Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "liturgia" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-14 z 14
Tytuł:
Od ceremoniału papieskiego do ceremoniału biskupiego. Wpływ renesansowej Cappella Papale na liturgiczny rytm życia stolic biskupich
Autorzy:
Krzych, Bartłomiej Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1912637.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Caeremoniale Episcoporum
Caeremoniale Romanum
liturgia papieska
liturgia pontyfikalna
papal liturgy
pontifical liturgy
Opis:
Głównym źródłem i podstawą liturgii pontyfikalnych jest Pontyfikał (Pontificale Romanum) i Ceremoniał Biskupi (Caeremoniale Episcoporum). O ile pierwszy z nich jest pełnoprawną księgą liturgiczną, o tyle drugi jest księgą opisującą jedynie ceremonie (dla liturgii całego roku liturgicznego) oraz elementy etykiety obowiązującej na dawnych dworach biskupich, katedrach i kolegiatach, opisując niejako ich życie codzienne (od wyboru biskupa, przez obchody roku kościelnego, po szczegółowe funkcje ministrów). Ceremoniał Biskupi, wydany po raz pierwszy w 1600 roku (na polecenie ojców Soboru Trydenckiego), jest w istocie – jak podkreślają badacze i znawcy liturgii – ceremoniałem papieskim (Caeremoniale Romanum lub Caeremoniale Apostolicum) dostosowanym do realiów katedry biskupiej. Ceremoniał ten był dziełem tzw. wielkich mistrzów ceremonii papieskich (Agostino Piccolomini, Joannes Burchard, Paride Grassi). Okazuje się, że liturgia rzymska (zwłaszcza w jej formie pontyfikalnej, ale także w wymiarze parafialnym), przynajmniej w jej kształcie do początku drugiej połowy XX wieku, została skodyfikowana w ceremoniale papieskim, rozprzestrzeniając się na cały świat katolicki.
The main source and basis of the pontifical liturgies is the Pontifical (Pontificale Romanum) and the Ceremonial of Bishops (Caeremoniale Episcoporum). While the former is a fully-fledged liturgical book, the latter is a book describing only the ceremonies (for the liturgy of the whole liturgical year) and the elements of the etiquette observed at former bishops’ courts, cathedrals and collegiates, describing in a way their daily life (from the election of the bishop, through the celebrations of the church year, to the detailed functions of ministers). The Ceremonial of Bishops, published for the first time in 1600 (by order of the Fathers of the Council of Trent), is in fact, as researchers and experts in liturgy point out, a Papal Ceremonial (Caeremoniale Romanum or Caeremoniale Apostolicum) adapted to the realities of the cathedral. This ceremony was the work of the so-called great masters of papal ceremonies (Agostino Piccolomini, Joannes Burchard, Paride Grassi). It turns out that the Roman liturgy (especially in its pontifical form, but also in its parish dimension), at least in its form until the beginning of the second half of the 20th century, was codified in the papal ceremonial, spreading throughout the Catholic world.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2020, 73, 4
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Archetyp liturgii słowa w liturgii synagogalnej
The Archetype of the Liturgy of the Word in the Synagogal Liturgy
Autorzy:
Nowak, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/949485.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
aklamacja
ambona
liturgia słowa
liturgia synagogalna
acclamation
ambo
liturgy of the word
synagogal liturgy
Opis:
One should look for the roots of the Christian liturgy of the word in the Bible, as this is where the synagogal liturgy comes from. This paper consists of three parts: (1) The Liturgy of the Word, (2) Acclamations, and (3) The Ambo.  It shows sets of readings for different holidays as well as the gestures and responses of lectors and the faithful. In the liturgy of the word, the Torah was the most important book; the prophets’ texts were of a lesser importance. The homily and the singing of psalms were also crucial elements of the liturgy. The gathered assembly ended with a blessing. Acclamations: Amen and Alleluia have also been adopted into the Christian liturgy. In a synagogue there is an ambo, whose Biblical roots can be found in Neh 8 : 4. These synagogal elements have been adopted into Christianity. Taking into consideration 2 Cor 13–18, some differences between the synagogal liturgy and the Christian liturgy can be noticed. The archetype of the liturgy of the word refers only to the external characteristics of the liturgy. In times of the Old Testament, people addressed only God, whereas in the liturgy of the Church, Christ is also present during the proclamation of the word of God (cf. Vatican Council II, Sacrosanctum Concilium, 7, 33). Therefore, in the Christian liturgy of the Word, man finds the Spirit and life (cf. J 6 : 63).
Genezy chrześcijańskiej liturgii słowa należy upatrywać w Biblii, ponieważ z niej wywodzi się liturgia synagogalna. Artykuł jest podzielony na trzy części: (1) Liturgia słowa, (2) Aklamacje, (3) Ambona. Pokazane są zestawy czytań w zależności od święta, a także zachowania lektorów i wiernych. Największe znaczenia miała Tora. Mniejsze znaczenie miało czytanie proroków. Do istotnych momentów liturgii słowa należy w synagodze także homilia i śpiew psalmów. Zgromadzenie kończyło się udzieleniem błogosławieństwa. Liturgia chrześcijańska przyjęła również aklamacje: Amen i Alleluja. W synagodze znajduje się także ambona, która bierze swoją podstawę biblijną z Ne 8, 4. Te synagogalne elementy przechodzą do chrześcijaństwa. Biorąc pod uwagę 2 Kor 13–18, widać różnicę pomiędzy liturgią synagogalną a liturgią chrześcijańską. O archetypie można mówić tylko w zewnętrznej formie. W czasach Starego Testamentu zwracano się tylko do Boga. W liturgii Kościoła podczas proklamacji słowa Bożego jest obecny Chrystus (por. Sobór Watykański II, konst. Sacrosanctum Concilium, 7, 33). Tak więc w chrześcijańskiej liturgii słowa człowiek odnajduje ducha i życie (por. J 6, 63).
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2018, 71, 1
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stan liturgii chrześcijańskiej pod koniec starożytności w Europie – aspekt historyczny i liturgiczny
Status of the Christian liturgy at the end of antiquity in Europe – historical and liturgical aspect
Autorzy:
Caban, Peter
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/949538.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Liturgia chrześcijańska
antyk
celebrowanie mszy świętej
Historia ecclesiastica
Liturgia sacra Antiqua
Christian Liturgy
antiquity
celebration of Mass
Historia Ecclesiastica
Opis:
The article presents the a brief overview of the liturgy at the end of antiquity (5th–7th centuries). The author introduces the reader to the political situation of the empire in the late fifth and sixth centuries. Then presents a celebration of the Mass at the end of the 6th century, and in the 7th century. The rest of this article lists the sources from this period: Sacramentarium Veronense, Gelasianum Vetus, books for lectors and books of chants. The article concludes with the celebration of the liturgy according to the Ordo Romanus Primus.
Artykuł przedstawia zwięzłe omówienie liturgii pod koniec starożytności (V–VII wiek). Autor wprowadza czytelnika w sytuację polityczną cesarstwa na przełomie V i VI wieku. Następnie prezentuje odprawianie mszy pod koniec VI wieku i w wieku VII. W dalszej części artykułu wymienione są źródła z tego okresu: Sacramentarium Veronense, Gelasianum Vetus, lekcjonarze i psałterze. Artykuł kończy opis celebracji liturgii według Ordo Romanus primus.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2016, 69, 3
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liturgia w katechezie
Autorzy:
Kołodziej, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950574.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Liturgy
catechesis
preparation
sacraments
Liturgia
katecheza
przygotowanie
sakramenty
Opis:
The search for the answer of the following question is still actual: How to teach pupils religion in order to bring them to the proper participation in liturgy? To fulfil this assignment means to feed the catechised with the word and grace of God. Both the liturgy and catechesis are in their own ways a space for preaching the word of God and experiencing the grace of God. There are close correlations between liturgy and catechesis. Liturgy needs catechesis and catechesis needs liturgy. The Eucharist should be presented in catechesis in an encouraging way to bring the young people to the Holy Mass. Carrying out this assignment should be based on the wisdom of the Church: “Regulation of the sacred liturgy depends solely on the authority of the Church […] Therefore no other person, even if he be a priest, may add, remove, or change anything in the liturgy on his own authority” (Sacrosanctum Concilium, 22, 1–3). Those recommendations are also applicable in preparing the catechised to the sacraments in particular: First Communion, confirmation and confession. However, if the assignment of bringing the catechised to a mature participation in the liturgy is to be fully achieved the catechists should be taken in care as well. They transfer the teaching of Christ and should have proper traits. “For the noblest human and Christian attributes guarantee more fruitful catechesis than any elaborated methods” (Dyrektorium ogólne o katechizacji, 71).
Ciągle aktualne jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie: Jak uczyć uczniów religii, aby doprowadzić ich do odpowiedniego udziału w liturgii? Aby wypełnić to zadanie, należy katechizowanych nakarmić słowem Bożym i łaską Boga. Przestrzenią głoszenia słowa Bożego i obdarzania łaską Boga jest zarówno katecheza, jak i liturgia – każda z nich, we właściwym sobie zakresie. Pomiędzy liturgią a katechezą zachodzą wzajemne relacje. Liturgia domaga się katechezy, a katecheza domaga się liturgii. Aby młodych ludzi poprzez katechezę skutecznie przybliżyć do Mszy świętej, należy ukazywać im Eucharystię w sposób zachęcający. W realizacji tego zadania należy kierować się mądrością Kościoła: „Prawo kierowania sprawami liturgii należy wyłącznie do władzy kościelnej […] Dlatego nikomu innemu, chociażby nawet był kapłanem, nie wolno na własną rękę niczego dodawać, ujmować lub zmieniać w liturgii” (konst. Sacrosanctum Concilium, 22, § 1–3). Te wskazania mają swoje zastosowanie zwłaszcza w przygotowaniu katechizowanych do sakramentów: pierwszej Komunii świętej, bierzmowania i spowiedzi świętej. Jednak, aby został w pełni osiągnięty cel doprowadzenia katechizowanych do dojrzałego udziału w liturgii, należy zadbać także o formację katechetów. Oni jako przekaziciele nauki Chrystusa, powinni odznaczać się odpowiednimi cechami. „Najszlachetniejsze bowiem przymioty ludzkie i chrześcijańskie katechety bardziej gwarantują owocność katechezy aniżeli wyszukane metody” (Dyrektorium ogólne o katechizacji, 71).
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2014, 67, 3
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Status of the Liturgy in the Christian East and Liturgical Differentiations
Autorzy:
Caban, Peter
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/673651.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Ancient liturgy
anaphora
Eastern rites
anafora
ryty wschodnie
starożytna liturgia
Opis:
These types of liturgies and liturgical rites show us the richness that is present in the Christian East and West. They are the liturgical traditions of the Church, which preserves the continuity of the Christian liturgical tradition from the perspective of historical context in the environment where Christians live. Despite the glory of Constantinople, the Eastern Churches have preserved their own liturgies and rites. Although they are in smaller number, they are nonetheless still preserved in the liturgy despite circumstances hostile to Christianity and the influence of Islam. Local traditions in the West were gradually vanishing and the Roman liturgy had to confront life in Gallia. The celebration of the liturgy in the West according to the Roman model in the city of Rome and in areas under the jurisdiction of the Bishop of Roman was preserved in the Latin Church until the beginning of the eighth century. Then there came a very important breaking point when the focus of the cultural-political and Church life was moved from the Mediterranean area into the German and especially Frankish areas north of Alps. This led to the enormous spread of the influence of Roman liturgy, but, on the other hand, the Roman liturgy was merged with non-Roman liturgical traditions. This was the period of Christian Middle Ages.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2017, 70, 1
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy można wypełnić dwa obowiązki podczas jednej mszy świętej?
Autorzy:
Kroczek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950545.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Kościół
liturgia
prawo kanoniczne
msza
obowiązek
church
liturgy
canon law
mass
obligation
Opis:
The problem can be stated in the following question: Can a faithful fulfill two obligations of assisting at Mass on one Mass? The regulations are to be applied to answer the difficulty come mainly from two canons of 1983 Code of Canon Law: can. 1247 and can. 1248 § 1. Clarifying the problem the paper describes the canons and interprets norms that come from them. The conclusion is that although law allows to give two quite opposite answers to the question, for practical and for pastoral reasons there must be only one obliging response given by the competent ecclesiastical authority. It would be appropriate if diocesan bishop clearly pronounced what behavior is obliging in his diocese in the matter. Christ’s faithful have the right to know unmistakable what they are expected to do.
Problem tego artykułu może być zawarty pytaniu: czy wierny może wypełnić dwa obowiązki uczestniczenia we mszy świętej podczas jednej mszy świętej? Regulacje prawne, które mają zastosowanie przy udzieleniu odpowiedzi na to pytanie to głównie kan. 1247 i kan. 1248 § 1 z KPK 1983. Rozwiązując wskazany problem należy podać wykładnię tych przepisów. Wniosek z rozważań jest następujący: chociaż prawo pozwala na udzielenie dwóch całkowicie odmiennych odpowiedzi na powyższe pytanie badawcze, to z praktycznego i pastoralnego punktu widzenia, tylko jedna odpowiedź powinna być udzielona przez kompetentną władzę kościelną. Byłoby wskazane, gdyby to biskup diecezjalny jasno ogłosił, jaka norma obowiązuje w diecezji w tej sprawie. Wierni mają prawo wiedzieć, jakiego zachowania się od nich oczekuje.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2014, 67, 1
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Psalmy jutrzni i nieszporów w liturgii godzin – dobór, układ i znaczenie teologiczne
Autorzy:
Bać, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950769.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Vatican II
liturgical psalmody
Liturgy of the Hours
Divine Office
Breviary
psalms
Morning prayer
Evening prayer
Liturgia godzin
officium divinum
liturgia horarum
brewiarz
psalmy
jutrznia
nieszpory
Sobór Watykański II
psalmodia liturgiczna
Opis:
The selection of psalms for the Morning and Evening prayer of the Roman Liturgy of the Hours has been profoundly reconsidered on the basis of their clear literary, anthropological and theological criteria. Although both the Morning and the Evening prayers are based on the fundamental cosmic-anthropological symbolism: light and darkness, day and night, their genuine meaning is of theological and paschal nature. The psalms of the Morning prayer express the joy of Church on the threshold of a new day and the veneration of God for his creation of the world and salvation of people. The psalms of the Evening prayer are the song of Church which recognizes the announcement of the rising Jesus Christ in the sign of the declining sun. Thus the basic reference to the selection of the psalms for the Liturgy of the Hours is their full significance – paschal and christological.
Dobór psalmów do jutrzni i nieszporów odnowionej po Soborze Watykańskim II liturgii godzin został dogłębnie przemyślany w oparciu o bardzo jasne kryteria literackie, antropologiczne i teologiczne. Chociaż zarówno nieszpory, jak i jutrznia opierają się na podstawowej symbolice (napięciu) kosmiczno-antropologicznej: światło–ciemności i noc–dzień, to jednak prawdziwe ich znaczenie zawiera wymiar teologiczny i paschalny. Psalmy jutrzni wyrażają radość Kościoła u progu nowego dnia oraz uwielbienie Boga za Jego dzieło stworzenia świata i zbawienia człowieka. Psalmy nieszporów natomiast są pieśnią Kościoła rozpoznającego zapowiedź zmartwychwstania Jezusa Chrystusa w znaku zachodzącego słońca. Podstawowym więc odniesieniem w doborze psalmów do jutrzni i nieszporów jest ich sens pełny – paschalny i chrystologiczny.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2012, 65, 2
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Renewal of the Ambrosian and the Hispano-Mozarabic Liturgy after the Second Vatican Council
Odnowa liturgii ambrozjańskiej i hiszpańsko-mozarabskiej po Soborze Watykańskim II
Autorzy:
Bać, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/671952.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Liturgia ambrozjańska
ryt ambrozjański
liturgia mozarabska
ryt mozarabski
reforma liturgiczna
odnowa liturgiczna
Sobór Watykański II
Ambrosian Liturgy
Ambrosian Rite
Mozarabic Liturgy
Mozarabic Rite
liturgical reform
liturgical renewal
Second Vatican Council
Opis:
Reforma liturgii katolickiej po Soborze Watykańskim II odnosiła się przede wszystkim do obrządku rzymskiego, ale odnowy wymagały także dwie pozostałe tradycje liturgiczne Kościoła zachodniego: obrządek ambrozjański w Mediolanie i obrządek mozarabski w Toledo. Odnowa rzymskich ksiąg liturgicznych stała się wzorem dla reformy ksiąg ambrozjańskich: mszału, lekcjonarza, liturgii godzin oraz rytuałów niektórych sakramentów. Odnowione mozarabskie księgi liturgiczne: mszał i lekcjonarz (Liber Commicus) zostały natomiast opublikowane między rokiem 1991 a 1995. Posoborowa reforma rytu ambrozjańskiego i mozarabskiego dokonana w ciągu ostatnich czterdziestu lat jest świadectwem tego, że liturgia należy do najważniejszych fundamentów tożsamości Kościoła lokalnego.
The reform of the Catholic liturgy following the Second Vatican Council was primarily concerned with the Roman Rite, but two other liturgical traditions of the Western Church – the Ambrosian Rite in Milan and the Mozarabic Rite in Toledo –  also required renewal. The revision of the Roman liturgical books was followed by a similar revision of the Ambrosian Missal, Lectionary, Liturgy of the Hours and the rituals of some sacraments. The renewed Mozarabic missal and lectionary (Liber Commicus) were published between 1991 and 1995. The reform of the Ambrosian and Mozarabic Rites in the past forty years has shown the liturgy as one of the most important components of the identity of the local Church.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2013, 66, 3
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prezbiter jako podmiot odpowiedzialny za przepowiadanie słowa Bożego w świetle obowiązującego magisterium Kościoła
Autorzy:
Kantor, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950431.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Przepowiadanie słowa Bożego
homilia
katecheza
liturgia godzin
duszpasterstwo biblijne
Proclaiming God’s Word
homily
cathechesis
Liturgy of the Hours
biblical ministry
Opis:
Proclaiming God’s Word is one of the most important tasks of the Church. God’s Word is the gift to the whole Church. It is first of all the presbyters who take part in the forwarding of this Word. Proclamation of God’s Word is the duty and the right stemming from accepted by them sacrament of ordination. Magisterium of the Church, especially Apostolic exhortation Verbum Domini dealing with God’s Word in the life and mission of the Church, talks in several passages about issues connected with proclamation of this Word by presbyters. The papal document gives tips for the priests, relating to preaching sermons, praying with Liturgy of Hours, conducting services based on God’s Word and relating to the value of silence, celebratory proclamation of God’s Word in the church, biblical ministry, the place of God’s Word in religious instructions and priest’s life.
Przepowiadanie słowa Bożego jest jednym z najważniejszych zadań spoczywających na Kościele. Słowo Boże jest darem dla całego Kościoła. W jego przekazie uczestniczą przede wszystkim prezbiterzy. Głoszenie słowa Bożego jest obowiązkiem i uprawnieniem wynikającym z przyjętego przez nich sakramentu święceń. Magisterium Kościoła, a zwłaszcza adhort. apost. Verbum Domini w kilku miejscach podjęła zagadnienie związane z przepowiadaniem tego słowa przez prezbiterów. Papieski dokument przedstawia wskazówki dla kapłanów dotyczące głoszenia homilii, modlitwy Liturgią godzin, przeprowadzania nabożeństw słowa Bożego, odnoszące się do wartości milczenia, uroczystego głoszenia słowa Bożego w świątyni, duszpasterstwa biblijnego, miejsca słowa Bożego w katechezie oraz w życiu kapłana.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2012, 65, 4
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bóg, Kościół i świat wobec Covid-19
Autorzy:
Jeziorski, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/949470.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Bóg
lud Boży
misterium paschalne
liturgia
modlitwa
koronawirus
Covid-19
pandemia
God
People of God
paschal mystery
liturgy
prayer
coronavirus
pandemic
Opis:
The present time of the coronavirus pandemic is a challenge for all humanity. The Church, which lives in the present world, is called to experience the same events with all of humanity, although interpreting them through the lens of faith. One expression of such a reading of events is the liturgy, in which the Church addresses God, telling Him what it experiences and asking His for the appropriate succor in the current situation. Responding to the spiritual needs of the clergy and the faithful, the Holy See’s Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments has released the text of a special Mass, entitled “In Time of Pandemic.” The contents of the prayers contained within it reveal clear theological lines that can help us to live as Christians during this time of trial. This article is an attempt at a hermeneutical reading of the collect of the above-mentioned Mass formula. The analyses that are presented in the text lead to theological conclusions concerning such basic issues such as the image of God, the identity of believers, the content of Christian prayer, and the lifestyle that the latter inspires. In this context, “The Mass in Time of Pandemic” was created. The content of prayers contained in it reveals clear theological lines that can help us to live this time of trial in a Christian way. This article is an attempt of hermeneutical reading of the collect of the Mass mentioned earlier. The analyses that are presented in the text lead to theological conclusions that include basic issues such as the image of God, the identity of believers, the content of Christian prayer and the style of life that it inspires.
Czas pandemii jest wyzwaniem dla całej ludzkości. Kościół, który żyje w świecie, jest wezwany do tego, aby wraz z całą ludzkością przeżywać te same doświadczenia, odczytując je jednak w świetle wiary. Jedną z form wyrazu takiej lektury wydarzeń jest liturgia, w której Kościół, zwracając się do Boga, opowiada Mu to, czego doświadcza, i prosi o pomoc właściwą dla danej sytuacji. W takim kontekście powstał formularz mszalny na czas pandemii. Treść modlitw w nim zawartych odsłania jasne linie teologiczne, które mogą pomóc przeżywać w chrześcijański sposób ten czas próby. Niniejszy artykuł jest próbą hermeneutycznej lektury kolekty wyżej wspomnianego formularza. Analizy, które zostały zaprezentowane w tekście, prowadzą do konkluzji teologicznych, w których zostały ujęte podstawowe zagadnienia takie jak obraz Boga, tożsamość wierzących, treść chrześcijańskiej modlitwy oraz styl życia, który taka modlitwa inspiruje.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2020, 73, 2
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rzymska liturgia stacyjna
Autorzy:
Mieczkowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950587.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Statio
stational liturgy
stational system
stational church
collecta church
papal mass
procession
liturgia stacyjna
system stacyjny
kościół stacyjny
kościół collecta
papieska msza
procesja
Opis:
The papal stational liturgy in Rome was a particular kind of worship service from the Christian Antiquity to the XIV century. Its essential elements are four. Its always took place under the leadership of the pope or his representative. This form of liturgy was mobile: it was celebrated in different basilicas or churches of Rome. Third, the choice of church depended on the feast, liturgical seasons or commemoration being celebrated. Fourth, the stational liturgy was the urban liturgical celebration of the day. The highpoint of this system was Lent. Throughout the entire system Church of Rome manifested its own unity. The station was usually the Pope’s solemn mass in the stational church for the whole city. But on certain days in the year the Pope went in another church (collecta), from which a solemn procession was made to the stational church.
Rzymska liturgia stacyjna była szczególnym sposobem służby Bożej, która miała miejsce w tym mieście od starożytności do początków XIV wieku. Cechowały ją 4 elementy. Po pierwsze była zawsze celebrowana pod przewodnictwem papieża lub jego reprezentanta. Była także liturgią mobilną odprawianą w różnych bazylikach i kościołach Rzymu. Po trzecie wybór kościoła zależał od święta, okresu liturgicznego czy wspomnienia, które przypadało w danym dniu. I w końcu stanowi centralną uroczystością liturgiczną dnia, której podporządkowane były wszystkie inne czynności duszpasterskie. Szczytowym osiągnięciem tego systemu było przeżywanie w jego rytmie wielkiego postu. W ten sposób Kościół rzymski manifestował swoją jedność. Stacja polegała zwykle na odprawieniu przez papieża uroczystej mszy świętej w stacyjnym kościele dla całego miasta. Jednak w niektóre dni papież udawał się do innego kościoła, nazywanego collecta, z którego ruszała procesja do stacyjnego kościoła.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2012, 65, 1
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oficjum nosalistów
Autorzy:
Fedorowicz, Szymon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950789.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Liturgy of the hours
office of the Holy Cross
liturgical manuscripts
the Wawel Cathedral
Liturgia godzin
oficjum o świętym krzyżu
rękopisy liturgiczne
katedra wawelska
Opis:
King Kazimierz Jagiellończyk and his wife Elizabeth founded a priest college in 1473. Its task was to spread the cult of Lord’s Passion. The college was attached to the Świętokrzyska Chapel at the Wawel Cathedral and his members were obliged to sing daily office of the Holy Cross, and to say a votive mass of the Holy Cross as well. The Chapter Archive of the Cathedral possesses the XVth century manuscript containing the Divine office prayer of the Holy Cross alone which then belonged to the college. In the text we quote the content of the office which was especially drew up for the college’s needs.
Król Kazimierz Jagiellończyk i jego żona Elżbieta założyli w 1773 roku kolegium dla księży. Jego zadaniem było szerzenie kultu Męki Pańskiej. Kolegium przylegało do kaplicy świętokrzyskiej w katedrze wawelskiej i jego członkowie byli zobowiązani do codziennego śpiewania oficjum o świętym krzyżu, jak również do odprawiania wotywnej mszy o świętym krzyżu. Archiwum kapitulne przy katedrze posiada XV-wieczny rękopis zawierający jedynie oficjum o świętym krzyżu, które było specjalnie ułożone na potrzeby tego kolegium i należało do niego. Artykuł podaje tekst tego oficjum.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2012, 65, 2
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana: nowe święto dla Polski
Autorzy:
Ostrowski, Dominik
Kopacz, Iwona
Zięba, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950786.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Rok liturgiczny
święta Pańskie
kapłaństwo
euchologia
formularz mszalny
liturgia godzin
martyrologium
Liturgical year
feasts of the Lord
priesthood
euchology
form of the Mass
Liturgy of the Hours
Martyrologium
Opis:
In 2013, the feast of Jesus Christ the Eternal High Priest was introduced into the liturgical calendar of the Church in Poland. In studying the history and liturgical texts for the new feast, the authors undertook the first attempt of a comprehensive liturgical analysis of its liturgy, presenting its historical background and theology. Starting from describing the circumstances of its introduction, and ending on the presentation of its summary in the „Martyrologium”, the authors paid a special attention to the form of the Mass and, also, tried to take the theological lecture of Mass readings. Then, also the theological conclusions of analytical reading of texts of the Liturgy of the Hours have been presented. The study is the first Polish comprehensive presentation of euchology for the new feast, sometimes it only opens threads for further discussion. However, it clearly shows the fundamental traces of the new feast’s theology. Its central theme is the priesthood of Christ as superior to the priesthood of the Old Testament. The only true priesthood of Christ involves especially, in sacramental way, the ordained ministers. The ministerial priesthood, in fact, becomes the second subject of the feast, as the prayer for priests was the main motivation for introduction of this feast into liturgical calendars of local Churches.
W 2013 r. do kalendarza diecezji polskich zostało wprowadzone święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana. W omówieniu historii i tekstów liturgicznych na święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana, autorzy podjęli się obszernej analizy liturgicznej, przedstawiając tło historyczne i kontekst teologiczny tekstów liturgicznych nowego święta. Wychodząc od ukazania zarysu historii i okoliczności wprowadzenia święta, a dochodząc do prezentacji Martyrologium, przedstawiają analizę tekstów formularza Mszy świętej, podejmują się pierwszej próby teologicznej lektury czytań mszalnych. Ukazują teologiczne wnioski analitycznej lektury tekstów Liturgii Godzin. Prowadzonym analizom towarzyszą krótkie próby syntezy teologicznej i liturgicznej. Opracowanie jest pierwszą kompletną prezentacją treści euchologicznych nowego święta, niekiedy zatem zaledwie otwiera wątki dyskusyjne, jednakże w sposób jednoznaczny ukazuje podstawowe prawdy teologiczne święta. Centralnym tematem jest kapłaństwo Chrystusa przewyższające kapłaństwo Starego Testamentu. Kapłaństwo Chrystusa jest jedynym prawdziwym kapłaństwem, w którym z kolei na sposób sakramentalny szczególnie uczestniczą szafarze wyświęceni. Kapłaństwo urzędowe się równorzędnym tematem święta, bo właśnie modlitwa za kapłanów stanowi główną motywację wprowadzenia święta do kalendarzy Kościołów lokalnych.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2014, 67, 1
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pojednanie publicznych pokutników w liturgii rzymskiej
Autorzy:
Lijka, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950746.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Roman liturgy
penance
reconciliation
absolution
public penitent
rite
sin
sinner
the pontifical
the sacramentary
Ash Wednesday
Maundy Thursday
Liturgia rzymska
pokuta
pojednanie
rozgrzeszenie
publiczny pokutnik
obrzęd
grzech
grzesznik
pontyfikał
sakramentarz
Środa Popielcowa
Wielki Czwartek
Opis:
In the 4ᵗʰcentury, when a time of freedom of Christian religion came, liturgical rites began to develop rapidly and this also applied to the liturgy of penance. At the time for heavy publicly known sins one needed to do public penance. On Ash Wednesday, one would be admitted within the group of penitents, and then on Maundy Thursday reconciliation took place. The first rites of such a celebration, comprised in Sacramentarium gelasianum from the 7ᵗʰ century, in later periods would become even more elaborate in the medieval pontificals. The Roman pontifical of 1596 took over the rites from the Pontifical of Durandus. The liturgy of public penitents lasted in certain places up to the 18ᵗʰ century. It was solemnly performed and presided over by a bishop, in the presence of the clergy, liturgical service and the faithful. In the rite published after the Second Vatican Council there is no mention of either public penitents or of the accompanying reconciliation rites.
W IV wieku, kiedy nastał czas wolności dla religii chrześcijańskiej, liturgiczne obrzędy zaczęły podlegać szybkiemu rozwojowi – dotyczyło to również liturgii pokuty. W tym okresie za ciężkie grzechy znane publicznie trzeba było odprawić pokutę publiczną. Do grona pokutników włączano w Środę Popielcową, a pojednanie odbywało się w Wielki Czwartek. Pierwsze obrzędy takiej celebracji, zawarte w Sacramentarium gelasianum z VII wieku, w późniejszym okresie będą jeszcze bardziej rozwinięte w średniowiecznych pontyfikałach. Pontyfikał rzymski z 1596 roku przejął obrzędy z Pontyfikału Duranda. Liturgia pojednania publicznych pokutników przetrwała w niektórych miejscach do XVIII wieku. Sprawowano ją uroczyście pod przewodnictwem biskupa, w obecności duchowieństwa, służby liturgicznej i wiernych. W rytuale wydanym po Soborze Watykańskim II nie ma już mowy o publicznych pokutnikach ani o obrzędach, które towarzyszyły ich pojednaniu.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2012, 65, 1
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-14 z 14

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies