Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Polska Akademia Nauk." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 34
Tytuł:
Konwicki i okolice
Konwicki and the Vicinity
Autorzy:
Kłobukowski, Miłosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341702.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Przemysław Kaniecki
Tadeusz Konwicki
kino polskie
Polish cinema
Opis:
Przedmiotem recenzji są dwie książki Przemysława Kanieckiego poświęcone twórczości literackiej, filmowej oraz dorobkowi publicystycznemu Tadeusza Konwickiego, jednego z najwybitniejszych pisarzy i filmowców polskich XX w. – Wniebowstąpienia Konwickiego (2013) oraz Samospalenia Konwickiego (2014). Autor analizuje publikacje Kanieckiego pomyślane i napisane jako wzajemnie się uzupełniające, omawiające zarówno problematykę egzystencjalną, jak i społeczno-polityczną w twórczości Konwickiego. Kaniecki zgłębia dorobek literacki na równi z filmowym, starając się dążyć do przedstawienia drogi ideowej pisarza ze szczególnym uwzględnieniem momentów przełomowych i tendencji do uprawiania autopolemiki. Kłobukowski proponuje namysł nad metodologią przyjętą przez Kanieckiego, sposobem interpretowania zebranego materiału oraz kompozycją dwutomowej monografii.
The subject of the review are two books by Przemysław Kaniecki, devoted to literary and film work, and the journalistic achievements of Tadeusz Konwicki, one of the greatest Polish writers and filmmakers of the 20th century - Wniebowstąpienia Konwickiego [Konwicki s Ascensions] (2013) and Samospalenia Konwickiego [Konwicki’s Self-immolations] (2014). The author analyses Kaniecki’s publications conceived and written as mutually complementary, discussing both existential and socio-political issues in Konwicki’s output. Kaniecki explores his literary achievements on a par with his achievements in film, striving to present the writer’s ideological path with particular emphasis on breakthrough moments and tendencies to be self-polemical. Kłobukowski proposes a reflection on the methodology adopted by Kaniecki, the way of interpreting the collected material and the composition of a two-volume monograph.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2018, 101-102; 311-316
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jak likwidowano polską szkołę filmową
How the Polish Film School Was Terminated
Autorzy:
Hendrykowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341060.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
polska szkoła filmowa
kino polskie
PRL
Polish Film School
Polish cinema
People’s Republic of Poland
Opis:
Uchwała Sekretariatu Komitetu Centralnego PZPR z czerwca 1960 r. prezentuje stanowisko władz partyjnych zaniepokojonych „negatywnymi” skutkami decentralizacji kinematografii dokonanej w roku 1956. Uwaga autora skupia się zwłaszcza na pierwszej części tego dokumentu poświęconej ocenie twórczości. Utworzenie zespołów filmowych i seria niezmiernie doniosłych dzieł, jakie za ich sprawą powstały, zmieniły status społeczny i rangę kina w PRL. Choć dążenia twórcze środowiska zostały przejściowo ograniczone, pomimo restrykcji w ciągu następnych kilkunastu lat powstało wiele wybitnych filmów, będących w istocie kontynuacją polskiej szkoły filmowej.
The resolution of the Secretariat of the Central Committee of the PZPR (Polish United Worker’s Party) from June 1960 presents the position of party authorities concerned about the “negative” effects of the decentralization of cinematography in 1956. The author’s attention is focused in particular on the first part of this document devoted to the assessment of creativity. The creation of film groups and a series of immensely important works created by them have changed the social status and rank of cinema in the People’s Republic of Poland. Although the creative aspirations of the community have been temporarily limited, despite the restrictions over the next dozen or so years, many outstanding films were made, which are in fact a continuation of the Polish Film School.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2018, 103; 126-137
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Has utkany z przeczuć
Has Woven From Premonitions
Autorzy:
Oleszczyk, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341029.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Annette Insdorf
Wojciech Has
kino polskie
Polish cinema
Opis:
Monografia pióra Annette Insdorf pt. Intimations. The Cinema of Wojciech Has (2017) stanowi pierwszą anglojęzyczną próbę całościowego ujęcia twórczości jednego z najważniejszych i najlepiej opisanych w rodzimym filmoznawstwie twórców polskiego kina powojennego. Zwięzła, klasyczna w układzie rozdziałów, ale napisana precyzyjnym językiem i wzorowo skondensowana praca Insdorf stanowi znakomite wprowadzenie w twórczość reżysera, którego główną obsesją tematyczną pozostawał czas w najrozmaitszych przejawach i dla którego formalna doskonałość stanowiła główny wyznacznik poszukiwań estetycznych.
Monograph by Annette Insdorf Intimations. The Cinema of Wojciech Has (2017) is the first English-language attempt to comprehensively portray the work of one of the most important and best-described film-makers in the Polish post-war cinema. Concise, classical in a layout of chapters, but written in precise language and exemplary condensed form, Insdorf’s work is a great introduction to the director’s work, whose main thematic obsession was time in the most diverse of its manifestations and for whom formal perfection was the main determinant of aesthetic search.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2018, 101-102; 317-321
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bolesławski wasz i nasz
Bolesławski Yours and Ours
Autorzy:
Rutkowska, Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341131.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Ryszard Bolesławski
kino polskie
Richard Boleslavsky
Polish cinema
Opis:
Praca zbiorowa Ryszard Bolesławski. Jego twórczość i jego czasy – Richard Boleslavsky. His Work and His Times (2018) pod redakcją Barbary Osterloff została wydana przez warszawską Akademię Teatralną i jest pokłosiem międzynarodowej sesji poświęconej temu artyście. Każdy z tekstów został wydrukowany w dwóch wersjach językowych – polskiej i angielskiej. Obok tekstów autorów polskich (m.in. Barbara Osterloff, Marek Kulesza, Joanna Wojnicka, Patrycja Włodek, Maciej Wojtyszko) znajdziemy tam eseje badaczy amerykańskich (Tino Balio czy Sharon Marie Carnicke) bądź rosyjskich (Siergiej Czerkasski, Polina Stiepanowa, Nadieżda Szybajewa). Bolesławski (1889-1937) był reżyserem teatralnym i filmowym, aktorem i nauczycielem aktorstwa, a także autorem teorii gry aktorskiej, którą sformułował w zbiorze wykładów Aktorstwo. Sześć pierwszych lekcji. Zrobił karierę w Hollywood (zrealizował tam dwadzieścia filmów), jednak pozostaje niedoceniony w ojczyźnie. Tom ma przywrócić mu należne miejsce w rodzimej historii teatru i filmu. Prezentuje szeroką skalę jego aktywności artystycznej, unikając jednak tonu hagiograficznego. Na uwagę zasługują zwłaszcza teksty poświęcone jego teorii aktorstwa, która zyskała rangę międzynarodową i jest praktykowana do dziś.
The bilingual (Polish and English) collective volume Ryszard Bolesławski. Jego twórczość i jego czasy – Richard Boleslavsky. His Work and His Times (2018), edited by Barbara Osterloff, has been published by The Aleksander Zelwerowicz National Academy of Dramatic Art in Warsaw as a result of an international conference devoted to this artist. Beside Polish authors’ articles (i.a. Barbara Osterloff, Marek Kulesza, Joanna Wojnicka, Patrycja Włodek, Maciej Wojtyszko) we can find in the volume essays by several foreign researchers, American (Tino Balio, Sharon Marie Carnicke) or Russian (Polina Stepanova, Nadezhda Shibayeva, Sergei Tcherkasski), among others. Bolesławski (1889-1937) was a theatre and film director, an actor and an acting teacher, as well as the author of the famous theory of acting formulated in the compendium Aktorstwo. Sześć pierwszych lekcji [Acting. The First Six Lessons]. He made a career in Hollywood and directed twenty films there, but remains underestimated in his homeland. The volume is to restore his rightful place in the history of Polish theatre and film. It presents the wide scope of his artistic activity, but avoids a hagiographic tone. The articles exploring his theory of acting, which has gained international importance and is still practiced, are especially noteworthy.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2020, 109; 200-205
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przygoda człowieka myślącego
An Adventure of a Thinking Person
Autorzy:
Maciejewski, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341622.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Barbara Hollender
kino polskie
kino autorskie
Polish cinema
author cinema
Opis:
Recenzja dwóch tomów z serii Barbary Hollender o polskich reżyserach (tom trzeci w przygotowaniu). W pracach Od Wajdy do Komasy (2014) oraz Od Kutza do Czekaja (2016) autorka przybliża pięćdziesiąt portretów reżyserskich reprezentujących różne pokolenia – od nestorów i klasyków polskiego kina po najmłodszych filmowców. Struktura esejów jest podobna. Hollender opisuje drogę twórczą każdego bohatera, zestawiając cytaty z licznych rozmów z analizami wybranych tytułów, kontekstami socjologicznymi i obyczajowymi. To zarazem kronika polskiego kina i jego koryfeuszy – z Hasem, Wajdą, Kutzem, Zanussim, Kawalerowiczem na czele. Pasjonujące są jednak również opowieści najmłodszych bohaterów: Szumowskiej, Czekaja czy Komasy. Dorastali oni w innym okresie, mają odmienne plany na przyszłość i marzenia, jednak podobnie jak ich mistrzowie chcą tworzyć, pracować, wierzą w spełnienie. Bohaterów książek Hollender dzieli zatem niemal wszystko – temperament artystyczny, ambicje, poglądy na rzeczywistość, wreszcie dorobek. Łączy zaś jedno – pasja tworzenia. Wszyscy mieszkamy w kinie – podkreśla Filip Bajon.
A book review of two volumes from Barbara Hollender’s series on Polish film directors (the third volume is being prepared). In the volumes Od Wajdy do Komasy [From Wajda to Komasa] (2014) and Od Kutza do Czekaja [From Kutz to Czekaj] (2016) the author presents fifty portraits of directors representing various generations – from the masters and classics of the Polish cinema to the youngest of filmmakers. She maintains a similar structure in all the essays. Hollender describes the creative path of each director, she presents quotes from numerous interviews together with analysis of chosen titles, sociological and cultural contexts. It is also a chronicle of Polish cinema and its coryphes – with Has, Wajda, Kutz, Zanussi and Kawalerowicz at the helm. However the stories of the younger directors are also fascinating: Szumowska, Czekaj or Komasa. They grew up in a different era, and have different dreams and plans for the future, but just like their masters they want to create and work, and they believe in professional fulfilment. So the people portrayed by Hollender are different in almost every respect – artistic temperament, ambition, views on reality, and finally achievements. But they do share one thing – a creative passion. As Filip Bajon emphasises: We all live in the cinema.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2016, 96; 238-243
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metafizyka w „Labiryncie” Jana Lenicy
The Metaphysics in “The Labyrinth” by Jan Lenica
Autorzy:
Hendrykowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341620.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Jan Lenica
animacja
kino polskie
animation
Polish cinema
Opis:
W tekście poświęconym Labiryntowi (1962) Jana Lenicy autor – za pomocą serii mikronaliz skoncentrowanych na funkcji semantycznej poszczególnych elementów (akcja, fabuła, narracja, bohater, postaci, muzyka itp.) – odkrywa nowe pokłady interpretacyjne tej słynnej krótkometrażówki. Hendrykowski wskazuje na związki łączące arystotelesowską poetykę tego filmu z oryginalną wizją współczesnej cywilizacji. W konkluzji czytamy: Animator posiada zdolność oswobodzenia własnej wyobraźni od tego, co byłoby dla niej skrępowaniem, obciążeniem i uwięzieniem. W tym celu używa języka ruchomych obrazów wyposażonych w moc symboliczną, zdolnych przedstawiać rzeczy, jakimi są naprawdę. Jako artystę kina nie ogranicza go ani wykreowany świat, ani prawa fizyczne, które rządzą filmowaną (fotografowaną) ‘in crudo’ rzeczywistością, ani ciało aktora wykonawcy.
In the article on The Labyrinth (1962) by Jan Lenica, Hendrykowski – with the help of a series of micro-analyses focused on the semantic functions of individual elements (action, plot, narrative, protagonist, characters, music etc.) – discovers new layers of interpretation of this famous short feature film. The author points to the links between the Aristotelian poetics of this film with the original vision of modern civilization. He concludes that: The animator has the ability to free his imagination from that which binds and restricts it. In order to do it he uses the language of moving images loaded with symbolic meaning, images that can show things as they really are. As a cinema artist he is not limited by the world created, or the laws of physics that govern the filmed (photographed) ‘in crudo’ reality, nor by the body of the actor.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2016, 96; 165-174
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Ida”, utrata i wstyd
“Ida”, Loss and Shame
Autorzy:
Jagielski, Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341052.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
teoria afektu
Paweł Pawlikowski
kino polskie
affect theory
Polish cinema
Opis:
W centrum debaty wokół Idy (2013) Pawła Pawlikowskiego został usytuowany problem wstydu. Starły się tu dwa dyskursy dotyczące polityki wstydu – emancypacyjny i etnonacjonalistyczny. Zgodnie z tym pierwszym, charakterystycznym dla lewicy i liberałów, film Pawlikowskiego nie zawstydza Polaków dostatecznie; z kolei krytycy prawicowi dowodzili, że utwór przekłamuje historię, by wpędzić nas, Polaków, we wstyd, chociaż nie ma, ich zdaniem, ku temu żadnych powodów. Sam film – choć porusza problem wstydu – koncentruje się głównie na afekcie smutku. Przedmiotem swego zainteresowania Jagielski czyni to, w jaki sposób film, odwołując się do estetyki filmów Szkoły Polskiej, wytwarza takie negatywne odczucia, jak utrata czy brak. Autor sytuuje Idę w ramach „kina nastroju”, by przemyśleć pozycję widza wobec ukazanych na ekranie obrazów. Film najpierw zaprasza nas do nawiązania empatycznej więzi z ocalonymi z Zagłady bohaterkami, by następnie kazać nam zderzyć się z radykalną pustką pozostałą po ich utracie.
The problem of shame is at the centre of the debate surrounding Ida (2013) by Paweł Pawlikowski. Two discourses on the policy of shame collide with each other in the de- bate - the emancipatory one and the ethno-nationalistic one. According to the first, characteristic of the left and liberals, Pawlikowski’s film does not embarrass the Poles enough; on the other hand, right-wing critics argued that the work is distorting history to drive us, Poles, into shame, although there is no reason for them to be ashamed. The film itself - although it raises the problem of shame - focuses mainly on the affect of sadness. Jagielski makes the object of his interest the way in which the film, referring to the aesthetics of films of the Polish School, produces such negative feelings as loss or absence. He places Ida in the framework of the cinema of a mood, in order to think through the position of the viewer in relation to the images displayed on the screen. The film first invites us to establish an empathetic connection with the heroines saved from the Holocaust, and then lets us collide with the radical emptiness left after their loss.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2018, 103; 6-24
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uniwersalizm i etnocentryzm w polskim kinie
Universalism and Ethnocentrism in Polish Cinema
Autorzy:
Hendrykowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341991.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
uniwersalizm
etnocentryzm
kino polskie
universalism
ethnocentrism
Polish cinema
Opis:
Odrzucając teorię „składnikową”, autor prezentuje interakcyjną teorię uniwersalności utworu filmowego. Teoria ta eksponuje różnicę potencjałów kulturowych między tym, co uniwersalne, a tym, co lokalne. Podkreśla przy tym wagę lokalności (unikatowości jednostkowego i zbiorowego doświadczenia) w procesie odbioru filmu. Za sprawą różnicy potencjałów kulturowych oba jego aspekty – „lokalny” i „uniwersalny” – łącznie ustanawiają w procesie odbioru rodzaj wielorako nośnej asymetrii znaczeń: nieustannie interferując i oscylując między sobą. Strategia wygrywania tej różnicy, podniesiona do rangi sztuki filmowej, pozwala twórcom filmowym organizować i czerpać z pierwiastków „lokalnych” kina jego uniwersalny sens.
Rejecting the theory of “ingredients”, the author presents an interactive theory of the universality of film work. This theory exposes the difference in cultural potentials between that which is universal and that which is local. It highlights the importance of locality (uniqueness of the individual and collective experience) in the process of film reception. Due to differences in cultural potential, both its cultural aspects - “local” and “universal” - jointly establish in the process of film reception the type of the asymmetry of meanings: constantly interfering and oscillating between them. The strategy of winning this struggle, raised to an art form in film, allows filmmakers to organize and draw from elements of “local” cinema its universal meaning.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2016, 95; 52-60
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nasza mapa filmowa
Our Film Map
Autorzy:
Marszałek, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340686.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kino polskie
Andrzej Munk
Paweł Maślona
Andrzej Wajda
Jan Komasa
Kazimierz Kutz
Jakub Czekaj
Polish cinema
Opis:
Omówienie książki Barbary Hollender Od Munka do Maślony (2017), która jest trzecim ogniwem cyklu po poprzednio wydanych tomach Od Wajdy do Komasy (2014) i Od Kutza do Czekaja (2016). Ciężar gatunkowy tej pracy nie sprowadza się do dokumentacji, a ambicją Hollender nie było stworzenie leksykonu. Jej książka stanowi niebanalną rekonstrukcję biograficzną, która opiera się na świadectwach reżyserów, jednak ostatecznie swój kształt zawdzięcza ich rozmówczyni – autorce. Barbara Hollender opisała przemiany kulturowe, które wpłynęły na kształt dzisiejszego polskiego kina. Wyróżniła kilka punktów granicznych związanych z historią najnowszą, poczynając od polskiej szkoły filmowej, przez kino moralnego niepokoju, które w drugiej połowie lat 70. wyraziło jej – wówczas młodej dziewczyny – własny bunt i osobiste tęsknoty. Ostatnim z tych punktów, szczególnie eksponowanym, jest przemiana ustrojowa po 1989 r. Narracja jest prowadzona ponad podziałami zarówno generacyjnymi, jak i tymi wynikającymi z doświadczenia czy stylu. Bohaterowie książki, nawet jeśli należą do jednego pokolenia, nie tworzą wspólnych manifestów ani nie realizują jednolitego – światopoglądowo czy estetycznie – programu. Portret zbiorowy rozszczepia się na wyraziste, zindywidualizowane wizerunki.
Presentation of the book by Barbara Hollender Od Munka do Maślony [From Munk to Maślona] (2017), which is the third link in the cycle after the previously published volumes Od Wajdy do Komasy [From Wajda to Komasa] (2014) and Od Kutza do Czekaja [From Kutz to Czekaj] (2016). The seriousness of this work is not limited to documentation, and Hollender’s ambition was not to create a lexicon. Her book is a remarkable biographical reconstruction, which is based on testimonies of directors, but ultimately owes its shape to their interlocutor – the author. Barbara Hollender described the cultural changes that influenced the shape of today’s Polish cinema. She distinguished several critical points related to modern history, starting from the Polish film school, through the cinema of moral anxiety, which in the second half of the 1970s expressed her own rebellion and personal longing of a young girl she was at the time. The last of these points, especially exposed, is the political transformation after 1989. The narrative is conducted both over generational divisions and those resulting from experience or style. The protagonists of the book, even if they belong to one generation, do not create joint manifestos or implement a uniform – ideologically or aesthetically – programme. The collective portrait splits into expressive, individualized images.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2019, 108; 323-326
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Międzynarodowa recepcja kina polskiego. Szkic
International Reception of the Polish Cinema: A Study
Autorzy:
Lewicki, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342015.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kino polskie
prasa zagraniczna
odbiór filmu
Polish cinema
foreign press
film reception
Opis:
Tekst jest próbą spojrzenia na kino polskie z perspektywy jego recepcji poza granicami naszego kraju. Lewicki dokonuje analizy danych zawartych w różnych źródłach, sprawdza, jaka była faktyczna liczba polskich filmów wysyłanych na eksport w różnych okresach, śledzi, które dzieła były pokazywane w największej liczbie krajów oraz ilu widzów udało im się tam zgromadzić. Prezentacja oraz interpretacja danych staje się dla autora punktem wyjścia rozważań dotyczących funkcjonowania światowego obiegu filmów i roli, jaką odgrywała w nim kinematografia polska.
The text is an attempt to look at the Polish cinema from the perspective of its reception outside the borders of our country. Lewicki analyses the data contained in various sources, checks, what was the actual number of Polish films exported at different times, keeps track of which works have been exhibited in the largest number of countries, and how many viewers they attracted. The presentation and interpretation of data becomes the starting point for the author’s reflections on the functioning of the global circulation of films and the role played by the Polish cinematography.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2016, 95; 219-230
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Piosenka w polskim filmie socrealistyczym
Song in the Polish Film of the Socialist Era
Autorzy:
Hendrykowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342080.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
PRL
socrealizm
kino polskie
Polish People's Republic
socialist realism
Polish cinema
Opis:
Śpiewający obywatel – pod warunkiem, że śpiewał na ekranie coś „słusznego” – cieszył się w kinie socrealistycznym niepisaną licentia vocalica, udzieloną na zasadzie bezumownej koncesji przez władzę. Myśl przewodnią tekstu Hendrykowskiego stanowi hipoteza dwoistości estetycznych źródeł piosenki w polskim filmie socrealistycznym. Z jednej strony źródłem tym jest wzorzec radzieckiej pieśni i piosenki, z drugiej – model rodzimy, oparty na tradycjach piosenki okresu międzywojennego. Pod względem ideologicznym (poetyka założona) oba modele stoją z sobą w sprzeczności. Pod względem estetycznym (poetyka zrealizowana) – poddane socrealistycznej obróbce, okazują się zbliżone. Melanż, do jakiego wówczas doszło, jest osobliwym paradoksem poetyki nie tylko piosenki filmowej, ale również pewnych aspektów poetyki kina socrealistycznego. Od czasów podszytej zachodnią kulturą popularną komedii Świat się śmieje istniało krytykowane przez ortodoksów politycznych przyzwolenie na formalne odstępstwo od sztywnych wymogów socrealistycznej sztampy. Liczyła się generalna zasada, a ta pozostawała niezmienna i prosta. O tym, czy dana piosenka znajdzie się „na wyposażeniu” bohaterów, decydowała nie jej melodia, lecz retoryka tekstu. Jego ideowej wymowy czynniki decyzyjne pilnowały z niestrudzoną czujnością. Wszystko inne mogło być w widowisku filmowym mniej lub bardziej dowolne i umowne.
A singing citizen – provided that he sang on screen something “right” – enjoyed the unwritten socialist-realist cinema licentia vocalica, granted on a non-contractual concession by the government. The central idea of Hendrykowski’s article is the hypothesis of duality of aesthetic sources of songs in Polish socialist realist films. On the one hand the songs are modelled on the Soviet style song, on the other hand they are made according to the local model, based on the songs of the interwar period. Ideologically (in terms of poetics assumed), the models contradict each other. In terms of the aesthetic (the poetics realised), subjected to socialist realist treatment they appear to be similar. The melange obtained is a paradox of poetics of film song and certain aspects of the poetics of socialist cinema. Since the days of the popular, Western influenced, comedy Moscow Laughs (1934), there existed a consent, criticised by the political orthodoxy, for not following the strict demands of the socialist realist ideology. What mattered was the general rule, and that remained simple and unchanged. The question of whether a song will be granted to a hero was decided not by its melody, but by the rhetoric of the lyrics. Its ideological dimension was guarded with tireless vigilance by the government. Everything else could be more or less arbitrary and conventional.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2015, 91; 93-104
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Perspektywa produkcyjna w badaniach polskiego filmu dokumentalnego
Production Perspective in Studies of the Polish Documentary Film
Autorzy:
Morozow, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340657.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
film dokumentalny
produkcja filmowa
kino polskie
documentary film
film production
Polish cinema
Opis:
W literaturze przedmiotu brakuje pogłębionego omówienia specyfiki pracy na planie filmu dokumentalnego, analizy etapów łańcucha produkcyjnego rozpatrywanego zarówno w kontekście społecznym (pracujący/tworzący ludzie, relacje na planie), jak i rynkowym (finansowanie, strategie dystrybucyjne i promocyjne). Autorka, odnosząc się także i do własnych doświadczeń twórczych, próbuje nakreślić właściwe problematyce pole badawcze na podstawie dokumentów branżowych, wybranych baz filmowych oraz tzw. dzienników emocjonalnych, a także wywiadów etnograficznych z twórcami i producentami filmów dokumentalnych. Artykuł wpisuje się w ten sposób w nurt współczesnych badań nad kulturą produkcji filmowej, nawiązuje do problematyki procesu tworzenia i jego kontekstu, zrekonstruowanego za pomocą etnograficznego detalu, którego źródłem są mikrohistorie.
The literature on the subject lacks an in-depth discussion of the specifics of working on the set of a documentary film, analysis of the stages of the production chain considered both in the social (working/creating people, relationships on the set) and market contexts (financing, distribution and promotional strategies). The author, also referring to her own creative experience, tries to outline the research field appropriate on the basis of industry documents, selected film databases and so-called emotional diaries, as well as ethnographic interviews with documentary film-makers and producers. In this way, the article fits into current research on the culture of film production, refers to the problems of the creative process and its context, reconstructed with the help of an ethnographic detail, the source of which are micro-histories.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2019, 108; 190-202
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Czynić widzialnym”. Film jako poszerzone, wirtualne pole dzieła sztuki
“Making Visible”: Films as Expanded, Virtual Field of Work of Art
Autorzy:
Lipiński, Filip
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341437.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
sztuka
nieświadomość
kino polskie
art
unconsciousness
Polish cinema
Opis:
Artykuł stanowi propozycję odczytania wybranych polskich filmów o sztuce (m.in. Wielość rzeczywistości Leona Chwistka, reż. R. Waśko; Ślad, reż. H. Włodarczyk; Sen i Obraz, reż. B. Dziworski; Bykowi chwała, reż. A. Papuziński) jako specyficznie pojmowanego laboratorium dzieła sztuki. W środowisku filmowym dochodzi do interpretacyjnej wizualizacji jego poszerzonego, wirtualnego pola, czyli czynienia widzialnym i „sprawdzania” tego, co dotychczas pozostawało w sferze intuicyjnego responsu, dyskursywnie eksplikowanej interpretacyjnej projekcji ze strony widza/historyka sztuki czy też domniemanego horyzontu wyobrażeniowego twórcy. W pierwszej części artykułu autor zakreśla teoretyczne przesłanki takiego myślenia o typie „dokumentu kreacyjnego” w obszarze tego gatunku oraz wyjaśnia swoje rozumienie tytułowych pojęć „poszerzonego pola” oraz „wirtualności”. Kolejne dwie części tekstu stanowią analizę wybranych filmów ze szczególnym uwzględnieniem dwóch problemów: wizualizacji „życia” oraz „nieświadomości” dzieła sztuki.
The article provides an opportunity to reconsider selected Polish films about art (e.g. Multiple Realities of Leon Chwistek, dir. R. Waśko; A Trace, dir. H. Włodarczyk; Dream and Image, dir. B. Dziworski; Praise the Bull, dir. A. Papuziński) as a specifically conceived laboratory of the work of art. In the film environment an interpretative visualisation takes place of its expanded, virtual field - that is making visible and “testing” that, which up till now remained in the intuitive responsive sphere, the discursively explicated interpretative projection of the viewer/historian of art, or the imaginary horizon of the artist. In the first part of the article, the author outlines the theoretical basis for thinking about the type of “creative document” in the area of this genre and explains his understanding of the terms “expanded field” and “virtuality”. The next two parts of the text are analyses of selected films with particular focus on two issues: visualisation of “life” and “unconsciousness” of a work of art.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2017, 97-98; 250-262
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jak datować początek polskiej animacji? Śledztwo filmoznawcze
When Does Polish Animation Begin? A Filmological Investigation
Autorzy:
Sitkiewicz, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340417.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
polska animacja
polski film animowany
kino polskie
początki animacji
Polish animation
Polish cinema
origins of animation
Polish animated film
Opis:
Artykuł nawiązuje do obchodów 55-, 60- i 70-lecia polskiej animacji, organizowanych w latach 2004, 2007 i 2017. Autor stara się odpowiedzieć na podstawowe pytania: kiedy właściwie zaczyna się historia polskiej animacji? Dlaczego w refleksji historycznej pomija się okres przedwojenny? W tym celu omawia dziesięć najpopularniejszych kryteriów, którymi posługują się historycy kina na całym świecie, opisując genezę animacji w swoich krajach. Wszystkie kryteria zostają dopasowane do polskich warunków kulturowych i produkcyjnych, a także zestawione z filmami zrealizowanymi w latach 1917-1957. W efekcie autor proponuje rewizję jubileuszy organizowanych od 2004 r. Jednocześnie stara się zrozumieć racje tych historyków, którzy twierdzą, że początek polskiej animacji stanowi premiera lalkowego filmu Za króla Krakusa Zenona Wasilewskiego z 1947 r.
The paper refers to the 55th, 60th and 70th anniversaries of Polish animation, celebrated in 2004, 2007, and 2017, respectively. The author tries to answer the essential questions: When did Polish animation actually begin? Why is the pre-war period omitted in historical reflection? He discusses ten most common criteria used by historians of animated cinema around the world to describe the origins of animation in their countries. All criteria are adapted to Polish conditions and applied to films produced from 1917 to 1957. As a result, the author proposes a revision of the jubilees organized since 2004. At the same time, he attempts to understand the arguments of those film historians who say that the beginning of the Polish animation is, after all, marked by the 1947 premiere of Zenon Wasilewski’s puppet film Za króla Krakusa (King Krakus).
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2020, 112; 6-22
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Pasażerka”. Obraz wyrwany z błota
“The Passenger”: An Image Extracted from Mud
Autorzy:
Cichoń, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520544.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Andrzej Munk
Jean-Luc Godard
Georges Didi-Huberman
trauma
niewyobrażalne
kino polskie
unimaginable
Polish cinema
Opis:
W 50. rocznicę premiery Pasażerki Andrzeja Munka Tadeusz Lubelski stwierdził, że dla Jeana-Luca Godarda był to najlepszy film o wojnie jaki kiedykolwiek nakręcono. Mimo że trudno znaleźć potwierdzenie tych słów w źródłach, autor postanawia podjąć ową tezę i odpowiedzieć na pytanie, dlaczego Pasażerka mogłaby zyskać taki status. Tym samym stara się wykonać pracę wyobraźni, którą Georges Didi-Huberman zalecał jako metodę pozwalającą „mimo wszystko” mierzyć się z „niewyobrażalnym”. Jej założenia, a także te właściwe Benjaminowskiemu materializmowi historycznemu zostają w niniejszym artykule użyte do przemyślenia metod montażowych, które zastosowano w Pasażerce. Jest to bowiem wyjątkowy przykład filmu dokończonego po śmierci reżysera. Sposób zmontowania pozwala podjąć namysł nad traumą, a jednocześnie daje niezwykłe świadectwo obrazu wydobytego z błota „niewyobrażalnego”.
At the fiftieth anniversary of the premiere of Andrzej Munk’s The Passenger, Tadeusz Lubelski said that for Jean-Luc Godard, this was the best war film ever directed. Although it would be difficult to find documents confirming these words, the author of the article decided to rethink this statement and answer the question why The Passenger could be considered as the best war film. In so doing, the author attempts to perform the “work of imagination” which Didi-Huberman proposed as a method of fight against “the unimaginable”, a fight which is always undertaken “in spite of all”. In this article, the premises of Didi-Huberman’s method and Benjamin’s historical materialism are used to rethink montage in The Passenger. This work is a unique example of a film finished after the death of its author. The unusual montage used in The Passenger invites reflection about the trauma of image. At the same time, it is an exceptional testimony of image extracted from the mud of “the unimaginable”, an image saved from oblivion.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2021, 114; 88-103
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 34

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies