Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "the procedure" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-12 z 12
Tytuł:
Dilemmas of the amendment to the Code of Civil Procedurę of 4 July 2019 as seen in the case of Article 1861 of the Code of Civil Procedure - selected issues
Autorzy:
Osowy, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1595852.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
the Code of Civil Procedure
acts of legal procedure
procedural writ
action
return
complaint
Opis:
The subject of this paper involves issues related to the statics of the lawsuit. Herein, defective legislative technique applied in the contents of Article 1861 of the Code of Civil Procedure is indicated. The use of indefinite phrases lacking an explicit designation of terminology is pointed out: “the writ (...), the contents of which do not imply the request to recognise a civil-case litigation” or “exceptional circumstances justifying initiation of proceedings”. It is stated within that allowing the possibility of returning by the president the writ filed as an action stipulated in Article 1861 of the Code of Civil Procedure should be de facto and de iure considered as a potential possibility of depriving the party of any path to assert claims and thus, limits their constitutional right to court. It is also underlined herein that such a situation can lead to too far-reaching and undesirable discrepancies in court practice in the scope of application thereof, since particular judges and judging panels (in recognition of e.g. a complaint) can interpret this norm differently. This may lead to situations where civil proceedings become an unforeseeable and disordered activity, as well as to situations where the loss of a guarantee to a fair trial is of significance for the participants thereof.
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2020, 29, 1; 127-145
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glosa aprobująca do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 kwietnia 2018 roku, II FSK 2304/17
An approving gloss on the judgement of the Supreme Administrative Court issued on 4th April 2018, II FSK 2304/17
Autorzy:
Olejnik, Oskar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2032667.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
clarification of the provisions of tax law
claim for overpaid tax
taxpayer
party of the tax procedure
wykładnia prawa podatkowego
żądanie stwierdzenia nadpłaty podatku
podatnik
strona postępowania podatkowego
Opis:
W glosowanym orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny rozważał kwestię istnienia uprawnienia podmiotu niebędącego podatnikiem do żądania stwierdzenia nadpłaty podatku. Kluczowe znaczenie, co zostało podkreślone w uzasadnieniu, miało pojęcie „podatnik”. Ma ono swoją definicję legalną w Ordynacji podatkowej, jest jednak jednym z tzw. pustych terminów, wymagających doprecyzowania w ramach ustaw podatkowych. Zagadnienie relacji ogólnego i szczegółowego prawa podatkowego jest zaś istotne zarówno dla praktyki obrotu, jak i nauki prawa podatkowego. W trakcie analizy orzeczenia NSA posłużono się metodą dogmatycznoprawną. Glosa ma charakter aprobujący – NSA odmówił przyznania uprawnień do żądania stwierdzenia nadpłaty podatku podmiotowi niebędącemu podatnikiem oraz właściwie dokonał wykładni pojęcia „strony” (art. 133 o.p.) oraz „podatnika” (art. 7 o.p.). Definicja legalna „podatnika” zawarta w Ordynacji podatkowej ma charakter definicji kaskadowej, która sama w sobie jest pusta, nie spełnia zatem przewidzianej dla niej funkcji ograniczenia obszaru nieostrości.
In the glossed judgement the Supreme Administrative Court considered whether a person who was not a taxpayer had legal right to make a claim for overpaid tax. The crucial problem, which was underlined in the opinion of the court, was the meaning of the term taxpayer. Although this term has its legal definition in the Tax Ordinance, it is an example of an empty term which needs to be precised by the specific provisions of tax legislation. The issue of relation between general and specific provisions of tax legislation is important to both the practice and the study of tax law. To analyse the judgement, a dogmatic method was used. The gloss is approving SAC judgement − the court refused to grant legal right to make a claim for overpaid tax to a person who was not a taxpayer and correctly clarified terms party and taxpayer. Definition of the latter term has the form of a cascade − it is void unless co-defined by the specific provisions, and therefore it does not execute its function to confine the area of indistinctness.
Źródło:
Studia Administracyjne; 2021, 14, 2; 77-86
2080-5209
2353-284X
Pojawia się w:
Studia Administracyjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowelizacje regulaminu Sejmu w czasie pandemii w 2020 roku. Zapewnienie efektywności działania izby czy próba ograniczenia praw opozycji?
Amendments to the rules of procedure of the Sejm during the 2020 pandemic. Ensuring effectiveness of the functioning of the chamber or an attempt to limit the rights of the opposition?
Autorzy:
Uziębło, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2026979.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
remote Sejm session
rules of procedure of the Sejm
opposition’s rights
zdalne posiedzenie Sejmu
regulamin Sejmu
prawa opozycji
Opis:
Wprowadzenie stanu zagrożenia epidemicznego, a potem stanu epidemii, doprowadziło do przyjęcia zmian w regulaminie Sejmu, które dopuściły możliwość odbywania posiedzeń Sejmu z wykorzystaniem środków komunikacji na odległość. W praktyce posiedzenia takie przybierają postać hybrydową, w której część posłów pracuje na sali obrad, a część w trybie zdalnym. Była to odpowiedź na konieczność zapewnienia społecznego dystansu, który miał zmniejszyć ryzyko infekcji, a jednocześnie pozwolić na wykonywanie przez Sejm swoich funkcji. Celem niniejszego artykułu jest analiza, czy zakres zmian dokonanych w regulaminie Sejmu wpłynął na możliwość wykonywania przez posłów swoich praw w sposób efektywny. Przede wszystkim dotyczy to możliwości skutecznej realizacji praw przez opozycyjnych członków izby. Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że mimo ogólnie pozytywnej oceny wprowadzonych zmian pojawiają się jednak rozwiązania zasługujące na jednoznacznie krytyczną ocenę. Dotyczy to przede wszystkim zbyt daleko idących dyskrecjonalnych uprawnień marszałka Sejmu dotyczących rozstrzygania o zwołaniu posiedzenia w trybie zdalnym, jak i drastycznego ograniczenia czasu wystąpień posłów podczas debaty parlamentarnej. W tym ostatnim przypadku prowadzi to do braku możliwości przeprowadzenia wyczerpującej i rzetelnej debaty w sprawie rozpatrywanej przez izbę.
The introduction of the state of epidemic threat and then the state of epidemic led to the adoption of amendments to the rules of procedure of the Sejm. These amendments made it possible to hold sessions of the Sejm by means of remote communication. In practice, such meetings take a hybrid form, in which some MPs work in the debating chamber, and some remotely. It was a response to the need to ensure social distancing, which was intended to reduce the risk of coronavirus infection, and at the same time to allow the Sejm to perform its functions. The purpose of this article is to analyse whether the scope of amendments to the rules of procedure of the Sejm influenced the deputies’ ability to effectively exercise their rights. First of all, it concerns the possibility of effective execution of rights by members of the opposition. The above analysis leads to the conclusion that despite the general approval of the amendments introduced, there are solutions that deserve unequivocal criticism. This applies primarily to two modifications. The first one is the too far-reaching discretionary power of the Marshal of the Sejm regarding decisions to convene a sitting remotely. The second issue is an extremely drastic limitation of deputies’ floor time during a parliamentary debate. The latter makes it impossible to hold a comprehensive and fair debate.
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2021, 34; 131-148
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obstrukcja parlamentarna – wybrane zagadnienia prawne i polityczne na historycznym tle
The history and current times of parliamentary obstruction
Autorzy:
Bartoszewicz, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339076.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Parliament
obstruction in accordance with the regulations
obstruction contrary to the rules of procedure
reasons for parliamentary obstructionism
parlament
obstrukcja właściwa
obstrukcja niewłaściwa
przyczyny obstrukcji parlamentarnej
Opis:
W parlamentach, w których ścierają się różne polityczne racje, z reguły nie sposób wykluczyć działań prowadzonych w celu opóźnienia lub uniemożliwienia podjęcia decyzji w postępowaniu ustawodawczym, niekiedy w innych głosowaniach związanych choćby z funkcją kreacyjną. Celem artykułu było zbadanie zarówno zgodnych z regulaminami parlamentarnymi form blokowania czy opóźniania prac, jak i takich, które naruszają wewnątrzparlamentarne regulacje. W niniejszym artykule przeprowadzono analizę formalno-dogmatyczną, wzbogaconą o analizę przypadków, posiłkowo wykorzystano także metodę porównawczą i historyczną. W opracowaniu nawiązano do praktyki parlamentarnej wybranych państw z uwzględnieniem kontekstu historycznego oraz scharakteryzowano najczęściej stosowane formy obstrukcji parlamentarnej ze szczególnym uwzględnieniem polskiego Sejmu. Reakcją na skłonność opozycji do obstrukcji są zmiany w regulaminach parlamentarnych, które mają uczynić ją mniej prawdopodobną. Nie można jednak całkowicie wykluczyć omawianych praktyk bez narażenia na szwank mandatu wolnego przedstawiciela, uniwersalnego charakteru reprezentacji i związanej z tym niezależności.
In parliaments where various political rationales clash, it is generally impossible to rule out actions carried out in order to delay or prevent a decision from being taken in legislative proceedings, sometimes in other votes related to, for example, the creative function. Most of such actions are based on statutory possibilities or at least do not violate intra-parliamentary regulations. This study refers to the parliamentary practice of selected countries taking into account the historical context and characterises the most frequently used forms of parliamentary obstruction, with particular emphasis on the Polish Sejm. As a reaction to the opposition’s propensity for obstruction, changes in parliamentary regulations are made to make it less likely. However, the practices in question cannot be completely ruled out without undermining the free representational mandate and the related independence and universal nature of representation.
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2022, 38; 27-40
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kontrola osobista pracowników – wczorajsze orzeczenie w dzisiejszej rzeczywistości (uwagi w świetle wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 kwietnia 1972 roku)
Control of Personal Staff – Yesterday’s Verdict in Today’s Reality (Comments in the Light of the Judgment of the Supreme Court of 13.04.1972)
Autorzy:
Smolski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596607.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
the trade unions
the judgment of the Supreme Court
in consultation
the rules of procedure
the control procedures
personal checks
the scope of personal control
admissibility of personal control
personal goods
związki zawodowe
wyrok Sądu Najwyższego
regulamin pracy
procedury kontrolne
kontrola osobista
zakres kontroli osobistej
dopuszczalność kontroli osobistej
dobra osobiste
Opis:
W artykule autor poddaje analizie wyrok Sądu Najwyższego z 13 kwietnia 1972 r., który także współcześnie stanowić może źródło wskazówek przeprowadzania kontroli osobistej pracowników. Jako warunek legalności jej przeprowadzania Sąd Najwyższy wskazał m.in., że jej wykonywanie powinno następować w porozumieniu z przedstawicielstwem załogi. Autor zwraca uwagę na pojawiające się współcześnie poglądy interpretujące użyte w ww. orzeczeniu sformułowanie „w porozumieniu” jako proces wyłącznie konsultacyjny. Ponadto w świetle ww. orzeczenia rozważa się możliwość przeprowadzania kontroli osobistej pracownika wobec braku uregulowania tego zagadnienia w ustawie. Analizując zwrot „w porozumieniu” autor zwraca uwagę na konieczność przeprowadzenia analizy stanu prawnego, na którym Sąd Najwyższy oparł się wydając wówczas orzeczenie. Zauważa, że Sąd Najwyższy wskazał regulamin pracy jako odpowiednią dla tej tematyki procedurę wewnątrzzakładową. Podkreśla, że inny tryb jego uchwalania obowiązywał w chwili wydawania ww. orzeczenia, a inny obowiązuje współcześnie, co jest istotne dla zrozumienia różnic znaczeniowych pojęcia „w porozumieniu”. Analizuje także stan prawny obowiązujący w chwili wydania omawianego wyroku, przytacza uwagi doktryny prawa pracy z tego okresu, wyjaśnia ówczesne znaczenie pojęcia „w porozumieniu”, wskazuje tryb zawierania regulaminu pracy oraz podmioty w tym procesie uczestniczące. Ponadto autor wskazuje, iż pomimo braku uregulowań ustawowych kontrola pracowników jest pod pewnymi warunkami, wypływającymi z analizowanego wyroku, dopuszczalna (m.in. obowiązek poinformowania pracowników o dopuszczonych u pracodawcy formach kontroli). Innym niezbędnym warunkiem jej przeprowadzenia jest konieczność zachowania umiaru i poszanowania godności osób poddawanych czynnościom kontrolnym. W konkluzji dochodzi się do wniosku, że umiejscawiając kontrolę pracowników w regulaminie pracy użyte przez Sąd Najwyższy sformułowanie „w porozumieniu” nie mogło być rozumiane w charakterze konsultacji, gdyż faktycznie miało charakter stanowczy, a głos wiążący należał do szeroko rozumianego przedstawicielstwa pracowniczego. Współcześnie użycie terminu „w porozumieniu” rozumieć można jako konsultacje przy założeniu, że procedura kontroli pracowników umieszczona zostanie właśnie w regulaminie pracy, a w zakładzie pracy istnieją związki zawodowe, z którymi uzgadniany jest regulamin. Zasadnym jest przy tym opracowanie naczelnych zasad dokonywania kontroli pracowników tak, aby pracownik miał zapewnione co najmniej minimalne standardy ochrony prawnej oraz by nie dochodziło na tym tle do nadużyć. Autor podziela postulatu przyszłego enumeratywnego wyliczenia przez ustawodawcę przypadków dopuszczających możliwość przeprowadzania kontroli. W jego ocenie nacisk powinien zostać dodatkowo położony na rozwój świadomości (m.in. prawnej) w relacjach pracownik–pracodawca, gdzie obie strony znają swoje uprawnienia i obowiązki, w tym zakres odpowiedzialności prawnej (np. karnej lub cywilnej) za ich przekroczenie.   
In this article the author examines the judgment of the Supreme Court of 13.04.1972, which also today is a source of guidance personal inspection staff. As a condition of the legality of its conduct, the Supreme Court pointed out, inter alia, that the execution should take place in consultation with the representative of the crew. The author pays attention to emerging contemporary views of interpreting used in the above. judgment the phrase “in consultation” as a process of consultation only. Furthermore, in the light of the above-mentioned author. judgment considering the possibility of carrying out the employee’s personal control in the absence of regulation of this issue in the Act. Analyzing the phrase “in consultation” the author draws attention to the need to analyze the legal status which the Supreme Court relied on issuing the ruling. It notes that the Supreme Court pointed out the rules of procedure as appropriate for the subject matter in-house procedure. Emphasizes that another mode of its adoption in force at the time of issuance of the above judgments, and other contemporary spaces, which is important for understanding the differences in meaning of the concept “in concert”. The author analyzes the state of the law at the time of the judgment in question, cited the comments of the doctrine of labor law in this period, the then explains the meaning of “in concert”, indicates the mode of the conclusion of the working rules and entities involved in this process. The author also points out that despite the absence of statutory regulations control employees under certain conditions, drawn from the analyzed sentence allowable (including the obligation to inform employees about acceptable forms of employer control). Another necessary condition to carry it out is the need to exercise restraint and respect for the dignity of persons undergoing operations control. The author concludes that by placing the control of employees working in the rules of used by the Supreme Court of the phrase “in consultation” could not be understood in the purely consultation, as indeed was the nature of a firm and binding voice belonged to the wider workers’ representation. Emphasizes that the contemporary use of the term “in agreement” can be understood as consultation with the assumption that the procedure checks will be placed precisely in the rules of work and in the workplace, there are trade unions which is agreed rules. Stresses that it is appropriate to develop guiding principles of inspection staff, so that the worker had secured at least minimum standards of legal protection, so that there is no background to this abuse. The author does share the postulate of the exhaustive calculation by the legislature cases, allowing the possibility of inspection. In his opinion the emphasis should be placed on the development of consciousness (including legal) relations employee - employer, in which both parties are aware of their entitlements and obligations, including the extent of the liability (eg. from criminal or civil liability) for exceeding.  Translated by Brygida Kulesza
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2015, 9, 1; 75-94
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasada prawdy w polskim procesie karnym – uwagi na tle zmian k.p.k
The principle of material truth in Polish criminal procedure – remarks on the amendments to PCCP
Autorzy:
Michalski, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596767.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
the amendment of the Polish Code of Criminal Procedure
the initiative in the matter of evidence
the principle of formal truth
the principle of material truth
criminal procedural law
nowelizacja Kodeksu postępowania karnego
inicjatywa dowodowa
zasada prawdy formalnej
zasada prawdy materialnej
prawo karne procesowe
Opis:
Nowelizacja Kodeksu postępowania karnego, która weszła w życia 1 lipca 2015 r., zmieniała model polskiego procesu karnego, otwierając go na większą kontradyktoryjność. Jednym z problemów, na który wskazywano odnośnie do przeprowadzonej reformy, była realizacja zasady prawdy na gruncie znowelizowanej ustawy. Część doktryny stała na stanowisku, że zasada prawdy materialnej uległa znacznej marginalizacji, a nawet przybrała charakter zasady prawdy formalnej1. Powyższa zmiana miała wynikać przede wszystkim z ograniczenia możliwości dowodowych sądu, który jako bezstronny arbiter miał pozostawiać przeprowadzanie dowodów wyłącznie stronom procesu. Tymczasem ustawodawca odnosząc się do tych wypowiedzi, przygotował kolejną nowelizację Kodeksu postępowania karnego, która miała przywrócić większość zmienionych przepisów. Ustawa weszła w życie 15 kwietnia 2016 r.
The amendment to the Polish Code of Criminal Procedure (PCCP), which became effective as of 1 July 2015, had changed the model of the Polish criminal trial by opening it up to be more adversarial. One of the problems, which was disputed in reference to the reform was whether the principle of material (objective) truth could be still established on the basis of the amended Act. According to some Polish jurists the principle of material truth had been significantly marginalized and become in fact the principle of formal truth. In their opinion this was a result of reducing the possibility of taking initiative in the filed of evidence by the judge, who as an impartial arbitrator should allow only parties to provide evidence. Meanwhile, the legislator had prepared another amendment to the PCCP, which was to restore most of the revised rules. The new law entered into force on 15 April 2016.
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2016, 15, 3; 87-100
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Protection of the seal of confession in the law of civil procedure and criminal proceedings
Autorzy:
Flaga-Gieruszyńska, Kinga
Tarnowska-Sobecka, Magda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596024.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
protection of the seal of confession
clergy
law of civil procedure
law of criminal proceedings
Opis:
This paper focuses on the issue of the different constructions of the law of civil procedure and criminal proceedings in reference to protection of the seal of confession. The analysis includes a review of the basic constitutional condition of the guarantee of the freedom of conscience and religion, as well as the detailed problems concerning the procedural status of clergy of various churches and religious associations within which there is individual confession. Furthermore, the authors also discuss the significant issue of the procedural status of other persons who have consciously or accidentally obtained information relayed to a member of the clergy during confession and the need to regulate their rights and obligations as witnesses in civil and criminal cases.
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2019, 28, 4; 63-88
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Judgment of the Court of Justice of the European Union of 19 November 2019 – selected comments
Autorzy:
Baczyńska, Bogna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596026.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
preliminary procedure
Court of Justice
principle of unity
Supreme Court
National Council of the Judiciary
Opis:
The changes introduced into the judiciary system within the last few years have actually led to the infringement of the principle of a tripartite division of power – Poland is inclining towards authoritarianism. The Constitutional Tribunal affected by formal changes and (partially) filled with persons who cannot guarantee independence – has ceased to perform their constitutional functions and ensure the constitutionality of laws long time ago. The “reforms” have already had impact on the judiciary authority, i.e. the courts. The above-described situation alerted the international opinion, thus, apart from the individual countries, many international organisations have also voiced their concerns. From among of the aforesaid organisations, the European Union (EU) is responsible for the key task. The changes in the structure of the Supreme Court and National Council of the Judiciary have become the subject of the preliminary procedure addressed to the Court of Justice of the European Union. In response thereto, the European Court of Justice located in Luxembourg stated that the cases concerning judges may not be tried by the court which is not independent or unbiased. The preliminary procedure is based on conciliation, which guarantees uniform application of Community law in all Member States. Therefore, it is always the national court that is responsible for the final resolution of the case. In the analysed case, it is the Supreme Court.
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2019, 28, 4; 23-43
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedzialność odszkodowawcza Skarbu Państwa na podstawie rozdziału 58 kodeksu postępowania karnego – głos w dyskusji
Liability for Damages of the State Treasury Under the Regulations of the Polish Code of Criminal Procedure – Opinion in the Discussion
Autorzy:
Kraszewska, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596083.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
liability for damages of the State Treasury
compensation
criminal procedure
odpowiedzialność Skarbu Państwa
odszkodowanie
postępowanie karne
Opis:
Artykuł traktuje o odpowiedzialności odszkodowawczej Skarbu Państwa na podstawie rozdziału 58 kodeksu postępowania karnego. Celem artykułu jest zabranie głosu w dyskusji nad jego problematyką i przedstawienie wybranych refleksji, dotyczących podstawowych zagadnień związanych z tym postępowaniem, dobranych przez wzgląd na ich znaczenie dla tej procedury.
This article analyses liability for damages of the State Treasury under regulations of the Code of Criminal Procedure. The Author presents and takes part in the discussion about selected reflections and opinions, primarily focused on the main issues of the compensations proceedings.
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2018, 23, 3; 113-128
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Porozumienia procesowe – alternatywa czy dominanta w postępowaniu karnym?
Consensual finalization – alternative or dominant in criminal proceedings
Autorzy:
Kowalewska-Łukuć,, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596433.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
consensual finalization of criminal proceedings
conviction without a trial
voluntary submission to criminal responsibility
amendment of the Code of Criminal Procedure
konsensualizm
skazanie bez rozprawy
dobrowolne poddanie się karze
nowelizacja kodeksu postępowania karnego
Opis:
Niniejszy artykuł przedstawia rozwój porozumień procesowych w polskim postępowaniu karnym. Ukazuje kolejne liczne nowelizacje przepisów regulujących instytucje skazania bez rozprawy i dobrowolnego poddania się karze. Artykuł stanowi też próbę oceny obecnego znaczenia porozumień procesowych w polskim wymiarze sprawiedliwości. W artykule zaakcentowane więc zostały zalety konsensualizmu, ale naświetlono w nim także możliwe koszty i zagrożenia z nim związane.
This paper examines the evolution of different forms of consensual finalization of polish criminal proceedings. It shows numerous amendments of regulations in conviction without a trial and voluntary submission to criminal responsibility. The paper also attempts to access the current importance of consensual finalization of criminal proceedings for polish justice. Therefore the paper stresses the advantages of conviction without a trial and voluntary submission to criminal responsibility, but also highlight sits possible costs and threats.
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2016, 16, 4; 81-92
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Środki przeciwdziałające przewlekłości postępowania arbitrażowego
Measures to counteract delay in the arbitration proceedings
Autorzy:
Janik, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596084.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
arbitration
delay in the arbitration proceedings
initiating the arbitration proceedings
schedule/plan of procedure
limitation of evidences in the arbitration
arbitraż
przewlekłość postępowania arbitrażowego
wszczęcie postępowania arbitrażowego
harmonogram postępowania
prekluzja dowodowa w arbitrażu
Opis:
Sprawność postępowania jest podstawową zachętą do wyboru arbitrażowej drogi rozstrzygania sporów. Doświadczenia praktyczne wskazują jednak, że jest to raczej postulat niż stan. To z kolei aktualizuje potrzebę identyfikacji przyczyn przewlekłości postępowania jak również rozważenia środków temu przeciwdziałających. Pojawiają się one już na etapie wszczęcia postępowania oraz kompletowania składu orzekającego wykazujących specyfikę nieobecną w jurysdykcji sądów powszechnych. Komplikacje związane z wszczęciem postępowania arbitrażowego mogą sprawić, że podstawowy skutek przerywający bieg przedawnienia staje się problematyczny. Może to udaremnić sens postępowania. Najistotniejsze ryzyko przewlekłości towarzyszy postępowaniu dowodowemu. Jest to pole dla szczególnej inicjatywy i konsekwencji składu orzekającego – aż do pominięcia spóźnionych wniosków dowodowych stron – w celu realizacji przyjętych ram czasowych postępowania. Poza tymi ramami znajduje się z natury rzeczy perspektywa sądowej kontroli wyroku arbitrażowego w następstwie skargi o jego uchylenie. Perspektywa ta nie może być modyfikowana umownie. Potencjał przewlekłości związanej z postępowaniem kontrolnym może być zredukowany jedynie poprzez wysoki standard samego wyroku arbitrażowego i właściwej procedury poprzedzającej jego wydanie.
The efficiency of the proceedings constitutes basic incentive for the choice of the arbitration way of disputes settlement. The practical experience indicates that it is rather a postulate than a reality. This again requires the identification of reasons of delay in the proceedings and the consideration of the counteractive measures. The reasons occur already in the stage of the proceedings initiating and of the completion of the arbitration panel – both showing specifics not present in the jurisdiction of state courts. The difficulties relating to initiating of the proceedings may involve problems of breaking the prescription period and therefore impair the sense of the proceedings. The most substantial risks of delay occur in the hearing of evidence. It is the area for special initiative and determination of the arbitrators – up to rejection of the delayed evidence applications of the parties – in order to keep the time framework of the proceedings. Obviously beyond that framework there is the perspective of judicial control of the arbitration award executed upon a claim for setting aside thereof. That perspective cannot be modified contractually. The related risk of delay may be reduced only through a high standard of the arbitration award itself as well as the fair procedure of the trial.
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2018, 23, 3; 97-112
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dozwolony zakres interpretacji prawa – rozważania na kanwie charakteru postępowania w sprawach o odmowę dokonania czynności notarialnej – glosa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 stycznia 2015 roku (SK 34/12)
Permitted scope of interpretation of the law – a discussion in the context of the nature of proceedings in cases of refusal to perform a notarial act – a commentary to the Judgment of the Constitutional Tribunal of 13 January 2015 (SK 34/12)
Autorzy:
Lewandowska-Mroczkowska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2027234.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
law on notaries
civil procedure
instance
complaint against a refusal to perform a notarial act
concept of matters “not from the beginning”
theory of law
rational legislator concept
juridical precedent
Prawo o notariacie
postępowanie cywilne
instancyjność
zażalenie na odmowę dokonania czynności notarialnej
koncepcja spraw „nie od początku”
teoria prawa
koncepcja racjonalnego prawodawcy
precedens sądowy
precedens jurydyczny
Opis:
Celem niniejszej glosy jest przedstawienie problematyki dozwolonego zakresu interpretacji prawa przez sądy w polskim porządku prawnym i jego wpływu na praktykę orzeczniczą, dla której punktem wyjścia jest omawiany wyrok Trybunału Konstytucyjnego. Komentowane orzeczenie dotyczy istotnego, z punktu widzenia praktyki stosowania przepisów Kodeksu postępowania cywilnego2 oraz Prawa o notariacie3, charakteru prawnego dokonania przez notariusza odmowy dokonania czynności notarialnej. Zgodnie z art. 83 § 1 Prawa o notariacie notariusz może odmówić dokonania czynności notarialnej, na którą to odmowę przysługuje zażalenie. Wobec tego pojawia się pytanie, czy decyzja notariusza o odmowie dokonania czynności notarialnej zastępuje orzeczenie sądu pierwszej instancji. W niniejszej pracy zastosowano metodę analizy aktów prawnych oraz orzecznictwa i literatury odnoszących się do tego zagadnienia. Trybunał Konstytucyjny w komentowanym orzeczeniu przychylił się do stanowiska, że orzeczenie sądu okręgowego wydane na skutek zażalenia na odmowę dokonania czynności notarialnej nie jest zaskarżalne. W konsekwencji uznał notariusza za quasi-sąd, a dokonaną przez niego odmowę jako quasi-orzeczenie. Przeprowadzone badania pozwalają na sformułowanie tezy, że rozumowanie Trybunału Konstytucyjnego, choć w wielu miejscach trafne, opiera się na orzecznictwie sądów, w tym Sądu Najwyższego, które stoi w sprzeczności z teorią racjonalnego prawodawcy. Autorka w glosie podejmuje kwestię precedensu jurydycznego oraz jego oddziaływania na obowiązującą w polskim porządku prawnym koncepcję racjonalnego prawodawcy, a także dopuszczalnych granic interpretacji przepisów przez sądy.
The aim of this commentary is to present the issue of the permitted scope of interpretation of the law by Polish courts under the Polish legal system and its impact on the practice in judicial decisions. The starting point is the discussed judgement of the Constitutional Tribunal. This judgment addresses the legal nature of a notary’s refusal to perform a notarial act, which is significant from the practical point of view. Pursuant to Article 83(1) of the Law on Notaries, a notary may refuse to perform a notarial act and such a refusal may be complained against. Therefore, a question on the nature of the complaint against a refusal to perform a notarial act arises. The research method used in this article consists in the analysis of legislative acts, judicial decisions and relevant literature. In its judgement, the Constitutional Tribunal agrees with the position that a decision of a regional court issued as a response to a complaint against is refusal in question is non-appealable. In consequence, the Constitutional Tribunal recognized the notary’s decision as a quasi-judgment of the first instance court. The research conducted allows the formulation of a thesis that the Tribunal’s standpoint, although accurate in many places, is mainly based on judicial decisions, including those of the Supreme Court, which are contrary to the rational legislator theory. What is more, despite many amendments to the act, the legislator did not decide to settle this problem directly in the regulation in force. The author addresses the issue of a juridical precedent and its impact on the rational legislator concept that is in force in the Polish legal order and also refers to the issue of the permissible limits of courts’ interpretation of laws.
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2021, 36; 163-180
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-12 z 12

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies