych przepisach administracyjnych wydawanych przez Komisję Rządową Spraw Wewnętrznych i Duchownych w 1848 i 1859 r. Regulacje z 1848 r. odnosiły się do aresztu cywilnego znajdującego się w Warszawie na Lesznie, natomiast nie było szczegółowej instrukcji dla aresztów mieszczących się na prowincji, co rodziło wątpliwości co do zasad ich organizacji i dawało możliwość licznych nadużyć. Ostatecznie dopiero instrukcja więzienna z 1859 r. rozszerzała obowiązywanie przepisów dla Leszna z 1848 r. na całe Królestwo Polskie. Instytucja przymusu osobistego dłużników w okresie obowiązywania francuskiej procedury cywilnej mogła być skutecznym środkiem egzekucyjnym, choć pewnym ograniczeniem w jego stosowaniu był obowiązek złożenia przez wierzyciela funduszy niezbędnych na utrzymanie dłużnika, co na pewno powodowało, że najpierw próbował on wyegzekwować dług za pomocą innych rodzajów egzekucji. Mankamentem omawianej instytucji były problemy z wewnętrzną organizacją aresztów cywilnych, w szczególności w zakresie rzeczywistego przetrzymywania w nich dłużników, którzy – jak wynika z materiału źródłowego – w praktyce często przebywali na wolności.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aspekty prawne wysłuchania dziecka w postępowaniu cywilnym
Legal aspects of hearing of a child in civil proceeedings
Autorzy:
Słyk, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/499097.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę
Tematy:
postępowanie cywilne
sąd opiekuńczy
rozwód
prawo rodzinne
wysłuchanie dziecka
civil proceedings
guardianship court
divorce
family law
hearing of a child
Opis:
Opracowanie poświęcone jest instytucji wysłuchania dziecka w postępowaniu cywilnym. Autor analizuje ten instrument prawny w perspektywie różnych form udziału dziecka w postępowaniu sądowym. Dokonuje przeglądu unormowań prawa międzynarodowego oraz Konstytucji RP. Główna część opracowania dotyczy przepisów Kodeksu postępowania cywilnego normujących wysłuchanie dziecka w postępowaniu procesowym oraz nieprocesowym. W szczególności omówione zostały pojawiające się w piśmiennictwie kontrowersje dotyczące obligatoryjnego charakteru wysłuchania dziecka oraz sposobu jego przeprowadzenia. Autor staje na stanowisku, że decydująca o przeprowadzeniu wysłuchania powinna być dokonana przez sędziego ocena zdolności dziecka do wzięcia udziału w tej czynności. Powinna ona uwzględniać jego rozwój umysłowy, stan zdrowia i stopień dojrzałości dziecka. Rozważania uzupełnione zostały prezentacją dotychczasowych ustaleń empirycznych w zakresie omawianej instytucji prawnej.
This subject of this paper is the institution of hearing of a child in a civil procedure. The author is analysing this legal instrument in a perspective of different forms of child’s participation in court proceedings. He is making review of legal provisions of international law and Polish Constitution. The main part of the paper is concerns the provisions of the Civil proceedings Code, which are regulating hearing of a child in a trial proceedings and non-trial proceedings. In particular discussed were the controversies appearing in legal doctrine concerning the obligatory status of hearing of a child and manners to perform it. The Author is of the opinion that the judge’s evaluation of the child’s ability to participate in such action, taking into account its mental development, health status and maturity level, should be decisive, whether to perform hearing of a child or not. The elaborations were supplemented with a presentation concerning empirical finding concerning the said legal institution.
Źródło:
Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka; 2015, 14, 4; 9-31
1644-6526
Pojawia się w:
Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
System biegłych sądowych w sprawach cywilnych we Francji
The system of court experts in civil matters in France
Autorzy:
Rylski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2170529.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Instytut Wymiaru Sprawiedliwości
Tematy:
postępowanie cywilne
dowód z opinii biegłych
ocena dowodów
biegły
prawo francuskie
Civil proceedings
expert evidence
evidence assessment
expert
French law
Opis:
Opracowanie ma na celu przybliżenie zasad funkcjonowania systemu biegłych sądowych we Francji, zwłaszcza w postępowaniach cywilnych. W ramach artykułu omówiono ustrojowy status biegłych, mechanizm powoływania biegłych w postępowaniu cywilnym i rolę stron na tym etapie. Przedstawiono także procesowe możliwości udziału stron w przygotowaniu opinii przez biegłego oraz jej ocenę i kwestionowanie. W szczegółowy sposób ukazano zasady sporządzania listy biegłych we Francji i znaczenie tej listy dla systemu powoływania biegłych w tym kraju. Nakreślono też kwestę uiszczania przez strony zaliczek na wynagrodzenie biegłych oraz ostateczny sposób ich rozliczania. Autor artykułu omawia ponadto nadzór nad biegłymi, a także możliwości ich dyscyplinowania. W konkluzjach wskazuje na te z francuskich uregulowań, które mogłyby być wykorzystane w innych systemach prawnych, w tym w Polsce.
The aim of the study is to present the principles of the functioning of the system of court experts in France in relation to civil proceedings. The article discusses the systemic status of experts, the mechanism of appointing experts in civil proceedings and the role of the parties at this stage. The procedural possibilities of the parties’ participation in the preparation of the expert opinion as well as the possibilities of its assessment and questioning were also presented. The method of financing expert opinions and awarding remuneration to experts was indicated. The rules for entering experts on the list of experts in France and the importance of this list for the system of appointing experts in this country were discussed in detail. The issue of advance payments by the parties for the remuneration of experts and the final method of their settlement was also presented. Attention was also drawn to the method of supervision over experts and the possibilities of disciplinary actions against them. The conclusions indicated those French regulations that could be used in other legal systems, including the one in Poland.
Źródło:
Prawo w Działaniu; 2022, 50; 90-111
2084-1906
2657-4691
Pojawia się w:
Prawo w Działaniu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie art. 321 k.p.c. w sprawach odwołań od decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej
Autorzy:
Dąbrowski, Łukasz D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391376.pdf
Data publikacji:
2016-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
Office of Electronic Communications
civil procedure
Telecommunications Law
court’s cognition
Urząd Komunikacji Elektronicznej
postępowanie cywilne
prawo telekomunikacyjne
kognicja sądu
Opis:
W sprawach określonych art. 206 ust. 2 ustawy Prawo telekomunikacyjne przedsiębiorcom telekomunikacyjnym przysługuje odwołanie do Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Warszawie. Postępowanie przed SOKiK jest postępowaniem merytorycznym, pierwszoinstancyjnym, toczącym się według przepisów kodeksu postępowania cywilnego. Stosuje się więc tu wszystkie przepisy procesowe, w tym art. 321 k.p.c. Zastosowanie art. 321 k.p.c. w sprawach telekomunikacyjnych budzi wątpliwości w praktyce, a dotyczy podstawowego zagadnienia postępowania cywilnego, jakim jest przedmiot wyrokowania. Celem opracowania jest wykazanie, że przepis art. 321 k.p.c. ma zastosowanie w sprawach z zakresu telekomunikacji z uwzględnieniem specyfiki spraw tego rodzaju, a w szczególności to, iż postępowanie przed SOKiK ma wymiar kontrolny działalności regulacyjnej Prezesa UKE. Nie może być uważane za naruszenie art. 321 k.p.c. uchylenie decyzji administracyjnej wydanej przez Prezesa UKE w całości lub w części w sytuacji, gdy istnieje potrzeba dokonania w całości lub w części niezbędnych dla rozstrzygnięcia sprawy ustaleń. Analizie poddano orzeczenia sądów powszechnych i Sądu Najwyższego z zakresu spraw telekomunikacyjnych, w szczególności orzeczenia wydawane w sprawach z odwołań od decyzji Prezesa UKE określających warunki współpracy międzyoperatorskiej w zakresie wysokości stawek stosowanych we wzajemnych międzyoperatorskich rozliczeniach oraz nakładające kary.
In cases specified in Article 206 (2) of the Telecommunications Law, communications entrepreneurs have the right to appeal to the Court of Competition and Consumer Protection in Warsaw. The CCCP procedure is the first instance procedure under the Code of Civil Procedure. Thus, all the procedural provisions, including Article 321 CCP, are applicable. The application of Article 321 CCP in telecommunications cases is controversial in practice and is connected with the basic issue of civil procedure, i.e. rulings. The article aims to highlight that Article 321 CCP is applicable in telecommunications cases when the specificity of these cases is taken into account, especially the fact that the CCCP procedure is supervisory in nature and checks the regulatory activities of the President of the Office of Electronic Communications. Thus, a reversal of the whole or a part of the administrative decision issued by the OEC President cannot be treated as the violation of Article 321 CCP when there is a need to establish all or some facts in order to make a judgement. The article analyses the rulings of common courts and the Supreme Court in telecommunications cases, especially in appeals against the OEC President’s decisions determining conditions for telecommunication operators’ cooperation and termination rates and those imposing penalties.
Źródło:
Ius Novum; 2016, 10, 4; 157-169
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The position of the debtor and the creditor under the Brussels I bis Regulation
Pozycja dłużnika i wierzyciela na gruncie rozporządzenia Bruksela I bis
Autorzy:
Staszczyk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951426.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
automatic enforcement
civil procedure
foreign court judgments
EU law
“second generation” regulations
automatyczna wykonalność
postępowanie cywilne
orzeczenia sądów zagranicznych
prawo unijne
rozporządzenia „drugiej generacji”
Opis:
The intensification of trans-border legal turnover between the EU-member states and the stable growth of legal regulations result in the development of European Procedural Law. The question of recognition and enforcement of foreign judgments, beside the domestic jurisdiction, form the principal foundations of the so called European Law of Civil Procedure. To a great extent, the European law in this issue has dislodged or is dislodging the domestic regulations of EU-member states. This article presents the conditions of enforcement of foreign judgments on the basis of Regulation (EU) No 1215/2012 of the European Parliament and of the Council of 12 December 2012 on jurisdiction and the recognition and enforcement of judgments in civil and commercial matters and an attempt of their valuation.
Intensyfikacja transgranicznego obrotu prawnego między państwami członkowskimi Unii Europejskiej oraz ciągły wzrost liczby unijnych regulacji prawnych powodują rozwój europejskiego prawa procesowego. Zagadnienie dotyczące uznawania i wykonywania zagranicznych orzeczeń oraz jurysdykcja krajowa tworzą zasadnicze zręby tzw. europejskiego prawa procesowego cywilnego. W znacznej mierze prawo europejskie w tym obszarze wypiera lub już wyparło przepisy prawa krajowego poszczególnych państw członkowskich. W niniejszym opracowaniu przedstawiono warunki wykonalności orzeczeń sądów zagranicznych na gruncie rozporządzenia PE i Rady (UE) nr 1215/2012 z 20 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych oraz próbę ich oceny.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2015, XCIV (94); 109-121
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oddalenie powództwa oczywiście bezzasadnego w świetle art. 6 EKPC
Dismissal of the claim manifestly unfounded in the light of Art. 6 of the ECHR
Autorzy:
Jaroniewska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2140613.pdf
Data publikacji:
2022-10-04
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
civil procedure
obvious groundlessness
right to a fair trial
claim unknown to the law
postępowanie cywilne
oczywista bezzasadność
prawo do sądu
roszczenie nieznane prawu
Opis:
Przedmiot badań: Nowelizacją z 4 lipca 2019 r. do Kodeksu postępowania cywilnego wprowadzono szereg istotnych dla polskiej procedury cywilnej zmian. Jedną z nich jest uregulowana w art. 1911 możliwość oddalenia na posiedzeniu niejawnym przez sąd powództwa w przypadku jego oczywistej bezzasadności. Instytucja ta wywołuje kontrowersje w zakresie urzeczywistniania prawa jednostki do sądu. Na mocy komentowanego przepisu sąd może dokonać oceny wniesionego powództwa w początkowym stadium rozpoznania sprawy, bez podejmowania jakichkolwiek czynności. Z jednej strony zatem przepis ten realizuje postulat usprawnienia postępowania, natomiast z drugiej – w przypadku oddalenia powództwa, a następnie uprawomocnienia się wydanego w tym przedmiocie wyroku, zachodzi res iudicata, która uniemożliwia ponowne dochodzenie przez powoda tego samego roszczenia przeciwko tej samej osobie na drodze sądowej, co pociąga za sobą dotkliwe konsekwencje. Cel badawczy: Zasadniczym celem artykułu jest zbadanie zgodności instytucji oddalenia powództwa oczywiście bezzasadnego z prawem do sądu zagwarantowanym zarówno przez ustawodawcę krajowego, jak i akty prawa europejskiego. Autorka opracowania podda również pod rozwagę, czy Europejski Trybunał Praw Człowieka może stwierdzić naruszenie przez sąd krajowy prawa dostępu do sądu, pomimo analogii instytucji oddalenia powództwa jako oczywiście bezzasadnego oraz instytucji odrzucenia przez ETPC skargi w trybie art. 35 Konwencji. Metoda badawcza: W niniejszym artykule zastosowano metodę językowo-logiczną oraz prawno-porównawczą. Wykorzystując analizę komparatystyczną, ukazano aktualne orzecznictwo ETPC oraz sądów polskich. Wyniki: Instytucja oddalenia powództwa jako oczywiście bezzasadnego niewątpliwie służy przyspieszeniu postępowania cywilnego. Jest również dopuszczalna w świetle praw zagwarantowanych w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, w szczególności jej art. 6, jednak wyłącznie w sytuacji, gdy nie narusza ona istoty prawa do sądu i urzeczywistnia właściwy cel.
Background: The amendment of July 4, 2019 to the Code of Civil Procedure introduces a few changes vital for the Polish civil procedure. One of them is the possibility, regulated in Article 1911, for the court to dismissthe action case it lacks in a closed session in the merit. This institution has generated controversy in terms of exercising the individual’s right to a court. Under the provision in question, the court may evaluate the filed action at the initial stage of hearing the case without taking any action. On the one hand, therefore, this provision achieves a goal of streamlining proceedings, while on the other hand – in the event that a claim is dismissed and a judgment in this regard becomes final, res judicata occurs, which makes it impossible for a plaintiff to pursue the same claim against the same person again in court, which entails severe consequences. Research purpose: The article aims to examine the compatibility of the institution of dismissal of a manifestly unfounded claim with the right to a fair trial guaranteed by both national legislation and acts of European law. The author also discusses whether the European Court of Human Rights may ascertain violation of the right of access to a court by the national court, despite the analogy of the institution of dismissal of the claim as manifestly unfounded and the institution of rejection of the complaint by the ECHR under Art. 35 of the Convention. Methods: In this article linguistic-logical and legal-comparative methods are used. Using the comparative analysis, the current case law of the ECHR and Polish courts is presented. Conclusions: The institution of dismissal of the claim as manifestly unfounded undoubtedly serves to speed up the civil proceedings. It is also admissible in the light of the rights guaranteed by the European Convention on Human Rights, in particular its Art. 6, but only if it does not infringe the essence of the right to a fair trial and fulfills the proper purpose.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2022, 124; 21-38
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z doświadczeń historyka prawa jako biegłego sądowego
From the experience of a historian of law in the capacity of an expert witness before the court
Autorzy:
Uruszczak, Wacław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/533268.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
judicial proceeding
civil proceeding
evidence in trial
expert witness
expert witness in history of law
history of law
Roman Catholic Parish in Niepołomice
postępowanie sądowe
postępowanie cywilne
dowody w procesie
biegły sądowy
biegły sądowy z historii prawa
historia prawa
parafia rzymskokatolicka w Niepołomicach
Opis:
The judiciary construed as the operation of courts is based on the principle known from its Latin expression as iura novit curia, which means that “the court knows the law”, which originated with the authors of mediaeval glosses. The rule means that courts should have the fullest possible, even if not complete, knowledge of the law that they are bound to apply in reference to the facts (events) determined in the basic court procedure, understood as events taking place in the external world. History of law is a field of legal sciences. A historian of law has certain specialist knowledge. In the article, the author discusses the court cases in which he was appointed as an expert witness historian of law. For example, he participated in trial before the Regional Court in Wieliczka by the Roman Catholic Parish in Niepołomice vs the District State Forest Authority. The task was to define the legal character of a benefit resulting from the charter of King Casimir the Great (Kazimierz Wielki) of 4th October 1358. Expert witnesses are summoned to ascertain facts. In the case of an expert witness historian of law, the question, however, looks differently. In this case, the opinion refers not to the realm of pure facts but rather to the legal assessment of these facts in the light of the law binding on the date of the event, construed not only through the letter of the law, but also with the acknowledgement of the contemporary adjudication and the legal doctrine of the time. An expert witness historian of law ascertains the facts against the background and in relation to law. Law, as a rule, defines the essence of a given fact in the light of law. The object of opinion of an expert witness historian of law is thus not only the contents of law that was binding in the past, but rather the practice of its application in a given time and space. Law of the past, especially distant, lies within the notional scope of foreign law, as mentioned in Art. 1143 § 3 of the Civil Procedure Code.
Wymiar sprawiedliwości rozumiany jako działalność sądów opiera się na zasadzie znanej w swej łacińskiej formule iura novit curia, czyli „sąd zna prawo”, pochodzącej od średniowiecznych glosatorów. Reguła ta oznacza, że sądy winny posiadać jak najpełniejszą, jeśli nawet nie całkowitą znajomość prawa, które zobowiązane są stosować w odniesieniu do ustalonych w procesie sądowym faktów (zdarzeń), rozumianych jako zaszłości w świecie zewnętrznym. Historia prawa jest dziedziną nauki prawa. Historyk prawa posiada pewną specjalistyczną wiedzę. W artykule autor omawia sprawy sądowe, w których był powoływany jako biegły historyk prawa. W szczególności z jego udziałem toczył się proces wszczęty przed Sądem Rejonowym w Wieliczce przez Parafię Rzymsko-Katolicką w Niepołomicach przeciwko Okręgowej Dyrekcji Lasów Państwowych. Zadaniem miało być ustalenie charakteru prawnego świadczenia wynikającego z aktu erekcyjnego króla Kazimierza Wielkiego z dnia 4 października 1358 r. Biegli powoływani są do ustalenia faktów. W przypadku biegłego historyka prawa kwestia ta przedstawia się jednak inaczej. Przedmiotem opinii jest w tym przypadku nie tyle sfera czysto faktyczna, ile ocena prawna tych faktów w świetle obowiązującego w dacie zdarzenia prawa postrzeganego nie tylko przez literę tego prawa, ale także z uwzględnieniem judykatury tego czasu, a także doktryny prawnej. Biegły historyk prawa ustala fakty na tle i w związku z prawem. Prawo określa z reguły istotę danego faktu w świetle prawa. Przedmiotem opinii biegłego historyka prawa jest nie tylko treść obowiązującego w przeszłości prawa, co praktyka jego stosowania w danym miejscu i czasie. Prawo w przeszłości, zwłaszcza odległej mieści się w zakresie pojęciowym prawa obcego, o którym mowa jest w art. 1143 § 3 kodeksu postępowania cywilnego.
Źródło:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2014, 17; 303-310
1733-0335
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Instytucja zgłaszania zastrzeżeń do protokołu po nowelizacji Kodeksu postępowania cywilnego
Institution of Recording Reservations in the Minutes After the Amendment of the Code of Civil Procedure
Autorzy:
Partyk, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1197589.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
civil procedure
reservation regarding the minutes
court defi ciencies of the
procedural law
fi lling the appeal
fair trail
postępowanie cywilne
zastrzeżenie do protokołu
uchybienia sądu
wnoszenie apelacji
rzetelny proces
Opis:
In accordance with the current wording of Article 162 of Code of Civil Procedure, the parties represented by professional proxies are, as a rule, obliged to raise objections that are recorded to the minutes in order to note the court’s observed procedural deficiencies - on pain of losing the right to invoke these deficiencies at a later date. This rigour applies even if subsequently a party terminates or withdraws the power of attorney. The article analyses the institution of Article 162 of the Civil Procedure Code in both its new and previous form. It was pointed out that the current content of Article 162 of the Code of Civil Procedure may give way to a number of doubts concerning interpretation, since the objections raised by the parties acting independently in the civil case are treated differently then those represented by proxies. In the article it was stated that there is a need to consider introducing certain legislative changes - in order to mitigate the excessive rigour of the current provisions.
Zgodnie z obecnym brzmieniem art. 162 k.p.c. strony reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników co do zasady mają obowiązek zgłaszania zastrzeżeń do protokołu celem odnotowania dostrzeżonych uchybień procesowych sądu – pod rygorem utraty prawa powoływania się na te uchybienia w czasie późniejszym. Owy rygor stosowany jest nawet jeśli następczo strona wypowie lub cofnie pełnomocnictwo. W artykule analizie poddano instytucję art. 162 k.p.c. zarówno w nowym, jak i w poprzednim kształcie. Zwrócono uwagę, iż aktualna treść art. 162 k.p.c. może budzić szereg wątpliwości interpretacyjnych, skoro odmiennie traktuje się zgłaszanie zastrzeżeń przez strony występujące w procesie samodzielnie w odróżnieniu od tych, które są reprezentowane przez zawodowych pełnomocników. W artykule zaakcentowano potrzebę wprowadzenia określonych zmian legislacyjnych – celem łagodzenia nadmiernego rygoryzmu tej regulacji.
Źródło:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały; 2020, 2(27); 107-124
1689-8052
2451-0807
Pojawia się w:
Studia Prawnicze: rozprawy i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 16

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies