Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "wielokulturowość," wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-11 z 11
Tytuł:
Mateusz Tomasz Jamro, рецензия: Ronald Hirte, Fritz von Klinggräff Von Polen her. Europa denken. Gespräche über Europa auf Reisen in Polen, Weimar 2015, стр.: 407.
Autorzy:
Jamro, Mateusz Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/647767.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
polityka historyczna, Unia Europejska, wielokulturowość, tożsamość narodowa,
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia; 2017, 24, 1
1428-9512
2300-7567
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kompetencja interkulturowa w perspektywie teoretycznej i badawczej
Autorzy:
Nowakowska-Buryła, Ilona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/606895.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
intercultural competence
multicultural education
multiculturalism
kompetencja interkulturowa
edukacja międzykulturowa
wielokulturowość
Opis:
Intercultural competence is the knowledge of similarities and differences between lifestyles and beliefs characteristic of different cultures (nations) and the ability to apply this knowledge in practical communication. This competence can be developed in the following areas: cognitive (knowledge), affective (attitude), and the pragmatic and communication one (behavior). The article shows selected ways of diagnosing the level of this competence in each of these three areas.
Kompetencja interkulturowa to zespół zinternalizowanych umiejętności funkcjonowania w sytuacjach komunikacyjnych przebiegających w kontekście wielokulturowości. Kompetencja ta może być rozwijana w trzech obszarach: kognitywnym, afektywnym oraz pragmatyczno-komunikatywnym. Artykuł przedstawia propozycję sposobu diagnozy poziomu kompetencji interkulturowej we wszystkich wspomnianych zakresach.
Źródło:
Lubelski Rocznik Pedagogiczny; 2015, 34, 2
0137-6136
Pojawia się w:
Lubelski Rocznik Pedagogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rodzina i jej doświadczenie emigracyjne w kontekście wielokulturowości. Wybrane zagadnienia
Autorzy:
Gajewski, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33964602.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
family
culture
multiculturalism
emigration
education
upbringing
rodzina
kultura
wielokulturowość
emigracja
edukacja
wychowanie
Opis:
W artykule podjęto kwestie związane z migracją/emigracją osób indywidualnych i ich rodzin oraz zwrócono uwagę na specyfikę i rozmiar współczesnej emigracji, podkreślając znaczenie wyjątkowego kontekstu historycznego współczesnej relokacji osób, zarówno propagacji pandemii COVID-19, jak i olbrzymiej fali uchodźców z dotkniętej wojną Ukrainy. Celem było omówienie wybranych, ważnych dla współczesnej migracji/emigracji korelatów kształtujących tożsamość rodziny i jej członków przebywających w środowisku zróżnicowanym kulturowo. Wielokulturowość jako wartość sama w sobie zasadniczo współcześnie nie jest kwestionowana, niemniej praktyka życia codziennego wskazuje, że dla wielu osób stanowi realne praktyczne wyzwanie. W związku z tym wyróżniono podmiotowe i społeczne determinanty uczenia się i asymilowania kultury oraz budowania tożsamości rodzinnej i indywidualnej. Podkreślono również wartość procesu edukacji i wychowania rodzinnego jako czynnika wspierającego proces adaptacji do warunków emigracji respektującej wielokulturowość.
The article addresses issues related to migration/emigration of individuals and their families, and draws attention to the specificity and size of contemporary emigration, emphasizing the importance of the unique historical context of modern relocation of people, both the propagation of the COVID-19 pandemic and the huge wave of refugees from war-torn Ukraine. The aim of the study was to discuss selected correlates important for contemporary migration/emigration that shape the identity of the family and its members residing in a culturally diverse environment. Multiculturalism as a value in itself is generally not questioned today, but the practice of everyday life shows that for many people it is a real practical challenge. Therefore, subjective and social determinants of learning and assimilating culture as well as building family and individual identity were distinguished. The value of the process of education and family upbringing as a factor supporting the process of adaptation to the conditions of multiculturalism was also emphasized.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia; 2023, 36, 1; 81-92
0867-2040
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tożsamościowe skutki wielokulturowości. Wielość kultur w jednym człowieku czy ekstremizm i separatyzm kulturowy?
Autorzy:
Nikitorowicz, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/606901.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
multiculturalism, multicultural society, identity, extremism, cultural separatism
wielokulturowość, społeczeństwo wielokulturowe, tożsamość, ekstremizm, separatyzm kulturowy
Opis:
The author analyzes multiculturalism as a continuous, dynamic process that should direct the modern man towards civil society. First, the author pays attention to the coexistence of cultures, which during development go through different forms of coexistence, adopting certain axiologies, teleologies, ideologies. Believes that education in a rapidly and dynamically expanding space of multiculturalism is not able to shape the awareness of young people, which causes turning to cultural separatism, terrorism and extremism. The author maintains that we are now facing a serious problem of the formation of transcultural and intercultural identity, parallel functioning of human in several cultures.In the article, the author points out numerous errors in the ideology of multiculturalism and analyzes multiculturalism in the context of social policy and educational activities that take into account the principles of multiculturalism oriented towards cultural openness, to notice and propagate the multitude of cultures in one man.
Autor analizuje wielokulturowość jako ustawiczny, dynamiczny proces, który winien ukierunkowywać współczesnego człowieka na społeczeństwo obywatelskie. Zaczyna od zwrócenia uwagi na współwystępowanie kultur, które w trakcie rozwoju przechodzą do różnych form współistnienia, przyjmując określone aksjologie, teleologie, ideologie. Uważa, że edukacja w szybko i dynamicznie rozbudowującej się przestrzeni wielokulturowości nie jest w stanie kształtować świadomości młodych ludzi, co powoduje zwracanie się ku separatyzmom kulturowym, terroryzmowi i ekstremizmowi. Utrzymuje, że obecnie stajemy przed poważnym problemem formowania się tożsamości transkulturowej i międzykulturowej, równoległego funkcjonowania człowieka w kilku kulturach.W artykule autor wskazuje na liczne błędy w ideologii wielokulturowości oraz analizuje wielokulturowość w kontekście polityki społecznej i działalności edukacyjnej uwzględniającej zasady wielokulturowości ukierunkowane na otwartość kulturową, na zauważanie i propagowanie wielości kultur w jednym człowieku.
Źródło:
Lubelski Rocznik Pedagogiczny; 2017, 36, 3
0137-6136
Pojawia się w:
Lubelski Rocznik Pedagogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kulturowo-językowe dziedzictwo Podlasia - projekt badawczy Katedry Białorutenistyki Uniwersytetu Warszawskiego
Autorzy:
Barszczewska, Nina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624812.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
dialects
Podlasie
borderland
identity
multiculturalism
gwary
pogranicze
tożsamość
wielokulturowość
гаворкі
Падляшша
памежжа
тоеснасць
шматкультурнасць
Opis:
The Podlasie study is essential due to the multiculturalism in the area, which, on the one hand, determines the richness of the region, and on the other, leads to difficulties in identifying the population’s nationality. The CULTURAL-LINGUISTIC HERITAGE OF PODLASIE project has been carried out at the Department of Belarusian Studies at Warsaw University since January 2013. The main objective of the project is to investigate the Polish – East Slavic linguistic interference and the cultural-historical differences. Another dimension of the project is the analysis of behaviours in bilingual communities of the multicultural borderland, such as the necessity to select the appropriate language in various social situations. The comparison of research material from the 1980s and recordings obtained in 2013 enables tracing changes that have occurred in the local dialects, rituals and traditions of Podlasie over the last 30 years.
Badanie Podlasia jest ważne ze względu na wielokulturowość, która z jednej strony stanowi o bogactwie danego regionu, a z drugiej – często utrudnia identyfikację narodową mieszkańców. Projekt Kulturowo-językowe dziedzictwo Podlasia realizowany jest w Katedrze Białorutenistyki Uniwersytetu Warszawskiego od stycznia 2013 roku. Głównym celem projektu jest zbadanie polsko-wschodniosłowiańskiej interferencji językowej i różnic historyczno-kulturowych. Dodatkowym wymiarem jest analiza zachowania się społeczności bilingwalnej w warunkach wielokulturowości pogranicza, na przykład konieczności wyboru odpowiedniego języka w różnych sytuacjach społecznych. Porównanie materiałów z lat 80. XX wieku oraz nagrań uzyskanych w 2013 roku pozwala na prześledzenie zmian, które zaszły w gwarach oraz obrzędach i tradycjach podlaskich na przestrzeni ostatniego 30-lecia.
Даследаванне Падляшша важнае з увагі на шматкультурнасць, якая, з аднаго боку, сведчыць пра багацце дадзенага рэгіёна, а з другога – часта ўскладняе нацыянальную ідэнтычнасць жыхароў. Праект Культурна-моўная спадчына падляшша рэалізуецца Кафедрай беларусістыкі Варшаўскага ўніверсітэта cа студзеня 2013 года. Галоўнай яго мэтай з’яўляецца даследаванне польска-ўсходнеславянскай моўнай інтэрферэнцыі і гістарычна-культурнай дыферэнцыяцыі. Дадатковым вымярэннем з’яўляецца аналіз паводзін білінгвальнага грамадства ва ўмовах шматкультурнага памежжа, напрыклад, неабходнасці выбару мовы i розных сацыяльных сітуацыях. Параўнанне матэрыялаў з 80-х гадоў ХХ стагоддзя ды запісаў з 2013 года дазваляе назіраць змены, якія адбыліся ў падляшскіх гаворках, абрадах і традыцыях за апошнія 30 гадоў.
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2016, 10
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fanatyczni mieszkańcy Czarnobyla? Wielokulturowy obraz XIX-wiecznego miasta w tekstach Ławrientija Pochiliewicza i Konstantina Paustowskiego
Autorzy:
Sekuła, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053594.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Chernobyl
Jews
Multiculturalism
Shtetl
Tolerance
Czarnobyl
Żydzi
wielokulturowość
sztetl
tolerancja
Чернобыль
евреи
мультикультурализм
штетл
толерантность
Opis:
Artykuł jest próbą odtworzenia społeczno-religijnego życia mieszkańców Czarnobyla i jego zewnętrznego wizerunku oraz w ostatnich dekadach Imperium Rosyjskiego na podstawie jakościowej analizy tekstów Ławrientija Pochiliewicza i Konstantina Paustowskiego. Wielokulturowy charakter XIX-wiecznego Czarnobyla był rezultatem nietolerancyjnej polityki władz carskich, a także geograficzno-ekonomicznego położenia miasteczka. Żydowscy i chrześcijańscy mieszkańcy Czarnobyla (prawosławni, staroobrzędowcy i rzymscy katolicy) stanowili przykład symbiozy w warunkach autokratycznego imperium, którym pod koniec XIX stulecia była Rosja carów Aleksandra III i Mikołaja II. Historia Czarnobyla pokazuje, że miasto przez wieki stanowiło rezerwuar tolerancji i schronienie dla społeczności prześladowanych z powodów ekonomiczno-religijnych uprzedzeń. Jednocześnie Czarnobyl zachował eklektyczne oblicze typowego dla prawobrzeżnej Ukrainy prowincjonalnego sztetla z właściwą mu obyczajowością i światopoglądowym zróżnicowaniem.
The article is an attempt to reconstruct the socio-religious life of the inhabitants of Chernobyl and its external image in the last decades of the Russian Empire on the basis of an analysis of texts by Lavrenty Pochilievich and Konstantin Paustovsky. The multicultural character of Chernobyl in the 19th century was a result of the intolerant policy of the Russian authorities as well as the town's geographic and economic location. Chernobyl's Jewish and Christian residents (Orthodox, Old Believers and Roman Catholics) were an example of symbiosis in the conditions of an autocratic empire, which at the end of the 19th century was Tsarist Russia.  History of Chernobyl shows that for centuries the city has been a reservoir of tolerance and a refuge for communities persecuted for reasons of economic and religious prejudice. At the same time, Chernobyl retained the eclectic appearance of a provincial shtetl typical of right-bank Ukraine, with its own customs, differences and mental diversity.
В статье предпринята попытка воссоздания социальной и религиозной жизни жителей Чернобыля и его внешнего облика в последние десятилетия Российской империи на основе анализа текстов Лаврентия Похилевича и Константина Паустовского. Многокультурный характер Чернобыля XIX века стал результатом нетолерантной политики царских властей, а также географического и экономического положения города. Еврейские и христианские жители Чернобыля (православные, старообрядцы и католики) олицетворяли симбиоз в условиях самодержавной империи, в конце XIX века под властей царей Александра III и Николая II. История Чернобыля показывает, что город на протяжении веков был резервуаром толерантности и убежищем для общин, преследуемых из-за экономических и религиозных предубеждений. В то же время Чернобыль сохранил эклектичный облик провинциального местечка, типичного для Правобережной Украины, с его обычаями и идеологическим разнообразием.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2021, 7, 2; 93-104
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Together or Apart? The Russian-Speaking Minority in Estonia and Its (Dis)Integration into Society after 1991
Razem czy osobno? Mniejszość rosyjskojęzyczna w Estonii i jej (dez)integracja ze społeczeństwem po 1991 roku
Autorzy:
Maj, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34112014.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Russian-speaking minority
national minorities
Estonia
citizenship
social integration
multiculture
multiethnicity
mniejszość rosyjskojęzyczna
mniejszości narodowe
obywatelstwo
integracja społeczna
wielokulturowość
wieloetniczność
Opis:
Estonia’s policy towards national minorities is considered one of the most restrictive in Europe, resulting in a differentiated status of persons living in the state and an unprecedented level of statelessness. This is due to the fact that after Estonia’s independence in 1991, the “zero option”, which guarantees citizenship to all residents of the state, was not introduced, but only to those who were Estonian citizens before the annexation of the state by the USSR and their descendants. The others had to go through a naturalisation process in order to obtain citizenship. The restrictive naturalisation law was intended to facilitate the process of social integration by forcing people to learn the Estonian language and culture. The aim of the research conducted in the article is to analyse the assumptions of Estonia’s policy towards the Russian-speaking minority after 1991. The article verifies the hypothesis that Estonia’s policy towards national minorities is not conducive to the integration of representatives of national minorities into the titular nation. This is due to the strict naturalisation requirements, the failure to include representatives of the Russian-speaking minority in the integration process from the outset, and Russia’s activities in the Baltic region. The article consists of three parts. The first presents the genesis of the Russian-speaking minority on the territory of present-day Estonia, the second analyses the functioning of the Russian-speaking minority in the light of the applicable law, while the third examines the state of integration of the Russian-speaking minority into Estonian society and its identification with the state. The analysis leads to the conclusion that it is difficult to make a clear assessment of Estonian policy on the integration of the Russian-speaking minority. On the one hand, a systematic increase in identification with the state can be observed, while on the other hand, significant disparities in integration have become apparent.
Polityka Estonii wobec mniejszości narodowych uchodzi za jedną z najbardziej restrykcyjnych w Europie, czego efektem jest zróżnicowany status osób zamieszkujących państwo oraz bezprecedensowa skala bezpaństwowości. Wynika to z faktu, że po odzyskaniu niepodległości przez Estonię w 1991 r. nie wprowadzono opcji „zerowej”, gwarantującej obywatelstwo dla wszystkich osób zamieszkujących państwo, ale jedynie tym, którzy byli obywatelami Estonii przed aneksją państwa przez ZSRR i ich zstępnym. Pozostali w celu uzyskania obywatelstwa musieli przejść procedurę naturalizacji. Restrykcyjne prawo naturalizacji miało w założeniu wspomóc proces społecznej integracji, niejako wymuszając naukę języka i kultury Estonii. Celem podjętych badań zaprezentowanych w artykule jest analiza założeń polityki Estonii wobec mniejszości rosyjskojęzycznej po 1991 r. W artykule została zweryfikowana hipoteza zakładająca, że polityka Estonii wobec mniejszości narodowych nie sprzyja integracji przedstawicieli mniejszości narodowych z narodem tytularnym. Wpływają na to rygorystyczne wymogi naturalizacji, brak włączenia od początku w proces integracji przedstawicieli mniejszości rosyjskiej, a także aktywność Rosji w regionie państw bałtyckich. Artykuł jest podzielony na trzy części. W pierwszej została przedstawiona geneza mniejszości rosyjskojęzycznej na terytorium dzisiejszej Estonii, w drugiej zostało przeanalizowane funkcjonowanie mniejszości rosyjskojęzycznej w świetle obowiązującego prawa, natomiast w trzeciej stan integracji mniejszości rosyjskiej ze społeczeństwem Estonii i jej identyfikacji z państwem. Przeprowadzona analiza pozwala skonkludować, że trudno jest jednoznacznie ocenić politykę Estonii w zakresie integracji mniejszości rosyjskojęzycznej. Z jednej strony można bowiem wskazać na systematyczny wzrost identyfikacji z państwem, z drugiej natomiast uwidoczniły się istotne dysproporcje w integracji.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia; 2023, 30, 2; 33-51
1428-9512
2300-7567
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(Nie)obecne w lokalnej pamięci kulturowej na przykładzie "Rozmów o Śląsku Cieszyńskim"
Autorzy:
Szkaradnik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/630561.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
cultural memory, social memory, forgetting, Teschen Silesia, local history, cultural pluralism
pamięć kulturowa, pamięć społeczna, zapomnienie, Śląsk Cieszyński, historia lokalna, wielokulturowość
Opis:
The author examines the question of cultural memory reflected in two volumes of the book Talks about Teschen Silesia. They contain 35 interviews conducted by a journalist and historian Andrzej Drobik with 35 outstanding people connected with that region. Paying attention to various elements of the local and cultural memory, they represent different views on the history and identity of that place. Some aspects of the past presented by them refer to multicultural community, in which Polish, German, Czech, Jewish etc. elements coexisted. In the article, they are analyzed through the prism of historical consciousness, that is functioning and using the convictions about the past, including creating of the regional politics of memory. In the article, they are analyzed through the prism of historical awareness, that is, the functioning and use of beliefs about the past, including the creation of a regional memory policy. Notwithstanding the phenomenon of memory boom, Śląsk Cieszyński also has many issues left in the collective memory – e.g. German contribution to the development of Cieszyn, or complicated fates of Polish minoriy in so called Zaolzie. These and other issues are considered by the author in the light of above-mentioned interviews, which, however, carry more questions than conclusions, thus they are only a starting point for reflection.
Autorka rozpatruje zagadnienia pamięci kulturowej odzwierciedlone w dwóch tomach Rozmów o Śląsku Cieszyńskim. Zawierają one wywiady przeprowadzone przez publicystę i historyka Andrzeja Drobika z trzydziestoma pięcioma nieprzeciętnymi postaciami związanymi z owym regionem. Zwracając uwagę na różne elementy miejscowej pamięci kulturowej, prezentują oni odmienne spojrzenia na cieszyńską historię i tożsamość. Wskazywane przez nich aspekty przeszłości odsyłają do społeczności wielokulturowej, w której współistniały dawniej elementy polskie, niemieckie, czeskie, żydowskie itp. W artykule są one analizowane przez pryzmat świadomości historycznej, czyli funkcjonowania i wykorzystywania przekonań na temat przeszłości, w tym tworzenia regionalnej polityki pamięci. W tym kontekście jako szczególnie intrygująca jawi się kwestia zapomnianego i (nie)obecnego, tzn. zaszłości, które wbrew próbom usuwania w cień przypominają o sobie i domagają się uwagi. Mimo zjawiska memory boom także na Śląsku Cieszyńskim wiele kwestii pozostało w zbiorowej niepamięci – np. niemiecki wkład w rozwój Cieszyna czy skomplikowane losy polskiej mniejszości na tzw. Zaolziu. Te i inne problemy autorka rozważa w świetle rzeczonych wywiadów, które jednak niosą ze sobą więcej pytań niż konkluzji, stanowią więc punkt wyjścia do dalszej refleksji.
Źródło:
Acta Humana; 2018, 9
2082-4459
Pojawia się w:
Acta Humana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tożsamość nosiciela stereotypów etnicznych
THE IDENTITY OF A CARRIER OF ETHNIC STEREOTYPES
Autorzy:
Pisarkowa, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611769.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
multiculturalism
the concept of a nation
ethnic stereotype
Polish culture
Jewish culture
Celan
Chopin
Rubinstein
Reich-Ranicki
fatherland
wielokulturowość
koncepcja narodu
autostereotyp
stereotyp etniczny
kultura polska
kultura żydowska
ojczyzna
Opis:
Autostereotyp narodowy, inaczej niż stereotyp obcego, jest z zasady pozytywny. A rozszerzająca się wielojęzyczność i wielokulturowość społeczeństw współczesnych modyfikuje koncepcje narodu, jego rozwoju lub regresu, zakres ingerencji państwa i samą jego (autostereotypu) istotę „lingwistyczną”. Wielojęzyczność nosicieli stereotypu etnicznego wymaga wiedzy o kilku kulturach, np. w Polsce o polskiej i żydowskiej. Także polski był dla Żydów żyjących w Polsce językiem szkoły, zawodu i fascynującej ich kultury. Na przykład Rubinstein w anglojęzycznej autobiografii wyznał, że „kocha Polskę”, lekcje polskiego były „źródłem radości”, miał pozytywny stereotyp Polaka i Polki, Tatr i Górali – ale i bliski związek z kulturą żydowską. Celan, najwybitniejszy dla Niemców współczesny poeta niemieckojęzyczny, to typowa postać pogranicza, znawca-tłumacz tekstów rumuńskich, niemieckich, hebrajskich, rosyjskich, angielskich, francuskich; trójjęzyczny Reich-Ranicki identyfikuje się z kulturą niemiecką, choć jako Żyd zaznał prześladowań, zakazu studiów, deportacji, getta, a jako jedyny bagaż zabrał ze sobą język i znajomość kultury niemieckiej, i to z nią utożsamia „ojczyznę”. Akceptując niemieckość, „rozumie” i kocha Chopina jako „poetę muzycznego”, reprezentującego Polskę, jej wielką „lirykę”, poezję romantyczną i późniejszą. Po wojnie przybiera drugie nazwisko (słowiańskie), a na pytanie (Grassa), kim jest, powie: „Pół Polakiem, pół Niemcem i pełnym Żydem”. Ojczyznę, której mu brak, znajduje w sztuce. Od innych różni go samotność, zawdzięczana literaturze, która pozwala zająć postawę metajęzykową wobec rzeczywistości odbitej w jednym z języków naturalnych.
A national stereotype, contrary to the stereotype of a foreigner, is positive, while a spreading multilingual and multicultural nature of contemporary societies modifies the conception of a nation, its progress or regress, the interference of the state and the nation’s very essence in the linguistic sense. The multilingualism of the carriers of ethnic stereotypes requires knowledge of several cultures; e.g. in Poland these would be Polish and Jewish cultures. Por Polish Jews, the Polish language was the language of school, profession and a fascinating culture. Rubinstein, for example, claims in his autobiography that he loves Poland, that lessons of Polish were his joy, that he has a positive stereotype of a Polish man and woman, of the Tatras and Tatra-dwellers, but also that he had a close contact with Jewish culture. Celan, in turn, the most distinguished contemporary poet of the German language, is a typical representative of someone functioning in a borderland area, an expert on and translator of Romanian, German, Hebrew, Russian, English and French texts. Reich-Ranicki identifies himself with German culture, although as a Jew he experienced persecution, a ban on higher education, deportation and a stay in ghetto. AU he had was the German language and the knowledge of German culture: it is this culture that he considers his own. However, he also understands and loves Chopin as a „musical poet”, representing Poland, its great: lyricism, Romantic and later poetry. After the war, he assumes another name (a Slavic one) and answering Grass’s question concerning his identity, he answers: „A half-Pole, half-German and fully a Jew. The homeland he misses is found in art. He is distinguished from others by the loneliness he draws from literature, which allows one to take a metalinguistic stance on the reality reflected in one of the natural languages in which one operates.
Źródło:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury; 2002, 14; 27-45
0860-8032
Pojawia się w:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Artefakty przeszłości jako ślady pamięci. Dziedzictwo kulturowe Aromanów na Bałkanach
Autorzy:
Kocój, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631557.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Aromanians/Vlachs, Balkans, cultural heritage, cultural memory, symbolic places, churches and monasteries, icons, buildings, multiculturalism and conflict
Aromanie/Wołosi, Bałkany, dziedzictwo kulturowe, pamięć kulturowa, miejsca symboliczne, cerkwie i monastyry, ikony, budownictwo, wielokulturowość i konflikt
Opis:
Celem tego artykułu jest odpowiedź na kilka pytań: (1) jakie ślady materialnego dziedzictwa kulturowego Aromanów (Wlachów) odnajdujemy na terenach dzisiejszej Albanii, Grecji i Republiki Macedonii; (2) co mówią one o społeczności lokalnej, jej historii i znaczeniu w kulturze europejskiej; (3) czy istnieje współcześnie aromańska pamięć zbiorowa dotycząca miejsc, w których zachowały się ślady tego dziedzictwa? W tekście dokonano opisu regionów, które zamieszkiwali Aromanie, zaprezentowano wstępne kryteria podziału ich dziedzictwa kulturowego na grupy, przypisując im wybrane przykłady zabytków, a także wskazano, jakie wybrane znaczenia i sensy związane z kulturą aromańską odkrywamy, traktując owe zabytki jako tekst kultury. W artykule wykorzystano jakościowe metody badań terenowych, w tym wywiady i obserwacje związane ze śladami tego dziedzictwa w wybranych miejscowościach Grecji, Albanii i Republiki Macedonii, wraz z wykonaniem dokumentacji fotograficznej. Badaniu poddano także źródła zastane (historyczne i etnograficzne) oraz zasoby dostępne w Internecie – przeanalizowano narracje dotyczące odpowiednich zabytków w źródłach etnograficznych (dawnych i współczesnych wspomnieniach Aromanów) znajdujące się w nowych mediach, w tym na blogach i portalach internetowych. W analizie posłużono się paradygmatem historyczno-porównawczym i interpretatywnym, co pozwalało na badanie ukrytych znaczeń i kodów kulturowych związanych z dziedzictwem aromańskim.Badania pokazały, że na terenie Bałkanów zachowały się liczne artefakty dziedzictwa kulturowego Aromanów, z którymi związane są rozmaite sensy i znaczenia (m.in. organizacja przestrzeni, przestrzenie realne i mityczne, wielokulturowość i konflikt).
Źródło:
Res Historica; 2016, 41
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Artefakty przeszłości jako ślady pamięci. Dziedzictwo kulturowe Aromanów na Bałkanach
Autorzy:
Kocój, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631535.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Aromanians/Vlachs, Balkans, cultural heritage, cultural memory, symbolic places, churches and monasteries, icons, buildings, multiculturalism and conflict
Aromanie/Wołosi, Bałkany, dziedzictwo kulturowe, pamięć kulturowa, miejsca symboliczne, cerkwie i monastyry, ikony, budownictwo, wielokulturowość i konflikt
Opis:
The purpose of this article is to answer several questions: (1) What traces of the Aromanian (Vlach) tangible cultural heritage can be found in present-day Albania, Greece, and the Republic of Macedonia?; (2) What do such traces tell us about the local community and its history and significance in European culture?; (3) Is there today any Aromanian collective memory of the places where the traces of this heritage have been found? The article describes the regions, which used to be inhabited by Aromanians, presents the initial criteria for the division of their cultural heritage into groups by attributing selected examples of historical monuments to this ethnos and also indicates the selected meanings related to Aromanian culture, which we discover when treating these monuments as the text of culture. I used qualitative field research methods, including photographic documentation, interviews and participant observations linked with the traces of this heritage in selected villages of Greece, Albania and Republic of Macedonia. The research also focused on the secondary (historic and ethnographic) sources as well as on resources available on the Internet-I analyzed the narratives about the relevant monuments in ethnographic sources (past and contemporary memories of Aromanians) published in the new media, including on blogs and websites. The analysis is based on the comparative historical paradigm and on the interpretative paradigm, which made it possible to study the hidden cultural meanings and codes related to the Aromanian heritage.The study showed that the Balkans is home to numerous Aromanian cultural heritage artifacts with which this ethnicity associates different meanings (i.e. space organization, real and symbolic places, multiculturalism and conflict).
Celem tego artykułu jest odpowiedź na kilka pytań: (1) jakie ślady materialnego dziedzictwa kulturowego Aromanów (Wlachów) odnajdujemy na terenach dzisiejszej Albanii, Grecji i Republiki Macedonii; (2) co mówią one o społeczności lokalnej, jej historii i znaczeniu w kulturze europejskiej; (3) czy istnieje współcześnie aromańska pamięć zbiorowa dotycząca miejsc, w których zachowały się ślady tego dziedzictwa? W tekście dokonano opisu regionów, które zamieszkiwali Aromanie, zaprezentowano wstępne kryteria podziału ich dziedzictwa kulturowego na grupy, przypisując im wybrane przykłady zabytków, a także wskazano, jakie wybrane znaczenia i sensy związane z kulturą aromańską odkrywamy, traktując owe zabytki jako tekst kultury. W artykule wykorzystano jakościowe metody badań terenowych, w tym wywiady i obserwacje związane ze śladami tego dziedzictwa w wybranych miejscowościach Grecji, Albanii i Republiki Macedonii, wraz z wykonaniem dokumentacji fotograficznej. Badaniu poddano także źródła zastane (historyczne i etnograficzne) oraz zasoby dostępne w Internecie – przeanalizowano narracje dotyczące odpowiednich zabytków w źródłach etnograficznych (dawnych i współczesnych wspomnieniach Aromanów) znajdujące się w nowych mediach, w tym na blogach i portalach internetowych. W analizie posłużono się paradygmatem historyczno-porównawczym i interpretatywnym, co pozwalało na badanie ukrytych znaczeń i kodów kulturowych związanych z dziedzictwem aromańskim.Badania pokazały, że na terenie Bałkanów zachowały się liczne artefakty dziedzictwa kulturowego Aromanów, z którymi związane są rozmaite sensy i znaczenia (m.in. organizacja przestrzeni, przestrzenie realne i mityczne, wielokulturowość i konflikt).
Źródło:
Res Historica; 2016, 41
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-11 z 11

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies