Temat: human soul - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Fenomen „duszy” w heksaemeronie
Autorzy:: Lasek, Paweł Adam
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2158380.pdf
Data publikacji:: 2022-09-26
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: soul
human soul
animal soul
creation
heksaemeron
Gen 1
plants
sun
moon
dusza
dusza ludzka
dusza zwierząt
stworzenie
Rdz 1
rośliny
Słońce
Księżyc
Opis:: Celem pracy jest analiza pierwszego opisu stworzenia (Rdz 1) pod kątem kategorii stworzeń, jakie tworzy trzykrotne pojawienie się w nim słowa ברא . Każde wystąpienie tego czasownika w tym tekście oznacza stworzenie czegoś nowego i dodanie tego do istniejącego już świata, co powoduje początek istnienia nowej kategorii stworzeń. Pierwszą taką kategorią są rzeczy martwe, które otrzymują istnienie i są zbudowane tylko z martwej materii. Drugą kategorią są istoty żywe, które mają ciało zbudowane z tej samej materii, ale ponadto otrzymują pierwiastek życia. Trzecią kategorią jest człowiek, który ma ciało zbudowane z tej samej materii, ten sam pierwiastek życia oraz trzeci element, który sprawia że jest on „podobny” Bogu i jest Jego „obrazem”. Element ten nie jest nazywany, ale możemy postawić pytanie, czy można dopatrywać się tu tego, co nazywamy „duszą”. W takim razie posiadanie duszy wyróżnia człowieka ze wszystkich innych stworzeń. Duszę posiada tylko człowiek, nie mają jej zwierzęta, ani tym bardziej materia martwa. Duszy nie mają równ
The work provides an analysis of the first description of the creation (Gen 1) from the perspective of various categories of created entities, as reflected in the triple use of the verb ברא. Each occurrence of this verb in this biblical text means creating something new and adding this new entity to an already existing world, which gives rise to a new category of created things. The first such category are inanimate things which receive existence and are made only of dead matter. The second category are living creatures which have a body made of the same matter, but who also receive the element of life. The third category is man, who has a body made of the same matter, with the same element of life, but also the third element which makes him similar to God, in fact, God’s image. That third element is not named in the text, but we may see here what we call a soul. So, having a soul distinguishes man from all other beings created by God: Only man has a soul. Animals do not have it, nor do plants, nor the sun and the moon, which were idolized by the ancients -- none of these has a soul but instead belong to the realm of dead matter.
Źródło:: Verbum Vitae; 2022, 40, 3; 613-630
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Nauka o sercu, jako miejscu spotkania Boga i człowieka w nauczaniu świętego Bazylego Wielkiego
A Study of the Heart, as the Meeting Place of God and According to the Teaching of St. Basil the Great
Autorzy:: Kuderski, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/420366.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: Bóg
serce
cnota
człowiek
dusza
grzech
God
heart
virtue
human being
soul
sin
Opis:: Serce jest jednym ze słów, które bardzo często pojawia się w pismach świętego Bazylego Wielkiego. W jego ujęciu, serce jest głównym organem w człowieku. Stanowi siedzibę uczuć i fizycznej siły życiowej. Jest symbolem całego wnętrza człowieka. W sercu skupia się pełnia życia duchowego, które ogarnia całego człowieka z jego myślami, słowami oraz działaniami. Według nauki świętego Bazylego, to poprzez serce Bóg wchodzi w duchową relację z człowiekiem.
“Heart” is one of the most common words, which often appears in the writings of St. Basil of Caesarea. In his point of view, the heart is the main organ of the human being. It constitutes the centre of emotions and physical strength of life. It is also a symbol of a person’s entire internal life. The fullness of spiritual life, which encompasses the whole human being with his thoughts, words and actions is found in the heart. According to the teaching of St. Basil, God enters in a spiritual relationship with man through the heart.
Źródło:: ELPIS; 2016, 18; 75-80
1508-7719
Pojawia się w:: ELPIS
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: O duszy wczoraj i dziś. Panorama wybranych poglądów filozoficznych i teologicznych
Autorzy:: Nadbrzeżny, Antoni
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2158376.pdf
Data publikacji:: 2022-09-26
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: human being
soul
body
spirit
mind
self
człowiek
dusza
ciało
duch
umysł
jaźń
Opis:: Artykuł w sposób syntetyczny omawia wybrane filozoficzne i teologiczne interpretacje duszy, które pojawiły się w historii myśli ludzkiej od starożytności aż do czasów najnowszych. Artykuł z założenia ma charakter przeglądowy i stanowi wprowadzenie do szczegółowych opracowań dotyczących istnienia, genezy i natury duszy. W prezentacji kolejnych ujęć zastosowano kryterium chronologiczne: (1) Prehistoryczne i starożytne pozabiblijne ujęcia duszy, (2) Biblijne rozumienie duszy, (3) Patrystyczne koncepcje duszy, (4) Średniowieczne koncepcje duszy, (5) Nowożytne ujęcia duszy, (6) Współczesne ujęcia duszy, (7) Reinterpretacje duszy we współczesnej teologii katolickiej. Artykuł ukazuje historyczny rozwój poglądów o duszy, podkreśla zachodzące między nimi różnice i podobieństwa oraz opisuje nowe trendy w myśleniu o duszy.
The paper briefly discusses selected philosophical and theological interpretations of the soul which have appeared throughout intellectual history, starting from antiquity and up until modern times. The paper is, by definition, a kind of general introduction to more detailed studies on the existence, origin and nature of the soul. Presenting a wide range of viewpoints, the author employs a chronological framework in order to show the historical development of the various views about the soul: (1) prehistoric and extra-biblical ancient concepts of the soul; (2) the biblical understanding of the soul; (3) patristic concepts of the soul; (4) medieval concepts of the soul; (5) modern concepts of the soul; (6) contemporary views on the soul; and (7) reinterpretations of the soul in present-day Catholic theology. Thus, in addition to highlighting the differences and similarities between the older, traditional formulations regarding the soul, the work also provides an overview of contemporary reinterpretations.
Źródło:: Verbum Vitae; 2022, 40, 3; 581-612
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Transformacja ciała ludzkiego jako wyraz świadomości i istnienia duchowości w kulturze łużyckiej
The transformation of the human body as an expression of the existence of consciousness and spirituality in the Lusatian Culture
Autorzy:: Żychlińska, Justyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/440773.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Muzeum Narodowe w Szczecinie
Tematy:: archeologia
transformacja
ciało ludzkie
dusza
kultura łużycka
archaeology
transformation
human body
soul
Lusatian Culture
Opis:: Abstract: The human body and its theoretical possibilities of change or transformation have not yet been discussed in publications. Assuming that the source of information about a person can both be their remains and iconography, this article attempts to approach this issue based on two sources: a graphical representation of the object that could be used to transform the human body - i.e. a wand and the narrative scene representing the transformation. On the vessel from Smuszewo, Wągrowiec district, there is the figure of a man holding a wand in his right hand. He is surrounded by many small holes - it is highly probable that they are a graphical representation of the human transformation when touching the wand (Fig. 1B). For the Nadziejewo vessel, Środa Wielkopolska district, Greater Poland Voivodeship, another interpretation is proposed other than the published one (Mikłaszewska-Balcer 1973, Fig. 1). This interpretation assumes that the first person is the man responsible for the ritual of body change, and on right the ritual wand is depicted. Other figures visible on the left side of the picture show the transformation of the body - at the beginning the change is in the legs (from none to three), and at the end the evident transformation of the entire body. What is the most important is that the last of the three figures are connected by a line of holes which emphasis the most important stage of transformation, i.e. obtaining a new state (Fig. 1A). The scene was explained as a graphical presentation of the transition of the human body to the world of the sacrum. This is further evidence and support for including the Lusatian Culture into the orbit of a pan-European system of a mythological axial era. One of the characteristics of this sphere was a focus on the world of values, which were needed to protect against negative external factors, and was realised inter alia through magical acts.
Źródło:: Materiały Zachodniopomorskie; 2015, 11; 33-44
0076-5236
Pojawia się w:: Materiały Zachodniopomorskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Body–Soul and the Birth and Death of Man: Benedict Hesse’s Opinion in the Mediaeval Discussion
Ciało–dusza a narodziny i śmierć człowieka: opinia Benedykta Hessego w średniowiecznej dyskusji
Autorzy:: Bajor, Wanda
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1791223.pdf
Data publikacji:: 2021-06-28
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: dusza
ciało ludzkie
materia
narodziny
semen
embrion
śmierć
soul
human body
matter
birth
embryo
death
Opis:: This issue was discussed with regard to chosen commentaries to Aristotle’s treatise De anima, formed in the so-called via moderna mainstream, in particular those of John Buridan, Nicole Oresme and Laurentius of Lindores. In such a context, the Cracovian commentaries referring to Parisian nominalists were presented by those of Benedict Hesse and Anonymus. The analyses carried out above allow one to ascertain that although William of Ockham’s opinion questioning the possibility of knowledge of the soul in the field of philosophy, nominalists of the late Middle Ages did not resign from speculation on the beginning (birth) and the separation (death) from the body of the soul, also the fate of the soul after death. They focused on the nature of the matter – human body (embryo, semen) and his relation with the soul (forma) – in the moment of birth. In the aspect of death 14th century scholars undertook the struggle, which was one with the justification of the psycho-physical unity of the human being existing after death solely as an immortal soul. In both thems, they tried to find their solutions, while if they could not solve these aporeticals questions – they had the courage to admit, that is not possible by solely relying on the natural forces of reason. They had to refer to the teaching of christianity, without however falling prey to fideism. This was a methodical endeavour based on the experience that natural reason in searching for the truth is not capable of its own efforts to attain to certain concepts and might on occasion err, it is then that faith becomes its guide and supplies it with more acceptable solutions. This is the courage of one of the greatest philosophers – Plato, who said that you have to have this “great courage” to undertake only probable knowledge, when another is not possible.
Przedstawiona problematyka została omówiona na podstawie wybranych komentarzy do traktatu Arystotelesa O duszy, tworzonych w nurcie tzw. via moderna, zwłaszcza jego głównych przedsawicieli: Jana Burydana, Mikołaja Oresme i Londoriusza z Lindores. W tym kontekście powstały krakowskie komentarze m.in. Benedykta Hessego i Anonima, nawiązujące do paryskich nominalistów. Przeprowadzone analizy tekstów pozwalają stwierdzić, że mimo opinii Wilhelma Ockhama, kwestionującej możliwość filozoficznego poznania duszy, późnośredniowieczni zwolennicy nominalizmu nie rezygnowali ze spekulacji na temat początku człowieka (narodzin) i śmierci, czyli oddzielenia duszy od ciała, a także losu duszy po śmierci. Skupili się oni na naturze materii ludzkiego ciała (embrion, nasienie) i jego relacji do duszy (formy) – w momencie narodzin. W problematyce śmierci XIV-wieczni uczeni podjęli próby uzasadnienia psychofizycznej jedności istoty ludzkiej istniejącej po śmierci w postaci nieśmiertelnej duszy. Jeśli nie potrafili znaleźć zadowalającego rozwiązania tych aporetycznych kwestii, mieli odwagę przyznać, że nie jest to możliwe, polegając wyłącznie na naturalnych siłach rozumu. Wskazywali na konieczność odwołania się do wiary, nie popadając jednak w fideizm. Było to metodyczne przedsięwzięcie, oparte na doświadczeniu, że naturalny rozum ludzki w swych poszukiwaniach nie jest w stanie samodzielnie dojść do pewnych prawd i czasami może się mylić. Wówczas wiara staje się przewodnikiem i dostarcza bardziej akceptowalnych rozwiązań. To odwaga jednego z największych filozofów – Platona, który powiedział, że trzeba mieć „wielką odwagę”, aby podjąć się takich poszukiwań i przyjąć wiedzę tylko prawdopodobną, gdy wiedza pewna jest nieosiągalna.
Źródło:: Roczniki Filozoficzne; 2021, 69, 2; 39-63
0035-7685
Pojawia się w:: Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Arystotelesowsko-tomistyczna koncepcja animacji a współczesne spory bioetyczne
The Aristotelian-Thomistic Conception of Animation and the Contemporary Bioethical Dilemmas
Autorzy:: Kulik, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2075883.pdf
Data publikacji:: 2020-12-30
Wydawca:: Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:: animacja
dusza
życie ludzkie
Arystoteles
Tomasz z Akwinu
animation
soul
human life
Aristotle
Thomas Aquinas
Opis:: The content of the paper is a philosophical analysis of Aristotelian-Thomistic conception of animation as a way to describe the essence of human life. The analysis is philosophical, because its aim does not consist in purely historical inquiry, but in establishment of correct conception of human life. The paper also shows that the classical dilemma between immediate and delayed animation is not anachronical quarrel, but the stances in it are analogous to the contemporary bioethical views on such problems as moral permissibility of abortion and euthanasia. According to the new interpretation Aristotle was a proponent of immediate animation and Aquinas was opting for some form of delayed animation. The critique of these stances has shown their problematic implications and their incompatibility with contemporary scientific knowledge. The aim of proposed modification is both to avoid these flaws and to maintain the essence of the classical conception. The argumentation shows that human life cannot be identified with the potentiality to perform the functions that are specific to human beings, because that potentiality can be ascribed also to the beings other than humans (e.g. reproductive cells). Human existence cannot be identified neither with the acts of reason, because it would lead to denial of the status of human being not only to the embryo and the fetus, but also to the people in their sleep. The correct conception of human life must involve both the existence of a being that has some biological individuality (a member of a specie Homo sapiens) and the potentiality to perform the acts of reason. If (as Aristotle claimed) in case of human being the act of vegetative faculty is also an act of the human soul, then a human being who performs act of that faculty also performs an act of a rational soul. Therefore he maintains its identity as a subject, although in the very moment he doesn’t perform what is most specific to the subject.
Źródło:: Rocznik Tomistyczny; 2020, 2, 9; 187-202
2300-1976
Pojawia się w:: Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Człowiek i jego prawa w ujęciu Mieczysława A. Krąpca
Man and His Rights According to Mieczysław A. Krąpiec
Autorzy:: Ćwiertniak, Tomasz Władysław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/665110.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: Mieczysław A. Krąpiec
człowiek
osoba
ciało
dusza
prawa człowieka
man
person
body
soul
human rights
Opis:: The aim of this article is to present the philosophical conception of man formulated by M.A. Krąpiec, one of the foremost representatives of existential Thomism. This conception is shown within the context of the philosophical foundations of social and political life. It is justified by the fact that man is the real purpose and subject of political activity. However, the understanding of politics depends on the understanding of man; from this perspective man appears as a person - an independently existing subject, comprising a unity of body and soul and endowed with intellectual cognition and free will. Such a person expresses him-/herself most fully through acts of decision; in these acts, as well as in acts of cognition and love, the human person transcends nature and society. This attests to the particular dignity of the human person and points to the fact that every human person has inherent inalienable rights.
Celem artykułu jest przedstawienie koncepcji człowieka sformułowanej przez M.A. Krąpca, czołowego przedstawiciela tomizmu egzystencjalnego. Koncepcja ta przedstawiona jest w kontekście wskazania filozoficznych fundamentów szeroko rozumianej społeczno-politycznej sfery życia człowieka. Jest to o tyle zasadne, iż to właśnie człowiek jest podmiotem i celem działalności politycznej. Samo zaś rozumienie polityki jest w znacznej mierze zależne od przyjętego rozumienia człowieka. W wyniku przeprowadzonych analiz człowiek jawi się jako osoba, a więc samodzielnie istniejący podmiot stanowiący psychofizyczną jedność, obdarzony zdolnością intelektualnego poznania i wolnością woli, najpełniej wyrażający się poprzez akty decyzyjne. Osoba ludzka w swych aktach poznania, miłości i decyzji transcenduje przyrodę i społeczeństwo. Świadczy to o szczególnej godności przysługującej człowiekowi, a ponadto wskazuje na fakt przysługiwania każdej osobie ludzkiej niezbywalnych praw (prawa człowieka).
Źródło:: Folia Philosophica; 2018, 40
1231-0913
2353-9445
Pojawia się w:: Folia Philosophica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Pierre Chanet, polemista i filozof instynktu, oraz Marin Cureau de la Chambre - historia pewnego sporu
Pierre Chanet, Polemicist and Philosopher of Instinct and Marin Cureau de la Chambre: The Story of a Dispute
Autorzy:: Stegliński, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/488555.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: instynkt
rozum
dusza
Bóg
zwierzę
człowiek
mowa
wolność
instinct
reason
soul
god
animal
human
speech
freedom
Opis:: Pierre Chanet (1603-1660) był protestanckim lekarzem i filozofem, pochodzącym z La Rochelle. W swoich badaniach zajmował się w problemem myślenia u zwierząt. Występował przeciw tradycji reprezentowanej przez Charona i Montaigne’a, która uznawała, że zwierzęta myślą, decydują i posiadają rozum. Przeciwstawiał temu poglądowi swoją koncepcję instynktu. Rozumiał go jako działanie Boga i definiował instynkt jako „działanie Przyczyny Pierwszej, która pobudza i nakierowuje wszystkie przyczyny drugie w stronę ich celu, jeżeli nie mają one naturalnych zdolności, aby do niego dotrzeć”. Polemizował z nim Marin Cureau de la Chambre (1594-1669), który również był lekarzem i filozofem. Twierdził on, że rozum nie jest jedynie własnością ludzi, ale występuje też w zachowaniach zwierząt. Tekst ukazuje główne tezy polemiki między uczonymi. Informuje ponadto, że zasadnicza różnica miedzy nimi dotyczyła terminu „stwarzanie”. Chanet rozumiał je jako mające stale miejsce w naturze, de la Chambre jako raz dokonane. Według Chaneta Bóg przez swój rozum, bez przerwy wspiera wszystko, co powołał do istnienia. W przyrodzie ożywionej i nieożywionej to działanie przejawia się jako instynkt. Zdaniem de la Chambre’a Bóg nie ingeruje w ten sposób.
Pierre Chanet (1603-1660) was a Protestant physician and philosopher from La Rochelle. In his research, he dealt with the problem of thinking among animals. He spoke against the tradition represented by Charon and Montaigne, which declared that animals think, decide and posses intellect. He contrasted that with his concept of instinct. He understood the instinct as God's action and defined it as “a direction of the first cause which carries and brings all secondary causes to their end, when they have no rational faculties to do so.” Martin Cureau de la Chambre (1594-1669), who was also a doctor and philosopher, argued with him. He claimed that the intellect is not only the property of humans, but also occurred in animals’ behavior. This article presents the main arguments of the polemic between these two scientists. It also shows the essential difference between them which concerns the phrase “creating.” Chanet understood it as constantly occurring in nature, de la Chambre as once done. According to Chanet, God supports everything which He created by His intellect. In nature, this activity occurs as instinct. In de la Chambre’s view, God doesn’t interfere in such a way.
Źródło:: Roczniki Filozoficzne; 2015, 63, 1; 65-84
0035-7685
Pojawia się w:: Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Spojrzenie w duszę. O pewnych mistycznych uwarunkowaniach Sokratejskiej aksjologii
Look into the soul. On some mystic conditions of Socratic axiology
Autorzy:: Sipiński, Bartłomiej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1048306.pdf
Data publikacji:: 2016-07-04
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: God
virtue
human being
dialogue
soul
ethics
morality
value
Bóg
znota
człowiek
dialog
dusza
etyka
moralnośc
wartość
Opis:: This essay is concerning some mystic aspects of Socratic reflection. We are trying to answer a fundamental question on the basis of Socratic thinking that caused such a significant shift in Western philosophy?Why Socratic thought was not just a one of many theories of human being, which have appeared in this period, and it has not been forgotten as quickly as it had come?Following dialogues of Plato and statements of some philosophers and historians of philosophy, we are trying to reach the essence of Socratic thought on the human being, which shows us human being in the form of a specific type of mysticism.
Źródło:: Filozofia Chrześcijańska; 2016, 13; 65-76
1734-4530
2450-0399
Pojawia się w:: Filozofia Chrześcijańska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Struktura substancjalna osoby ludzkiej
The substantial structure of a human being
Autorzy:: Liszka, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2037267.pdf
Data publikacji:: 2019-02-22
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: struktura
ciało
dusza
osoba ludzka
społeczność
relacja
autonomia
jedność
structure
body
soul
human being
community
relation
autonomy
unity
Opis:: The statement that a human being is a soul and a body is not sufficient.The way their union comes about in the mutual creation of one human beingis what matters. Moreover, the spiritual substance of a human being hasa different structure than the material substance, yet there is some similarity,indeed something in common. The most difficult issue refers to theexistence of the spiritual element in the body, which unites it with the souland creates the human body out of it. The combination of body and soul, aswell as the human community, has its structure. Individual human beingsand communities are engrafted in the life of the Triune God. The substantialstructure of a human being constitutes the foundation of the social structureand coherent wholeness with the structure of life of the Divine Persons.
Źródło:: Collectanea Theologica; 2018, 88, 3; 77-98
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:: Collectanea Theologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Personalistyczne rozumienie kontemplacji
A Personalistic Understanding of Contemplation
Autorzy:: Miczyński, Jan Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/29430868.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: kontemplacja
modlitwa
ciało
dusza
duch
jaźń
człowiek
osoba
personalizm
contemplation
prayer
body
soul
spirit
self
human
person
personalism
eschatology
Opis:: Celem artykułu jest ukazanie sensu i doniosłości kontemplacji w kolorycie współczesnej myśli chrześcijańskiej, która ujmuje człowieka jako osobę. Wydaje się, że personalizm daje możliwość uniknięcia ujęć redukujących modlitwę człowieka do procesu psychofizycznego, emocjonalnego, beztreściowego i w sumie nierealnego, polegającego na autotranscendencji. Wszystkie wymiary życia ludzkiego są istotne, ale ujęcia fragmentaryczne nie wyczerpują treści fenomenu osoby. W konsekwencji też mogą prowadzić do błędnego rozumienia relacji z Bogiem. Z tego też powodu artykuł omawia w kolorycie personalistycznym trzy ważne tematy, są nimi: podmiot, przedmiot i istota kontemplacji. Metodę badawczą można określić jako personalistyczną (hermeneutycznym kluczem badawczym jest osoba). Punktem wyjścia dla przeprowadzonej analizy jest omówienie wewnętrznej struktury osobowej człowieka i w jej świetle spojrzenie na fenomen kontemplacji, na wewnętrzny i zewnętrzny świat życia ludzkiego. Analiza nawiązuje do tradycji teologiczno-duchowej Kościoła, a także do nauczania świętych. Stara się w sposób całościowy i niekiedy twórczo-krytyczny ocenić ujęcia starsze. Jako podstawowe źródło przyjmuje objawienie zawarte w Piśmie Świętym. Główne wnioski przeprowadzonych analiz są następujące: podmiotem kontemplującym jest cała ludzka osoba (pomimo że główną rolę pełni umysł); głównym przedmiotem jest Communio Personarum (Osoby Niestworzone, Trójca Święta); kontemplacja — dzięki łasce Bożej — jest relacją z Osobowym Bogiem, jest „udoskonalaniem” wewnętrznych struktur człowieka do zjednoczenia się z Osobami Bożymi (wewnętrzna struktura ludzka staje się podobna do wewnętrznej struktury Osoby Niestworzonej); jest to proces, który można nazwać chrystyfikacją (uchrystusowieniem), przebóstwieniem, eschatologizacją świata osób stworzonych — osoby indywidualnej i osoby społecznej (całej rodziny ludzkiej).
The purpose of this article is to show the meaning and significance of contemplation in the framework of modern Christian thought, which captures man as a person. It seems that personalism provides an opportunity to avoid approaches that reduce human prayer to a psychophysical, emotional, contentless and altogether unreal process of self-transcendence. All dimensions of human life are important, but fragmentary approaches do not exhaust the content of the phenomenon of the person. Consequently, too, they can lead to a wrong understanding of the relationship with God. For this reason, the article discusses three important topics in personalistic framework, that is: subject, object and essence of contemplation. The research method can be described as personalistic (the hermeneutic research key is the person). The starting point of the analysis is to discuss the inner personal structure of man and in light of this to look at the phenomenon of contemplation, the inner and outer world of human life. The analysis refers to the theological and spiritual tradition of the Church, as well as to the teachings of the saints. It tries to evaluate older approaches in a comprehensive and sometimes creative-critical way. It takes the revelation contained in Scripture as its primary source. The main conclusions of the analyses are as follows: the contemplative subject is the whole human person (despite the fact that the main role is played by the mind); the main subject is the Communio Personarum (the Uncreated Persons, the Holy Trinity); contemplation — thanks to God’s grace — is a relationship with the Personal God, it is the “perfecting” of the inner structures of man towards union with the Divine Persons (the internal human structure becomes similar to the internal structure of the Uncreated Person); it is a process that can be called Christification (making one Christ-like), divinization, eschatologization of the world of created persons — the individual person and the social person (the entire human family).
Źródło:: Polonia Sacra; 2023, 27, 2; 69-98
1428-5673
Pojawia się w:: Polonia Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Człowiek jako stworzenie Boże w teologicznej refleksji Christosa Yannarasa
Human Being as a Creature of God in the Theological Thought of Christos Yannaras
Autorzy:: Leśniewski, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31343333.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: antropologia prawosławna
Christos Yannaras
obraz Boży
człowiek
rozróżnienie płci
dusza
ciało
natura ludzka
Orthodox Anthropology
Image of God
Human Being
the Distinction between the Sexes
the Soul
the Body
Human Nature
Opis:: The mystery of human being as a creature of God has been explored by many generations of philosophers and theologians. This article is an attempt to analyze of the some aspects of anthropological thought of famous contemporary Greek thinker – Christos Yannaras. The starting point is a depiction of the creation of human being as an act of God. His love constitutes man as an existential event of personal communion and relationship and a partaker in the freedom of love which is true life. The second part of the article relates to the issue of God’s image in human being. The Greek Fathers interpreted the image of God in humanity trying to avoid dualistic and monistic conceptual definitions. The patristic interpretation sums up the truth of the words “in the image” in the triadic character of personal energies (mind, reason, spirit) or in the “sovereignty” and “self-‑determination” which sum up the ontological differentiation of the person with regard to nature. The distinction between the sexes, namely the differentiation of man and woman, in relation to the image of God has been examined in the third part of the article. From the biblical narrative of man’s creation follows that man should realize life as communion with the other sex and it is the way for human life to be constituted in new personal hypostases and to have dominion over the earth (Gen 1:28). The distinction of sexes does not function in man as it functions in the animals where it is exclusively subordinate to the natural necessity of propagation. The distinction of the sexes has its foundation in human nature, but it is not identical with this nature, just as it is not to be identified even with the hypostasis of man. How to understand the reality of soul from the Christian point of view? Some possible answers for this question are presented in the four part of the article. There are many meanings of the word soul in the Bible and in Christian literature. The soul it is often identified in the Old Testament with the manifestation of life on earth, while in the New Testament it appears also as a bearer of eternal life. Today what we call soul is a dynamically effected event, a complex of ceaselessly effected functions which reveal and express the living existence of man. For these functions we use various names: we speak of reason, imagination, judgment, creativity, ability to love, etc. The final part of the article shows relations between soul and body. Yannaras underlines that soul and body do not determine the mode by which the human person is, but are determined and marked as differentiations of the result of natural energy, that is of the universal-ecstatic reference of the bicomposite essence or nature. Both the body and the soul are energies of human nature. What each specific man is, this inmost I which constitutes him as an existential event, is identified neither with the body nor the soul. The distinction between soul and body refers to the semantic differentiation of the result of natural energy and does not refer to the mode by which humanity is as nature and person.
Źródło:: Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2011, 3; 49-70
2081-6731
Pojawia się w:: Roczniki Teologii Ekumenicznej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Moment animacji płodu jako element dyskusji o dopuszczalności aborcji w Kościele katolickim
The moment of fetal animation as part of the discussion on the permissibility of abortion in the Catholic Church
Autorzy:: Smolińska, Natalia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1371554.pdf
Data publikacji:: 2018-11-03
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: aborcja
animacja płodu
dusza
istota ludzka
nasciturus
nienarodzony
poczęcie
uczłowieczenie
uduchowienie
zapłodnienie
abortion
conception
fertilization
fetal animation
human being
humanization
soul
soulfulness
unborn
Opis:: There is no doubt that a being who is conceived in the womb of a woman is a human being from the very beginning. It would be erroneous to say that an embryo or fetus are names of separate species. An embryo is always an embryo of something, so in the case of a human being, we talk about the human embryo, and in the subsequent stages of development about the embryo of man and the fetus of man. However, the other thing remains the moment of the spiritualization of a developing human being, with whom the abortion supporters closely link the possibility of spending the fetus. In determining the moment when fetal animation takes place, no scientific research will help, because this issue is purely spiritual. However, it should be remembered that speaking about a human being, we can not exclude at any stage of her development of her having a soul, and therefore the argument that there is no certainty that the soul has a soul can not be an argument in favor of abortion. The article presents the position of the Catholic Church in relation to fetal animation over the centuries, beginning with antiquity and ending with modern times. It is noteworthy that this position was extremely different in particular epochs, and irrespective of the position of the Church’s Magisterium, opinions of the doctrine were different. At present, the Church recognizes that it is impossible to determine the moment of spiritualization scientifically, but nevertheless, one should lean towards the assertion that man receives the soul at the moment of conception, and certainly rejects the view that abortions can be made at the initial stage of pregnancy
Źródło:: Prawo Kanoniczne; 2018, 61, 4; 79-91
2353-8104
Pojawia się w:: Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Man’s animality in the light of st. Augustine’s philosophical works
Zwierzęcość człowieka w świetle pism filozoficznych św. Augustyna
Autorzy:: Terka, Mariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/612862.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: bałwochwalstwo
błąd
Bóg
ciało
człowiek
dusza
pamięć
pożądliwość
przyjemność
przyzwyczajenie
rozum
zmysłowość
zwierzęcość
idolatry
mistake
God
body
human
soul
memory
lust
pleasure
accustom
reason
sensuality
animality
Opis:: Człowiek jako istota cielesna jest częścią świata materialnego, żyje i podlega procesom podobnym do tych, które panują w świecie zwierząt, a przewyższa go tylko dzięki posiadaniu duszy rozumnej. Chociaż więc ciało umożliwia zaistnienie i funkcjonowanie zwierzęcości w człowieku, to jednak jej istota, czyli podobieństwo człowieka do zwierząt, jest określone przede wszystkim przez relację duszy do ciała. Ponieważ zwierzęta nie posiadają rozumu, to zwierzęcość rozumianą na poziomie ontologicznym, jaką dzieli człowiek ze zwierzętami, św. Augustyn opisuje jako przeżywanie i doświadczanie doznań cielesnych przez byt o charakterze zmysłowym, który jako zwrócony w stronę rzeczy materialnych i żyjący w świecie doznań cielesnych, znajduje w nich właściwe sobie miejsce. Jest więc ona bezrozumnym rozkoszowaniem się sprawami cielesnymi. Zwierzęcość człowieka jest również rozważana jako możliwość bycia, co oznacza, że jest ona przedmiotem wyboru woli i przyjmuje postać procesu upodobnienia się do zwierząt rozumianego w sensie moralnym. Polega ona na tym, że człowiek, który został stworzony na obraz i podobieństwo Boga, będąc ze swej natury zwrócony ku Niemu, poprzez grzech pychy odwraca się od Niego i od kontemplacji prawd wiecznych zwracając się poprzez pożądliwość w stronę świata cielesnego. Ciesząc się dobrami doczesnymi oraz kierując ku nim swe pragnienia, człowiek przyzwyczaja się do przebywania pośród rzeczy cielesnych, zapomina o Bogu oraz o własnej rozumnej naturze, a dąży do zmysłowej przyjemności. Konsekwencją odwrócenia się od Stwórcy i pożądliwego skierowania się ku rzeczom doczesnym jest więc zaślepienie prowadzące do niewoli cielesności i bałwochwalstwa.
As a corporeal being, man is part of the material world, he lives and is subject to processes similar to those which prevail in the world of animals and exceeds them only owing to the fact that he possesses a rational soul. Thus, although a body makes animality possible for a man to exist and function, its nature, meaning man’s similarity to animals, is defined mainly by the relationship between the soul and body. Since animals do not have minds, animality understood on the ontological level is something man and animals share in common. St. Augustine describes this as experiencing bodily sensations by the sensual being, which, because of their turning towards material things, lives in the world of bodily sensations and finds their place in it. Therefore, this is irrational delectation in bodily matters. This animality in humans is also considered as a possible lifestyle, which means it is an object of the will’s choice and assumes the form of the process of becoming similar to animals in the moral sense. It consists in the fact that man, who is created in the image and likeness of God, being turned to Him by nature, yet due to the sin of pride turns away from Him and from contemplation of eternal truths, and because of covetousness goes towards the carnal world. Being pleased with worldly possessions and directing his desires towards them, man becomes accustomed to existing among corporeal matters, forgetting about God and his own nature, and aspires to sensual pleasures. Therefore, the consequence of turning away from the Creator and lustfully turning to worldly possessions is blindness that leads him or her into slavery of corporeality and idolatry.
Źródło:: Vox Patrum; 2017, 67; 631-652
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Człowiek jako dynamiczna jednostka duchowo-cielesna w nauczaniu św. Maksyma Wyznawcy
A human being as a dynamic spiritual and bodily individual in the teaching of st. Maximus the Confessor
Autorzy:: Kashchuk, Oleksandr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/612801.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Św. Maksym Wyznawca
człowiek
dynamizm
ruch
Bóg
dusza
umysł
rozum
duch
ciało
przebóstwienie
antropologia
namiętność
St. Maximus the Confessor
human being
dynamism
movement
God
soul
mind
reason
spirit
body
deification
anthropology
passion
Opis:: In St. Maximus the Confessor’s teaching human nature consists of the soul and the body, in which logos of power that unifies them together is inscribed. Human nature manifests itself in the individual human being. The human being as the body and the soul naturally longs for God. This longing is fulfilled by the movement, which is connected to dynamism of the entire human structure. The dynamism is inscribed in the mind, reason, spirit, will, sense, passionate powers and body. The dynamic aspiration for God does not imply getting rid of any of the human elements, even passionate and bodily, but on the contrary, it demands appreciation and proper use of all the natural powers of the human being. Maximus the Confessor treats the human being as a whole. The human is not only mind, reason and spirit, but also will, sense, passionate powers and body. The dynamism of mental and spiritual sphere should be extended in the senses, passionate powers and body, so that the body also becomes the source of virtues, and is deified together with the soul through unity with the Absolute. This unity as the goal of human longing will never be static, but dynamic, because the fulfillment of this longing is the state with eternal movement. So human being will constantly strive for even more perfect unity with God. Through this unity the human being becomes more human. The originality of the Author consists in the fact that using the anthropological views of the earlier tradition and interpreting them mystically and symbolically, he intertwined the entire dynamism of human being with the structure of the Platonic world. The human being through the longing for God and through the proper use of natural powers mystically unites with God not only himself/herself, but also the entire universe, because the structure of the human being is analogous to the structure of the universe.
Źródło:: Vox Patrum; 2015, 64; 205-230
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "human soul" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język