Wysiłkowa kardiografia impedancyjna – nowa technologia, nowe możliwości

Exercise impedance cardiography is a non-invasive method for the assessment of haemodynamic parameters of the cardiovascular system during exercise. Owing to the technology based on morphological analysis of the impedance signal and advanced artifact filtering, the method enables to perform a test at the onset of symptoms. High repeatability and accuracy of exercise impedance cardiography have been confirmed in a number of studies. Previous clinical experience indicates the utility of exercise impedance cardiography in the objectification of reported complaints, identification of haemodynamic background of the observed symptoms and subclinical cardiovascular dysfunction. Qualitative assessment of impedance cardiography waveform may be useful in the detection of left ventricular diastolic dysfunction, ventricular dyssynchrony and hypervolaemia. Evaluation of haemodynamic parameters during exercise may support the diagnosis of ischaemic heart disease, heart failure, arterial and pulmonary hypertension. Stroke volume profile or cardiac output alterations may precede clinical symptoms and abnormalities previously detected by standard methods. Therefore, exercise impedance cardiography is undoubtedly an added value to classical diagnostic methods such as the echocardiography or exercise tests. This is highlighted in the current 2016 guidelines for the implementation of ergospirometry. Exercise impedance cardiography, as a relatively simple, inexpensive and reliable test, is likely to play an increasingly important role in evaluating patients’ physical capacity, particularly as an alternative to invasive haemodynamic methods. The clinical value of exercise impedance cardiography should be evaluated in future studies.

Kardioimpedancja wysiłkowa jest nieinwazyjną metodą hemodynamicznej oceny układu krążenia podczas wysiłku. Dzięki technologii opartej na morfologicznej analizie fali impedancji oraz zaawansowanemu filtrowaniu artefaktów możliwe jest wykonanie badania w czasie wystąpienia objawów. W wielu badaniach potwierdzono wysoką powtarzalność i dokładność kardioimpedancji wykonywanej w trakcie wysiłku. Dotychczasowe doświadczenia kliniczne wskazują na jej przydatność w obiektywizacji zgłaszanych dolegliwości, identyfikacji podłoża hemodynamicznego obserwowanych objawów, jak również subklicznych zaburzeń funkcji układu sercowo-naczyniowego. Ocena jakościowa kształtu fali kardioimpedancji może być użyteczna w wykrywaniu zmniejszonej podatności lewej komory, dyssynchronii komór oraz przewodnienia. Analiza zmian parametrów hemodynamicznych w czasie wysiłku fizycznego może wspierać diagnostykę w chorobie niedokrwiennej serca, niewydolności serca, nadciśnieniu tętniczym i płucnym. Zmiany profilu przyrostu objętości wyrzutowej czy rzutu serca wyprzedzają objawy kliniczne i nieprawidłowości dotychczas wykrywane metodami standardowymi. Zatem zastosowanie kardioimpedancji wysiłkowej stanowi niewątpliwie wartość dodaną do klasycznych metod diagnostycznych, takich jak echokardiografia, testy wysiłkowe, co zauważono między innymi w wytycznych dotyczących wykonywania ergospirometrii z 2016 roku. Kardioimpedancja wysiłkowa jako badanie stosunkowo proste w wykonaniu, tanie i wiarygodne niewątpliwie będzie odgrywało coraz większą rolę w ocenie wydolności fizycznej pacjentów, szczególnie jako alternatywa dla oceny hemodynamicznej metodami inwazyjnymi. Dalsza ocena wartości klinicznej kardioimpedancji wysiłkowej powinna być celem przyszłych badań naukowych.