Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "polish kingdom" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 37
Tytuł:
System penitencjarny Królestwa Polskiego w okresie międzypowstaniowym (1831–1863). Organizacja i funkcjonowanie miejsc odosobnienia oraz warunki życia osadzonych
Autorzy:
Piątkowski, Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631991.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Polish Kingdom
prison system
prison
Królestwo Polskie
system penitencjarny
więzienie
Opis:
W latach 1831–1863 w Królestwie Polskim ścierały się dwie tendencje dotyczące karania przestępców skazanych wyrokami sądowymi. Pierwsza z nich, odwołująca się do rozwiązań z Francji, mówiła, że pobyt w więzieniu powinien być okresem resocjalizacji, pozwalającym więźniowi na powrót do normalnego życia. Druga, czerpiąca z wzorców rosyjskich, głosiła, iż więzienia są właściwie zbędne – przestępcę należy natychmiast ukarać fizycznie lub też wyeliminować ze społeczeństwa, zsyłając w odlegle rejony imperium. Chociaż administracja Królestwa Polskiego skłaniała się ku wzorcom francuskim, nigdy nie dysponowała środkami finansowymi, pozwalającymi zbudować system nowoczesnych aresztów i więzień. Skazanych przetrzymywano w nieprzystosowanych do tego celu budynkach, żywiąc ich, lecząc i transportując przy zastosowaniu skrajnych oszczędności. Nie potrafiono też zapewnić więźniom pracy ani edukacji. W konsekwencji osoby odbywające kary ulegały często deprawacji, odzyskując wolność w znacznie gorszym, niż przed wydaniem wyroku, stanie fizycznym i psychicznym.
Źródło:
Res Historica; 2015, 40
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
System penitencjarny Królestwa Polskiego w okresie międzypowstaniowym (1831–1863). Organizacja i funkcjonowanie miejsc odosobnienia oraz warunki życia osadzonych
Autorzy:
Piątkowski, Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632194.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Polish Kingdom
prison system
prison
Królestwo Polskie
system penitencjarny
więzienie
Opis:
In the years 1831-1863 two tendencies clashed in the Polish Kingdom regarding the punishment of offenders sentenced by court judgements. First of them, referring to the solutions from France claimed that imprisonment should be a period of rehabilitation, allowing a prisoner to return to normal life. The second one, following the Russian patterns, proclaimed the prisons are actually unnecessary – a criminal should immediately be punished physically or eliminated from society by sending him into the distant regions of the Empire. Although administration of the Polish Kingdom tended to French patterns, it never had financial resources at its disposal that could allow to build a modern system of jails and prisons. Convicts were held in buildings not prepared for that purpose, having been fed, treated and transported using extreme savings. They were also provided with neither jobs nor education. As a result, the person taking the penalty often underwent depravation, regaining freedom in a much worse moral and physical condition than before judgment.
W latach 1831–1863 w Królestwie Polskim ścierały się dwie tendencje dotyczące karania przestępców skazanych wyrokami sądowymi. Pierwsza z nich, odwołująca się do rozwiązań z Francji, mówiła, że pobyt w więzieniu powinien być okresem resocjalizacji, pozwalającym więźniowi na powrót do normalnego życia. Druga, czerpiąca z wzorców rosyjskich, głosiła, iż więzienia są właściwie zbędne – przestępcę należy natychmiast ukarać fizycznie lub też wyeliminować ze społeczeństwa, zsyłając w odlegle rejony imperium. Chociaż administracja Królestwa Polskiego skłaniała się ku wzorcom francuskim, nigdy nie dysponowała środkami finansowymi, pozwalającymi zbudować system nowoczesnych aresztów i więzień. Skazanych przetrzymywano w nieprzystosowanych do tego celu budynkach, żywiąc ich, lecząc i transportując przy zastosowaniu skrajnych oszczędności. Nie potrafiono też zapewnić więźniom pracy ani edukacji. W konsekwencji osoby odbywające kary ulegały często deprawacji, odzyskując wolność w znacznie gorszym, niż przed wydaniem wyroku, stanie fizycznym i psychicznym.
Źródło:
Res Historica; 2015, 40
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Drogi Królestwa Polskiego „Kongresowego”
Roads in Polish “Conress” Kingdom
Autorzy:
Suwara, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/144624.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji Rzeczpospolitej Polskiej
Tematy:
Królestwo Polskie
drogi twarde
organizacja
budowa
Polish Kingdom
hard roads
organization
construction
Opis:
W tym roku przypada 200 rocznica utworzenia administracji drogowej w Polsce. Na początku XIX roku były tylko drogi gruntowe. Aby zbudować sieć dróg twardych w Królestwie Polskim zależnym od Rosji powołano w 1819 roku Dyrekcję Jeneralną Dróg i Mostów. Prace przy organizacji i budowie dróg nabrały tempa. Zaczęto budować trakty z nawierzchnią z rozdrobnionego kamienia w dwóch lub trzech warstwach, a także z kamienia polnego. Do 1849 roku wybudowano podstawową sieć dróg twardych w całym Królestwie.
This year marks the 200th anniversary of the establishment of road administration in Poland. At the beginning of 19th century there were only dirt roads. In order to build hard road network in the Kingdom, which was dependent on Russia, the General Directorate of Roads and Bridges was established in 1819. Work on road organization and construction has accelerated. The construction of roads with a pavement of crushed stone in two or three layers as well as of field stone was started. By 1849 a basic network of hard roads was built throughout the Kingdom.
Źródło:
Drogownictwo; 2019, 7-8; 227-234
0012-6357
Pojawia się w:
Drogownictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oznaczenia drogowe w Królestwie Polskim pierwszej połowy XIX wieku jako czynnik rozwoju ekonomicznego kraju
Road Marking in the Polish Kingdom of the First Half of the 19th Century as a Factor in Economic Development
Autorzy:
Rutkowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30145606.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
słupy drogowe
słupy wiorstowe
Królestwo Polskie
road signs
verst posts
Polish Kingdom
Opis:
Opis podejścia władz Królestwa Polskiego do lokalnych oznaczeń miejscowych i drogowych oraz wiorstowych wskazuje, iż problem ten stał się celem intensywnych zabiegów jeszcze w okresie konstytucyjnym. Otwarcie antynarodowy aspekt zagadnienia ujawnia się w roku 1833, gdy podjęto decyzję o wymazaniu z przestrzeni publicznej wszelkich oznak polskich kolorów państwowych. Następnie, gdy wprowadzono przepisy, aby we wszystkich wsiach wystawić słupy z oznaczeniem ich nazw, od roku 1835 drogowskazy miały nosić napisy nie tylko polskie, ale i rosyjskie. W roku 1843 namiestnik postanowił, aby stawiane przy szlakach komunikacyjnych przez właścicieli dóbr słupy drogowe uzupełnić o nowe dwujęzyczne napisy, zawierające informacje o „nazwie miejsca i liczbie domów”. Z kolei rozporządzenie o wprowadzeniu rosyjskich, wiorstowych, oznaczeń dystansu zostało wydane na długo przed powstaniem listopadowym. W konkluzji widzimy nieustanną troskę władz państwowych o uporządkowanie sytemu drogowskazów oraz tablic z nazwami miejscowości, z czym jednak łączy się nieodparcie wykorzystanie przez Rosjan zmian systemu oznaczeń drogowych do wprowadzenia wizualnie wszechobecnej tendencji rusyfikacyjnej.
The way the authorities of the Polish Kingdom treated local place and road marking as well as verst distances (Pol. wiorsta) indicates that this was a matter of serious concern already in the so-called constitutional period. An openly anti-state nature of the problem became apparent in 1833, when a decision was made to erase from the public sphere any signs of Polish national colours. When it was ordered that all villages be marked with posts bearing their names, it was decreed that such name plates indicate a given place name both in Polish and in Russian (since 1935). In 1843, the Governor ordered that roadside mile posts installed by local landowners have new bilingual inscriptions added, giving information about the “name of the place and number of houses.” Notably, the order to introduce Russian verst designations of distance had been issued long before the November Uprising, which demonstrates the diligence of the Russian authorities to sort out the system of road signs and place nameplates. This in turn is associated with a strong tendency for Russification visible everywhere, including the changing of road marking
Źródło:
Roczniki Ekonomii i Zarządzania; 2015, 7, 1-2; 71-97
2081-1837
2544-5197
Pojawia się w:
Roczniki Ekonomii i Zarządzania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Młodzież Królestwa Polskiego wobec zagadnienia niepodległości Polski w latach I wojny światowej
The youth of the Kingdom of Poland and the problem of Polish Independence during World War I
Autorzy:
Waingertner, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23050744.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Polskie organizacje młodzieżowe
Królestwo Polskie
I wojna światowa
Polish youth organizations
Polish Kingdom
World War I
Opis:
Celem artykułu jest zarysowanie i analiza postaw polskiej młodzieży Królestwa Kongresowego wobec kwestii niepodległości Polski w dobie Wielkiej Wojny. Postawa przedstawicieli młodego pokolenia wobec tej kwestii jest prezentowana na przykładach najważniejszych młodzieżowych środowisk Królestwa Polskiego w latach I wojny światowej: narodowo-niepodległościowych – Związku Młodzieży Polskiej „Zet” i Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie”; lewicowych – Związku Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej i Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej; kręgu „rewolucjonistów” i „internacjonalistów”, pozostających pod wpływami Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy oraz Polskiej Partii Socjalistycznej-Lewicy; wreszcie – młodzieży wiejskiej spod znaku Drużyn Bartoszowych. Analizą objęto pisma polityczne, deklaracje, odezwy, pamiętniki, jak też działania w zakresie organizacyjnym i udział młodzieży w polskim czynie zbrojnym w czasie I wojny światowej. W tym okresie liczące się tajne i jawne organizacje młodzieży Królestwa Kongresowego – z wyjątkiem niewielkiego środowiska rewolucjonistów – zgodnie podnosiły postulat odbudowy niepodległej Polski z pomocą różnorodnych środków: drogą dyplomatyczną, poprzez rozbudowę państwowych instytucji i w wyniku udziału polskiego żołnierza w wojennych zmaganiach. Podzielały również przekonanie, iż ustrój odrodzonego państwa powinien opierać się na ideach demokratycznych, samorządowych, tolerancji narodowościowej i religijnej oraz sprawiedliwości społecznej (czy wręcz socjalistycznych).
The aim of the article is to outline and analyze the attitudes of Polish youth from the Congress Kingdom towards the issue of Poland’s independence during the Great War. The attitude of the representatives of the young generation towards this issue is presented on the examples of the most important youth circles of the Polish Kingdom during the World War I: national and independence – the Polish Youth Association “Zet” and the Organization of Independence Youth “Zarzewie”; left-wing – the Union of Progressive and Independence Youth and the Union of Independent Socialist Youth; a circle of “revolutionists” and “internationalists” under the influence of the Social Democracy of the Polish Kingdom and Lithuania and the Polish Socialist Party-Left; finally – rural youth from the Bartosz’ Teams. The analysis covered political letters, declarations, appeals, diaries, as well as organizational activities and participation of young people in the Polish military action during the World War I. During this period, the majority of youth organizations of the Congress Kingdom – with the exception of a small circle of revolutionaries – unanimously raised the postulate of rebuilding independent Poland with the help of various means: through diplomatic channels, through the expansion of state institutions and as a result of the participation of the Polish soldier in the war struggles. They also shared the belief that the system of the reborn state should be based on democratic and self-government ideas, national and religious tolerance as well as social justice (or even socialist).
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2022, 21, 2; 191-215
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Naród. Dodatek ilustrowany” (1906–1907) i jego wkład w upowszechnianie wiedzy wśród ludu w Królestwie Polskim
“Nation. Illustrated Appendix“ (1906–1907) and its contribution to knowledge dissemination in the Polish Kingdom
Autorzy:
Lubczyńska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/484790.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
Tematy:
Narodowa Demokracja
prasa
”Naród. Dodatek ilustrowany”
Królestwo Polskie
National Democracy
press
„Nation. Illustrated Appendix”
Polish Kingdom
Opis:
Przedmiotem artykułu jest analiza dodatku do dziennika „Naród”, wydawanego przez Narodową Demokrację dla „ludu w Królestwie Polskim”. Zadaniem pisma było upowszechnianie wśród czytelników wiedzy z różnych dziedzin. Działalność wydawnicza endecji1 wśród ludu miała związek z programem stronnictwa zakładającym wykształcenie i pozyskanie tej warstwy oraz uczynienie z niej równoprawnej części narodu. Egzemplifikacją tych działań był m.in. tygodnik „Naród. Dodatek ilustrowany” (1906–1907).
The article aims to analyse the supplement to the daily “Nation”, issued by the National Democracy for the peasantry in the Polish Kingdom. The goal of the magazine was to disseminate knowledge among the readers in various fields. The publishing activity of the national democrats was related to the party’s program of educating and making their supporters an equal part of the nation. The exemplification of these activities was „Nation. Illustrated Appendix“ (1906–1907).
Źródło:
Studia Medioznawcze; 2017, 3 (70); 133-144
2451-1617
Pojawia się w:
Studia Medioznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialektyka historii i pamięci. Wokół postaci i pamiątek związanych z carem-królem Aleksandrem I (1777–1825)
Dialecticism of History and Memory. About figures and Mementoes Connected with Tsar-King Alexander I (1777–1825)
Autorzy:
Letkiewicz, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33906687.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
tsar
Alexander I
the Polish Kingdom
Polish mementoes
jewelry
medals
car
Aleksander I
Królestwo Polskie
pamiątki polskie
biżuteria
medale
Opis:
Na wielu przedmiotach związanych z Aleksandrem I i jego panowaniem jako władcy Królestwa Polskiego, na przedmiotach jubilerskich, medalach, ceramice, rycinach etc., przetrwały panegiryczne sentencje, motta, dewizy gloryfikujące jego osobę, wyrażające podziw dla jego dokonań jako „wskrzesiciela” Polski, dawcy pokoju i wolności, wyrażające żal po jego śmierci. W źródłach pisanych zachowały się wygłaszane na jego cześć laudacje, zanoszone przed tron deklaracje lojalności, uległości i pełnego poddania. Zdają się one budować odmienny obraz rzeczywistości Królestwa Polskiego, inny niż ten, jaki dla okresu zaborów niesie pamięć zbiorowa Polaków przypominająca o traumie anihilacji społeczeństwa i kultury pod carskim panowaniem. Nie mamy pewności, czy pochwalne teksty polskich poddanych cara głoszone na jego cześć są szczere czy jedynie deklaratywne, jednak fakt ich powstania w czasach niewoli wart jest bliższego poznania i refleksji.
On many objects connected with Alexander I and his reign as the ruler of Polish Kingdom, on jewelry objects, medals ceramics, drawings etc., remained panegyric mottos and sentences glorifying him, and expressing admiration for his achievements as the „reviver” of Poland, giver of peace and freedom, expressing sorrow after his death. The available written sources commemorate laudations to his honor, declarations of loyalty, submissiveness and full surrender brought to his throne. They seem to paint a different picture of reality in the Polish Kingdom, unlike the one brought by the Polish collective memory of partition period, reminding the trauma of society and culture annihilation under tsar’s rule. We are not certain whether the praising texts of the Polish subjects of the tsar, preached in his honor, are sincere or only declarative, but the fact that they were created in the times of enslavement is worth investigating and reflecting upon.
Źródło:
Res Historica; 2023, 55; 351-379
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Próby reformy stanu duchwnego w Królestwie Polskim na przełomie XIX i XX wieku
Attemps to reform the ministry in the Kingdom of Poland at the turn of the 19 th and 20 th centuries
Autorzy:
Trojan MIC, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1216694.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
duchowieństwo katolickie
reforma duchowieństwa
Królestwo Polskie
Zakon Ojców Marianów
clergy reform
Polish kingdom
catolish clergy
Marist order
Opis:
Niski poziom studiów kandydatów na duchownych oraz różne obostrzenia ze strony władz rosyjskich spowodowały, że poziom intelektualny księży w Królestwie Polskim na przełomie XIX i XX w. był stosunkowo niski w porównaniu do kapłanów z innych zaborów, a możliwości ich duszpasterskiego oddziaływania były mocno ograniczone. Pojawiały się jednak w tym okresie próby reformy duchowieństwa w oparciu o zespołowe działanie na bazie określonej ustawy. W środowisku księży diecezjalnych powstało Zgromadzenie Kapłanów Mariawitów oraz Stowarzyszenie Mariańskie Kapłanów Świeckich. To pierwsze, związane z szerzej pojętym ruchem mariawickim, spotkało się z dezaprobatą władz kościelnych, a następnie wkroczyło na drogę schizmy. Druga wspólnota duchownych przestała zaś istnieć w związku z podejrzeniami o związki z mariawityzmem. Jedyną udaną próbą reformatorską stanu duchownego w Królestwie Polskim o charakterze instytucjonalnym było odrodzenie i reforma założonego w XVII w. w Rzeczypospolitej Zakonu Ojców Marianów. Do tej wspólnoty wstąpiło wielu księży diecezjalnych, pragnących prowadzić głębsze życie duchowe oraz oddawać się pracy duszpastersko-społecznej odpowiadającej na ówczesne wyzwania. Wszystkie powyższe próby założenia kapłańskich wspólnot łączyły zbliżone idee duchowe i duszpasterskie oraz charakteryzowały pewne wspólne związki personalne.
The low level of studies of the candidates for the ministry as well as various restrictions from the Russian authorities caused the relatively low intellectual level of priests in the Kingdom of Poland at the turning point of the 19th and 20th centuries in comparison with priests from other partitions on one hand and limitations of possibilities for pastoral activity on the other. There appeared, however, at that time some attempts to reform the ministry on the basis of a particular regulation. Among diocesan priests the Congregation of Mariavite Priests and Marian Society of Lay Priests came into existence. The former – connected with a more broadly understood Mariavite movement – met with disapproval of the church authorities and later went the way of schism. The latter ceased to exist in connection with suspicions of being connected with the Mariavites. The only successful attempt of institutional character to reform the ministry in the Kingdom of Poland was the revival and reform of the Congregation of Marian Fathers, founded in Polish Commonwealth in the 17th century. Many diocesan priests who wanted to lead a deeper spiritual life and devote themselves to pastoral and social work answering contemporary challenges joined the community. All the above attempts to found priestly communities were linked by similar spiritual and pastoral ideas as well as by some personal connections.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2014, 121; 161-182
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O Mapie poglądowej Królestwa Polskiego Jadwigi Wójcickiej z 1885 roku
On Illustrative school map of the Polish Kingdom from 1885 elaborated by Jadwiga Wójcicka
Autorzy:
Bułatowicz, O.
Pasławski, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/204374.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geograficzne
Tematy:
historia kartografii
wiek XIX
Królestwo Polskie
mapa szkolna
history of cartography
19th century
Polish Kingdom
school map
Opis:
W artykule omówiono oryginalną mapę ścienną, genezę i okoliczności jej opracowania oraz wydania. Jest to zapewne pierwsza opublikowana polska ścienna mapa szkolna opracowana przez nauczycielkę.
The article deals with The Illustrative School Map of the Polish Kingdom published in 1885 in Warsaw. We know little about the author Jadwiga Wójcicka (1850-1933). She was most probably a self-taught woman. She taught at school, wrote for Warsaw dailies and wrote a popular book for youth. She had no training in cartography, and her foremost motive for elaborating the map was to help her sons in studying geography. J. Wójcicka finished her school map of Europe in 1880. After she sent it to Chicago to an exhibition of women's work, it got lost. In those times, the so called Polish Kingdom established at the Congress of Vienna (1815) was absolutely subordinated to Russia. After subsequent unsuccessful uprisings (1830, 1863), whose aim was to regain independence, the Russians drastically limited it for Poles. The official language was Russian, there existed Russian censorship and education was on a very low level. At the end of 19th century efforts were made to improve the level of economy and social life in Poland. The map was created with the financial help of Stanisław Szafrankiewicz, the publisher of 'Engineering and Construction' magazine, who employed an artist and paid for printing the map. The map was created in the times when economy school maps were only being devised. It is an illustrative map depicting river, settlement and communication network as well as soils (fig. 1) and forests. With realistic pictures the map shows agriculture, mining, manufacturing and various products. An originally elaborated box functions as the legend of economic symbols used on the map. The content was consulted with specialists and the known geographer and teacher W. Nałkowski (1851-1911). Economic issues are presented on the map through manufactured goods and images of specific industrial works. General notions such as cattle farming, food or textile industry were not used yet. Only several out of the published 1200 copies remained.
Źródło:
Polski Przegląd Kartograficzny; 2013, T. 45, nr 2, 2; 131-143
0324-8321
Pojawia się w:
Polski Przegląd Kartograficzny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Integracja księstwa oświęcimskiego z Królestwem Polskim (1454-1564) i późniejsze losy ziemi oświęcimskiej w kontekście Wadowic
Integration of Oświęcim (Auschwitz) principality with Polish Kingdom (1454-1564) and its later fates till the recent times according to Wadowice
Autorzy:
Nowakowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/458127.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wadowickie Centrum Kultury im. Marcina Wadowity
Tematy:
Integracja
Księstwo Oświęcimskie
Królestwo Polskie
Lata 1454-1564
Integration
Principality of Oświęcim
The Polish Kingdom
Years 1454-1564
Opis:
Zhołdowanie księstwa oświęcimskiego Koronie Polskiej w 1454 r., a następnie jego wykup przez Polskę w 1457 r., stanowiły konsekwencje polityki dynastii Jagiellonów, a w szczególności króla Kazimierza Jagiellończyka, do stopniowego pozyskania na rzecz Polski terytoriów, które niegdyś należały do państwa polskiego, a następnie odpadły od niego w różnych okolicznościach, zwłaszcza związanych z podziałem dzielnicowym, a także wskutek niekorzystnych cesji terytorialnych. Zbliżenie Oświęcimia do Polski zostało następnie potwierdzone w świetle ówczesnego prawa narodów polsko-czeskim traktatem, zawartym w Głogowie w 1462 r. Od wykupu księstwa oświęcimskiego przez króla Polski do ostatecznej inkorporacji ziemi oświęcimskiej do Polski w sensie formalnoprawnym minęło 107 lat, gdyż akt wcielenia został przypieczętowany dopiero w 1564 r. za życia ostatniego z Jagiellonów, króla Zygmunta II Augusta, w dobie tzw. egzekucji praw, oznaczającej również pełne zjednoczenie z Polską innych terytoriów, w tym Mazowsza i Prus Królewskich. Przez cały okres względnej niezależności Oświęcimia od Korony Polskiej przetrwała jednak więź kościelna ziemi oświęcimskiej z biskupstwem krakowskim, co niewątpliwie ułatwiło procesy integracyjne w XV i XVI stuleciu. W latach 1564-1772 Oświęcim był zjednoczony z Rzecząpospolitą jako udzielny powiat śląski w województwie krakowskim, zachowując jednak pewne odrębności prawnoustrojowe. Wprawdzie na przełomie XVII-XVIII dały znać o sobie tendencje separatystyczne, to jednak w procesie historycznym przeważały dążenia do utożsamiania się oświęcimian z państwem polskim. Tereny oświęcimskie będące niegdyś lennem Czech, posłużyły Marii Teresie jako jeden z pretekstów do pierwszego rozbioru południowej Polski w 1772 r. W latach 1820-1850 Oświęcim jako dawne księstwo zaliczono do Związku Niemieckiego, a do 1918 r. monarchowie z domu Habsburgów tytułowali siebie władcami Oświęcimia. Podczas ożywienia narodowego w 1848 r. oraz w 1917 r. mieszkańcy Wadowic zabiegali o to, aby całe historyczne terytorium księstwa oświęcimskiego wraz z ich miastem znalazły się w macierzy. Nawet po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. losy posiadłości oświęcimskich układały się w różny sposób. Oświęcim raz tracił status miasta powiatowego, to znowu go zyskał. Ziemia oświęcimska, podobnie jak ziemia wadowicka w okresie PRL na okres blisko 25 lat zostały arbitralnie odłączone od Małopolski, chociaż etnicznie i kulturowo, a także emocjonalnie zawsze należały do tej prowincji. Księstwo oświęcimskie, położone na południowo-zachodnich krańcach dawnej Rzeczypospolitej, mimo niewielkiego obszaru, miało złożoną i bardzo urozmaiconą historię, wzbogacającą swymi odrębnościami i położeniem dzieje dawnej Polski.
The town of Oświęcim (Auschwitz) and the areas in western Small Poland that lay near Oświęcim (Auschwitz) were separated from Small Poland district during the time when Poland was divided into smaller self-governed territories, in the 13th century. Those territories were not part of the Polish Kingdom united by Władysław Łokietek in 14th century. The principality of Oświęcim (Auschwitz), which originated at the beginning of 14th century, was under the rule of Czech from 1327 to 1462. Between years 1327 and 1445 Wadowice belonged to this principality. Not until 1454 it recognized the supervision of Polish king and in 1457 it was bought out by Polish king Kazimierz (Casimir) Jagiellończyk . In 1462 during a convention of Polish and Czech monarchs in Głogów, in Silesia, Czech king resigned from the terrains of Oświęcim (Auschwitz). The definite joining of Oświęcim (Auschwitz) principality to Polish Kingdom, in terms of legal system, took place in Warsaw in 1564 during the general Polish Parliament. From then on, Oświęcim (Auschwitz) land became an important part of Poland and from 1564 to 1772, as Silesia county in Small Poland province, it still kept some of distinct traits as it comes to its political system.
Źródło:
Wadoviana. Przegląd historyczno-kulturalny; 2018, 21; 166-207
1505-0181
Pojawia się w:
Wadoviana. Przegląd historyczno-kulturalny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Organizacja i funkcjonowanie aresztów policyjnych w Królestwie Polskim w latach 1817–1867. Część I
Organization and functioning of police detention centres in the Kingdom of Poland in the years 1817–1867. Part I
Autorzy:
Bieda, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/533098.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Polish Kingdom
detention centres
penitentiary
criminal law
history of law
Królestwo Polskie
areszty
penitencjaryzm
prawo karne
historia prawa
Opis:
Police detention centres were created by the Government Commission of Internal and Police Affairs of October 6, 1817. They were brought to life to provide a suitable place of isolation for people arrested by the police authorities during the first steps of the investigation. However, in the following years they gained further functions as prisons for persons sentenced to short-term imprisonment or as accommodation for transported prisoners. The aim of this study is to present the legal basis for detention in police custody until the Government Commission for Internal Affairs is liquidated (1867) on the basis of administrative regulations issued by central government administration bodies and documents collected in state archives. Unfortunately, the preserved archival material is very fragmentary, it does not allow precise determination of places where police arrests have been organized, or detailed statistics on persons held in these centers. Certainly, however, we can conclude that the police detention centres in the entire period considered were mainly places of detention for police arrested persons, and that the regulations on the time of detention were repeatedly violated.
Areszty policyjne zostały utworzone na mocy rozporządzenia Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Policji z dnia 6 października 1817 r. Powołano je do życia w celu zapewnienia odpowiedniego miejsca odizolowania dla osób aresztowanych przez władze policyjne w trakcie pierwszych czynności śledztwa. Jednakże w następnych latach areszty policyjne zyskały kolejne funkcje – jako więzienia dla osób skazanych na krótkoterminowe kary pozbawienia wolności czy jako miejsca noclegowe dla transportowanych więźniów. Celem opracowania jest przedstawienie podstaw prawnych osadzenia w areszcie policyjnym obowiązujących do roku 1867, czyli do czasu likwidacji Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych. Analizie poddano przepisy administracyjne wydawane przez centralne organyadministracji rządowej oraz dokumenty zgromadzone w archiwach państwowych, Niestety zachowany materiał archiwalny jest bardzo fragmentaryczny i nie pozwala na precyzyjne ustalenie miejsc, w których zorganizowane zostały areszty policyjne, ani sporządzenie szczegółowych statystyk dotyczących osób przetrzymywanych w tych ośrodkach. Z pewnością jednak możemy stwierdzić, iż areszty policyjne w całym badanym okresie pozostawały głównie miejscami przetrzymywania osób aresztowanych policyjnie oraz że nagminnie łamano przepisy o czasie zatrzymania w areszcie.
Źródło:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2019, 22; 107-126
1733-0335
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Instytucje miejskiego kredytu hipotecznego w Królestwie Polskim jako przyczynek do dyskusji o modelu organizacyjnym kredytu hipotecznego w Polsce
Institutions of the Urban Mortgage Loan in the Polish Kingdom as a Contribution to the Discussion on the Organisational Model of Mortgage Loan in Poland
Autorzy:
Fermus-Bobowiec, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1803178.pdf
Data publikacji:
2019-10-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
hipoteka
kredyt hipoteczny
towarzystwo kredytowe
bank hipoteczny
Królestwo Polskie
mortgage
mortgage loan
loan society
mortgage bank
Polish Kingdom
Opis:
W artykule przedstawiony został prawny mechanizm działania Towarzystw Kredytowych Miejskich w Królestwie Polskim, będących instytucjami miejskiego kredytu hipotecznego. Autorka uczyniła to na przykładzie Towarzystwa Kredytowego miasta Lublina, formułując przy tym wnioski ogólne co do modelu kredytu hipotecznego, oferowanego przez towarzystwa kredytowe. Towarzystwa Kredytowe były bowiem ówcześnie najpopularniejszym modelem organizacyjnym kredytu hipotecznego, nie tylko miejskiego (Towarzystwa Kredytowe Miejskie), ale i ziemskiego (Towarzystwo Kredytowe Ziemskie). W opracowaniu autorka zaprezentowała także inne niż towarzystwa kredytowe instytucje kredytu długoterminowego na ziemiach polskich, poszukując korzeni bankowości hipotecznej. W ten sposób poczynioną analizę, poprzez jej prawnohistoryczną perspektywę, uznała za przyczynek do dyskusji dotyczącej kredytu hipotecznego i miejsca współczesnej bankowości hipotecznej w Polsce.
The article presents the legal mechanism of operation of Urban Loan Societies in the Polish Kingdom, which were the institutions of urban mortgage loan. The author discusses the issue on the basis of the Loan Society of Lublin and formulates general conclusions about the model of mortgage loan offered by loan societies. At that time, a loan society was the most popular organisational model of mortgage loan, not only urban (Urban Loan Societies) but also landed (Landed Loan Society). Furthermore, the author presents also other institutions of long-term loan in the Polish territories, apart from loan societies, looking for the roots of mortgage banking. This analysis, with its legal and historical perspective, is considered by the author to be a contribution to the discussion on mortgage loan and the status of contemporary mortgage banking in Poland.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2019, 28, 2; 19-32
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Institution of Coercion of Debtors in Civil Matters in the Kingdom of Poland in the Years 1815–1875
Autorzy:
Bieda, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618301.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
history of law
Polish Kingdom
Napoleonic Code
civil procedure
foreclosure
historia prawa
Królestwo Polskie
Kodeks Napoleona
postępowanie cywilne
egzekucja
Opis:
The Napoleonic Code, which was in force since 1808 first in the Duchy of Warsaw and then in the Kingdom of Poland, provided for the institution of personal coercion in civil matters in Title XVIII (Book III – On Different Modes of Acquiring Property). It was an enforcement measure consisting of sending the debtor to prison in order to force him to fulfil his obligations. Initially, the detention did not result in cancelling the  existing debt or did not exclude the possibility of carrying out a further enforcement procedure towards the debtor. Debtors were initially kept in detention centres or taken into police custody. Separate penitentiary bodies were appointed by decision of Administrative Council in 1832. The prison service as well as provisions of the Civil Procedure Code including detailed procedures for the use of coercive measures against debtors, have been defined both in the decision of the Administrative Council of 13/25 September 1832 and in subsequent administrative regulations issued by the Government Commission of Internal and Spiritual Affairs in 1848 and 1859. The 1848 regulations referred to civil jail located in Warsaw at Leszno, but there were no specific instructions for jails in remote regions, which resulted in numerous abuses. It was not until 1859 that the Leszno regulations covered the whole area of the Kingdom of Poland. Coercive measures against debtors could be an effective means of enforcement, although the obligation to provide funding necessary to ensure the livelihood of the debtor constitutes some limitation in applying such a measure. Such a situation meant that at first the debtor tried to enforce the debt using other means. A drawback of the abovementioned institution were problems with the internal organization of the civil detention, particularly in terms of real detention of these debtors, who – according to the source material – were often at large.
Kodeks Napoleona, obowiązujący od 1808 r. w Księstwie Warszawskim, a następnie w Królestwie Polskim, przewidywał w Księdze III (o różnego rodzaju sposobach nabycia własności) w tytule XVIII instytucję „przymusu osobistego w materyi cywilnej”. Był to środek egzekucyjny polegający na osadzeniu dłużnika w areszcie w celu zmuszenia go do wykonania ciążącego na nim zobowiązania, przy czym początkowo pozbawienie wolności nie powodowało umorzenia istniejącego długu ani nie wyłączało możliwości prowadzenia dalszej egzekucji z majątku dłużnika. Najpierw dłużników przetrzymywano w aresztach publicznych i aresztach policyjnych. Dopiero decyzją Rady Administracyjnej z 1832 r. utworzono odrębne organy penitencjarne. Organizacja aresztów cywilnych i przepisy kodeksu postępowania cywilnego, rozwijające szczegółowe procedury stosowania przymusu osobistego wobec dłużników, zostały określone w postanowieniu Rady Administracyjnej z dnia 13/25 września 1832 r. i w późniejszych przepisach administracyjnych wydawanych przez Komisję Rządową Spraw Wewnętrznych i Duchownych w 1848 i 1859 r. Regulacje z 1848 r. odnosiły się do aresztu cywilnego znajdującego się w Warszawie na Lesznie, natomiast nie było szczegółowej instrukcji dla aresztów mieszczących się na prowincji, co rodziło wątpliwości co do zasad ich organizacji i dawało możliwość licznych nadużyć. Ostatecznie dopiero instrukcja więzienna z 1859 r. rozszerzała obowiązywanie przepisów dla Leszna z 1848 r. na całe Królestwo Polskie. Instytucja przymusu osobistego dłużników w okresie obowiązywania francuskiej procedury cywilnej mogła być skutecznym środkiem egzekucyjnym, choć pewnym ograniczeniem w jego stosowaniu był obowiązek złożenia przez wierzyciela funduszy niezbędnych na utrzymanie dłużnika, co na pewno powodowało, że najpierw próbował on wyegzekwować dług za pomocą innych rodzajów egzekucji. Mankamentem omawianej instytucji były problemy z wewnętrzną organizacją aresztów cywilnych, w szczególności w zakresie rzeczywistego przetrzymywania w nich dłużników, którzy – jak wynika z materiału źródłowego – w praktyce często przebywali na wolności.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Legalne żydowskie związki zawodowe w Królestwie Polskim (1906–1914)
Legitimate Jewish trade unions in the Polish Kingdom (1906–1914)
Autorzy:
Jaworski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/688257.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Żydzi
związki zawodowe
Królestwo Polskie
druga połowa XIX w.
Jews
trade unions
Polish Kingdom
second half of the 19th century
Opis:
No legal basis for trade unions meant that Jewish workers hired in Polish Kingdom assumed since the mid-nineteenth century mutual aid associations. The outbreak of the revolution in 1905, led to the liberalization policy of the government. In 1906 it issued temporary regulations on associations and unions which provided a possibility to form trade unions. In the years 1906–1908 26 trade unions were established. They were created by Jewish workers employed in craft workshop and small factories and employees of trade and services. Jewish trade unions were partly under the influence of the „Bund” and „Poalej Syjon”. State authorities closed down six trade unions. The crisis caused self destroying or cease operating for at least 13 unions. The economic recovery in the years 1910–1914 resulted in the creation of the eight unions. A total of 34 of the Jewish trade unions, until 21 were established in Lodz and nine in Warsaw. Most unions were founded by the workers and employees of the textile industry (8), trade and services (7), manufacturing clothing (5) and leather industry (4). After 1910 years salaried employees returned to form mutual aid associations.
Brak podstaw prawnych działalności związków zawodowych spowodował, że żydowscy pracownicy najemni w Królestwie Polskim zakładali od połowy XIX w. stowarzyszenia pomocy wzajemnej. Wybuch rewolucji w 1905 r. spowodował liberalizację polityki władz państwowych. W 1906 r. wydano tymczasowe przepisy o stowarzyszeniach i związkach, które przewidywały możliwość tworzenia związków zawodowych. W latach 1906–1908 założono 26 związków zawodowych. Tworzyli je głównie robotnicy żydowscy zatrudnieni w warsztatach rzemieślniczych i małych fabrykach oraz pracownicy handlu i usług. Żydowskie związki zawodowe znajdowały się w części pod wpływami „Bundu” i „Poalej Syjon”. Władze państwowe zlikwidowały sześć związków zawodowych. Panujący kryzys spowodował samolikwidację lub zaprzestanie działalności przez co najmniej 13 związków. Ożywienie gospodarcze w latach 1910–1914 spowodowało powstanie ośmiu związków. Łącznie spośród 34 żydowskich związków zawodowych aż 21 założono w Łodzi i dziewięć w Warszawie. Najwięcej związków zawodowych założyli robotnicy i pracownicy przemysłu włókienniczego (8), handlu i usług (7), wytwórczości odzieżowej (5) oraz branży skórzanej (4). Po 1910 r. pracownicy najemni powrócili do tworzenia stowarzyszeń pomocy wzajemnej.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2016, 96; 127-142
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Żydowskie organizacje charytatywne w Królestwie Polskim (1898–1914)
Jewish Charitable Organizations in Polish Kingdom (1898–1914)
Autorzy:
Jaworski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33753577.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Jews
charity organizations
Polish Kingdom
second half of the 19th century
Żydzi
organizacje charytatywne
Królestwo Polskie
druga połowa XIX w.
Opis:
Celem pracy jest ukazanie żydowskich towarzystw dobroczynnych w Królestwie Polskim; ich podstaw prawnych legalizacji przez administrację państwową, chronologii, geografii, stanowiska społecznego założycieli, przemian celów działalności i jej rezultatów, stosunku władz państwowych. Podstawę źródłową stanowią źródła archiwalne wytworzone przez gubernialną administrację państwową, która legalizowała i nadzorowała działalność organizacji. Prasa pomijała w większości żydowskie organizacje charytatywne, a zamieszczane o nich informacje są nieprecyzyjne. Niepełny stan zachowania zespołów archiwalnych wytworzonych przez urzędy gubernialne ogranicza przedstawienie problematyki. Przemiany społeczno-ekonomiczne wśród Żydów w Królestwie Polskim w drugiej połowie XIX w. doprowadziły do wzrostu liczby ubogich. Pierwsze żydowskie organizacje charytatywne, które miały charakter ogólny, administracja państwowa zaczęła legalizować w 1898 r. W latach 1902–1905 zaprzestano ich rejestracji. W okresie regulowania przez władze państwowe życia społecznego (1894–1906) zalegalizowano co najmniej 14 towarzystw. Ich założycielami byli bankierzy, fabrykanci i wielcy kupcy. W okresie liberalizacji życia społecznego (1906–1914) zarejestrowano co najmniej 102 organizacje samodzielne oraz 13 ich oddziałów. Miały one charakter głównie wyspecjalizowany. Wybuch rewolucji w 1905 r. zaktywizował społecznie: handlarzy, rzemieślników, urzędników prywatnych i osoby wykonujące wolne zawody, którzy zaczęli brać udział w tworzeniu organizacji charytatywnych. Tworzyły je także kobiety. Najwięcej żydowskich towarzystw dobroczynnych powstało w guberniach oraz wielkich miastach najbardziej zaawansowanych w przemianach.
The aim of the work is to present Jewish charity societies in Polish Kingdom; their legal basis for legalization by the state administration, chronology, geography, social position of the founders, changes in the goals of activity and its results, the attitude of state authorities. The source basis are archival files created by the provincial state administration, which legalized and supervised the organization's activities. The press largely ignored Jewish charities organizations, and the information published about them was imprecise. The incomplete state of preservation of the archival collections created by the provincial offices limits the presentation of the issue. Socio-economic changes among Jews in Polish Kingdom in the second half of the 19th century led to an increase in the number of the poor. The first Jewish charitable organizations of a general nature were legalized by the state administration in 1898. In the years 1902–1905, their registration was discontinued. During the period when the state authorities regulated social life (1894–1906), at least 14 societies were legalized. Their founders were bankers, factory owners and great merchants. In the period of liberalization of social life (1906–1914), at least 102 independent organizations and 13 of their branches were registered. They specialized mainly in acting. The outbreak of the revolution in 1905 stimulated the social activation of: traders, craftsmen, private officials and freelancers who began to take part in creating charity organizations. Women also made them. The greatest number of Jewish charitable societies was established in the governorates and large cities that were most advanced in transformations.
Źródło:
Res Historica; 2022, 53; 235-261
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 37

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies