Pozawałowa niewydolność serca – optymalne leczenie według współczesnych standardów – opis przypadku

Coronary artery disease (CAD) or ischaemic heart disease caused by atherosclerosis is the most common form of cardiovascular disease. CAD leads to acute coronary syndrome which is the clinical syndrome caused by new or growing interruption or occlusion of blood supply to a part of the heart, causing heart cells to die and myocardial infarction. Myocardial infarction destroys normal myocardium and leads directly to heart failure. This paper describes the case of male patient who in the age of 56 suffered from huge myocardial infarction, which caused important heart contractility disturbances, essential reduction in ejection fraction and provoked symptomatic heart failure. Despite fast revascularization and optimal pharmacotherapy patient remained in class III NYHA classification. As the next step in therapeutic procedure patient underwent the implantation of cardioverter-defibrillator with cardiac resynchronization. After 2 years from this procedure big clinical progress was observed. Now patient remains in class I NYHA classification. Also improvement of left ventricle function in echocardiography was observed. Correct qualification to applied treatment determined its safety and legitimacy, and resulted in good clinical effect of treatment the patient with heart failure. Such effectiveness is very important for the patient’s follow-up and good prognosis due to cardiovascular risk reduction.

Choroba wieńcowa, czyli choroba niedokrwienna serca na podłożu miażdżycy tętnic wieńcowych, jest najbardziej rozpowszechnioną chorobą układu sercowo-naczyniowego. Bezpośrednie następstwo miażdżycy tętnic wieńcowych stanowi ostry zespół wieńcowy, będący zespołem klinicznym spowodowanym przez świeże lub narastające ograniczenie bądź całkowite ustanie przepływu krwi przez tętnicę wieńcową, doprowadzające do martwicy mięśnia sercowego, czyli zawału serca. Zawał serca powodujący zniszczenie prawidłowo działającego myocardium prowadzi bezpośrednio do rozwoju niewydolności serca. W pracy przedstawiono przypadek pacjenta, który w wieku 56 lat przebył rozległy zawał serca, powodujący głębokie zaburzenia kurczliwości, istotne obniżenie frakcji wyrzutowej i objawy niewydolności serca. Pomimo podjętych w trybie przyspieszonym procedur rewaskularyzacyjnych oraz optymalnej farmakoterapii chory nadal pozostawał w III klasie czynnościowej według NYHA. Jako kolejny etap leczenia zakwalifikowano chorego do wszczepienia kardiowertera-defibrylatora z funkcją resynchronizacji. Po dwóch latach od wdrożenia elektroterapii zaobserwowano istotną klinicznie poprawę stanu chorego (obecnie znajduje się w I klasie czynnościowej według NYHA), a także istotną poprawę funkcji lewej komory w badaniu echokardiograficznym. Prawidłowa kwalifikacja chorego do zastosowanego leczenia warunkowała jego bezpieczeństwo i zasadność, a przede wszystkim skutkowała dobrym wynikiem leczenia niewydolności serca. Taka skuteczność terapii nie pozostanie bez wpływu na dalsze rokowanie pacjenta, powodując istotną redukcję ryzyka sercowo-naczyniowego.