- Tytuł:
-
LADA Diabetes as a Hybrid Disease – a Narrative Review
Cukrzyca LADA jako choroba hybrydowa – przegląd literatury - Autorzy:
-
Mataczyńska, Anna
Paprocki, Michał
Jurgiel, Jan
Majdowski, Maciej
Wrzosek, Kamil
Lis, Michał - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/30146459.pdf
- Data publikacji:
- 2023
- Wydawca:
- Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
- Tematy:
-
LADA
type 1 diabetes
type 2 diabetes
autoimmune diseases
cukrzyca typu 1
cukrzyca typu 2
choroby autoimmunologiczne - Opis:
-
Latent autoimmune diabetes in adults (LADA) is a common hybrid disease because it combines features of both type 1 and type 2 diabetes. It is a slow-onset autoimmune disease characterized by an initial relative insulin deficiency. Studies to date indicate a clear genetic overlap between LADA and type 1 diabetes. This is related to the variants in the human leukocyte antigen (HLA) region, which encodes main histocompatibility antigens (MHC). Main histocompatibility antigens are responsible for immunoregulatory processes that are impaired in both type 1 diabetes and LADA, leading to immune system disturbances in individuals. Autoantibodies against pancreatic islets are produced, serving as key markers for distinguishing type 1 diabetes and LADA. They are characterized by occurring at a lower level, as a result of which the destruction of the immune system progresses much more slowly. In the etiopathogenesis of this disease, environmental factors and lifestyle play a significant role, which are also associated with the pathogenesis of type 2 diabetes. In most LADA cases, hyperglycemia does not reach levels as high as in type 1 diabetes, whith contributes to the misdiagnosis of it as type 2 diabetes. So far, an optimal treatment for LADA has not been established. Currently, the proposed treatment focuses on achieving good glycemic control and preventing or delaying the onset of complications. Some authors suggest that this effect can be achieved through the early use of insulin as the first-line pharmacotherapy. Emerging oral hypoglycemic agents used in other types of diabetes may also have a role in the treatment of this condition. Hereby, we discuss the possible usage of Continuous Glucose Monitoring (CGM) in this entity for precise real-time control of blood glucose levels. Despite their many advantages, it is important to remember that these systems still require a certain level of user engagement.
Cukrzyca typu LADA (latent autoimmune diabetes in adults) to powszechna choroba o postaci hybrydowej, która łączy w sobie cechy zarówno cukrzycy typu 1, jak i 2 [1]. Jest to choroba autoimmunologiczna rozwijająca się powoli i charakteryzująca się początkowo względnym niedoborem insuliny. Dotychczasowe badania wskazują na genetyczne nakładanie się cukrzyc typu LADA i typu 1. Ma to związek z wariantami w regionie ludzkich antygenów leukocytarnych (human leukocyte antigen, HLA), które kodują główne antygeny zgodności tkankowej (main histocompatibility antigens, MHC) [2, 3, 4]. Antygeny te odpowiadają za procesy immunoregulujące, które zarówno w cukrzycy typu 1, jak i typu LADA są nieprawidłowe, w wyniku czego dochodzi do zaburzeń w obrębie układu odpornościowego. W przebiegu cukrzycy typu LADA wytwarzane są autoprzeciwciała przeciwko wyspom trzustkowym, które są kluczowymi markerami służącymi do rozpoznawania cukrzyc typu 1 oraz typu LADA [5]. Występują one w dość niskim mianie, w wyniku czego destrukcja układu odpornościowego postępuje stosunkowo wolno. Zaobserwowano również, że w etiopatogenezie cukrzycy typu LADA istotne znaczenie wykazują czynniki środowiskowe i styl życia, które również związane są z patogenezą cukrzycy typu 2 [6]. U większości osób z cukrzycą typu LADA hiperglikemia nie osiąga tak dużych wartości, jak w cukrzycy typu 1, co wpływa na błędne rozpoznanie jej jako cukrzycy typu 2. Dotychczas nie ustalono optymalnego leczenia cukrzycy typu LADA, a proponowane leczenie opiera się na próbach uzyskania dobrej kontroli glikemii oraz zapobieganiu lub opóźnianiu wystąpienia powikłań. Efekt ten według niektórych autorów może być uzyskany poprzez wczesne stosowanie insuliny jako pierwszej linii farmakoterapii. Swoje miejsce w leczeniu tej jednostki chorobowej mogą także znaleźć pojawiające się na rynku doustne preparaty hipoglikemizujące stosowane w innych typach cukrzycy. W pracy została poruszona kwestia wykorzystania systemów ciągłego monitorowania glikemii (continuous glucose monitoring, CGM). Służą one do precyzyjnego kontrolowania poziomu glukozy we krwi w czasie rzeczywistym. Mimo ich wielu zalet należy jednak pamiętać, że systemy te nadal wymagają pewnego poziomu zaangażowania użytkownika. - Źródło:
-
Review of Medical Practice; 2023, XIX, 4; 72-77
2956-4441
2956-445X - Pojawia się w:
- Review of Medical Practice
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł