Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "wiosna" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Jemeńskie pragnienie demokracji - pomiędzy Arabią Szczęśliwą a terroryzmem. Przemiany polityczne i społeczne w Jemenie AD 2011
The Yemeni Desire for Democracy - between ‘Happy Arabia’ and Terrorism. Political and Social Transformations in Yemen in 2011
Autorzy:
Siadkowski, Adrian K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/615973.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Arab Spring
Yemen
Arabska Wiosna
Jemen
Opis:
Yemen offers an excellent example of Orthodox Islam directly associated with the political situation of the state. In Yemen, Islam is the predominant state religion, subscribed to and practiced by a majorityof the society. Yemen is also an Arab country located in the vicinity of the most important Islamic place of worship - Mecca. It maintains certain tangible cultural symbols, such as khat, the cultivation of which significantly contributes to economic regression in agriculture, and in the social realm ostracizes those individuals who do not use it. Another, apparently contemporary, albeit surely infamous and undesirable, symbol of Yemen is the presence of Islamic extremism and terrorism. The rich history of Yemen, which used to be named ‘Happy Arabia’, brings to one’s mind the pictures of the fairytale-like existence of a society ruled by the magnificent Bilquis, the Queen of Sheba. From the historical perspective, Yemen can be seen through the story of the Queen of Sheba meeting King Solomon, as a country of fair government. The political present is far from being so bright. The division of Yemen into two independent states reunited in 1990 under the authoritarian rule of Al Saleh, triggered tensions leading to civil war. It was an unarguable benefit of Saleh’s Arab nationalism that he united North and South Yemen into the single organism of the Republic, but he failed to obliterate socio-political divisions. These divisions came to a head in 2011 when the Arab Spring led to society demanding changes that have ultimately benefited new ‘actors’.
Jemen jest doskonałą egzemplifikacją ortodoksji islamskiej mającej bezpośrednie konotacje z sytuacją polityczną państwa. Jest to kraj, w którym islam jest dominującą religią państwową wyznawaną i praktykowaną przez większość społeczeństwa. Jest także krajem arabskim, w bliskości najważniejszego dla muzułmanów miejsca kultu - Mekki. Posiada swoiste namacalne kulturowe symbole takie jak khat, którego uprawa przyczynia się w zasadniczy sposób do regresu gospodarczego w obszarze rolnictwa, a w sferze społecznej powoduje izolację tych jednostek, które go nie zażywają. I wreszcie, co wydaje się być także współczesnym symbolem Jemenu, choć z pewnością niechlubnym i niepożądanym - nie jest wolne od zjawiska islamskiego ekstremizmu i terroryzmu. Bogata historia Jemenu, zwanego niegdyś Arabią Szczęśliwą może przywoływać na myśl obrazy o bajecznym życiu tego społeczeństwa pod panowaniem wspaniałej Bilkis, Królowej Saby. Może zatem Jemen w starożytnej perspektywie jawić się przez historię spotkania Królowej Saby z Królem Salomonem jako kraj sprawiedliwych rządów. Współczesność polityczna nie przedstawia się w jaskrawych barwach. Podział Jemenu na dwa niezależne organizmy państwowe, scalone w 1990 r. pod autorytarnymi rządami Alego Saleha powodował napięcia, włącznie z wojną domową. I choć niewątpliwą zasługą wynikłą z arabskiego nacjonalizmu Saleha było połączenie Jemenu Północnego i Południowego w jeden organizm - Republikę, to podziały polityczno-społeczne pozostały. Kulminacja przypadła na rok 2011, kiedy to na fali „Arabskiej Wiosny” społeczeństwo domagało się zmian, choć beneficjentami ostatecznymi zostali również nowi „gracze” destabilizująco wpływając na bezpieczeństwo w regionie.
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 315-334
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filmowy zapis Arabskiej Wiosny
A Film Record of the Arab Spring
Autorzy:
Radkiewicz, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340620.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Samar Yazebek
Arabska Wiosna
Arab Spring
Opis:
Termin Arabska Wiosna odnosi się do masowych protestów w krajach Afryki Północnej oraz na Bliskim Wschodzie w 2011 i 2012 r., kiedy w jednych państwach doszło do upadku reżimów lub aktywizacji opozycji, w innych do konfliktów zbrojnych. Wydarzeniom tym poświęcone są filmy fabularne i dokumentalne z Egiptu oraz Syrii, pokazujące z indywidualnej, osobistej perspektywy genezę i przebieg Arabskiej Wiosny oraz jej konsekwencje. Zestawienie różnorodnych poetyk i tematów filmowych pozwala dostrzec społeczny wymiar zdarzeń, których bohaterami są zwykli ludzie, rodziny, kobiety, młodzi aktywiści, zaangażowani w rewolucję. Tekst ukazuje różne obrazy Arabskiej Wiosny, obejmujące pełen napięcia klimat przed jej wybuchem, euforię rewolucyjnych działań oraz tragizm wojskowej interwencji, która w Syrii doprowadziła do wojny domowej. W przeprowadzonej analizie wybranych filmów, oprócz opracowań naukowych, zostały wykorzystane książki Samar Yazebek, syryjskiej pisarki, która opisała doświadczenia rewolucyjne i wojenne z perspektywy aktywnej uczestniczki.
The term Arabic Spring refers to mass protests in North African countries and the Middle East in 2011 and 2012, when in some countries the regimes collapsed or the opposition was activated, whilst in other they resulted in armed conflicts. Feature and documentary films from Egypt and Syria, showing the genesis and course of the Arab Spring and its consequences from an individual, personal perspective are devoted to these events. A list of various poetics and film themes reveals the social dimension of events whose heroes are ordinary people, family, women, young activists involved in the revolution. The text shows various images of the Arab Spring, including a tense atmosphere before its outbreak, the euphoria of revolutionary actions and the tragic nature of military intervention that led to civil war in Syria. In the analysis of selected films, apart from scientific studies, books by Samar Yazebek, a Syrian woman writer who described revolutionary and military experiences from the perspective of an active participant, were used.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2019, 105-106; 188-204
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Ongoing Challenge of Pressure Groups in the 2011 Events of the Middle East
Społeczne grupy nacisku a wydarzenia na Bliskim Wschodzie w 2011 r.
Autorzy:
Abudayeh, Saad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/505873.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
społeczne grupy nacisku
partie polityczne
Arabska Wiosna
Opis:
Wydarzenia na Bliskim Wschodzie w 2011 r. nie miały precedensu w historii świata arabskiego. Zmiany polityczne, które nastąpiły w następstwie tych wydarzeń w takich krajach, jak Egipt, Tunezja, Jemen, Syria czy Algieria, zostały bowiem wymuszone oddolnie przez niezorganizowane masy społeczne, a nie – jak do tej pory – przez partie polityczne. Społeczeństwa odegrały rolę bezpośrednich grup nacisku na elity władzy. W odróżnieniu od partii politycznych społeczne grupy nacisku nie zamierzały przejąć władzy; nie miały kadry przywódczej ani etatowych pracowników. Nie otrzymywały też żadnego wsparcia finansowego z zagranicy. Presja na władze ze strony społeczeństwa okazała się bardziej skuteczna w przeprowadzeniu reform niż działalność partii politycznych. Społeczne grupy nacisku są ciągle aktywne w państwach arabskich, a problemy społeczne, będące źródłem ich aktywności, są nadal nierozwiązane.
Źródło:
Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2014, 3; 123-130
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Arab Spring Countries Two Years After the Revolution: Economic Aspects, Background, Consequences, Forecasts
Państwa Arabskiej Wiosny dwa lata po rewolucji. Kondycja ekonomiczna, szanse i zagrozenia
Autorzy:
Łukaszewicz, Adriana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/506113.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Arabska Wiosna
przejście
Afryka Północna
rozwój gospodarczy
Opis:
Artykuł analizuje transformację ustrojową państw po Arabskiej Wiośnie: Egiptu, Tunezji, Libii i Syrii. Opisuje obecną sytuację gospodarczą i proces transformacji oraz perspektywy na najbliższą przyszłość. Kraje te są bowiem na etapie anarchii lub zmiany paradygmatu systemowego, stare zasady zostały obalone, pojawili się nowi gracze polityczni, ale ich pozycja nie jest jeszcze ustalona, społeczeństwa wciąż tkwią w fazie przejściowej.
Źródło:
Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2013, 3; 53-72
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jemen – zapomniany aktor Arabskiej Wiosny
Yemen – a Forgotten Actor of the Arab Spring
Autorzy:
Raubo, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/615971.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Sanaa
Yemen
Arab Spring
Jemen
Saleh
Arabska Wiosna
Opis:
Modern Yemen is one of the key states in all the geopolitical games in the Middle East. Yet in the comprehensive outlook on the Arab Spring revolutions which spread over the MENA region in 2011, Yemen has been a kind of forgotten actor. The radically increased activity of the AQAP terrorist group, however, coupled with the potential danger of being divided into two or even more independent states, has been a clear impulse for taking a new look at the Yemeni situation following president A. A. Saleh’s resignation. First of all, the author of this paper briefly describes the background of the most important historical issues of Yemen and their implications for current political dialogue. Next, how the Arab Spring developed in this poorest Arabic state is shown. Finally, the paper concentrates on the chances and main obstacles in the peaceful transition between the old regime and the new government in 2012 and 2013. It has to be underlined that foreigners especially need to realize the specific nature of the Yemen National Dialogue, because such a path to normalization might be a great solution for all the crises in this permanently unstable region. The potential failure of political agreements will be the first sign of a new, dangerous wave of chaos and the creation of new, large safe havens for terrorists or pirates, as in nearby Somalia.
Współczesny Jemen jest jednym z kluczowych państw w strukturze geopolitycznej Bliskiego Wschodu. Aczkolwiek w całościowej wizji rewolucji, określanych obecnie jako Arabska Wiosna, które rozlały się w regionie MENA w 2011 r., Jemen pozostaje swoistym zapomnianym aktorem wspomnianych wydarzeń. Jednakowoż, gwałtowny wzrost aktywności organizacji terrorystycznych przede wszystkim AQAP oraz zagrożenie wielce realnym rozpadem państwa na dwie lub więcej części, stał się czytelnym impulsem do rozważenia niejako na nowo sytuacji w Jemenie po ustąpieniu prezydenta A. A. Saleha. Stąd też, na wstępie autor artykułu przedstawił tło oraz najważniejsze historyczne problemy i ich implikacje dla obecnego procesu transformacji jemeńskiego państwa. Następnie zaprezentował oraz odniósł się do przebiegu samej Arabskiej Wiosny, w tym najbiedniejszym arabskim państwie regionu. Ostatecznie skoncentrował się na szansach oraz przeciwnościach pokojowego przejścia ze starego reżimu do nowej władzy na przełomie 2012 i 2013 r. Należy podkreślić, że w głównej mierze dla zewnętrznych obserwatorów, istotne jest dostrzeżenie specyfiki jemeńskiego Dialogu Narodowego, jako potencjalnej formy normalizacji sytuacji nie tylko w jednym państwie, ale również swoistego wzoru dla całego, permanentnie niestabilnego regionu. Przy czym potencjalne fiasko politycznych prób rozwiązania sporów w Jemenie będzie sygnałem do nowej fali chaosu oraz wytworzenia olbrzymich baz wypadowych zarówno dla terrorystów, jak i piratów, podobnie jak to miało miejsce w pobliskiej Somalii.
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 335-349
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bahrajn – wewnętrzne uwarunkowania protestów na wyspie.
Bahrajn – inner conditions for uprisings on the island.
Autorzy:
Tonta, Rachela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/441404.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
Tematy:
Bahrajn
szyici
Arabska Wiosna
Bahrain
Shias
Arab Spring
Opis:
Protesty w Bahrajnie, które rozpoczęły się 14 lutego 2011 roku, w rocznicę przyjęcia Karty Działania Narodowego w ogólnonarodowym referendum, spotkały się ze zdecydowanie mniejszym zainteresowaniem zarówno ze strony przywódców państw Zachodu, jak i społeczności międzynarodowej niż wydarzenia, które od grudnia 2010 roku rozgrywały się między innymi w krajach Afryki Północnej. Powody wybuchu społecznego niezadowolenia wydawały się nie do końca zrozumiałe dla zewnętrznych obserwatorów. Próbowali oni poznać je na podstawie analizy ekonomicznych wskaźników, które w okresie poprzedzającym Arabską Wiosnę były zdecydowanie bardziej korzystne dla Bahrajnu niż pozostałych krajów, gdzie doszło do masowych demonstracji. Celem artykułu jest zatem zwrócenie uwagi na wewnętrzne przyczyny wybuchu protestów w Bahrajnie w perspektywie historycznej, analiza ich przebiegu i wysuwanych przez grupy opozycyjne żądań, oraz próba oceny, jakie są szanse rozwiązania tego wieloletniego konfliktu w najbliższej przyszłości.
Bahraini uprisings, which broke out on 14 February 2011 during the anniversary of the National Action Charter referendum, were met with much lower interest from Western leaders and international societies than events taking place since December 2010 in North Africa, among others. Sources of social discontent were not entirely clear to outward observers who based their opinion on the analysis of economic data which, at the time before the Arab Spring, were much more optimistic for Bahrain than for other countries where mass demonstrations had been taking place. The aim of the paper is, therefore, to draw attention to historical perspective on inner causes of Bahraini uprisings, a time course analysis or else opposition demands. It also attempts to provide proposals for the resolution of the year-long conflict in the nearest future.
Źródło:
Kultura i Polityka; 2012, 11; 101-114
1899-4466
Pojawia się w:
Kultura i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Arabia Saudyjska wobec Arabskiej Wiosny
Saudi Arabia’s Reaction to the Arab Spring
Autorzy:
Pohl, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/616486.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Saudi Arabia
Arab Spring
Arabia Saudyjska
Arabska Wiosna
Opis:
The Arab Spring has led to a number of political changes in many states of North Africa and the Middle East. Elsewhere, it has led to internal conflicts and mass protests. It has triggered transformations, which all autocratic leaders in the Arab world should fear, as well as witnessed international rivalry for power. Saudi Arabia is one of the clearest examples of this. It might seem that this conservative, absolute monarchy is particularly susceptible to the radical protests of crowds demanding political changes. Simultaneously the state, which aims to play the role of a regional power, competing for this position against Iran, has had to take a stance and engage in the events in the region. Pacifying internal protests, Saudi Arabia resisted the Arab Spring on its territory. By contrast, beyond its borders it has supported either the protesters or ruling regimes depending on its current political interests. These interests are dictated by the rivalry against Iran, and rely on defending its spheres of influence (Bahrain, Egypt, Jordan, Tunisia) while displacing Iranian ones (Syria, Yemen).
Arabska Wiosna spowodowała szereg przemian politycznych w wielu państwach Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu. W innych doprowadziła do wewnętrznych konfliktów i masowych protestów. Stała się impulsem do zmian, których powinni obawiać się wszyscy autorytarni przywódcy świata arabskiego, jak również areną ścierania się międzynarodowych interesów. Szczególnie wyraźne jest to na przykładzie Arabii Saudyjskiej. Wydawać by się mogło, że właśnie ta konserwatywna monarchia absolutna jest narażona na gwałtowane protesty i wystąpienia tłumów, domagających się przemian. Jednocześnie państwo, chcące odgrywać rolę mocarstwa regionalnego i rywalizujące o nią z Iranem, musiało ustosunkować i zaangażować się w wydarzenia zachodzące w regionie. Arabia Saudyjska, tłumiąc wewnętrzne protesty, oparła się arabskiej wiośnie na swoim terytorium. Z kolei poza swoimi granicami wspierała (wspiera) bądź to protestujących, bądź panujący reżim, uzależniając swoje poparcie i działania od bieżących celów politycznych. Te z kolei dyktowane są rywalizacją z Iranem i polegają na obronie własnych sfer wpływu (Bahrajn, Egipt, Jordania, Tunezja) i wypieraniu z regionu Iranu (Syria, Jemen).
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 143-157
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Słudzy Allaha u władzy. Wpływ islamu na współczesną politykę krajów arabsko-muzułmańskich
Autorzy:
Borkowska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/420801.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
islam
muzułmanie
Arabska Wiosna
kobieta w islamie
Bliski Wschód
polityka
Opis:
Od prawie dwóch lat oczy całego świata są zwrócone w kierunku Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Arabska Wiosna Ludów przetoczyła się od Maroka po Bahrajn, w niektórych krajach zostawiając po sobie krwawy ślad. Ostatnia fala rewolucji stanowi tło rozważań, w których autorka stara się uchwycić rolę islamu we współczesnych realiach arabsko-muzułmańskich na przykładzie wybranych państw. Celem artykułu jest ukazanie islamu jako jednego z najważniejszych mechanizmów determinujących bieg wydarzeń na arenie politycznej omawianego regionu, z którym zarówno lokalni politycy, jak i władcy światowych mocarstw muszą się dziś liczyć.
Źródło:
Horyzonty Polityki; 2012, 3, 5; 63-81
2082-5897
Pojawia się w:
Horyzonty Polityki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ procesu zmian politycznych w państwach arabskich na politykę zagraniczną Turcji po 2010 roku
The Process of changes in the Arab States and Its Influence on the Turkish Foreign Policy after 2010
Autorzy:
Osiewicz, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/641927.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Arabska Wiosna
Arab Spring
Polityka zagraniczna Turcji
Turkish Foreign Policy
Opis:
The process of political changes in the Arab states, which began in Tunisia in 2010, came as a complete surprise not only to international community, but also to all key players in the Middle East and in North Africa. Undoubtedly, Turkey was one of them. The main aim of this article is to analyze influence of the process on the foreign policy of Turkey after 2010. In order to do that, the author analyzes fundamental objectives of the Turkish foreign policy before and after 2010. He argues that two of them, namely zero problems with neighbors policy as well as a role of a mediator in the Middle East, are not valid anymore. Moreover, the internal conflict in Syria became a symbol of a failure of zero problems with neighbors policy. One of the weaknesses of the Turkish foreign policy was its dependence on personal relations between Turkish politicians and authoritarian leaders in the Arab states. Paradoxically, although Turkey supports changes in Egypt, this state can become its biggest regional rival in the nearest future. Last but not least, the author tries to find out whether so-called Turkish political model is attractive to the Arab states. He claims that although we can find some examples how Arab politicians follow the Turkish example in Tunisia, Morocco or Egypt, it is still not enough to assert that these states have already adopted the Turkish model.
Proces zmian w państwach arabskich, którego początek wyznaczyły protesty w Tunezji na przełomie 2010 i 2011 r., stanowił zaskoczenie nie tylko dla szeroko definiowanej społeczności międzynarodowej, ale także dla najważniejszych graczy w regionach Bliskiego Wschodu oraz Afryki Północnej. Bez wątpienia do tej grupy zaliczyć należy Turcję. Celem niniejszego artykułu jest analiza wpływu procesu zmian w państwach arabskich po 2010 r. na politykę zagraniczną Turcji. Szczegółowej analizie zostały poddane przede wszystkim podstawowe założenia polityki zagranicznej Turcji przed 2010 r. oraz ich późniejsza, ewentualna modyfikacja w obliczu zmian politycznych w świecie arabskim. Na podstawie analizy, autor za nieaktualne uznał dwa z regionalnych celów polityki zagranicznej Turcji: eliminację problemów z państwami w regionie oraz niemożność pełnienia funkcji państwa mediatora w regionie. Konflikt wewnętrzny w Syrii stał się bez wątpienia jednym z przykładów niepowodzenia polityki zagranicznej Turcji. Istotną wadą tureckiej polityki zagranicznej po 2002 r. stanowiło oparcie stosunków na bliskich, osobistych relacjach tureckich polityków z niektórymi autorytarnymi przywódcami państw arabskich. Paradoksalnie, wsparcie procesu przemian w Egipcie, może zagrozić regionalnym aspiracjom Turcji. Pytanie dotyczące atrakcyjności tak zwanego modelu tureckiego dla państw arabskich pozostaje pytaniem otwartym. Chociaż można wskazać przykłady nawiązywania do politycznych doświadczeń Turcji w takich państwach jak Tunezja, Maroko czy Egipt, jest to jeszcze zbyt mało, by można mówić o politycznej miękkiej sile Turcji w regionie.
Źródło:
Przegląd Strategiczny; 2013, 1; 139-152
2084-6991
Pojawia się w:
Przegląd Strategiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Arabska Wiosna w Syrii. Implikacje dla polityki regionalnej Turcji
The Arab Spring in Syria and its Implications for the Regional Policy of Turkey
Autorzy:
Smoleń, Kinga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/616474.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Turkey
Arab Spring
Syria
regional policy
Turcja
Arabska Wiosna
polityka regionalna
Opis:
The events of the Arab Spring in Syria have led to the re-evaluation of the regional policy of the Republic of Turkey, which has faced two options. One involves acting in compliance with the expectations of its Western allies, and promoting the principles of democracy in the Middle East by firmly reacting against any cases of human rights’ violations, simultaneously showing the direction of the changes necessary in the region. Another refers to the principles included in the definition of the international policy of „Strategic Depth”: avoiding problems with neighbors, which excludes all interference in the internal politics of other countries, and means the continuation of pragmatic co-operation with all political centers, including authoritarian regimes. In the face of the violent struggle between the opposition and Al-Assad supporters, a policy of the protection of democracy and human rights has been chosen. This decision, on the one hand, strengthens Turkey’s relations with Western structures. On the other hand, it may lead to open conflict with a direct neighbor, Syria, which constitutes a serious threat to Turkey’s security, and may result in negative consequences for its energy security and economic relations with its Middle East partners. The Republic of Turkey does not exclude direct engagement in a potential military intervention in three cases. Firstly, if Turkey’s NATO allies decide to start military operations in Syria. Secondly, should it become necessary to protect its people and its territory. Thirdly, in the case of the conflict’s escalation or its spread outside Syria’s borders.
Wybuch Arabskiej Wiosny w Syrii spowodował przewartościowanie polityki regionalnej Turcji. Stanęła ona przed wyborem. Czy promować w Syrii i w całym regionie Bliskiego Wschodu zasady demokracji i reagować na przypadki łamania praw człowieka, wskazując tym samym kierunek niezbędnych przemian. Czy nawiązując do zasady tzw. zero problemów z sąsiadami kontynuować pragmatyczną współpracę z reżimem. Zwyciężyła polityka ochrony demokracji i praw człowieka. Wybór ten, z jednej strony zacieśnia relacje Turcji ze strukturami zachodnimi. Z drugiej, naraża na otwarty konflikt z Syrią oraz pogorszenie relacji z Iranem, które mogą mieć negatywne konsekwencje dlajej bezpieczeństwa i powiązań gospodarczych z Bliskim Wschodem. Uwzględniając złożoną sytuację na Bliskim Wschodzie, przywódcy Republiki Turcji za optymalne uznają: utrzymanie integralności terytorialnej Syrii; zapobieżenie wybuchowi konfliktu wyznaniowego, który może rozprzestrzenić się na obszar całego Bliskiego Wschodu oraz stopniową demokratyzację ogarniętego walkami państwa. Jednocześnie nie wykluczają oni bezpośredniego zaangażowania w konflikt w trzech przypadkach. Po pierwsze, przystąpienia do interwencji zbrojnej członków Sojuszu Północnoatlantyckiego. Po drugie, konieczności ochrony własnej ludności i terytorium. Po trzecie, eskalacji walk, bądź ich przeniesienia poza granice Syrii.
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 107-122
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaangażowanie Arabii Saudyjskiej w aktualne konflikty na Bliskim Wschodzie - przyczyny i perspektywy
Saudi Arabias involvement in current conflicts in the Middle East – causes and prospects
Autorzy:
Hyra, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/539950.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geopolityczne
Tematy:
Arabia Saudyjska
Arabska Wiosna
Iran
Jemen
Syria
Arab Spring
Saudi Arabia
Yemen
Opis:
Królestwo Arabii Saudyjskiej aspiruje do roli lidera w świecie islamu. Podobne ambicje przejawia Iran. W związku z tym oba państwa od wielu lat rywalizują ze sobą. Arabska Wiosna podsyciła wzajemne animozje. W Rijadzie, Iran postrzegany jest jako największe zagrożenie dla bezpieczeństwa Arabii Saudyjskiej. Znaczna część aktywności międzynarodowej Saudyjczyków jest zatem nastawiona na zapewnienie sobie bezpieczeństwa w obawie przed Iranem. Celem artykułu jest wskazanie głównych aren gdzie rywalizują oba państwa. Ukazane zostały zabiegi Rijadu, których celem było podniesienie poziomu bezpieczeństwa królestwa, a także osłabienie Iranu. W tekście omówiono saudyjskie zaangażowanie w konflikty w Syrii i Jemenie.
In recent years, the relationship between Saudi Arabia and Iran have become more strained. This is related to the Arab Spring, which both countries wanted to use for their own purposes geopolitical relations. This resulted in a permanent destabilization of the region. Currently growing conflicts in Yemen and Syria. Saudi Arabia for fear of Iran does not hesitate to use force. Besides of force, the Saudis run diplomatic activities to seek support in other countries.
Źródło:
Przegląd Geopolityczny; 2016, 17; 50-62
2080-8836
2392-067X
Pojawia się w:
Przegląd Geopolityczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Społeczność międzynarodowa wobec Arabskiej Wiosny w Libii
The International Community’s Reaction towards the Arab Spring in Libya
Autorzy:
Wachowska, Klaudia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/615939.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Libya
Arab Spring
Gaddafi
international community
Libia
Arabska Wiosna
Kaddafi
społeczność międzynarodowa
Opis:
The overthrow of Libyan dictator, Muammar Al-Gaddafi, was a significant event in the Arab Spring. He was brought down by young Libyans assisted by an international coalition, mandated by the United Nations. The attitudes of different countries to the intervention in Libya were highly diversified. This paper orders, describes and partially explains the reasons behind the behavior of political elites in several countries, trying to present their motivation. The first country to be presented is Mali, which supported the dictator to the very end. Next come the countries with an ambivalent attitude to the Arab Spring in Libya, namely China, Russia and Germany. The third group of countries encompasses France, the United Kingdom and the United States. The paper is concluded with an analysis of the activities of the UN and NATO.
Istotną częścią Arabskiej Wiosny było obalenie libijskiego dyktatora Muammara Al-Kaddafiego. Dokonała tego, oprócz młodych Libijczyków, międzynarodowa koalicja, posiadająca mandat Organizacji Narodów Zjednoczonych. Stanowiska państw dotyczące interwencji w Libii na areniemiędzynarodowej były silnie zróżnicowane. Poniższa praca porządkuje, opisuje i częściowo wyjaśnia przyczyny postępowania elit politycznych niektórych państw, starając się odzwierciedlić motywy, które nimi kierowały. Jako pierwsze zostało opisane państwo będące sprzymierzeńcem dyktatora do samego końca - Mali. Następnie państwa, których stosunek do Arabskiej Wiosny w Libii był niejednoznaczny - Chiny, Rosja i Niemcy. Trzecia grupa państw, która doprowadziła do zbrojnej interwencji to Francja, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone. Na koniec zostały przeanalizowane działania Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz Organizacji Paktu Północnoatlantyckiego.
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 159-174
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Al-Saadi Gaddafi, the son of a dictator who wanted to be a football star
Al-Saadi Kaddafi – piłkarz, który chciał zawojować piłkarski świat
Autorzy:
Kosak, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/529216.pdf
Data publikacji:
2020-05-08
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
Gaddafi
Serie A
Libya
Arab Spring
Al-Saadi Kaddafi
Libia
Arabska Wiosna
Opis:
The purpose of this article is to present the person of Al-Saadi Gaddafi, the third son of a dictator who ruled Libya during the years 1969–2011 – Mu’ammar Al-Gaddafi. In the first part of the article, the author writes about the first stage of the life of the dictator’s son, when Al-Saadi Gaddafi, thanks to his father’s acquaintances, enters the world of football, among others through demonstration training sessions at the Italian club Lazio Roma, where it was hoped that over time he would acquire skills to be able to play football in this club. In this part of the article, the author explains why this plan failed. In the next part of the article, the author presents the backstage of Al-Saadi Kaddafi’s tempestuous career first in Libyan football and then in the highest class of the Italian Serie A connected with such clubs as AC Perugia, Udinese Calcio and UC Sampdoria as a footballer and with Juventus Turin as one of the club’s officials and shareholders. In the final part of the article, the author focuses on the fate of Al-Saadi Gaddafi after completion of his football career and presents what happened to him after the outbreak of the so-called Arab Spring as a result of which the Gaddafi family lost their power in Libya.
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie osoby Al-Saadi Kaddafiego, trzeciego syna dyktatora władającego Libią w latach 1969–2011 Mu’ammara al-Kaddafiego. W pierwszej części artykułu autor przybliża pierwszy etap życia syna dyktatora, kiedy to Al-Saadi Kaddafi, dzięki znajomościom ojca, poznaje świat piłki nożnej, m.in. poprzez treningi pokazowe we włoskim klubie Lazio Rzym, gdzie liczono, że z czasem nabierze odpowiednich umiejętności, aby stać się piłkarzem tego klubu. W tej części artykułu autor wyjaśnia, dlaczego ten plan się nie udał. Następnie autor prezentuje w artykule kulisy barwnej kariery sportowej Al-Saadi Kaddafiego – najpierw w libijskiej piłce nożnej, a następnie w najwyższej klasie we Włoszech – Serie A, związanej z klubami AC Perugia, Udinese Calcio i UC Sampdoria (jako piłkarz) oraz z Juventusem Turyn (jako działacz i jeden z udziałowców klubu). W końcowej części artykułu autor skupia się na dalszych losach Al-Saadi Kaddafiego po zakończeniu przez niego dalszej kariery piłkarskiej oraz przedstawia losy jego osoby po wybuchu tzw. Arabskiej Wiosny, w wyniku której ród Kaddafich utracił władzę w Libii.
Źródło:
Sport i Turystyka. Środkowoeuropejskie Czasopismo Naukowe; 2020, 3, 2; 41-56
2545-3211
Pojawia się w:
Sport i Turystyka. Środkowoeuropejskie Czasopismo Naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hard power a soft power w polityce zagranicznej Arabii Saudyjskiej w drugiej dekadzie XXI wieku. Casus Bahrajnu i Jemenu
Hard and Soft Power in Saudi Arabias Foreign Policy in the Second Half of the 21st Century. The Case of Bahrain and Yemen
Autorzy:
Czornik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2091836.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
Tematy:
State
Foreign policy
Security
Arab Spring
Państwo
Polityka zagraniczna
Bezpieczeństwo
Arabska Wiosna
Opis:
Arabia Saudyjska to państwo, które na początku drugiej dekady XXI w. odgrywa rolę mocarstwa regionalnego na Bliskim Wschodzie, jak również pretenduje do roli hegemona w subregionie Zatoki Perskiej. Jako najpoważniejszego rywala w walce o ten status postrzega Islamską Republikę Iranu, z którą nie jest bezpośrednio skonfliktowana, ale uwikłana została w rywalizację na zasadach proxy wars (casus Bahrajnu w 2011 r. i Jemenu w 2015 r.). Rijad, realizując interesy i cele w polityce zagranicznej w regionie bliskowschodnim, sięga po instrumenty, które nie zawsze są zgodne z normami prawa międzynarodowego. Jest to szczególnie widoczne w drugiej dekadzie XXI w., która stała się dla Bliskiego Wschodu dekadą eskalacji niestabilności, sporów i konfliktów wewnątrzregionalnych. Sięganie przez Arabię Saudyjską po hard power stanowi bezpośrednią reakcję na zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa i jego interesów. Soft power, która jest polityką adekwatną w epoce pokoju, stabilności i względnego bezpieczeństwa, stała się nieskuteczna i straciła tym samym rację bytu w polityce Rijadu wobec najbliższego otoczenia.(abstrakt oryginalny)
At the beginning of the second decade of the 21st century Saudi Arabia plays the role of regional power in the Middle East and aspires to the role of hegemon in the Persian Gulf subregion. It perceives the Islamic Republic of Iran as its most serious rival in achieving this status. The two states do not engage in direct conflict but have become entangled in rivalry in the form of proxy wars (the case of Bahrain in 2011 and Yemen in 2015). Pursuing its interests and foreign policy goals towards the Middle East, Riyadh, however, uses instruments that are not always consistent with the standards of international law. This has been especially clear in the second decade of the 21st century, which for the Middle East has become a decade of escalating instability and intraregional disputes and conflicts. Given this, Saudi Arabia's use of hard power constitutes a direct reaction to threats to its state security and interests. Consequently, soft power, which is a policy more relevant to an age of peace, stability and relative security, lost any justification in Riyadh's policies towards the country's immediate neighbourhood by becoming ineffective.(original abstract)
Źródło:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2016, 52, 1; 189-210
0209-0961
Pojawia się w:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ma fī gheru ‒ nie ma nikogo innego.
Ma fi gheru – there is no one else.
Autorzy:
Sawicka, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/441234.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
Tematy:
Syria
protesty
Bashar al-Asad
zmiana systemu
Arabska Wiosna
revolution
Arab Spring
Opis:
Praca przedstawia wydarzenia w Syrii, które miały swój początek w marcu 2011 roku i były następstwem Arabskiej Wiosny w Tunezji i Egipcie. Kiedy kolejne rewolucje ogarniały poszczególne kraje arabskie, wydawało się, że dni syryjskiego reżimu są policzone. Jednak, ku zaskoczeniu obserwatorów, gdy fala protestów przechodziła przez Kair, Tunis, Algier czy Trypolis, Damaszek wciąż pozostawał spokojny. Autorka pokazuje, dlaczego reżim syryjski, mimo pozornych podobieństw do swego egipskiego czy tunezyjskiego odpowiednika, wciąż utrzymuje się przy władzy. Wskazuje na istotne składniki w strukturze samego systemu, pozycję Syrii w regionie, jak również na otoczenie międzynarodowe, które sprawiają, że budowane przez 40 lat imperium Asadów ma szansę przetrwać.
The paper presents the events in Syria, which began in March 2011 and was the consequence of the Arab Spring in Tunisia and Egypt. When the next revolution swept over various Arab countries, it seemed that the days of the Syrian regime are numbered. However, to the surprise of observers, the wave of protests passed Cairo, Tunis, Algiers and Tripoli, but Damascus still remained calm. The author shows why the Syrian regime, in spite of the apparent similarities with the Egypt and Tunisia, still remain in power. Points to the important components in the structure of the system itself, the position of Syria in the region, as well as the international environment, which makes that 40 years old empire of Asad has a chance to survive.
Źródło:
Kultura i Polityka; 2012, 11; 71-85
1899-4466
Pojawia się w:
Kultura i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies