Temat: SERCA - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Physiological basis in the assessment of myocardial mechanics using speckle-tracking echocardiography 2D. Part II
Fizjologiczne podstawy oceny mechaniki mięśnia serca przy użyciu techniki śledzenia markerów akustycznych 2D. Część II
Autorzy:: Mądry, Wojciech
Karolczak, Maciej Aleksander
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1052587.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: echokardiograficzna metoda śledzenia markerów akustycznych
funkcja komór serca
odkształcenie mięśnia serca
tempo odkształcenia mięśnia serca
speckle tracking echocardiography
Opis:: In this paper, the authors attempt to concisely present the anatomical and pathophysiological bases as well as the principles for echocardiographic evaluation of mechanical aspects of cardiac function based on speckle tracking method. This technique uses a phenomenon involving the formation of characteristic image units, referred to as speckles or acoustic markers, which are stable during cardiac cycle, on a two-dimensional echocardiographic picture. Changes in the position of these speckles throughout the cardiac cycle, which are monitored and analyzed semi-automatically by a computer system, reflect deformation of both, cardiac ventricle as a whole as well as its individual anatomical segments. The values of strain and the strain rate, as well as the range and velocity of the movement of these markers, which are in close relationship with multiple hemodynamic parameters, can be visualized as various types of charts – linear, two- and three-dimensional – as well as numerical values, enabling deeper insight into the mechanical and hemodynamic aspects of cardiac function in health and disease. The use of information obtained based on speckle tracking echocardiography allows to understand previously unclear mechanisms of physiological and pathophysiological processes. The first part of the study discusses the formation of a two-dimensional ultrasound image and the speckles, as well as the technical aspects of tracking their movement. The second part presents in more detail the methodology of speckle-tracking echocardiography, the characteristic abnormalities of cardiac mechanics presenting in different clinical entities, and the limitations related to given clinical and technical issues.
W niniejszej pracy autorzy podejmują próbę zwięzłego przedstawienia anatomicznych i patofizjologicznych podstaw oraz zasad echokardiograficznej oceny mechanicznych aspektów pracy serca w oparciu o metodę śledzenia markerów akustycznych. Metoda ta wykorzystuje zjawisko powstawania w dwuwymiarowym obrazie echokardiograficznym charakterystycznych, niezmieniających się w czasie jednostek obrazowych, określanych mianem plamek lub markerów akustycznych. Zmiany położenia plamek, obserwowane i analizowane półautomatycznie w trakcie całego cyklu serca przez system komputerowy, odzwierciedlają odkształcenie zarówno całej komory, jak i jej poszczególnych segmentów anatomicznych. Wartości odkształcenia, tempa odkształcenia oraz zakresu i prędkości ruchu markerów, pozostające w ścisłym związku z różnorodnymi parametrami hemodynamicznymi, mogą być prezentowane graficznie jako różnego rodzaju wykresy (liniowe, dwu- i trójwymiarowe) oraz wartości liczbowe, co umożliwia pogłębiony wgląd w mechaniczne i hemodynamiczne aspekty funkcji serca w stanach zdrowia i choroby. Wykorzystanie informacji płynących ze śledzenia markerów akustycznych umożliwia zrozumienie dotychczas niejasnych procesów fizjologicznych i patofizjologicznych. W pierwszej części pracy omówiono powstawanie ultrasonograficznego obrazu dwuwymiarowego i markerów akustycznych oraz techniczne aspekty analizy ich ruchu. W drugiej części przedstawiono bardziej szczegółowo metodykę badania za pomocą techniki śledzenia markerów akustycznych, omówiono charakterystyczne zaburzenia mechaniki mięśnia serca w różnych stanach klinicznych, a także wskazano ograniczenia metody spowodowane kwestiami technicznymi oraz problemami występującymi specyficznie w niektórych chorobach.
Źródło:: Journal of Ultrasonography; 2016, 16, 66; 304-316
2451-070X
Pojawia się w:: Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Physiological basis in the assessment of myocardial mechanics using speckle-tracking echocardiography 2D. Part I
Fizjologiczne podstawy oceny mechaniki mięśnia serca przy użyciu techniki śledzenia markerów akustycznych 2D. Część I
Autorzy:: Mądry, Wojciech
Karolczak, Maciej Aleksander
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1052446.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: tempo odkształcenia mięśnia serca
Opis:: In this paper, the authors attempt to concisely present the anatomical and pathophysiological bases as well as the principles for echocardiographic evaluation of mechanical aspects of cardiac function based on speckle tracking method. This technique uses a phenomenon involving the formation of characteristic image units, referred to as speckles or acoustic markers, which are stable during cardiac cycle, on a two-dimensional echocardiographic picture. Changes in the position of these speckles throughout the cardiac cycle, which are monitored and analyzed semi-automatically by a computer system, reflect deformation of both, cardiac ventricle as a whole as well as its individual anatomical segments. The values of strain and the strain rate, as well as the range and velocity of the movement of these markers, which are in close relationship with multiple hemodynamic parameters, can be visualized as various types of charts – linear, two- and three-dimensional – as well as numerical values, enabling deeper insight into the mechanical and hemodynamic aspects of cardiac function in health and disease. The use of information obtained based on speckle tracking echocardiography allows to understand previously unclear mechanisms of physiological and pathophysiological processes. The first part of the study discusses the formation of a two-dimensional ultrasound image and the speckles, as well as the technical aspects of tracking their movement. The second part presents in more detail the methodology of speckle-tracking echocardiography, the characteristic abnormalities of cardiac mechanics presenting in different clinical entities, and the limitations related to given clinical and technical issues.
W niniejszej pracy autorzy podejmują próbę zwięzłego przedstawienia anatomicznych i patofizjologicznych podstaw oraz zasad echokardiograficznej oceny mechanicznych aspektów pracy serca w oparciu o metodę śledzenia markerów akustycznych. Metoda ta wykorzystuje zjawisko powstawania w dwuwymiarowym obrazie echokardiograficznym charakterystycznych, niezmieniających się w czasie jednostek obrazowych, określanych mianem plamek lub markerów akustycznych. Zmiany położenia plamek, obserwowane i analizowane półautomatycznie w trakcie całego cyklu serca przez system komputerowy, odzwierciedlają odkształcenie zarówno całej komory, jak i jej poszczególnych segmentów anatomicznych. Wartości odkształcenia, tempa odkształcenia oraz zakresu i prędkości ruchu markerów, pozostające w ścisłym związku z różnorodnymi parametrami hemodynamicznymi, mogą być prezentowane graficznie jako różnego rodzaju wykresy (liniowe, dwu- i trójwymiarowe) oraz wartości liczbowe, co umożliwia pogłębiony wgląd w mechaniczne i hemodynamiczne aspekty funkcji serca w stanach zdrowia i choroby. Wykorzystanie informacji płynących ze śledzenia markerów akustycznych umożliwia zrozumienie dotychczas niejasnych procesów fizjologicznych i patofizjologicznych. W pierwszej części pracy omówiono powstawanie ultrasonograficznego obrazu dwuwymiarowego i markerów akustycznych oraz techniczne aspekty analizy ich ruchu. W drugiej części przedstawiono bardziej szczegółowo metodykę badania za pomocą techniki śledzenia markerów akustycznych, omówiono charakterystyczne zaburzenia mechaniki mięśnia serca w różnych stanach klinicznych, a także wskazano ograniczenia metody spowodowane kwestiami technicznymi oraz problemami występującymi specyficznie w niektórych chorobach
Źródło:: Journal of Ultrasonography; 2016, 16, 65; 135-144
2451-070X
Pojawia się w:: Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Wczesna rehabilitacja po udarze krwotocznym mózgu u pacjenta z przebytym przeszczepem serca. Opis przypadku
Early rehabilitation after haemorrhagic stroke in a patient with a history of heart transplantation. A case study
Autorzy:: Grygielska, Anna
Miller, Elżbieta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1030046.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: kompleksowa rehabilitacja
przeszczep serca
udar mózgu
Opis:: Introduction: Stroke is the most common form of central nervous system condition. An average of about 80 heart transplantations are performed in Poland yearly. A transplanted heart is prone to tachycardia. Early, complex post-stroke rehabilitation requires physical effort from the patient. Case report: We present a clinical case of a patient with left-sided hemiparesis after a haemorrhagic stroke and on immunosuppressive treatment after heart transplantation (2005). Methods: The outcomes of rehabilitation therapy were assessed based on the following scales: the Barthel Index, a modified Rankin Scale, the Rivermead Motor Index, the National Institutes of Health Stroke Scale, the Mini–Mental State Examination, and the Geriatric Depression Scale. Moreover, pre- and post-exercise heart rate monitoring was performed. Results: As a result of comprehensive rehabilitation treatment, functional status improvement was observed in all estimated scales. The highest change was reported for Barthel Index (50%) and National Institutes of Health Stroke Scale (30%). Heart rate was between 75 and 180 bpm. Conclusions: A patient with a history of heart transplantation shows good tolerance of physical exercise despite tachycardia. Early post-stroke rehabilitation significantly improves functional status.
Wstęp: Najczęstszą formą uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego jest udar mózgu. Średnio rocznie w Polsce wykonywanych jest około 80 transplantacji serca. Przeszczepione serce wykazuje skłonność do tachykardii. Wczesna rehabilitacja poudarowa wymaga obciążenia pacjenta wysiłkiem fizycznym. Opis przypadku: Przedstawiono przypadek kliniczny chorego po udarze krwotocznym mózgu z niedowładem połowiczym lewostronnym. W wywiadzie przebyta transplantacja serca (2005 r.). Metody: Wyniki rehabilitacji oceniono na podstawie następujących skal: Indeks Barthel, zmodyfikowana skala Rankina, Indeks Mobilności Rivermead, Skala Udarowa Narodowego Instytutu Zdrowia, Krótka Skala Oceny Stanu Psychicznego, Geriatryczna Skala Oceny Depresji Yesavage’a. Prowadzono również kontrolę przedi powysiłkową parametrów tętna. Wyniki: W wyniku zastosowania kompleksowej rehabilitacji uzyskano poprawę stanu funkcjonalnego we wszystkich badanych skalach. Największą zmianę zaobserwowano w przypadku Indeksu Barthel (50%) i Skali Udarowej Narodowego Instytutu Zdrowia (30%). Akcja serca mieściła się w granicach 75–180/min. Wnioski: Chory po transplantacji serca pomimo stałej tachykardii dobrze toleruje wysiłek fizyczny. Wczesna rehabilitacja poudarowa wpływa na poprawę stanu funkcjonalnego.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2016, 16, 4; 208-211
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Diuretyki – zasady stosowania w niewydolności serca
Diuretics in heart failure – rationale for use in heart failure
Autorzy:: Galas, Agata
Krzesiński, Paweł
Gielerak, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1034513.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: diuretyki
kreatynina
niewydolność nerek
niewydolność serca
Opis:: Heart failure is an epidemic of ageing 21st century societies. Despite wide access to modern treatment strategies, many cardiovascular diseases eventually lead to its development. Especially increased survival after acute coronary syndrome contributes to the growing number of patients with heart failure. Despite the use of optimal pharmacological treatment and therapeutic support devices (i.e. cardiac resynchronisation), heart failure manifests in a number of exacerbations, often requiring hospitalisation. The most common cause of symptom exacerbation is volume overload, which might result from disease progression, comorbidities and patient non-compliance, e.g. regarding drug withdrawal or dose reduction. Moreover, each hospitalisation deteriorates prognosis. It is therefore important to optimise pharmacological treatment to improve both survival and symptoms. The main group of symptom-relieving drugs in heart failure are diuretics, which relieve congestionrelated symptoms, improve the quality of life and reduce the risk of further hospitalisations. However, they do not affect prognosis. Moreover, they are not free from limitations, and the desired effect of dehydration can be associated with adverse effects, i.e. impaired renal function. It is therefore important to use the lowest possible doses, sufficient to maintain euvolaemia. The aim of this paper is to summarise the current knowledge concerning the safe use of diuretics, based on the understanding of their mechanisms of action and rules of application in various phases of the disease.
Niewydolność serca jest epidemią starzejących się społeczeństw XXI wieku. Mimo dostępu do nowoczesnych metod leczenia wiele chorób układu sercowo-naczyniowego w swoim końcowym etapie prowadzi do jej rozwoju. Zwłaszcza zwiększona przeżywalność po ostrych zespołach wieńcowych powoduje, że grupa chorych z niewydolnością serca się powiększa. Pomimo stosowania optymalnej farmakoterapii oraz urządzeń wspomagających leczenie (np. w przypadku resynchronizacji) w przebiegu niewydolności serca dochodzi do licznych zaostrzeń, często wymagających hospitalizacji. Najczęstszą przyczyną zaostrzenia objawów jest przewodnienie, które może wynikać z postępu choroby, chorób współistniejących oraz niestosowania się pacjentów do zaleceń, np. dotyczących odstawienia lub zmniejszenia dawek leków. Co istotne, każda hospitalizacja w tej grupie chorych pogarsza rokowanie, dlatego tak ważne jest optymalne leczenie farmakologiczne zarówno poprawiające przeżywalność, jak i objawowe. Główną grupą leków objawowych stosowanych w niewydolności serca są diuretyki, których rola polega na zmniejszeniu objawów zastoju, poprawie jakości życia i zmniejszeniu ryzyka ponownych hospitalizacji. Nie wpływają one natomiast na rokowanie. Ich użycie nie jest jednak pozbawione ograniczeń, a uzyskanie pożądanego efektu odwodnienia może się wiązać z działaniami ubocznymi, np. pogorszeniem wydolności nerek. Dlatego też istotne jest stosowanie najmniejszych ich dawek wystarczających do utrzymania euwolemii. Celem niniejszej pracy jest podsumowanie obecnego stanu wiedzy na temat bezpiecznego użycia diuretyków, opartego na zrozumieniu mechanizmów ich działania oraz zasad stosowania w różnych fazach choroby.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2017, 13, 4; 450-459
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Aspekty kardiologiczne stwardnienia guzowatego
Cardiovascular considerations in tuberous sclerosis
Autorzy:: Kohut, Joanna
Mazurek, Bogusław
Pająk, Jacek
Szydłowski, Lesław
Morka, Aleksandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1034371.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: pierwotne guzy serca
rhabdomyoma
stwardnienie guzowate
Opis:: Tuberous sclerosis complex is a genetic condition with an autosomal dominant pattern of inheritance, with an incidence of approximately 1:10,000, and 1:6,800 in the paediatric population, caused by a mutation of either of two genes: TSC1 on chromosome 9 (9q34) or TSC2 on chromosome 16 (16p13.3). Detailed American guidelines for cardiologists published in 2014 emphasize the vast assortment of phenotypes that may be found on tuberous sclerosis complex spectrum. The condition may manifest either very early, with foetal cardiac rhabdomyomas, observed as early as at 15 weeks of gestation, or with cardiovascular symptoms (aberrant cardiac conduction in particular) in adult tuberous sclerosis complex patients with no previous history of any such symptoms. Cardiovascular manifestations in tuberous sclerosis complex patients, apart from rhabdomyomas, arrhythmia and conduction disorders, include also rarer symptoms, such as coarctation of the aorta, thoracic or abdominal aortic aneurysms, rhabdomyositis (a rare form of cardiomyopathy), and hypertension. Echocardiography is the method of choice in the diagnosis of cardiac involvement in the course of tuberous sclerosis complex. Rhabdomyomas tend to occur between 20 and 30 weeks of foetal life. Cardiac magnetic resonance imaging can be used an alternative, and sometimes as a useful adjunct to echocardiography in the diagnostic workup of tuberous sclerosis complex. In the past 5 years, there have been some reports regarding the use of everolimus to induce prompt regression of rhabdomyomas in cases of heart failure resistant to conventional pharmacotherapy. The natural history of a vast majority of rhabdomyomas, however, is spontaneous regression within the child’s first year of life. In isolated cases, cardiac surgery is required to excise the tumours causing refractory heart failure.
Stwardnienie guzowate to genetycznie uwarunkowany zespół, dziedziczony w sposób autosomalny dominujący, o częstości występowania około 1:10 000, a w populacji dziecięcej 1:6800, spowodowany mutacją jednego z dwóch genów: TSC1 na chromosomie 9. (9q34) lub TSC2 na chromosomie 16. (16p13.3). Szczegółowe amerykańskie wytyczne dla kardiologów z 2014 roku podkreślają dużą różnorodność fenotypową stwardnienia guzowatego. Możliwe jest zarówno występowanie bardzo wczesnych manifestacji choroby, pod postacią obserwowanych już w 15. tygodniu życia płodowego guzów serca typu rhabdomyoma, jak i pojawianie się objawów kardiologicznych (zwłaszcza zaburzeń przewodnictwa) u osób dorosłych ze stwardnieniem guzowatym, które wcześniej takich objawów nie miały. Do problemów kardiologicznych u osób ze stwardnieniem guzowatym, poza guzami serca, zaburzeniami rytmu i przewodnictwa, należą również rzadsze nieprawidłowości, takie jak koarktacja aorty, tętniak aorty piersiowej lub brzusznej, rhabdomyositis (rzadka forma kardiomiopatii) oraz nadciśnienie tętnicze. Echokardiografia jest metodą z wyboru w diagnostyce zajęcia serca w przebiegu stwardnienia guzowatego. Guzy serca typu rhabdomyoma mają tendencję do pojawiania się pomiędzy 20. a 30. tygodniem życia płodowego. Alternatywą, a czasem uzupełnieniem badania echokardiograficznego w diagnostyce guzów serca w stwardnieniu guzowatym jest rezonans magnetyczny serca. W ostatnich 5 latach ukazały się pojedyncze doniesienia o zastosowaniu ewerolimusu w indukowaniu szybkiego zaniku guzów typu rhabdomyoma w opornej na typowe leczenie farmakologiczne niewydolności serca. Jednak większość guzów serca typu rhabdomyoma zanika samoistnie w ciągu pierwszego roku życia dziecka. Sporadycznie chorzy wymagają interwencji kardiochirurgicznej w celu usunięcia guzów serca, będących przyczyną opornej na leczenie farmakologiczne niewydolności serca.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2017, 13, 2; 155-162
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Zespół mikrodelecji 22q11.2 jako problem wielodyscyplinarny
22q11.2 microdeletion syndrome as a multidisciplinary problem
Autorzy:: Skoczyńska, Marta
Lehman, Izabela
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1034567.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: mikrodelecja
tężyczka hipokalcemiczna
wada serca
zaburzenia odporności
Opis:: 22q11.2 microdeletion syndrome, known also under the name of DiGeorge syndrome, is the most frequent deletion in the human chromosome. Its prevalence is estimated at about 1:9,700 newborns, but this is probably an underestimation. In over 90% of cases, the disease is caused by de novo microdeletion in the long arm of chromosome 22, and more rarely by microdeletion of the short arm of this chromosome or by a gene TBX1 point mutation. The consequences of these genotypic disorders are developmental anomalies of the third and fourth pharyngeal arches during the foetal life, which leads to abnormal development of the thymus, parathyroid glands and major cardiac vessels. The characteristic triad of symptoms includes a cardiac defect, hypocalcaemic tetany (hypoparathyroidism) and immunodeficiency. The syndrome may also manifest as facial dysmorphia, palate defects, gastrointestinal abnormalities, urogenital malformations, autoimmune diseases and psychiatric disorders. Standard tests to diagnose this syndrome are molecular studies, such as fluorescence in situ hybridization, array comparative genomic hybridization and a type of polymerase chain reaction: multiplex ligationdependent probe amplification. The therapy of DiGeorge syndrome may include: calcium supplementation, surgical correction of cardiac and palate defects, treatment of immunodeficiency by injections of immunoglobulins, stem cell transplantation or, in rare cases, thymus transplantation. The management of DiGeorge syndrome requires a multidisciplinary approach. Early diagnosis and treatment significantly improve patient’s chances for normal functioning in adult life.
Zespół mikrodelecji 22q11.2, znany również pod nazwą zespołu DiGeorge’a, jest najczęstszą delecją ludzkiego chromosomu. Częstość jego występowania określono na 1:9700 żywych urodzeń, choć jest to wartość prawdopodobnie niedoszacowana. W ponad 90% przypadków jest spowodowany mikrodelecją de novo w zakresie długiego ramienia chromosomu 22., rzadziej utratą fragmentu ramienia krótkiego chromosomu 22. lub mutacją punktową genu TBX1. W efekcie wymienionych zaburzeń genotypu w trakcie życia płodowego dochodzi do powstania anomalii rozwojowej trzeciego i czwartego łuku skrzelowego, która prowadzi do zaburzeń rozwoju grasicy, przytarczyc oraz dużych naczyń serca. Do triady charakterystycznych objawów należą: wada serca, tężyczka hipokalcemiczna (niedoczynność przytarczyc) oraz zaburzenia odporności. Zespół ten wiąże się także z występowaniem dysmorfii twarzy, wad podniebienia, przewodu pokarmowego, moczowo-płciowego, nerwowego, zaburzeń psychicznych oraz chorób autoimmunologicznych. Standardowymi testami służącymi do rozpoznania są badania molekularne, takie jak fluorescencyjna hybrydyzacja in situ, hybrydyzacja genomowa do mikromacierzy i odmiana reakcji łańcuchowej polimerazy, amplifikacja sondy zależna od ligacji. Leczenie zespołu DiGeorge’a obejmuje m.in. wyrównywanie hipokalcemii, korekcję chirurgiczną wad serca oraz podniebienia, wyrównywanie niedoborów odporności poprzez podaż immunoglobulin, przeszczep komórek macierzystych szpiku, a w wyjątkowych przypadkach przeszczep grasicy. Postępowanie z pacjentem z zespołem DiGeorge’a wymaga podejścia wielodyscyplinarnego. Wczesne rozpoznanie i wdrożenie leczenia znacząco poprawiają szanse na prawidłowe funkcjonowanie chorych w życiu dorosłym.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2017, 13, 4; 439-449
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Wysiłkowa kardiografia impedancyjna – nowa technologia, nowe możliwości
Impedance cardiography during exercise – new technology, new possibilities
Autorzy:: Kurpaska, Małgorzata
Krzesiński, Paweł
Gielerak, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1034721.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: kardiografia impedancyjna
nadciśnienie tętnicze
niewydolność serca
test wysiłkowy
Opis:: Exercise impedance cardiography is a non-invasive method for the assessment of haemodynamic parameters of the cardiovascular system during exercise. Owing to the technology based on morphological analysis of the impedance signal and advanced artifact filtering, the method enables to perform a test at the onset of symptoms. High repeatability and accuracy of exercise impedance cardiography have been confirmed in a number of studies. Previous clinical experience indicates the utility of exercise impedance cardiography in the objectification of reported complaints, identification of haemodynamic background of the observed symptoms and subclinical cardiovascular dysfunction. Qualitative assessment of impedance cardiography waveform may be useful in the detection of left ventricular diastolic dysfunction, ventricular dyssynchrony and hypervolaemia. Evaluation of haemodynamic parameters during exercise may support the diagnosis of ischaemic heart disease, heart failure, arterial and pulmonary hypertension. Stroke volume profile or cardiac output alterations may precede clinical symptoms and abnormalities previously detected by standard methods. Therefore, exercise impedance cardiography is undoubtedly an added value to classical diagnostic methods such as the echocardiography or exercise tests. This is highlighted in the current 2016 guidelines for the implementation of ergospirometry. Exercise impedance cardiography, as a relatively simple, inexpensive and reliable test, is likely to play an increasingly important role in evaluating patients’ physical capacity, particularly as an alternative to invasive haemodynamic methods. The clinical value of exercise impedance cardiography should be evaluated in future studies.
Kardioimpedancja wysiłkowa jest nieinwazyjną metodą hemodynamicznej oceny układu krążenia podczas wysiłku. Dzięki technologii opartej na morfologicznej analizie fali impedancji oraz zaawansowanemu filtrowaniu artefaktów możliwe jest wykonanie badania w czasie wystąpienia objawów. W wielu badaniach potwierdzono wysoką powtarzalność i dokładność kardioimpedancji wykonywanej w trakcie wysiłku. Dotychczasowe doświadczenia kliniczne wskazują na jej przydatność w obiektywizacji zgłaszanych dolegliwości, identyfikacji podłoża hemodynamicznego obserwowanych objawów, jak również subklicznych zaburzeń funkcji układu sercowo-naczyniowego. Ocena jakościowa kształtu fali kardioimpedancji może być użyteczna w wykrywaniu zmniejszonej podatności lewej komory, dyssynchronii komór oraz przewodnienia. Analiza zmian parametrów hemodynamicznych w czasie wysiłku fizycznego może wspierać diagnostykę w chorobie niedokrwiennej serca, niewydolności serca, nadciśnieniu tętniczym i płucnym. Zmiany profilu przyrostu objętości wyrzutowej czy rzutu serca wyprzedzają objawy kliniczne i nieprawidłowości dotychczas wykrywane metodami standardowymi. Zatem zastosowanie kardioimpedancji wysiłkowej stanowi niewątpliwie wartość dodaną do klasycznych metod diagnostycznych, takich jak echokardiografia, testy wysiłkowe, co zauważono między innymi w wytycznych dotyczących wykonywania ergospirometrii z 2016 roku. Kardioimpedancja wysiłkowa jako badanie stosunkowo proste w wykonaniu, tanie i wiarygodne niewątpliwie będzie odgrywało coraz większą rolę w ocenie wydolności fizycznej pacjentów, szczególnie jako alternatywa dla oceny hemodynamicznej metodami inwazyjnymi. Dalsza ocena wartości klinicznej kardioimpedancji wysiłkowej powinna być celem przyszłych badań naukowych.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2017, 13, 3; 303-310
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Koarktacja aorty u niemowlęcia z infekcją układu oddechowego wywołaną przez RSV
Aortic coarctation in an infant with RSV infection
Autorzy:: Kalman-Toczyłowska, Kamila
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1035523.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: RTG klatki piersiowej
koarktacja aorty
wrodzona wada serca
Opis:: The paper presents a case of an infant with aortic coarctation, which was accidentally detected during respiratory infection. The child, who showed no symptoms either during the neonatal period or during the first six months of life, suddenly developed severe heart failure initially manifesting as a respiratory infection. Preliminary diagnosis was based on a chest radiograph. Chest radiography has been underestimated and even avoided in the diagnosis of respiratory conditions in recent years, particularly in the youngest children.
W niniejszej pracy opisano przypadek niemowlęcia z koarktacją aorty, którą wykryto przypadkowo w czasie infekcji dróg oddechowych. U dziecka, które nie miało dolegliwości w okresie noworodkowym ani w pierwszym półroczu życia, nagle rozwinęła się ciężka niewydolność serca, której objawy w początkowym okresie sugerowały infekcję dróg oddechowych. Wstępne rozpoznanie ustalono na podstawie wykonanego badania radiologicznego klatki piersiowej. Badanie to w ostatnich latach jest niedoceniane, a nawet pomijane w czasie diagnostyki dolegliwości ze strony układu oddechowego, zwłaszcza u najmłodszych dzieci.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2018, 14, 2; 222-230
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Pozawałowa niewydolność serca – optymalne leczenie według współczesnych standardów – opis przypadku
Congestive heart failure – optimal treatment according to contemporary guidelines – the case report
Autorzy:: Kaźmierczak-Dziuk, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031858.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: CRT-D
cardiac resynchronization therapy
cardioverter-defibrillator
heart failure
kardiowerter-defibrylator
myocardial infarction
zawał serca
niewydolność serca
terapia resynchronizująca
crt-d
Opis:: Coronary artery disease (CAD) or ischaemic heart disease caused by atherosclerosis is the most common form of cardiovascular disease. CAD leads to acute coronary syndrome which is the clinical syndrome caused by new or growing interruption or occlusion of blood supply to a part of the heart, causing heart cells to die and myocardial infarction. Myocardial infarction destroys normal myocardium and leads directly to heart failure. This paper describes the case of male patient who in the age of 56 suffered from huge myocardial infarction, which caused important heart contractility disturbances, essential reduction in ejection fraction and provoked symptomatic heart failure. Despite fast revascularization and optimal pharmacotherapy patient remained in class III NYHA classification. As the next step in therapeutic procedure patient underwent the implantation of cardioverter-defibrillator with cardiac resynchronization. After 2 years from this procedure big clinical progress was observed. Now patient remains in class I NYHA classification. Also improvement of left ventricle function in echocardiography was observed. Correct qualification to applied treatment determined its safety and legitimacy, and resulted in good clinical effect of treatment the patient with heart failure. Such effectiveness is very important for the patient’s follow-up and good prognosis due to cardiovascular risk reduction.
Choroba wieńcowa, czyli choroba niedokrwienna serca na podłożu miażdżycy tętnic wieńcowych, jest najbardziej rozpowszechnioną chorobą układu sercowo-naczyniowego. Bezpośrednie następstwo miażdżycy tętnic wieńcowych stanowi ostry zespół wieńcowy, będący zespołem klinicznym spowodowanym przez świeże lub narastające ograniczenie bądź całkowite ustanie przepływu krwi przez tętnicę wieńcową, doprowadzające do martwicy mięśnia sercowego, czyli zawału serca. Zawał serca powodujący zniszczenie prawidłowo działającego myocardium prowadzi bezpośrednio do rozwoju niewydolności serca. W pracy przedstawiono przypadek pacjenta, który w wieku 56 lat przebył rozległy zawał serca, powodujący głębokie zaburzenia kurczliwości, istotne obniżenie frakcji wyrzutowej i objawy niewydolności serca. Pomimo podjętych w trybie przyspieszonym procedur rewaskularyzacyjnych oraz optymalnej farmakoterapii chory nadal pozostawał w III klasie czynnościowej według NYHA. Jako kolejny etap leczenia zakwalifikowano chorego do wszczepienia kardiowertera-defibrylatora z funkcją resynchronizacji. Po dwóch latach od wdrożenia elektroterapii zaobserwowano istotną klinicznie poprawę stanu chorego (obecnie znajduje się w I klasie czynnościowej według NYHA), a także istotną poprawę funkcji lewej komory w badaniu echokardiograficznym. Prawidłowa kwalifikacja chorego do zastosowanego leczenia warunkowała jego bezpieczeństwo i zasadność, a przede wszystkim skutkowała dobrym wynikiem leczenia niewydolności serca. Taka skuteczność terapii nie pozostanie bez wpływu na dalsze rokowanie pacjenta, powodując istotną redukcję ryzyka sercowo-naczyniowego.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 3; 241-246
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Pentalogia Cantrella – opis przypadku
Pentalogy of Cantrell – a case report
Autorzy:: Klisowska, Iwona
Dąbek, Anna
Zborowska, Iwona
Staniszewska, Jadwiga
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1034601.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: przepuklina przeponowa
przepuklina pępowinowa
wada serca
zespół wad wrodzonych
Opis:: A very rare syndrome of congenital defects, comprising an abdominal wall defect, diaphragmatic hernia, defect of the diaphragmatic part of the pericardium, heart malformations, ectopia cordis and sternal defects is known as pentalogy of Cantrell. It develops approximately from the 3rd to the 14th week of gestation, and is associated with a poor prognosis. Fewer than 200 cases, presenting with a varied severity of the malformations, have been noted worldwide. In this study, we report a case of a female newborn diagnosed with pentalogy of Cantrell. The first defect identified during foetal life was omphalocele. After birth, the infant was intubated due to severe cardiorespiratory failure. Chest radiography showed opacity of the right lung and displacement of the heart to the right. On further studies, a diagnosis of tetralogy of Fallot and a sternal defect as well as a suspicion of a lack of the central portion of the thoracic diaphragm were also established. In the second day of life, surgery restoring the continuity of the diaphragm and closing the rings of hernia was performed. After the procedure, the baby’s condition was critical, but stabilised over the next days of treatment. Currently, the child shows normal psychomotor development and remains under constant care of specialists. Infants with pentalogy of Cantrell require expensive and complex multidisciplinary, medical care for many years.
Zespół wad wrodzonych pod postacią ubytku powłok brzusznych, przepukliny przeponowej, ubytku przeponowej części osierdzia, wady serca i ektopii serca oraz zaburzeń rozwoju mostka nazywany jest pentalogią Cantrella (pentalogy of Cantrell). Jest to wada występująca sporadycznie, tworząca się w okresie od około 3. do 14. tygodnia życia płodowego, cechująca się złym rokowaniem. Literatura medyczna odnotowała na świecie mniej niż 200 przypadków tego zespołu z różnym nasileniem zaburzeń w rozwoju płodu. W niniejszej pracy przedstawiono opis przypadku noworodka płci żeńskiej z rozpoznaną pentalogią Cantrella. Pierwszą wadą rozpoznaną w życiu płodowym była przepuklina pępowinowa. Po urodzeniu dziecko zostało zaintubowane ze względu na ciężką niewydolność oddechowo-krążeniową. Badanie radiologiczne klatki piersiowej uwidoczniło zacienienie prawego płuca i przesunięcie serca na prawą stronę. W toku diagnostyki stwierdzono również tetralogię Fallota, ubytek dolnej części mostka oraz podejrzenie braku przepony w centralnej części. W drugiej dobie życia wykonano zabieg odtworzenia ciągłości przepony i zamknięcia wrót przepukliny. Po zabiegu stan dziecka był krytyczny, lecz ustabilizował się w następnych dobach leczenia. Obecnie dziecko, cechujące się prawidłowym rozwojem psychoruchowym, znajduje się pod stałą opieką specjalistów. Noworodki z tą wadą wymagają wieloletniej, wielokierunkowej, kosztownej i kompleksowej opieki medycznej.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2017, 13, 4; 555-560
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Dystrofia mięśniowa typu Emery’ego-Dreifussa – spojrzenie kardiologa
Emery-Dreifuss muscular dystrophy – a cardiologist’s perspective
Autorzy:: Marchel, Michał
Steckiewicz, Roman
Opolski, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1061235.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Emery-Dreifuss muscular dystrophy
arrhythmias
cardiomyopathy
heart failure
laminopathies
laminopatie
niewydolność serca
zaburzenia rytmu serca
kardiomiopatia
dystrofia mięśniowa typu Emery'ego-Dreifussa
Opis:: Emery-Dreifuss muscular dystrophy (EDMD) is characterized by various degrees of cardiac involvement. It concerns clinically asymptomatic patients, patients with arrhythmia, and patients with heart failure due to systolic dysfunction. Cardiomyopathy due to EDMD may lead to sudden cardiac death. The variations in the clinical picture of cardiomyopathy in the two forms of EDMD with regard to the type of inheritance are still unclear. The following paper discusses the most recent papers concerning cardiac complications in EDMD and possibilities of their prevention and therapy. Various cardiologic complications in context of different laminopathies have been presented. It lays particular emphasis on the comprehensiveness of treatment and the interdisciplinary nature of the issue.
Dystrofia mięśniowa typu Emery’ego-Dreifussa (EDMD) charakteryzuje się m.in. różnego stopnia zajęciem mięśnia sercowego. Pacjenci pozostają nierzadko bezobjawowi mimo istotnego uszkodzenia mięśnia sercowego. Kardiomiopatia towarzysząca EDMD może przebiegać z niegroźnymi nadkomorowymi zaburzeniami rytmu, zaburzeniami przewodnictwa przedsionkowo-komorowego wymagającymi niejednokrotnie implantacji układu stymulującego, różnego stopnia bezobjawową dysfunkcją skurczową. Zajęcie mięśnia sercowego może być przyczyną nagłego zgonu. Pytanie o różnice w obrazie kardiologicznym pacjentów z EDMD rozwijającym się na podłożu dwóch różnych defektów genetycznych o odmiennym typie dziedziczenia wciąż pozostaje otwarte. W pracy uwzględniono najnowsze dane dotyczące powikłań kardiologicznych u pacjentów z EDMD, dyskutowano możliwości prewencji i terapii kardiomiopatii towarzyszącej chorobie, jak również zaprezentowano powikłania kardiologiczne w perspektywie innych laminopatii. Podkreślono znaczenie kompleksowej opieki i interdyscyplinarność zagadnienia.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2006, 6, 1; 39-43
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Impact of vascular diseases on the progression of mild cognitive impairment to Alzheimer’s disease
Wpływ obciążenia chorobami naczyniowymi na progresję łagodnych zaburzeń poznawczych do choroby Alzheimera
Autorzy:: Nesteruk, Marta
Nesteruk, Tomasz
Styczyńska, Marta
Barcikowska, Maria
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1030399.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Alzheimer’s disease
choroba Alzheimera
choroba niedokrwienna serca
conversion
ischaemic heart disease
konwersja
mild cognitive impairment
myocardial infarction
zawał serca
łagodne zaburzenia poznawcze
Opis:: Introduction: Mild cognitive impairment does not meet the criteria for the diagnosis of dementia, but reaching this diagnosis raises concern about the future state of a patient due to the possibility of the conversion to Alzheimer’s disease. Although the aetiology of Alzheimer’s disease is neurodegenerative, the impact of vascular diseases is also taken into consideration. The aim of this study was to assess the impact of vascular diseases in patients diagnosed with mild cognitive impairment on the conversion to Alzheimer’s disease. Material and methods: In each of 101 patients with a diagnosis of mild cognitive impairment, a detailed medical history was taken, taking into account: hypertension, ischaemic heart disease, arrhythmias, myocardial infarction, stroke, diabetes as well as thyroid diseases, head injuries, alcohol abuse, smoking, exposure to toxic substances, surgery under general anaesthesia and the family character of dementia. Clinical follow-ups were scheduled after 6, 12 and 24 months. Results: Amongst 101 patients with mild cognitive impairment, 17 (16.8%) converted to Alzheimer’s disease within two years of observation. The analysis of the distribution of independence tests showed that the conversion is significant for two variables: ischaemic heart disease and myocardial infarction.
Wstęp: Łagodne zaburzenia poznawcze nie spełniają kryteriów rozpoznania zespołu otępiennego, jednakże ustalenie tego rozpoznania wzbudza obawę o przyszły stan pacjenta, w związku z zagrożeniem konwersją do choroby Alzheimera. Mimo etiologii zwyrodnieniowej choroby Alzheimera brany pod uwagę jest również wpływ chorób naczyniowych na rozwój tej choroby. Celem pracy była ocena wpływu obciążenia chorobami naczyniowymi u pacjentów ze zdiagnozowanymi łagodnymi zaburzeniami poznawczymi na konwersję do choroby Alzheimera. Materiał i metody: U 101 pacjentów z rozpoznaniem łagodnych zaburzeń poznawczych przeprowadzono szczegółowy wywiad chorobowy, uwzględniający: nadciśnienie tętnicze, chorobę niedokrwienną serca, zaburzenia rytmu serca, zawał serca, udar mózgu, cukrzycę, a ponadto choroby tarczycy, urazy głowy, nadużywanie alkoholu, nikotynizm, kontakt z substancjami toksycznymi, operacje w znieczuleniu ogólnym i rodzinność otępienia. Zaplanowano wizyty kliniczne po 6, 12, 24 miesiącach. Wyniki: Spośród 101 pacjentów z rozpoznaniem łagodnych zaburzeń poznawczych u 17 osób (16,8%) stwierdzono konwersję do choroby Alzheimera w ciągu 2 lat obserwacji. Analiza testów niezależności rozkładów wykazała, że konwersja jest istotna dla dwóch zmiennych: choroby niedokrwiennej serca oraz zawału serca w wywiadzie.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 1; 18-21
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Ubytek przegrody międzyprzedsionkowej jako przyczyna przewlekłego kaszlu i nawrotowych infekcji u 4-letniego chłopca
Atrial septal defect as a cause of chronic cough and recurrent infections in a 4-year-old boy
Autorzy:: Fuss, Piotr
Kierzkowska, Beata
Stelmach, Iwona
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1034723.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: alergia
atopia
nawracające infekcje
ubytek przegrody międzyprzedsionkowej
wady wrodzone serca
Opis:: Recurrent infections of the respiratory system among children are the most common reason for ambulatory treatment and one of the main causes of hospitalisation. Out of many factors that can be potentially responsible for the recurrent infections in children it is necessary to consider the ones that are connected with the immaturity of the immune system of a child and ones that can disturb the proper functioning of this system. It seems that the most important observations are those pointing at links between recurrent infections of the respiratory tract and the allergic process. The present article describes a case of a boy with recurrent respiratory infections, who was diagnosed towards immune system malfunction and allergies. An echocardiographic examination revealed a major defect of the interatrial septum. This heart condition was treated with cardiac surgery as a result of which infections occur less frequently and do not require the hospitalisation of the patient.
Nawracające zakażenia układu oddechowego stanowią najczęstszy powód zgłoszeń dzieci do lekarzy w lecznictwie ambulatoryjnym i jedną z głównych przyczyn hospitalizacji. Wśród wielu czynników potencjalnie odpowiedzialnych za nawrotowość infekcji w tym okresie życia należy uwzględnić te, które wiążą się z niedojrzałością układu odpornościowego, oraz te, które funkcjonowanie tego układu mogą zaburzyć. Najważniejsze wydają się obserwacje wskazujące na koincydencję między nawracającymi infekcjami dróg oddechowych a procesem alergicznym. W niniejszym artykule opisano przypadek chłopca z nawracającymi infekcjami dróg oddechowych, diagnozowanego w kierunku zaburzeń odporności i alergii. Badanie echokardiograficzne ujawniło duży ubytek przegrody międzyprzedsionkowej. Wadę serca poddano leczeniu kardiochirurgicznemu, po którym infekcje występują rzadziej i nie wymagają hospitalizacji pacjenta.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2017, 13, 3; 406-411
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Ostre uszkodzenie nerek po środkach kontrastowych u dzieci z wadami układu krążenia – wyniki badania pilotażowego
Contrast-induced acute kidney injury in children with cardiovascular defects – results of a pilot study
Autorzy:: Tomczyk, Daria
Jander, Anna
Chrul, Sławomir
Moszura, Tomasz
Dryżek, Paweł
Krajewski, Wojciech
Głowacka, Ewa
Tkaczyk, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1033917.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: angiografia
ludzka lipokalina neutrofilowa
ostre pokontrastowe uszkodzenie nerek
wrodzone wady serca
Opis:: Introduction: Contrast-induced nephropathy – acute kidney injury is an acquired kidney injury that is an important factor in short- and long-term cardiovascular complications. Contrast-induced nephropathy – acute kidney injury continues to be diagnosed based on serum creatinine level. Serum creatinine, however, is a delayed indicator of contrast-induced nephropathy, as its levels typically peak between 1 and 3 days following contrast exposure. Currently, more sensitive biomarkers of kidney injury are sought, with human neutrophil lipocalin (also known as neutrophil gelatinase-associated lipocalin) highlighted in literature as a troponin-like biomarker of early nephropathy. Aim of the study: Changes in serum and urine neutrophil gelatinase-associated lipocalin levels were assessed in children with congenital heart diseases, following a scheduled cardiac catheterization procedure. Material and methods: The group studied comprised 16 patients. The neutrophil gelatinaseassociated lipocalin and creatinine levels, along with urine and serum neutrophil gelatinase-associated lipocalin/creatinine ratio were evaluated five times at different time intervals from the procedure. The group did not vary in respect of kidney function, preprocedure management, and volume expansion (hydration therapy) prior to the procedure. Results: In the assessed material, median neutrophil gelatinase-associated lipocalin rose as early as 2 hours after exposure to contrast as compared with baseline [median = 28.2 ng/mL (Quartile 1 = 22.8 – Quartile 3 = 33.77) vs. median = 25.87 ng/mL (Quartile 1 = 19.4 – Quartile 3 = 29.6)]. Serum neutrophil gelatinase-associated lipocalin level peaked in hour 6 of our study: median – 30.6 ng/mL (Quartile 1 = 22.32 – Quartile 3 = 42.17), then reverting to normal. Urine neutrophil gelatinaseassociated lipocalin peaked in hour 24 of the study, subsequently dropping below baseline in hour 48. Glomerular filtration was slightly impaired between hour 2 and 6, and later improvement of estimated glomerular filtration rate was noted. Conclusions: The analysis of the obtained results indicates the usefulness of measuring neutrophil gelatinase-associated lipocalin level for the diagnosis of early contrast-induced nephropathy – acute kidney injury in paediatric patients. Contrastinduced nephropathy – acute kidney injury biomarkers in such clinical circumstances elevate as early as 2 hours after intravenous administration of contrast agents.
Wprowadzenie: Ostre pokontrastowe uszkodzenie nerek jest nabytym uszkodzeniem nerek oraz istotnym czynnikiem krótko- i długoterminowych powikłań sercowo-naczyniowych. Ostre uszkodzenie nerek nadal rozpoznaje się na podstawie oznaczenia stężenia kreatyniny w surowicy. Stężenie kreatyniny wydaje się zbyt późnym markerem ostrego pokontrastowego uszkodzenia nerek, gdyż wzrasta z reguły w 1.–3. dobie po dożylnym podaniu środków kontrastowych. Obecnie poszukuje się czulszych biomarkerów uszkodzenia nerek. W piśmiennictwie wyróżnia się ludzką lipokalinę neutrofilową jako troponinopodobny marker wczesnego uszkodzenia nerek. Cel badania: Ocenie poddano zmiany stężenia ludzkiej lipokaliny neutrofilowej w moczu i surowicy u dzieci z wrodzonymi wadami serca po planowej procedurze cewnikowania serca. Materiał i metody: Grupa badana składała się z 16 pacjentów. Stężenie lipokaliny neutrofilowej i kreatyniny oraz wskaźnik lipokalina neutrofilowa/kreatynina w moczu i surowicy oceniono pięciokrotnie w różnych odstępach czasu. Grupa badana nie różniła się pod względem czynności nerek, procedury przygotowawczej i nawodnienia do zabiegu. Wyniki: W ocenionym materiale stwierdzono wzrost mediany stężenia ludzkiej lipokaliny neutrofilowej już w 2. godzinie od podania kontrastu w stosunku do wartości wyjściowych [mediana = 28,2 ng/ml (kwartyl 1. = 22,8 – kwartyl 3. = 33,77) vs mediana = 25,87 ng/ml (kwartyl 1. = 19,4 – kwartyl 3. = 29,6)]. Najwyższe stężenie lipokaliny neutrofilowej w surowicy występowało w 6. godzinie badania: mediana = 30,6 ng/ml (kwartyl 1. = 22,32 – kwartyl 3. = 42,17), po czym obniżało się do wartości wyjściowych. Wydalanie lipokaliny neutrofilowej z moczem wzrosło w 24. godzinie badania, by zmniejszyć się poniżej wartości wyjściowych w 48. godzinie. Nieznaczne upośledzenie filtracji kłębuszkowej obserwowano od 2. do 6. godziny badania, później stwierdzono poprawę w zakresie szacunkowej filtracji kłębuszkowej. Wnioski: Analiza wyników wskazuje na przydatność oznaczania stężenia ludzkiej lipokaliny neutrofilowej w diagnostyce wczesnego pokontrastowego uszkodzenia nerek u dzieci. Wskaźniki uszkodzenia nerek w tej sytuacji klinicznej wzrastają już w 2. godzinie od dożylnego zastosowania środków kontrastowych.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 4; 436-444
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Przetrwały przewód tętniczy - zagadnienie nie tylko dla pediatrów
Patent ductus arteriosus - not only a paediatric issue
Autorzy:: Jędrzejek, Michał
Sarbinowska, Joanna
Wiślińska, Katarzyna
Błaż, Witold
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1033397.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: congenital heart disease
ductus-dependent congenital heart disease
foetal ductal constriction
left-to-right shunt
patent ductus arteriosus
wady wrodzone serca
przetrwały przewód tętniczy
przeciek lewo-prawy
wady serca przewodozależne
przedwczesne zamknięcie przewodu tętniczego
Opis:: The ductus arteriosus is a vascular structure of the foetal circulation that connects the great arteries and determines the blood flow from the pulmonary trunk to the aorta bypassing the pulmonary circulation. After birth, it comes to the functional and structural closure of the ductus arteriosus and the foetal circulation changes into circulation of adult type. Sometimes, however, physiological degradation of the duct after the first few weeks of life does not happen - this situation is called patent ductus arteriosus and accounts for approximately 10% of congenital heart defects. Patent ductus arteriosus may be asymptomatic or manifest itself with disturbances, mainly associated with the respiratory and circulatory systems, as well as disorders of other organs. A common clinical symptom is a characteristic continuous murmur, called machine-like murmur. The occurrence and severity of symptoms depend primarily on the size of the shunt through the duct and also on the age of the patient. The major complications of patent ductus arteriosus are bacterial endocarditis and pulmonary vascular disease. Treatment is based on the definitive closure of the ductus. During the first few weeks after birth, pharmacological closure with cyclooxygenase inhibitors (indomethacin, ibuprofen) is possible. Patent ductus arteriosus can also be managed with the use of non-invasive techniques (catheter procedures) or surgical treatment (a less invasive video-assisted thoracoscopy is also possible). The situation is different when there are complex anatomical heart defects in which the postnatally patent ductus arteriosus plays a different, beneficial role - these are so-called ductus-dependent defects. The management of such patients consists in maintaining the patency of the ductus arteriosus, because it determines the normal blood flow. There are also rare cases of premature (prenatal) closure of the ductus arteriosus, which may lead to the failure of foetal circulation.
Przewód tętniczy jest strukturą krążenia płodowego, która zapewnia łączność pomiędzy dużymi pniami tętniczymi i tym samym warunkuje przepływ krwi z pnia płucnego do aorty z ominięciem krążenia płucnego. Podczas przełomu hemodynamicznego dochodzi do funkcjonalnego, a następnie strukturalnego zamknięcia przewodu tętniczego i zmiany krążenia płodowego na krążenie typu dorosłego. Zdarza się jednak, że po porodzie nie dochodzi do fizjologicznej degeneracji przewodu - mówimy wtedy o przetrwałym przewodzie tętniczym, który stanowi około 10% wad wrodzonych serca. Wada ta może przebiegać bezobjawowo lub manifestować się zaburzeniami, głównie ze strony układu krążeniowo-oddechowego, ale także innych narządów. Typowym objawem klinicznym jest charakterystyczny szmer ciągły, zwany maszynowym. Występowanie i nasilenie objawów zależy przede wszystkim od wielkości przecieku krwi przez przewód, a także od wieku pacjenta. Do najważniejszych powikłań przetrwałego przewodu tętniczego należą bakteryjne zapalenie wsierdzia oraz utrwalone nadciśnienie płucne. Leczenie polega na definitywnym zamknięciu przewodu. W pierwszych tygodniach po narodzinach możliwe jest zamknięcie farmakologiczne z wykorzystaniem inhibitorów cyklooksygenazy (indometacyna, ibuprofen). Możliwe jest również zabiegowe zamknięcie przetrwałego przewodu tętniczego z wykorzystaniem technik kardiologii interwencyjnej (przezskórnie) lub kardiochirurgii (operacyjnie bądź małoinwazyjnie z zastosowaniem wideotorakoskopii). Sytuacją szczególną są złożone wady anatomiczne serca, w których postnatalnie drożny przewód tętniczy pełni zupełnie odmienną, dobroczynną funkcję - są to tzw. wady przewodozależne. Postępowanie u takich pacjentów ma na celu przede wszystkim utrzymanie drożności ductus arteriosus, warunkuje on bowiem utrzymanie prawidłowego przepływu krwi. Znane są także rzadkie przypadki, w których dochodzi do przedwczesnego (prenatalnego) zamknięcia przewodu tętniczego, co może prowadzić do niewydolności krążenia płodowego.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 3; 291-305
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "SERCA" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język