Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Piątkowski, Sebastian" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Wytyczne dotyczące czynności służbowych dla funkcjonariuszy Gestapo pracujących w komendzie Sicherheitspolizei und SD w Radomiu z 1940 r.
Guidelines on Official Activities for Gestapo Officers Working at the Sicherheitspolizei und SD Headquarters in Radom, 1940
Autorzy:
Piątkowski, Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33909256.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Gestapo
Sicherheitspolizei
Radom
Resistance movement
ruch oporu
Opis:
Geheime Staatspolizei (Gestapo), czyli Tajna Policja Państwowa uznawana jest za jedną z najbardziej zbrodniczych formacji nazistowskiego państwa niemieckiego. W latach 1939-1945 tworzyła ona wydział w komendzie Sicherheitspolizei und SD (Policji Bezpieczeństwa i Służba Bezpieczeństwa) w Radomiu, będącym stolicą jednego z dystryktów Generalnego Gubernatorstwa. Prowadzeniu przez funkcjonariuszy Gestapo skrajnie brutalnych działań eksterminacyjnych wobec ludności polskiej i żydowskiej, towarzyszyły obowiązki związane z pracą biurową. Kompletowanie akt oraz tworzenie i systematyczne uzupełnianie kartotek o najróżniejszym charakterze miało doprowadzić docelowo do całkowitego rozpoznania struktur polskiego ruchu oporu, a następnie do jego unicestwienia. Wydane w 1940 r. wytyczne dla czynności służbowych miały usystematyzować pracę funkcjonariuszy Gestapo, czyniąc ją bardziej efektywną. Wytyczne obejmują szereg zagadnień pracy policyjnej, począwszy od czynności kancelaryjnych, a skończywszy na kontaktach z agentami.
The Geheime Staatspolizei (Gestapo) – Secret State Police – is considered one of the most criminal formations of the Nazi German state. In the years 1939–1945, it formed a department at the Sicherheitspolizei und SD (Security Police and Security Service) headquarters in Radom, which was the capital of one of the districts of the General Government. Extremally brutal extermination activities carried out by Gestapo officers against the Polish and Jewish population were accompanied by duties related to office work. Completing the fi les as well as creating and systematically supplementing fi les of various types was supposed to ultimately lead to obtaining the complete knowledge of the structures of the Polish resistance movement, and then to its annihilation. The guidelines for offi cial activities issued in 1940 were to systematize the work of Gestapo offi cers, making it more eff ective. Said guidelines cover a range of policing issues, from clerical activities to dealing with agents.
Źródło:
Res Historica; 2023, 55; 785-808
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
System penitencjarny Królestwa Polskiego w okresie międzypowstaniowym (1831–1863). Organizacja i funkcjonowanie miejsc odosobnienia oraz warunki życia osadzonych
Autorzy:
Piątkowski, Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631991.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Polish Kingdom
prison system
prison
Królestwo Polskie
system penitencjarny
więzienie
Opis:
W latach 1831–1863 w Królestwie Polskim ścierały się dwie tendencje dotyczące karania przestępców skazanych wyrokami sądowymi. Pierwsza z nich, odwołująca się do rozwiązań z Francji, mówiła, że pobyt w więzieniu powinien być okresem resocjalizacji, pozwalającym więźniowi na powrót do normalnego życia. Druga, czerpiąca z wzorców rosyjskich, głosiła, iż więzienia są właściwie zbędne – przestępcę należy natychmiast ukarać fizycznie lub też wyeliminować ze społeczeństwa, zsyłając w odlegle rejony imperium. Chociaż administracja Królestwa Polskiego skłaniała się ku wzorcom francuskim, nigdy nie dysponowała środkami finansowymi, pozwalającymi zbudować system nowoczesnych aresztów i więzień. Skazanych przetrzymywano w nieprzystosowanych do tego celu budynkach, żywiąc ich, lecząc i transportując przy zastosowaniu skrajnych oszczędności. Nie potrafiono też zapewnić więźniom pracy ani edukacji. W konsekwencji osoby odbywające kary ulegały często deprawacji, odzyskując wolność w znacznie gorszym, niż przed wydaniem wyroku, stanie fizycznym i psychicznym.
Źródło:
Res Historica; 2015, 40
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
System penitencjarny Królestwa Polskiego w okresie międzypowstaniowym (1831–1863). Organizacja i funkcjonowanie miejsc odosobnienia oraz warunki życia osadzonych
Autorzy:
Piątkowski, Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632194.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Polish Kingdom
prison system
prison
Królestwo Polskie
system penitencjarny
więzienie
Opis:
In the years 1831-1863 two tendencies clashed in the Polish Kingdom regarding the punishment of offenders sentenced by court judgements. First of them, referring to the solutions from France claimed that imprisonment should be a period of rehabilitation, allowing a prisoner to return to normal life. The second one, following the Russian patterns, proclaimed the prisons are actually unnecessary – a criminal should immediately be punished physically or eliminated from society by sending him into the distant regions of the Empire. Although administration of the Polish Kingdom tended to French patterns, it never had financial resources at its disposal that could allow to build a modern system of jails and prisons. Convicts were held in buildings not prepared for that purpose, having been fed, treated and transported using extreme savings. They were also provided with neither jobs nor education. As a result, the person taking the penalty often underwent depravation, regaining freedom in a much worse moral and physical condition than before judgment.
W latach 1831–1863 w Królestwie Polskim ścierały się dwie tendencje dotyczące karania przestępców skazanych wyrokami sądowymi. Pierwsza z nich, odwołująca się do rozwiązań z Francji, mówiła, że pobyt w więzieniu powinien być okresem resocjalizacji, pozwalającym więźniowi na powrót do normalnego życia. Druga, czerpiąca z wzorców rosyjskich, głosiła, iż więzienia są właściwie zbędne – przestępcę należy natychmiast ukarać fizycznie lub też wyeliminować ze społeczeństwa, zsyłając w odlegle rejony imperium. Chociaż administracja Królestwa Polskiego skłaniała się ku wzorcom francuskim, nigdy nie dysponowała środkami finansowymi, pozwalającymi zbudować system nowoczesnych aresztów i więzień. Skazanych przetrzymywano w nieprzystosowanych do tego celu budynkach, żywiąc ich, lecząc i transportując przy zastosowaniu skrajnych oszczędności. Nie potrafiono też zapewnić więźniom pracy ani edukacji. W konsekwencji osoby odbywające kary ulegały często deprawacji, odzyskując wolność w znacznie gorszym, niż przed wydaniem wyroku, stanie fizycznym i psychicznym.
Źródło:
Res Historica; 2015, 40
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies