Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Nabokov" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 16
Tytuł:
Polskie badania nad krytyką literacką Vladimira Nabokova
Polish researches on literary criticism of Vladimir Nabokov
Autorzy:
Karwacka, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/482358.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
Nabokov
lectures
criticism
literature
Russian
Opis:
The paper presents development of studies on Lectures on Russian Literature by Vladimir Nabokov in Russia, America and on this background in Poland. Works of Nabokov arouses constant interest among researchers all over the world, however, Nabokov’s literary-critical heritage remained out of scientific focus for a long time until publishing Lectures on literature and later Lectures on Russian literature first in the USA and then in Russia and Poland. In the paper there is presented the attempt to determine the scale and significance of studies on literary-critical works of Nabokov in different countries and to show similarities and discrepancies in international researches.
Źródło:
Acta Polono-Ruthenica; 2014, 1, XIX; 61-70
1427-549X
Pojawia się w:
Acta Polono-Ruthenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oswajanie Berlina: strategie pisarskie w opowiadaniu Vladimira Nabokowa "Przewodnik po Berlinie"
Familiarizing Berlin: Writing Strategies in Vladimir Nabokov’s Short Story "A Guide to Berlin"
Autorzy:
Ułanek, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2031834.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Nabokov
Berlin
Eden
writing strategies
defamiliarization
Źródło:
Slavia Orientalis; 2019, LXVIII, 1; 59-71
0037-6744
Pojawia się w:
Slavia Orientalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Alicja na wygnaniu. Anya v strane chudes Vladimira Nabokova jako przykład adaptacji
Alice in Exile. Anya v strane chudes by Vladimir Nabokov as an Example of Adaptation
Autorzy:
Letka-Spychała, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1193022.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Krakowskie Towarzystwo TERTIUM
Tematy:
adaptacja
Anya v strane chudes
język rosyjski
przekład
Vladimir Nabokov
adaptation
Russian language
translation
Vladimir
Nabokov
Opis:
Niniejszy artykuł jest poświęcony rosyjskojęzycznemu przekładowi Alicji w Krainie Czarów Lewisa Carrolla wykonanemu przez Vladimira Nabokova w 1923 roku (Аня в Странe Чудес). Istotnym elementem jego genezy jest fakt, iż tekst sekundarny powstawał w czasie, gdy pisarz, podobnie zresztą jak inni członkowie rosyjskiej inteligencji, przebywał na emigracji. Punktem wyjścia dla rozważań jest potraktowanie Nabokovowskiej wersji jako adaptacji, celem – wskazanie w jaki sposób adaptacyjne zabiegi zniekształciły oryginał, na jakie zyski i straty go naraziły. Autor skupia się na dwóch elementach tytułowej Krainy Czarów: nazwach bohaterów oraz literackich aluzjach przepuszczonych przez tłumacza przez filtr rosyjskiej kultury. Ich zestawienie z oryginałem ujawniło zmiany w warstwie semantycznej antroponimów i układzie formalnym parodiowanych tekstów. Niemniej jednak, udomowienie przyniosło również zyski w postaci wzbogacenia tekstu o funkcję terapeutyczną pozwalającą rosyjskim ekspatriantom przetrwać trudy wygnania i zachować pamięć o utworach należących do rosyjskiego kanonu literackiego.
This paper explores a Russian translation of Lewis Carroll’s Alice’s Adventures in Wonderland made by Vladimir Nabokov in 1923. A significant aspect of its emergence relates to the fact that the target text was created when the writer and many other representatives of the Russian intelligentsia were living in exile. The starting point for the article is the hypothesis that Nabokov’s version is an adaptation. The aim of the paper is to show how adaptive procedures influence the original and what profits and losses they produce. The author focuses on two elements of the book: the names of the characters and literary allusions both filtered through the Russian culture by the translator. Their juxtaposition with the original reveals changes in the semantic layer of proper names and in the formal structure of parodied texts. Nevertheless, this “domestication” also brings a new value. It enriches the target text with an additional therapeutic function which allowed Russian expatriates and their children to deal with hardships of exile and to keep Russian canonical literary works in their minds.
Źródło:
Półrocznik Językoznawczy Tertium; 2020, 5, 2; 132-151
2543-7844
Pojawia się w:
Półrocznik Językoznawczy Tertium
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
DON KICHOT CERVANTESA W KRYTYCE ROSYJSKIEJ I POLSKIEJ (NA MATERIALE PRAC VLADIMIRA NABOKOVA I ZOFII SZMYDTOWEJ)
CERVANTES’ DON QUIJOTE IN POLISH AND RUSSIAN CRITICISM (BASED ON ZOFIA SZMYDTOWA’S AND VLADIMIR NABOKOV’S MATERIAL)
Autorzy:
Karwacka, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/444542.pdf
Data publikacji:
2015-06-01
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
Nabokov
Szmydtowa
Cervantes
Don Quijote
critics
Opis:
The paper deals with the critical texts of two writers / researchers whose roots come from Russia and interests are focused on similar literature areas among other things on Don Quijote. Zofia Szmydtowa a Russian researcher whose career was developed mainly in Poland and Vladimir Nabokov, whose critical and literature analysis were conceived outside Russia decided to make an attempt to decode the Cervantes’ masterpiece. Both authors have their own concept concerning interpretation and analysis of the Cervantes’ novel. The author of the paper tries to find similarities in their understanding and critical idiom, discovering the justification of such different critical texts. Although texts were written in different circumstances and environments they have a lot in common what is shown in the paper.
Źródło:
Acta Neophilologica; 2015, XVII/1; 113-120
1509-1619
Pojawia się w:
Acta Neophilologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
V. Nabokov wobec II wojny światowej – twórcza recepcja i moralna ocena
Autorzy:
Grygiel, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2137344.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie
Tematy:
Nabokov
II wojna światowa
totalitaryzm
hitleryzm
Opis:
Vladimir Nabokov rosyjski i amerykański pisarz jest autorem dwóch powieściowych antyutopii: Zaproszenie na egzekucję i Nieprawe godło, w których dał wyraz swym politycznym poglądom, mimo iż deklarował się zwykle jako pisarz apolityczny. W obu utworach autor obnaża mechanizmy działania komunizmu i faszyzmu niemieckiego, ostrzega czytelników przed zniewoleniem ideologii totalitarnej, przed biernością wobec przemocy i manipulacji. Kategoryczne polityczne poglądy Nabokova wynikają z faktu, iż doświadczył konsekwencji rewolucji rosyjskiej 1917 roku oraz II wojny światowej, w wyniku których musiał uciekać najpierw z rodzinnej Rosji, a później z ogarniętej wojną Europy. Powieść Nieprawe godło pozwala na bezpośrednie skojarzenia świata przedstawionego z rzeczywistością prześladowań i represji hitleryzmu, z wypaczonym moralnie systemem państwa policyjnego. Nabokov sprzeciwia się złu, potępia go we wszelkiej postaci, opowiada się za dobrem, którego nie można dostrzec w przedstawionej przez pisarza rzeczywistości politycznej, w powieściowym świecie totalitarnym. Krytyka i dyskredytacja zbrodniczych politycznych ideologii należy do obowiązków pisarza, Nabokov w ten sposób podkreśla znaczenie dobra i moralności w życiu człowieka.
Źródło:
Language. Culture. Politics. International Journal; 2022, 1; 159-167
2450-3576
2719-3217
Pojawia się w:
Language. Culture. Politics. International Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Berliński kod architektoniczny w twórczości emigracyjnej Vladimira Nabokova
Berlin architectural code in emigrant creation of Vladimir Nabokov
Autorzy:
NDiaye, Iwona Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/482191.pdf
Data publikacji:
2013-12-01
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
Russian emigration
Russian literature
Nabokov
architectural code
Opis:
In 1921-1923 Berlin was a centre of Russian emigration. Many poets and writers from Russia, like Maksim Gorki, Aleksy Remizow, Andriej Bieły, Ilja Erenburg, Aleksy Tołstoj, Władysław Chodasiewicz, Borys Pasternak, and for a short time also Marina Cwietajewa and Siergiej Jesienin, connected their life with this city. It was just in Berlin where was working one of the most interesting and the most intriguing writer of XX century (1922-1937) - Vladimir Nabokov. These period was characterized for him not only by happy moments (first love, marriage, birth of son), but also by tragic ones (death offather). His stay in Berlin marked out really important stage in creativity of Nabokov. It was theplace of his debut in the pages of Berlin’s newspaper “Руль” in 1921, in which he published his first poems under the pseudonym Sirin. In Berlin Nabokov wrote his first story and first novel. Itwas where he achieved his fame and formed his unique style of writing. Nabokov’s emigrant prose from 20’s constitutes an extraordinary guidebook to Berlin. In his art pieces he recreated the topography of Berlin by using architectural codes. Most often he related the code of home to a closed, domestic and peaceful circle. It is a circle tight in the meaning of space, but profound in the meaning of sensations. The lack of real home was a reason to lookingfor surrogate and it effected disorientation in the world in which poet had no place. The city hasa role of open, then foreign and hostile space. Here for the most part we can see the code in the shape of street or houses in city. This kind of code used by Nabokov, but also by other emigrantpoets, creates a feeling of disharmony, artificiality and unnaturalness.
Źródło:
Acta Polono-Ruthenica; 2013, 1, XVIII; 67-78
1427-549X
Pojawia się w:
Acta Polono-Ruthenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nabokov o Gogolu - od fascynacji ku krytyce
Набоков О Гоголе - между увлечением и критикой
Autorzy:
Grygiel, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945055.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Nabokov
Gogol
irracjonalizm
religia
geniusz
irrationalism
religion
genius
Opis:
[В статье представлены взгляды В. Набокова на жизнь и творчество Н. Гоголя, которым писатель безусловно увлекался. Набоков, подчеркивая сверхъестественность литературного таланта Гоголя, одновременно отрицает его религиозность. Критически относится к проповедничеству и дидактизму, считая автора Мертвых душ ханжой и сумасшедшим человеком. Посредством новаторской интерпретации выбранных произведений Гоголя Набоков убеждает в его связи с потусторонностью. Гоголь-писатель это гений, но Гоголь-человек это заурядное существо.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 7; 85-95
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Vladimir Nabokov about antiquities - pop culture, advertising, conformism
Autorzy:
Grygiel, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1070326.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie
Tematy:
Nabokov
popkultura
konformizm
reklama.
pop culture
conformism
advertising
Opis:
Vladimir Nabokov belongs to the most popular prose writers of the 20th century. His work is represented by a sophisticated composition, playing with the reader, rich stylistics, as well as bilingualism - works written in Russian and English. The article answers the question whether, despite the complicated content and form, Nabokov's work has achieved popularity thanks to the typical pop culture tricks, threads and tricks, or whether this was decided by the writer's talent. Nabokov undoubtedly had a critical attitude towards pop culture, which destroys individualism and originality, while at the same time was conducting a literary dialogue with it, using popular themes and motifs for its own unique perspective. The writer noticed the obvious threats arising from pop culture, criticized the advertising market, attacked the stereotyping of contemporary views and ubiquitous conformism, and at the same time he appreciated problems that were commonly rejected (sexuality) or attractive but trivialized (detective and adventure threads). Nabokov skillfully used mass culture, through his works he shaped the sensitivity of the recipient and intuitively trusted his intelligence.
Źródło:
Language. Culture. Politics. International Journal; 2020, 1; 159-168
2450-3576
2719-3217
Pojawia się w:
Language. Culture. Politics. International Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Vladimir Nabokov - purysta językowy
Vladimir Nabokov - a linguistic purist
Autorzy:
Grygiel, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1853566.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie
Tematy:
Nabokov
puryzm językowy
bilingwizm
tłumaczenie
linguistic purism
bilingualism
translation
Opis:
Vladimir Nabokov rosyjsko-amerykański pisarz piszący w dwóch językach: rosyjskim i angielskim należy do najwybitniejszych prozaików XX wieku. Bilingwizm Nabokova stanowi o sukcesie pisarza, niniejszy artykuł próbuje odpowiedzieć na pytanie, czy jest on źródłem puryzmu językowego autora Lolity? Wychowany w anglofilskiej rodzinie, płynnie posługujący się dwoma językami Nabokov musiał dążyć do perfekcji językowej, która była zarówno wyrazem jego talentu, jak i wytężonej pracy z językiem, doświadczenia translatorskiego. Doskonalenie języka literackiego, mistrzostwo stylu wyrażonego w aluzjach, kryptocytatach, powtórzeniach spowodowało, że Nabokov uznawany jest za wirtuoza, mistrza słowa i autorytet literacki, pozwalający na krytyczny i radykalny stosunek do tekstów literackich, a zwłaszcza tłumaczonych na języki obce. Puryzm językowy Nabokova wynika zatem z jego maniery artystycznej oraz konsekwencji twórczej, wysokie wymagania pisarz stawiał sobie samemu, kategorycznie oceniał innych twórców i tłumaczy. W opinii Nabokova talent literacki zobowiązuje do puryzmu językowego, a prawdziwe arcydzieła charakteryzują się doskonałym artystycznie językiem, który zachwyca czytelników.
Źródło:
Language. Culture. Politics. International Journal; 2021, 1, 1; 153-160
2450-3576
2719-3217
Pojawia się w:
Language. Culture. Politics. International Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pisarz na wygnaniu: wymiary emigracji w opowiadaniu Vladi-mira Nabokova Письмо в Россию
A Writer in Exile: Aspects of Emigration in Vladimir Nabokov’s Short Story A LetterThat Never Reached Russia
Autorzy:
Ułanek, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/481146.pdf
Data publikacji:
2020-03-31
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
Nabokov
Berlin
emigracja rosyjska
szczęście
samotność
pamięć
Russian emigration
happiness
loneliness
memory
Opis:
Punktem wyjścia proponowanych rozważań jest koncepcja gatunku Michaiła Bachtina, zgodnie z którą gatunek wypowiedzi zakłada określony rodzaj istnienia w rzeczywistości oraz szczególną relację z odbiorcą. Utwór Nabokova Письмо в Россию jest pod tym względem opowiadaniem modelowym. Jego protagonista – autor tytułowego Listu – tematyzuje sytuację pisarza na wygnaniu i poddaje refleksji zarówno byt, jak i egzystencjalny (бытийный) wymiar emigracji. Czyni to, stosując dwojaką strategię. Po pierwsze, bohater-pisarz wykorzystuje chwyt właściwy dla samego Nabokova: poetyzuje przestrzeń Berlina i przeobraża siłą wyobraźni byt (codzienność), sposób „zamieszkiwa-nia” na ziemi (Heidegger), podkreślając rolę duchowego wymiaru istnienia człowieka jako źródła szczęścia. Po drugie, wybór gatunku listu – formy wypowiedzi intymnej – również stanowi swoistą strategię, która pozwala oswoić obcą rzeczywistość i aktualizować „ślad” przeszłości w samotnej codzienności na wygnaniu.
The starting point of the proposed considerations is Mikhail Bakhtin’s notion of genre, according to which genre of an utterance presupposes a particular kind of existence in reality and a special relationship with the recipient. Nabokov’swork A LetterThat Never Reached Russia is a model short story in this respect. Its protago-nist – the author of the eponymous Letter, topicalizes the writer’s situation in exile and takes under consideration both being as well as existential (bytijnyj) aspect of emigration. It is achieved using a twofold strategy. First of all, the hero-writer uses a trick specific to Nabokov himself: he poeticizes Berlin’s space and, with the power of imagination, transforms being (everyday existence), the manner of inhabiting the Earth (Heidegger), emphasizing the role of the spiritual aspect of human existence as a source of happiness. Secondly, choosing the epistolary genre – a form of intimate expression – is also a kind of strategy that allows familiarizing an alien reality and actualizing the “trace” of the past in a solitary everyday life in exile.
Źródło:
Acta Polono-Ruthenica; 2020, 1, XXV; 35-46
1427-549X
Pojawia się w:
Acta Polono-Ruthenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nabokow w masy: Obrona Łużyna na dużym ekranie
Nabokov in a mass: the movie The Luzhyn Defence on the big screen
Autorzy:
Popovich, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/916075.pdf
Data publikacji:
2019-12-20
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Nabokov
The Luzhyn Defence
movie
new interpretation
Gorris
Набоков
Защита Лужина
экранизация
новое прочтение
Горрис
Opis:
The intellectual prose of Vladimir Nabokov is not easy to be filmed. Thus, filmmakers have made a lot of changes in the original text. The goal of The Luzhin Defence creators’ was to show a completely new interpretation of Nabokov’s novel and present it to the public. This is why they simplified the plot, added some dynamism, made it more epic and attractive (love triangle, Luzhin’s mother’ suicide, erotic scenes, conspiracy, kidnapping, failed wedding). Luzhin’s childhood has been presented as a series of flashbacks. The hierarchy of characters has been changed: two equivalent characters are in the center (Luzhin and Natalia). All other characters have been given their first names and their biography. The film is spiced with feminism: the female character is stronger than in the novel and the story of a chess player (Luzhin) is presented from the feminist director’s point of view. Love story is placed in the center of the plot and it covers the topic of the game of chess. The motif of chess is connected with an extra independent character providing comments about chess to a viewer. Nabokov’s idea about the transcendental nature of arts, madness as the price for being a genius, is not presented in the film. The conflict in the film is not about metaphysics, but about intrigues and envy. Additionally, the plot has been complemented with an epilog to Nabokov’s story. After Luzhin’s suicide Natalia finishes the championship chess match by following his notes about the game and takes a revenge.
Źródło:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2019, 9; 113-128
2391-470X
Pojawia się w:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Karenin’s ears, Grinevitch’s fingernails
Uszy Karenina, paznokcie Hryniewicza
Autorzy:
Kraskowska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27322382.pdf
Data publikacji:
2023-04-24
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
bodily detail
rereading
realism
mimesis
trompe l’oeil
Nabokov
Tolstoy
detal korporalny
lektura wielokrotna
realizm
Tołstoj
Opis:
Artykuł dotyczy obecności i funkcji detali korporalnych w Annie Kareninie Lwa Tołstoja. Przez detal korporalny rozumie się tu pojedynczy fragment ludzkiej zewnętrzności cielesnej (np. ucho, dłoń, palec, paznokieć, kark, łydkę, kosmyk włosów) postrzegany przez postacie ze świata przedstawionego utworu i/lub przez auktorialnego narratora. Istotnym punktem odniesienia dla analiz i interpretacji przeprowadzonych w artykule jest styl lektury proponowany przez Vladimira Nabokova w jego akademickich wykładach o literaturze oraz przedstawiona przez Kazimierza Bartoszyńskiego teoria lektury wielokrotnej.
The article focuses on the presence and function of bodily details in Leo Tolstoy’s Anna Karenina. The bodily detail is defined as a single part of the human body (e.g., the ear, the hand, the finger, the nail, the nape of the neck, the calf, a lock of hair) that is noticed by the characters in the novel and/or by the auctorial narrator. An important point of reference for the analyzes and interpretations is the style of reading proposed by Vladimir Nabokov in his lectures on literature and Kazimierz Bartoszyński’s theory of rereading.
Źródło:
Forum Poetyki; 2022, 30; 88-97 (eng); 88-97 (pol)
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O konceptach lingwokulturowych w literaturze i jej przekładach. Słów kilka o nowym wydawnictwie naukowym Karpackiej Państwowej Uczelni w Krośnie
On linguistic and cultural concepts in literature and its translations. A few words about the new scientific publishing house of the Carpathian State University in Krosno
Autorzy:
Wawrzyńczak, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29433444.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Karpacka Państwowa Uczelnia w Krośnie
Tematy:
linguo-cultural concepts
Kruzhkov
Russian literature
Nabokov
sadness
happiness
Bialoszewski
koncepty lingwokulturowe
Krużkow
literatura rosyjska
smutek
szczęście
Białoszewski
Opis:
Artykuł prezentuje omówienie książki Leokadii Styrcz-Przebindy Koncepty lingwokulturowe a przekład. Nabokov i inni. W omawianej pozycji zaprezentowany został szereg prac Autorki ukazujący szerokie spektrum jej zainteresowań naukowych i translatorskich, choć skupiający się przede wszystkim na badaniach konkretnych konceptów lingwokulturowych ujmowanych w szerokim kontekście literackim. W centrum uwagi znalazły się rosyjskie koncepty lingwokulturowe: smutek/tęsknota oraz szczęście/radość rozpatrywane w kontekście innych języków europejskich. Istotną sferą dokonań Autorki zbioru są także przekłady prac teoretycznych rosyjskiego lingwisty Grigorija Krużkowa, które mogą inspirować innych badaczy do podejmowania odważnych naukowych wyzwań. Autor artykułu odniósł się również do eseistyki historyczno- -literackiej, która również znalazła się w omawianym zbiorze. Zaprezentowana recenzja wykazuje najistotniejsze zalety omawianej książki i pozwala ocenić jej duże walory naukowo-poznawcze.
The article presents an overview of Leokadia Styrcz-Przebinda’s book “Linguo-cultural Concepts and Translation. Nabokov and others”. This book presents a number of works by the author showing a wide range of her scientific and translational interests, but focusing primarily on the study of specific concepts of linguo-cultural set in a broad literary context. The focus was on Russian linguo-cultural concepts: sadness/longing and happiness/joy considered in the context of other European languages. An important sphere of achievements of the author of the collection are translations of theoretical works by the Russian linguist Grigory Kruzhkov, which can inspire other researchers to undertake bold scientific challenges, are also an important sphere of the author’s achievements. The presented review shows the most important qualities of the book and allows us to evaluate its great scientific and cognitive qualities.
Źródło:
Studia Pigoniana; 2022, 5, 5; 217-228
2657-3261
Pojawia się w:
Studia Pigoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Vladimir Nabokov jako wykładowca literatury
Vladimir Nabokov as Literature Professor
Autorzy:
Grygiel, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1879601.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Nabokov
wykłady
literatura rosyjska
literatura europejska
Dostojewski
Gogol
Tołstoj
Czechow
lectures
Russian literature
European literature
Dostoyevsky
Tolstoy
Chekhov
Opis:
Vladimir Nabokov podjął pracę wykładowcy akademickiego po wyjeździe do Stanów Zjednoczonych, gdzie wykładał na Wellesley College i Uniwersytecie Cornella literaturę europejską i literaturę rosyjską. W swoich wykładach pisarz zaprezentował kategoryczne i kontrowersyjne opinie na temat literatury, podzielił ją na arcydzieła i utwory, jego zdaniem mierne, stworzył hierarchię literacką, wynikającą z osobistych autorskich przekonań i upodobań. W literaturze rosyjskiej zachwalał twórczość M. Gogola, L. Tołstoja i A. Czechowa, negatywnie ocenił dorobek F. Dostojewskiego i M. Gorkiego. Z literatury europejskiej wyróżnił wybrane dzieła M. Prousta, J. Joyce’a i G. Flauberta, w każdym wypadku wskazywał na wartości kluczowe dla swojego dorobku, metody znamienne dla całej swojej prozy. Wykłady Nabokova stanowią nierozerwalną część jego dokonań literackich, są wykładnią literackiej filozofii pisarza. Владимир Набоков – профессор литературы Владимир Набоков стал преподавателем литературы после переезда в США, где читал лекции в колледже Уэлсли и Корнеллском университете по русской и зарубежной литературах. В своих лекциях писатель представил твердые и спорные суждения на литературу, разделяя ее на шедевры, и, по его мнению, посредственные произведения, сочинил литературную иерархию как результат собственных авторских взглядов и симпатий. В русской литературе восхищался творчеством Н. Гоголя, Л. Толстого и А. Чехова, отрицательно высказывался на тему достижений Ф. Достоевского и М. Горького. В зарубежной европейской литературе подчеркивал значение выбранных произведений М. Пруста, Д. Джойса и Г. Флобера, в каждом случае определяя ключевые ценности и значительные методы для своего прозаического творчества. Лекции Набокова составляют неотделимую часть его творческого наследия, являются интерпретацией литературной философии писателя.
When he arrived to the United States Vladimir Nabokov took a job as the university lecturer at Wellesley College and Cornell University. He taught Russian and European literature. In his lectures he presented a categorical and controversial opinions on literature, he divided it into masterpieces and works. In his opinion he created a hierarchy of literary resulted from his personal beliefs and preferences. In Russian literature, he praised works of M. Gogol, L. Tolstoy and Chekhov. He negatively assessed the achievements of F. Dostoevsky and M. Gorky. In the European literature he singled selected works of Marcel Proust, Joyce J. and G. Flaubert. In any case he pointed to the key values for his Works and methods characteristic of all his prose. Nabokov's lectures are the integral part of his literary achievements and they are writer’s literary philosophy.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 7; 137-147
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Vladimir Nabokov’s Critique of Realism and Geopolitics
Krytyka realizmu i geopolityki w utworach Władimira Nabokowa
Autorzy:
Bakirov, Denys
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343684.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
geopolitics
realism
Nabokov
Mearsheimer
zero-sum-game
dictatorship
Russia
Putin
Ukraine
war
geopolityka
realizm
gra o sumie zerowej
dyktatura
Rosja
Ukraina
wojna
Opis:
The aim of this article is to follow Vladimir Nabokov’s critique of geopolitics as found in his works The Gift (1963), Tyrants Destroyed (1936), and Speak, Memory (1964). Vladimir Nabokov critiques geopolitics as something that locks people’s imagination within the zero-sum-struggle for scarce resources and mobilises their passions for the worship of the ruler. I hypothesise that Nabokov also shows us how the image of creation as a gift goes past zero-sum “realism” and unlocks parts of the environment as having increasingly more to “say” within increasingly intricate conversations. With this framework in mind, we can read the Realist school of international relations as reifying the destructive force as the centrepiece of politics by way of honouring the balance between “great nuclear powers”. I argue that Nabokov’s view can instead set us on the path of democratisation as the salient focus of international relationships much like the Christians in ancient times were able to ignore the intricate geopolitical network of different deities that represented the destructive powers of the Roman provinces under the cult of the Emperor who represented the destructive force of the Roman legions. This democratisation is the work of abstracting violence so as make it restricted and monopolised by the Wilsonian ideal of the “Concert of Nations” from the level of which the violence is used to police the “rogue states”.
Celem artykułu jest prześledzenie krytyki geopolityki Władimira Nabokowa zawartej w jego dziełach Dar (1963), Zniszczeni tyrani (1936) i Pamięci, przemów (1964). Vladimir Nabokov krytykuje geopolitykę jako coś, co zamyka ludzką wyobraźnię w walce o sumie zerowej o ograniczone zasoby i  mobilizuje ich pasję do kultu władcy. Stawiam hipotezę, że Nabokov pokazuje nam także, jak obraz stworzenia jako dar przekracza „realizm” o sumie zerowej i odblokowuje części otoczenia, które mają coraz więcej do „powiedzenia” w coraz bardziej zawiłych rozmowach. Mając to na uwadze, możemy czytać realistyczną szkołę stosunków międzynarodowych jako reifikującą niszczycielską siłę, centralny element polityki przez honorowanie równowagi pomiędzy „wielkimi mocarstwami nuklearnymi”. Twierdzę, że pogląd Nabokowa może zamiast tego skierować nas na ścieżkę demokratyzacji, jako że główny ośrodek stosunków międzynarodowych, podobnie jak chrześcijanie w  starożytności, byli w stanie zignorować skomplikowaną geopolityczną sieć różnych bóstw, które reprezentowały niszczycielską władzę rzymskich prowincji pod panowaniem kultu cesarza, który reprezentował niszczycielską siłę legionów rzymskich. Demokratyzacja ta jest dziełem abstrahowania przemocy, aby ją ograniczyć i zmonopolizować przez wilsonowski ideał „Koncertu Narodów”, z poziomu którego przemoc jest wykorzystywana do nadzorowania „państw zbójniczych”. 
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2023, 9, 1; 55-64
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 16

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies