Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Cinema" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    From Villain to Superhero: The Image of the North Korean in Contemporary South Korean Cinema
    Autorzy:
    Husarski, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1977461.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    cinema and politics
    hero and villain
    political myth
    South Korean cinema
    ideology
    propaganda
    Opis:
    Confidential Assignment (Kongjo, Kim Sung-hoon), released on January 18, 2017 between DPRK nuclear tests, tells a story of two special agents. One is from North Korea and the other one from South Korea, and they unite to fight against a common enemy. Extraordinarily, the North Korean agent is portrayed as more formidable than his South Korean counterpart who is unable to match him in every field. Also, the North Korean agent is portrayed by a Korean super star, Hyun-Bin. In this paper, I analyze two other similarly themed movies: The Net (Kŭmul, Kim Ki-Duk) and Steel Rain (Kangch’ŏlbi, Yang Wooseok). All of them were released recently and were huge commercial successes in South Korea. The aim of the following paper is to show and analyze the evolution of the image of North Korean characters in South Korean cinema. During the analysis, the question of how the change from villain to super hero was possible is answered. The way in which the movies talk about inter-Korean relations and how they portray both countries is particularly important to understand the current political sentiments in the Peninsula and how it can affect the Moon Jae-in presidency.
    Źródło:
    Polish Political Science Yearbook; 2019, 3 (48); 431-446
    0208-7375
    Pojawia się w:
    Polish Political Science Yearbook
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La diva gentile. Soava Gallone nelle riviste cinematografiche italiane dal 1915 al 1925
    The “Diva gentile”. The Actress Soava Gallone in Italian Cinema Magazines from 1915 to 1925
    Autorzy:
    Simeone, Marialaura
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/446381.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Soava Gallone
    Diva film
    critical reception
    Italian cinema
    Italian film magazines
    Diva-film
    ricezione critica
    cinema italiano
    riviste cinematografiche italiane
    Opis:
    This article illustrates the critical reception of Soava Gallone, born Stanislava Winawer, according to Italian movie magazines between 1915 and 1925. The career of the Polish actress, who settled in Italy in 1911, developed especially during the golden age of the “Diva-Film”, a proper Italian film genre that focuses attention on female roles and on the characters that they play, of Symbolist and Dannunzian derivation. The actress’ approach to her craft was a far cry from the canons of the “divas” of that time, who were characterised by languid gazes and mannered poses. While Lyda Borelli, Francesca Bertini, Pina Menechelli played mainly “femmes fatales”, Soava Gallone preferred more reassuring characters whose seductive implications were often derived from the cruelty of the male characters. In Avatar (Carmine Gallone, 1915), Gallone played a loyal wife; in Senza Colpa! (Carmine Gallone, 1915), she played an innocent woman forced to defend herself from an attempted rape with homicide; in La Chiamavano Cosetta (Eugenio Perego, 1917), she portrayed a woman pushed to false desires for luxury and wrongful wishes, having been ripped from her simple world. Finally, in Il Bacio di Cyrano (1919), Maman Poupée (1919), Amleto e il Suo Clown (1920) and Marcella (1921), she consistently portrayed the same type of character: a gentle woman with angelic features. Even the public image she tried to build for herself was that of a reassuring, smart and cultured woman. The photographs depicting her never showed her in poses as seductive as those of Menechelli or Bertini, and for the majority of the columnists of the Italian press of those years, Soava Gallone was described as “the pale blonde creature”, “the beautiful, simple and spontaneous [one]”, the “gentle and pleasing interpreter”.
    Il mio intervento intende illustrare la ricezione di Soava Gallone, nata Stanislawa Winawer, attraverso le riviste cinematografiche italiane tra gli anni 1915-1925. La carriera dell’attrice polacca, trapiantata in Italia nel 1911, si sviluppa soprattutto durante il periodo d’oro del “Diva-Film”, un vero e proprio genere cinematografico italiano che si concentra sulle interpreti femminili e sui personaggi che queste interpretano, di derivazione simbolista e dannunziana. L’attrice si caratterizza per un atteggiamento ben diverso rispetto ai canoni delle “dive” del tempo, tutte occhi languidi e pose manierate. Lyda Borelli, Francesca Bertini, Pina Menechelli interpretano soprattutto ruoli da femme fatale, Soava Gallone, invece, preferisce personaggi più rassicuranti, i cui risvolti seduttivi sono spesso derivati dalla crudeltà dei personaggi maschili. In Avatar (Carmine Gallone, 1915) è una moglie fedelissima, in Senza colpa! (Carmine Gallone, 1915) una creatura innocente costretta a difendersi da una tentata violenza con l’omicidio, in La chiamavano Cosetta (Eugenio Perego, 1917) viene spinta al lusso e a desideri sbagliati perché strappata dal suo mondo ingenuo. E ancora in Il bacio di Cyrano (1919), Maman Poupèe (1919), Amleto e il suo clown (1920), Marcella (1921), il suo è sempre un personaggio delicato e dai tratti angelici. Anche l’immagine pubblica che cerca di costruirsi è quella di una donna rassicurante, intelligente e colta. Le fotografie che la ritraggono non la mostrano mai nelle pose seduttive di una Menechelli o di una Bertini e per la maggior parte degli articolisti della stampa italiana di quegli anni, Soava Gallone è “la tenue bionda creatura”, “la bellissima, semplice e spontanea”, la “gentile e soave interprete”.
    Źródło:
    Italica Wratislaviensia; 2015, 6; 239-252
    2084-4514
    Pojawia się w:
    Italica Wratislaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Hero’s Wife: The Depiction of Female Holocaust Survivors in Israeli Cinema Prior to the Eichmann Trial and in its Aftermath
    Autorzy:
    Steir-Livny, Liat
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/594432.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Holocaust cinema
    Holocaust survivors
    The Eichmann trial
    Holocaust commemoration
    Opis:
    Israeli culture in the 1940s and 1950s was dominated by ideological considerations. Zionist films, as other aspects of Eretz-Israel and Israeli culture, distinctively propagated Zionist ideas. As a consequence of their sociopolitical focus, these films neglected the complexities of the relationship between Holocaust survivors and the native Jews in Eretz Israel. Instead, Holocaust survivors were reduced to a homogeneous entity that bore distinct negative connotations. Films depicted female Holocaust survivors as mentally unstable, unfit mothers, and often played up negative sexual stereotypes. In these films, the women were “cured” or went through a process of “purification” thanks to the Zionist establishment. Historical research often cites the trial of Adolf Eichmann (1961) as being a turning point in the Israeli public’s perception of the Holocaust, and its representation in Israeli culture. This article will focus on an analysis of the film The Hero’s Wife (Peter Frye, 1963) that was produced in the aftermath of the trial. It will discuss the innovative representations of this unresearched film and will seek to answer the questions of why, and in what way, its narrative comprises a subversive antithesis to the narrative shaped by Zionist fiction films made prior to the Eichmann trial.
    Źródło:
    Polish Political Science Yearbook; 2018, 2 (47); 406-413
    0208-7375
    Pojawia się w:
    Polish Political Science Yearbook
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    History of film education in Poland - an outline
    Autorzy:
    Sokołowski, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2011726.pdf
    Data publikacji:
    2015-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    history of film education
    Polska
    cinema
    media history
    Opis:
    The paper offers a review of Polish discussions on the educational aspects of film. While initially many authors were quite sceptical of film, then viewed primarily as a form of cheap entertainment for the masses, they subsequently started exploring the possibilities for using film in education. The paper discusses the views of early pioneers, such as Matuszewski and Irzykowski, up until more recent developments (such as the New Horizons Association), emphasizing the Polish contribution to the history of film and media education.
    Źródło:
    The New Educational Review; 2015, 41; 65-74
    1732-6729
    Pojawia się w:
    The New Educational Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cyfrowa dystrybucja w kinach lokalnych
    Digital Distribution in Local Cinemas
    Autorzy:
    Grawon, Alicja Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26854350.pdf
    Data publikacji:
    2013-04-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    distribution
    digital cinema network
    content
    alternative
    traditional cinemas
    politics repertoire
    Opis:
    In the last 20 years the digital revolution has brought a number of changes in the methods of dissemination of cultural works, particularly in the distribution of audiovisual works. An integration of electronic devices and content brings new opportunities for the development of cultural activity. An important example illustrating the range of changes in the domain of cultural management is the Malopolska Digital Cinema Network. It was created in part with funds from MROP 2007–2013 and exemplifies the use of technological innovation as an indicator of cultural mobilization. This text is a case study of local digital cinema network and attempts to define the scope of the impact of the use of digital tools in cultural and viewing practices in the cities belonging to MSKC.
    Źródło:
    Kultura i Edukacja; 2013, 2(95); 247-269
    1230-266X
    Pojawia się w:
    Kultura i Edukacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przeszłość, pamięć, wojna: powracające spojrzenia
    Autorzy:
    Zwierzchowski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1967905.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    kino polskie
    II wojna światowa
    lustracja
    pamięć
    historia
    Polish cinema
    World  War II
    lustration
    memory
    history
    Opis:
    W niniejszym tekście porównuję kilka filmów z lat 60. oraz przełomu pierwszej i drugiej dekady XXI wieku: Jak być kochaną (1962) Wojciecha Jerzego Hasa i Joannę (2010) Feliksa Falka, Echa (1964) Stanisława Różewicza i Kreta (2010) Rafaela Lewandowskiego oraz Na melinę (1965) Różewicza i Obławę (2012) Marcina Krzyształowicza. Filmy te równie wiele dzieli, jak łączy. Niemniej jednak podobieństwa wydają się zbyt istotne, by przejść obok nich obojętnie. Nie tyle wojna czy lustracja są ich tematem, ile ludzie postawieni w niecodziennej sytuacji, ich wybory, postawy, dylematy, ale i miłości. W każdym razie w żadnym z nich wojna nie jest powodem do dumy czy chwały, niezależnie od tego, czy kończy się zwycięstwem, czy staje się przyczyną heroicznych zmagań i cierpień. Mimo upływu lat i różnych kontekstów dostrzegam w nich te same problemy, postawy, dyskurs wartości, rozwiązania ideowe i dramaturgiczne, ale też odrębność wobec dominujących wizerunków pamięci, przeszłości i wojny. Dzięki temu mogę zadać pytanie o status relacji między dawnym i nowym polskim kinem, skupić się na sensie pewnych prawidłowości bądź znaczeniu powtórzeń. Wszystkie te filmy łączy nieoczywistość, brak wiary w jednoznaczne odpowiedzi, używając pewnego uogólnienia - przełamanie stereotypów funkcjonujących w polskim myśleniu o przeszłości, pamięci i wojnie. Powrót do tych samych tematów, sposobów ujęcia, wątpliwości, porządku aksjologicznego nie oznacza prostej kontynuacji czy nawiązań, mających podkreślić odwołanie do klasyki polskiego kina. Nowe filmy stanowią raczej dowód na to, że kolejni twórcy poszukują odpowiedzi na uniwersalne pytania. Nie pozwalają kulturze zamknąć się w gotowych schematach.
    In this text I compare several films from the 1960s and the turn of the first and second decade of the 21st century: How to Be Loved (1962) by Wojciech Jerzy Has and Joanna (2010) by Feliks Falk, Echo (1964) by Stanisław Różewicz and “Mole” (2010) by Rafael Lewandowski and To the Speakeasy, (1965) Różewicz and Manhunt (2012) by Marcin Krzyształowicz. These films divide as much as it connects, but the similarities seem quite significant. Their theme is not war or lustration, but people put in an unusual situation, their choices, attitudes, dilemmas, but also love. None of them war is a source of pride or glory. I see in them the same problems, attitudes, discourse of values, ideological and dramaturgical solutions, but also the separateness of the dominant images of memory, past and war. This allows me to ask about the status of the relationship between the old and the new Polish cinema, focus on some constant sense or sense of repetition. All these films combine non-obviousness, lack of faith in unambiguous answers, and break stereotypes in Polish thinking about the past, memory and war. Return to the same topics, ways of recognition, doubt, axiological order does not mean a simple continuation of and references to the classics of Polish cinema. New films are rather evidence that successive filmmakers are looking for answers to universal questions. They do not allow culture to close in ready-made schemes.
    Źródło:
    Kultura i Edukacja; 2019, 3(125); 112-123
    1230-266X
    Pojawia się w:
    Kultura i Edukacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    From an Individual to a Group - Film Stories about Building Interpersonal Relationships in Therapy
    Autorzy:
    Krasoń, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1964290.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    pedagogy of cinema
    fi lm models of therapeutic work
    mediated experience
    Opis:
    This article offers a proposal for using film as supplements for future therapists’ education in respect of the social construction of their relations with patients. A film pedagogy proves indispensable in a pandemic situation, when empirical therapeutic practice becomes impossible. The analysis refers to the concepts of pedagogy of cinema and mediated experience and points to a proposal of an exemplification of their functioning in the form of a selected cinematic picture (“Three Christs”, 2017), based on an actual psychotherapeutical experiment undertaken by Milton Rokeach at the Ypsilanti clinic.
    Źródło:
    The New Educational Review; 2021, 64; 19-28
    1732-6729
    Pojawia się w:
    The New Educational Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Nurturer Verbal Portrayal in Cinema: Narrative Analysis
    Autorzy:
    Berezhna, Marharyta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/23050988.pdf
    Data publikacji:
    2023-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    female character
    psycholinguistic image
    qualitative analysis
    Beauty and the Beast
    The Twilight Saga
    Fifty Shades of Grey trilogy
    Opis:
    The research focuses on psycholinguistic analysis of a female cinematic archetype. The characters’ narratives are predominantly defined by the heroines’ archetype and personality; to a lesser extent by the context of the cinematic story. The study is based on Jung’s idea of the archetype as a repetitive image of the collective unconscious, common for different cultures, languages, and societies. Each archetype performs a certain function in the plot, predetermined by a number of constant motivations, defining the characters’ (verbal) behavior. Post-Jungian researchers have developed various typologies of psychological archetypes. Among the proposed repetitive images, one of the most recognized is the Great Mother / Caregiver / Nurturer, which is distinguished by care, protectiveness, devotion, and sacrifice. Maslow’s hierarchy of human needs serves as the basis for delineation of archetypes. Despite numerous changes in the representation of female characters in mass culture cinema, the Nurturer archetype (term by Schmidt, 2007; Cowden, LaFever, & Viders, 2013) stays essential and frequently exploited. This study focuses on the verbal representation of the Nurturer archetype in three top box office cinematic stories recreating the Beauty and the Beast motif, namely Beauty and the Beast (2017), The Twilight Saga (2008-2012), and Fifty Shades trilogy (2015-2018). The paper focuses respectively on the turns of Belle, Bella Swan, and Anastasia Steele, leading female protagonists representing the Nurturer archetype in the examined franchises. The founding idea of the present paper postulates that the verbal representation of the same archetype bears similar narratives, which mediate the heroines’ needs and motivations. The aim of the research is to establish the set of narratives, characteristic of the Nurturer archetype in contemporary cinematic stories. The Nurturer archetype is an altruistic, parental character, distinguished by protectiveness, compassion, and generosity. The Nurturer needs to care for the loved ones, which defines her narratives about providing food, comfort, safety, protection and reassurance, dependence, stability, love, and affection. The ‘virgin-beast trope’ predetermines the heroine’s narrative of a romantic relationship.
    Źródło:
    Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe; 2023, 8(1); 47-56
    2543-9227
    Pojawia się w:
    Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cinecittà w Rzymie - kompleks filmowy, muzealny i technologiczny
    Autorzy:
    Lisiecka-Muniak, Małgorzata Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1932563.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Rzym
    cinecittà
    kino włoskie
    studio filmowe
    miasteczko filmowe
    Rome
    Cinecittà
    Italian cinema
    film studio
    film town
    Opis:
    The article presents the history and current activities of Cinecittà in Rome, one of the most important film companies in the world, also known as „Hollywood on the Tiber”. The author draws attention to the fact that the research up to date has focused mainly on Italian cinema, while Cinecittà appears as a supplement to the critical analysis of that cinematography. Starting from the history of the production company, what dates back to 30’s of the XX century, the author shows how the Roman film town has changed over the years and what its legal situation is like. The next chapter describes the current activities of Cinecittà, where runs a professional film and television studio, which produces films, series, commercials, music videos, commercial events; a museum (Cinecittà si mostra) and an important and internatrional cultural institution (Istituto Luce) with educational and promotional range. The considerations are complemented with examples of films produced in the company. Summing up, the author suggests that Cinecittà deserves a separate and insightful elaboration, which does not still exist in Polish language.
    Artykuł przedstawia historię i aktualną działalność Cinecittà w Rzymie, jednej z najważniejszych wytwórni filmowych na świecie, zwanej też „Hollywood nad Tybrem”. Autorka zwraca uwagę na fakt, iż dotychczasowe badania skupiają się głównie na kinie włoskim, natomiast Cinecittà pojawia się w nich jako uzupełnienie krytycznej analizy tej kinematografii. Wychodząc od historii powstania wytwórni, która sięga lat trzydziestych ubiegłego wieku, autorka pokazuje w jaki sposób rzymskie miasteczko filmowe zmieniało się na przestrzeni lat i jak wygląda jego sytuacja prawna obecnie. W kolejnym rozdziale opisana jest aktualna działalność Cinecittà, gdzie funkcjonuje profesjonalne studio filmowo-telewizyjne, w którym realizowane są filmy, seriale, reklamy, teledyski i wydarzenia komercyjne, a także muzeum (Cinecittà si mostra) oraz ważna na arenie międzynarodowej instytucja kulturalna (Istituto Luce) o profilu edukacyjnym i promocyjnym. Rozważania uzupełniane są o przykłady filmów wyprodukowanych w rzymskiej wytwórni. W podsumowaniu autorka sugeruje, iż Cinecittà zasługuje na osobne i wnikliwe opracowanie książkowe, którego na polskim gruncie dotychczas nie ma.
    Źródło:
    Kultura i Edukacja; 2021, 1(131); 109-121
    1230-266X
    Pojawia się w:
    Kultura i Edukacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Śmierć w młodym polskim kinie. Strategie i reprezentacje zabijania
    Autorzy:
    Urbańska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1967915.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    śmierć
    zabijanie
    morderstwo
    kino  polskie
    pokolenie
    powstanie  war szawskie
    arthouse
    death
    killing
    murder
    Polish  cinema
    generation
    Warsaw  Uprising
    Opis:
    W ostatnich latach filmowcy średniego pokolenia chętnie pokazywali przemoc poprzez jej ujęcie gatunkowe: czy to w thrillerach (filmach o seryjnych zabójcach), czy filmach kryminalnych. Najmłodsze pokolenie filmowe - urodzone w latach osiemdziesiątych - spogląda na ten motyw z zupełnie innej perspektywy. Młodzi twórcy unikają konwencji gatunkowych, przełamując - estetycznie i fabularnie - dotychczas dominujący w rodzimej kinematografii obraz przemocy i stawiając przed nim nowe zadania. W artykule przyglądam się sposobom obrazowania śmierci w najmłodszym kinie, z zaznaczeniem filmowych i społecznych kontekstów oraz analizą ich funkcji. Przedstawiam reprezentacje zabijania w ramach trzech strategii: heroicznej atrakcyjności, arthouse’owej dosadności i generacyjnej diagnozy. Heroiczną atrakcyjność opisuję na przykładzie dwóch filmów o powstaniu warszawskim - Miasto 44 (2014, J. Komasa) oraz Baczyński (2013, K. Piwowarski) - w których estetyzowana śmierć zostaje pokazana jako najwyższy model poświęcenia dla ojczyzny, a jednocześnie pełni rolę atrakcji. Na antypodach takiego obrazu figuruje strategia kina artystycznego, w której zabójstwo ukazane jest jako bezsensowny akt przemocy. Analizy tego motywu, estetycznie wzorowanego na konwencjach zachodniego kina arthouse’owego, dokonuję na przykładzie Placu zabaw (2016, B.M. Kowalski) i Hardkor disko (2014, K. Skonieczny). Za pośrednictwem trzeciego sposobu pokazywania zabijania - występującego w: Obietnicy (2014, A. Kazejak), Reakcji łańcuchowej (2017, J. Pączek) i Bejbi Blues (2012, K. Rosłaniec) - twórcy próbują rysować obyczajowy i psychologiczny portret danej generacji. W artykule szczegółowo analizuję powyższe strategie ukazywania śmierci i reprezentacje obrazów przemocy w najnowszej kinematografii, aby ukazać je jako odmienne na tle dotychczasowych tradycji kina polskiego.
    In recent years, middle-aged filmmakers have been willing to show violence through its genre-based approach: in thrillers (movies about serial killers) or crime movies. The youngest generation of filmmakers - born in the eighties - looks at this motif from a completely different perspective. Young directors avoid genre conventions by breaking down - both aesthetically and dramatically - the picture of violence that dominates in their national cinematography and by then assigning it new functions. In the article I describe the ways of depicting death in the youngest cinema, focusing on their movies and social contexts and analysing their functions. I present portrayals of killing within three strategies: heroic attractiveness, arthouse explicitness and generational diagnosis. I describe the strategy of heroic attractiveness on the basis of two films about the Warsaw Uprising - Miasto 44 (2014, J. Komasa) and Baczyński (2013, K. Piwowarski) - in which the aesthetic death is shown as the greatest sacrifice for the fatherland/for your country/, and at the same time serves as an attraction. On the opposite end of the spectrum there is a strategy of artistic cinema, in which murder is shown as a senseless act of violence. I analyze this motif, aesthetically modeled on the conventions of western arthouse cinema, based on two examples: Plac zabaw (2016, B.M. Kowalski) and Hardkor disko (2014, K. Skonieczny). By the third strategy of killing - appearing in the Obietnica (2014, A. Kazejak), Reakcja łańcuchowa (2017, J. Pączek) and Bejbi Blues (2012, K. Rosłaniec) - the creators try to draw the moral and psychological portrait of depicted generation. In the article, I analyze the foregoing strategies of depicting death and images of violence in the latest cinematography to show them as different from the current traditions of Polish cinema.
    Źródło:
    Kultura i Edukacja; 2019, 3(125); 97-111
    1230-266X
    Pojawia się w:
    Kultura i Edukacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O skutkach nadmiernej eksploracji stylistyki - „Zerwany kłos”
    Autorzy:
    Szewczyk, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1967886.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    komunikacja  społeczna
    media
    analiza  dyskursu
    film
    KAD
    kino  religijne
    stylistyka filmu
    język filmu
    social  communication
    discourse  analisys
    CDA
    religious cinema
    film style
    film language
    Opis:
    Celem analizy Zerwanego kłosa jest zbadanie jego wartości. Badanie to wyróżnia dwa możliwe sposoby oceny filmu. Pierwszy sposób dotyczy jakości filmu jako wyrazu działania estetycznego. Wiąże się ono z traktowaniem filmu jako sztuki. W tym zakresie decydujące znaczenie mają kwestie formalne i umiejętność wykorzystania przez twórców stylistyki filmowej oraz skonstruowania spójnej opowieści. Drugie sposób wiąże się z gatunkowym przyporządkowaniem tego filmu. W kinie religijnym (hagiografia) najważniejsza może być przekazywana idea, choć jednocześnie można zachować zasady konstrukcji znaczeń w filmie. Ogólną ramą metodologiczną są trzy aspekty dyskursu van Dijka. Na poziomie szczegółowym wykorzystane jest klasyczne podejście do języka i stylistyki filmu, podejście neoformalistów amerykańskich oraz koncepcji stylu zerowego. Wnioski z przeprowadzonej analizy wskazują na niską wartość filmu z punktu widzenia sztuki filmowej i wysoką wartość w zakresie realizacji celów gatunkowych (tu: ideologicznych). Negatywna ocena wynika z nadmiaru wykorzystania przez młodych twórców możliwości technicznych i warsztatowego (zbyt licznego) stosowania formalnych rozwiązań możliwych w ramach stylistyki filmowej. Pozytywne wniosek w zakresie realizacji zakładanego celu wiąże się ze skutecznością dotarcia do zdefiniowanego przez producenta odbiorcy, tak pod względem ich liczby, jak i w zakresie przekazanych idei, zgodnych z ich światopoglądem. Pomimo deklaracji twórców o rzetelnym odtworzeniu rzeczywistości życia błogosławionej Karoliny Kózkówny, konieczność przekazu zaplanowanych koncepcji wprowadziła kreacyjne wątki treściowe, wpływając na realność przedstawianej historii i wprowadzając problemy ze spójną i sprawną rekonstrukcja fabuły. Rozszerzyło to zakres promowanych wartości poza te związane z życiem głównej bohaterki filmu, odnosząc je do współczesnego polskiego dyskursu politycznego i społecznego.
    The aim of the Zerwany kłos analysis is to examine its value. This study distinguishes two possible ways to evaluate the film. The first method concerns the quality of the film as an expression of the aesthetic effect. It involves treating the film as an art. In this respect, formal issues and the ability to use film stylistics and construct a coherent story are decisive. The second way is related to the genre of this movie. In religious cinema (hagiography) the most important thing can be the idea conveyed, although at the same time the principles of constructing meanings in the film can be preserved. The overall methodological framework is three aspects of Van Dijk’s discourse. At the detailed level, the classic approach to language and stylistics of the film is used, the American neoformalist approach and the zero-style concept. The conclusions from the conducted analysis point to the low value of film from the point of view of film art and high value in the implementation of genre objectives (here: ideological). The negative assessment results from the excess of young creators’ use of technical and workshop possibilities (too many) of applying formal solutions possible within the film style. A positive conclusion in the scope of accomplishing the assumed goal is related to the effectiveness of reaching the recipient defined by the producer, both in terms of their number and in terms of the ideas conveyed, consistent with their worldview. Despite the creators’ declarations about a reliable reconstruction of the reality of Blessed Karolina Kózkówna’s life, the necessity of transmitting planned concepts introduced creative content threads, influencing the reality of the presented story and introducing problems with a coherent and efficient reconstruction of the plot. This widened the range of promoted values beyond those related to the life of the main character of the film, referring them to the contemporary Polish political and social discourse.
    Źródło:
    Kultura i Edukacja; 2019, 3(125); 163-182
    1230-266X
    Pojawia się w:
    Kultura i Edukacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy inna kinematografia jest możliwa? Krytyka kapitalizmu w polskim kinie współczesnym
    Autorzy:
    Piepiórka, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1967922.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    polskie  kino  po  1989  roku
    kapitalizm
    praca
    konsumpcjonizm
    transfor macja gospodarcza
    bieda
    marzenia
    polish  cinema  after  1989
    capitalism
    work
    consumerism
    economic  trans formation
    poverty
    dreams
    Opis:
    Jan Sowa przekonuje w swojej książce, że „inna rzeczpospolita jest możliwa”. Punktem wyjścia dla jego analizy społeczno-polityczno-gospodarczej sytuacji, w jakiej znajduje się współczesna Polska, była rocznica 25-lecia transformacji. W tym samym czasie książkę o podobnym tytule - Inny kapitalizm jest możliwy - wydał Andrzej Szahaj, także odwołując się do bilansu ostatniego ćwierćwiecza. Obaj autorzy rozpoczynają swój wywód od krytyki przemian i długo funkcjonującego ślepego zaufania do „niewidzialnej ręki rynku”, przejętego wraz z otwarciem na Zachód. Przyglądając się rodzimemu kinu tworzonemu po 1989 roku, okazuje się, że dominującą narracją wobec przemian ekonomicznych, dokonujących się pod wpływem zmiany ustrojowej, była ta, która wspierała działania wolnorynkowe. Jeżeli krytykowano polską sytuację gospodarczą, to źródeł złej sytuacji upatrywano albo we wciąż istniejących naleciałościach poprzedniego systemu, albo w zbyt wolnych przemianach. Dopiero ostatnie lata przyniosły w polskim kinie filmy, które powoli zmieniają perspektywę, upatrując zagrożenia dla życia społecznego już nie w niedoborze, lecz w nadwyżce liberalnych rozwiązań w gospodarce. Artykuł ma na celu naszkicowanie mentalnej mapy polskiego kina ostatnich lat i sprawdzenie, czy rzeczywiście można w nim dostrzec oznaki postępującej zmiany w ocenie kapitalizmu. Oglądając takie filmy, jak choćby: Pewnego razu w listopadzie, Dzikie róże, #WszystkoGra, Kamper, Król życia czy Między nami dobrze jest, można odnieść wrażenie, że inna kinematografia faktycznie jest możliwa.
    Jan Sowa convinces in his book that “another Rzeczpospolita is possible”. The starting point for his socio-political and economic analysis of the situation in which contemporary Poland is located was the 25th anniversary of transformation. At the same time, a book with a similar title - “Another capitalism is possible” - published Andrzej Szahaj, also referring to the balance sheet of the last quarter of a century. Both authors start their arguments with criticism of changes and long-term blind trust in the “invisible hand of the market”, taken over with the opening to the West. The dominant narrative of Polish cinema after 1989 was positively oriented towards free market changes. If the Polish economic situation was criticized, the sources of the bad situation were seen either in the existing accretions of the previous system or in slow changes. It was only the last years that brought films in Polish cinema, which slowly change the perspective, seeing the threats to social life no longer in deficiency, but in the surplus of liberal solutions in the economy. The paper aims to sketch a mental map of the Polish cinema of recent years and to check whether you can actually see in it signs of a progressive change in the assessment of capitalism. Watching such films as Pewnego razu w listopadzie, Sąsiady, Polskie gówno, Kamper, Król życia or Między nami dobrze jest, you can get the impression that another cinematography is actually possible.
    Źródło:
    Kultura i Edukacja; 2019, 3(125); 50-68
    1230-266X
    Pojawia się w:
    Kultura i Edukacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Grzeczne dziewczęta, posępni młodzieńcy i inni. Trajektorie polskiego filmu o dorastaniu
    Autorzy:
    Kostyra, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1967919.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    film  o  dorastaniu
    film  młodzieżowy
    film  inicjacyjny
    film  polski
    historia filmu
    kino gatunkowe
    filmoznawstwo
    coming  of  age  movie
    teen  movie
    Polish  cinema
    film  history
    genre  film
    film studies
    Opis:
    Artykuł omawia kondycję polskiego filmu o dorastaniu/filmu inicjacyjnego (coming of movie), który w refleksji rodzimego filmoznawstwa był na ogół rozpoznany jako film dla młodzieży lub film dla dzieci i młodzieży. Autorka na licznych przykładach wskazuje, że zaistnienie filmu o dorastaniu jako autonomicznego, pełnoprawnego gatunku w historii filmu polskiego spotykało się z trudnościami. Proces dorastania portretowany był najczęściej albo w postaci adaptacji literatury młodzieżowej, albo wpisany w wielką historię, co w obu przypadkach stanowiło barierę dla przekonującego przedstawienia historii inicjacyjnych. W zakończeniu artykuł omawia mniejszościowy nurt w historii filmu polskiego, w ramach którego reżyserzy, tacy jak Janusz Nasfeter czy Stanisław Jędryka, chętniej niż inni filmowcy oddawali głos dorastającym bohaterom z ich problemami. Odnotowane zostają także nowe drogi polskiego kina inicjacyjnego, którego twórcy odcinają się od tradycji i proponują, by na proces dorastania spojrzeć jako na zjawisko interesujące samo w sobie, które nie musi być dłużej podporządkowywane „poważnym” tematom ze świata dorosłych.
    The article discusses the condition of Polish coming of age movie, which was regarded by Polish film studies as a “movie for teenagers” or “movie for children and teenagers”. Drawing on many movie examples, the author shows that origination of coming of age movie as autonomous, full-fledged genre in the history of Polish film, was restrained from the very start. Adolescence process was mainly represented either in the form of adaption of young adult novels, or as a part of grand history. In both cases it was limiting for treating coming of age process as separate topic in the cinema. In the conclusion article discusses minor stream in Polish film history, in which directors like Janusz Nasfeter or Stanisław Jedryka, more often that other film-makers tried to give own voice to teenagers and their concerns. The text also acknowledges new ways in Polish coming of age movies. Its authors try to cut off tradition and propose to regard adolescence process as phenomenon interesting in itself, which do not have to be subordinated to “serious” topic from adult world.
    Źródło:
    Kultura i Edukacja; 2019, 3(125); 69-85
    1230-266X
    Pojawia się w:
    Kultura i Edukacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    North Korea and Poland: A Cultural Approach to Bilateral Presence
    Северная Корея и Польша: культурный подход к двустороннему присутствию
    Autorzy:
    Levi, Nicolas
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2121754.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    International Festival of Cinema in Pyongyang
    Jo Song Mu
    Mansudae Art Studio
    North Korea-Poland cultural relations
    Polish embassy in North Korea
    Чо Сон Му
    Пхеньянский международный кинофестиваль
    Посольство Польши в Северной Корее
    Художественная студия Мансудэ
    Opis:
    This descriptive article focuses on the cultural relations between Poland and North Korea in 1948–2020. In 1948–1980, bilateral relations were very close due to belonging to the same ideological movement, but economic matters dominated. Subsequent cultural relations became the main area of cooperation. The article focuses on two issues: The spread of North Korean culture in Poland and the place of Polish culture in North Korea. The article presents historical and cultural facts concerning cultural cooperation between the two countries.
    Эта статья посвящена культурным отношениям между Польшей и Северной Кореей в 1948–2020 годах. В период с 1948 по 1980 двусторонние отношения были очень близкими из-за принадлежности к одному идеологическому движению, но преобладали экономические вопросы. Cледующие культурные связи стали основным направлением сотрудничества стран. В статье рассматриваются два вопроса: распространение северокорейской культуры в Польше и место польской культуры в Северной Корее. Цель статьи – представить исторические и культурные факты, касающиеся культурного сотрудничества между этими двумя странами.
    Źródło:
    Studia Orientalne; 2022, 1(21); 41-56
    2299-1999
    Pojawia się w:
    Studia Orientalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dalla sintassi alla pragmatica nel linguaggio filmico di generazioni diverse: “Il Gattopardo” e “Perfetti sconosciuti” messi a confronto
    From Syntax to Pragmalinguistics: Comparing the Language of Film across Generations in “The Leopard” and “Perfect Strangers”
    Autorzy:
    Klímová, Eva
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/34655838.pdf
    Data publikacji:
    2023-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    The Leopard
    Visconti
    Perfect Strangers
    Genovese
    language of film
    context
    differences
    pragmalinguistics
    Il Gattopardo
    Luchino Visconti
    Perfetti Sconosciuto
    Paolo Genovese
    linguaggio
    del cinema
    pragmalinguistica
    Opis:
    The paper analyses the language of two Italian films set in different historical and social contexts. The Leopard (Il Gattopardo) by Luchino Visconti is set in Sicily in 1860, on the background of contemporary political events, with a language corresponding both with the historical period and the social setting. In the film Perfect Strangers (Perfetti sconosciuti) by Paolo Genovese, old friends meet at a dinner table. With their informal talk, the characters’ language strives to be as close as possible to everyday language. The aim of the article is to demonstrate the differences between the language of the first film and the “natural” language of everyday life of the second one. Through comparative analysis, the article demonstrates how the differences in the historical social contexts determine the language of both films. Within the framework of pragmalinguistics, some aspects of the modality and of the information structure of the sentence are taken into consideration.
    Questo articolo si concentra sull’analisi del linguaggio filmico di due film italiani appartenenti a contesti storici e sociali diversi: Il Gattopardo di Luchino Visconti, film che racconta la Sicilia del 1860, sullo sfondo degli eventi politici dell’epoca, con un linguaggio corrispondente sia al periodo storico che all’ambiente, e il film Perfetti sconosciuti di Paolo Genovese, che racconta di un incontro informale tra alcuni amici, in cui gli autori si sforzano di avvicinare il più possibile il linguaggio alla lingua quotidiana. L’obiettivo del lavoro è dimostrare quali siano le differenze tra il parlato filmico e il parlato naturale; nel processo di analisi comparativa si mirerà a dimostrare che così come il contesto storico e sociale dei due film è diverso, allo stesso modo è diverso e diversificato il linguaggio. Nel quadro teorico della pragmalinguistica vanno considerati i fattori della situazione comunicativa e alcuni aspetti della modalità e della struttura informativa dell’enunciato.
    Źródło:
    Italica Wratislaviensia; 2023, 14.2; 137-151
    2084-4514
    Pojawia się w:
    Italica Wratislaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies