Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Jurgiel-Aleksander, Alicja" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    „Bycie obywatelem” w wypowiedziach pokolenia 20 plus i ich fenomenograficzna rekonstrukcja
    “Being a citizen” in the narratives of the 20 plus generation and their phenomenographic reconstruction
    Autorzy:
    Jurgiel-Aleksander, Alicja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/431654.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    obywatelskość
    edukacja obywatelska
    pokolenie
    fenomenografia
    citizenship
    civic education
    generation
    phenomenography
    Opis:
    Celem niniejszego tekstu jest pokazanie, w jaki sposób studenci, należący do pokolenia 20 plus – czyli urodzeni i wychowani po 1989 roku w Polsce – rozumieją sens obywatelskości. Na podstawie prostego zabiegu – sprowadzającego się do zebrania otwartych wypowiedzi na temat tego, czym według ciebie jest bycie obywatelem, i ich fenomenograficznej analizy – autorka pokazuje dwie domeny obywatelskości, które rządzą ich opisem. Pierwsza to bycie obywatelem jako bycie intelektualnie i działaniowo zaangażowanym podmiotem z silnie wyeksponowanym pierwiastkiem „ja”, ale opisywanym za pomocą konstrukcji nieobywatela, czyli kogoś, kto nie tylko nie działa w sferze publicznej, ale łatwo poddaje się manipulacji. Druga to postać zakorzenionego w tradycji i historii narodu obywatela, którego istota bycia wynika z tego, że został „dobrze wychowany” albo „dobrze wykształcony”. Każdy z tych typów zakorzeniony jest w instrumentalnie traktowanej edukacji obywatelskiej, która redukuje rozumienie demokracji do sprawowania władzy przez większość, a nie uczy respektowania słabszego.
    The aim of this text is to demonstrate how students over twenty (born and raised in Poland after 1989) conceptualize citizenship. The author argues for two domains of citizenship based on the collection and phenomenographic analyses of open narratives on what it means for the respondents to be citizens. The first domain describes the citizen as an intellectually engaged and task-oriented agent with a strong “ego” but in fact as a “non-citizen”, a construct described as somebody inactive civically and prone to manipulation. The second domain describes the national rooted in his/her tradition and history, whose civic identity is about “proper” upbringing and education. Both types are rooted in instrumental civic education which reduces the concept of democracy to the rule of majority rather than teaching respect for the weaker.
    Źródło:
    Dyskursy Młodych Andragogów; 2019, 20; 51-62
    2084-2740
    Pojawia się w:
    Dyskursy Młodych Andragogów
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fenomenografia i jej poznawcze konsekwencje w świetle projektu na temat doświadczeń edukacyjnych dorosłych. Refleksja badacza
    Phenomenography as a research method and its cognitive consequences in the light of one research project on adult learning experiences. Researcher’s reflection
    Autorzy:
    Jurgiel-Aleksander, Alicja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/417644.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Akademickie Towarzystwo Andragogiczne
    Tematy:
    phenomenography
    adult learning
    educational experiences
    fenomenografia
    uczenie się dorosłych
    doświadczenia edukacyjne
    Opis:
    The main aim of this article is to reconstruct the basic features of phenomenography as the methodological approach and method of gathering data in educational research. Referring to publications of Ferec Marton, the main creator of this method, the author tries to name basic issues important for researchers who want to undertake phenomenography in their projects. What is more she unveils her experiences connected with her own research on adult learning conducted in the phenomenography perspective. In her opinion, there are very important cognitive consequences of applying this method in projects which create its potential at the same time. The first one is that phenomenography does not divide the world of our experiences into black and white; it feeds the shadows and allows to define the world through the prism of different colours of one phenomenon. The second feature is showing that the distinction of experiences is rooted in the world of culture in which we exist. The third is that thanks to this method a researcher does not only reconstruct social practices but they can show that a society needs these practices and cannot even imagine that their everyday life could be changed.
    Głównym celem niniejszego tekstu jest rekonstrukcja głównych założeń fenomoenografii jako metody stosowanej w badaniach edukacyjnych. Odnosząc się publikacji Ferenca Martona – twórcy tej metody – autorka stara się wyróżnić główne kwestie, na które warto zwrócić uwagę badaczy, którzy chcą realizować swoje projekty w tej właśnie perspektywie. Co więcej, odwołując się do własnych doświadczeń badawczych obejmujących problem uczenia się dorosłych, ujawnia refleksje na temat fenomenografii. Zdaniem autorki artykułu istnieje kilka poznawczych konsekwencji stosowania tej metody w projektach, które jednocześnie kształtują jej potencjał. Po pierwsze, w naturze fenomenografii nie jest dzielenie świata naszych doświadczeń na biały i czarny, ale raczej definiowanie jego znaczenia przez pryzmat rożnych odcieni doświadczanego zjawiska. Po drugie, różnica w doświadczaniu świata przez podmioty jest pochodną kultury, w której funkcjonujemy. Po trzecie, fenomenografia nie tylko rekonstruuje praktyki społeczne, ale jednocześnie pokazuje, że istnieje na nie społeczne zapotrzebowanie.
    Źródło:
    Rocznik Andragogiczny; 2016, 23; 267-282
    1429-186X
    2391-7571
    Pojawia się w:
    Rocznik Andragogiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “Good education” and its instrumental description in the narrations of adults who have become students
    „Dobra edukacja” i jej instrumentalny sposób opisu w wypowiedziach dorosłych, którzy stali się studentami
    Autorzy:
    Jurgiel-Aleksander, Alicja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2130670.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    good education
    phenomenography
    instrumentality
    dobra edukacja
    fenomenografia
    instrumentalizm
    Opis:
    The author of this article argues that the problem of good education is a public issue. Inspired by theorist G.J.J. Biesta who posed questions regarding the significance of good education, the author interviewed adult students about this phenomenon. The phenomenographic analyses of students’ statements unveiled three description categories of good education. These are: good education as a synonym of the school which fulfils standards of teaching, good education as an instrument of human success and good education as a tool of human enlightening. All the students’ descriptions led to the observation that the common horizon of the understanding of good education was the idea of education as a method which is goal oriented. This means that good education is described here through the prism of concrete aims and effective tools, but not by means of problematic ideas and values which serve these goals. This attitude may result in instrumental relations between people and the world, and the quality of the (worse) human condition
    Autorka niniejszego tekstu podejmuje głos w sprawie dobrej edukacji jako ważnej kwestii publicznej. Inspirując się pytaniem współczesnego teoretyka G.J.J. Biesta, co to znaczy, że edukacja jest dobra, przeprowadza wywiady wśród dorosłych studentów, będących jednocześnie rodzicami, na ten właśnie temat. Ujawnione w wyniku fenomenograficznej analizy kategorie opisu tak zwanej „dobrej edukacji” rozumianej jako a) wywiązywanie się szkoły ze standardów nauczania, b) traktowanie edukacji jako środka do kariery, c) traktowanie szkolnej edukacji jako narzędzia „oświecania”, pokazują wyraźnie, że dominującym horyzontem jej rozumienia jest widzenie w edukacji głównie metody nauczycielskiego postępowania w celu osiągnięcia zamierzonego efektu kształcenia. Chodzi zatem o realizację celów już zdefiniowanych, a nie o wartość i znaczenie tego celu czy problematyzowanie idei, którym edukacja miałaby służyć. To, jak twierdzi autorka, może przenosić się na budowanie instrumentalnych relacji człowiek – świat i jakość naszej (gorszej) ludzkiej kondycji.
    Źródło:
    Dyskursy Młodych Andragogów; 2020, 21; 65-75
    2084-2740
    Pojawia się w:
    Dyskursy Młodych Andragogów
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Praktyki uczenia się bycia rodzicem w narracjach 30-latków o wychowaniu własnych dzieci. Implikacje andragogiczne
    Learning practices of being a parent in the narratives of 30 year old people on their children upbringing. Andragogic implications
    Autorzy:
    Jurgiel-Aleksander, Alicja
    Ilkiewicz, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950335.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    doświadczenie uczące (learning experience)
    fenomenografia
    koncepcje wychowania
    instrumentalne uczenie się
    learning experience
    phenomenography
    concepts of upbringing
    instrumental learning
    Opis:
    Głównym założeniem przyjętym w niniejszym artykule jest to, że doświadczenie bycia rodzicem jest jednym z tych, które tworzy szanse nam dorosłym na uczenie się. W tym sensie autorki nawiązują do ważnego w andragogice zagadnienia dotyczącego mechanizmu konstruowania uczących doświadczeń (learning experience). Aby je zidentyfikować, autorki przeprowadzają wśród trzydziestolatków badanie fenomenograficzne dotyczące tego, jak rozumieją oni wychowanie. Proste pytania typu: czym jest dla ciebie wychowanie?, co to znaczy, że jesteś rodzicem? stały się inspiracją dla rodzicielskich opowieści. W rezultacie analizy wypowiedzi badanych wyłoniono cztery koncepcje wychowania: (a) wychowywanie jako rozpoznawanie i realizacja potrzeb dziecka, (b) wychowywanie jako odkrywanie dziecka, (c) wychowywanie jako konsekwentne działanie zamierzające do założonego celu, (d) wychowywanie jako proces, dzięki któremu dochodzi do przedefiniowania siebie jako dorosłego w nowej roli. Wspólną cechą tych koncepcji jest instrumentalny sposób podejścia do dzieci, ale także do siebie jako dorosłych. A jak sugerują autorki, nie jest on wyłącznie rezultatem wewnętrznych przekonań badanych, ale cechą kultury, w której żyjemy.
    The key argument in this article is that being a parent creates learning opportunities. In that sense the authors refer to the main issue presented in the andragogic field, which is construction of learning experience. For that reason they asked 30 year old parents about their understanding of upbringing process. The following simple questions posed in the phenomenographic style became triggers for in-depth narratives by the parents: what is upbringing in your opinion?, what does it mean that you are a parent? As the result of analyses of the stories the authors identify four types of upbringing concepts rooted in the parents’ experience. These are: (a) upbringing as recognition and fulfilment of children needs, (b) upbringing as the process of learning a child, (c) upbringing as activity oriented to fulfil the aims defined by parents, (d) upbringing as the process of redefining new roles of the adult. The common feature of all these concepts is instrumental attitude towards children and towards parents themselves. As the authors argue that such an attitude is not the result of parental beliefs but first of all the impact of the culture they live in.
    Źródło:
    Dyskursy Młodych Andragogów; 2018, 19; 113-122
    2084-2740
    Pojawia się w:
    Dyskursy Młodych Andragogów
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    THE MECHANISM OF CREATING EDUCATIONAL EXPERIENCE AS THE INDICATOR OF EDUCATIONAL COMPETENCE IN THE NARRATIONS OF ADULT STUDENTS. AN EXCERPT FROM A CASE STUDY
    Mechanizm konstruowania doświadczenia edukacyjnego jako wskaźnik kompetencji edukacyjnych w narracjach studentów. Studium przypadku
    Entwicklungsmechanismus der Bildungserfahrungen als Indikator der Bildungskompetenz in narrativen Interviews mit Studenten. Ein Auszug aus einer Fallstudie
    Autorzy:
    Alicja, Jurgiel-Aleksander
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/464403.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Akademickie Towarzystwo Andragogiczne
    Tematy:
    educational competence
    educational experience
    narration
    phenomenography
    kompetencja edukacyjna
    doświadczenie edukacyjne
    narracja
    fenomenografia
    Bildungskompetenz
    Bildungserfahrungen
    Narration
    Phänomenographie
    Opis:
    This text is a result of qualitative investigation on the mechanism of creating educational competence in the light of adults’ learning experience. The author presents three kinds of educational experience based on phenomenographic analysis of non – traditional students’ narrations about their educational biographies. She names these phenomena as: (a) educational experience as a result of staying in an educational institution and as a result of knowledge absorption, (b) educational experience as a consequence of lack of education appropriate for the expectations of the subjects on every level of their learning process, (c) educational experience as being in the position of the sources exchange (material, intellectual, and social).
    Niniejszy tekst jest rezultatem badań jakościowych autorki na temat konstruowania doświadczeń edukacyjnych dorosłych w ciągu ich życia jako implikujących pojawienie się kompetencji edukacyjnej. Autorka krytycznie prezentuje trzy typy doświadczeń edukacyjnych zrekonstruowanych w oparciu o fenomenograficzną analizę biografii edukacyjnych nietradycyjnych studentów. Nazywa je w następujący sposób: (a) doświadczenie edukacyjne jako rezultat przebywania w instytucji kształcącej i absorpcji wiedzy, (b) doświadczenie edukacyjne jako konsekwencja niedoświadczania edukacji adekwatnej do oczekiwań badanych na każdym etapie ich życia, (c) doświadczanie edukacyjne jako bycie w sytuacji wymiany zasobów intelektualnych, społecznych i materialnych. Wszystkie te opisy dotyczą dorosłych w wieku 30 i 40 lat, którzy zdecydowali się powrócić do sytemu edukacyjnego, a pochodzą z rodzin, gdzie nie było tradycji zdobywania wykształcenia, to znaczy z rodzin o robotniczym statusie i dopiero teraz mają szansę uczestniczenia w edukacji na poziomie uniwersyteckim. Z narracji badanych wynika, że ich edukacja miała zawsze instrumentalny i adaptacyjny charakter – co w rezultacie stało się barierą w kształtowaniu kompetencji edukacyjnej jako kulturowej związanej z tym, jak rozumieją oni i interpretują świat, w którym żyją. Badani są krytyczni wobec szkoły, ale trzeba przyznać, że kompetencja edukacyjna rozumiana jako sposób uczestnictwa w życiu kulturowym – jeśli się w ich narracjach w ogóle pojawiła – została usytuowana właśnie na poziomie edukacji uniwersyteckiej.
    Der vorliegende Text ist ein Ergebnis der von der Autorin durchgeführten Forschungen zur Schaffung von Bildungserfahrungen der Erwachsenen im Laufe ihres Lebens. Diese verursachen, dass es zur Bildungskompetenz kommt. Die Autorin stellt kritisch drei Typen von Bildungserfahrungen dar, die auf Basis der phänomenographischen Analyse der Bildungsbiographien nicht-traditioneller Studenten wiederhergestellt wurden. Es wird Folgendes angeführt: a) Bildungserfahrung als Ergebnis des Aufenthaltes in einer Bildungseinrichtung, b) Bildungserfahrung als Folge dessen, dass man in jedem Lebensabschnitt eine die Erwartungen der Befragten erfüllende Bildung nicht erhält, c) Bildungserfahrung als Austausch von intellektuellen, gesellschaftlichen und materiellen Ressourcen. Alle diese Beschreibungen beziehen sich auf Erwachsene im Alter zwischen 30 und 40 Jahren, die sich entschieden, zum Bildungssystem zurückzukehren und dabei aus Familien kommen, in denen es keine Tradition gab, eine universitäre Ausbildung zu machen, d.h. aus Arbeiterfamilien. Sie erhalten somit erstmals in der Generationenfolge einen Zugang zur Universitätsbildung. Aus den Aussagen der Befragten geht hervor, dass ihre Bildung immer einen instrumentellen Charakter hatte und auf Anpassung abzielte, was im Endeffekt zum Hindernis bei Gestaltung der Bildungskompetenz als einer kulturellen Kompetenz wurde, verbunden damit, wie sie die Welt, in der sie leben, verstehen und interpretieren. Die Befragten stehen gegenüber der Schule kritisch. Man muss aber zugeben, dass die als die Art und Weise der Beteiligung am kulturellen Leben verstandene Bildungskompetenz, wenn sie in ihren Aussagen überhaupt erscheint, gerade mit der Universitätsbildung verbunden wird.
    Źródło:
    Edukacja Dorosłych; 2014, 1(70)
    1230-929X
    Pojawia się w:
    Edukacja Dorosłych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies