Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Anton, S." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Flowering, nectar secretion, pollen shed and insect foraging on Aquilegia vulgaris L. (Ranunculaceae)
Kwitnienie, sekrecja nektaru, pylenie oraz oblot przez owady kwiatów Aquilegia vulgaris L. (Ranunculaceae)
Autorzy:
Denisow, B.
Anton, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28006.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
flowering
nectar secretion
pollen production
blooming dynamics
insect foraging
Aquilegia vulgaris
Ranunculaceae
pollinator composition
Opis:
This study on blooming biology, nectar secretion, pollen production and insect visitation of Aquilegia vulgaris L. was carried out in 2009 and 2011 in Lublin. The peak of flower opening during the day was between 5.00 and 7.00 (GMT +2). The flowers are protandrous with the female phase beginning approx. on the 3rd day of anthesis. The dynamics of nectar secretion and pollen shed from anthers (progressing from the central part of the androecium outwards) support the reproductive system. The amount of nectar accumulated in the spurs increased from the bud stage and was the highest in the phase with approx. ¾ of dehisced anthers, usually on the 3rd day of flower life. Then, towards the end of anthesis, the amount of secreted and accumulated nectar decreased. The number of anthers developed per flower varied from 41 to 61 (mean = 49.1). The mass of pollen per 100 anthers averaged 6.7 mg. Pollen production per flower (mean = 3.28 mg) slightly varied between years and was mainly correlated with the number of developed anthers. Estimated pollen yield was 1.69 g per m2 and sugar yield 1.22 g per m2. Species from the genus Bombus were the main flower visitors, with B. terrestris being the most frequent forager.
Badania biologii kwitnienia, nektarowania, pylenia oraz oblotu przez owady orlika pospolitego (Aquilegia vulgaris L.) prowadzono w latach 2009 i 2011 w Lublinie. W ciągu dnia szczyt kwitnienia przypada w godzinach pomiędzy 5.00 a 7.00 (GMT + 2). W protandrycznych kwiatach faza funkcjonalnie żeńska rozpoczyna się przeciętnie w 3 dniu życia kwiatu. Dynamika sekrecji nektaru oraz uwalnianie pyłku z pylników (postępujące od wewnątrz do zewnątrz androecium) wspomagają system reprodukcyjny gatunku. Ilość nektaru gromadzonego w ostrogach wzrasta sukcesywnie od stadium pąka i maksymalną wartość osiąga w fazie, gdy przeciętnie ¾ pylników w kwiecie zakończyło już proces pylenia. Od tego momentu ilość gromadzonego w kwiatach nektaru spadała. Liczba pylników w kwiatach waha się od 41 do 61 (średnio = 49.1). Przeciętna masa produkowanego pyłku wynosi 6,7 mg ze 100 pylników oraz 3,28 mg z 10 kwiatów. Pomiędzy latami badań wystąpiły wahania masy pyłku dostarczanego przez kwiaty, co korelowało dodatnio ze zmienną liczbą wytwarzanych pręcików. Oszacowana wydajność pyłkowa wyniosła 1,69 g z 1 m2 , a cukrowa 1,22 g z 1 m2. Gatunki z rodzaju Bombus były głównymi owadami wizytującymi kwiaty, a Bombus terrestris pojawiał się z najwyższą frekwencją.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2012, 65, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Floral phenology and pollen production in the five nocturnal Oenothera species (Onagraceae)
Fenologia kwitnienia i produkcja pyłku pięciu gatunków z rodzaju Oenothera (Onagraceae), charakteryzujacych się nocną antezą
Autorzy:
Anton, S.
Denisow, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28042.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
Blooming phenology and pollen production in the five Oenothera species were investigated during the period of 2013–2015 in the Lublin area, SE Poland. The blooming period was relatively long, and flowering usually started in the middle or late June and lasted until late July or the middle of August. The Oenothera species studied exhibited nocturnal anthesis, i.e., the flowers opened in the late evening and lasted overnight until the early morning hours. Plants developed a great number of flowers per individual and per unit area (on average, 158 and 4,136, respectively), and this feature appeared to be species-specific. It was demonstrated that the blooming phase had an impact on the mass of anthers and pollen produced per flower in all Oenothera species. In general, the greatest mass of anthers and pollen was observed at the beginning of blooming, and with the progress of flowering, the values decreased. However, statistical differences were found for O. flaemingina, O. paradoxa, and O. rubricaulis. The mass of pollen produced per unit area was also a species-specific characteristic and was related to the abundance of flowering. The greatest amount of pollen was produced by O. flaemingina (30.6 g m−2), which was almost three times more than that produced by O. rubricaulis (10.9 g m−2). The protein content of pollen grains was relatively low and on average amounted to 15.4%. The Oenothera species examined in this work may be considered valuable pollen yielding plants. Nevertheless, given the invasive potential of species from subsect. Oenothera, precautions are suggested during cultivation and/or planting these taxa in bee pastures, in order to prevent uncontrolled spread into new areas.
Badania dotyczące fenologii kwitnienia oraz produkcji pyłku pięciu gatunków z rodzaju Oeno-thera (O. casimiri, O. flaemingina, O. nuda, O. paradoxa, O. rubricaulis) prowadzono w latach 2013–2015 na terenie Lublina, Polska południowo-wschodnia. Początek kwitnienia obserwo-wano w połowie lub pod koniec czerwca, kwitnienie było stosunkowo długie i trwało do końca lipca lub połowy sierpnia. Badane taksony cechowała nocna anteza, tzn. otwieranie kwiatów obserwowano późnym wieczorem (ok. godz. 20:00–21:00) i kwiaty żyły do godzin wczesno porannych (ok. godz. 7:00–9:00). Gatunki wytwarzały dużą liczbę kwiatów przypadającą na jednego osobnika oraz na jednostkę powierzchni (odpowiednio średnio 158,2 oraz 4163,5/m2). Wykazano, że faza kwitnienia wpływa na masę pylników oraz na masę pyłku produkowanego w kwiecie. Największą masę pylników i pyłku obserwowano na początku kwitnienia, zaś wraz z postępem kwitnienia masa pylników i produkowanego pyłku spadała; jednakże statystycznie istotne różnice zanotowano wyłącznie w przypadku O. flaemingina, O. paradoxa i O. rubricaulis. Wydajność pyłkowa była cechą gatunkową, związaną z obfitością kwitnienia. Największą masę pyłku dostarczał O. flaemingina (30,6 g/m2), niemal trzykrotnie więcej niż wyniosła wydajność pyłkowa O. rubricaulis (10,9 g/m2). Zawartość białka w pyłku była stosunkowo niska i przeciętnie wyniosła 15,4%. Badane gatunki mogą być uznane za wartościowe źródło pyłku. Niemniej jednak, z uwagi na wysoki potencjał inwazyjny gatunków z podsekcji Oenothera oraz aby przeciwdziałać niekontrolowanemu rozprzestrzenianiu tych taksonów do nowych siedlisk, należy zachować środki ostrożności podczas ich uprawy i ewentualnego podsiewania na pastwiskach pszczelich.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2018, 71, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Flowering, pollen production and insect visitation in two Aconitum species (Ranunculaceae)
Kwitnienie, obfitość pylenia oraz oblot przez owady dwóch gatunków z rodzaju Aconitum (Ranunculaceae)
Autorzy:
Anton, S.
Denisow, B.
Milaniuk, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27405.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
flowering
pollen production
insect visitation
Aconitum lycoctonum
Aconitum carmichaelii
pollen mass
Bombus
Ranunculaceae
Opis:
Flowering phenology, diurnal dynamics of blooming, insect visitation and pollen production in Aconitum lycoctonum L. and Aconitum carmichaelii Debeaux were investigated in 2012–2013 in the Lublin area, SE Poland. Flowering of A. lycoctonum occurred in June/July, whereas A. carmichaelii bloomed in September/October. Both Aconitum species differed in terms of the diurnal pattern of flowering. The flowers of A. lycoctonum started opening at 5.00, whereas those of A. carmichaelii started blooming at 8.00 (GMT+2h). The species differed in the number of anthers per flower, the size of anthers, and the mass of pollen produced in anthers. As a result, the flowers of A. lycoctonum produced less pollen (mean = 1.0 mg per 10 flowers) than the flowers of A. carmichaelii (mean = 8.2 mg per 10 flowers). The estimated pollen yield was 0.2 g per m2 for A. lycoctonum and 1.6 g per m2 for A. carmichaelii. The flowers of both Aconitum species were foraged exclusively by bumblebees with the predominance of the long-tongued Bombus hortorum. Nectar was a more attractive floral reward than pollen. The propagation of Aconitum lycoctonum and A. carmichaelii in ornamental gardens may support the conservation of bumblebees whose populations are steadily declining.
W latach 2012–2013, na terenie Lublina prowadzono obserwacje pory kwitnienia, dziennej dynamiki rozkwitania, obfitości pylenia oraz oblotu kwiatów przez owady dwóch ozdobnych gatunków Aconitum lycoctonum L. i A. carmichaelii Debeaux. W warunkach Polski południowo-wschodniej kwitnienie A. lycoctonum przypada w okresie czerwiec/lipiec, zaś A. carmichaelii kwitnie na przełomie września/ października. W ciągu doby kwiaty A. lycoctonum rozkwitają od 5.00 (GMT + 2h), otwieranie kwiatów A. carmichaelii rozpoczyna się o 8.00. Gatunki różnią się liczbą pręcików, wielkością oraz produktywnością pylników. Kwiaty A. lycoctonum dostarczają mniej pyłku (średnio = 1.0 mg z 10 kwiatów) niż kwiaty A. carmichaelii (średnio = 8.2 mg z 10 kwiatów). Przeciętna wydajność pyłkowa wyniosła 0,2 g/m2 (A. lycoctonum) oraz 1,6 g/m2 (A. carmichaelii). Kwiaty odwiedzane były wyłącznie przez trzmiele (Bombus spp.), a długojęzyczkowy trzmiel ogrodowy (Bombus hortorum) pojawiał się z najwyższą frekwencją. Trzmiele chętniej korzystały z nektaru niż pyłku. Propagacja badanych gatunków z rodzaju Aconitum do różnego typu założeń ogrodowych może urozmaicić bazę pożytkową trzmieli, których liczebność systematycznie spada m.in. na skutek braku pokarmu.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2014, 67, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Comparative structure of the osmophores in the flower of Stanhopea graveolens Lindley and Cycnoches chlorochilon Klotzsch (Orchidaceae)
Porównanie budowy osmoforów w kwiatach Stanhopea graveolens Lindley i Cycnoches chlorochilon Klotzsch (Orchidaceae)
Autorzy:
Anton, S.
Kaminska, M.
Stpiczynska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27877.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The structure of the osmophores in Stanhopea graveolens and Cycnoches chlorochilon was studied by means of light microscopy (LM), scanning electron microscopy (SEM) and transmission electron microscopy (TEM). The scent glands are located in the basal part of the labellum. The surface of the osmophores is wrinkled or rugose, which increases the area of fragrance emission. On the surface of the epidermis, remnants of secretion are noticeable in S. graveolens, but these are absent in C. chlorochilon. The osmophore tissue is composed of secretory epidermal cells and several layers of subepidermal parenchyma, and it is supplied by vascular bundles that run in ground parenchyma. The secretory cells have large nuclei, a dense cytoplasm with numerous ER profiles, lipid droplets, and plastids with a substantial amount of starch, which are probably involved in the synthesis of volatile substances. In the cell walls of the osmophore cells, numerous pits with plasmodesmata occur that are likely to take part in symplastic transport of the scent compounds. The structure of the osmophores is similar in both investigated species. Both S. graveolens and C. chlorochilon are pollinated by euglossine bees, and such similarity results from adaptation to effective scent emission and attraction of pollinators.
W niniejszej pracy badano strukturę osmoforów w kwiatach Stanhopea graveolens Lindley oraz Cycnoches chlorochilon Klotzsch wykorzystując mikroskopię świetlną (LM), skaningową elektronową (SEM) oraz transmisyjną elektronową (TEM). Gruczoły wydzielające zapach zlokalizowane są u podstawy warżki. Powierzchnia osmoforów jest pomarszczona lub brodawkowata, co ułatwia emisję substancji zapachowych. W SEM na powierzchni epidermy u S. graveolens widoczne są pozostałości wydzieliny, natomiast u C. chlorochilon pomimo tego, że wydzielina pokrywa warżkę świeżych kwiatów, to w SEM nie jest widoczna. Tkanka osmoforowa jest utworzona z komórek wydzielniczych epidermy oraz kilku warstw subepidermalnych komórek miękiszowych i jest zaopatrywana przez wiązki przewodzące zlokalizowane w miękiszu zasadniczym. Komórki wydzielnicze mają duże jądro, gęstą cytoplazmę, ER, krople lipidowe oraz plastydy z ziarnami skrobi. W ścianach komórek osmoforów znajdują się liczne jamki z plazmodesmami, które przypuszczalnie biorą udział w symplastycznym transporcie związków zapachowych. Osmofory badanych gatunków mają bardzo podobną budowę anatomiczną. Zarówno S. graveolens jak i C. chlorochilon są zapylane przez pszczoły Euglossine, natomiast podobieństwa w strukturze ich osmoforów wynikają z przystosowania do efektywnego wydzielania zapachu, a tym samym skutecznego zwabiania zapylaczy.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2012, 65, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies