Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Rozkrut, Tomasz" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Właściwe zastosowanie „procesu biskupiego” w orzeczeniu nieważności małżeństwa
Correct use of the “Bishop’s process” in adjudicating nullity of marriage
Autorzy:
Rozkrut, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085812.pdf
Data publikacji:
2021-03-12
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
małżeństwo
odpowiedzialność
papież Franciszek
proces skrócony
reforma procesowa
wierność prawu
marriage
responsibility
Pope Francis
abbreviated process
process reform
fidelity to law
Opis:
Minęło już kilka lat od nowelizacji przez papieża Franciszka w roku 2015 sposobu orzekania nieważności małżeństwa przez sądy Kościoła. Miniony czas, w szczególności nabyte w nim doświadczenia, zachęcają do postawienia pytania dotyczącego poprawności stosowania wprowadzonej, niewątpliwie odważnej, nowelizacji w prawie procesowym W szczególności pytanie to winno dotyczyć „procesu skróconego”, który ze względu na swoją specyfikę może być też określany jako „proces biskupi”. Ważnym motywem do podjęcia tematu dotyczącego poprawnego zastosowania procesu skróconego przed biskupem jest artykuł, a który opublikował G. P. Montini, który dotyczy niezgodnego z prawem zastosowania processus brevior (G.P. Montini, L’uso illegittimo del processus brevior. Rimedi processuali ordinari e straordinari, Periodica 108 (2019), s. 35-72). Reforma papieża Franciszka jasno ustaliła, że rekwizyt oczywistej nieważności małżeństwa jest konieczny nie tylko na początku procesu, ale musi być obecny w całym postępowaniu dowodowym, które ma doprowadzić do wyroku pozytywnego, aby nie można było postawić zarzutu, że processus brevior został nielegalnie przeprowadzony. Wybrane elementy wyłowione z praktyki sądowej, podpowiadają, aby syntetycznie przypomnieć to, co jest najbardziej istotne dla analizowanego sposobu orzekania nieważności małżeństwa przez autorytet Kościoła. Została zatem wyodrębniona następująco problematyka: wybrane założenia reformy procesowej papieża Franciszka z 2015 roku, procesowe zadania oraz obowiązki biskupa diecezjalnego, wybrane praktyczne uwagi do „procesu biskupiego”, oraz dynamiczny aspekt „procesu biskupiego”. Poprawne zastosowanie „procesu biskupiego” w orzeczeniu nieważności małżeństwa winno przyczynić się nie tylko dla rozwiązania konkretnych problemów sumienia, co niewątpliwie jest jego ważnym celem, ale także może posłużyć ukazaniu Kościoła jako sprawnej instytucji, a tym samym może przyczynić się do podniesienia jego prestiżu oraz autorytetu w dzisiejszym czasie. Niewątpliwie w tej perspektywie należy postrzegać zasygnalizowane nieprawidłowości, które pojawiły się w partykularnych interpretacjach, niezgodnych z duchem oraz literą reformy procesowej papieża Franciszka. Ważną rzeczą jest, aby powstałe błędy umiejętnie korygować i naprawiać, tym bardziej, że mamy do czynienia z procesem kościelnym, w którym centralną postacią jest biskup. Ważnym zagadnieniem, na który zwraca uwagę praktyczny pontyfikat papieża Franciszka, jest niewątpliwie osobista odpowiedzialność za podejmowane decyzje w Kościele, która w szczególności dotyczy jego autorytetów. Bowiem, także w Kościele osoby popełniają błędy, za które ponoszą odpowiedzialność i winny za nie odpowiadać; ich precyzyjne określenie i sukcesywne naprawienie sprawi, że Kościół będzie instytucją wiarygodną we współczesnym świecie. Ponadto, w ten sposób będzie także kształtował sumienia wiernych oraz należycie wypełniał otrzymaną misję.
A few years have passed since Pope Francis amended the method of adjudicating nullity of marriage by the Church courts in 2015. The time that passed, especially the experience gained during the time, encourages one to raise a question on the correctness of usage of the amendment introduced in the process law that is, unarguably, bold. In particular, the question should relate to the “abbreviated process” that, due to its specificity, can also be called the “Bishop’s process”. An important moment to take up the topic of the correct usage of the abbreviated process before a bishop is an article published by G. P. Montini that pertains to unlawful use of processus brevior (G.P. Montini, L’uso illegittimo del processus brevior. Rimedi processuali ordinari e straordinari, Periodica 108 (2019) 35-72). The Pope Francis’ reform has clearly determined that the requisite of evident nullity of marriage is essential not only at the beginning of the process, but it must be present in the course of the entire evidentiary proceedings that is to result in a positive judgement, so that an accusation that the processus brevior is conducted illegally cannot be made. Selected elements picked out from the court practice suggest that things that are the most essential for the analysed method of adjudication of the marriage nullity by the authority of the Church must be reminded in a synthetic manner. Therefore, the following problematic aspects have been singled out: selected assumptions of the Pope Francis’ process reform of 2015, process tasks and obligations of a diocesan bishop, selected practical remarks relating to the “Bishop’s process”. A correct use of the “Bishop’s process” in adjudicating nullity of marriage should not only contribute to solving specific issues of conscience, which without any doubts constitutes its important purpose, but can also be used to present the Church as a proficient institution. Thereby, it can contribute to raising the Church’s prestige and authority in the present world. Undoubtedly, the signalled abnormalities that appeared in particular interpretations that are discordant with the Pope Francis process reform’s spirit and the letter of the reform must be seen from this perspective. It is important that the errors are skilfully corrected and fixed. This is the more important that this is the Church proceedings, the central figure of which is bishop. An important issue, to which the Pope Francis’ practical pontiff draws attention is, unarguably, personal responsibility for decisions made in the Church, which specifically relates to the authorities of the Church. For people in the Church also make errors, for which they bear responsibility and should face their consequences. Their precise specification and successive remediation will make the Church a trustworthy institution in the present world. Furthermore, this will allow it to shape consciences of the faithful and fulfil the received mission in an appropriate manner.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2021, 64, 1; 141-164
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Apelacja ze strony obrońcy węzła małżeńskiego we współczesnym zreformowanym procesie małżeńskim
Autorzy:
Rozkrut, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554730.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
marriage
inseparability
defence
law
Pope Francis’ process reform
małżeństwo
nierozerwalność
obrona
prawo
reforma procesowa papieża Franciszka
Opis:
The canonical marital process is intended to extract truth concerning the contested marriage. It must be conducted very carefully, in accordance with the formal canonical process law in force. Furthermore, adaptation to a specific case of the material canon law of marriage should be compliant with its proper application. The two mentioned areas, that differ from the formal point of view, can constitute a subject of a possible appeal by the protector of marital node. Wherein, in the situation of a gross breach of the modern canonical matrimonial process itself, the protector of marital node will be allowed to submit a complaint seeking nullity of the judgement. The protector of marital node fulfils his tasks in three present forms of the matrimonial process, it means in the ordinary process (thus, practically in the one that takes place most frequently), the bishop’s process (that, being a new form of adjudication should be specially taken care of when it comes to the correctness of its application and method of adjudication) and the documentary process. In particular, when analysing the problem of appeal by the protector of marital node, the Pope Francis’s reform of the year 2015 suggests two questions. Firstly, is the first positive judgement made in the ordinary process adjudicated and justified fairly enough in the issued judgement to, in accordance with the mentioned reform, be acknowledged as an enforceable. And especially, have there successively occurred conditions for conducting the coram episcopo shortened process, was it conducted in a correct manner when it comes to its fundamental elements, and also whether the formulated judgement complies with the requirements of a justified positive ruling. At present, as the result of the process reform performed by Pope Francis, a significant number of authors highlights the responsibility of the protector of marital node as a present canonical marital process, especially in relation to the appeal presented by him. Rephrasing this – rota magisterium of John Paul II of 1988 is still current. It states that the protector of marital node should adjust his activities to the various stages of the marital process-it should be added-that also to its various present forms.
Kanoniczny proces małżeński ma wydobyć prawdę dotycząca zaskarżonego małżeństwa. Musi on zostać przeprowadzony bardzo dokładnie, zgodnie z obowiązującym formalnym kanonicznym prawem procesowym; ponadto dostosowanie do konkretnego przypadku materialnego kanonicznego prawa małżeńskiego winno być zgodne z poprawnym jego stosowaniem. Wymienione dwa obszary, formalnie różne, kanonicznego orzekania na temat nieważności zaskarżonego małżeństwa, mogą stanowić przedmiot ewentualnej apelacji ze strony obrońcy węzła małżeńskiego, przy czym w sytuacji poważnego naruszenia samej struktury współczesnego kanonicznego procesu małżeńskiego, będzie on także mógł złożyć skargę o nieważność wyroku. Obrońca węzła małżeńskiego swoje zadania wypełnia w trzech współczesnych formach procesu małżeńskiego, to znaczy w procesie zwykłym (czyli praktycznie w tym najczęściej występującym), w procesie biskupim (który będąc nową formą orzekania nieważności małżeństwa, winien być otoczony szczególną troską w przedmiocie poprawności jego zastosowania oraz sposobu wyrokowania) oraz w procesie dokumentalnym. Reforma procesowa papieża Franciszka z roku 2015, w szczególności – kiedy analizujemy problematykę apelacji ze strony obrońcy węzła małżeńskiego – sugeruje dwa zagadnienia. Po pierwsze, czy pierwszy wyrok pozytywny w procesie zwykłym jest na tyle sprawiedliwie orzeczony oraz należycie uzasadniony w wydanym wyroku, aby zgodnie ze wspomnianą reformą mógł zostać uznany za wykonalny, oraz w szczególności – po drugie – czy zaistniały warunki dla przeprowadzenia procesu skróconego coram episcopo, sukcesywnie czy został on poprawnie przeprowadzony, gdy idzie o jego elementy zasadnicze, oraz także czy zredagowany wyrok spełnia wymogi dotyczące uzasadnienia pozytywnego orzeczenia. Aktualnie, w wyniku reformy procesowej dokonanej przez papieża Franciszka, wielu autorów podkreśla odpowiedzialność obrońcy węzła małżeńskiego za współczesny kanoniczny proces małżeński, w szczególności w relacji do przedstawianej przez niego apelacji. Mówiąc jeszcze inaczej – zachowuje wciąż aktualność magisterium rotalne Jana Pawła II z roku 1988 – o tym, że obrońca węzła małżeńskiego winien dostosować swoje działania do różnych etapów procesu małżeńskiego; wypada dodać: także do różnych jego współczesnych form.
Źródło:
Annales Canonici; 2018, 14, 2
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biskup – Pastor i Iudex (w relacji do dynamicznych wyzwań stawianych przez papieża Franciszka)
Autorzy:
Rozkrut, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669391.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
bishop
spiritual well-bein
marriage
Pope Francis
process reform
family
biskup
dobro duchowe
małżeństwo
papież Franciszek
reforma procesowa
rodzina
Opis:
The institution of a diocese bishop that forms a relationship with an evangelic picture of a good shepherd is – by the power of God’s law – connected with fulfilment of obligations of a judge in relation to an entrusted part of the people of God. This was significantly and practically reminded by the Pope Francis’s process reform, in recent years. At the same time, this is a practical fulfilment of a conciliar ecclesiology by the Pope that explicitly indicates that in a particularistic Church every diocesan bishop is Pater, Magister and Iudex. At the same time, when looking at bishops exercising judicial power from a historical point of view, it must be remembered that from the very beginning of the Church existence individual bishops vigorously involved themselves in exercising judicial power. Due to this, there are numerous historical facts that allow to better understand practical decisions taken by Pope Francis; as a historical excursus of bishops personally holding the institution of a judge is well documented in the sources. Thus, the matrimonial process reform of 2015 must be perceived in a broader historical context. There is no doubt that Pope Francis – as a result of his reform – wishes harmed people to find peace in their consciences by the Church providing a just and merciful service and that through a new sacrament of marriage, that is taken in a valid manner, these people successively become missionaries giving evidence of the sanctity of marriage and beauty of Christian family. In this manner, the Church should continue to go forward undertaking the not easy challenges of the present reality, especially, having regard to a spiritual well-being of a human and in the final perspective – his salvation. At the same time, a dynamic and very practical position of Pope Francis requires a fast and specific response from individual diocesan bishops.
Urząd biskupa diecezjalnego, który kojarzy się z ewangelicznym obrazem dobrego pasterza, na mocy prawa Bożego związany jest z wykonywaniem obowiązków sędziego w relacji do powierzonej części ludu Bożego, co w ostatnich latach znacząco oraz praktycznie zostało przypomniane przez reformę procesową papieża Franciszka. Jest to jednocześnie praktyczna realizacja przez papieża soborowej eklezjologii, która jasno wskazuje, że w Kościele partykularnym każdy biskup diecezjalny to Pater, Magister oraz Iudex. Jednocześnie spoglądając historycznie na sprawowanie władzy sądowniczej przez biskupów, trzeba pamiętać, że już od samego początku istnienia Kościoła, poszczególni biskupi żywo angażowali się w sprawowanie władzy sądowej. Stąd też liczne fakty historyczne pozwalają lepiej zrozumieć praktyczne postanowienia papieża Franciszka; historyczny excursus sprawowania personalnie przez biskupa urzędu sędziego jest bowiem dobrze źródłowo udokumentowany. Stąd też reformę procesu małżeńskiego z roku 2015, należy postrzegać w szerszym kontekście historycznym. Nie ulega wątpliwości, że papież Franciszek pragnie, aby w wyniku dokonanej przez niego reformy osoby zranione znalazły pokój sumienia poprzez sprawowanie przez Kościół posługi sprawiedliwości i miłosierdzia, oraz aby sukcesywnie – poprzez nowy i ważnie zawarty sakrament małżeństwa – stały się misjonarzami świadczącymi o świętości małżeństwa i pięknie rodziny chrześcijańskiej. W ten sposób Kościół powinien odważnie kroczyć do przodu, podejmując niełatwe wyzwania współczesnej rzeczywistości, mając na względzie przede wszystkim duchowe dobro człowieka oraz w perspektywie ostatecznej jego zbawienie. Jednocześnie dynamiczna oraz bardzo praktyczna postawa oraz nauczanie papieża Franciszka wymaga szybkiej oraz konkretnej odpowiedzi ze strony poszczególnych biskupów diecezjalnych.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2018, 37, 1-2
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy drugi wyrok w procesie małżeńskim jest konieczny?
Is Second Judgement in the Marriage Annulment Procedure Necessary?
Autorzy:
Rozkrut, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804897.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
apelacja
małżeństwo
nierozerwalność
pewność moralna
sąd kościelny
appeal
marriage
dissolubility
moral certainty
the church court
Opis:
Chcąc odpowiedzieć na postawione w tytule pytanie, musimy mieć przede wszystkim świadomość, że w czasach współczesnych sądy Kościoła spotykają się z powszechną mentalnością rozwodową, która nie tylko nie rozumie, ale także nie akceptuje przymiotu nierozerwalności oraz sakramentalnego charakteru małżeństwa. Do zasygnalizowanej sytuacji, w której pracują dzisiejsze sądy kościelne, trzeba także dodać bardzo powszechny relatywizm moralny oraz idący za nim, niestety zakorzeniający się także w środowiskach kościelnych, relatywizm dotyczący swobodnego oraz wybiórczego interpretowania normy prawnej. Nowe ustawodawstwo papieża Franciszka dotyczące spraw o orzeczenie nieważności małżeństwa udzieliło w materii konieczności drugiego wyroku jasnej odpowiedzi. Trzeba także dopowiedzieć, że w dotychczasowej doktrynie prawnej Kościoła są „za” i „przeciw” co do konieczności drugiego zgodnego wyroku pozytywnego. Powyższe wypowiedzi mają już dzisiaj charakter historyczny, jednakże dla rozwoju doktryny oraz norm prawnych pozostaną ważnym punktem odniesienia, zapewne także mogą posłużyć dla lepszego zrozumienia reformy procesu małżeńskiego przeprowadzonej przez papieża Franciszka. Zniesienie obowiązku drugiego wyroku i zezwolenie na trybunał jednoosobowy to niewątpliwie nie tylko „przyspieszenie”, ale także „uproszczenie” procesu o orzeczenie nieważności małżeństwa. Stąd rodzą się pytania: Czy nie doprowadzi to do wypaczenia sądownictwa kościelnego? Czy należycie będzie chronić przymiot nierozerwalności małżeństwa? Tym bardziej że od papieża Benedykta XIV, który określany jest jako „wielki kanonista”, poprzez Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 r. oraz z 1983 r. wraz z instrukcją procesową Dignitas connubii z 2005 r. mamy do czynienia z normami jasno stanowiącymi na temat konieczności drugiego wyroku pozytywnego w celu zawarcia nowego małżeństwa w Kościele.
In order to give answer to the question presented in the title, first of all we need to be aware that in the present world the Church Courts encounter with common divorce mentality that not only does not understand, but also does not accept the attribute of dissolubility and the sacramental character of marriage. To the signalled situation in which the Church Courts operate at present, one must also add a very common moral relativism and the relativism that concerns free and selective interpretation of the legal norm that follows it and regrettably also takes hold on church environments. The new legislature of Pope Francis on proceedings concerning adjudication of annulment of marriage gave a clear response on the subject of the necessity of the second judgement. It must also be added that in the previous legal doctrine of the Church, there exist “pros” and “cons” concerning the second unanimous positive adjudication. The above statements are of a historic character, nowadays. However, for the development of doctrine and legal norms they will remain an important reference point. Certainly, they can also be used to better understand the reform of the marriage annulment procedure carried out by Pope Francis. Abolishment of the obligation of the second judgement and permission to establish One Man Tribunals will, without any doubt, not only “increase” the pace of marriage annulment proceedings, but also will “simplify” it. Thus, first and foremost here arise questions if this will not result in perversion of the Church judicature and, most of all, if it will properly protect the attribute of dissolubility of marriage. All the more, that since Pope Benedict XIV who is called “the great canonist”, through the Code of Canon Law, 1917 and 1983, together with the proceedings instruction Dignitas Connubii of 2005, we have had clearly defined norms that the second positive adjudication is necessary to be allowed to get married in the Church for a second time.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2016, 26, 2; 137-153
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies