Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "caritas" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-12 z 12
Tytuł:
Wymagania miłości w życiu społecznym w świetle encyklik Deus Caritas est i Caritas in veritate papieża Benedykta XVI
The requirements of love in social life in the light of the encyclical Deus Caritas est and Caritas in veritate by Pope Benedict XVI
Autorzy:
Kluz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041049.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Lehre
Deus caritas est
Caritas in veritate
Benedikt XVI.
Liebe
Gerechtigkeit
Gemeinwohl
gesellschaftliches Leben
teaching
Deus Caritas est
Benedict XVI
love
justice
the common good
social life
nauczanie
encyklika Deus caritas est i Caritas in veritate
Benedykt XVI
miłość
sprawiedliwość
dobro wspólne
życie społeczne
Opis:
Chrześcijańska wizja miłości, tak głęboko personalistyczna i podkreślająca wyraźnie, że nie można przeciwstawiać miłości do Boga i miłości bliźniego, nie może nie uwzględniać społecznej natury człowieka. Jeśli miłość stanowi centrum życia chrześcijanina, a zarazem wskazuje na specyfikę jego powołania i posłannictwa, to nie sposób sobie wyobrazić, żeby ta fundamentalna perspektywa życiowa nie znalazła właściwego wyrazu w odniesieniu do życia społecznego. Ta miłość powinna wyrażać się w wielu postawach społecznych, nade wszystko w tych, które uznaje się za fundamentalne zasady życia społecznego. W codziennym życiu społecznym ważna jest umiejętność wcielania w życie zasad miłości. Chodzi tu o bardzo wiele konkretnych postaw. W niniejszej refleksji omówiono – w świetle encyklik Deus caritas est i Caritas in veritate papieża Benedykta –  zagadnienie miłości w trzech aspektach: miłość w mikro-relacjach, miłość a sprawiedliwość w makro-relacjach oraz miłość a dobro wspólne w makro-relacjach.
The Christian vision of love, so deeply personalistic and clearly emphasizing that the love of God and the love of neighbour cannot be opposed, has to take the social nature of man into account. If love is the centre of the Christian life and also points to the specificity of its vocation and mission, then it is impossible to imagine that this fundamental life perspective does not find the right expression in relation to social life. This love should be expressed in a number of social attitudes, especially in those which are considered fundamental principles of social life. The ability to enact the principles of love is important in everyday social life. It involves multiple specific attitudes. This paper discusses – in the light of the encyclical Deus Caritas Est and Caritas in veritate by Pope Benedict XVI - the issue of love in three aspects: love in micro-relations, love and justice in macro-relations and love as a common good in macro-relations.  
Die christliche Sicht der Liebe, eine zutiefst personalistische und eindeutig betonende, zeigt, dass man der Liebe zu Gott und zu den Menschen nichts entgegensetzen darf, muss ihrerseits die soziale Natur des Menschen berücksichtigen. Wenn die Liebe das Zentrum des christlichen Lebens bildet und gleichzeitig auf die Spezifik seiner Berufung und Sendung verweist, bleibt es unvorstellbar, dass diese fundamentale Lebensperspektive auch im sozialen Leben ihre eigene Ausdrucksweise nicht finden könnte. Diese Liebe muss sich in vielen sozialen Haltungen äußern, vor allem in jenen, die man für fundamentale Prinzipien des gesellschaftlichen Lebens hält. Im täglichen sozialen Leben ist die Fähigkeit wichtig, die Grundsätze der Liebe in die Praxis umzusetzen. Es geht um viele konkrete Haltungen. Im Artikel wurde die Liebe im Licht der beiden Enzykliken von Papst Benedikt XVI. Deus caritas est und Caritas in veritate in drei Aspekten behandelt: Liebe in Mikro-Relationen, Liebe und Gerechtigkeit in Makro-Relationen sowie der Zusammenhang zwischen Liebe und Gemeinwohl in Makro-Relationen.  
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2017, 12; 191-210
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miłość jako prawo Nowego Przymierza w świetle Deus caritas est Benedykta XVI
Love as the Law of The New Covenant in the Light of Deus Caritas Est by Benedict XVI
Autorzy:
Kluz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2149957.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Jesus
love
law
morality
teaching of Benedict XVI
encyclical Deus caritas est
Jezus
miłość
prawo
moralność
nauczanie Benedykta XVI
Deus caritas est
Opis:
The concept of Christian morality depends on the place that is given to love and how this love is expressed (its specificity). In the context of contemporary concepts of love and the loss of man in the field of love, it is particularly important to recognize the new commandment of love. Love is, on the one hand, a gift of God, and on the other – it has been clearly formulated as a commandment. In the following publication – based on the teachings of Pope Benedict contained in the encyclical Deus caritas est – the theme of love will be presented as the New Covenant law, expressed in the Jesus new commandment of love. This reflection will be an attempt to explain in what key to properly understand the new commandment of love, which Jesus proclaimed to his disciples and how it should be implemented in the life of a believer. For love is the heart of the morality of the New Covenant.
Koncepcja moralności chrześcijańskiej zależy od miejsca, jakie przyznaje się miłości i jak się tę miłość (jej specyfikę) ujmuje. W kontekście współczesnych koncepcji miłości i zagubienia człowieka na płaszczyźnie miłości szczególnie ważne staje się rozpoznanie nowego przykazania miłości. Miłość jest z jednej strony darem Boga, a z drugiej – zostało wyraźnie sformułowane jako przykazanie. W niniejszej publikacji – w oparciu o nauczanie papieża Benedykta zawarte w encyklice Deus caritas est – zostanie ukazany temat miłości jako prawa Nowego Przymierza, wyrażony w Jezusowym nowym przykazaniu miłości . W refleksji będzie podjęta próba wyjaśnienia, w jakim kluczu właściwie rozumieć nowe przykazanie miłości, które Jezus proklamował wobec swoich uczniów oraz jak powinno być ono realizowane w życiu człowieka wierzącego. Miłość bowiem jest sercem moralności Nowego Przymierza.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2018, 17, 3; 205-218
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Encyklika Caritas in veritate Benedykta XVI jako wyzwanie i zadanie dla współczesnej polityki
The Benedict XVI Encyclical „Caritas in veritatem” as a challenge and task for the contemporary politics
Autorzy:
Wnuk, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/516427.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
Tematy:
polityka
etyka
miłość
rozwój
globalizacja
politics
policy
ethics
development
globalization
Opis:
Autor dokonuje analizy dokumentu z perspektywy zasad i wyzwań dla współczesnej polityki. Charakteryzuje koncepcję rozwoju w odniesieniu do miłości, wskazuje cele i zadania polityki w zglobalizowanym świecie, wyznaczone przez papieża Benedykta w dokumencie, a także warunki prawidłowego rozwoju polityki oraz cechy dobrego polityka. W artykule zaprezentowano nauczanie papieża, które jest ważnym elementem nauczania Kościoła w odniesieniu do nauki społecznej.
The author makes an analysis of Benedict XVI Encyclical „Caritas in veritate” from the perspective of rules and challenges for the contemporary politics. The author characterizes the conception of development of societies in relation to love, she indicates aims and policy tasks in the globalized world pointed out by Pope Benedict. In this work, the conditions of constructing policy property are presented, as well as the features of a good politician. In this article, the papal thought was presented as an important element of the integral Church teaching on social issues.
Źródło:
Studia Paradyskie; 2017, 27; 157-170
0860-8539
Pojawia się w:
Studia Paradyskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasada pomocniczości w encyklice "Caritas in veritate" Benedykta XVI
The Principle of Subsidiarity in Benedict XVI’s Encyclical Letter Caritas in veritate
Autorzy:
Klajst, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/551361.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:
zasada pomocniczości
miłość
prawda
sprawiedliwość
solidarność
braterstwo
integralna wizja człowieka
dobro wspólne
globalizacja
redystrybucja
rozwój
postęp
wzrost
wymiana
emancypacja
Opis:
Benedykt XVI centralnym punktem swego nauczania zawsze czyni Boga, który jest źródłem wszystkiego w świecie. Człowiek jest od Niego zależny, stworzony na obraz i podobieństwo, i jako taki, powołany do życia ze swoim Stwórcą. Integralna wizja człowieka powołanego do życia społecznego i do rozwoju w imię miłości i prawdy jest źródłem nauki społecznej, której poświęcona jest encyklika. Papieża zauważa w niej, że rozwój jest bardzo wymagający i może nastręczać liczne trudności. Autor encykliki nie skupia się jednak na bolesnym negowaniu tego, co złe, lecz przypomina, że nie jesteśmy sami i nie jesteśmy skazani na beznadziejność. Boża prawda i miłość wzywa nas, by wychodzić z tego, co ograniczone, słabe i złe ku temu, co piękne i dobre. Źródłami zasady pomocniczości są przede wszystkim miłość i prawda. Obie te wartości biegną zawsze razem i nie można ich rozdzielać. Bez nich nie ma mowy o pełnym i integralnym rozwoju człowieka. Poza tym, bazę dla pomocniczości stanowią następujące wartości: sprawiedliwość, solidarność, braterstwo, dobro wspólne, życie człowieka. Zasada pomocniczości jest dobrym narzędziem, które ma pomagać we właściwej współpracy między społecznościami na różnym szczeblu rozwoju. By jednak zasadę tę należycie zrozumieć i wykorzystać, należy zawsze odwoływać się do podstawowych wartości, które są fundamentem budowania autentycznych relacji międzyludzkich. Analizując tekst encykliki możemy znaleźć konkretne wskazówki służące lepszemu wykorzystaniu zasobów naszej planety. Są to przede wszystkim podpowiedzi, jak należycie walczyć z głodem, jak wspierać najuboższych, jak zarządzać globalizacją, jak wykorzystywać zyski oraz jak chronić środowisko naturalne. Człowiek jest powołany do rozwoju. Jego zadaniem jest stale dążyć do poprawy swego sposobu życia. Postęp jednak nie może być napędzany tylko dla idei samego postępu. Człowiek nie ma bowiem jedynie produkować i konsumować, bo rozwój ekonomiczny to zdecydowanie za mało. Osoba ludzka jest powołana do integralnego, czyli pełnego rozwoju, by w ten sposób dojrzewać do pełni człowieczeństwa, zgodnie z zasadą: „bardziej być niż więcej mieć”.
Źródło:
Studia Pelplińskie; 2014, 47; 141-154
0239-4456
Pojawia się w:
Studia Pelplińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Iustitia ut caritas sapientis: The Relationship between Love and Justice in G.W. Leibniz’s Philosophy of Right
Iustitia ut caritas sapientis: związek miłości i sprawiedliwości w filozofii prawa G.W. Leibniza
Autorzy:
Horowska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488464.pdf
Data publikacji:
2017-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Leibniz
justice
love
right
the good man
sprawiedliwość
miłość
prawo
dobry człowiek
Opis:
The purpose of this paper is an attempt to present and analyse one of the most intriguing and unique elements of Leibniz’s philosophy of right—the relationship between love (amor, dilectio, caritas) and justice (iustitia)—mainly based on selected excerpts from the Elementa Iuris Naturalis (1669–1671) and the preface to the Codex Iuris Gentium Diplomaticus (1693). The author presents the characteristics of this close connection (particularly noticeable in definitions of justice as habitus amandi omnes and caritas sapientis) and she tries to answer the question about the reasons for this relationship referring to the metaphysical assumptions and principles of Leibniz’s philosophy. With respect to the latter the author also explains significance of the connection between love and justice in Leibniz’s philosophy of right as a part of his whole philosophical system.
Celem niniejszego artykułu jest próba przedstawienia i analizy jednego z najbardziej intrygujących i oryginalnych elementów filozofii prawa Leibniza — związku między miłością (amor, dilectio, caritas) i sprawiedliwością (iustitia) — głównie na podstawie wybranych fragmentów z Elementa Iuris Naturalis (1669–1671) i przedmowy do Codex Iuris Gentium Diplomaticus (1693). Autorka prrezentuje charakterystykę owej ścisłej realacji (widocznej szczególnie w definicjach sprawiedliwości jako habitus amandi omnes i caritas sapientis) i stara się odpowiedzieć na pytanie o przyczyny tego związku, odwołując się do metafizycznych założeń oraz zasad Leibnizjańskiej filozofii. W odniesieniu do tych ostatnich autorka wyjaśnia również znaczenie związku między miłością a sprawiedliwością w filozofii prawa Leibniza jako części całego jego systemu filozoficznego.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2017, 65, 2; 185-204
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tomaszowe rozumienie przyjaźni jako amicitia i caritas. Człowiek w relacjach z Bogiem i z drugim człowiekiem
The Thomas Aquinas` Understanding of Friendship as amicitia and caritas. The Man`s Relations with God and with other Man
Autorzy:
Andrzejuk, Izabella
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/452652.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:
Tomasz z Akwinu
etyka
przyjaźń
miłość
Thomas Aquinas
ethic
friendship
love
Opis:
The topic of article is the friendship according to St. Thomas Aquinas. In his views friendship is a kind of love which human as a person can attach to. The issue of love Thomas presents in Summa theologiae. But the issue of friendship he presents in Commentary to Nicomachean Ethics. It is important that the Thomas Aquinas` views which are presented in the both works are complementary. The friendship which was described by Thomas is an addition and it makes the issue of love more deep.
Źródło:
Rocznik Tomistyczny; 2017, 6; 133-151
2300-1976
Pojawia się w:
Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tajemnica miłości Bożej w myśli Franciszka Sawickiego
The Secret of Gods Love according to Franciszek Sawicki
Autorzy:
Mróz, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1622010.pdf
Data publikacji:
2013-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
miłość
Bóg
człowiek
chrześcijanin
miłosierdzie
caritas
love
God
man
Christian
mercy
Opis:
Rev. Franciszek Sawicki (1877-1952) was a philosopher, apologist and theologian who thoroughly studied the subject of “God’s eternal love”. Assuming that the most elevated expression for describing God are the words “God is love” (1 J 4:8), Sawicki searched for the most appropriate way to express this truth. He worked in the field of philosophy, theology, and direct life experience. His most significant publications on the subject of God’s love are Filozofia miłości (1924), Bóg jest miłością, Caritas w oświetleniu społecznym i moralno-religijnym (1949). According to Sawicki, man’s life consists not only of a natural dimension (what a man is) but also of his personal life (who a man is). The level of “personality” (the notion used by F. Sawicki) includes both the world of sensual nature, as well as the spiritual dimension of personality, where selfdetermination and responsibility play a special role. Here man’s social and relational assignment should be stressed. It is on the basis of “the ideal of personality” that Sawicki builds up his relational concept of love. It touches upon the intellectual, emotional, and experiential sphere. God, who is Love himself, gave a man power and enabled him to enter into a relationship of love with his Creator and Saviour. It is “the eternal love of God” that provides daily bread and grants his grace resulting from his wisdom and mercy. Sawicki spots the “gesture” of mercy in the commandment of love, which helps man to decide freely about the subject of his love: God, and, through Him and in Him, another man, his neighbour. God’s mercy is particularly emphasized towards those who betrayed the “plan of eternal love of God”. God’s love, in the act  of salvation brought by Jesus Christ (“the most personal personality”), is always ready to renew the gift of love in the man. On the other hand, man’s answer should be full of gratitude for “new life” and the renewal of love. It should abound with with acts of mercy towards those who need love, crushed by the burden of “their way”. This way Sawicki sketches the providential plan of the eternal love of God who uses its power to solve the problem of evil and suffering.
Źródło:
Verbum Vitae; 2013, 23; 197-223
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Deus-caritas jako zasada chrześcijańskiego teocentryzmu w interpretacji J. Ratzingera/Benedykta XVI
Deus-caritas as the Principle of Christian Theocentrism in J. Ratzinger/Benedict XVI’s Interpretation
Autorzy:
Szymik, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233941.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Bóg
Chrystus
miłość
teocentryzm
myśl
rozum
ojcostwo
mimesis
nadmiar
kenoza
God
Christ
love
theocentrism
thought
reason
fatherhood
overabundance
kenosis
Opis:
The meeting of the Biblical understanding of God as love and the Christian concept of theocentrism is an original feature of J. Ratzinger/Benedict XVI's theology. The present Pope shows that in fact both these truths: about God as love and about God as the center of any reality, condition each other and explain each other. It is so because God loves as He exists (in relation, One in the Trinity), creates (all the world and man in it) and saves (giving Himself to the world in Christ, in overabundance). At the same time He Himself remains for man, created in His likeness, a model to be imitated and the only just measure of love of relation (fatherhood) and generosity. This is why it is just the theocentric (heading towards God) thought – and only this – that can give hope to the world and satisfy the desires of the human heart; it is only this thought, which is ultimately love that is more powerful than death.
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2011, 3; 271-288
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fides, ratio et caritas, czyli o trzech władzach ujętych w kontekście augustyńskiej introspekcji
Fides, Ratio et Caritas – the Philosophical Study about Cognitive Activity in the Context of Augustine Introspection
Autorzy:
Warchał, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28762586.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Augustyn
ontologia
byt
miłość
wiara i rozum
wiedza
dusza
St. Augustine
ontology
being
love
faith and reason
knowledge
soul
Opis:
Zestawienie filozoficznego ratio z chrześcijańskim fides należy do kluczowych tematów doktryny Augustyna. Myśliciel ten zwraca szczególną uwagę na to, że człowiek właśnie po to został obdarzony zdolnością myślenia i pojmowania, ażeby zgłębiać tajemnicę chrześcijańskiego Objawienia. W refleksji chodzi mu nie tyle o wprowadzanie elementów zawierzenia w luki poznania dyskursywnego i odwrotnie, ile o uzasadnienie potrzeby rozumności w obrębie wiary. Ojciec Kościoła rozpatruje ową trudność wszechstronnie, w swoich przemyśleniach kieruje się maksymą Crede, ut intelligas, według której analizowana relacja staje się bardziej integralna. Wiara w autorytet Boski nie jest dla niego po prostu subiektywnym mniemaniem, zastępującym wiedzę pewną. Hippończyk, porządkując problem wiedzy, ukazuje wieloaspektowe ujęcie z możliwością wzajemnej korelacji fides i ratio. Pomimo że Augustyn jako teolog opiera swą filozofię przede wszystkim na autorytecie i depozycie Objawionej wiary, to jednak nie unika w swoich rozważaniach pytań o prawdziwość ludzkiego poznania. Problematyka tego zagadnienia dotyczy stosunku autora do systemów podważających tę możliwość, a więc sceptycyzmu średniej akademii. Dodatkowo temat ten jest o tyle istotny i warty uwagi, że rozważania autora zdają się sięgać daleko poza jego epokę – Augustyn na swój sposób antycypuje nowożytną problematykę duszy, skądinąd zapoczątkowaną przez Kartezjusza. Bez wątpienia u obu autorów występuje widoczne powiązanie duchowości człowieka z Bogiem. W ocenie filozofa dusza poznaje siebie właśnie poprzez introspekcyjne zwrócenie się ku sobie, dokładniejsza analiza jej działania ukazuje współsubstancjalność trzech władz: pamięci, intelektu oraz woli. To właśnie dzięki tej wewnętrznej triadzie mamy możliwość identyfikacji, w której odkrywamy wartość wypływającą z daru, jakim jest miłowanie. Zgodnie z myślą Augustyna trzeba w pewnym sensie coś wiedzieć, aby być zdolnym do kochania i nie można miłować tego, czego się w ogóle nie zna. Biblijny wątek agape posłuży Augustynowi do przedstawienia dwóch ważnych kwestii. Pierwszą z nich jest teologiczna refleksja nad tajemnicą Trójcy Świętej, natomiast ta druga – w kontekście jego antropologii – opisuje perspektywę komunii z samym Absolutem. Istota ludzka ma więc niejako udział w samym Bogu, autor wyraża tę prawdę słowami: „Et qui nisi Deo plenus est, qui plenus est dilectione? (…) Immo vero vides Trinitatem, si caritatem vides” (S. Aureli Augustini, De Trinitate, VIII, 8,12).
Augustine, as a theologian, bases his philosophy mostly on the authority and deposit of Faith Revealed, but his philosophical dissertations are also concerned with the truth of human cognition. The Christian writer pays special attention that the christian faith need a mind, but also it implies a strong relationship to what is held than does ordinary belief, so revealde truth and simple belief are not identical. The author distinguishes between these concepts and he strongly emphasizes that the other beliefs may be strictly matters of faith resting upon the reasons. The second thesis is obviously concerned with the author’s attitude towards the systems undermining such possibility, namely the skepticism of middle academy. Additionally, the topic is undoubtedly noteworthy as the dissertations of this old Christian writer seem to reach far beyond his times – Augustine alights on conclusions that are in the spirit of contemporary thinking. It is also worth mentioning that Augustine in a way anticipates the contemporary concept of soul, which was originated by Descartes. Unquestionably, both writers link human spirituality to God. According to Augustine a soul recognizes itself by inner turning towards itself. A thorough analysis of this process reveals co-substantialism of three powers in this recognition: memory, intellect and will. It is thanks to this inner triad that a soul has the ability of identification in which it discovers itself as existing. The result of such self-discovery is love of the soul, proceeded by its intellectual insight. In a way, one has to know something in order to be able to love it. According to Augustine, it is impossible to love something one does not know. The problem of love will serve Augustine to present two vital issues. The first one is the theological reflection on the mystery of Holy Trinity. The other describes the perspective of communion with the Absolute itself, in the context of Bible anthropology. It is interesting to notice that the author claims this communion to be possible through intellectual cognition and love, which arouses this cognition by exciting desire towards the loved thing. Augustine believes that love is intrinsically triple (similarly to innerly active soul). There can be no love without the loving one, the loved being and the love which connects them. The three conditions, namely the soul, its love and cognition, also exist in the case of the soul’s love towards itself. According to Augustine, it is impossible to love God without the love for human being and likewise one cannot love human being without the love for God (who is love). As presented by Augustine, love is being discovered through intellectual cognition and thanks to it human being participates in the love of God, who is its only source.. It is through love that a human being has a participation in God Himself. For Augustine this has a dual character, both uniting and making similar to God. This unusual element of anthropology shows us that even now, in this life, a human being is granted with an opportunity of getting to know God and of inner (ontic) transformation triggered by the love of God.
Źródło:
Logos i Ethos; 2021, 58, 2; 89-106
0867-8308
Pojawia się w:
Logos i Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miłość Boga w ujęciu J. Razingera/Benedykta XVI
The Notion of Gods Love in the Interpretation of Joseph Ratzinger/Benedict XVI
Autorzy:
Barth, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621981.pdf
Data publikacji:
2013-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Bóg
Chrystus
miłość
przyczyna
eros
agape
caritas
God
Christ
love
reason
Opis:
The article presents the subject of God’s love in J. Ratzinger/Benedict XVI’s interpretation. The theme of God’s love, according to Ratzinger, is not to be reduced to one of the many theological issues to be discussed. Pope puts the love of God at the center of the Christian life as a principle and interpretative key. It is no coincidence that the first encyclical Deus caritas est, inaugurating his pontificate, begins with the words which are the profession of faith in the name of God who is Love. This agapetological feature of the Papal reflection sets the frame of his theology and points at the sphere where it reaches its essence and consummation. The subject of God’s love is discussed in two parts of the article: the first one consists of the analysis of the three terms: eros, agape and caritas, which are the three aspects of love. The philosophical and biblical analysis of these expressions made by Benedict XVI allows him to extract the essence of divine love. In the second part of the present article, the three moments reflecting the whole dynamics of love in the teaching of the Pope will be discussed: the source of love in the Triune God (1), the concretization and the fullest revelation of love in the person and work of Jesus Christ (2), and the relationship between the love of God and the love of man (3). The latter ultimately becomes a human response based on the primacy of God’s love, and turns into a divine-human love.
Źródło:
Verbum Vitae; 2013, 23; 245-265
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Natura miłości w ujęciu ks. Franciszka Sawickiego
The nature of love according to rev. professor Franciszek Sawicki
Autorzy:
Dutkiewicz, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31042089.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:
miłość
agape
caritas
amor benevolentiae
love
Opis:
Słowo „miłość” wydaje się być jednym ze słów najczęściej używanych, a zarazem nadużywanych. Na fakt ten zwrócił uwagę już przed blisko wiekiem wybitny pelpliński filozof ks. Franciszek Sawicki. Artykuł prezentuje przeprowadzone przez niego analizy, zmierzające do ujęcia istoty miłości jako aktu angażującego całość osobowości człowieka, w spełnianiu którego człowiek zobowiązany jest kierować się obiektywną prawdą o dobru.
The term love appears to be one of the most often used and abused as well. Franciszek Sawicki, one of the most important Polish philosophers, noticed this fact almost a century ago. The article presents his analyses embracing the nature of love as an act in which human person in whole its integrity gets involved, indicating at the same time the inseparable bond between love and truth.
Źródło:
Studia Pelplińskie; 2023, 57; 47-57
0239-4456
Pojawia się w:
Studia Pelplińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologia społeczno-polityczna Benedykta XVI w Encyklice Caritas in veritate
Die gesellschaftspolitische theologie von Benedikt XVI. in der Enzyklika Caritas in veritate
Autorzy:
Góźdź, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233582.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
teologia społeczno-polityczna
miłość
prawda
sprawiedliwość
rozwój ludzkości
osoba
kryzys ekonomiczny
gospodarka
władza
moralność
konieczność religii
ekonomia życia
społeczność
polityka
technika
humanizm
die gesellschaftspolitische Theologie
Liebe
Wahrheit
Gerechtigkeit
Entwicklung der Menschheit
Person
ökonomische Krise
Wirtschaft
Macht
Moral
Religionsnotwendigkeit
Lebensökonomie
Gesellschaft
Politik
Technik
der Humanismus
Opis:
Papst Benedikt XVI. zeigt in Enzyklika Caritas in veritate eine gewaltige, schöpferische und unersetzliche Rolle des Christentums auf, und zwar nicht nur auf der Heilsebene, sondern auch auf der Weltebene, d.h. im Bereich des Lebens, des Bestehens und der Entwicklung der Menschheit. Den beiden Faktoren, der Liebe und der Wahrheit, wohnt nicht nur eine übernatürliche, sondern auch eine natürliche, weltliche Dimension inne. In der Folge ist der Humanismus, der Gott ausschließt, ein Humanismus, der den Menschen und seine Geschichte degeneriert. Die gegenwärtige Beseitigung des Christentums in Europa und in der Welt aus der Öffentlichkeit sowie die Verschiebung des Christentums in die Privatsphäre hält der Papst für das höchste Übel.
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2010, 2; 39-48
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-12 z 12

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies