Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "epikur" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Epikur i wino
    Epicurus and wine
    Autorzy:
    Jaworska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/12660483.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
    Tematy:
    Epikur
    Sympozjon
    wino
    winopicie
    Epicurus
    Symposium
    wine
    drunkenness
    Opis:
    The symposium has been the subject of research by many authors. Plutarch, in Quaestiones Convivales (Plut. Quaest. conv. I, 612d-e), states that the most famous thinkers considered it worthy of literary effort, to write down disputes at the table. He included Plato, Xenophon, Aristotle, Speusippus, Dion, Prytanis, Hieronymus and, most importantly, Epicurus among those who were able to make use of symposium threads. The composition of the Epicurean Symposium is quite different from the Platonic dialogue, which has not escaped the attention of the author of The Deipnosophists , Athenaeus. Presumably, it also differs quite a bit from Aristotle’s Symposium. The noticeable lack of passion for wine at the Hellenistic thinker contributed not only to the promotion of a new attitude towards this drink, but also to a radical change in the convivial genre itself.
    Sympozjon był przedmiotem dociekań wielu autorów. Plutarch w Zagadnieniach biesiadnych (Plut. Quaest. conv. I, 612d-e) podaje, że najbardziej sławni myśliciele mieli zapisywanie dysput przy stole za godne literackiego wysiłku i trudu. Do grona tych, którzy potrafili czerpać użytek z wątków sympozjalnych zaliczył Platona, Ksenofonta, Arystotelesa, Speuzypposa, Akademika Diona, Prytanisa, Hieronima, a co najważniejsze – Epikura. Kompozycja epikurejskiego Sympozjonu jest całkiem inna od dialogu platońskiego, co nie uszło uwadze już twórcy Uczty mędrców, czyli Atenajosowi. Przypuszczalnie różni się on niemało także od arystotelesowskiego Sympozjonu. Zauważalny brak zamiłowania do wina u hellenistycznego myśliciela przyczynił się nie tylko do propagowania nowej postawy wobec tego trunku, ale i do radykalnej zmiany samego gatunku biesiadnego.
    Źródło:
    Język. Religia. Tożsamość; 2022, 2 B (26); 113-125
    2083-8964
    2544-1701
    Pojawia się w:
    Język. Religia. Tożsamość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przyjemność w filozofii starożytnej: Platon, Arystoteles, Epikur
    Pleasure in ancient philosophy: Plato, Aristotle, Epicurus
    Autorzy:
    Płotka, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/5918107.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-31
    Wydawca:
    Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
    Tematy:
    przyjemność
    filozofia starożytna
    Platon
    Arystoteles
    Epikur
    pleasure
    ancient philosophy
    Plato
    Aristotle
    Epicurus
    Opis:
    The integral concept of pleasure seeks the answer to the question what various experiences of pleasure have in common. While contemporary philosophy partially capitulates before responding to this question, the integral and unifying concept of pleasure, ancient philosophers eagerly took up this thread and tried to elaborate on the essence of experience or the state of pleasure so as to be able to indicate its essential and inalienable element in various experiences. The aim of the paper is to present the three greatest concepts of pleasure in ancient philosophy: Platonic, Aristotelian and Epicurean. Although at the root of all three concepts is the same question and the same research problem to be solved (i.e. “what is pleasure in its essence”), the answers to this question were quite different. For Plato, pleasure is some kind of change in the soul or body (kinesis), he emphasized the nature of pleasure as a process. Aristotle, in turn, recognized pleasure not as a process, but as an activity, more precisely as a quality built on activity. The views of both philosophers can be considered “metaphysical”, i.e. they sought to answer the question about pleasure in terms of the nature and structure of this experience. Many scholars of ancient thought find inspiration for these concepts in ancient medical thought, especially the doctors of Hippocrates and Polybus of Kos. Similar influences are noted in the case of Epicurus’s concept of pleasure: although we would consider his concept as ethical rather than metaphysical, the relationship between Epicurean philosophy of pleasure and medicine is twofold. On the one hand, like Aristotle and Plato, he was influenced by the medical thought regarding the explanation of the nature of pleasure and pain, on the other hand, the influence of epicureanism, e.g. on medieval Arabic medical thought.
    Źródło:
    Rocznik Tomistyczny; 2022, 11; 53-64
    2300-1976
    Pojawia się w:
    Rocznik Tomistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ESCHATOLOGIA I EPIKUREIZM W STAROŻYTNYM ŚWIECIE: JULIAN KUŁAKOWSKI O LUDZKIEJ NATURZE W MITOLOGII GRECKO-RZYMSKIEJ
    ESCHATOLOGY AND EPICUREANISM IN THE ANCIENT WORLD: JULIAN KUŁAKOWSKI ON THE HUMAN NATURE IN THE GRECO-ROMAN MYTHOLOGY
    Autorzy:
    Puczkow, Andriej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/423491.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Lubuskie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Julian Kułakowski
    eschatology
    ancient Greece
    Epicurus
    Epicureanism
    the Ancient Greece Mythology
    The Roman Mythology
    Julian Kułakowski (1855–1919)
    eschatologia antycznej Grecji
    Epikur i epikureizm
    mitologia starożytnej Grecji
    mitologia rzymska
    Opis:
    Julian A. Kułakowski (1855-1919), Professor of the Roman rhetoric on the Imperial St. Włodzimierz’s University, Russified Pole, gave two public lectures in Kiev, one was about Lucretius (in 1887), the second one about Epicurus (in 1889). In 1899 he published the book titled: "Death and immortality in the ancient Greeks’ images". Taken together, they are probably the first in the Russian humanities historico-philosophical views that concern the process of the integration of the form of Greco-Roman world view into eschatology and epicureanism at that time, views that at the turn of the XIX and XX century were moderated by decadent (tu brakuje słowa w polskim abstrakcie) of the intellectuals of the Silver Age. In the article, on the basis of archives, careful reading and analysis of different contexts, the problematics of the history, theory of origin and functioning in the mythico-poetical space of this epoch was elaborated. The article shows the way in which Kułakowski reconstructs the ancient idea of human being based on the mythical attributivity, wherein human being functions integrally and exhaustively in both: the realistic world, and in the afterlife. This situation results from the specific corporality figure construed on the basis of the myth, corporality that has different levels and embraces the body, as well as the soul, and finally it allows this human soul to continue the existence in the afterlife.
    Julian A. Kułakowski (1855-1919), profesor rzymskiej retoryki, Cesarskiego Uniwersytetu Św. Włodzimierza, zrusyfikowany Polak, wystąpił w Kijowie z dwoma wykładami publicznymi: o Lukrecjuszu (1887) i Epikurze (1889). W 1899 roku opublikował książkę „Śmierć i nieśmiertelność w wyobrażeniach starożytnych Greków”. Rozpatrywane łącznie, teksty te są prawdopodobnie pierwszymi w rosyjskiej humanistyce historyczno-filozoficznymi poglądami dotyczącymi procesu włączenie form światopoglądu grecko-rzymskiego do ówczesnej eschatologii i epikureizmu, które na przełomie XIX-XX wieku zostały złagodzone dekadenckimi intelektualistów Srebrnego Wieku. W artykule na podstawie materiałów archiwalnych i uważnej lektury i ponownego odczytania kontekstów rozpatrzono problematykę historii i teorii ich powstawania oraz funkcjonowanie w mityczno- poetyckiej przestrzeni postgutenbergowskiej epoki. Artykuł ukazuje jak Kulakowski rekonstruuje antyczną wizję człowieka zbudowaną na atrybutywności mitycznej, w której człowiek integralnie i całościowo funkcjonuje zarówno w świecie i w rzeczywistości pozagrobowej. Wynika to ze specyficznej, ukonstytuowanej na micie, figury cielesności, która posiadając różne poziomy jakościowo obejmuje zarówno ciało jak i dusze, pozwalając duszy ludzkiej kontynuować istnienie „po śmierci”.
    Źródło:
    Rocznik Lubuski; 2016, 42, 2; 189-202
    0485-3083
    Pojawia się w:
    Rocznik Lubuski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Metateoria historii woli. Rozważania o powstaniu i wczesnym rozwoju pojęcia woli od V w p.n.e. do Maksyma Wyznawcy
    Metatheory of a History of Will: Reflections on the Origins and Early Development of the Notion of the Will from the 5th Century B.C. to Maximus the Confessor
    Autorzy:
    Bizoń, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/488160.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    wolna wola
    etyka
    psychologia moralna
    wybór
    przyzwoleni
    wolność
    Platon
    Arystoteles
    Stoicy
    Epikur
    Aleksander z Afrodyzji
    Augustyn z Hippony
    Maksym Wyznawca
    free will
    ethics
    moral psychology
    choice
    consent
    freedom
    Plato
    Aristotle
    Stoics
    Epicurus
    Alexander of Aphrodisias
    Augustine of Hippo
    Maximus the Confessor
    Opis:
    W tekście omawiam metateoretyczne uwarunkowania dla historii powstania i rozwoju pojęcia wolnej woli. Punktem wyjścia jest zagadnienie pojęcia spekulatywnego. Ponieważ wola jest pojęciem spekulatywnym, nie ma jednoznacznej definicji tego pojęcia. Dlatego też utrudnione jest badanie jego historii, ponieważ autorzy starożytni operowali różnymi teoriami chcenia i wolności, które nie zawsze były ze sobą kompatybilne. Następnie omawiam teorie chcenia i działania wybranych autorów, które miały istotny wpływ na późniejszy rozwój pojęcia woli. Rozpatruję pojęcie wyboru Platona, pojęcia życzenia i wyboru Arystotelesa, pojęcie przyzwolenia stoików, teorię wolności Epikura, teorię wyboru Aleksandra z Afrodyzji, pojęcie woli Augustyna z Hippony i teorię woli Maksyma Wyznawcy.
    In the text, I discuss the metatheoretical aspects of a history of the origins and development of the notion of free will. I begin with the notion of a speculative concept. Since the will is a speculative concept there is no unequivocal definition of this notion. For this reason the study of the history of this notion is particularly difficult, since ancient authors have operated on different theories of willing and freedom, which were not always mutually compatible. Next, I discuss the theories of willing and action of select authors, that had a significant influence on the later development of the theory of the will. I discuss the notion of choice in Plato, the notions of wish and choice in Aristotle, the notion of assent in the Stoics, the theory of freedom of Epicurus, the theory of choice of Alexander of Aphrodisias, the concept of will in Augustine of Hippo, and the theory of will in Maximus the Confessor.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2017, 65, 3; 71-51
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies