Temat: cell - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: A suspicious non-healing wound of the pinna
Podejrzana, niegojąca się rana małżowiny usznej
Autorzy:: Nasir, Mohd Shaiful Nizam Mamat
Yusof, Suhaimi
Bakar, Muhammad Nasri Abu
Mohamad, Irfan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1034786.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: pinna
squamous cell carcinoma
wound
Opis:: Squamous cell carcinoma of the pinna occurs primarily in older males who are exposed to sunlight for a prolonged period. Most squamous cell carcinomas of the pinna are well differentiated and present as a painless mass or a sessile nodule. We describe an interesting case of an adult woman with a non-healing wound located on the right pinna which was treated conservatively, and was later diagnosed as squamous cell carcinoma.
Rak kolczystokomórkowy skóry zlokalizowany w obrębie małżowiny usznej występuje głównie u mężczyzn w starszym wieku, którzy są narażeni na długotrwałe działanie promieni słonecznych. W większości przypadków nowotwór ten jest dobrze zróżnicowany i ma postać niebolesnej masy lub nieuszypułowanego guzka. W pracy opisujemy ciekawy przypadek dorosłej kobiety z niegojącą się raną prawej małżowiny usznej – pacjentkę leczono zachowawczo, zanim ustalono rozpoznanie raka kolczystokomórkowego.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2018, 14, 4; 425-427
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Spontaneous resolution of unifocal Langerhans cell histiocytosis of the skull: potential role of ultrasound in detection and imaging follow-up
Samoistne ustąpienie pojedynczego ogniska histiocytozy z komórek Langerhansa – potencjalna rola badania ultrasonograficznego w diagnostyce i obserwacji
Autorzy:: Vanhoenacker, Filip M.
Verlooy, Joris
De Praeter, Mania
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1032345.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: CT
Langerhans cell histiocytosis
MRI
ultrasound
Opis:: Langerhans cell histiocytosis is a tumor-like condition characterized by idiopathic proliferation of Langerhans cells. The disease may involve the skeleton as well as other organs systems. Bone involvement may be solitary or multifocal. Unifocal osseous Langerhans cell histiocytosis may involve virtually any bone, with the calvarium being most frequently involved. Plain radiography, computed tomography and magnetic resonance imaging are the most used techniques for detection and characterization of the lesion. The use of ultrasound is less known, although it may be a valuable technique in detection and follow-up of superficially located lesions such as calvarial lesions. This case report describes an 8-year-old girl, in whom the lesion was initially detected by ultrasound. Furthermore, ultrasound was used to evaluate spontaneous resolution of the lesion. The knowledge of ultrasound characteristics may be important to avoid unnecessary radiation and gadolinium administration, particularly in a pediatric population.
Histiocytoza z komórek Langerhansa jest chorobą rozrostową charakteryzującą się idiopatyczną proliferacją komórek Langerhansa. Może ona lokalizować się zarówno w układzie kostnym, jak i innych układach narządowych. Zmiany kostne mogą być pojedyncze lub wieloogniskowe. Pojedyncze ogniska kostne histiocytozy z komórek Langerhansa mogą być zlokalizowane w dowolnej kości, jednak zazwyczaj jest to sklepienie czaszki. Najczęściej stosowanymi technikami obrazowymi w rozpoznaniu tej jednostki są radiografia konwencjonalna, tomografia komputerowa oraz rezonans magnetyczny. Badanie ultrasonograficzne jest rzadziej stosowaną metodą, jednakże może ono okazać się cennym narzędziem w rozpoznawaniu i obserwacji pojedynczych zmian, takich jak zmiany w kości sklepienia czaszki. W niniejszej pracy opisujemy przypadek 8 letniej dziewczynki, u której pojedyncze ognisko choroby rozpoznano w badaniu ultrasonograficznym. Znajomość charakterystycznych cech w obrazie ultrasonograficznym pozwala uniknąć niepotrzebnej ekspozycji pacjenta na promieniowanie oraz gadolin, co jest szczególnie istotne w populacji dziecięcej.
Źródło:: Journal of Ultrasonography; 2018, 18, 74; 265-270
2451-070X
Pojawia się w:: Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Molekularne czynniki adhezyjne w szerzeniu się nabłonkowego raka jajnika
Role of molecular adhesion factors in the spread of epithelial ovarian cancer
Autorzy:: Waksmański, Bogdan
Olejek, Anita
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/908240.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: FAK
cadherins
cell adhesion
epithelial ovarian carcinoma
Opis:: The process of spread of epithelial ovarian cancer is associated with molecular mechanisms including cellular surface receptors, basal membrane components, intercellular adhesion molecules and cell-derived signals. The key role in cellular adhesion and its motility is played by E-cadherin and catenins. Expression of the cadherin – catenin complex decreases in parallel with progressing clinical stage of ovarian cancer. At the same time, re-expression of this complex is associated with dissemination of the neoplasm over peritoneal surface. Changing expression or dysfunction of receptors for integrins and their association with molecules of extracellular matrix (ECM) is closely correlated with tumour progression and/or its metastatic potential. The lysophosphatidic acid mediates laminin-dependant migration of cells by the autocrine local mechanism. The first step in formation of metastases is degradation of collagen type IV, as well as activation of metalloproteinases and pro-angiogenic factors, whose increased expression is seen in ovarian cancer cells. Adhesion contact kinase (FAK) is crucial for migration of neoplastic cells, inversely dependant on growth factors and integrin receptors. Increased expression of this kinase is associated with statistically significant with higher clinical stage of the tumour, presence of metastases in lymph nodes and distant metastases. The basic prerequisite for formation of metastases is derangement of cell adhesion mechanism, inducing loss of adhesion between cells and between cells and extracellular matrix. This mechanism is crucial in the spread of ovarian cancer throughout the abdominal cavity.
Proces szerzenia się nabłonkowego raka jajnika jest związany z mechanizmami molekularnymi obejmującymi receptory powierzchni komórki, składnikami błony podstawnej, międzykomórkowymi cząsteczkami adhezyjnymi oraz sygnałami pochodzącymi od komórki. Podstawową rolę w adhezji komórki i jej ruchliwości pełnią E-kadheryna oraz kateniny. Ekspresja kompleksu kadheryna – kateniny zmniejsza się wraz z postępującym stopniem zaawansowania klinicznego raka jajnika. Jednocześnie występuje reekspresja tego układu w przypadku rozsiewu procesu nowotworowego na powierzchni otrzewnej. Zmieniająca się ekspresja lub nieprawidłowe działanie receptorów integryn i ich związek z cząsteczkami macierzy zewnątrzkomórkowej ECM wykazuje ścisłe połączenie z postępem rozwoju guza lub potencjałem przerzutu. Kwas lizofosfatydowy pośredniczy w zależnej od laminin migracji komórek w autokrynnym mechanizmie lokalnym. Pierwszym krokiem w procesie tworzenia przerzutów jest degradacja kolagenu typu IV z działaniem metaloproteinaz oraz czynników proangiogennych, których zwiększona ekspresja jest obserwowana w komórkach raka jajnika. Kinaza kontaktów adhezyjnych FAK pełni podstawową rolę w migracji komórek nowotworowych ujemnie zależnych od czynników wzrostu oraz receptorów integryn. Zwiększona ekspresja tej kinazy wiąże się istotnie statystycznie z wyższym stopniem zaawansowania klinicznego guza, obecnością przerzutów w węzłach chłonnych i obecnością odległych przerzutów. Podstawowym wstępnym warunkiem powstania przerzutu jest zaburzenie mechanizmu adhezji komórki, co w konsekwencji indukuje zmiany w przyleganiu między komórkami oraz komórkami a macierzą zewnątrzkomórkową. Mechanizm ten ma podstawowe znaczenie w szerzeniu się raka jajnika w obrębie jamy brzusznej.
Źródło:: Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 3; 193-201
1731-5379
Pojawia się w:: Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Skuteczność preparatu Trivagin w przywróceniu i utrzymaniu prawidłowego ekosystemu pochwy u kobiet leczonych z powodu nawracającej waginozy bakteryjnej
Role of Trivagin in restoration and maintenance of normal vaginal ecosystem in women treated for recurrent bacterial vaginosis
Autorzy:: Harasim-Dylak, Agnieszka
Roguska, Magdalena
Maździarz, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031061.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Trivagin
autologous hematopoietic stem cell transplantation
bacterial vaginosis
flora bakteryjna pochwy
germ cell tumors
high-dose chemotherapy
infekcje pochwy
neuroblastoma
probiotyk doustny
solid tumors
Opis:: Physiologic vaginal bacterial flora is a dynamic balanced ecosystem encompassing microbes populating vaginal mucosa, products of their metabolism and secretions of vaginal glands. Normal composition of vaginal flora may be altered by pathogenic bacteria, fungi and yeasts, chemical factors, disturbed natural immune processes and also due to iatrogenic intervention, e.g. antibiotic therapy and surgical procedure. The aim of the present paper is to assess the role of Trivagin in restoring and maintaining normal vaginal flora in women with recurrent bacterial vaginosis (BV). Study population consisted of 60 women. Thereof, 30 women were patients with recurrent genital infections. Control group included randomly selected asymptomatic women. All patients underwent a standard gynecologic examination with assessment of vaginal secretion. Next, Trivagin has been administered for 20 days. Upon completion of treatment, vaginal secretion was re-assessed as direct sample study. Results obtained in both groups were compared. In the study population, signs and symptoms of BV resolved in 65% and subjective improvement was seen in 91% of the patients, according to the Amsel criteria. Conclusions: Trivagin promotes restoration and maintenance of physiologic vaginal flora in women with recurrent BV. Unique composition of the preparation (Lactobacillus rhamnosus, Lactobacillus gasseri, Lactobacillus fermentum, Lactobacillus plantarum) including species most frequently found in Polish females, enables an effective restoration of vaginal flora, while easy application by oral route significantly improves compliance and treatment outcomes.
Fizjologiczna flora bakteryjna pochwy stanowi dynamiczną równowagę pomiędzy mikroorganizmami zasiedlającymi jej błonę śluzową a produktami ich metabolizmu i wydzieliną gruczołów. Prawidłowy skład flory może zostać naruszony przez chorobotwórcze bakterie, grzyby, czynniki chemiczne, zaburzenia naturalnych procesów immunologicznych, a także na skutek jatrogennej ingerencji, takiej jak stosowanie antybiotyków czy przebycie zabiegów chirurgicznych. Celem pracy była ocena wpływu stosowania preparatu Trivagin na przywrócenie prawidłowej flory bakteryjnej u kobiet z nawracającą waginozą pochwy (bacterial vaginosis, BV). Materiał stanowiło 60 kobiet. Grupa badana obejmowała 30 pacjentek z nawracającymi infekcjami w obrębie narządów płciowych. Grupa kontrolna składała się z 30 losowo wybranych bez-objawowych kobiet. U wszystkich pacjentek przeprowadzono badanie ginekologiczne z oceną wydzieliny pochwowej. Następnie przez 20 dni stosowano preparat Trivagin. Po ukończeniu leczenia ponownie przeprowadzono ocenę wydzieliny pochwowej w preparacie bezpośrednim. Porównano wyniki w obu grupach. U 65% kobiet w grupie badanej stwierdzono ustąpienie cech i objawów bakteryjnej waginozy oceniane według kryteriów Amsela oraz subiektywną poprawę w ocenie 91% pacjentek. Wnioski: Trivagin pomaga w przywróceniu i utrzymaniu fizjologicznej flory pochwy wśród kobiet z nawracającymi infekcjami bacterial vaginosis. Wyjątkowy skład preparatu (Lactobacillus rhamnosus, Lactobacillus gasseri, Lactobacillus fermentum, Lactobacillus plantarum) uwzględniający gatunki najczęściej występujące w Polsce pozwala na właściwe odbudowanie naturalnej flory bakteryjnej, a łatwość jego stosowania - podaż doustna - w znaczący sposób poprawia wyniki leczenia.
Źródło:: Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 4; 245-252
2451-0750
Pojawia się w:: Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Angiogenic cytokines VEGF, TGF-β1, IL-8 and TNF secretion by human ovarian cancer cells
Wydzielanie angiogennych cytokin VEGF, TGF-β1, IL-8 iTNF przez ludzkie komórki nowotworów jajnika
Autorzy:: Sienko, Jacek
Grabowska-Derlatka, Laretta
Czajkowski, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1029705.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: IL-8
TGF-β
TNF
VEGF
cell line
ovarian cancer
Opis:: Objectives: Angiogenesis is a process that is indispensable in cancer progression. A complex network of tumor and microenvironment stimuli regulate angiogenesis. VEGF, TGF-β1, IL-8 and TNF belong to the angiogenic factors that are key points in vessel formation. The aim of the study was to assess h-VEGF, TGF-β1, IL-8 and TNF secretion by human ovarian cell lines. Material and methods: OVA 2, OVA 4, OVA 9, OVA 11 and OVA 14 cell lines were established in our laboratory. The cells derived from primary and metastatic tumors of epithelial and non-epithelial origin. SK-OV-3, MDAH 2774, CAOV-1 and OVP-10 were the cell lines obtained from other sources. The concentration of VEGF, TGF-β1 and IL-8 was determined in culture supernatants by using the ELISA tests. Results: OVA 11 secreted all the evaluated cytokines. MDAH 2774 was the source of h-VEGF, TGF-β1, IL-8. SK-OV-3 secreted h-VEGF and IL-8. OVA 4 secreted TGF-β1 and TNF. TNF was the only studied cytokine secreted by CAOV-1, OVA 2 and OVA 9 cell lines. OVA 14 did not secret any of the cytokines. Conclusions: The investigated cell lines present heterogeneous profile of angiogenic cytokine secretion and seem to be an interesting set of models for the study of angiogenic signaling, or target therapy.
Cel: Angiogeneza jest procesem niezbędnym do progresji raka. Złożona sieć bodźców pochodzących od guza i z mikrośrodowiska reguluje angiogenezę. VEGF, TGF-β1, IL-8 i TNF należą do czynników angiogennych, które odgrywają kluczową rolę w tworzeniu naczyń. Celem pracy była ocena wydzielania h-VEGF, TGF-β1, IL-8 i TNF przez ludzkie linie raka jajnika. Materiał i metoda: Linie OVA 2, OVA 4, OVA 9, OVA 11 oraz OVA 14 zostały ustalone samodzielnie. Komórki pochodziły z pierwotnych lub przerzutowych guzów jajnika pochodzenia nabłonkowego lub nienabłonkowego. Linie SK-OV-3, MDAH 2774, CAOV-1 oraz OVP-10 pochodziły z innych źródeł. Stężenie VEGF, TGF-β1 i IL-8 określano w supernatantach hodowli komórkowych w teście ELISA. Wyniki: Linia OVA 11 wydzielała wszystkie badane cytokiny. Linia MDAH 2774 była źródłem h-VEGF, TGF-β1, IL-8. Linia SK-OV-3 wydzielała h-VEGF oraz IL-8. Linia OVA 4 wydzielała TGF-β1 i TNF. TNF był jedyną cytokiną wydzielaną przez linie CAOV-1, OVA 2 oraz OVA 9. Linia OVA 14 nie wydzielała żadnej spośród badanych cytokin. Wnioski: Badane linie komórkowe stanowią heterogenną grupę nowotworów wydzielających cytokiny o właściwościach angiogennych i wydają się interesującym panelem do badań nad procesami angiogenezy czy terapii celowanej.
Źródło:: Current Gynecologic Oncology; 2017, 15, 2; 99-104
2451-0750
Pojawia się w:: Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Ultrasound imaging as the basis of a clinical diagnosis of systemic bartonellosis in a patient after bone marrow transplantation. A case report
Obrazowanie ultrasonograficzne podstawą klinicznego rozpoznania narządowej bartonellozy u pacjentki po transplantacji szpiku kostnego. Opis przypadku
Autorzy:: Krasowska-Kwiecień, Aleksandra
Goździk, Jolanta
Woźniak, Magdalena
Czogała, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1052469.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: niedobór odporności
transplantacja macierzystych komórek krwiotwórczych
ultrasonografia
zakażenie
hematopoietic stem cell transplantation
Opis:: Infections in immunocompromised patients after hematopoietic stem cell transplantation can have a severe and atypical course. Some opportunistic pathogens are difficult to detect in microbiological tests, and that is why treatment success depends on an accurate clinical diagnosis. This article presents a case of a 7-year-old girl with severe aplastic anemia treated with bone marrow transplantation with post-transplantation period complicated by persistent, hectic fever, with peak episodes of 39–40°C, lasting several weeks. Repeated microbiological tests failed to reveal the etiological agent, and empirical anti-infective treatment was ineffective. In the fourth week of fever, imaging showed multiple foci resembling abscesses in the patient’s internal organs and, subsequently, in soft tissues. The characteristics of these changes and data concerning environmental exposure led to the clinical diagnosis of cat scratch disease (bartonellosis) with multi-organ involvement and enabled the targeted treatment to be implemented. Fever subsided and organ lesions regressed. In this case, repeated ultrasound imaging was the basic diagnostic tool that helped arrive at a correct diagnosis and implement effective treatment of this life-threatening complication after hematopoietic stem cell transplantation.
Zakażenia w warunkach upośledzonej odporności po transplantacji komórek krwiotwórczych mogą mieć ciężki, nietypowy przebieg. Niektóre patogeny oportunistyczne są trudne w detekcji mikrobiologicznej i powodzenie leczenia zależy od właściwego rozpoznania klinicznego. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 7-letniej dziewczynki z ciężką anemią aplastyczną leczoną przeszczepieniem szpiku kostnego, u której w przebiegu potransplantacyjnym przez kilka tygodni występowały uporczywe, hektyczne stany gorączkowe z epizodami szczytowymi do 39–40°C. Powtarzane badania mikrobiologiczne nie wskazały czynnika etiologicznego, empiryczne leczenie przeciwzakaźne było nieskuteczne. W czwartym tygodniu trwania gorączki w badaniach obrazowych wykazano obecność mnogich ognisk o obrazie ropni w narządach wewnętrznych, następnie w tkankach miękkich. Charakterystyka zmian oraz informacja o ekspozycji środowiskowej dały podstawę do klinicznego rozpoznania narządowej postaci choroby kociego pazura (bartonellozy) i wdrożenia ukierunkowanego leczenia. Uzyskano ustąpienie gorączki i ograniczenie zmian narządowych. W omówionym przypadku powtarzane badania ultrasonograficzne były podstawowym narzędziem diagnostycznym w celu właściwego rozpoznania i zastosowania skutecznego leczenia w zagrażającym życiu powikłaniu po transplantacji krwiotwórczej.
Źródło:: Journal of Ultrasonography; 2016, 16, 65; 204-209
2451-070X
Pojawia się w:: Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Rola przeszczepiania autologicznych krwiotwórczych komórek macierzystych w leczeniu guzów litych
Autologous hematopoietic cell transplantation in the treatment of solid tumors
Autorzy:: Młot, Beata
Gawroński, Krzysztof
Oborska, Sylwia
Pielichowski, Wojciech
Rzepecki, Piotr
Waśko-Grabowska, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031041.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: autologous hematopoietic stem cell transplantation
germ cell tumors
high-dose chemotherapy
neuroblastoma
solid tumors
guzy lite
guzy zarodkowe
nerwiak płodowy
przeszczepianie autologicznych krwiotwórczych komórek macierzystych
wysokodawkowa chemioterapia
Opis:: High-dose chemotherapy (HDC) followed by autologous stem cell transplantation (ASCT) has been used in the treatment of solid tumors since the ‘80s. Standard indications include breast cancer, ovarian cancer and germ cell tumors. Results of several phase II trials confirmed a beneficial effect of this therapeutic strategy on recurrence-free survival and total survival compared with conventional chemotherapy. Unfortunately, in most types of solid tumors, this effect has not been confirmed by phase III trials. Subsequently, the number of autologous transplantations in breast cancer decreased considerably. There is no evidence for any favorable effect of HDC in brain tumors and small cell lung cancer. According to 2006 EBMT recommendations, HDC followed by administration of hematopoietic cells is a therapeutic option in cases of therapy-resistant or recurrent primarily extragonadal germ cell tumors. A matter of debate is the use of this technique with similar indications in patients with germ cell tumors originating in the gonads. The first report on the effectiveness of HDC as first-line treatment of non-epithelial soft tissue tumors was by Pritchard et al. (1998). They documented improved event-free survival and total survival after administration of high doses of melphalan in children with stage IV neuroblastoma, achieving complete or very favorable partial remission after completed induction chemotherapy and surgical treatment. To date, neuroblastoma remains the only neoplasm, where randomized trials in children confirmed a favorable effect of transplantation of autologous hematopoietic cells on final treatment outcome.
Wysokodawkowa chemioterapia (HDC) z następowym przeszczepieniem autologicznych komórek krwiotwórczych (ASCT) jest stosowana w leczeniu guzów litych od lat 80. Najczęstszymi wskazaniami były: rak sutka, rak jajnika i guzy zarodkowe. Wyniki wielu badań drugiej fazy wskazywały na korzystny wpływ tej metody leczenia na przeżycie wolne od nawrotu i całkowite przeżycie w porównaniu z konwencjonalną chemioterapią. Niestety, dla większości typów guzów litych efekt ten nie został potwierdzony w badaniach trzeciej fazy. Znacząco spadła liczba autologicznych przeszczepień w raku sutka. Nie znaleziono dowodów o wyższości HDC w guzach mózgu i raku drobnokomórkowym płuca. Według stanowiska EBMT z 2006 roku wysokodawkowa chemioterapia z następową podażą komórek krwiotwórczych stanowi opcję terapeutyczną w przypadkach opornych bądź nawrotowych guzów zarodkowych o pierwotnym punkcie wyjścia pozagonadalnym. Dyskusyjna jest sprawa zastosowania tej metody w podobnych wskazaniach u chorych z guzem zarodkowym wywodzącym się z gonad. Pierwszym doniesieniem potwierdzającym skuteczność zastosowania wysokodawkowej chemioterapii w leczeniu pierwotnym nowotworów nienabłonkowych tkanek miękkich była praca Pritcharda i wsp. z 1998 roku. Autorzy udokumentowali w niej poprawę przeżycia wolnego od zdarzeń i całkowitego przeżycia (ES i OS) po zastosowaniu wysokich dawek melfalanu u dzieci w stadium IV neuroblastoma, które uzyskały całkowitą lub bardzo dobrą częściową remisję po zakończeniu chemioterapii indukcyjnej i leczeniu operacyjnym. Do chwili obecnej neuroblastoma pozostaje jedynym nowotworem, w przypadku którego w badaniu randomizowanym (u dzieci) wykazano korzystny wpływ przeszczepienia autologicznych komórek krwiotwórczych na ostateczne wyniki leczenia.
Źródło:: Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 3; 169-185
2451-0750
Pojawia się w:: Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Rak jasnokomórkowy jajnika
Clear cell carcinoma of the ovary
Autorzy:: Przybyłkowska, Monika
Kowalska, Magdalena
Gerulewicz, Grzegorz
Śpiewankiewicz, Beata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1030290.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: chemoresistance
clear cell carcinoma
endometriosis
ovarian carcinoma
chemiooporność
endometrioza
rak jajnika
rak jasnokomórkowy
Opis:: Ovarian clear cell carcinoma belongs to rather rare ovarian neoplasms and is believed to be a separate disease with a specific pathogenetic mechanism. It is diagnosed in women younger than 60 years of age, usually in early stages (FIGO I–II in 60% of cases). The National Comprehensive Cancer Network recommends surgical staging in early cancers and cytoreduction with adjuvant platinum- or taxane-based chemotherapy in later stages. Clear cell carcinoma of the ovary is characterized by worse response to chemotherapy and high carboplatin resistance. The mechanisms of its chemoresistance are unknown. The response to first-line chemotherapy is observed in only 11–27% of cases (vs. 73–81% for high grade carcinoma). Progression during chemotherapy is noted in 52% of patients (vs. 29% for high grade carcinoma). A relapse is associated with poor prognosis since it usually means considerable chemoresistance. Mean overall survival amounts to 25.3 months (vs. 42 months in epithelial ovarian carcinoma). Due to poor treatment outcomes in advanced stages of ovarian clear cell carcinoma, molecular targeted therapies are being developed. Research is being conducted in three directions: to develop new cytostatics, angiogenesis inhibitors and immunomodulators. Moreover, combinations of these drugs are also being investigated. It occurs that the future treatment is a therapy targeted to specifically impaired cell proliferation mechanisms in ovarian clear cell carcinoma. Moreover, the importance of adjuvant radiotherapy in stages FIGO IC–II must be emphasized.
Rak jasnokomórkowy należy do grupy rzadziej występujących nowotworów jajnika i jest uważany za oddzielną chorobę ze specyficznym mechanizmem patogenetycznym. Raka tego rozpoznaje się u kobiet poniżej 60. roku życia, zwykle w niskim stopniu zaawansowania (60% FIGO I–II). National Comprehensive Cancer Network rekomenduje we wczesnych stadiach zaawansowania chirurgiczny staging, a w wyższych stopniach – operację cytoredukcyjną i uzupełniającą chemioterapię opartą na platynie lub taksanach. Rak jasnokomórkowy jajnika charakteryzuje się gorszą odpowiedzią na chemioterapię i wysokim odsetkiem oporności na karboplatynę. Mechanizmy chemiooporności nie są znane. Odpowiedź na chemioterapię pierwszego rzutu występuje jedynie w 11–27% przypadków (vs 73–81% dla wysoko zróżnicowanych raków). Progresję w czasie chemioterapii odnotowuje się u 52% pacjentek (vs 29% dla wysoko zróżnicowanych raków). Wznowa raka jasnokomórkowego jajnika wiąże się ze złym rokowaniem, ponieważ zwykle oznacza dużą oporność na chemioterapię. Czas całkowitego przeżycia wynosi średnio 25,3 miesiąca, w porównaniu z 42 miesiącami w przypadku nabłonkowych raków jajnika. Ze względu na złe wyniki leczenia chorych w zaawansowanych stadiach raka jasnokomórkowego trwają poszukiwania terapii ukierunkowanej molekularnie. Badania są prowadzone w trzech kierunkach: nowe cytostatyki, leki hamujące angiogenezę, leki immunomodulujące; bada się też kombinacje wymienionych grup leków. Wydaje się, że przyszłością leczenia jest terapia ukierunkowana na mechanizmy proliferacji komórek swoiście zaburzonych w raku jasnokomórkowym jajnika. Należy podkreślić ważną rolę radioterapii w leczeniu pacjentek w stopniu FIGO IC–II.
Źródło:: Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 4; 224-233
2451-0750
Pojawia się w:: Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Desmoplastic small round cell tumor – charakterystyka choroby i metody leczenia
Desmoplastic small round cell tumor: characteristics and treatment options
Autorzy:: Waśniewska, Katarzyna
Miedzińska-Maciejewska, Magdalena
Gawrychowski, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031059.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: chemotherapy
desmoplastic small round cell tumor
diagnosis
symptoms
treatment
diagnoza
leczenie
objawy
chemioterapia
Opis:: Desmoplastic small round cell tumor (DSRCT) is an extremely rare malignancy rated among the sarcomas. It was first described in 1989. As there are only a few hundred cases reported in world literature, to date there are no uniform standards of management of patients presenting with such a diagnosis. This malignancy is characterized by a extremely aggressive clinical course. The disease affects mainly young males in their second and third decade. Most often described primary location of DSRCT is abdominal cavity. Identified cytogenetic marker of DSRCT is translocation t(11;22)(p13q12). Therapy relies in surgery, radiotherapy and chemotherapy. In spite of continuous progress in the treatment of DSRCT, prognosis in this group of patients is still very poor. High propensity to dissemination already at the time of first diagnosis considerably reduces the effectiveness of surgical excision and all patients require systemic treatment. Chemotherapy usually resorts to cyclophosphamide, doxorubicin, vincristine, ifosfamide and etoposide (their combination is known as “protocol P6”). Other cytostatics of confirmed effectiveness in the treatment of DSRCT are cisplatin, carboplatin, topotecan, vinorelbine and irinotecan. In spite of clear clinical activity of chemotherapeutics, eventually all patients develop resistance to implemented treatment and suffer disease progression. Therefore, selection of optimal treatment for this group of patients remains a considerable clinical challenge.
Desmoplastic small round cell tumor (DSRCT) jest bardzo rzadkim nowotworem zaliczanym do rodziny mięsaków. Po raz pierwszy został opisany w 1989 roku. Ponieważ w światowej literaturze przedstawiono dotychczas kilkaset przypadków, do chwili obecnej nie ma jednoznacznych standardów postępowania z pacjentami z tym rozpoznaniem. Nowotwór ten charakteryzuje się bardzo agresywnym przebiegiem. Choroba dotyka głównie młodych mężczyzn. Szczyt zachorowań przypada na drugą i trzecią dekadę życia. Najczęściej opisywaną pierwotną lokalizacją DSRCT jest jama brzuszna. Zidentyfikowanym cytogenetycznym markerem DSRCT jest translokacja t(11;22)(p13q12). W leczeniu ogromną rolę odgrywają chirurgia, radioterapia i chemioterapia. Pomimo ciągłego postępu w leczeniu DSRCT rokowanie w tej grupie chorych nadal pozostaje bardzo złe. Duża skłonność do rozsiewu choroby już w chwili jej rozpoznania ogranicza skuteczność postępowania chirurgicznego, dlatego wszyscy pacjenci wymagają leczenia systemowego. W chemioterapii wykorzystuje się najczęściej cyklofosfamid, doksorubicynę, winkrystynę, ifosfamid i etopozyd (kombinacja tych leków znana jest pod nazwą protokołu P6). Innymi cytostatykami wykazującymi aktywność w leczeniu DSRCT są cisplatyna, karboplatyna, topotekan, winorelbina i irinotekan. Mimo wyraźnej aktywności klinicznej chemioterapeutyków praktycznie u wszystkich chorych po pewnym czasie rozwija się oporność na stosowane leczenie i dochodzi do progresji choroby. Z tego powodu dużym wyzwaniem staje się wybór optymalnego leczenia dla tej grupy pacjentów.
Źródło:: Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 4; 276-282
2451-0750
Pojawia się w:: Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Guz pęcherzyka żółtkowego – charakterystyka grupy chorych oraz wyniki leczenia
Yolk sac tumour – characteristics of patient’s group and treatment outcome
Autorzy:: Miedzińska-Maciejewska, Magdalena
Dańska-Bidzińska, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/908082.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: malignant germ cell tumours
surgery
treatment
yolk sac tumour/endodermal sinus tumour
chemotherapy
Opis:: Introduction: Yolk sac tumour is a very rare, highly aggressive germ cell neoplasm of ovaries. The aim of the paper: The aim of this paper is to present the group of patients, diagnosed with EST, treated in Department of Gynaecological Oncology, Cancer Centre, Warsaw, between 1994-2001. Material and methods: 11 patients were involved into the analysis. Yolk sac tumour was diagnosed in 13.25% of all patients with malignant germ cell tumours of reproductive organs. All patients were operated primarily outside our Centre. Results: The patients age varied from 16 to 44 years of age. Stage I according to FIGO classification was diagnosed in 6 patients (54.5%), 1 patient was with stage II, 2 patients in stage III and 2 patients in IV. All patients received 3 to 7 cycles of chemotherapy based on BEP regimen. I line therapy allowed to obtain 9 complete remissions, 1 stabilization of disease, and 1 case of progression. Recurrence of disease was found in 2 patients after about 6 months from first line treatment. Treatment failures (disease progression or recurrence) was reported in 3 patients that is in 27.7%. 3 patients were lost to follow-up during the first 4 months from prior chemotherapy. Within the rest of the group, no deaths were reported during observation period lasting from 2.6 to more than 10 years. In 3 patients the conservative surgery was performed; one successful pregnancy with delivery of healthy neonate was reported. Conclusions: The cure of the patients with yolk sac tumour is possible nowadays. Also it is possible to preserve fertility. But such outcome require to introduce the therapy as soon as possible, meaning optimal and proper staging surgery as well as intensive and early introduced chemotherapy.
Wstęp: Guz pęcherzyka żółtkowego jest bardzo rzadko występującym, bardzo agresywnym nowotworem germinalnym jajników. Cel pracy: Celem pracy jest przedstawienie grupy chorych z tym rozpoznaniem, leczonych w Klinice Nowotworów Narządów Płciowych Kobiecych w Warszawie w latach 1994-2001. Materiał i metody: Analizie poddano 11 pacjentek. Guz pęcherzyka żółtkowego został rozpoznany u 13,25% chorych z guzami germinalnymi narządu rodnego. Wszystkie pacjentki miały przeprowadzony pierwotny zabieg operacyjny poza naszym ośrodkiem. Wyniki: Wiek chorych mieścił się w przedziale 16-44 lata. Pierwszy stopień zaawansowania według FIGO zdiagnozowano u 6 chorych (54,5%), drugi u jednej kobiety, stopień trzeci – u dwóch i czwarty u kolejnych dwóch kobiet. Wszystkie chore otrzymały od 3 do 7 cykli chemioterapii według schematu BEP. Na zakończenie leczenia pierwszorzutowego uzyskano 9 odpowiedzi całkowitych, jedną stabilizację choroby i jedną progresję. Wznowa wystąpiła u dwóch pacjentek po około pół roku od zakończenia leczenia. Łącznie niepowodzenia, czyli progresję choroby lub też jej wznowę, odnotowano u 3 chorych, co stanowiło 27,7%. Trzy chore znikły z obserwacji w okresie do 4 miesięcy od zakończenia chemioterapii. U pozostałych pacjentek nie odnotowano zgonów podczas obserwacji trwającej od 2,6 roku do powyżej 10 lat. Z trzech chorych, które miały wykonany zabieg operacyjny oszczędzający narząd rodny, jedna zaszła w ciążę i urodziła zdrowe dziecko. Wnioski: Wyleczenie pacjentki z guzem pęcherzyka żółtkowego jest obecnie możliwe. Możliwe jest także zachowanie u niej płodności. Wymaga to jednak szybkiego zastosowania leczenia składającego się z radykalnego i poprawnie wykonanego pod względem diagnostycznym zabiegu operacyjnego oraz intensywnej, wcześnie wdrożonej chemioterapii.
Źródło:: Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 1; 38-45
1731-5379
Pojawia się w:: Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Nowe trendy w diagnostyce i terapii raka pierwotnego płaskonabłonkowego pochwy
New trends in the management of primary vaginal squamous cell carcinoma
Autorzy:: Baltzer, Jörg
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/908452.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: diagnostic and therapeutic strategies
invasive cancer
precancerous lesions
primary squamous cell vaginal cancer
radiotherapy
surgery
Opis:: Primary vaginal cancer is a rare disease constituting approximately 2% of gynaecological malignancies. Most vaginal cancers are in fact metastases from adjacent organs, mostly cervix and vulva and, much less frequently, bladder, sigmoid colon or rectum. Major part (80%) of primary vaginal cancers are squamous cell carcinomas located usually in the upper 1/3 of the vagina. Little is known about aetiology of this tumour. The patients’ age range is wide with preinvasive lesions affecting predominantly the younger age group. VAINlesions are mostly asymptomatic and are first detected by an abnormal PAP-smear. Location of the lesion can be defined by colposcopy. Surgical excision or ablation of atypical epithelium using CO2 laser or radiation therapy are usually highly effective. It is probably unnecessary to treat VAIN 1 and VAIN 2 lesions unless they are persistent. All VAIN 3-lesions should be actively treated. In the case of histologically proven cancer, radiotherapy combining external and internal sources of radiation is the treatment of choice in most centres. In young women the key issue is to prevent radiation-induced castration. Recent studies show that conservative treatment options sparing reproductive and sexual function in young women at an early stage of the disease are feasible and effective. In more advanced stages radiation therapy is indicated, but survival rates obtained are worse than in cervical cancer patients. Tumour morphology, grade and stage are important prognostic factors. Common background factors with no prognostic significance are prior hysterectomy, other gynaecological malignancies and pelvic irradiation. Better understanding of prognostic factors and biologic tumor markers may help to discriminate between low- and high-grade tumours and to develop guidelines for tayloring tumour- and patient-specific therapies.
Pierwotny rak pochwy jest rzadko występującym nowotworem, stanowiącym około 2% wszystkich nowotworów złośliwych narządu rodnego. Większość przypadków raka pochwy to de facto przerzuty z sąsiednich narządów, najczęściej z szyjki macicy, sromu, a rzadziej z pęcherza, okrężnicy esowatej i odbytnicy. Mniej więcej w 80% przypadków jest to rak płaskonabłonkowy, zlokalizowany zazwyczaj w górnej 1/3 pochwy. Etiologia tego nowotworu nie jest do końca poznana. Występuje on u pacjentek w szerokim przedziale wiekowym, przy czym postacie przedinwazyjne stwierdza się głównie u kobiet młodszych. Zmiany typu VAIN (pochwowe nowotworzenie śródnabłonkowe) są zwykle bezobjawowe, najczęściej rozpoznaje się je na podstawie nieprawidłowego wyniku badania cytologicznego metodą Papanicolaou. W celu lokalizacji zmiany wykonuje się badanie kolposkopowe. Do skutecznych metod leczniczych zalicza się chirurgiczne usunięcie zmienionego nabłonka, zabieg przy użyciu lasera CO2 i radioterapię. Leczenie zmian w stadium VAIN 1 i VAIN 2 prawdopodobnie nie jest konieczne, z wyjątkiem przypadków długotrwale utrzymujących się, natomiast zmiany w stadium VAIN 3 należy aktywnie leczyć. W większości przypadków histologicznie potwierdzonego raka pochwy leczeniem z wyboru stosowanym w licznych ośrodkach jest radioterapia z zastosowaniem kombinacji źródeł zewnętrznych i wewnętrznych. Ważnym aspektem terapii, szczególnie u kobiet młodych, jest zapobieganie popromiennej kastracji. Badania wykazały, że nowe strategie terapeutyczne oszczędzające funkcje rozrodcze i płciowe u kobiet w młodszym przedziale wiekowym, u których zdiagnozowano raka płaskonabłonkowego górnej części pochwy we wczesnej fazie choroby, są możliwe do przeprowadzenia i skuteczne. W bardziej zaawansowanym stadium choroby, podobnie jak u pacjentek z rakiem szyjki macicy, wskazana jest radioterapia, jednak uzyskiwane wskaźniki przeżywalności są gorsze niż u chorych na raka szyjki. Ważnymi czynnikami prognostycznymi są: morfologia guza, jego stopień złośliwości i stadium zaawansowania klinicznego. Często cytowane czynniki, niemające znaczenia rokowniczego, obejmują: stan po histerektomii, współistnienie innych nowotworów narządu rodnego i stan po napromienieniu miednicy. Znajomość czynników prognostycznych i rosnąca wiedza o dodatkowych markerach biologicznych mogą być pomocne w różnicowaniu przypadków o wysokiej i niskiej złośliwości oraz w indywidualizacji leczenia, które będzie uwzględniało zarówno potrzeby pacjenta, jak i cechy nowotworu.
Źródło:: Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 4; 190-199
1731-5379
Pojawia się w:: Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Leczenie nowotworów germinalnych i gonadalnych jajnika na oddziale ginekologiczno-położniczym
Treatment of ovarian germ cell and gonadal tumors in the gynecology and obstetrics department
Autorzy:: Sikora-Szczęśniak, Dobrosława L.
Szczęśniak, Grzegorz
Sikora, Wacław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031543.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: nowotwory germinalne i gonadalne jajnika
współwystępowanie nowotworów germinalnych
i gonadalnych
wole tarczycowe jajnika
leczenie chirurgiczne
ovarian germ cell and gonadal tumors
coexistence of germ cell and gonadal tumors
struma ovarii
surgical treatment
Opis:: Introduction: Germ cell tumors are the second (after epithelial cancers) most common ovarian cancers. They account for 25–30% of all tumors and 5–9% of malignant ovarian cancers. Gonadal tumors are the third most common ovarian cancers and account for 5–8% of all ovarian tumors and 7% of malignant ovarian cancers. Aim: The paper presents the results of surgical treatment of germ cell and gonadal tumors performed between 1985 and 2001 in the Department of Gynecology and Obstetrics of the District Hospital in Lipsko. Material and methods: Study material comprised cases of patients undergoing surgeries due to ovarian germ cell and gonadal tumors. Supplementary interviews on the postoperative period were conducted with patients or their family members dozen to several dozen years after procedures. Individual histological types of tumors as well as the proportion of their incidence in the analyzed groups were presented. Results: A total of 38 germ cell tumor cases were reported. Benign tumors (teratoma adultum) were found in 35 (92.1%) patients, and malignant tumors were found in 3 (7.9%) cases. Granulosa cell tumor, theca cell tumor and fibroma, i.e. 6 (60%), 3 (30%) and 1 (10%) case, respectively, were identified among the 10 gonadal tumors. Conclusions: In the case of germ cell malignant tumor, fertility-sparing surgical treatment in women of childbearing age allows to preserve the fertility of a patient. Radical surgery combined with adjuvant therapy allowed for a full recovery even in the cases of advanced malignant ovarian tumor. Metachronous occurrence of mature teratoma and granulosa cell tumor was observed in one (2.0%) out of 48 patients. In the case of dermoid cysts, struma ovarii was left-sided.
Wstęp: Nowotwory germinalne zajmują drugie miejsce – po nowotworach nabłonkowych jajnika – pod względem częstości występowania. Stanowią 25–30% wszystkich nowotworów i 5–9% nowotworów złośliwych jajnika. Z kolei nowotwory gonadalne zajmują trzecie miejsce i stanowią 5–8% wszystkich nowotworów jajnika i 7% złośliwych nowotworów jajnika. Cel pracy: W pracy przedstawiono w yniki leczenia operacyjnego nowotworów germinalnych i gonadalnych przeprowadzonego na Oddziale Ginekologiczno-Położniczym Szpitala Rejonowego w Lipsku w latach 1985–2001. Materiał i metody: Materiał do analizy stanowiły przypadki pacjentek operowanych z powodu nowotworów germinalnych i gonadalnych jajnika. Z operowanymi kobietami lub członkami ich rodzin kilkanaście do kilkudziesięciu lat po zabiegach operacyjnych przeprowadzono uzupełniające wywiady na temat przebiegu pooperacyjnego. Wyszczególniono poszczególne typy histologiczne nowotworów i odsetek ich występowania w omawianych grupach. Wyniki: Odnotowano 38 przypadków nowotworów germinalnych jajnika. Nowotwory łagodne (teratoma adultum) stwierdzono w 35 (92,1%), a złośliwe – w 3 (7,9%) przypadkach. Wśród 10 przypadków nowotworów gonadalnych stwierdzono ziarniszczaka, otoczkowiaka i włókniaka, odpowiednio w 6 (60%), 3 (30%) i 1 (10%) przypadku. Wnioski: Oszczędzające leczenie operacyjne u kobiet w wieku rozrodczym w przypadku nowotworu germinalnego złośliwego pozwala na zachowanie płodności pacjentki. Radykalne leczenie operacyjne oraz terapia uzupełniająca umożliwiły powrót do zdrowia i całkowite wyleczenie nawet w zaawansowanych przypadkach nowotworów złośliwych jajnika. Metachroniczne występowanie potworniaka dojrzałego i ziarniszczaka odnotowano w jednym (2,0%) przypadku spośród 48 leczonych pacjentek. Przypadki wola tarczycowego jajnika wśród torbieli dermoidalnych występowały lewostronnie.
Źródło:: Current Gynecologic Oncology; 2013, 11, 4; 264-273
2451-0750
Pojawia się w:: Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Komórki macierzyste w neurologii
Stem cells in neurology
Autorzy:: Gójska, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1058918.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: cell therapy
nervous system
neurogenesis
progenitor cells
stem cells
komórki macierzyste
komórki progenitorowe
neurogeneza
terapia komórkowa
układ nerwowy
Opis:: Human brain is a very complex biological system considering its cytoarchitecture, neuronal network, localisation of functional regions and integration. Until second half of the XX century it was believed that CNS is deprived of regenerative processes. At present there are many studies that confirm constant formation of new neurones in the human brain. However, this process of cell exchange is far less effective in comparison with the regeneration and functional renewal of other tissues of our organism. In the following article we present current data on local neurogenesis in the adult brain. There are at least 3 regions of CNS where cell proliferembrioation takes place: subventricular zone – SVZ, subgranular zone – SGZ and posterior periventricular area – PPv. It has been estimated that single radial glial cell, which is the progenitor of cells residing in the aforementioned regions of the brain, would be enough to form 4×107 of new brains. Other tissues of our organism could become another source of stem cells for brain regeneration. This solution is tempting when we consider a theory of peripheral blood stem cells that reside in different organ niches. Injured tissue produces higher amounts of chemokines such as SDF-1 or LIF that causes increased migration of stem cells towards the “calling- for-help” organ. The last part of the article presents the progress that has been made in regeneration therapies of certain neurological disorders: cerebral stroke, Parkinson’s disease, multiple sclerosis, spinal cord injuries, amyotrophic lateral sclerosis, Huntigton’s disease and Alzheimer’s disease.
Mózg człowieka jest bardzo skomplikowanym biologicznym systemem pod względem cytoarchitektury, sieci neuronalnej, lokalizacji ośrodków funkcjonalnych oraz integracji. Do drugiej połowy XX wieku panował pogląd, że po okresie rozwoju OUN jest pozbawiony jakiejkolwiek zdolności regeneracyjnej. Istnieje obecnie wiele badań potwierdzających fakt, iż w dorosłym mózgu ludzi ma miejsce ciągły proces tworzenia się nowych neuronów, chociaż oczywiście proces wymiany komórek ośrodkowego układu nerwowego prezentuje się nie najlepiej w porównaniu z regeneracją i funkcjonalną odnową, które mają miejsce w innych organach naszego organizmu. W poniższym artykule przedstawione zostały aktualne dane dotyczące miejscowej neurogenezy w dojrzałym mózgu. W mózgu człowieka znajdują się przynajmniej 3 obszary, gdzie mają miejsce procesy proliferacji komórkowej: strefa przykomorowa (subventricularzone, SVZ), strefa przyziarnista (subgranularzone, SGZ), oraz tylna strefa okołokomorowa (posterior periventricular area, PPv). Wyliczono, że pojedyncza komórka gleju radialnego, której mitotyczni potomkowie rezydują w wymienionych strefach rozrodczych, wystarczyłaby do utworzenia 4x107 mózgów. Innym źródłem odnowy dla mózgu mogłyby stać się komórki macierzyste pozyskiwane z innych tkanek naszego organizmu. Takie rozwiązanie znajduje swoje uzasadnienie w ramach teorii o krążących w krwi obwodowej komórkach macierzystych zasiedlających poszczególne nisze narządowe. Znacznie upraszczając, uszkodzony narząd wydziela zwiększoną ilość chemoatraktantów, takich jak SDF-1 czy LIF, i tym przyciąga do siebie zwiększoną ilość komórek macierzystych. W dalszej części artykułu przedstawiono postęp, jaki dokonał się w terapiach regeneracyjnych w przypadku niektórych schorzeń neurologicznych: udaru mózgu, choroby Parkinsona, stwardnienia rozsianego, urazów rdzenia, stwardnienia zanikowego bocznego, choroby Huntingtona oraz choroby Alzheimera.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2008, 8, 1; 39-48
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Endometrioza i proces nowotworowy
Endometriosis and the neoplastic process
Autorzy:: Sznurkowski, Jacek J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031082.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: cancer
clear-cell cancer
endometriosis
endometrioza
malignant transformation
ovarian cancer
rak
rak jajnika
rak jasnokomórkowy
transformacja nowotworowa
Opis:: Endometriosis is a benign proliferative process, where tissues of the uterine mucosa are present ectopically, generally manifesting by infertility and pain. Awareness of similarity between endometriosis and neoplastic process, as well as of oncological risk associated therewith is low. Since 1925, when Sampson was the first to highlight the fact that endometriosis may transform into a malignant lesion, several papers appeared in the medical literature extensively documenting the correlation between endometriosis and tumors, in particular with ovarian cancer. The aim of this paper was to examine correlations linking endometriosis with the neoplastic process by reviewing medical literature published in English in the aspect of epidemiological evidence of endometriosis – cancer correlation, comparison of clinical-pathological features of both entities and comparison of molecular and genetic features of endometriosis with the “cancer phenotype” as defined by Hanahan and Weinberg in their paper The hallmarks of cancer. A large body of evidence has been collected documenting similarity of endometriosis to the neoplastic process, its association with malignant transformation and increased risk of cancer and other malignant tumors. It is not clear, whether endometriotic lesions may undergo malignant transformation directly, indirectly with an intermediate phase, the so-called atypical endometriosis, or endometriosis and cancer possess common initial antecedent mechanisms and/or predisposing factors (e.g. genetic susceptibility, sensitivity to exposure to environmental toxins) with subsequent divergence on the molecular level. Incidence of endometriosis undoubtedly creates an oncological risk, necessitating elucidation by further genetic and molecular studies.
Endometrioza to łagodny proces rozrostowy, w którym tkanki błony śluzowej macicy występują ekotopowo. Schorzenie kojarzone jest powszechnie z niepłodnością oraz z bólem. Mała jest świadomość podobieństw endometriozy do procesu nowotworowego oraz zagrożeń onkologicznych związanych z jej występowaniem. Od 1925 roku, kiedy Sampson jako pierwszy zwrócił uwagę, że endometrioza może przekształcić się w zmianę złośliwą, w literaturze medycznej pojawiły się liczne publikacje obszernie dokumentujące związek gruczolistości z nowotworami, a w szczególności z rakiem jajnika. Celem pracy było zbadanie powiązań endometriozy z procesem nowotworowym poprzez przeszukanie anglojęzycznego piśmiennictwa medycznego pod kątem dowodów epidemiologicznych na związek endometriozy z rakiem, porównania cech kliniczno-patologicznych endometriozy i raka oraz porównanie cech molekularnych i genetycznych endometriozy z cechami „fenotypu raka” zdefiniowanymi przez Hanahana i Weinberga w publikacji zatytułowanej The hallmarks of cancer. Zebrano liczne dowody dużego podobieństwa endometriozy do procesu nowotworowego, związku z transformacją złośliwą oraz ze zwiększonym ryzykiem raka i innych nowotworów złośliwych. Nie jest jasne, czy zmiany endometriotyczne mogą bezpośrednio ulegać przemianie złośliwej, z etapem pośrednim, tzw. atypowej endometriozy, czy też endometrioza oraz rak posiadają wyłącznie wspólne początkowe, antecendentne mechanizmy i/lub czynniki predysponujące (np. genetyczną podatność, wrażliwość na ekspozycję toksynami środowiskowymi) z oczywistą dywergencją w przebiegu molekularnym. Występowanie endometriozy niewątpliwie stwarza zagrożenie onkologiczne, którego źródło powinno być wyjaśnione poprzez dalsze badania genetyczne i molekularne.
Źródło:: Current Gynecologic Oncology; 2012, 10, 1; 61-70
2451-0750
Pojawia się w:: Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Rak jasnokomórkowy jajnika na podłozu zaawansowanej endometriozy pomenopauzalnej – opis przypadku i przeglad pismiennictwa
Clear cell cancer of the ovary developing within an advanced postmenopausal endometriosis. Case report and review of the literature
Autorzy:: Myszewska, Aleksandra
Dudziak, Mirosław
Kadylak, Bogdan
Sznurkowski, Jacek Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031255.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: endometrioza
rak
rak jajnika
rak jasnokomórkowy
transformacja nowotworowa
endometriosis
cancer
ovarian cancer
clear cell carcinoma
malignant transformation
Opis:: Endometriosis has a multifactorial etiology and its association with ovarian cancer is known since the beginning of the past century. As has been well documented, endometriosis possesses all the features of cancer phenotype, but a matter of debate remains whether ovarian cancer develops as a result of malignant transformation of pre-existing endometriosis or both conditions develop synchronously on a common basis. Active endometriosis is estrogen-dependent and rarely develops in postmenopausal women. Endometriosis-associated ovarian cancer (EAOC) is a distinct clinical entity, differing by age at diagnosis, histological type, clinical stage and prognosis. EAOC may develop both before and after menopause and the commonest histological types are clear cell and endometrioid. The purpose of this paper was to present a rare case of EAOC developing within the wall of an endometrial cyst, 7 years after meno-pause in a slim woman, not presenting features of estrogenization. A 54 years old female, on long-term oral antico-agulant (Sintrom) after mitral valve surgery, was admitted for surgical treatment due to an adnexal tumor on the right detected by sonography with CA-125 level of 354.7 U/ml. Intraoperative inspection revealed advanced endometriosis manifesting by numerous endometrial implants to the pelvic parietal peritoneum, visceral peritoneum and greater omentum as well as endometrial cysts within both ovaries. Intraoperative histological study revealed grade 2 clear cell carcinoma (CCC), while final histological study showed the area of transition from endometriosis to CCC with an intermediate stage of atypical endometriosis. The patient’s FIGO stage was defined as IA and her TNM stage – as T1aN0M0 G2. Conclusion: Active endometriosis resulting in presence of endometrial implants and endometrial cysts may manifest at postmenopausal age. Endometrial cyst may undergo malignant transformation, as suggested by doc-umented evolution of endometriosis to clear cell ovarian cancer with intermediate stage of atypical endometriosis.
Endometrioza ma etiologię wieloczynnikową, a jej związek z występowaniem raka jajnika jest obserwowany już od początku ubiegłego stulecia. Wykazano, że endometrioza posiada wszystkie cechy fenotypu raka, ale nie rozstrzyg- nięto, czy rak jajnika powstaje na drodze transformacji złośliwej endometriozy, czy też oba zjawiska rozwijają się równolegle na wspólnym podłożu. Czynna endometrioza związana jest z estrogenami i rzadko występuje w okre-sie pomenopauzalnym. Rak jajnika towarzyszący endometriozie (endometriosis-associated ovarian cancer, EAOC) stanowi odrębną jednostkę kliniczną, różniącą się wiekiem w momencie rozpoznania, typem histologicznym, stop-niem zaawansowania oraz rokowaniem. EAOC występują w okresie przed- i okołomenopauzalnym, a wśród typów histologicznych dominują raki jasnokomórkowe i endometrioidalne. Celem pracy była prezentacja szczególnego przypadku EAOC, który rozwinął się w ścianie torbieli endometrialnej 7 lat po menopauzie u szczupłej, pozbawio-nej cech estrogenizacji kobiety. Pięćdziesięcioczteroletnia chora przewlekle przyjmująca Sintrom z powodu wszcze-pionej zastawki mitralnej została zakwalifikowana do leczenia operacyjnego na Oddziale Ginekologii Onkologicz-nej z powodu podejrzanego w USG guza przydatków lewych, przy stężeniu markera CA-125 354,7 U/ml. W trakcie zabiegu stwierdzono zaawansowaną endometriozę wyrażoną obecnością licznych wszczepów endometriotycznych na otrzewnej miednicy, na surowicówce jelit oraz w obrębie sieci większej, a także torbieli endometrioidalnych obu jajników. W badaniu doraźnym rozpoznano raka jasnokomórkowego w stopniu zróżnicowania G2 (clear cell carci-noma, CCC – G2), a w badaniu ostatecznym udało się potwierdzić obszar przejścia endometriozy do raka jasnoko-mórkowego poprzez etap pośredni endometriozy atypowej. Stopień zaawansowania według FIGO określono na IA, natomiast wg klasyfikacji TNM – T1aN0M0 G2. Wnioski: Czynna endometrioza wyrażona obecnością wszczepów endometriotycznych oraz torbieli endometrioidalnych może ujawnić się w okresie pomenopauzalnym. Torbiel endometrialna może ulec transformacji złośliwej, co sugeruje udokumentowana w ścianie torbieli ewolucja endome-triozy do raka jasnokomórkowego jajnika z etapem pośrednim tzw. endometriozy atypowej.
Źródło:: Current Gynecologic Oncology; 2013, 11, 1; 82-88
2451-0750
Pojawia się w:: Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "cell" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język