Praktyki uczenia się bycia rodzicem w narracjach 30-latków o wychowaniu własnych dzieci. Implikacje andragogiczne

Głównym założeniem przyjętym w niniejszym artykule jest to, że doświadczenie bycia rodzicem jest jednym z tych, które tworzy szanse nam dorosłym na uczenie się. W tym sensie autorki nawiązują do ważnego w andragogice zagadnienia dotyczącego mechanizmu konstruowania uczących doświadczeń (learning experience). Aby je zidentyfikować, autorki przeprowadzają wśród trzydziestolatków badanie fenomenograficzne dotyczące tego, jak rozumieją oni wychowanie. Proste pytania typu: czym jest dla ciebie wychowanie?, co to znaczy, że jesteś rodzicem? stały się inspiracją dla rodzicielskich opowieści. W rezultacie analizy wypowiedzi badanych wyłoniono cztery koncepcje wychowania: (a) wychowywanie jako rozpoznawanie i realizacja potrzeb dziecka, (b) wychowywanie jako odkrywanie dziecka, (c) wychowywanie jako konsekwentne działanie zamierzające do założonego celu, (d) wychowywanie jako proces, dzięki któremu dochodzi do przedefiniowania siebie jako dorosłego w nowej roli. Wspólną cechą tych koncepcji jest instrumentalny sposób podejścia do dzieci, ale także do siebie jako dorosłych. A jak sugerują autorki, nie jest on wyłącznie rezultatem wewnętrznych przekonań badanych, ale cechą kultury, w której żyjemy.

The key argument in this article is that being a parent creates learning opportunities. In that sense the authors refer to the main issue presented in the andragogic field, which is construction of learning experience. For that reason they asked 30 year old parents about their understanding of upbringing process. The following simple questions posed in the phenomenographic style became triggers for in-depth narratives by the parents: what is upbringing in your opinion?, what does it mean that you are a parent? As the result of analyses of the stories the authors identify four types of upbringing concepts rooted in the parents’ experience. These are: (a) upbringing as recognition and fulfilment of children needs, (b) upbringing as the process of learning a child, (c) upbringing as activity oriented to fulfil the aims defined by parents, (d) upbringing as the process of redefining new roles of the adult. The common feature of all these concepts is instrumental attitude towards children and towards parents themselves. As the authors argue that such an attitude is not the result of parental beliefs but first of all the impact of the culture they live in.