Melanż historii, polityki i liryzmu – przyczynek do analizy filmu „Patriotka” Alexandra Klugego

Autorka analizuje pochodzący z 1979 r. film Patriotka (Die Patriotin), zrealizowany przez niemieckiego reżysera Alexandra Klugego, jednego z sygnatariuszy manifestu z Oberhausen, bodaj najsłynniejszego przedstawiciela tamtego pokolenia. Stworzony częściowo w oparciu o metodę found footage utwór, będący kompilacją formy fabularnej i dokumentalnej, oferuje wgląd w eseistyczną strategię autorską Klugego, zaś w szerszym znaczeniu stanowi przykład odbywających się na gruncie Nowego Kina Niemieckiego poszukiwań form wyrazu zdolnych przerodzić się w wehikuł trudno komunikowalnych treści historycznych, szczególnie w odniesieniu do mrocznej, pełnej imperialnych gestów historii Niemiec. Autorka przyjmuje, że narracja Patriotki jest rozpięta między trzema kontekstami – historią, polityką i liryzmem, stanowiącymi nie tylko punkty odniesienia w procesie interpretacji, ale również przenikające się elementy sensotwórcze.

The author analyses the film Patriot (Die Patriotin, 1979), made by the German director Alexander Kluge, one of the signatories of the manifesto from Oberhausen, probably the most famous representative of that generation. Created partly on the basis of the found footage method, the work, which is a compilation of the narrative and documentary form, offers an insight into Kluge’s essayistic strategy, and in a broader sense it is an example of the exploration of forms of expression that can turn into a vehicle of hard-to-communicate historical content on the grounds of the New German Cinema, especially with regard to the dark German history, full of imperial gestures. The author assumes that the narrative of Patriot is spread between three contexts – history, politics and lyricism, which are not only reference points in the process of interpretation, but also interpenetrating elements generating meaning.