Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Michał" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 22
Tytuł:
Michał Rożek (1946-2015)
Autorzy:
Róg, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16036809.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Michał Rożek
Opis:
Wspomnienie o historyku sztuki dr hab. Michale Rożku, zmarłym w Krakowie 10 czerwca 2015 r.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2019, 81, 4; 657-674
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bezsenni czarodzieje. O pokoleniu w filmach Andrzeja Wajdy i Michała Marczaka
Sleepless Sorcerers: On Generation in the Films of Andrzej Wajda and Michał Marczak
Autorzy:
Jachymek, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341041.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Andrzej Wajda
Michał Marczak
pokolenie
młodzież
generation
youth
Opis:
Artykuł stanowi próbę porównania Niewinnych czarodziejów (1960) Andrzeja Wajdy i Wszystkich nieprzespanych nocy (2016) Michała Marczaka w kontekście ukazanego w nich obrazu dwóch różnych pokoleń – tzw. złotej młodzieży lat 60. i współczesnej generacji dwudziestolatków. Zdaniem autora sposób opowiadania o młodości, jaki został wykorzystany w tych filmach przez obydwu twórców, jest do siebie w gruncie rzeczy niezwykle zbliżony. W jego opinii obydwie produkcje, pomimo wielu dzielących je lat, bez trudu można uznać za wręcz synonimiczne względem siebie (zarówno na poziomie treści, jak i formy). Każdy z tych utworów jest bowiem uniwersalną w swojej wymowie opowieścią o pokoleniowym – i niezmieniającym się przesadnie z biegiem czasu – doświadczeniu młodych osób.
The article is an attempt to compare Innocent Sorcerers (1960) by Andrzej Wajda and All The Sleepless Nights (2016) by Michał Marczak in the context of the image of two different generations shown in them - the so-called golden youth of the 1960s and the modern generation of 20-year-olds. According to the author the ways the story of youth is told in these films by both artists, are in fact extremely similar to each other. In his opinion, both these productions, despite many years separating them, can be easily con- sidered synonymous with each other (both at the level of content and form). Each of these works is a universal story about the generational and relatively unchanging over time experience of young people.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2018, 103; 66-78
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Nie ma Polski bez Sahary!”. „Kolonialne” filmy Michała Waszyńskiego
“There Is No Poland Without the Sahara!”: Michał Waszyński’s “Colonial” Films
Autorzy:
Korczarowska-Różycka, Natasza
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342075.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Michał Waszyński
okres międzywojenny
kolonializm
interwar period
colonialism
Opis:
Artykuł stanowi próbę wpisania wybranych filmów Michała Waszyńskiego, zrealizowanych w okresie dwudziestolecia międzywojennego, w perspektywę badań postkolonialnych i postzależnościowych. Filmy te – zdaniem autorki – wpisują się w dyskurs kolonialny w wariancie popularnym, tj. odwołującym się do argumentów emocjonalnych, by za ich pomocą przekonać szerokie rzesze społeczeństwa do poparcia polskiej polityki kolonialnej. Analizowane filmy „egzotyczne” odwołują się do spetryfikowanych wzorców ikonicznych, stając się tym samym reprezentatywnymi przykładami kiczu rozumianego jako „sztuka wielkiej tęsknoty”. W obrębie polityki kulturalnej rządu II RP heroiczne narracje kolonialne  realizują istotne funkcje terapeutyczne i kompensacyjne.
In the article selected films by Michał Waszyński, made in the interwar period, are considered in the post-colonial and post-dependence perspective. These films – according to the author – are part of the colonial discourse of the popular variant, i.e. they refer to emotional arguments in order to raise support among the masses for Polish colonial policy. The analysed “exotic” films refer to petrified iconic patterns, thus becoming representative examples of kitsch defined as “the art of great longing”. Within the cultural policy of the government of the Second Republic heroic colonial narratives perform essential therapeutic and compensatory functions.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2015, 92; 22-42
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedź na uwagi pani dr Krystyny Staweckiej
Response to the Comments of Krystyna Stawecka PhD
Autorzy:
Kolendo-Korczak, Katarzyna
Michalczyk, Zbigniew
Zgliński, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24824881.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Cerkiew Zwiastowania NMP
Supraśl
ikonostas
Prorok Aaron
Michał Archanioł
Opis:
Polemika z Krystyną Stawecką na temat tekstu zamieszczonego w Biuletynie Historii Sztuki. Autorzy stwierdzają w niej brak odpowiedzi na najważniejszy zarzut: brak naukowej rzetelności dwóch artykułów Autorki (z 2017 r.), w których wzmiankuje ona ikony Prorok Aaron i Michał Archanioł z drzwi diakońskich ikonostasu cerkwi pw. Zwiastowania NMP w Supraślu w których przemilczała ich odnalezienie w cerkwi cmentarnej w Topilcu przez zespół Katalogu Zabytków Sztuki w Polsce i ich publikacje w tym wydawnictwie w roku 2016.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2019, 81, 2; 338-338
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kilka uwag o badaniach nad historią recepcji
Several remarks on the research into the history of reception
Autorzy:
Laskowski, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408948.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
muzykologia
recepcja muzyki
Michał Bristiger
musicology
reception of music
Opis:
Artykuł traktuje o historii badań nad recepcją w dziedzinie muzykologii oraz roli, jaką w ich zapoczątkowaniu odegrali Karol Berger, Michał Bristiger i Jan Stęszewski. Wedle Jima Samsona początek badań nad recepcją w dziedzinie muzykologii wiązać należy z konferencją zorganizowaną przez Hermanna Danusera i Friedhelma Krummachera w 1988 roku, tymczasem wydarzenie to poprzedziła konferencja zorganizowana przez Bristigera w Instytucie Nauk o Człowieku w Wiedniu w 1986 roku. Autor prezentuje wyniki badań nad nieopublikowanymi materiałami archiwalnymi dotyczącymi tej konferencji. 
The article discusses the history of research into reception in the field of musicology and the role in instigating this research played by Karol Berger, Michał Bristiger and Jan Stęszewski. According to Jim Samson, the beginning of research into reception in the field of musicology can be traced to the conference organized by Hermann Danuser and Friedhelm Krummacher in 1988, whereas in fact this event had been preceded by a conference organized by Bristiger at the Institute for Human Sciences in Vienna in 1986. The author presents the results of research into the previously unpublished archival materials related to this conference. 
Źródło:
Muzyka; 2018, 63, 2; 107-112
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Młodzi (i zdolni) o animacji
Young (and Talented) on Animation
Autorzy:
Pitrus, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341258.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Olga Bobrowska
Michał Bobrowski
Europa Środkowa
animacja
Central Europe
animation
Opis:
Autor przedstawia recenzję pracy zbiorowej Obsession, Perversion, Rebellion. Twisted Dreams of Central European Animation pod redakcją Olgi Bobrowskiej i Michała Bobrowskiego (2016). Ta angielskojęzyczna publikacja gromadzi – jak zauważa Pitrus – teksty o ambicjach naukowych, choć czasem są one bliższe nieco „unaukowionej” krytyce niż „twardej” nauce. Tematyka została zawężona do animowanego kina Europy Środkowej, ale dodatkowo uzupełniono ją o wątki włoskie. Jak przekonują redaktorzy tomu, animowane kino Italii (zwłaszcza północnych Włoch) pozostaje w bliskiej relacji z realizacjami z krajów Grupy Wyszehradzkiej. Tu natomiast uprzywilejowaną pozycję zajmują Polska i Czechy, bowiem to właśnie w tych dwóch krajach animacja autorska ma, lub przynajmniej miała, się najlepiej. Część pierwsza antologii dotyczy kontekstów kina animowanego, natomiast w części drugiej zaprezentowano cztery case studies. W opinii recenzenta książka ta, ze względu na język publikacji, może być na świecie doskonałą wizytówką kina animowanego z tej części Europy.
The author presents a review of the collective work Obsession, Perversion, Rebellion: Twisted Dreams of Central European Animation edited by Olga Bobrowska and Michał Bobrowski (2016). This English-language publication consists of - as Pitrus notes - texts with academic ambitions, which in fact are sometimes closer to a critique with elements of popular science, rather than hard science. The subject was narrowed down to the animated cinema of Central Europe but additionally supplemented with Italian themes. As illustrated by the editors of the volume, animated cinema of Italy (especially northern Italy) remains in a close relation with the productions of the countries of the Visegrad Group. Here, however, Poland and the Czech Republic have a privileged position, because it is in these two countries that original, independent animation fares, or at least fared, the best. The first part of the anthology deals with the contexts of animated cinema, while the second part presents four case studies. In the reviewer’s opinion, this book, due to the language of publication, can be the perfect showcase of animated cinema in this part of Europe.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2017, 99; 223-226
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polonez a-moll „Pożegnanie Ojczyzny”: między legendą a rzeczywistością
The Polonaise in A Minor ‘Farewell to the Fatherland’: Between Legend and History
Autorzy:
Leszczyńska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30147330.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
polonez
Michał Kleofas Ogiński
Kasper Napoleon Wysocki
Ignacy Feliks Dobrzyński
polonaise
Opis:
Uważany powszechnie za dzieło Michała Kleofasa Ogińskiego polonez a-moll, znany pod tytułem „Pożegnanie Ojczyzny” lub „Les Adieux à la Patrie”, jest kompozycją niezwykle popularną i powszechnie w Polsce rozpoznawalną. Obecność tego utworu w zbiorowej wyobraźni sprzyjała tworzeniu się różnych z nim związanych mitów. Jeden z nich dotyczy czasu i okoliczności powstania poloneza, który miał zostać napisany w 1794 roku w efekcie klęski insurekcji kościuszkowskiej i spowodowanej nią emigracji Ogińskiego. Żadne źródła nie potwierdzają takiego scenariusza. Należy również zanegować przekonanie o związku nazwy „Pożegnanie Ojczyzny” z biografią księcia, ponieważ po raz pierwszy pojawia się ona – w wersji polskiej lub francuskiej – dopiero w edycjach powstałych ok. 1860 roku, a więc ponad ćwierć wieku po śmierci kompozytora. Nazwa „Les Adieux à la Patrie” została zapewne nadana na potrzeby kijowskiej edycji Antoniego Kocipińskiego (1859), a pionierskie zastosowanie jej polskiego tłumaczenia należy do warszawskiej oficyny Józefa Kaufmanna (nie przed 1860). Nie jest znany autograf poloneza a-moll, a hipotetyczną historię tego utworu można odtwarzać na podstawie zachowanych jego publikacji. Po raz pierwszy nazwisko Ogińskiego w kontekście poloneza a-moll pojawiło się w opracowaniu Ignacego Feliksa Dobrzyńskiego wydanym w Warszawie przez Rudolfa Friedleina ok. 1855 roku. Najwcześniejsza znana wersja tego utworu pochodzi jednak z druku Marche triomphale suivie d’un Polonaise nationale (ok. 1831) sygnowanego nazwiskiem Kaspra Napoleona Wysockiego i to właśnie jego należy uznać za właściwego twórcę kompozycji przypisywanej Ogińskiemu. Porównanie pierwotnej postaci poloneza z jego młodszymi o około trzy dekady opracowaniami pozwala na wyróżnienie dwóch podstawowych nurtów przekształceń utworu: pierwszy, wyznaczony przez I.F. Dobrzyńskiego i drugi – przez A. Kocipińskiego, kontynuowany potem, z kolejnymi zmianami, przez innych wydawców publikujących utwór pod tytułem „Pożegnanie Ojczyzny”. 
Universally considered as a piece by Michał Kleofas Ogiński, Polonaise in A Minor ‘Les Adieux à la Patrie’ (‘Farewell to the Fatherland’) is extremely popular and commonly recognisable in Poland. It is present in the collective imagination, which has fuelled the rise of various myths. One of those myths concerns the time and circumstances of the work’s origin. It was supposedly written in 1794 after the fall of the Kościuszko Uprising led to Ogiński’s emigration. There are no sources, however, to confirm this scenario. Nor can we accept the common view that the title ‘Les Adieux à la Patrie’ is somehow related to the prince’s biography, since it first appears (in its Polish or French version) only in editions published around 1860, more than a quarter of a century after the composer’s death. The French heading was most likely invented for the needs of Antoni Kocipiński’s Kyiv edition (1859), whereas its Polish translation was first used by the Warsaw publisher Józef Kaufmann (not earlier than 1860). As we have no autograph of this work, its hypothetical history can only be reconstructed on the basis of surviving editions. Ogiński’s name is first mentioned in the context of the Polonaise in A Minor in a study by Ignacy Feliks Dobrzyński published by Rudolf Friedlein (Warsaw, ca 1855). The earliest known version of the piece, found in the print Marche triomphale suivie d’un Polonaise nationale (ca 1831), is signed with the name of Kasper Napoleon Wysocki, and it is to him that the polonaise ought to be attributed. If this first version is compared with arrangements created approximately three decades later, two main directions of the work’s transformation can be distinguished: one originating with Dobrzyński, the other – with Kocipiński. The latter was continued, with more alterations, by other publishers who printed this piece under the title of ‘Farewell to the Fatherland’.
Źródło:
Muzyka; 2023, 68, 3; 3-22
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Smak Orientu i inne przyjemności. Rola filmów przygodowych i morskich w propagandzie II RP
The Taste of the Orient and Other Pleasures: The Role of Adventure and Marine Films in the Propaganda of the Polish Second Republic
Autorzy:
Uryniak, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341988.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
II RP
kolonializm
Michał Waszyński
Józef Lejtes
Polish Second Republic
colonialism
Opis:
W Polskiej publicystyce lat 30. XX w. często powracającym tematem była kwestia budowy imperium kolonialnego. Ponieważ władze II Rzeczypospolitej nie podejmowały oficjalnych działań mających doprowadzić do pozyskania terytoriów zamorskich, dyskusja ta odbywała się przede wszystkim na łamach prasy, literatury, a także na ekranach kin. Schemat fabuły prezentującej przygody dzielnego Polaka przeżywającego przygody w dalekich krajach lub rozprawiającego się z międzynarodową szajką przestępców powtarza się w kilku znaczących filmach tego okresu. Tytuły takie jak Głos pustyni (1932, reż. Michał Waszyński) czy Sygnały (1938, reż. Józef Lejtes), proponując polskiemu widzowi atrakcje w postaci dalekich krajów i sensacyjnych przygód, posłużyły jako sposób na leczenie narodowych kompleksów, stawiając Polskę w jednym rzędzie z najpotężniejszymi państwami ówczesnego świata. Filmy te – czemu również jest poświęcony artykuł – ujawniają ponadto wiele kontekstów dotyczących życia w ówczesnej Polsce.
In Polish journalism of the 1930s a recurring theme was the question of building a colonial empire. Because the government of the Second Republic made no official attempts at gaining overseas territories, this discussion took place above all in the press, literature, and on cinema screens. The schematic plot of adventures of a brave Pole having adventures in far off countries or dealing with international criminal gang appears in several important films of the era. Titles such as Voice of the Desert (Głos pustyni, 1932, dir. Michał Waszyński), or Signals (Sygnały, 1938, dir. Józef Lejtes), offered to Polish audiences attractions in the form of distant countries and sensational adventures, and served as a way of healing national complexes, placing Poland in line with the most powerful countries of the time. These films, as also noted in the article, reveal further details and contexts of life in Poland of the time.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2016, 95; 71-83
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O gitarowych opracowaniach poloneza a-moll „Pożegnanie ojczyzny” pochodzących z pierwszej połowy XIX wieku
On Guitar Arrangements of a Polonaise in A minor ‘Farewell to the Fatherland’ from the First Half of the Nineteenth Century
Autorzy:
Gurgul, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30039534.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
polonez
Michał Kleofas Ogiński
Kasper Napoleon Wysocki
Andriej Sychra
Ferdynand Bieliński
Michaił Wysocki
polonaise
Opis:
Komunikat podejmuje tematykę autorstwa i datowania poloneza a-moll, zwanego „Pożegnanie ojczyzny”, a przypisywanego Michałowi Kleofasowi Ogińskiemu. Przedstawione zostały trzy źródła, których nie ujęła w swoich rozważaniach Agnieszka Leszczyńska, autorka artykułu „Polonez a-moll «Pożegnanie ojczyzny»: między legendą a rzeczywistością” opublikowanego w Muzyce 2023 nr 3. Informacje dotyczące dwóch publikacji na gitarę rosyjską oraz jednej na gitarę hiszpańską znacząco wpływają na ustalenia związane ze zmianą atrybucji utworu oraz rokiem jego powstania, zaproponowane przez Leszczyńską.
This brief research note addresses the authorship and dating of a Polonaise in A minor also known as ‘Farewell to the Fatherland’, previously attributed to Michał Kleofas Ogiński. Three sources are presented which were not considered by Agnieszka Leszczyńska in her article on the work published in Muzyka (2023/3): two prints for Russian guitar and one arrangement for Spanish guitar. These three editions have a significant bearing on findings related to the work’s new attribution and dating, as proposed by Leszczyńska.
Źródło:
Muzyka; 2024, 69, 1; 119-132
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mickiewiczowski epizod na warszawskiej scenie baletowej
Adam Mickiewicz’s Appearance on the Warsaw Ballet Stage
Autorzy:
Pudełek, Janina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520698.pdf
Data publikacji:
2005-06-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
balet
historia baletu
taniec
historia tańca
Michał Kulesza
Adam Mickiewicz
ballet
ballet history
dance
dance history
Opis:
Autorka przybliża wybrany etap twórczości Michała Kuleszy, który naraziwszy się carskiej cenzurze przez przemycenie wizerunku polskiego orła w swoim debiucie choreograficznym (Divertissement wioślarskie, 1891) musiał czekać kilkanaście lat na ponowną możliwość stworzenia własnego dzieła. Gdy pełnił obowiązki zwierzchnika baletu, skorzystał z rozluźnienia cenzury i wprowadził do drugiego aktu Pana Twardowskiego (1905) korowód polonezowy z postaciami z Pana Tadeusza, a w tle umieścił posąg Adama Mickiewicza, przy którym w finale tańca złożono wieniec z czerwono-białymi szarfami. Kolejnym krokiem była premiera Tadeusza i Zosi (1906), którą po ośmiu pokazach zdjęto z afisza, najpewniej ingerencją znów zaostrzonej cenzury. Autorka artykułu omawia założenia baletu i partyturę opracowaną przez Adolfa Sonnenfelda, a także podejmuje próbę rekonstrukcji libretta i przebiegu spektaklu na podstawie relacji prasowych oraz listy solistów i postaci.
The author presents a selected chapter in the artistic activity of Michał Kulesza, who, having offended tsarist censors by smuggling an image of the Polish eagle into his choreographic debut (Divertissement wioślarskie [Rowing Divertissement], 1891), had to wait more than a dozen years for an opportunity to create a new work of his own. Taking advantage of the relaxation of censorship, when he was in charge of a ballet stage, he introduced into the second act of Pan Twardowski [Mr Twardowski] (1905) a polonaise procession of characters from Adam Mickiewicz’s Pan Tadeusz: The Last Foray in Lithuania. In the background, he placed a statue of the Polish Romantic bard, by which a wreath with red-and-white ribbons was laid in the dance finale. Kulesza’s next step was the premiere of Tadeusz i Zosia [Thaddeus and Zosia] (1906); the ballet based on Mickiewicz’s protagonists was performed only eight times, probably due to an intervention by the censorship, now tightened again. The author of the article discusses the ballet’s outline and the score composed by Adolf Sonnenfeld. She also attempts to reconstruct the libretto and the course of the performance, drawing on historical press accounts and a list of soloists and characters.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2005, 54, 1/2; 185-190
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Don Kichot i antropozofia: O tym, jak aktor Michaił Czechow pragnął zagrać rolę Rycerza Smętnego Oblicza i dlaczego roli tej nie zagrał
Don Quixote and Anthroposophy: How the Actor Mikhail Czekhov Wanted to Play the Knight of the Sad Countenance and Why He Did Not
Autorzy:
Osińska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36121832.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Michał Czechow
Don Kichot
antropozofia
Rudolf Steiner
Nadieżda Pawłowicz
Michael Chekhov
Don Quixote
antroposophy
Nadezdha Pavlovich
Opis:
Michaił Czechow pozostawił kilka świadectw pracy nad rolą Don Kichota, najbardziej znane są Rozmyślania o Don Kichocie  (1926) i Dziennik o Kichocie (1928). Do premiery spektaklu w teatrze MChAT Drugi nigdy nie doszło, a Czechow roli tej nie zagrał ani w Rosji, ani na emigracji. W artykule podjęto próbę rozszyfrowania uwag aktora o postaci rycerza w kontekście antropozofii, która w tym okresie była dla niego inspiracją zarówno w pracy nad rolą, jak i własnym rozwoju duchowym. Sięgnięcie do dokumentów, w tym do stenogramów dyskusji wokół planowanej inscenizacji oraz do korespondencji aktora z jedną z autorek pierwszej adaptacji powieści - Nadieżdą Pawłowicz, pozwoliło wnikąć w paradoksalne na pierwszy rzut oka postrzeganie postaci rycerza przez aktora. Czechow widział w nim postać "lucyferyczną" i krytycznie oceniał jego idealizm. Zestawienie poglądów aktora z opiniami działaczy bolszewickich tłumaczy, dlaczego przychylał się do narzucanej przez cenzurę interpretacji powieści Cervantesa, a jednocześnie odsłania prawdziwe motywy jego własnej interpretacji. Przyczyną niepowodzenia w zmaganiu się z rolą Kichota była nieprzystawalność wizji aktora do powieści Cervantesa, co uniemożliwiło stworzenie zadowalającej adaptacji dzieła. Zarazem pracę nad rolą Kichota można potraktować jako etap w rozwoju Czechowa, zainspirowanego naukami Rudolfa Steinera.
Mikhail Chekhov left several documents of his work on the role of Don Quixote, the best-known being the Meditation on Don Quixote (1926) and The Quixote Journal (1928). The planned premiere at the Moscow Art Theatre II never took place, and Chekhov did not play this part either in Russia or in exile. This article  interprets the actor’s remarks about the knight in the context of anthroposophy, which at that time inspired both Chekhov’s work on the role and his spiritual development. Consulting archival material, including the transcripts of discussions about the planned staging and the actor’s correspondence with one of the authors of the first adaptation of the novel, Nadezhda Pavlovich, provides insight into Chekhov’s seemingly paradoxical perception of the figure of Don Quixote. The actor saw him as a “Luciferian” character and was critical of his idealism. The juxtaposition of Chekhov’s views with those of Bolshevik activists explains why he was ready to endorse the censorship-imposed interpretation of Cervantes’s novel, and at the same time reveals the actual motivations of his own reading. The reason for the actor’s failure in struggling with the role of Quixote was the incompatibility between his vision and Cervantes’s text, which made it impossible to create a satisfactory adaptation. His work on the role of Quixote can be treated as a stage in Chekhov’s development at a time when he was inspired by the teachings of Rudolf Steiner.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2020, 69, 1; 145-162
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Opera „Filozof zmieniony” Michała Kazimierza Ogińskiego w świetle nowych badań
Michał Kazimierz Ogiński’s Opera ‘Filozof zmieniony’ in the Light of Latest Research
Autorzy:
Bieńkowska, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24272933.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Michał Kazimierz Ogiński
Słonim
opera Filozof zmieniony
opera komiczna
opera polska
Slonim
A Philosopher Transformed
comic opera
Polish opera
Opis:
Filozof zmieniony, komiczna opera o zabarwieniu dydaktycznym, jest jednym z pierwszych dzieł w tym gatunku w języku polskim. Po raz pierwszy kompozycja zostało zaprezentowana w karnawale 1771 roku w Słonimiu w teatrze nadwornym Michała Kazimierza Ogińskiego. Obecnie dysponujemy jedynie librettem opery anonimowo wydanym w Wilnie w 1771 i ponownie w 1779 roku. Wszystkie występujące w operze postacie – łącznie dwanaście – mają partie śpiewane. Libretto dzieła poprzedzone wstępem o charakterze dydaktycznym zawiera dwa wątki: liryczno-miłosny i satyryczno-humorystyczny. Ten drugi  przejawia się w sposobie oddania przez Ogińskiego postaci, co zostało spotęgowane poprzez nadanie większości bohaterów nazwisk znaczeniowych. Ogiński, być może inspirowany komediami Molièra, wprowadził ponadto do tekstu elementy realistyczno-satyryczne. Łącznie w operze umieszczono 16 fragmentów śpiewanych – 9 w I akcie i 7 w drugim: 10 arii (w tym jedna poprzedzona recytatywem), trzy duety, tercet, sekstet oraz końcowy chór. W Filozofie zmienionym wykorzystano dwie pieśni, niezauważone dotychczas przez muzykologów, pochodzące z sygnowanego nazwiskiem Ogińskiego zbioru z 1770 roku pt. Pieśni: Anetka oraz O Filozofii, które zostały wykorzystane w drugim akcie opery odpowiednio w scenie pierwszej i szóstej. Melodię pieśni Anetka oznaczoną jako „Aria” odnajdziemy ponadto w podręczniku nauki gry na skrzypcach z 1806, co dowodzi pewnej popularności opery Ogińskiego.  Podręcznik ów mieści melodie w większości zanotowane bez atrybucji autorskich, pochodzące z repertuaru końca XVIII wieku, m.in. kompozycje Ignacego Pleyela oraz fragmenty z oper prezentowanych na scenie warszawskiej, m.in. Cudu mniemanego Jana Stefaniego czy z bardzo popularnej wówczas opery Zośka czyli Wiejskie zaloty M. Kamieńskiego.
Filozof zmieniony (A Philosopher Transformed) is a comic opera with educational elements, one of the first Polish-language works in this genre, staged in the carnival of 1771 in Słonim (now Slonim, Belarus) at the court theatre of Michał Kazimierz Ogiński. At present we only have its libretto, anonymously published in Vilnius in 1771 and again in 1779. All the twelve individual parts are sung. The libretto is preceded by a didactic preface and features two themes: a lyrical (amorous) and a satirical (humorous) one. The latter is reflected in character presentation, enhanced by the fact that most of them have telling surnames. Possibly inspired by Moliere’s comedies, Ogiński also introduced realistic and satirical elements into the text. The opera comprises a total of sixteen sung numbers (nine in Act I, seven in Act II), including ten arias (one preceded by a recitativo), three duets, a trio, a sextet, and the final chorus. The opera contains two songs not previously identified by musicologists, which come from Ogiński’s 1770 collection of songs. These two, ‘Anetka’ (‘Anette’) and ‘O Filozofii’ (‘On Philosophy’) are used respectively in Scenes I and VI of Act II. The melody of the former song was also printed as an ‘Aria’ in an 1806 violin handbook, which shows that Ogiński’s opera enjoyed some popularity. The handbook quotes (mostly without giving the names of composers) melodies belonging to the late eighteenth-century repertoire. These include pieces by Ignaz Pleyel and excerpts from operas staged in Warsaw, such as Jan Stefani’s Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale (The Supposed Miracle or Cracovians and Highlanders) and the extremely popular Zośka, czyli Wiejskie zaloty (Zoska, or the Village Amours) by Maciej Kamieński.
Źródło:
Muzyka; 2023, 68, 2; 72-93
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Abiekt uwięziony w języku: Współczesne inscenizacje mitu Fedry w teatrze polskim – Kleczewska, Zadara, Wiśniewski
The Abject Trapped in Language: Contemporary Stagings of the Myth of Phaedra – Kleczewska, Zadara, Wiśniewski
Autorzy:
Budzowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36128146.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
mit Fedry
abiekt
język dramatu
inscenizacja
Maja Kleczewska
Michał Zadara
Grzegorz Wiśniewski
myth of Phaedra
abject
language of drama
mise en scène
Opis:
Artykuł przedstawia analizę porównawczą trzech współczesnych inscenizacji mitu Fedry wyreżyserowanych przez Maję Kleczewską (Teatr Narodowy w Warszawie, 2006), Michała Zadarę (Narodowy Stary Teatr w Krakowie, 2006) i Grzegorza Wiśniewskiego (Teatr Wybrzeże w Gdańsku, 2019). Ramę teoretyczną rozważań stanowi koncepcja abiektalności postaci Fedry i jej reprezentacji w języku dramatu. Przedmiotem analizy są reżyserskie interwencje w teksty literackie podejmujące mit Fedry: strategie ich multiplikacji, modyfikacji i anihilacji. W intertekstualnym przedstawieniu Kleczewskiej, zestawiającej różne powiązane z tematem dramaty, tekst i język stają się mniej istotne niż ciała aktorów. W ironicznym teatrze Zadary formacja dyskursywna klasycystycznego tekstu Racine’a zostaje poddana dekonstrukcyjnej analizie, ale staje się zarazem głównym tematem przedstawienia. Wiśniewski powraca do języka Racine’a, ale próbuje go przekroczyć, kontrapunktując go wyciszoną i oszczędną grą aktorską wzmacnianą kilkoma mocnymi frazami muzycznymi. Trzy analizowane przedstawienia wpisują się w koncepcję teatru jako laboratorium kryzysu, w tym przypadku – kryzysu abiektalności.
This article presents a comparative analysis of three contemporary stagings of the myth of Phaedra: by Maja Kleczewska (Teatr Narodowy, Warsaw 2006), Michał Zadara (Narodowy Teatr Stary, Cracow 2006), and Grzegorz Wiśniewski (Teatr Wybrzeże, Gdańsk 2019). The theoretical framework refers to the abject quality of the character of Phaedra and its representation in language. The author analyses the directors’ interventions in literary texts reworking the myth of Phaedra: strategies ranging from multiplication, through modification, to annihilation of the dramatic text. In Kleczewska’s intertextual staging, which juxtaposes different plays addressing the theme, the text and the language become less important than the actors’ physicality. Zadara’s ironic theatre deconstructs the discursive formation of Racine’s classical tragedy, while retaining it as the main subject of the performance. Wiśniewski returns to Rancine’s language, but tries to transcend it, counterbalancing it with quiet, restrained acting, enhanced by strong musical phrases. The three stagings resonate with the concept of the theatre as a laboratory of crisis, here: of the crisis of the abject.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2020, 69, 1; 51-70
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatr pamięci wystawiony na próbę? „Całkiem zwyczajny Żyd” w świetle teorii Y. Michala Bodemanna
Putting the Theatre of Memory to the Test?: “Just an Ordinary Jew” and the Theory of Y. Michal Bodemann
Autorzy:
Wesołowska, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31198249.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
polityka pamięci
teatr pamięci
Żydzi w Niemczech
Y. Michal Bodemann
Charles Lewinsky
kino niemieckie
politics of memory
theater of memory
Jews in Germany
German cinema
Opis:
Według Y. Michala Bodemanna współczesna polityka pamięci w Niemczech oraz stosunki niemiecko-żydowskie są podporządkowane tzw. teatrowi pamięci. Filmem, który wydaje się temu przeciwstawiać, jest Całkiem zwyczajny Żyd (Ein ganz gewöhnlicher Jude, reż. Oliver Hirschbiegel, 2005). Jego scenariusz opiera się na krytycznym wobec niemieckiej polityki pamięci monodramie Charlesa Lewinsky’ego o tym samym tytule. Warto zastanowić się, czy dzieło to stanowi krytykę niemieckiej polityki pamięci (wyrażoną w monologu wygłaszanym przez bohatera) jedynie na poziomie deklaratywnym, czy może także faktycznym, to znaczy w obrębie formy filmowej. Ramę teoretyczną artykułu tworzą odniesienia do studiów nad pamięcią – w szczególności do publikacji Bodemanna, ale także do badań Marianne Hirsch nad postpamięcią. Kluczowy element stanowi tu analiza kontekstowa filmu ze względu na liczne odwołania do niemieckich debat o przeszłości. Refleksja nad wybranymi aspektami formy filmowej pozwala zrozumieć rolę filmowych środków wyrazu w procesie (de)konstruowania żydowskości i „teatru pamięci”.
According to Y. Michal Bodemann, contemporary memory politics in Germany and German-Jewish relations are subordinated to the so-called theatre of memory. A film that seems to oppose this is Just an Ordinary Jew (Ein ganz gewöhnlicher Jude, dir. Olivier Hirschbiegel, 2005), which is based on a monodrama by Charles Lewinsky that is critical of German politics of memory. It is worth considering whether this work criticizes the politics of memory in Germany only on a declarative level (through the monologue delivered by the protagonist) or also through the film form. The theoretical framework of this article is provided by references to theories in the field of memory studies, in particular to Bodemann’s publications. A contextual analysis of the film is crucial due to the numerous references to German debates about the past. An analysis of selected aspects of the film form describes the role of filmic means of expression in the process of (de)constructing Jewishness and the theatre of memory.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2024, 125; 30-47
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między „tekstami” – analiza związków słowno-muzycznych w „Not I” Agaty Zubel
Between the ‘Texts’: An Analysis of Verbal-Musical Relations in Agata Zubel’s ‘Not I’
Autorzy:
Kuryłek, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25806567.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Agata Zubel
Samuel Beckett
Michał Bristiger
muzyka XXI wieku
muzyczność literacka
brzmienie
współczesne techniki wokalne
twenty-first-century music
musical qualities in literature
sound
contemporary vocal techniques
Opis:
Celem artykułu jest analiza kompozycji Not I Agaty Zubel, jednej z najważniejszych i najwybitniejszych kompozytorek polskich średniego pokolenia, w zakresie związków słowno-muzycznych. Inspiracją dla przyjętej metody badawczej były ustalenia Michała Bristigera wyrastające z założenia, że właściwe rozpoznanie muzyki wokalno-instrumentalnej wymaga przyjęcia dwóch perspektyw badawczych: muzycznej i językowej. Analizie podlegają zatem wyodrębnione przez Bristigera „teksty” tworzące uporządkowaną całość kompozycji, tj. oryginalny tekst literacki i jego transformacja na potrzeby utworu, traktowana jako element całości dzieła muzycznego oraz tzw. wielki tekst słowno-muzyczny rozumiany jako całość utworu. W kontekście badanego monologu dramatycznego Becketta omówiono elementy budowy formalnej utworu, zastosowane środki stylistyczne pozwalające określić ogólne cechy charakterystyczne sposobu wypowiedzi pisarza, opisano ponadto główne wątki tematyczne utworu oraz podjęto próbę interpretacji symbolicznego wymiaru znaczeń w nim zawartych. Analiza zawiera także analizę formalną kompozycji, wskazanie obecnych w utworze struktur dźwiękowych oraz zastosowanych technik kompozytorskich. Do analizy wykorzystano ponadto badawcze narzędzia lingwistyczne. Wskazanie głównych motywów występujących w analizowanym tekście literackim, które w teorii semantycznej Algirdasa Juliena Gremaisa określane są jako klasy semiologiczne, pozwoliło określić pewne uniwersalia znaczeniowe użyte w literackim pierwowzorze, które zbliżają się do semantycznych uniwersaliów muzyki, a niekiedy się z nimi identyfikują.
The aim of this paper is to analyse the composition ‘Not I’ by Agata Zubel, one of the most prominent and significant Polish women composers of the middle generation, with respect to verbal-musical relations. My research method has been inspired by Michał Bristiger’s findings resulting from the assumption that a proper understanding of vocal-instrumental music calls for the application of a double perspective: musical and linguistic. I therefore analyse the two ‘texts’ distinguished by Bristiger, which together make up the composition as an organised whole, i.e. the original literary text and its transformations for the needs of the musical piece, interpreted here as an element of the artistic whole, as well as the so-called ‘great verbal-musical text’, that is, the work in its entirety. In the context of Beckett’s dramatic monologue under study, elements of the work’s formal structure have been discussed along with stylistic tools that define the overall characteristics of the writer’s manner of expression, as well as the main thematic elements of the work, with an attempt to interpret its symbolic meanings. A formal analysis of the composition has also been performed, indicating the sound structures present in the piece and the composition techniques it applies. The analysis also takes advantage of linguistic tools. The key motifs appearing in the literary text under study, referred to in Algirdas Julien Greimas’ semantic theory as semiological classes, have been indicated. This made it possible to point to certain semantic universals in the literary model, which come close to the semantic universals of the music and are at times identical with the latter.
Źródło:
Muzyka; 2022, 67, 3; 114-136
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 22

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies