Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Buddyzm"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-34 z 34
    Tytuł:
    Wittgenstein a buddyzm – co wynika z ich porównania
    Wittgenstein and Buddhism – their Comparison
    Autorzy:
    Sieradzan, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/423322.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Wittgenstein
    Buddhism
    language
    understanding
    buddyzm
    język
    rozumienie
    Opis:
    The text Wittgenstein and Buddhism – their Comparison is a review of works of 30 authors who wrote about similarities between the philosophy of Wittgenstein and that of Buddhism, mainly of Nagarjuna. The similarities which have been mentioned are: anti-dogmatic and anti-doctrinal nature, set- ting limits in which the use of language has sense, a mystical base of language, rejection of thought as useless for language and understanding, atheism, the notion of unity of world and existence, admiration over miraculous nature of the world, identity of micro- and macro-cosmos, the conviction that any antitheses are of an illusory nature, realizing peace and clarity of mind as the aim of philosophy, the impossibility of adequate naming of psychic emotions, rejection of universals, and the therapeutic aspect of philosophy. The main difference between Wittgenstein and Nagarjuna is that the former looked for the source of problems in language, and the latter in mind.
    Źródło:
    IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych; 2013, 25; 141- 153
    0860-4487
    Pojawia się w:
    IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jak buddyzm stał się religią chińską?
    How Did Buddhism Become a Chinese Religion?
    Autorzy:
    Kosior, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480430.pdf
    Data publikacji:
    2014-06-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    religie chińskie
    buddyzm
    apokryfy
    Natura Buddy
    Chinese religions
    Buddhism
    Apocrypha
    Buddha’s Nature
    Opis:
    Autor w barwny i syntetyczny zarazem sposób opisuje poszczególne etapy adaptacji buddyzmu w Chinach. Wywodząca się z Indii religia dotarła do Państwa Środka za panowania cesarza Mingdi (28-75 r. n.e.) z dynastii Hanów. Legitymizacja buddyzmu w Chinach dokonała się w dialogu z kulturowymi standardami – zwłaszcza konfucjanizmem (religią państwową) i taoizmem (religią ludu). Stosując metodę guoyi („osiągnięcia znaczenia”) ustanowiono analogie między ideami buddyjskimi zapisanymi w sanskrycie i pojęciami występującymi w taoistycznych tekstach klasycznych Laozi i Zhuangzi oraz w Yijing. Buddyjscy misjonarze propagowali teksty dwóch klasycznych nurtów buddyzmu – mahajany i hinajany – wykazując, że wskazania ich religii nie kłócą się z oficjalnymi założeniami konfucjanizmu. W tej kwestii wielką rolę odegrali dwaj wybitni tłumacze: An Shigao i Lokakshema oraz mędrzec Dao An. Ten ostatni starał się rozwiązać problem niejednorodności buddyjskiej literatury (traktował mahajanę i hinajanę jako nurty równorzędne). W konsekwencji rozwinięto klasyfikację buddyjskiej doktryny w oparciu o metodę ban jiao („odróżnienie nauk”). Na tej podstawie określano czas i miejsce ogłoszenia znaczących sutr w trakcie ziemskiej wędrówki Buddy: miał on rozpoczynać od sutr hinajanistycznych, następnie rozwijać bardziej zaawansowaną naukę i kończyć na mahajanistycznej sutrze Mahaparinirwany (Daban niepan jing). Dynamiczny rozwój buddyjskich wspólnot monastycznych stał się wyznacznikiem definitywnej legitymizacji nowej religii w Chinach.
    The present author, in a colourful and at the same time synthetic way, describes the various stages of the adaptation of Buddhism in China. The originating from India religion reached the Middle Kingdom during the reign of the Emperor Mingdi (28-75 AD) of the Han Dynasty. The legitimacy of the Buddhism in China took place through dialogue with the cultural standards – especially Confucianism (the state religion) and Taoism (the religion of the people). Using the guoyi method (“achieving significance”) parallels were established between the Buddhist ideas enshrined in the Sanskrit and the Taoist concepts appearing in classical texts by Laozi and Zhuangzi as well as in Ching. Buddhist missionaries preached the classic texts of the two strands of Buddhism – Mahayana and Hinayana – showing that the indications of their religion do not conflict with the official assumptions of Confucianism. In this regard, a major role was played by two eminent translators: An Shigao and Lokakshema as well as a sage named Dao An. The latter tried to solve the problem of heterogeneity of the Buddhist literature (he treated Mahayana and Hinayana as equivalent currents). As a consequence, the classification of the Buddhist doctrine was developed, basing on the ban jiao (“the distinguishing of sciences”) method. On this basis the time and place to announce significant sutras during the earthly journey of Buddha was determined: he was supposed to begin with Hinayana sutras, then develop to a more advanced study and end with the Mahayana sutra of Mahaparinirvana (Daban niepan jing). The dynamic development of Buddhist monastic communities became a definitive indicator of the legitimacy of the new religion in China.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2014, 1; 262-276
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Psychologia a buddyzm. Czego psycholodzy mogą się nauczyć od buddystów a buddyści od psychologów?
    Psychologization of Buddhism: Chance or danger?
    Autorzy:
    Sieradzan, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/629079.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    buddyzm
    psychologia
    ego
    narcyzm
    osobowość
    Buddhism
    psychology
    personality
    Opis:
    The article presents positions of psychologists, Buddhists and psychologists being Buddhists concerning similarities and differences between methods of Western psychology and Buddhism. In general there are three main points of view: (1) Buddhism is religion and as such cannot be reconciled with psychology; (2) Buddhist meditation can be supplied with psychotherapy; (3) Western psychology is form of Buddhism. Psychology regarded as therapy or science works in another dimensions than Buddhism being religion. Buddhists can use methods of Western psychology in limited way.
    Artykuł przedstawia stanowiska psychologów, buddystów oraz psychologów-buddystów w kwestii podobieństw i różnic między metodami psychologii zachodniej i buddyzmu. Istnieją trzy zasadnicze punkty widzenia: (1) buddyzmu rozumianego jako religia nie da się pogodzić z psychologią; (2) medytacja buddyjska może stanowić uzupełnienie praktyki psychoterapeutycznej; (3) psychologia zachodnia stanowi formę buddyzmu. Ponieważ jednak psychologia (rozumiana jako terapia bądź nauka) operuje w innych wymiarach niż buddyzm będący religią, dlatego korzystanie przez buddystów z metod psychologii zachodniej i vice versa ma ograniczony charakter.
    Źródło:
    Podstawy Edukacji; 2016, 9; 65-80
    2081-2264
    Pojawia się w:
    Podstawy Edukacji
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chrześcijaństwo i buddyzm – niektóre podobieństwa i różnice
    Christianity and Buddhism - Some Similarities and Differences
    Autorzy:
    Lan, Wu
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/559309.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    buddyzm
    chrześcijaństwo
    Bóg
    religia
    wiara
    księża
    mnisi
    mniszki
    Buddhism
    Christianity
    God
    religion
    faith
    priests
    monks
    nuns
    Opis:
    Artykuł początkowo przedstawia podstawowe prawdy wiary w obu religiach, które od razu pokazują zasadnicze rozbieżności pomiędzy nimi. Następnie dokonuje bardziej pogłębionej prezentacji problemów obu religii, usytuowanych na pograniczu wiary i praktyki religijnej. Wskazuje więc nadal na głębokie różnice, nieliczne podobieństwa, ale też na pewne oceny wzajemne obu religii, które pomimo wzajemnego szacunku, są krytyczne. Największa część artykułu dotyczy porównania w skrócie losów chrześcijaństwa obrządku rzymsko – katolickiego w Polsce i buddyzmu ludności Han w Chinach, bez wchodzenia w jego różnice z buddyzmem tybetańskim. Artykuł sygnalizuje pewne podobieństwa jak np. okresy prześladowań, ale też obecną zupełnie inną rolę w obu państwach.
    At the beginning of this article the author presents the basis truths of two religions, which at a first glance reveal some fundamental incompatibilities. Then he thoroughly presents the problems of both religions, problems situated on the periphery of the faith and religious practice. The article draws attention to deep-rooted differences and to a few similarities, but also to the reciprocal valuation of both religions, which despite their mutual respect, remain critical of each other. The most comprehensive part of the article is a brief comparison of Roman Catholic Christianity in Poland and Han people’s Buddhism in China, without going into differences between the last mentioned and Tibetan Buddhism. The paper indicates some similarities, such as, for example, periods of persecutions, but also shows the completely different role that those two religions play currently in both countries.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2017, 40; 161-166
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tomistyczna filozofia bytu i buddyjska filozofia pustki
    Thomistic philosophy of being and Buddhist philosophy of emptiness
    Autorzy:
    Mandrela, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/452385.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
    Tematy:
    buddyzm
    chrześcijaństwo
    tomizm
    pustka
    Kościół katolicki i buddyzm
    Buddhism
    Christianity
    Thomism
    Emptiness
    Catholic Church and Buddhism
    Opis:
    The aim of this article is to compare the basic metaphysical principals of Christian philosophy represented by the works of St. Thomas Aquinas with the Buddhism philosophy of emptiness. Despite of the popular approach to interreligious dialogue, which focuses mainly on the similarities, the author describes the enormous discrepancies between these two conceptions. First of all, Buddhism brings positive value to the concept of „nothingness”, which in Christianity can only be neutral or negative. Secondly, St. Thomas Aquinas respects the law of non – contradiction which is strongly denied by the Buddhist concept of „the middle way”. Furthermore, Buddhism rejects the fundamental categories of western metaphysics such as: existence, essence and substance. Thomism metaphysic is realistic, while Buddhists claim that our world is illusory. Finally, the concept of transcendental God and Trinity opposes the Buddhism idea of impersonal nirvana. Overall, Thomism metaphysics is radically different from Buddhist thought represented by Nagardżuna, Shunruy Suzuku and others. However, these differences are often ignored by the contemporary theologians.
    Źródło:
    Rocznik Tomistyczny; 2015, 4; 215-238
    2300-1976
    Pojawia się w:
    Rocznik Tomistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Buddyzm i kino (prolegomena)
    Buddhism and Cinema (Prolegomena)
    Autorzy:
    Loska, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341625.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Buddyzm
    Bae Yong-kyun
    Im Kwon-taek
    Buddhism
    Opis:
    Podstawowym celem artykułu jest analiza sposobów przedstawiania tematyki buddyjskiej w filmach fabularnych. Wychodząc od uproszczonych wyobrażeń na temat buddyzmu, jakie dominowały w kinie amerykańskim od początku ubiegłego stulecia, Loska skupia się na tym, w jaki sposób twórcy azjatyccy – przede wszystkim południowokoreańscy – posługiwali się medium audiowizualnym dla pokazania buddyzmu jako praktyki życiowej, a nie tylko jako doświadczenia medytacyjnego. Analizując utwory Bae Yong-kyuna i Im Kwon-taeka, autor zwraca uwagę na krytyczny potencjał w nich zawarty oraz możliwość odmiennego spojrzenia na tradycję religijną, która wyrosła z potrzeby powiązania wymiaru sakralnego ze świeckim, duchowości z cielesnością.
    The basic aim of the article is the analysis of the ways in which Buddhism is presented in feature films. Starting with simplified ideas about Buddhism, which dominated in the American cinema in the beginning of the previous century, Loska focuses on the way Asian artists - especially South Korean ones - used the audiovisual medium in order to show Buddhism as a way of life, and not just a meditative experience. In his analysis of the work of Bae Yong-kyun and Im Kwon-taek the author points to the critical potential contained within them and the possibility of a different view of a religious tradition, which arose out of the need to combine the sacral and secular dimensions, spirituality with physicality.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2016, 96; 41-51
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zen na poddaszu. Przyczynek do recepcji buddyzmu w Polsce
    Autorzy:
    Tracz, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/689920.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Buddhism
    Zen Buddhism
    Buddhism in Poland
    religions and denominations in Poland
    non-Christian religions in Poland
    denomination policy
    informal religious movements
    drugs
    counterculture
    buddyzm
    buddyzm zen
    buddyzm w Polsce
    religie i wyznania w Polsce
    religie niechrześcijańskie w Polsce
    polityka wyznaniowa
    nieformalne ruchy religijne
    narkotyki
    kontrkultura
    Opis:
    Artykuł jest próbą przedstawienia dziejów recepcji buddyzmu w powojennej Polsce, jako elementu przenikania nad Wisłę zjawisk charakterystycznych dla cywilizacji zachodniej (atlantyckiej) w drugiej połowie XX w. Przedstawione zostały główne, pozauniwersyteckie ośrodki i grupy, w których podejmowano próby praktyk buddyjskich, oraz osoby, które przyczyniły się do popularyzacji różnych odmian buddyzmu, ze szczególnym uwzględnieniem nurtu zen i roli, jaką w jego rozpowszechnianiu w Polsce odegrał amerykański nauczyciel buddyzmu zen, Philip Kapleau. Przedstawiono również działania prowadzone przeciwko polskim buddystom przez policję polityczną oraz drogę prowadzącą do rejestracji i tym samym zalegalizowania działalności pierwszej wspólnoty buddyjskiej w Polsce, co nastąpiło dopiero w 1981 r. Zen in the attic. A contribution to the reception of Buddhism in PolandThe reception of Buddhism, which in Europe began already in the nineteenth century, did not pass over Poland. Initially limited to scientific milieus and small social circles, in time Buddhism became more widely present, especially in artistic communities and youth subculture groups. After the World War Second, despite of being cut off by the Iron Curtain from main cultural changes, Poland was permeated by fashions and phenomena characteristic of the Atlantic civilisation, including the fascination for Oriental religiosity, especially Buddhism. Oriental studies were carried out at universities, while individuals and groups of enthusiasts tried on their own to study Buddha’s writings and teachings. There were among those people Władysław Misiewicz from Radom and Piotr Boniński from Gliwice. Their interest, however, was limited to intellectual reflection and they did not practice Buddhism. One of the first groups to practice Buddhist meditation was the circle of artist Andrzej Urbanowicz, who in 1967, together with his friends established an artistic group called “Oneiron”. Texts and intellectual quest led them towards Zen Buddhism, and Urbanowicz’s atelier became the first place in Poland where meditation was practiced. Meetings were also held at Mąchocice Kapitulne near Kielce. Activities of the still unformal group of Buddhists were kept under surveillance by the secret police. In 1975 Philip Kapleau, an American teacher of Buddhism, answered the group’s invitation, and from that time on, he visited Poland many a time. After Urbanowicz left Poland, in 1978, architect Andrzej Korbel became the leader of the group; in time, the Warsaw circle took the lead, with psychotherapist Wojciech Eichelberger. In the meantime, however, efforts to legalise the group encountered obstacles and it was not until 1981 that the first Zen Buddhist Community in Poland was established. Later on, next groups were organised but, despite the fact that a real breakthrough took place after 1989, already in the 1980s there were four officially registered Buddhist communities, with branches and circles in different towns and cities.
    Źródło:
    Polska 1944/45-1989. Studia i Materiały; 2018, 16
    2450-8365
    Pojawia się w:
    Polska 1944/45-1989. Studia i Materiały
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Buddyzm „teistyczny” czy „ateistyczny”? Polemika B. Alana Wallace’a ze Stephenem Batchelorem
    Is buddhism theistic or atheistic? Polemic of B. Alan Wallace with Stephen Batchelor
    Autorzy:
    Sieradzan, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2142652.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Buddhism
    theism
    atheism
    nontheism
    rebirth
    buddyzm
    teizm
    ateizm
    nieteizm
    odradzanie się
    Opis:
    The article „Is Buddhism theistic or atheistic? Polemic of B. Alan Wallace with Stephen Batchelor” discuss polemic between two Western buddhologists B. Alan Wallace and Stephen Batchelor concerning question whether nature of Buddhism is „theistic” or „atheistic”. Both are critical towards Buddhism, but if Batchelor is sceptical of value of Buddhist doctrines, including doctrine of rebirth, Wallace try to remove his doubts by looking for paralels between Buddhism and science. Buddhism is middle way between extremities, in this case between theism and atheism. Many buddhists and buddhologists regards it to be nontheistic. In this polemic Buddha Śakyamuni would probably take medium position between „theism” and „atheism”. Both conceptions are creations of a mind, and Buddhism is way of contemplation which aims to find peace of mind beyond mind.
    Źródło:
    IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych; 2018, 30/1; 136-147
    0860-4487
    Pojawia się w:
    IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zarys etyki buddyjskiej
    Buddhist Ethics: an Outline
    Autorzy:
    Nowosad, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2036811.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    buddyzm
    etyka buddyjska
    Buddhism
    Buddhist ethics
    Opis:
    Niniejszy artykuł przedstawia zarys nauki moralnej buddyzmu. Fundamentalnie odwołuje się ona do powszechnego prawa dharmy, a w centrum posiada naukę o tzw. czterech szlachetnych prawdach oraz ośmiorakiej ścieżce, która prowadzi do osiągnięcia nirwany. Artykuł wyjaśnia również kryteria oceny moralnej czynu, wśród których szczególne znaczenie ma motywacja i intencja sprawcy czynu oraz skutki działania z istotnym ukierunkowaniem na ostateczną wolność od cierpienia. Wyjaśnia się również, w jakim zakresie etyka buddyjska może być rozumiana jako rodzaj etyki cnót czy jako teoria konsekwencjalistyczna. W ostatniej części tekstu podane są przykłady zastosowania norm etyki buddyjskiej do takich zagadnień, jak ekologia, przerywanie ciąży, samobójstwo i eutanazja.
    This paper offers an outline of an ethical doctrine of Buddhism. In the initial part of the text the fundamental law of dharma is presented, as well as the Four Noble Truths and the Eightfold Path leading to a final liberation from suffering. Then the crucial criteria of good and evil acts are considered, also the principal rules of moral behaviour, followed by a few remarks on Buddhist ethics as a form of consequentialism and of virtue ethics. The last part of the paper attempts to apply the fundamental ethical precepts to selected issues like nature, abortion, suicide and euthanasia.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 3; 21-33
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Buddyzm w literaturze na przykładzie opowiadania Iwan Kublachanow Wiktora Pielewina
    Victor Pelevins Ivan Kublakhanov as an example of Buddhism in literature
    Autorzy:
    Imosa, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/459914.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Fundacja Pro Scientia Publica
    Tematy:
    literatura
    buddyzm
    Wiktor Pielewin
    współzależne wyłanianie
    cztery szlachetne prawdy
    literature
    Buddhism
    Victor Pelevin
    dependent arising
    Four Noble Truths
    Opis:
    Artykuł sytuuje się na styku literaturoznawstwa i kulturoznawstwa, gdyż dotyczy metod zaprezentowania wątków buddyjskich w beletrystyce. Analiza ogranicza się do opowiadania Iwan Kublahanow autorstwa współczesnego rosyjskiego pisarza Wiktora Pielewina. Rozważania opierają się na przyjęciu doktryny współzależnego wyłaniania za oś utworu. Wskazane zostają również nawiązania do czterech szlachetnych prawd, konceptu anātmana czy Tybetańskiej księgi umarłych. Każdy z elementów zostaje pokrótce wyjaśniony, a jego obecność w tekście ukazana w oparciu o liczne cytaty.
    The subject of this article brings together literary theory and cultural studies as it concerns the introduction of Buddhist elements into literature. Victor Pelevin's Ivan Kublakhanov is studied as an example of this literary phenomenon. The axis of this short story is assumed to be the doctrine of dependent arising. The Four Noble Truths, the concept of Anātman and The Tibetan Book of the Dead are also taken into consideration. Each element is explained briefly and supported by a presentation of appropriate passages from the story.
    Źródło:
    Ogrody Nauk i Sztuk; 2015, 5; 535-540
    2084-1426
    Pojawia się w:
    Ogrody Nauk i Sztuk
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chrześcijaństwo a kultura japońska
    Autorzy:
    Kość, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041439.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    christianity
    Japanese culture
    Shinto
    confucianism
    Buddhism
    inculturation
    chrześcijaństwo
    kultura japońska
    szintoizm
    konfucjanizm
    buddyzm
    inkulturacja
    Opis:
    Celem tego artykułu jest przedstawienie relacji między chrześcijaństwem a kulturą japońską. Problemem nie jest tu pojęcie chrześcijaństwa, ale pojęcie kultury japońskiej. W myśli japońskiej trudno jest odróżnić religię od filozofii. Filozofia, religia i kultura są synonimami „filozofii życia". Oryginalną filozofią japońską jest Shinto i otrzymana z Chin konfucjanizm i buddyzm. W przypadku chrześcijaństwa musimy brać pod uwagę Kościół katolicki i prawosławny. Szczególną uwagę musimy zwrócić na proces inkulturacji Ewangelii na japońskiej ziemi.
    The aim of this article is to present the relation between christianity and Japanese culture. the problem here is not the concept of christianity, but the concept of Japanese culture. in the Japanese thought is hard to distinguish between religion and philosophy. philosophy, religion and culture are synonyms for “philosophy of life”. The original Japanese philosophy is Shinto and received from china confucianism, and Buddhism. in the case of christianity we have to consider catholic church and Orthodox church. Special attention we have to pay to the process of inculturation of the Good news in the Japanese soil.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2010, 5; 153-172
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Buddyjska magia przed powstaniem wadźrajany
    Autorzy:
    Szymański, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1376014.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Buddhismus
    Magie
    Dharani, Dharani Sutra
    Buddhism
    magic
    dāraṇī
    Dhāraṇī Sūtras
    buddyzm
    magia
    dharani
    dharani-sutry
    Opis:
    Pogląd, zgodnie z którym obrzędy magiczne są w obrębie buddyzmu elementem obcym, jest rażąco błędny, jeśli rozpatrywać go w perspektywie historycznej. Rozwój buddyjskiej magii sięga początków tej religii. Do praktyk magicznych powszechnie odwoływali się świeccy wyznawcy i mnisi reprezentujący indyjską śrawakajanę i mahajanę. Za rytuały magiczne można uznać szeroko rozpowszechnione praktyki buddyjskie, takie jak recytacja tekstów ochronnych, oddawanie czci Śakjamuniemu w miejscach szczególnie ważnych w jego życiu, kult stup, kult wizerunków buddów i bodhisattwów. Obrzędowym działaniom charakterystycznym dla praktyk magicznych przypisano nawet funkcję zbawczą, co świadczy o ich randze. Dążenie do rytualnego wpływania na przebieg zdarzeń osiągnęło kulminację w nurcie mahajany, który jest znany z tekstów zwanych „dharani-sutrami”. Dają one wyraz fascynacji magią jako narzędziem przekształcania otoczenia i samego siebie. Stanowią również świadectwo śmiałego czerpania z obcych tradycji liturgicznych. W wielu dharani-sutrach mamy do czynienia z przypisaniem rytuałom o proweniencji magicznej statusu głównego czynnika w procesie zbawczej transformacji umysłu. Wadźrajana rozwinęła się na gruncie podejścia znanego z dharani-sutr.
    Die Ansicht, dass die magischen Rituale innerhalb des Buddhismus ein fremdes Element bilden, ist, in der historischen Perspektive betrachtet, grundsätzlich falsch. Die Entwicklung der buddhistischen Magie geht auf die Anfänge dieser Religion zurück. Auf die magischen Praktiken bezogen sich säkulare Anhänger und Mönche, die indische Srawakayana und Mahayana repräsentierten. Als magische Rituale können weit verbreitete buddhistische Praktiken angesehen werden, wie die Rezitation von schützenden Texten, die Anbetung von Sakyamuni an Orten, die in seinem Leben wichtig waren, die Anbetung von Stupa, die Verehrung der Bilder von Buddhas und Bodhisattvas. Den rituellen Handlungen, die für magische Praktiken charakteristisch sind, wurde sogar eine Heilsfunktion zugeschrieben, was ihren Rang bezeugt. Das Streben nach ritueller Beeinflussung des Handlungsverlaufs fand seinen Höhepunkt in der Strömung Mahayana, die für die sog. Dharani Sutra-Texte bekannt ist. Sie sind Ausdruck der Begeisterung für die Magie als Werkzeug der Umwandlung von seiner Umwelt und von sich selbst. Sie sind auch ein Zeugnis für ein kühnes Schöpfen aus fremden liturgischen Traditionen. In vielen Dharani Sutra handelt es sich darum, dass den Ritualen mit magischem Ursprung der Status des Hauptfaktors im Prozess der erlösenden Transformation des Geistes zugeschrieben wird. Vajrayana entwickelte sich auf der Grundlage eines Ansatzes, der aus Dharani Sutra bekannt ist.
    The view that magical rituals represent a foreign element in Buddhism, is definitely wrong when examined from a historical perspective. The origins of Buddhist magic go back to the origins of that religion. Magical practices were common among lay people and monks in Indian Śravakayâna and Mahayâna. Recitation of protective texts, veneration of Śakjamuni in places especially significant in his life, worship of stupas and images of Buddhas and Bodhisattvas were widespread Buddhist magical rituals. The ritual acts characteristic of magical practices have even been assigned a salvific function, which fact bears out their enormous importance.  The tendency to influence the course of events by magical rituals culminated with the Mahayâna movement known from the Dhāraṇī Sūtras papers. The rituals reflect fascination with magic seen as a tool for transforming ones surroundings and oneself. They are also a testimony of the bold use of alien liturgical traditions. In many dharani-sutras, magical rituals possessed the status of being the main factor in the saving transformation of the mind. Vajrayana evolved from dharani-sutras.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2020, 30; 45-67
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Is Our Perception Wordstained? The Analysis of Prameya-kamala-mārtaṇḍa 1.3. and 1.10
    Autorzy:
    Glinicka, Małgorzata Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/969855.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    indologia
    dżinizm
    buddyzm
    Indology
    Jainism
    Buddhism
    Opis:
    The aim of the article is to analyse Prabhācandra’s treatise in Sanskrit entitled Prameya-kamala-mārtaṇḍa [PKM] 1.3. and 1.10, one of the main Jain philosophical texts (11th c. CE), in order to investigate the author’s view on the relationship between sensory and verbal cognition. Prabhācandra refers to the thought of Bhartṛhari (5th c. CE), pioneer of the Indian philosophy of language, who formulated his original vision of the role of language in cognitive processes, as well as to the proponents of monistic standpoint, who are considered to be his followers. The translation and interpretation of PKM’s passages are crucial to finding an answer to the following questions: is the language for Prabhācandra necessary to make cognition complete or are there any intersection spheres of these two kinds of cognition?
      Celem artykułu jest analiza sanskryckiego traktatu Prabhaczandry, zatytułowanego Prameja-kamala-martanda [PKM] 1.3. i 1.10., jednego z głównych filozoficznych tekstów dżinijskich (XI w.), w celu zbadania stanowiska autora w kwestii relacji pomiędzy poznaniem zmysłowym i językowym. Prabhaczandra odwołuje się do myśli Bhartryhariego (V w.), pioniera w dziedzinie indyjskiej filozofii języka, który zaprezentował oryginalną wizję roli języka w procesach poznawczych, a także do monistów, którzy uważani są za jego następców. Tłumaczenie i interpretacja fragmentów PKM są kluczowe dla znalezienia odpowiedzi na następujące pytanie: Czy język jest dla Prabhaczandry niezbędny dla pełni poznania? Oraz: Czy istnieją jakieś punkty, w których obie sfery się przecinają?
    Źródło:
    Folia Philosophica; 2018, 39
    1231-0913
    2353-9445
    Pojawia się w:
    Folia Philosophica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Horyzonty tożsamości”. Buriackie społeczności lokalne w Mongolii
    Autorzy:
    Połeć, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2027856.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Buriaci
    Mongolia
    społeczności lokalne
    wierzenia religijne
    tożsamość
    szamanizm
    buddyzm
    oboo
    nutag
    Buryats
    local communities
    religious beliefs
    identity
    shamanism
    Buddhism
    Opis:
    W niniejszym artykule skupiam się na buriackich społecznościach lokalnych we wschodniej Mongolii. Poruszam kwestię roli społeczności lokalnych i lokalnych miejsc kultu dla budowania tożsamości na poziomie mezostrukturalnym, który można uznać za podstawowy poziom odniesień tożsamościowych. Podstawą niniejszych rozważań są badania o charakterze jakościowym przeprowadzone w lipcu i sierpniu 2019 r. w mongolskim ajmaku wschodnim w czterech buriackich społecznościach lokalnych. W moich rozważaniach staram się pokazać, że zastosowanie kategorii społeczności lokalnych jako punktu wyjścia analiz jest owocną strategią w przypadku analiz umiejscawiających badane społeczności w szerszych kontekstach społecznych, kulturowych i politycznych. Artykuł jest próbą zastosowania kategorii związanych z pojęciem społeczności lokalnych do opisu buriackich społeczności w Mongolii i wskazania, w jaki sposób pozaeuropejskie przykłady społeczności lokalnych mogą wzbogacić socjologiczną refleksję nad tego rodzaju grupami i różnymi poziomami tożsamości. Tytułowe „horyzonty tożsamości” są nawiązaniem do dorobku antropologii krajobrazu, której perspektywa stała się inspiracją w przygotowaniu tej pracy.
    The article is focusing on the Buryat local communities in eastern Mongolia and raises the issue of the role of local communities and local places of worship in building identity at the mesostructural level, which may be considered to be the basic level of identity references. These considerations are based on qualitative research conducted in July and August 2019 in eastern Mongolia in four Buryat local communities. The author tries to show that the use of the category of local communities as a starting point for analyses is a fruitful strategy for placing the studied communities in wider social, cultural and political contexts. The article is an attempt to use the categories related to the notion of local communities to describe Buryat local communities in Mongolia and to show how non-European examples of local communities can enrich sociological reflection on local communities and different types of identities. The title “Horizons of Identity” refers to the achievements of landscape anthropology, which inspired the author in the preparation of this work.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica; 2021, 77; 55-74
    0208-600X
    2353-4850
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Indyjskie epizody Norwida. Rekonesans
    Norwid’s Indian episodes. A reconnaissance
    Autorzy:
    Nowakowska, Dagmara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729470.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Indie
    sztuka
    architektura
    hinduizm
    buddyzm
    sanskryt
    Norwid
    kastowość
    India
    art
    architecture
    Hinduism
    Buddhism
    caste system
    Sanskrit
    Opis:
    The article tries to indicate the traces of Norwid's interest in the culture of India. From the writings left by the poet it appears that India was not the main subject of his research. A chapter of the unfinished treatise Sztuka w obliczu dziejów (Art in the Face of History) (1850) is an exception here; Norwid devoted a fragment of the work to Indian art. From the fragment it appears that the author of Quidam had sufficient knowledge about India to formulate critical opinions concerning old caste laws interpreted in terms of Norwid's conceptions of art-work and of the dogma. Also, in Notatki z mitologii (Notes on Mythology) there are sporadic, laconic remarks containing information about Indian art. The notes that are apparently out of context form a certain logical whole polarizing Norwid's views and systematizing his knowledge about the country on the Ganges, or about Orient in general. Certainly one may not speak about complete knowledge here, but the remarks noted by the poet are the essence of a particular problem Norwid knew more or less about. They are: Indian art and architecture, the crisis of art in the face of the schism, the caste system, old-Indian authoritative literature, the Hindu tradition and the Buddhist movement. Norwid's knowledge of particular works of architecture is proven by Skorowidz (Index), where the most important architectural features of ancient India are mentioned: Ellora, Vishvakarma, Nashik, Jayanti in the province of Aurangabad, Elephanta and Salsette islands, Karla in Khandala, Dhumar and Panch Pandu Shrine in the province of Malwa, the famous “Seven Pagodas” of Mahabalipuram, Siringam and Bhagwati in Tanjore in Ceylon. The author's footnotes reveal a wealth of sources used by Norwid. We find here, among others, references to ancient authors, to the 18th century explorer of India – John Zephanian Holwell, or to the lectures by Max Müller. The notes suggest that he also might have known original fragments of Rigveda. The poet also refers several times to Aranyakas – “Forest Books”, that preceded Upanishads, and his knowledge of the Vedic Hymn to Speech could have influenced the Norwidian theory of free speech. Norwid's Indian episodes, succinctly marked in the notes, reveal another, still not very well known, image of the author of Vade-mecum.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2012, 30; 3-22
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Europejczycy i chrześcijaństwo jako zagrożenie dla ładu w Japonii okresu Edo
    Autorzy:
    Popiołek, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/686397.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Japan
    Christianity
    Christian missions
    persecutions
    Edo
    Confucianism
    Buddhism
    Tokugawa
    Japonia
    chrześcijaństwo
    misje chrześcijańskie
    prześladowania
    konfucjanizm
    buddyzm
    Opis:
    Since the 17th century the antichristian persecutions in Japan were related to the reform of the Tokugawa regime. The Western religion started to be perceived as an internal and external threat to the unity of the state, its sovereignty and stability. The sources for this article have been selected from the most representative works of Japanese anti‑Christian literature. Religious arguments against Christianity are shown from the Confucian and Buddhist perspective. Many writers from the Edo period saw Christianity as similar and distorted teaching of Buddhism. For the Japanese one of the most controversial was the doctrine on God as the supreme ruler, to whom everyone was subjected to, which could have a negative effect on maintaining traditional relationships and duties in a society. Mito school brought against Christianity the argument which can be described as political (also ethical) – that this teaching was the reason for the decay of Japanese society. In addition, some authors believed that Christianity served as a tool for the colonization of Japan by foreign powers. This heretical (Christian) teaching contributed to some extent to consolidation of Japanese identity by becoming the target of Japanese attacks and polemics. Missionaries and converters became „others,” to whom demonic and inhuman look was attributed, supernatural abilities. Infidels were also stigmatized by the most condemned features in Japanese society. This applied both to foreign missionaries and native converts. The state apparatus of the Edo period gave rise to many mechanisms strengthening its control over the whole society. As the result, Christianity was successfully eradicated (leaving only isolated communities of hidden Christians).
    Prześladowania chrześcijan w Japonii począwszy od XVII wieku miały związek z reorganizacją struktury władzy pod rządami Tokugawów. Zachodnia religia zaczęła być postrzegana jako stanowiąca zagrożenie wewnętrzne i zewnętrzne dla jednorodności państwa, jego suwerenności i stabilności. W artykule zostaną przywołane, zdaniem autora, najbardziej reprezentatywne pozycje z japońskiej literatury antychrześcijańskiej. Ukazane zostaną argumenty religijne wytaczane przeciwko doktrynie chrześcijańskiej z pozycji konfucjańskiej i buddyjskiej. Wielu autorów okresu Edo widziało w chrześcijaństwie podobieństwo do buddyzmu i jego zniekształcenie. Niezwykle kontrowersyjna dla Japończyków była nauka o Bogu jako najwyższemu władcy, któremu każdy musiał być bezwzględnie poddany, co mogło mieć zły wpływ na zachowanie tradycyjnych relacji i powinności w społeczeństwie. Argumentację, którą można określić jako polityczną (ale i etyczną), wytaczała wobec chrześcijaństwa szkoła Mito, która upatrywała w zachodniej doktrynie jedną z przyczyn rozkładu japońskiego społeczeństwa. Ponadto niektórzy spośród autorów uważali, że chrześcijaństwo służy jako narzędzie do kolonizacji Japonii przez obce mocarstwa. Owa heretycka (chrześcijańska) nauka, stając się celem ataków i polemik, w pewnym stopniu przyczyniała się do budowania tożsamości Japończyków. Misjonarze i konwertyci japońscy stali się „innymi”, którym przypisywano demoniczny, nieludzki wygląd, nadprzyrodzone zdolności, jak i najbardziej potępiane w społeczeństwie japońskim cechy, które innowierców całkowicie stygmatyzowały. Dotyczyło to zarówno misjonarzy, jak i rodzimych konwertytów. Aparat państwowy okresu Edo stworzył wiele mechanizmów mających umocnić swą kontrolę nad społeczeństwem. W ich wyniku sprawnie udało się wykorzenić chrześcijaństwo (pozostawiając jedynie odizolowane wspólnoty ukrytych chrześcijan).
    Źródło:
    Orientalia Christiana Cracoviensia; 2016, 8
    2450-2936
    2081-1330
    Pojawia się w:
    Orientalia Christiana Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Research on social security through Buddhism in the Tran dynasty
    Badania nad zabezpieczeniem społecznym przez buddyzm w dynastii Tran
    Autorzy:
    (Rev. Thich Thanh Dien), Duong Quang Dien
    Thi Phuong Chi, Nguyen
    Van Tuan, Nguyen
    Van Kieu (Most Rev. Thich Dao Thinh), Bui
    Thi Minh Hong (Bhikkhuni Thich Dieu Tam), Cao
    Thi Nga, Nguyen
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1790768.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Towarzystwo Wiedzy Powszechnej w Szczecinie
    Tematy:
    Social security
    amnesty
    Buddhism
    Tran dynasty
    amnestia
    Buddyzm
    dynastia Tran.
    zabezpieczenie spoełczne
    Opis:
    During the period from 8th Century to early decades of the 14th Century, Dai Viet was in the course of prosperous development with reigns of Tran Thai Tong (ruled from 1226-1258), Tran Thanh Tong (1258-1278), Tran Nhan Tong (1278-1293), Tran Anh Tong (1293-1314), Tran Minh Tong (1914-1329), and Trang Hien Ton (1329-1341). We can say that this is time of prosperity and advance of Tran Dynasty. The Tran Kings’ piety upon Buddhism had a great impact on thought and government policies, especially the spirit of equality and humanity. Kings of Tran express a great care on life of the people, try to relieve their toils, reduce their duties, help the poor, and enhance the social security.116 From Tran Du Tong onwards, all was not as before anymore. Research on social security by Buddhism in Tran dynasty can be presented in many aspects, but this article just focuses on clarifying the social security through Buddhism’s care on material and spiritual life of the people.
    W okresie od VIII wieku do wczesnych dekad XIV wieku - za czasów panowania: Tran Thai Tong (rządził od 1226-1258), Tran Thanh Tong (1258-1278), Tran Nhan Tong (1278-1293), Tran Anh Tong (1293-1314), Tran Minh Tong (1914-1329), i Trang Hien Ton (1329-1341) - Dai Viet był w na drodze rozwoju. Można powiedzieć, że jest to czas prosperity i postępu dynastii Tran. Pobożność królów Tranu wobec buddyzmu miała wielki wpływ na myślenie i politykę rządu, zwłaszcza na ducha równości i człowieczeństwa. Królowie dynastii Tran wyrażają wielką troskę o życie ludzi, starają się ulżyć im w trudach, zmniejszają ich obowiązki, pomagają biednym i zwiększają bezpieczeństwo społeczne. Od czasów Tran Du Tong, wszystko nie było już takie jak dawniej. Badania nad zabezpieczeniem społecznym przez Buddyzm w dynastii Tran można przedstawić w wielu aspektach, niniejszy artykuł koncentruje się jednak tylko na wyjaśnieniu zabezpieczenia społecznego poprzez opiekę Buddyzmu nad materialnym i duchowym życiem ludzi.
    Źródło:
    Edukacja Humanistyczna; 2021, 1, 44; 171-193
    1507-4943
    Pojawia się w:
    Edukacja Humanistyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nembutsu w interpretacji Daisetza Teitaro Suzukiego (1870-1966)
    Nembutsu in the Interpretation by Daisetz Teitaro Suzuki (1870-1966)
    Autorzy:
    Rucki, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480338.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Daisetz Teitaro Suzuki
    buddyzm
    shin
    nembutsu
    zen
    doświadczenie religijne
    Buddhism
    Shin
    Zen religious experience
    Opis:
    Daisetz Teitaro Suzuki (1870-1966), znany głównie z publikacji na temat zenu, badał także japoński buddyzm sinsiu (jap. shin-shū). Pośród wielu tematów z obszaru sinsiu, szczególnie interesująca wydaje się jego interpretacja nembutsu, czyli pobożnego wzywania Buddy Amidy. Oryginalnym wkładem Suzukiego w dialog między zenem i sinsiu było usytuowanie rozważań w ściśle określonej perspektywie filozoficzno-religijnej. Uznając, że pierwotnie (ponadkulturowo) istnieje tylko jedno doświadczenie religijne i że doskonałym opisem tego doświadczenia jest psychologiczny proces akumulacji saturacji i eksplozji (w nurcie zenu wyraźnie widoczny w praktyce koanów), Suzuki dążył do wykazania, że ten właśnie proces rozwijany jest w nembutsu. Autor skupił się na jednym tylko rodzaju praktykowania nembutsu – tzw. nembutsu wokalnym. Ten rodzaj nembutsu pozwolił Suzukiemu na przedstawienie recytacji w formie realizowania kolejnych psychologicznych etapów: 1) skierowania umysłu na nowe tory; 2) dociekania; 3) identyfikacji i 4) samorealizacji. W swojej interpretacji nembutsu Suzuki zignorował wierzeniowy świat buddyzmu sinsiu. To odcinanie się od kulturowego wyrazu doświadczenia religijnego i pozostawanie tylko na poziomie uniwersalnej, beztreściowej psychologii wydaje się być głównym mankamentem jego analiz. Tendencyjne było też ograniczenie refleksji wyłącznie do nembutsu wokalnego.
    Daisetz Teitaro Suzuki (1870-1966), mostly known for his publications on Zen, studied also Japanese Shinshū (jap. shin-shū) Buddhism. Among the many topics in the area of Shinshū – his interpretation of nembutsu, or the pious call of Amida Buddha, seems particularly interesting. Suzuki’s original contribution to the dialogue between Zen and Shinshū was situating his contemplation in a strictly defined philosophical and religious perspective. Recognising the fact that originally (supra-culturally) there is only one religious experience and that the psychological process of accumulation of saturation and explosions (in the mainstream of Zen unmistakably evident in the Gong’an practice) is a perfect description of this experience – Suzuki sought to show that this particular process is developed in nembutsu. The present author focused on only one type of nembutsu practice – the so-called vocal nembutsu. This type of nembutsu allowed Suzuki to present the recitation in the form of implementing subsequent psychological phases: 1) directing the mind to new tracks, 2) investigations, 3) identification, and 4) self-realisation. In his interpretation of the nembutsu, Suzuki ignored the believed-in world of Shinshū Buddhism. This cutting-off from the cultural expression and remaining only at the level of universal, content-less psychology, seems to be the main drawback of his analysis. The limitation of reflection to the vocal nembutsu only – was also biased.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2014, 2; 20-33
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zbawienie w nirwanie z perspektywy soteriologii chrześcijańskiej
    Salvation in Nirvana from the Perspective of Christian Soteriology
    Autorzy:
    Mrózek, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480278.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    buddyzm
    chrześcijaństwo
    cztery szlachetne prawdy
    droga
    Kościół
    nirwana
    zbawienie
    Buddhism
    Christianity
    four noble truths
    way
    Church
    nirvana
    salvation
    Opis:
    W artykule postawiono najpierw pytanie o zbawienie jako zasadnicze dla każdej religii, w tym dla buddyzmu, który drogę do niego widzi w unicestwieniu cierpienia. Następnie przedstawiono cztery szlachetne prawdy (o cierpieniu, o jego powstaniu, zniszczeniu oraz drodze do zniszczenia cierpienia). Zaznaczono, iż naukę o nich wyłożył Budda po doświadczeniu najwyższego i doskonałego oświecenia. W dalszej kolejności podjęto analizę nirwany – bowiem zgodnie z tym, co głosił Budda, człowiek może „uwolnić się” od cierpienia i osiągnąć zbawienie właśnie w nirwanie. Dopiero na tym tle dokonano oceny nirwany w świetle chrześcijańskiej doktryny o zbawieniu. Stwierdzono, iż dla buddystów zbawienie jawi się w pewnym sensie jako samospełnienie (osiągnięcie samego siebie), a także rezultat wewnętrznej świadomości. Ponadto w buddyzmie wyzwolenie osiąga się własnymi siłami. Z tego też względu chrześcijańska doktryna, w myśl której Jezus Chrystus jest jedynym Zbawicielem, nie może być przez buddystów uznana.
    The article first presents the question of salvation as essential for every religion, including Buddhism, which sees the annihilation of suffering as a way to it. Then four noble truths are presented (about suffering, about its origin, destruction and the way to the destruction of suffering). It is emphasized that Buddha was teaching about them after experiencing the supreme and perfect enlightenment. Next, the analysis of nirvana is made - in accordance with what the Buddha proclaimed, man can ”free himself” from suffering and achieve salvation in nirvana. It is only with this background that the assessment of nirvana in the light of the Christian doctrine of salvation became possible. It was found that for the Buddhists, salvation appears in a sense as self-fulfillment as well as the result of internal consciousness. Furthermore, in Buddhism liberation is achieved by one’s own strength. For this reason, the Christian doctrine of Jesus Christ as the only Savior cannot be recognized by Buddhists.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2019, 1; 117-132
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ rachunkowości w klasztorach buddyjskich na system chińskiej rachunkowości
    The monastic accounting in china as an evidence of the buddhism’s influence on chinese accounting system
    Autorzy:
    Czerny, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/592028.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach
    Tematy:
    Buddyzm
    Chiny
    System rachunkowości
    Accounting system
    Buddhism
    China
    Opis:
    Artykuł ma na celu uzupełnienie luki w badaniach nad uwarunkowaniami kulturalnymi rozwoju systemów rachunkowości. Rozwój i charakterystyka chińskiej rachunkowości są zagadnieniami dobrze rozpoznanymi w literaturze przedmiotu, jeśli chodzi o jej związki z konfucjanizmem czy naukami Lao Tse. Natomiast na temat ewentualnego wpływu buddyzmu na rozwój rachunkowości w Chinach nieomal brak opracowań naukowych. Jest to zdumiewające z tego względu, że pojawienie się buddyzmu w Chinach zainicjowało cały szereg zmian społecznych i ekonomicznych o doniosłym znaczeniu, które musiały znaleźć swoje odbicie również w rachunkowości. Artykuł skupia się na możliwych do dowiedzenia związkach pomiędzy pojawieniem się w Chinach tego nurtu filozoficzno-religijnego a zmianami w systemie rachunkowości chińskiej.
    The article aims to fill a gap in research on the cultural determinants of accounting systems’ development. The development and characterization of Chinese accounting issues are well diagnosed in the literature in terms of its relationship with Confucianism and the teachings of Lao Tzu. Nearly a lack of scientific studies regarding the possible influence of Buddhism on the development of accounting in China. It’s surprising, because the Buddhism in China has initiated a whole series of social and economic changes of major importance, that needed to be reflected also in accounting. This paper focuses on relations between the appearance of Buddhism in China and changes in the Chinese accounting system.
    Źródło:
    Studia Ekonomiczne; 2016, 268; 74-81
    2083-8611
    Pojawia się w:
    Studia Ekonomiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Interpretacja Fu o zamieszkiwaniu na górze 山居賦 Xie Lingyuna
    Interpretation of Fu Living at the Top of the Mountain 山居賦 written by Xie Lingyun
    Autorzy:
    Król, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1879576.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    fu
    góry
    taoizm
    buddyzm
    komentarz
    mountains
    Taoism
    Buddhism
    commentary
    Opis:
    Fu o zamieszkiwaniu na górze 山居賦 Xie Lingyuna należy do „liryki krajobrazowej” rodzaju specjalnie chińskiego, łączącego zwarty, migawkowy obraz przyrody z uczuciami poety. Jest przykładem utworu, którego tematyka była bardzo popularna we wczesnym chińskim piśmiennictwie, jest relacją z podróży w góry nie tylko wędrowca, ale też osoby odbywającej podróż w wyobraźni. Takie wycieczki określane były jako yuan you 遠遊, „dalekie wędrówki”, i oznaczały podróż ducha do odległych miejsc. Wiersz ten wyrósł z dyscypliny religijnej, z koncentracji na wejrzeniu w głąb rzeczy z należytym skupieniem serca, z poszukiwania cech istotnych lub istoty rzeczy. Poszukiwanie ma jednak określony z góry cel, odnalezienie harmonii.
    The paper presents Interpretation of Fu living at the top of the mountain 山居賦 written by Xie Lingyun. Xie wrote 山居賦 in the period 423–26. He also wrote an extensive commentary to the poem in which he explains in prose many of the details that the mentions in the fu proper. Xie Lingyun’s account of his mountain estate reflect new ideas about mounatin viewing and visualization that has emerged in the early fourth century.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 9; 5-24
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ILUZJA BUDDYJSKIEGO WYZWOLENIA W MYŚLI EMILA CIORANA
    THE ILLUSION OF BUDDHIST LIBERATION IN EMIL CIORAN’S THOUGHT
    Autorzy:
    Piechaczek, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/488370.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    egzystencjalizm
    pesymizm
    buddyzm
    samoświadomość
    cierpienie
    pustka
    obojętność
    wyzwolenie
    cywilizacja zachodnioeuropejska
    existentialism
    pessimism
    Buddhism
    self-consciousness
    suffering
    emptiness
    indifference
    liberation
    Western European civilization
    Opis:
    Wishing to defeat or silence a fear of death and not being able to find support from religion, neighbours, culture and ideas, turns Emil Cioran towards the philosophy of the East. Buddhism, which is not an institutionalized religion, refers to reflection and a cognitive effort, and aims at the purification of the consciousness from illusions of the external world. Those illusions create a number of attachments and desires and in this way, they arouse in a man constant anxiety and suffering at the thought of disappointment, failure and loss. In striving for purification from illusions, desires and sufferings, Cioran reaches for Buddhist contemplation techniques over what is left from a man after death, and for the Buddhist notion of emptiness, which helps in removing the content from the world, and thanks to all of this, the fear of death disappears, the impression of undisturbed completeness and happiness is attained, moreover, the state of blissful indifference is achieved. Ultimately, the author of Drawn and Quartered cannot consent to such an existential limbo and imputes to Buddhism, that by renouncing desires, attachments and sufferings, in fact, it renounces life due to pointless indifference, it creates only an illusion of liberation, in the essence, it is strange for a man from the West and therefore, it quickly arouses a desire for a re-involvement in the agitated course of illusions, objects, issues, passions and a common pursuits.
    Pragnąc pokonać lub uciszyć strach przed śmiercią i nie mogąc znaleźć oparcia w religii, bliźnich, kulturze i ideach, Emil Cioran zwraca się w kierunku filozofii Wschodu. Buddyzm, nie będąc zinstytucjonalizowaną religią, odwołuje się do refleksji i wysiłku poznawczego, i zmierza do oczyszczenia świadomości z iluzji świata zewnętrznego. Iluzje te stwarzają cały szereg przywiązań i pragnień, i w ten sposób wzbudzają w człowieku ciągły niepokój i cierpienie na myśl o rozczarowaniu, niepowodzeniu lub stracie. W dążeniu do oczyszczenia się ze złudzeń, pragnień i cierpienia Cioran sięga do buddyjskich praktyk kontemplacji tego, co zostaje z człowieka po śmierci oraz do buddyjskiego pojęcia pustki, które pomaga opróżnić świat z treści, i dzięki któremu znika strach przed śmiercią, dostępuje się odczucia niczym niezmąconej pełni i radości, a także osiąga stan błogiej obojętności. Ostatecznie jednak autor Ćwiartowania nie jest w stanie przystać na takie zawieszenie istnienia i zarzuca buddyzmowi, że wyrzekając się pragnień, przywiązań i cierpienia, w rzeczywistości wyrzeka się życia na rzecz jałowej obojętności, stwarza jedynie iluzję wyzwolenia, jest istotowo obcy człowiekowi Zachodu i w związku z tym szybko rodzi pragnienie ponownego włączenia się we wzburzony nurt iluzji, rzeczy, spraw, namiętności i powszechnej gonitwy.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2013, 61, 4; 53-72
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problematyka zagrożeń duchowych w medytacji Wschodu w kontekście inicjacji okultystycznych i synkretyzmu religijnego
    Risks Spiritual Meditation East in the Context of the Initiation of the Occult and Religious Syncretism
    Autorzy:
    Wdowiszewski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/558544.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    medytacja Wschodu
    joga
    buddyzm
    okultyzm
    synkretyzm
    Eastern meditation
    yoga
    Buddhism
    occultism
    syncretism
    Opis:
    Kontrowersyjne kwestie związane z medytacją Wschodu rozpatrywano na Zachodzie w latach 70. XX wieku. Psycholodzy, psychiatrzy i terapeuci już wtedy dzielili się na zwolenników i przeciwników tej metody ćwiczeń. W obecnym czasie, w środowisku duchowieństwa również zdania są podzielone, co do pozytywnych i negatywnych efektów tej wschodniej metody relaksacyjnej. Duchowni zaangażowani w tzw. chrześcijański zen i w tzw. chrześcijańską jogę twierdzą, że te metody pomagają pogłębić relacje z Bogiem. Kapłani, którzy negatywnie oceniają ten sposób duchowego rozwoju, podkreślają fakt, iż medytacja oraz joga Wschodu posiadają okultystyczne korzenie i dla tego stanowią duchowe zagrożenie dla chrześcijan. Zwracają też uwagę, że włączanie tych technik do modlitw chrześcijańskich może prowadzić wprost do synkretyzmu.
    Contentious issues relating to meditation East was considered the West in the 70s of the twentieth century. Psychologists, psychiatrists and therapists even then, were divided into supporters and opponents of this method of exercise. At the present time, in the environment of the clergy they are also divided opinion as to the positive and negative effects of this eastern method of relaxation. The clergy involved in the Christian Zen and the Christian yoga claim that these methods will help to deepen the relationship with God. Priests who negatively evaluate this kind of spiritual development, emphasize the fact that meditation and yoga East, have occult roots and for that they are a spiritual threat to Christians. They also point out that the inclusion of these techniques into Christian prayer can lead directly to syncretism.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2016, 38; 279-297
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Choroby euroatlantyckiej kultury/cywilizacji. Diagnoza J. Ratzingera/Benedykta XVI
    Diseases of euroatlantic Culture/Civilisation. Diagnosis of J. Ratzinger/Benedict XVI
    Autorzy:
    Szymik, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/972814.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
    Tematy:
    teologia
    antropologia
    bezbożność
    gnoza
    buddyzm
    hinduizm
    oświecenie
    kultura
    nihilizm
    Kościół
    theology
    anthropology
    godlessness
    gnosis
    Buddhism
    Hinduism
    enlightenment
    culture
    nihilism
    Church
    Opis:
    Kształt antropologii zależy od kształtu teologii. Antropologia bezbożna wypacza obraz człowieka; zerwanie relacji z Bogiem sprawia, że wszelkie dziedziny życia i ludzkiej aktywności ulegają deformacji i degradacji. Człowiek, wyrzekając się swojego Stwórcy i zależności od Niego, traci poczucie sensu i smaku życia. Neurotycznie poszukując ich w innych przestrzeniach, zastępuje prawdziwe wartości substytutami, a prawdziwą rzeczywistość samodzielnie wykreowanymi rekwizytami. Ratzinger pokazuje, że utrata Boga i źle pojęta autonomia człowieka generuje smutek, pustkę i w efekcie bunt; wszystko w życiu staje się chore. Neognostycka mentalność, będąca mieszaniną antropologicznej frustracji, ślepej wiary w naukę oraz snobizmu elit; modne fascynacje zachodnimi wersjami dalekowschodnich religii wspierającymi w sumie nihilistyczne zapędy ponowoczesności; narcystycznie kreatywna kultura oraz relatywistyczna twórczość sytuowana – w imię tolerancji i pluralizmu – poza dobrem i złem stanowią, zdaniem J. Ratzingera/Benedykta XVI, najgroźniejsze dziś choroby kultury i duchowości. Lekarstwem może być tylko poznanie prawdziwego Boga i rozpoznanie w Nim źródła nadziei i miłości. Tylko z niego czerpiąc człowiek jest zdolny współtworzyć świat, w którym ostatnie słowo nie należy do śmierci.
    The shape of anthropology depends on the shape of theology. Godless anthropology distorts the image of a man; a broken relationship with God makes all spheres of life and human activity become distorted and degraded. While rejecting his Creator and the dependence on Him, a man loses his sense of meaning and taste of life. He neurotically tries to find them in other areas, replacing real values with substitutes and true reality with independently created requisites. Ratzinger shows that the loss of God and misplaced human autonomy generate sorrow, emptiness and, consequently, protest; everything in life becomes ill. According to J. Ratzinger/Benedict XVI, the most dangerous contemporary diseases of culture and spirituality are: neo-gnostic mentality which is a mixture of anthropological frustration, blind faith in science and snobbery of elites; trendy fascinations with the West versions of Far Eastern religions generally supporting nihilistic inclinations of postmodernity; narcissistically creative culture and relativistic output placed beyond good and evil – in the name of tolerance and pluralism. The only cure can be cognition of real God and recognition of a source of hope and love in Him. Only by drawing from Him, a man is able to cocreate the world where the final word does not belong to death.
    Źródło:
    Studia Paradyskie; 2017, 27; 139-156
    0860-8539
    Pojawia się w:
    Studia Paradyskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jan Paweł II w dialogu z religiami Chin
    John Paul II in a Dialogue with the Religions of China
    Autorzy:
    Mierzejewska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480348.pdf
    Data publikacji:
    2014-06-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Jan Paweł II
    konfucjanizm
    taoizm
    buddyzm
    Stolica Apostolska
    Dyplomacja
    Matteo Ricci
    dialog
    John Paul II
    Confucianism
    Taoism
    Buddhism
    the Holy See
    diplomacy
    dialogue
    Opis:
    Artykuł prezentuje stosunek papieża Jana Pawła II do tradycyjnych religii chińskich. W pierwszej części autorka ukazuje specyficzne cechy trzech głównych religii Chin: konfucjanizmu, taoizmu, i buddyzmu. Do cech tych zalicza m.in. synkretyzm, podkreślanie nauczania o moralności (ortopraksja) oraz silny i powszechny kult przodków. W dalszej części autorka ukazuje historię chrześcijaństwa w Chinach, akcentując zwłaszcza działalność Matteo Ricciego (1552-1610), jezuickiego misjonarza, który jako pierwszy podjął dialog z religiami i kulturą chińską. Jest on pionierem inkulturacji Ewangelii. Następnie autorka śledzi rozwój zainteresowania Stolicy Apostolskiej sytuacją Kościoła w Chinach. Jan Paweł II z troską spoglądał na sytuację katolików chińskich, czemu dawał wyraz w czasie spotkań ad limina apostolorum z biskupami z Tajwanu, w czasie synodu poświęconego Azji (1998) oraz w licznych przemówieniach. Przy tych okazjach wyrażał swój szacunek i podziw dla cywilizacji chińskiej. Dwukrotnie (1982, 2001) wypowiadał się też w ramach kongresów naukowych w Rzymie z okazji rocznic misji Ricciego, którego uważał za pośrednika pomiędzy światem zachodu a cywilizacją chińską. W dialogu z religiami Chin Papież doceniał wyznawców chińskich religii za umiłowanie cnót moralnych, poszukiwanie mądrości, a także za szacunek dla starszych oraz przodków.
    The article presents Pope John Paul II’s attitude towards the traditional Chinese religions. In the first part, the present author indicates the specific characteristics of China’s three main religions: Confucianism, Taoism, and Buddhism. The features of these three include, among others: syncretism, emphasising the teaching of morality (orthopraxis), and the strong and widespread cult of ancestors. In the article’s following part, the author presents the history of Christianity in China, focusing in particular on the activities of Matteo Ricci (1552-1610), a Jesuit missionary who first took up a dialogue with other religions and Chinese culture. He is a pioneer of inculturation of the Gospel. Then, the author traces the development of the Holy See’s interest in the situation of the Church in China. John Paul II looked with concern at the situation of Chinese Catholics, which he expressed during the ad limina apostolorum meetings with bishops from Taiwan, during the synod devoted to Asia (1998) and in numerous speeches. On these occasions, the Pope expressed his respect and admiration for Chinese civilisation. Twice (in 1982 and 2001), he also spoke in the context of scientific congresses in Rome on the occasion of the Ricci’s mission anniversary, whom John Paul II considered an intermediary between the world of the West and the Chinese civilisation. In the dialogue with the religions of China the Pope appreciated the Chinese religions’ followers for their moral virtues for love, the search for wisdom as well as respect for the elders and ancestors.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2014, 1; 306-320
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Statehood Without the State: The Politico-Legal Visions of the Future State of Tibet
    Państwowość bez państwa. Wizje polityczno-prawne przyszłego państwa Tybet
    Autorzy:
    Lisiecki, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1940362.pdf
    Data publikacji:
    2018-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Tibet
    Tibetans
    China
    Dalai Lama
    national identity
    independence
    constitution
    Buddhism
    Tybet
    Tybetańczycy
    Chiny
    Dalajlama
    tożsamość narodowa
    niepodległość
    konstytucja
    buddyzm
    Opis:
    The main purpose of this article is to analyze the situation of modern Tibet, which political and legal structures are divided into the Central Tibetan Administration in India and the Tibet Autonomous Region in China. What connects them is a developing national identity of the Tibetans and the actions taken by the Central Tibetan Administration to create a new and independent state. Of great importance for the specificity of politics and the shaping of Tibetan national identity are also activities of the 14th Dalai Lama, who internationally promotes Tibetan culture and informs about the situation of Tibetans living in the Tibet Autonomous Region in China. Dalai Lama is also the author of the draft constitution of the future state of Tibet, which content is a basis of the analysis in this article. Due to the comprehensive presentation and explanation of the specifics of this project, we will analyze not only particular articles, but also the introduction that we can consider as preamble. Thanks to this, it will be possible to show the relationship between political, legal and religious issues that make up the visions of the new state of Tibet. This article is divided into two related parts. The first one is connected with national identity and independence of Tibet. The second part is focused on democratization of Tibet and relation between religion and politics.
    Głównym celem niniejszego artykułu jest analiza sytuacji współczesnego Tybetu, którego struktury polityczne i prawne podzielone są na Centralny Rząd Tybetański w Indiach i Tybetański Region Autonomiczny w Chinach. Tym, co je łączy, są kształtująca się tożsamość narodowa Tybetańczyków oraz działania podejmowane przez Centralny Rząd Tybetański na rzecz stworzenia nowego i niepodległego państwa. Duże znaczenie dla specyfiki polityki i kształtowania tybetańskiej tożsamości narodowej ma również działalność XIV Dalajlamy, który na arenie międzynarodowej promuje kulturę tybetańską oraz informuje o sytuacji Tybetańczyków żyjących w Tybetańskim Regionie Autonomicznym w Chinach. Dalajlama jest również autorem projektu konstytucji przyszłego państwa Tybet, której treść stanowi podstawę analizy zawartej w niniejszym artykule. Ze względu na kompleksowe ukazanie i wyjaśnienie specyfiki tego projektu zajmiemy się analizą nie tylko poszczególnych artykułów, lecz także wprowadzenia, które uznać możemy za preambułę. Dzięki temu możliwe będzie wykazanie związków między kwestiami politycznymi, prawnymi a religijnymi, składającymi się na wizję nowego państwa Tybet. Z tego też powodu artykuł podzielony jest na dwie powiązane ze sobą części. Pierwsza dotyczy tożsamości narodowej i niepodległości Tybetu, zaś druga demokratyzacji Tybetu i związków między religią a polityką.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2018, 59; 31-46
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    UWIĘZIENI W KOLE SAMSARY. TWÓRCZOŚĆ SAMUELA BECKETTA W ŚWIETLE WYBRANYCH POJĘĆ FILOZOFII DALEKIEGO WSCHODU
    TRAPPED IN THE WHEEL OF SAMSARA. THE WORKS OF SAMUEL BECKETT IN THE LIGHT OF CHOSEN ELEMENTS OF THE FAR EAST PHILOSOPHY.
    Autorzy:
    Gryszkiewicz, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/911922.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Beckett
    Buddhism
    Far East
    Zen
    Suzuki
    samsara
    buddyzm
    Daleki Wschód
    zen
    Opis:
    W badaniach autorka zestawia twórczość Samuela Becketta z wybranymi koncepcjami filozoficznymi Dalekiego Wschodu. Artykuł nawiązuje do pierwszej tego rodzaju interpretacji w polskich badaniach beckettologicznych, którą zaproponował Piotr Dariusz Klimczak w pracy „Trylogia Tanatyczna Teatru Absurdu”. Autorka stawia tezę, że proza i dramaty Becketta, jako te, które wyrosły na tle dyskursów egzystencjonalnych, są w stanie w niebezpośredni sposób „przewodzić” idee buddyzmu i hinduizmu. Jednak, inaczej niż w pracach innych badaczy takich jak Lidan Lin i Pavneet Kaur, nie opiera związku Becketta ze Wschodem tylko na postaci Artura Schopenhauera. Za istotną podstawę swoich badań uznaje natomiast triadę Beckett – Heidegger – Suzuki, według schematu której pewne koncepcje filozofii Wschodu, a przede wszystkim nauki szkoły Zen, mogłyby dotrzeć do Becketta jako echo wpływu filozofii Martina Heideggera.
    The author confronts Samuel Beckett’s works with selected concepts of Eastern philosophy. The article expands previous research conducted by Piotr Dariusz Klimczak, contained in his thesis “Theatre of the Absurd. Thanathic Trilogy” and is based on the hypothesis that Beckett’s dramas and novels, as ones which arise on the existential philosophical discourse background, can in an indirect way transmit the basic doctrines of Buddhism and Hinduism, though not without some shifts to the original philosophical system. The author, unlike in Lidan Lin and Pavneet Kaur studies which consider Artur Schopenhauer as the main East West connecting link, locates the basis of his research in a three-person scheme, Beckett – Heidegger – Suzuki, according to which Eastern philosophy,especially the teachings of the Zen school, could reach Beckett as an echo of the influence of Heidegger’s ontology.
    Źródło:
    Porównania; 2019, 24, 1; 195-212
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pojęcie niewiedzy w Tipiṭaka i Nowym Testamencie – studium porównawcze buddyzmu i chrześcijaństwa
    The concept of ignorance in Tipiṭaka and the New Testament - a comparative study of Buddhism and Christianity
    Autorzy:
    Goniszewski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047921.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    buddyzm
    teologia Nowego Testamentu
    dialog międzyreligijny
    teologia komparatywna
    niewiedza
    Buddhism
    theology of the New Testament
    interreligious dialogue
    comparative theology
    ignorance
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest próba „teologicznej i duchowej lektury” świętych tekstów dwóch wielkich światowych religii, czyli chrześcijaństwa i buddyzmu. W przypadku buddyzmu, nasze analizy skupią się na wybranych fragmentach kanonicznego zbioru tekstów buddyzmu theravāda, czyli Tipiṭaka. Będą to: Lokāyatika Sutta (SN 12.48), Dutiyaavijjāpahānasutta Sutta (SN 35,80) oraz Avijjā Sutta (SN 45.1). Jeżeli chodzi o chrześcijaństwo to skoncentrujemy się na sześciu nowotestamentalnych perykopach, w który pojawia się rzeczownik agnoia (Dz 3,17; 17,30; Ef 4,18; 1P 1,14) lub agnosia (1Kor 15,34; 1P 2,15). Po przeprowadzeniu badań o charakterze egzegetycznym przejdziemy do analizy teologiczno-komparatywnej. Innymi słowy, staramy się spojrzeć na buddyjską ideę niewiedzy (avijjā) z perspektywy teologii chrześcijańskiej. Stawiamy tezę, że pomiędzy pojęciem niewiedzy w buddyzmie theravāda a literaturze nowotestamentalnej nie ma pełnej symetrii co do ich miejsca w ramach całego systemu filozoficzno-teologicznego danej religii. W buddyzmie niewiedza (avijjā) jest elementem fundamentalnych dla charakterystyki kondycji człowieka. Z kolei w NT ten sposób opisywania nieznajomości jedynego Boga i Chrystusa nie pełni centralnej funkcji, ale ma jedynie charakter drugorzędny i uzupełniający. Gdybyśmy chcieli w chrześcijaństwie znaleźć bardziej adekwatną analogię z ideą niewiedzy w buddyzmie theravāda będzie to doktryna o grzechu pierworodnym.
    The purpose of this article is "theological and spiritual reading" of the sacred texts of two great world religions, namely Christianity and Buddhism. In the case of Buddhism, our analysis will focus on selected fragments of theravāda canonical collection of Buddhist texts, i.e. Tipiṭaka: Lokāyatika Sutta (SN 12.48), Dutiyaavijjāpahānasutta Sutta (SN 35.80) and Avijjā Sutta (SN 45.1). In the case of Christianity, we will focus on six New Testament pericopes, in which the Greek noun ignorance appears: agnoia (Acts 3:17; 17.30; Eph. 4.18; 1 Peter 1:14), agnosia (1 Corinthians 15:34; 1 Peter 2:15). After exegetical research, we will proceed to theological and comparative analysis. In other words, we try to look at the Buddhist idea of ignorance (avijjā) from the perspective of Christian theology. We put forward the thesis that between the notion of ignorance in theravāda Buddhism and New Testament literature there is no full symmetry as to their place within the entire philosophical and theological system of a given religion. In Buddhism, ignorance (avijjā) is a fundamental element and characterizes the condition of a person caught up in death and suffering. On the other hand, in the NT, the way of describing the ignorance of the one God and Christ does not have a central function but is only secondary and complementary to the basic soteriological models. If we wanted to find a more adequate analogy in Christianity with the idea of ignorance in theravāda Buddhism, it would be the doctrine of original sin.
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2020, 20; 329-348
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Medytacja w praktyce filozoficznej jako „żywa metafizyka” (praktyki medytacyjne w szkole stoickiej)
    Meditation in Philosophical Practice as “Live Metaphysics” (Meditation Practices of the Stoic School)
    Autorzy:
    Fabjański, Marcin Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25805848.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-18
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    medytacja filozoficzna
    stoicyzm
    buddyzm
    uważność
    terapeutyczność filozofii
    odmienne stany świadomości
    żywa metafizyka
    philosophical metaphysics
    stoicism
    Buddhism
    mindfulness
    the therapeutic nature of philosophy
    altered states of consciousness
    live metaphysics
    Opis:
    Autor artykułu wysuwa tezę, że jeśli współczesne poradnictwo filozoficzne chce zachować ducha filozofii antycznej, to musi być zaangażowane metafizycznie. Takie zaangażowanie oznacza między innymi uznanie za istotne praktyk medytacyjnych w filozofii, które stanowiły jej immanentną cechę w szkołach Wschodu, ale także w filozofii zachodniej (co autor pokazuje na przykładzie Rozmyślań Marka Aureliusza). Te praktyki prowadziły do specyficznego stanu psychofizycznego, zwanego ataraksją, w którym radyklanie zmienia się percepcja rzeczywistości. Ich efektem były czasem stany w literaturze psychologicznej nazywane „odmiennymi stanami świadomości”. Praktyki takie autor artykułu nazywa „żywą metafizyką”. Twierdzi przy tym, że bez takiej metafizyki coaching i poradnictwo filozoficzne tracą eudajmonistyczny charakter i stają się środkiem do hedonistycznego zaspokojeniem liberalnego ego współczesnego człowieka.
    This article argues that if contemporary philosophical counseling wishes to perpetuate the spirit of ancient philosophy, it must also incorporate metaphysics. This kind of incorporation means, among other things, regarding as essential the implementation of the meditation practices of certain historical schools of philosophy. Meditation was an inherent feature not only of Eastern schools of thought, but also within Western philosophy (as the author demonstrates through the example of Marcus Aurelius’ Meditations). These practices lead to a psychophysical state, known as ataraxia, which causes the perception of reality to undergo a radical change, including occasional “altered states of consciousness,” as they are known by psychology. The author calls such practices “live metaphysics.” He also maintains that, without the inclusion of such metaphysical practices, philosophical counselling and coaching lose their eudemonic character and become a means of hedonistic gratification in the service of the liberated ego of the contemporary man.
    Źródło:
    Folia Philosophica; 2020, 44; 1-9
    1231-0913
    2353-9445
    Pojawia się w:
    Folia Philosophica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chiński konwertyta John Wu (Wu Jingxiong 吳經熊, 1899-1986) i jego duchowy dialog z religiami Chin
    Chinese Convert John Wu (Wu Jingxiong 吳經熊, 1899-1986) and his Spiritual Dialogue with the Religions of China
    Autorzy:
    Wesołowski, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480456.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    John C.H. Wu
    „ponad Wschodem i Zachodem”
    religie chińskie
    konfucjanizm
    daoizm
    buddyzm
    “beyond East and West”
    religions of China
    Confucianism
    Daoism
    Buddhism
    Opis:
    John C.H. Wu (1899-1986) to wyjątkowa postać w historii spotkania chrześcijaństwa z kulturami Chin. Był prawnikiem, filozofem prawa, pedagogiem życia religijnego oraz konwertytą. Urodził się 28 marca 1899 r. w Ningpo (Chiny). W 1917 nawrócił się na protestantyzm (mając 18 lat), a w 1937 na katolicyzm (w wieku 38 lat). Życie wiarą chrześcijańską u Johna Wu nie było sprawą oczywistą. Kryzys wiary nastąpił u niego szczególnie podczas pobytu w USA (1920-1921, 1923-1924, 1929-1930). Zaś lata 30. XX w. w Chinach były wyzwaniem dla „jego chrześcijaństwa”. Duchową wędrówkę Johna Wu można określić jako podążanie „ponad Wschodem i Zachodem”. W jego twórczości dominuje motyw przezwyciężania przeciwieństw: chrześcijaństwo (katolicyzm) – religie chińskie (daoizm, buddyzm, konfucjanizm); to, co ludzkie – to, co boskie; to, co naturalne – to, co nadnaturalne; to, co stare – to, co nowe. Nawrócenie Johna Wu doprowadziło go do następujących wniosków: boskość przewyższa ludzkość; uniwersalność przekracza to, co partykularne; duchowość człowieka przekracza różnicę pomiędzy „Wschodem i Zachodem”. Kluczem do zrozumienia religii chińskich u Johna Wu jest analogia pomiędzy Starym i Nowym Testamentem: to, czym był Stary Testament dla Żydów, tym była „stara tradycja chińska” dla Johna Wu. Religie Chin są pedagogami Johna Wu w drodze ku chrześcijaństwu.
    John C.H. Wu (born on 28 March 1899 in Ningpo, China, died in 1986) was an exceptional man. A spiritual teacher and a philosopher of law and lawyer himself, he converted first to Protestantism (in 1917), when he was yet eighteen, and then, twenty years later, to Catholicism. Leaving out his newfound faith was far from easy for him in the beginning. He went through a number of spiritual crises during his several stays in USA (1920-1921, 1923-1924, 1929-1930), but particularly in the 1930s. His spiritual journey spanned East and West, focusing on overcoming many different contradictions: Christianity (Catholicism) versus Chinese religions (Daoism, Buddhism, Confucianism); human vs. divine; natural vs. supernatural; old vs. new. His conversion led him to argue, on intellectual grounds, that divine supersedes human, universality is superior to particularity, and man’s spirituality crosses the borders between East and West. John C.H. Wu draws an analogy between Old and New Testaments and old Chinese tradition: what for Jews was the former, the latter was for him. This was his key to understand the religions of China. To him, they were his teachers that led him to Christianity.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2016, 2; 350-377
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Acedia, neognoza, popreligia et consortes. Josepha Ratzingera/ Benedykta XVI teologiczne diagnozy kryzysów współczesności
    Acedia, New Gnosis, Popreligion et consortes. Joseph Ratzinger/ Benedict XVI Theological Diagnosis of Modern Crisis
    Autorzy:
    Szymik, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1601718.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    teologia
    antropologia
    bezbożność
    gnoza
    buddyzm
    hinduizm
    oświecenie
    kultura
    nihilizm
    Kościół
    theology
    anthropology
    godlessness
    gnosis
    Buddhism
    Hinduism
    enlightenment
    culture
    nihilism
    Church
    Opis:
    Kształt antropologii zależy od kształtu teologii. Antropologia bezbożna wypacza obraz człowieka; zerwanie relacji z Bogiem sprawia, że wszelkie dziedziny życia i ludzkiej aktywności ulegają deformacji i degradacji. Człowiek, wyrzekając się swojego Stwórcy i zależności od Niego, traci poczucie sensu i smaku życia. Neurotycznie poszukując ich innych przestrzeniach, zastępuje prawdziwe wartości substytutami, a prawdziwą rzeczywistość samodzielnie wykreowanymi rekwizytami. Ratzinger pokazuje, że utrata Boga i źle pojęta autonomia człowieka generuje smutek, pustkę i w efekcie bunt; wszystko w życiu staje się chore. Neognostycka mentalność, będąca mieszaniną antropologicznej frustracji, ślepej wiary w naukę oraz snobizmu elit; modne fascynacje zachodnimi wersjami dalekowschodnich religii, wspierającymi w sumie nihilistyczne zapędy ponowoczesności; narcystycznie kreatywna kultura oraz relatywistyczna twórczość sytuowana – w imię tolerancji i pluralizmu – poza dobrem i złem stanowią zdaniem J. Ratzingera/ Benedykta XVI najgroźniejsze dziś choroby kultury i duchowości. Lekarstwem może być tylko poznanie prawdziwego Boga i rozpoznanie w Nim źródła nadziei i miłości. Tylko z niego czerpiąc, człowiek jest zdolny współtworzyć świat, w którym ostatnie słowo nie należy do śmierci.
    The shape of anthropology depends on the shape of theology. Godless anthropology distorts the image of a man; a broken relationship with God makes all spheres of life and human activity become distorted and degraded. While rejecting his Creator and the dependence on Him, a man loses his sense of meaning and taste of life. He neurotically tries to find them in other areas, replacing real values with substitutes and true reality with independently created requisites. Ratzinger shows that the loss of God and misplaced human autonomy generate sorrow, emptiness and, consequently, protest; everything in life becomes ill. According to J. Ratzinger/ Benedict XVI, the most dangerous contemporary diseases of culture and spirituality are: neo-gnostic mentality which is a mixture of anthropological frustration, blind faith in science and snobbery of elites; trendy fascinations with the West versions of Far Eastern religions generally supporting nihilistic inclinations of postmodernity; narcissistically creative culture and relativistic output placed beyond good and evil - in the name of tolerance and pluralism. The only cure can be cognition of real God and recognition of a source of hope and love in Him. Only by drawing from Him, a man is able to co-create the world where the final word does not belong to death.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2016, 10, 2; 5-21
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W poszukiwaniu utraconego (czy nieosiągalnego?) szczęścia... Postmodernistyczno-buddyjski „traktat” Wiktora Pielewina: powieść Тайные виды на гору Фудзи
    In search of lost (or unattainable?) happiness... The postmodernist-buddhist “treatise” by Victor Pelevin: the novel Secret views of Mount Fuji
    Autorzy:
    Pańkowska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29519391.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    happiness
    money
    “to have or to be”
    Buddhism
    Wiktor Pielewin
    szczęście
    pieniądze
    „mieć czy być”
    buddyzm
    Victor Pelevin
    Opis:
    Victor Pelevin belongs to the most popular and controversial contemporary Russian writers. He always leaves behind more questions than answers. Pelevin is recognized as one of the leading representatives of postmodernism in Russia. His novel Secret Views of Mount Fuji (2018) is the subject of the analysis in this paper. The plot of this novel is based on the story of three Russian oligarchs (unhappy oligarchs), who have experienced all the joys of life and begin to use a startup that offers different kinds of happiness. Pelevin pays special attention to a businessman named Fedya (Fyodor Semyonovich). The author makes a reference to the Buddhist concept of happiness and sets out in some detail the Buddhist theory of jhan – the successive stages of comprehending the highest truth. Pelevin says that everyone has their own happiness. One to achieve this state needs the truth, the other – its absence. The purpose of this article is: at first to show Pelevin’s point of view on the correlation between happiness and wealth, and secondly, to discuss Pelevin’s answers to the following questions: „what exactly is happiness?”, “is it true that money does not make us happy?”, “can we buy happiness with money?”.
    Źródło:
    Studia Wschodniosłowiańskie; 2021, 21; 51-74
    1642-557X
    Pojawia się w:
    Studia Wschodniosłowiańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dym uleciał, a otulona śniegiem równina Toribe oddaje nastrój żurawiego gaju”. O buddyjskiej idei przemijania i wątkach nekropolicznych w japońskiej literaturze wczesnego średniowiecza
    „The Smoke Ended, and Toribeno in Its Snowy Mantle Seems to A Grieving Heart Like the Whitened Trees of Crane Grove”. On The Buddhist Concept of Vanity and Necropolistic Threads in Japanese Literature of The Early Medieval Period
    Autorzy:
    Bednarczyk, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179199.pdf
    Data publikacji:
    2016-11-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Japanese courtly literature
    Heian period
    evanescense
    Buddhism
    Toribe
    necropolis
    japońska literatura dworska – okres Heian
    przemijanie
    buddyzm
    nekropolia
    Opis:
    Wątki nekropoliczne w japońskiej literaturze wczesnego średniowiecza są tematyką do tej pory mało badaną i opisywaną. Pomimo licznych deskrypcji śmierci różnych osób, szczegóły na temat miejsc grzebania i kremacji, a także towarzyszących im ceremoniom, pozostają w dalszym ciągu słabo omówione. Niniejszy artykuł jest próbą uchwycenia znaczenia i metaforyki Toribe, jako jednego z nielicznych miejsc nekropolicznych, które stało się wątkiem lub motywem utworów literackich począwszy od okresu Heian (794-1192). W tym celu autor skupił się z jednej strony na stricte toponimicznym ujęciu Toribe, umożliwiającym interpretację wybranych fragmentów literackich pod kątem rzeczywistego opisu tejże nekropolii. Natomiast szczegółowe zbadanie motywu Toribe, jako toposu, miało przybliżyć kilka możliwych ścieżek jego interpretacji, od rozbudowanej metafory, aż po jego funkcję zdobniczą.
    The necropolistic threads in Japanese literature of the early medieval times have been scarcely discussed material. Although there are extant numerous accounts on someone’s dead, details concerning places of burial or cremation and descriptions of accompanying ceremonies are almost unknown. The present paper is an attempt to grasp the meaning and metaphorics of Toribe as one of few necropolistic sites that have become a motif of literary works since the Heian period (794-1192). In order to develop a possible interpretation of selected excerpts from the literary works as well as the necropolis itself, the author focused especially on its toponymic aspect. On the other hand, detailed study of Toribe motif as a topos let the author approach a few possible ways of its interpretation as a complex metaphor, but also from the point of view of its stylistic function.
    Źródło:
    Porównania; 2016, 18; 91-114
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Księga Koheleta 1,1–11 z buddyjskiej perspektywy. Przyczynek do przekładu i komentarza międzyreligijnego
    The book of Kohelet 1:1–11 from a Buddhist perspective. Contribution to translation and interreligious commentary
    Autorzy:
    Goniszewski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30098253.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Buch Kohelet
    Buddhismus
    interreligiöser Dialog
    alternative Übersetzung
    christlich-buddhistischer Dialog
    the Book of Kohelet
    Buddhism
    interreligious dialogue
    alternative translation
    Christian-Buddhist dialogue
    Księga Koheleta
    buddyzm
    dialog międzyreligijny
    przekład alternatywny
    dialog chrześcijańsko-buddyjskim
    Opis:
    W niniejszym artykule zaproponowano alternatywny, międzyreligijny przekład oraz komentarz Koh 1,1–11 dokonany z perspektywy filozofii buddyjskiej. Przekładając i komentując Koh 1,1–11, nie bazowano na filozofii jednego określonego nurtu buddyzmu. Odwołano się do idei, które są obecne zarówno w buddyzmie therawada, jak i w mahajanie, pamiętając, że w poszczególnych odłamach tej religii akcentują one specyficzne aspekty i czasami pełnią nieco inną rolę. Zaproponowany przekład skłania do dwóch ważnych wniosków związanych z procesem międzyreligijnego dialogu. Po pierwsze, w utworach literackich reprezentujących odmienne systemy religijne i kulturowe można odnaleźć idee, które są podobne do siebie. Z jednej strony ułatwia to proces przekładu, ponieważ niejako wprowadzamy jedne podobne koncepcje w miejsce innych. Musimy jednak pamiętać, że nawet te na pierwszy rzut oka podobne idee funkcjonują w zupełnie odmiennych kontekstach społecznych, historycznych, kulturowych i religijnych. W przypadku Koh 1,1–11 takim pojęciem, które od razu nasuwa pewne skojarzenia z filozofią buddyjską, jest koheletowe hăbel/hebel („ulotność”, marność”), które postanowiono oddać przez dwa podobne pojęcia, czyli sanskrycki termin śūnyatā („pustka”) oraz palijski dukkha („coś niesatysfakcjonującego”, „cierpienie”). Po drugie, wyzwanie dla tego rodzaju przekładu i komentarza stanowi znalezienie adekwatnych idei, które pełnią analogiczną funkcję w dwóch zestawianych ze sobą systemach religijnych, ale jednocześnie radyklanie mogą różnić się między sobą. W związku z tym tłumacz musi odnaleźć i uchwycić specyfikę różnych koncepcji religijnych wraz z ich miejscem w danym systemie, a następnie znaleźć strukturalne ekwiwalenty w tekście źródłowym i doktrynie, z perspektywy której interpretuje ten tekst. W Koh 1,1–11 przykładem tego typu zjawiska były te fragmenty, w których pojawiają się wątki eschatologiczne. Kohelet jest reprezentan tem tradycyjnej semickiej idei, która ogranicza autentycznie ludzkie życie jedynie do świata doczesnego. Po śmierci cień człowieka znajduje się w otchłani, zwanej Szeolem, w której jedynie wegetuje. Z kolei buddyzm naucza o niekończącym się cyklu kolejnych żywotów. Oczywiście buddyzm, na podstawie doktryny braku samo-bytu (skr. anātman; pali anattā), odrzuca koncepcję nieśmiertelnej, wędrującej duszy czy jaźni.
    In this article, we have proposed an alternative, interreligious translation and commentary on Ecclesiastes 1:1–11 from the perspective of Buddhist philosophy. When translating and commenting on Ecclesiastes 1:1–11, we did not base ourselves on the philosophy of one particular branch of Buddhism. Reference was made to ideas that are present in both Theravada Buddhism and Mahayana, bearing in mind that in individual branches of this religion they have specific accents and sometimes play a slightly different role. The proposed translation leads to two important conclusions related to the process of interreligious dialogue. First, in literary works representing different religious and cultural systems, one can find ideas that are similar to each other. On the one hand, it facilitates the translation process, because we introduce some similar concepts in place of others. However, we must remember that even these seemingly similar ideas function in completely different social, historical, cultural and religious contexts. In the case of Ecclesiastes 1:1–11, such a concept that immediately evokes certain associations with Buddhist philosophy is the Kohelet hăbel/hebel (“evanescence”, “vanity”), which we decided to render by two similar concepts, i.e. the Sanskrit term śūnyatā (“emptiness”) and the Pali dukkha (“something unsatisfactory”, “suffering”). Secondly, the challenge for this kind of translation and commentary is to find adequate ideas that perform an analogous function in the two juxtaposed religious systems, but at the same time they may radicaliy differ from each other. In this case, the translator must find and grasp the specificity of various religious concepts and their place in a given system, and then find structural equivalents in the source text and doctrine from the perspective of which he interprets this text. In Ecclesiastes 1:1–11, an example of this type of phenomenon were those fragments in which eschatological threads appear. Ecclesiastes is a representative of the traditional Semitic idea, which limits authentic human life to the temporal world only. After death, the shadow of man is in the abyss called Sheol, where he only vegetates. Buddhism, on the other hand, teaches about the endless cycle of successive lives. Of course, Buddhism, based on the doctrine of non-self (anātman, Pali anattā), rejects the concept of an immortal, wandering soul or self.
    In diesem Artikel wird eine alternative interreligiöse Übersetzung und Kommentierung von Koh 1:1-11 aus der Perspektive der buddhistischen Philosophie vorgeschlagen. Bei der Übersetzung und Kommentierung von Koh 1,1-11 wurde sich nicht auf die Philosophie einer bestimmten Richtung des Buddhismus gestützt. Es wurde auf Ideen Bezug genommen, die sowohl im Theravada- als auch im Mahayana-Buddhismus vorhanden sind, wobei zu berücksichtigen ist, dass sie in den verschiedenen Zweigen der Religion spezifische Aspekte betonen und manchmal eine etwas andere Rolle spielen. Die vorgeschlagene Übersetzung führt zu zwei wichtigen Schlussfolgerungen in Bezug auf den Prozess des interreligiösen Dialogs. Erstens kann man in literarischen Werken, die verschiedene religiöse und kulturelle Systeme repräsentieren, Ideen finden, die einander ähnlich sind. Einerseits erleichtert dies den Übersetzungsprozess, da wir gewissermaßen einige ähnliche Konzepte anstelle anderer einführen. Wir müssen jedoch bedenken, dass selbst diese scheinbar ähnlichen Konzepte in völlig unterschiedlichen sozialen, historischen, kulturellen und religiösen Kontexten funktionieren. Im Fall von Koh 1,1-11 ist ein solcher Begriff, der sofort einige Assoziationen zur buddhistischen Philosophie weckt, der koeletische hăbel/hebel ("Vergänglichkeit", "Vergeblichkeit"), der gewählt wurde, um durch zwei ähnliche Begriffe wiedergegeben zu werden, nämlich durch den Sanskrit-Begriff śūnyatā ("Leere") und den Pali-Begriff dukkha ("etwas Unbefriedigendes", "Leiden"). Zweitens besteht die Herausforderung für diese Art der Übersetzung und des Kommentars darin, relevante Begriffe zu finden, die in den beiden nebeneinander stehenden religiösen Systemen eine analoge Funktion haben, aber gleichzeitig radikal unterschiedlich sein können. Folglich muss der Ausleger die Besonderheit der verschiedenen religiösen Begriffe und ihren Platz im betreffenden System finden und erfassen und dann strukturelle Entsprechungen im Ausgangstext und in der Lehre finden, aus deren Perspektive er den Text auslegt. In Koh 1,1-11 wurde diese Art von Phänomen in jenen Passagen veranschaulicht, in denen eschatologische Themen auftauchen. Kohelet ist ein Vertreter der traditionellen semitischen Vorstellung, die das authentische menschliche Leben auf die zeitliche Welt beschränkt. Nach dem Tod befindet sich der Schatten des Menschen in einem Abgrund, der Sheol genannt wird und in dem er lediglich vegetiert. Der Buddhismus hingegen lehrt einen endlosen Zyklus von aufeinanderfolgenden Leben. Offensichtlich lehnt der Buddhismus auf der Grundlage der Lehre vom Nicht-Selbst-Sein (skr. anātman; pali anattā) das Konzept einer unsterblichen, wandernden Seele oder eines Selbst ab.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2023, 30; 11-28
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-34 z 34

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies