System penitencjarny Królestwa Polskiego w okresie międzypowstaniowym (1831–1863). Organizacja i funkcjonowanie miejsc odosobnienia oraz warunki życia osadzonych

In the years 1831-1863 two tendencies clashed in the Polish Kingdom regarding the punishment of offenders sentenced by court judgements. First of them, referring to the solutions from France claimed that imprisonment should be a period of rehabilitation, allowing a prisoner to return to normal life. The second one, following the Russian patterns, proclaimed the prisons are actually unnecessary – a criminal should immediately be punished physically or eliminated from society by sending him into the distant regions of the Empire. Although administration of the Polish Kingdom tended to French patterns, it never had financial resources at its disposal that could allow to build a modern system of jails and prisons. Convicts were held in buildings not prepared for that purpose, having been fed, treated and transported using extreme savings. They were also provided with neither jobs nor education. As a result, the person taking the penalty often underwent depravation, regaining freedom in a much worse moral and physical condition than before judgment.

W latach 1831–1863 w Królestwie Polskim ścierały się dwie tendencje dotyczące karania przestępców skazanych wyrokami sądowymi. Pierwsza z nich, odwołująca się do rozwiązań z Francji, mówiła, że pobyt w więzieniu powinien być okresem resocjalizacji, pozwalającym więźniowi na powrót do normalnego życia. Druga, czerpiąca z wzorców rosyjskich, głosiła, iż więzienia są właściwie zbędne – przestępcę należy natychmiast ukarać fizycznie lub też wyeliminować ze społeczeństwa, zsyłając w odlegle rejony imperium. Chociaż administracja Królestwa Polskiego skłaniała się ku wzorcom francuskim, nigdy nie dysponowała środkami finansowymi, pozwalającymi zbudować system nowoczesnych aresztów i więzień. Skazanych przetrzymywano w nieprzystosowanych do tego celu budynkach, żywiąc ich, lecząc i transportując przy zastosowaniu skrajnych oszczędności. Nie potrafiono też zapewnić więźniom pracy ani edukacji. W konsekwencji osoby odbywające kary ulegały często deprawacji, odzyskując wolność w znacznie gorszym, niż przed wydaniem wyroku, stanie fizycznym i psychicznym.