Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kino niemieckie" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    Tom Tykwer – wizjoner kina
    Tom Tykwer – A Visionary of the Cinema
    Autorzy:
    Włodek, Patrycja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341248.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Ewa Fiuk
    Tom Tykwer
    kino niemieckie
    German cinema
    Opis:
    Recenzja książki Obrazo-światy, dźwięko-przestrzenie. Kino Toma Tykwera (2016) autorstwa Ewy Fiuk. Włodek zwraca uwagę, że recenzowana publikacja nie jest tradycyjną monografią Tykwera, ani tym bardziej jego biografią. Ewa Fiuk, znawczyni współczesnego kina niemieckiego, nie idzie utartą ścieżką omawiania „życia i twórczości” oraz chronologicznego analizowania kolejnych filmów. Zamiast tego koncentruje się na wątkach i obsesjach obecnych w twórczości tego reżysera, a także na kwestiach technicznych. Recenzentka detalicznie prezentuje budowę książki i zawartość poszczególnych rozdziałów, a jednocześnie poddaje je konstruktywnej krytyce. W ocenie Patrycji Włodek wielką zaletą tej książki jest dająca o sobie znać biegłość Fiuk w kwestiach technologicznych, które nie doczekały się w Polsce zbyt obszernej literatury. W zakończeniu pojawia się sugestia, że publikacja ta może być zajmująca nie tylko dla czytelników zainteresowanych kinem Tykwera bądź współczesną kinematografią niemiecką, ale również dla osób szukających mniej konwencjonalnego podejścia do zagadnienia kina autorskiego oraz spragnionych przystępnych analiz kwestii technologicznych.
    Book review of Obrazo-światy, dźwięko-przestrzenie. Kino Toma Tykwera [World-Images, Sound-Spaces: Tom Tykwer’s Cinema] (2016) by Ewa Fiuk. Włodek points out that the peer-reviewed publication is not a traditional monograph on Tom Tykwer nor his biography. Ewa Fiuk, a specialist in contemporary German cinema, does not follow the routine of describing the “life and work” and the chronological analysis of his films. Instead, she focuses on the themes and obsessions present in the director’s work, as well as on technical issues. The reviewer presents the structure of the book in detail as well as the contents of the individual chapters, while also giving constructive criticism. In Patrycja Włodek’s opinion, the great advantage of this book is Fiuk’s proficiency in technological issues, which is largely absent from Polish literature on film. In conclusion, it is suggested that this publication may be of interest not only to readers interested in Tykwer’s cinema or in contemporary German cinema but also to those seeking a less conventional approach to the subject matter of cinema and those who are keen on an analysis of technological issues.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2017, 99; 227-232
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polscy aktorzy w filmach Defy w ostatnim ćwierćwieczu istnienia Niemieckiej Republiki Demokratycznej
    Polish Actors in the Films of DEFA in the Last Twenty Five Years of the Existence of the German Democratic Republic
    Autorzy:
    Gwóźdź, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341984.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    DEFA
    kino niemieckie
    NRD
    German cinema
    East Germany
    Opis:
    Udział polskich aktorów w produkcjach wschodnioniemieckiej Defy jest na ogół znany, choć nie dość wyczerpująco opisany. Oczywiście nie chodzi jedynie o koprodukcje, choć i one (jak chociażby pierwsza z nich, Milcząca gwiazda Kurta Maetziga, 1960) zaświadczają o aktorskim transferze między Warszawą a Berlinem. Deficyt aktorów w NRD, ale także dobra marka kina polskiego w NRD sprawiły, że często korzystano z zasobów polskiego rynku aktorskiego. Autor skupia się na analizie oraz interpretacji zjawiska przechodniości sztuki aktorskiej między kinematografiami narodowymi. Niezwykła w tym względzie okazała się zwłaszcza rola młodej i pięknej pani inżynier w wykonaniu Krystyny Stypułkowskiej, która zagrała w kultowym filmie Ślad kamieni (1966) Beyera – wystylizowanym na western produkcyjniaku, odesłanym przez NRD-owską cenzurę na półki do roku 1990. Na szczególne miejsce w takiej perspektywie oglądu zasługuje sztuka aktorska Franciszka Pieczki w rozliczeniowym filmie Jadup i Boel (1980/1988) Rainera Simona, a zwłaszcza jego tytułowa rola właściciela objazdowego teatru lalek w filmie Fariaho…! (1983) Rolanda Gräfa. Pieczka zagrał także m.in. w zachodnioniemieckim Dawidzie (1979) Petera Lilienthala (pierwszym filmie produkcji RFN, który otrzymał Złotego Niedźwiedzia w kategorii filmu fabularnego – na Berlinale 1979). Obok niego kinematografię Niemiec Zachodnich zasilili m.in. aktorzy grający w filmach Volkera Schlöndorffa, a wśród nich Jerzy Skolimowski jako dziennikarz na walczącym Bliskim Wschodzie (Fałszerstwo, 1981). W artykule Andrzej Gwóźdź szuka odpowiedzi na pytania dotyczące zjawiska eksportu aktorów jako faktu głównie kulturowego.
    The role Polish actors played in East German DEFA is usually well known, though not sufficiently well described. Of course this is not merely a question of co-productions, although they (like for example the first one, Kurt Maetzig’s Silent Star, 1960) confirm the transfer of actors between Warsaw and Berlin. A deficit of good actors in GDR, and the good reputation of Polish cinema in GDR meant that they often relied on actors from Poland. The author focuses on the analysis and interpretation of the phenomenon of transitivity of acting between national cinematographies. Remarkable in this regard was especially the role of a young and beautiful woman engineer created by Krystyna Stypułkowska, who starred in the cult film The Trail of Stones (1966) by Frank Beyer - Western like social realist movie, that was blocked by the East German censorship until 1990. Franciszek Pieczka deserves particular attention in this overview, especially in Rainer Simon’s Jadup and Boel (1980/1988), and in the title role as the owner of a travelling puppet theatre Fariaho...! (1983) by Roland Gräf. Pieczka also played in West German David (1979) by Peter Lilienthal (the first West German production to obtain the Golden Bear in the feature film category on Berlinale 1979). In West Germany, in addition to Pieczka, other Polish actors were active, especially in films by Volker Schlöndorff, among them Jerzy Skolimowski as a journalist working on the warring Middle East (Forgery, 1981). In the article Gwóźdź is searching for answers regarding the phenomenon of transfer of actors as a cultural fact.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2016, 95; 84-96
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Więcej niż antologia
    More Than Anthology
    Autorzy:
    Guzek, Mariusz
    Zwierzchowski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341056.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    wczesne kino
    kino niemieckie
    Andrzej Dębski
    Martin Loiperdinger
    early cinema
    German cinema
    Opis:
    Przekrój tekstów, składających się na dwutomową publikację KINtop. Antologia wczesnego kina (2016), przygotowaną przez Andrzeja Dębskiego i Martina Loiperdingera, a wydaną przez wrocławską Oficynę Wydawniczą Atut w renomowanej i niezwykle cennej serii Niemcy – Media – Kultura, jest bardzo szeroki. Znalazły się w niej zarówno teksty stricte historycznofilmowe, omawiające konkretne zagadnienia, jak i mające charakter metodologiczny, często także łączące oba ujęcia. KINtop może posłużyć jako swoisty podręcznik procedur badawczych, stanowi również nieocenione źródło wiedzy do badań nad historiografią wczesnego kina, umożliwia bowiem przyjrzenie się obiegowi idei, pomysłów, metod, rozwiązań szczegółowych.
    The breadth of texts that make up the two-volume publication KINtop. Antologia wczesnego kina [KINtop. Anthology of Early Cinema] (2016), prepared by Andrzej Dębski and Martin Loiperdinger, and published by the Wrocław Publishing House Atut in the renowned and extremely valuable series Germany - Media - Culture, is very wide. It contains both strictly film history and philosophical texts, discussing specific issues, as well as those having a methodological character, often combining both approaches. KINtop can be used as a kind of manual of research procedures, it is also an invaluable source of knowledge for research on the historiography of early cinema, because it allows one to look at the circulation of ideas, methods, and detailed solutions.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2018, 104; 235-240
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „’Fragment’ bardziej nadaje się do sfilmowania niż dramat”. „Wozzeck” Georga C. Klarena
    “Where a ‘Fragment’ Is More Suited to Be Filmed Than the Whole Play”: “Wozzeck” by Georg C. Klaren
    Autorzy:
    Burzyńska, Anna R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28631388.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    kino niemieckie
    Georg C. Klaren
    Georg Büchner
    German cinema
    Opis:
    W grudniu 1947 r. na ekranach kin pojawił się pierwszy powojenny niemiecki film będący adaptacją dzieła literackiego – Wozzeck w reżyserii Georga C. Klarena, adaptacja sztuki Georga Büchnera. Nieoczywisty w tym momencie historycznym wybór XIX-wiecznego dramatu, zachowanego jedynie w postaci luźnych, niedokończonych scen, każe zastanowić się nad rozmaitymi kwestiami, począwszy od spraw związanych z samym procesem filmowej adaptacji literatury (na ile reżyser mógł być wierny autorowi, mając do czynienia z utworem niedokończonym? czy fragmentaryczna forma dramatu pomagała czy przeszkadzała w procesie adaptacji?), skończywszy na niejednoznacznej wymowie filmu Klarena (czemu służą liczne w ekranizacji anachronizmy? jaki był sens pokazywania wciąż przytłoczonemu traumą wojny społeczeństwu postromantycznego dramatu?).
    In December 1947 the world saw the first postwar German film adaptation of a literary work. That was Wozzeck directed by Georg C. Klaren, a film adaptation of a play by Georg Büchner. The choice of the 19th century drama, preserved only in fragments and incomplete scenes, is far from obvious and makes one think about a number of questions, starting with the process of film adaptation of fragmentary work of literature (how far could the director be faithful to the author and the original piece of literature, given its fragmentary and unfinished nature? did the fragmentary character of the play aid or hinder the process of adaptation?), and ending with the ambiguous message of Klaren’s film (what is the purpose of the numerous anachronisms present in the film? what was the point of showing an audience, still traumatised by war, a post-romantic drama?).
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2014, 87-88; 151-159
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wczesne kino jako spektakl. Przykład niemiecki
    Early Cinema as a Spectacle: The German Example
    Autorzy:
    Dębski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408607.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    kino niemieckie
    Wrocław
    historia kina
    German cinema
    history of cinema
    Opis:
    Wychodząc z założenia, że wczesne kino to późna forma historycznej sztuki projekcji, zakorzeniona w kulturze latarni magicznych oraz teatrów variétés, autor wskazuje na cechy seansów kinematograficznych, które nadawały im charakter spektaklu: komentowanie wydarzeń dziejących się na ekranie, towarzyszenie muzyczne, interakcje z publicznością, jak też samych widzów między sobą oglądających krótkie filmy w strukturze numerowej. Model ten można odnaleźć w kinach jarmarkowych, salowych, jak też w pierwszych kinach stacjonarnych. Specyfika tych ostatnich została bliżej przedstawiona na przykładzie Wrocławia i uzupełniona o inne przykłady niemieckie. Dopiero przełom medialny, zapoczątkowany w Niemczech w latach 1910-1911, doprowadził do wykształcenia się indywidualnego widza śledzącego narrację filmów pełnometrażowych.
    Taking the assumption that early films are a late form of the historical art of projection, rooted in the culture of magical lanterns and varietes theatres, as a starting point, the author points to the features of the cinematographic shows, that gave them the character of a spectacle: commenting the action on the screen, musical accompaniment, interactions with the audience, and the interac- tions between members of the audience themselves, while watching sets of short films forming a larger whole. This model can be found in country fair travelling cinemas (also in rented halls), as well as in first proper and purpose-built cinemas. The character of this last category is presented more closely using the example of cinemas from Wrocław, and is supplemented by a discussion of other German examples. It is only the media breakthrough, that began in Germany in the years of 1910-1911, that lead to the individual viewer following the narration of feature lenght films.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2014, 85; 73-86
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ideologie (i) przyjemności
    Ideologies of/and Pleasure
    Autorzy:
    Kempna-Pieniążek, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341057.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Andrzej Gwóźdź
    kino niemieckie
    ideologia
    przyjemność
    German cinema
    ideology
    pleasure
    Opis:
    Najnowszy tom wrocławskiej serii Niemcy – Media – Kultura wpisuje się w formowany od niedawna nowy, wielowymiarowy obraz dziejów kina niemieckiego, nie stanowi jednak typowego wykładu historycznofilmowego. Autorka recenzji zwraca uwagę na liczne zalety książki Andrzeja Gwoździa Zaklinanie rzeczywistości. Filmy niemieckie i ich historie 1933-1949 (2018), przede wszystkim na to, że łączy ona w sobie walory interesującej lektury ze skrupulatnym rekonstruowaniem pejzażu audiowizualnego Niemiec lat 1933-1949. Najważniejszy kontekst tego pejzażu stanowią rozmaite ideologie, dlatego też jednym z dominujących wątków monografii jest motyw kina jako narzędzia walki, podporządkowanego różnym instytucjom. Drugim spoiwem filmów analizowanych w książce jest natomiast zasada przyjemnościowa, realizowana zarówno przez kino Trzeciej Rzeszy, jak i przez kinematografie powojennych stref okupacyjnych. Na uwagę zasługuje również trzecia część tomu, oferująca zbiór precyzyjnie zredagowanych pism z omawianej epoki.
    The latest volume of the Wrocław series Germany - Media - Culture fits in with the new, multifaceted picture of the history of German cinema that has been formed recently, but it is not a typical presentation of film history. The author of the review draws attention to the numerous merits of the book by Andrzej Gwóźdź Zaklinanie rzeczywistości. Filmy niemieckie i ich historie 1933-1949 [Enchantment of Reality. German Films and their Histories 1933-1949] (2018). Above all, it combines the qualities of an interesting reading with the meticulous reconstruction of the audiovisual landscape of Germany of the years 1933-1949. The most important context of this landscape are various ideologies, which is why one of the dominant themes of the monograph is the theme of cinema as a weapon of war, subordinated to various institutions. The second common theme in the films analysed in the book is the pleasure principle, implemented both by the cinema of the Third Reich and by cinematographies of the post-war occupation zones. The third part of the volume, offering a collection of precisely edited writings from the discussed era, is also noteworthy.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2018, 104; 247-252
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kult przywódcy w III Rzeszy w filmie propagandowym Triumf Woli
    The Cult of the Leader in the Third Reich in the Propagandist Film the Triumph of the Will
    Autorzy:
    Wichert, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1591898.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    the Third Reich
    propaganda
    German cinema
    III Rzesza
    kino niemieckie
    Opis:
    Propaganda stanowiła jedną z najważniejszych sfer aktywności narodowych socjalistów w okresie Republiki Weimarskiej i III Rzeszy. Centralnymi zagadnieniami nazistowskiej propagandy były szczególnie takie kwestie, jak rasizm i antysemityzm, ideologia egalitarnej wspólnoty narodowej, militaryzm oraz pseudoreligijny kult Adolfa Hitlera. Charakterystyczne dla indoktrynacji narodowego socjalizmu było jej ścisłe powiązanie z nowymi środkami masowego przekazu, przede wszystkim z filmem i radiem. Klasycznymi dziełami propagandy filmowej spod znaku swastyki były zwłaszcza audiowizualne dokumenty ze zjazdów NSDAP, które odbywały się w Norymberdze. Triumf woli autorstwa Leni Riefenstahl prezentuje kongres partii w roku 1934, czyli w momencie, kiedy konsolidowały się już totalitarne zręby reżimu hitlerowskiego. W obrazie tym, który służyć miał propagandowym celom nowych władców Niemiec, reżyserka przy pomocy odpowiednich technik montażu, organizacji ujęć oraz symboliki światła przedstawiła sugestywnie kult Hitlera jako charyzmatycznego przywódcy i politycznego zbawiciela narodu niemieckiego. Filmowanie dyktatora z ,,żabiej perspektywy”,czyli od dołu powodowało, że wydawał się on potężniejszym, zaś ukazywanie zebranych na zjeździe ludzi w swej masie stwarzało wrażenie ich nikłości wobec wszechobecnego Führera. Celem autorki Triumfu woli było również ukazanie emocjonalnego związku pomiędzy Führerem i jego ludem oraz podkreślenie bezgranicznej miłości Niemców do Hitlera. Film Leni Riefenstahl do dziś budzi kontrowersje wśród badaczy kina i historyków, którzy nieprzerwanie prowadzą dyskusje na temat jego dokumentalnych walorów estetycznych oraz propagandowego przesłania w duchu nazistowskiego mesjanizmu.
    Propaganda was one of the most important spheres of activity for the national socialists in the Weimar Republic and the Third Reich. The central questions of the Nazi propaganda were racism, anti-Semitism, the ideology of an egalitarian national community, militarism and a pseudo-religious cult of Adolf Hitler. The specific feature of the Nazi indoctrination was its close connection with the new mass media, first of all with the film and the radio. The classical cinematographic productions under the sign of the ‘Hakenkreuz’ were the audio-visual documents from the NSDAP conventions, which took place in Nuremberg. The Triumph of the Will directed by Leni Riefenstahl depicts the party congress in 1934, i.e. when the totalitarian foundations of the Nazi regime were being built. The film – meant to be a propagandist instrument of the new rulers of Germany – presents the cult of Hitler as a charismatic leader and a political saviour of the German nation in a convincing way thanks to an appropriate film editing, the organisation of takes and the symbolism of light. The dictator filmed from below (a worm’s eye view) appeared much bigger, and the mass of the people gathered at the convention gave the impression of their smallness compared to the omnipresent Führer. The director of The Triumph of the Will also sought to show an emotional link between the Führer and his people and to underline the unconditional love for Hitler felt by the Germans. The film is still giving rise to controversy among researchers and historians, who even today are engaged in a discussion on its documentary and aesthetic values and the propagandist message in the spirit of the Nazi messianism.
    Źródło:
    Przegląd Zachodniopomorski; 2015, 3; 79-106
    0552-4245
    2353-3021
    Pojawia się w:
    Przegląd Zachodniopomorski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Studenta z Pragi” żywot dwudziestodwuletni, czyli o pierwszym w historii kina filmie grozy i jego dwóch remake’ach
    The Twenty Two Years Life of the “Student of Prague”, or the First Film Horror in the History of the Cinema and Its Two Remakes
    Autorzy:
    Kurpiewski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341405.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Stellan Rye
    film grozy
    Faust
    kino niemieckie
    horror
    German cinema
    Opis:
    Tekst przedstawia analizę pionierskiego filmu grozy Student z Pragi (reż. Stellan Rye) oraz dwóch kolejnych ekranowych wersji opowieści inspirowanej faustowskim motywem zaprzedania duszy diabłu. Autor artykułu zastanawia się nad zmianami, jakie zaszły w poetyce i sposobie realizacji filmów w Niemczech na przestrzeni ponad dwudziestu lat. Lata 1913-1935 obejmują kilka okresów w historii kinematografii niemieckiej, co znajduje odzwierciedlenie w analizowanych filmach.
    The text presents an analysis of the pioneering horror film The Student of Prague (directed by Stellan Rye) and two subsequent screen versions of the story inspired by the Faustian motif of selling one’s soul to the devil. The author considers the changes that took place in the poetics and the way of film-making in Germany over the period of just over twenty years. The years 1913-1935 included several periods in the history of German cinematography, which is reflected in the films analysed.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2017, 97-98; 74-82
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Melanż historii, polityki i liryzmu – przyczynek do analizy filmu „Patriotka” Alexandra Klugego
    Melange of History, Politics and Lyricism - A Contribution to the Analysis of Alexander Kluge’s “Patriot”
    Autorzy:
    Fiuk, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341700.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Alexander Kluge
    German cinema
    esej filmowy
    kino niemieckie
    film essay
    Opis:
    Autorka analizuje pochodzący z 1979 r. film Patriotka (Die Patriotin), zrealizowany przez niemieckiego reżysera Alexandra Klugego, jednego z sygnatariuszy manifestu z Oberhausen, bodaj najsłynniejszego przedstawiciela tamtego pokolenia. Stworzony częściowo w oparciu o metodę found footage utwór, będący kompilacją formy fabularnej i dokumentalnej, oferuje wgląd w eseistyczną strategię autorską Klugego, zaś w szerszym znaczeniu stanowi przykład odbywających się na gruncie Nowego Kina Niemieckiego poszukiwań form wyrazu zdolnych przerodzić się w wehikuł trudno komunikowalnych treści historycznych, szczególnie w odniesieniu do mrocznej, pełnej imperialnych gestów historii Niemiec. Autorka przyjmuje, że narracja Patriotki jest rozpięta między trzema kontekstami – historią, polityką i liryzmem, stanowiącymi nie tylko punkty odniesienia w procesie interpretacji, ale również przenikające się elementy sensotwórcze.
    The author analyses the film Patriot (Die Patriotin, 1979), made by the German director Alexander Kluge, one of the signatories of the manifesto from Oberhausen, probably the most famous representative of that generation. Created partly on the basis of the found footage method, the work, which is a compilation of the narrative and documentary form, offers an insight into Kluge’s essayistic strategy, and in a broader sense it is an example of the exploration of forms of expression that can turn into a vehicle of hard-to-communicate historical content on the grounds of the New German Cinema, especially with regard to the dark German history, full of imperial gestures. The author assumes that the narrative of Patriot is spread between three contexts – history, politics and lyricism, which are not only reference points in the process of interpretation, but also interpenetrating elements generating meaning.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2018, 104; 167-177
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dynamika niemieckiej pamięci
    The Dynamics of German Memory
    Autorzy:
    Brzezińska-Pająk, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341383.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    studia nad pamięcią
    kino niemieckie
    nazim
    memory studies
    German cinema
    Nazism
    Opis:
    Konrad Klejsa w publikacji Pamięć lat nazizmu w niemieckim filmie fabularnym lat 1946-1965 (2015) mierzy się z problematyką niemieckiej kinematografii powojennej skonfrontowanej z nazizmem i jego kontekstami. Autor podejmuje zagadnienie w sposób złożony, rozbudowany, wykraczając poza typowo filmoznawcze opracowanie, a refleksja na temat filmów współgra z namysłem historycznym i politycznym. Spoiwem łączącym wielowymiarowe rozważania na temat dwudziestu lat historii kina niemieckiego w perspektywie nazistowskiej przeszłości jest problematyka studiów nad pamięcią, które wpisują publikację Klejsy w uniwersalny i międzynarodowy kontekst badawczy. Jego monografia jest rzetelnym, oryginalnym studium problematyki opracowywanej dotąd wybiórczo i niewystarczająco.
    Konrad Klejsa in the book Pamięć lat nazizmu w niemieckim filmie fabularnym lat 1946-1965 [The Memory of the Nazi Period in the German Feature Film 1946-1965] (2015) deals with the problems of German post-war cinema confronting Nazism and its contexts. The author takes up the problem in a complex, extended way, going beyond a typical film studies approach, and his thoughts on films are in tune with his historical and political reflection. The connection between multidimensional reflections on the twenty years of German cinema history in the perspective of the Nazi past is the problem of the study of memory, which incorporates Klejsa’s publication into a universal and international research context. His monograph is a reliable, original study of issues so far selectively and insufficiently developed.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2017, 97-98; 332-334
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kino weimarskie i ciąg dalszy
    Weimar Cinema and After
    Autorzy:
    Zalewski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408649.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Tomasz Kłys
    Fritz Lang
    III Rzesza
    kino niemieckie
    Third Reich
    German cinema
    Opis:
    Książka Tomasza Kłysa Od Mabusego do Goebbelsa. Weimarskie filmy Fritza Langa i kino niemieckie do roku 1945 (2013), zgodnie ze swoim tytułem, obejmuje dwie części tematyczne: kino Fritza Langa aż do jego wyjazdu z Niemiec po przełomie hitlerowskim oraz dźwiękowe kino niemieckie okresu III Rzeszy. W innym przekroju w książce obecne są dwie warstwy strukturalne: zniuansowane analizy i interpretacje filmów niemieckiego mistrza, ale także kulturoznawcze opisy ekonomicznych, społecznych i kulturowych uwarunkowań życia w Niemczech weimarskich i hitlerowskich. Na wszystkich tych poziomach Kłys demonstruje bogatą wiedzę faktograficzną, wrażliwość estetyczną, błyskotliwość interpretacyjną, swadę pisarską. To, jak również bogaty materiał filmowy uwzględniony przez autora, czyni z książki Kłysa jedną z najciekawszych polskich pozycji filmoznawczych ostatnich lat.
    A book review of Tomasz Kłys’ Od Mabusego do Goebbelsa. Weimarskie filmy Fritza Langa i kino niemieckie do roku 1945 [From Mabuse to Goebbels. Weimar films of Fritz Lang and the German cinema until 1945] (2013). The book consists of two thematic parts: the films of Fritz Lang until his departure from Germany after the coming of the Nazis and the sound cinema of the period of the Third Reich. There are also two structural layers to the book: a nuanced analysis and interpretations of the films of the German master and descriptions of economic, social and cultural conditions of life in Germany during the Weimar Republic and under Hitler’s rule. At all these levels Kłys demonstrates rich factual knowledge, aesthetic sensitivity, insightful interpretation, and a talent for words. This combined with rich film material analysed by the author, makes Kłys’ book one of the most interesting work in the field of film studies published recently in Poland.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2014, 85; 241-245
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przestrzenie migracji. Przypadek kina niemieckiego
    Spaces of Migration. The Case of German Cinema
    Autorzy:
    Fiuk, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340632.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    kino niemieckie
    migracja
    postmigracja
    transkulturowość
    transnarodowość
    German cinema
    migration
    post-migration
    trans-culturality
    trans-nationality
    Opis:
    Tekst jest próbą możliwie najszerszego ujęcia kwestii migracji w filmie na przykładzie kina niemieckiego. Autorka wprowadza w tym celu cztery kategorie analityczne, w ramach których definiuje poszczególne konteksty kina migracyjnego – to jest tworzonego przez twórców o takim doświadczeniu oraz, choć niekoniecznie, poświęconego tej tematyce – przypisując im jednocześnie konkretne dzieła filmowe. Fiuk nazywa owe kategorie przestrzeniami, wywodząc relewantność tego określenia ze znaczenia, jakie dla fenomenu migracji mają właśnie rozmaite rodzaje przestrzeni: terytoria, sfery, obszary, pola, a następnie klasyfikuje je jako: przestrzeń czasu, miejsca, kultury i medium. Dodatkowo, by scharakteryzować kino migracyjne w Niemczech, posługuje się pojęciami postmigracji, transkulturowości oraz transnarodowości, odwołując się do istniejących teorii, ale też proponując własne ich rozumienie.
    The text is an attempt at the broadest possible approach to the issue of migration in film on the example of German cinema. To this end, the author introduces four analytical categories, within which she defines individual contexts of migratory cinema – that is, cinema created by artists with such experience and, although not necessarily, devoted to this subject – while assigning them specific film works. Fiuk calls these categories spaces, deriving the relevance of this term from the significance of various types of space for the migration phenomenon: territories, spheres, areas, fields, and then classifies them as: space of time, place, culture and medium. In addition, to characterize migration cinema in Germany, she uses the concepts of post-migration, trans-culturality and trans-nationality, referring to existing theories, but also proposing her own understanding of these terms.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2019, 107; 52-72
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teatr pamięci wystawiony na próbę? „Całkiem zwyczajny Żyd” w świetle teorii Y. Michala Bodemanna
    Putting the Theatre of Memory to the Test?: “Just an Ordinary Jew” and the Theory of Y. Michal Bodemann
    Autorzy:
    Wesołowska, Olga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31198249.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    polityka pamięci
    teatr pamięci
    Żydzi w Niemczech
    Y. Michal Bodemann
    Charles Lewinsky
    kino niemieckie
    politics of memory
    theater of memory
    Jews in Germany
    German cinema
    Opis:
    Według Y. Michala Bodemanna współczesna polityka pamięci w Niemczech oraz stosunki niemiecko-żydowskie są podporządkowane tzw. teatrowi pamięci. Filmem, który wydaje się temu przeciwstawiać, jest Całkiem zwyczajny Żyd (Ein ganz gewöhnlicher Jude, reż. Oliver Hirschbiegel, 2005). Jego scenariusz opiera się na krytycznym wobec niemieckiej polityki pamięci monodramie Charlesa Lewinsky’ego o tym samym tytule. Warto zastanowić się, czy dzieło to stanowi krytykę niemieckiej polityki pamięci (wyrażoną w monologu wygłaszanym przez bohatera) jedynie na poziomie deklaratywnym, czy może także faktycznym, to znaczy w obrębie formy filmowej. Ramę teoretyczną artykułu tworzą odniesienia do studiów nad pamięcią – w szczególności do publikacji Bodemanna, ale także do badań Marianne Hirsch nad postpamięcią. Kluczowy element stanowi tu analiza kontekstowa filmu ze względu na liczne odwołania do niemieckich debat o przeszłości. Refleksja nad wybranymi aspektami formy filmowej pozwala zrozumieć rolę filmowych środków wyrazu w procesie (de)konstruowania żydowskości i „teatru pamięci”.
    According to Y. Michal Bodemann, contemporary memory politics in Germany and German-Jewish relations are subordinated to the so-called theatre of memory. A film that seems to oppose this is Just an Ordinary Jew (Ein ganz gewöhnlicher Jude, dir. Olivier Hirschbiegel, 2005), which is based on a monodrama by Charles Lewinsky that is critical of German politics of memory. It is worth considering whether this work criticizes the politics of memory in Germany only on a declarative level (through the monologue delivered by the protagonist) or also through the film form. The theoretical framework of this article is provided by references to theories in the field of memory studies, in particular to Bodemann’s publications. A contextual analysis of the film is crucial due to the numerous references to German debates about the past. An analysis of selected aspects of the film form describes the role of filmic means of expression in the process of (de)constructing Jewishness and the theatre of memory.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2024, 125; 30-47
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies