Wszystkie pola: developmental - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Rodzaje zaburzeń rozwoju psychoruchowego u dzieci do lat 3 i znaczenie wczesnej interwencji dla dalszego rozwoju dziecka – badania wstępne
Types of psychomotor developmental disorders in children before the age of 3 years and the meaning of the early intervention for the child’s future development – preliminary research
Autorzy:: Klimek, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/943313.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: delayed development of the active speech
early intervention
pervasive developmental disorder
psychomotor developmental disorder
the Brunet-Lézine Scale of Psychomotor Development
skala rozwoju psychomotorycznego we wczesnym dzieciństwie brunet-lézine
całościowe zaburzenia rozwojowe
opóźniony rozwój mowy czynnej
wczesna interwencja
zaburzenia rozwoju psychoruchowego
Opis:: Aim of the study: The analysis of the types of developmental disorders in early childhood. Material and methods: Seventy-one children at the age from 7 days to 3 years who came to The Early Intervention Centre for Handicapped Children “Give the Chance” at University Children’s Clinical Hospital in Bialystok in 2010 were examined. There were 46 (65%) boys and 25 (35%) girls in that group. The most common reason for coming to the Centre was the psychomotor retardation – 38 (54%) subjects. In the Centre the diagnosis included: developmental interview, psychological, pedagogical and speech-therapy research. The evaluation of the psychomotor development in the psychological investigation was made using the Brunet-Lézine Scale of Psychomotor Development. The opinion on the symptoms of pervasive developmental disorder was based on diagnostic criteria contained in ICD-10. Results: The delayed development of the active speech was diagnosed in 71 (100%) subjects. Forty-one (58%)patients had psychomotor retardation without the features of the pervasive developmental disorder. Pervasive developmental disorder was diagnosed in 19 (27%) subjects. The quotient of the psychomotor development was 77. Therapeutic influences included: psychoeducation – 65 (92%) subjects, pedagogical therapy and speech-therapy – 13 (18%) subjects, emotional support – 65 (92%) subjects, systematic group classes for parents – 10 (14%) subjects. Conclusions: 1) The developmental disorder was diagnosed in the majority of the examined children – 41 (58%) subjects. 2) Pervasive developmental disorder was diagnosed in 19 (27%) subjects, which is in accordance with the worldwide tendency for the growth of the number of diagnosis connected with this disorder (“autism epidemics”).
Cel: Analiza rodzajów zaburzeń rozwoju we wczesnym dzieciństwie oraz form podejmowanych terapii w ramach wczesnej interwencji. Materiał i metody: Badaniami objęto 71 dzieci w wieku od 7 dni do 3 lat, zgłoszonych w 2010 roku do Ośrodka Wczesnej Pomocy Dzieciom Upośledzonym „Dać Szansę” Uniwersyteckiego Dziecięcego Szpitala Klinicznego w Białymstoku. Badana grupa liczyła 46 (65%) chłopców i 25 (35%) dziewczynek. Najczęstszym powodem zgłoszenia się do Ośrodka było opóźnienie rozwoju psychoruchowego – 38 (54%) badanych. Diagnoza w Ośrodku obejmowała wywiad rozwojowy, badanie pedagogiczne, psychologiczne i logopedyczne. Ocenę poziomu rozwoju psychoruchowego, w badaniu psychologicznym, przeprowadzono Skalą Rozwoju Psychomotorycznego we Wczesnym Dzieciństwie Brunet-Lézine. Ocenę symptomów całościowych zaburzeń rozwojowych oparto na kryteriach diagnostycznych tego zaburzenia zawartych w ICD-10. Wyniki: Opóźniony rozwój mowy czynnej zdiagnozowano u 71 (100%) badanych dzieci. Opóźnienie rozwoju psychoruchowego (bez cech całościowych zaburzeń rozwoju) wystąpiło u 41 (58%) pacjentów. Całościowe zaburzenia rozwojowe zdiagnozowano u 19 (27%) dzieci w badanej grupie. Proste opóźnienie mowy (bez opóźnienia w rozwoju umysłowym) zdiagnozowano u 6 (8%) badanych. Średni iloraz rozwoju psychoruchowego w badanej grupie wyniósł 77 (wynik w przedziale poniżej przeciętnej). W każdym przypadku ukończonego procesu diagnostycznego sporządzono pisemną opinię. Oddziaływania terapeutyczne obejmowały: psychoedukację – 65 (92%) badanych, terapię pedagogiczną i logopedyczną – 13 (18%) badanych, wsparcie emocjonalne – 65 (92%) badanych, systematyczne zajęcia grupowe dla rodziców – 10 (14%) badanych. Wnioski: 1) U większości badanych dzieci – 41 (58%) – stwierdzono opóźnienie rozwoju psychoruchowego na poziomie wyników poniżej przeciętnej. 2) Całościowe zaburzenia rozwojowe zdiagnozowano u 19 (27%) badanych dzieci, co stoi w zgodzie z ogólnoświatową tendencją wzrostu liczby diagnoz z tego kręgu zaburzeń („epidemia autyzmu”).
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 3; 157-162
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Rewolucja w biologii rozwojowej
Revolution in developmental biology
Autorzy:: Rieske, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1061272.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: adult stem cells
differentiation
plasticity
stem cells
therapeutic cloning
plastyczność
różnicowanie
somatyczne komórki macierzyste
klonowanie terapeutyczne
komórki macierzyste
Opis:: During the last decade dozens of papers have been published, whose approval for printing signifies a consent for changes in some biology handbooks. Stem cells have found their way to newspaper headlines and even became an element of presidential campaign in the United States. Indeed, an important issue on scientific and medical ground is that recently several paradigms in hitherto force in developmental biology have been challenged. First, the paradigm of barrier between embryonal layers has been questioned. Second, it has been demonstrated that even in such structures as the central nervous system and heart muscle there is a steady but distinct renovation, even in adult mammals. Third, new models of cell differentiation have been proposed. For many years, developmental biology was based on instructional models of differentiation. At present, the instructional model is increasingly frequently replaced by the stochastic model. Furthermore, the question of debate is whether there is still any rationale for further propagation of hierarchic models. Current dispute concerning the above mentioned concepts and paradigms, which is currently taking place among biologists studying the development of organisms, has a direct transmission onto practical applications thereof. For example, lack of barrier between embryonal layers (or its permeability) paves the way for the use of mesenchymal stem cells from bone marrow as “progenitors” of neurons, whose deficit is seen in persons with Parkinson disease. In other words, if inter-embryonal layer barrier does not exist or may be transgressed, then therapeutic cloning may be substituted by simple aspiration of bone marrow or sampling of skin fibroblasts. After a few years of negation, it is accepted again that in mammals take place processes of dedifferentiation and transdifferentiation. This paper presents old paradigms as well as arguments of partisans of challenging or even to refute these paradigms.
W ostatnim dziesięcioleciu opublikowano dziesiątki artykułów, których zaakceptowanie oznacza zgodę na dokonanie zmian w niektórych podręcznikach biologii. Komórki macierzyste „trafiły na pierwsze strony gazet” i stały się nawet przedmiotem kampanii prezydenckiej w Stanach Zjednoczonych. Co jednak istotne, z naukowego i medycznego punku widzenia w ostatnich latach podważonych zostało kilka paradygmatów obowiązujących dotychczas w biologii rozwojowej. Po pierwsze podważono paradygmat istnienia bariery listków zarodkowych. Po drugie stwierdzono, że nawet w obrębie takich struktur, jak ośrodkowy układ nerwowy (OUN) i mięsień sercowy, następuje powolna, ale jednak wyraźna odnowa u dorosłych ssaków. Po trzecie zaproponowano nowe modele różnicowania komórek. Przez wiele lat dominowały w biologii rozwojowej instrukcyjne modele różnicowania. W tej chwili w miejsce modelu instrukcyjnego coraz częściej wprowadza się model stochastyczny. Oprócz tego rozważa się, czy ma uzasadnienie dalsze propagowanie tzw. modeli hierarchicznych. Spór dotyczący wymienionych pojęć i paradygmatów, który toczy się wśród biologów zajmujących się rozwojem organizmów, przekłada się bezpośrednio na działania praktyczne. Przykładowo, brak bariery listków zarodkowych (lub jej nieszczelność) otwiera drogę do wykorzystania na przykład mezenchymalnych komórek macierzystych ze szpiku kostnego jako „progenitorów” neuronów, których niedobór obserwujemy u osób z chorobą Parkinsona. Innymi słowy, jeżeli bariera listków zarodkowych nie istnieje lub może być przekroczona, klonowanie terapeutyczne można zastąpić zwykłą aspiracją szpiku kostnego lub pobraniem fibroblastów skóry. Ponownie przyjęto – po kilku latach negowania tego faktu – iż w organizmach ssaków zachodzą procesy odróżnicowania (dedyferencjacji) i transróżnicowania (transdyferencjacji). W artykule przedstawiono stare paradygmaty, jak również argumenty zwolenników podważenia lub obalenia tychże paradygmatów.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2006, 6, 3; 159-163
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Bezpieczeństwo farmakoterapii u dzieci w aspekcie różnic rozwojowych
Safety of pharmacotherapy in children in the context of developmental differences
Autorzy:: Kamińska, Ewa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1033931.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: działania niepożądane
farmakokinetyka
niemowlę
pozarejestracyjne stosowanie leków
różnice rozwojowe
Opis:: Physiological changes during development of neonates, infants and children affect pharmacokinetic and pharmacodynamic properties of many drugs. The immaturity of the organism and its considerable changes over time strongly affect absorption, distribution, biotransformation and excretion of drugs, and thus their efficacy and safety. Children, particularly under 4 years of age, are susceptible to a range of adverse effects observed in adults, but they can also develop additional reactions due to direct drug toxicity on the developing organs. However, only scarce evidence exists on the action of drugs in children since most pharmacokinetic and pharmacodynamic studies have been conducted in adults. In the United States and European Union, also in Poland, off-label and unlicensed use of drugs are allowed and commonly practised, mainly in hospitalised children. This means that a drug can be used in a different way than described in the Summary of Product Characteristics, e.g. doses or intervals between them can be changed, the drug can be used for different indications, the route of administration or age range can be different, etc. The rationale underlying such actions is the necessity of saving life or health or inefficacy of previous treatment. It is estimated that 25–89% of hospitalised children and 69–100% of newborns treated in neonatal intensive care units worldwide have received at least one drug in the off-label manner or as an unlicensed product. Studies and reports on pharmacovigilance have shown that adverse drug reactions in children after off-label use are an important problem. As a response to such signals, the European Medicines Agency issued certain legislative changes in 2007 to enable clinical trials in children and to develop paediatric formulations of drugs, particularly for neonates. The article discusses age-related differences in absorption, distribution, biotransformation and excretion of drugs depending on the route of administration as well as problems associated with off-label and unlicensed use of drugs and adverse effects of drugs in children.
Zmiany fizjologiczne zachodzące w przebiegu rozwoju noworodków, niemowląt i dzieci wpływają na farmakokinetyczne i farmakodynamiczne właściwości wielu leków. Niedojrzałość organizmu i jego duża zmienność w czasie mają istotny wpływ na przemiany zachodzące na etapie wchłaniania, dystrybucji, biotransformacji i wydalania leków, a tym samym na skuteczność i bezpieczeństwo ich stosowania. Dzieci, zwłaszcza w wieku poniżej 4 lat, są podatne na szereg działań niepożądanych występujących u dorosłych, ale mogą u nich też występować dodatkowe działania niepożądane, związane z bezpośrednim oddziaływaniem toksycznym na rozwijające się narządy. Znane są jednak tylko nieliczne dane dotyczące działania leków u dzieci, ponieważ większość badań farmakokinetycznych i farmakodynamicznych prowadzono z udziałem dorosłych. W Stanach Zjednoczonych i Unii Europejskiej, w tym także w Polsce – przede wszystkim u dzieci hospitalizowanych – dopuszczone jest i szeroko praktykowane pozarejestracyjne stosowanie leków (off-label use i unlicensed use). Oznacza ono możliwość podania leku poza wskazaniami określonymi w Charakterystyce Produktu Leczniczego – są to np. inne dawki albo zmieniony odstęp między nimi, inne wskazania, droga podania, przedział wiekowy itp. Podstawą takiego działania jest konieczność ratowania życia lub zdrowia bądź nieskuteczność dotychczasowego leczenia. Szacuje się, że na świecie 25–89% hospitalizowanych dzieci i 69–100% noworodków leczonych na oddziałach intensywnej terapii otrzymało co najmniej jeden lek stosowany pozarejestracyjnie. Badania i raporty z nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii wykazały, że działania niepożądane u dzieci wynikające ze stosowania leków off-label są poważnym problemem. Odpowiedzią Europejskiej Agencji ds. Leków na wysyłane sygnały były zmiany legislacyjne z 2007 roku, ułatwiające prowadzenie badań klinicznych z udziałem dzieci i opracowanie postaci pediatrycznych leków, zwłaszcza dla noworodków. W artykule omówiono związane z wiekiem różnice dotyczące wchłaniania, dystrybucji, biotransformacji i wydalania leków w zależności od drogi podania, a także problemy wiążące się z pozarejestracyjnym stosowaniem leków i działaniami niepożądanymi leków u dzieci.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 4; 363-374
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: The organisation of early childhood developmental support in Poland – the case of Cieszyn and Oświęcim
Organizacja wczesnego wspomagania rozwoju dziecka w Polsce – na przykładzie Cieszyna i Oświęcimia
Autorzy:: Grabowska, Barbara
Matusiak, Łukasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/941213.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: early intervention
Opis:: Aim: The aim of the study was to learn about the way in which early childhood developmental support is organised in the local environment. Material and methods: The research was conducted in two county towns among the employees of institutions organising and conducting early childhood developmental support. Results: Different systems of organising early childhood developmental support have been developed in the evaluated towns. In Oświęcim, all the activities (from providing expert opinions, through information campaigns and classes for children, to workshops for parents) are carried out by the Psychological and Pedagogical Counselling Centre. The early support in Cieszyn has developed as a grassroots system (in 2016 two private kindergartens will join the early support offer) and the Psychological and Pedagogical Counselling Centre provides opinions on the need for early developmental support. Conclusions: In Europe in recent years, there has been a significant development in the support strategy targeting both young children requiring early support and their families. Despite the implementation of a government pilot programme in Poland ten years ago, systemic solutions are still lacking. Other European countries implement early intervention to support the development of children diagnosed with developmental disorders or retardation. In the Polish system, however, the child’s support is uncoordinated (the tasks are divided between three different ministries: health, education, and social welfare ministry) and often based on the child’s disability certificate. Some legislative changes should be introduced to enable establishing local centres of early support/intervention. It is also necessary to organise terminology so that children who show developmental disorders could receive immediate support, without waiting for the certification of their disability.
Cel: Celem badań było poznanie sposobu organizacji wczesnego wspomagania rozwoju dziecka w środowisku lokalnym. Materiał i metoda: Badania przeprowadzono w dwóch miastach powiatowych, wśród pracowników instytucji organizujących i prowadzących wczesne wspomaganie rozwoju dziecka. Wyniki: W badanych miastach stosuje się różne sposoby organizacji wczesnego wspomagania rozwoju dziecka. W Oświęcimiu za całość działań – od wydawania opinii, przez prowadzenie akcji informacyjnych i zajęć dla dzieci, po warsztaty dla rodziców – odpowiada Poradnia Psychologiczno- -Pedagogiczna. W Cieszynie wsparcie dla dzieci rozwija się oddolnie (w roku 2016 swoją ofertę dołączą dwa przedszkola niepubliczne), a Poradnia wydaje opinie o potrzebie wczesnego wspomagania. Wnioski: W Europie w ostatnich kilkunastu latach mocno rozwinęła się pomoc kierowana do małych dzieci wymagających wczesnego wspomagania i do ich rodzin. W Polsce 10 lat temu był realizowany rządowy program pilotażowy, ale wciąż brakuje systemowych rozwiązań. W innych europejskich krajach wczesna interwencja jest podejmowana w celu wspierania rozwoju dziecka, u którego wykryto nieprawidłowości czy opóźnienia rozwoju. Natomiast w polskim systemie pomoc dzieciom jest nieskoordynowana (zadania są podzielone między trzy resorty: zdrowia, edukacji i pomocy społecznej) i często wiązana z orzeczeniem o niepełnosprawności dziecka. Należy wprowadzić zmiany legislacyjne, tak aby możliwe było zakładanie lokalnych ośrodków wczesnego wspomagania czy wczesnej interwencji. Niezbędne jest również uporządkowanie terminologii, by niezwłocznie – bez czekania na orzeczenie o niepełnosprawności – obejmować pomocą dzieci, u których wykryto nieprawidłowości w rozwoju.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2016, 16, 4; 237-245
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Genetyczne podłoże współwystępowania ADHD i dysleksji rozwojowej
Genetic background of comorbidity between ADHD and developmental dyslexia
Autorzy:: Wysocka, Anna
Lipowska, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945244.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: ADHD
candidate genes
comorbidity
dyslexia
genetic background
adhd
dysleksja
geny kandydujące
podłoże genetyczne
współwystępowanie
Opis:: Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) and developmental dyslexia (RD) are the most commonly diagnosed developmental disorders affecting school-aged children. The data on the incidence of the aforementioned disturbances indicate that over 10% of students suffer from at least one of the two, while 25-40% of ADHD patients have also dyslexic symptoms, and 15-40% of patients with developmental dyslexia manifest behaviours characteristic of attention-deficit/ hyperactivity disorder. Several competing explanations have been proposed to account for the comorbidity between the two disorders. The most popular are: cross-assortment hypothesis, phenotype hypothesis, cognitive subtype hypothesis, and the common aetiology hypothesis. Since both disorders are known to have strong genetic components, their frequent concomitance may be, in part, explained by the common genetic basis. The premises for searching some common genetic influences are also numerous studies indicating the presence of similar neurocognitive deficits in both disorders. This concept is confirmed by results of examinations of twins, however the degree in which the genetic impacts conditioning both developmental deficits overlap is still disputable. It is not easy to determine the specific genetic risk variants, because the polygenic inheritance model is assumed for both disorders. To date, two chromosomal regions: 6p and 15q provide the most promising data in studies on genetic basis of the comorbidity of dyslexia and ADHD.
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) i dysleksja rozwojowa (RD) należą do najczęściej diagnozowanych zaburzeń rozwojowych dzieci w wieku szkolnym. Dane dotyczące częstości występowania obu tych zaburzeń wskazują, że ponad 10% uczniów dotkniętych jest przynajmniej jednym z nich, 25-40% osób z ADHD ma również symptomy dysleksji, a 15-40% osób z dysleksją rozwojową przejawia zachowania diagnostyczne charakterystyczne dla nadpobudliwości psychoruchowej. Istnieje wiele konkurencyjnych hipotez tłumaczących współwystępowanie zaburzeń. Najpopularniejsze koncepcje współwystępowania tych zaburzeń to: koncepcja objawów fenotypowych, nielosowego doboru, poznawczego podtypu ADHD oraz zbliżonej etiologii. Jako że w obu zaburzeniach niezwykle istotną rolę odgrywają czynniki genetyczne, stosunkowo często obserwowane ich współwystępowanie można tłumaczyć po części także wspólnym podłożem genetycznym. Przesłankami poszukiwania wspólnych wpływów genetycznych są też liczne badania wskazujące na występowanie podobnych deficytów neuropoznawczych w obu zaburzeniach. Wyniki badań bliźniąt potwierdzają tę koncepcję, niemniej stopień, w jakim wpływy genetyczne warunkujące oba deficyty rozwojowe się pokrywają, pozostaje sprawą dyskusyjną. Ustalenie konkretnych wariantów genetycznego ryzyka jest o tyle trudne, że dla obu zaburzeń zasadniczo przyjmuje się model dziedziczenia poligenowego. Jak dotąd dwa regiony chromosomalne: 6p i 15q dostarczają najwięcej obiecujących danych w badaniach genetycznych podstaw współwystępowania dysleksji i ADHD.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 3; 189-194
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Rysperydon w leczeniu dzieci i młodzieży
Risperidone in the treatment of children and adolescents
Autorzy:: Namysłowska, Irena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945594.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: autism
autyzm
behaviour disorders
developmental age psychiatry
psychiatria dzieci i młodzieży
risperidone
rysperydon
schizofrenia
schizophrenia
zaburzenia zachowania
Opis:: The paper presents data concerning the use of risperidone, one of atypical neuroleptics, in the treatment of mental disorders in children and adolescents in the context of developmental age psychopharmacology. Discussed are factors limiting and making difficult proper use of pharmacotherapy in children and adolescents, as well specific features of this form of therapy as compared with adult psychopharmacotherapy, resulting, among other things, from a different drug metabolism. Subsequent chapters of the paper are devoted to general characteristics of risperidone, as one of atypical neuroleptics, its receptor affinity and clinical profile, side effects, its use in the treatment of mental disorders in children and adolescents and age-related criteria for registration. The main indication for risperidone is treatment of developmental age psychoses and prevention of zabutheir recurrences, treatment of behavioural disorders, particularly in children with intellectual deficit, as well as disorders associated with childhood autism, e. g. aggression, auto-aggression, stereotypies, psychomotor agitation. Highlighted is the option of use of risperidone in the treatment of tics, anorexia nervosa, obsessive-compulsive syndromes resistant to drugs of the SSRI group. Furthermore, discussed is a possible neuroprotective effect of risperidone, which may be particularly important in mental disorders in children and adolescents. In conclusion it was emphasized that risperidone occupies a special position among neuroleptics implemented in children and adolescents, as it is registered for treatment of this age group. This drug is extraordinarily useful in the treatment of developmental age mental disorders due to its efficacy and safety. However, we should not forget that there are very few large-scale, methodologically sound studies covering this issue. A favourable sideeffect profile when administered at an adequate dosage should not decrease our cautiousness and vigilance as to the possibility of occurrence of unexpected adverse effects and complications.
W artykule przedstawiono dane dotyczące stosowania rysperydonu, jednego z atypowych neuroleptyków, w leczeniu zaburzeń psychicznych dzieci i młodzieży, w kontekście problematyki psychofarmakologii wieku rozwojowego. Omówiono powody, które ograniczają i utrudniają właściwe stosowanie farmakoterapii u dzieci i młodzieży, a także specyfikę tej formy terapii w porównaniu z leczeniem dorosłych, wynikającą między innymi z odmiennego metabolizmu leków. W dalszej części artykułu mowa jest o ogólnej charakterystyce rysperydonu jako jednego z neuroleptyków atypowych, jego profilu receptorowym i klinicznym, objawach ubocznych oraz zastosowaniu w zaburzeniach psychicznych dzieci i młodzieży, a także kryteriach wiekowych rejestracji. Główne zastosowania rysperydonu to leczenie psychoz okresu rozwojowego, profilaktyka ich nawrotów, leczenie zaburzeń zachowania, zwłaszcza u dzieci z obniżonym poziomem inteligencji, jak również zaburzeń towarzyszących autyzmowi dziecięcemu, takich jak agresja, autoagresja, stereotypie, pobudzenie psychoruchowe. Wskazano także na możliwość stosowania rysperydonu w tikach, jadłowstręcie psychicznym, zespołach obsesyjno-kompulsyjnych nie reagujących na leczenie lekami z grupy SSRI. Omówiono ponadto możliwość neuroprotekcyjnego działania rysperydonu, co może mieć szczególne znaczenie w zaburzeniach psychicznych dzieci i młodzieży. W podsumowaniu podkreślono, że rysperydon zajmuje wyjątkową pozycję wśród neuroleptyków stosowanych u dzieci i młodzieży z powodu rejestracji dla zaburzeń tego okresu. Jest lekiem niezwykle przydatnym w leczeniu zaburzeń psychicznych okresu rozwojowego ze względu na jego skuteczność i bezpieczeństwo. Nie należy mimo wszystko zapominać, że dużych, poprawnych metodologicznie badań na ten temat jest niezwykle mało. Korzystny profil objawów ubocznych, przy stosowaniu adekwatnej dawki leku, nie powinien zmniejszać naszej ostrożności i wyczulenia na możliwość wystąpienia nieoczekiwanych działań niepożądanych i powikłań.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2007, 7, 1; 6-17
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Deficyty komunikacyjne w zespole Aspergera
Communication deficits in Asperger’s syndrome
Autorzy:: Bryńska, Anita
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945129.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Asperger syndrome
autistic spectrum disorder
communication deficits
pervasive developmental disorder
semantic-pragmatic deficits
całościowe zaburzenia rozwoju
deficyty komunikacyjne
deficyty semantyczno- pragmatyczne
spektrum zaburzeń autystycznych
zespół aspergera
Opis:: Autism spectrum disorder (ASD) is a neurodevelopmental disorder characterized by language and communication impairments, social impairments, and repetitive behaviours or restricted interests. Asperger syndrome (AS) included in ASD is characterized by significant difficulties in social interaction, along with restricted and repetitive patterns of behaviour and interests. It differs from other autism spectrum disorders by its relatively good linguistic and cognitive development. However, the observed language abnormalities observed in the Asperger syndrome comprise: pragmatics (application of language in social context), semantics (the meaning of what is being said) and prosody (rhythm, intonation and modulation of speech). Communication deficits include difficulties with using spoken language and gestures, inability to initiate and sustain appropriate conversation, and use of inappropriate, repetitive language. Other aspects of language, such as phonology or syntax, will not always show significant impairments, or deficiencies may be observed only in some groups of patients. The difference between formal linguistic skills (with regard to morphologic, phonologic and syntactic functions) and semantic-pragmatic skills is considerable. Communication deficits are most probably the consequence of difficulties within the integration between word-pertaining semantic information and the knowledge about the world and earlier experiences which are crucial for giving a differentiated sense to interpreted communications. One of the possible causes of the described problems may be atypical semantic processing patterns observed in groups of patients with the AS.
Spektrum zaburzeń autystycznych to grupa zaburzeń neurorozwojowych charakteryzujących się nieprawidłowościami w zakresie funkcji językowych i komunikacyjnych, deficytami funkcjonowania społecznego oraz powtarzalnymi zachowaniami i jednostronnymi zainteresowaniami. Zespół Aspergera (ZA) zaliczany do tej grupy zaburzeń charakteryzuje się występowaniem nasilonych problemów w zakresie interakcji społecznych oraz powtarzalnymi i sztywnymi wzorcami zainteresowań i aktywności. Różni się od innych zaburzeń ze spektrum autyzmu stosunkowo dobrym rozwojem w zakresie funkcji językowych i poznawczym. W obrazie klinicznym zespołu Aspergera obecne są jednak deficyty językowe w zakresie pragmatyki (używania języka w kontekście społecznym), semantyki (rozpoznawania różnych znaczeń tego samego słowa) oraz prozodii (rytmu, intonacji i modulacji mowy). Deficyty komunikacyjne odnoszą się zatem do trudności w używaniu języka mówionego i gestów, niemożności inicjowania i podtrzymywania adekwatnej konwersacji, używania nieadekwatnych do sytuacji i powtarzalnych zwrotów językowych. Inne funkcje językowe, np. fonologiczne oraz syntaktyczne, mogą nie wykazywać istotnych zaburzeń bądź deficyty można zaobserwować tylko w niektórych grupach pacjentów. Różnica pomiędzy formalnymi umiejętnościami językowymi (w zakresie funkcji morfologicznych, fonologicznych i syntaktycznych) a semantyczno- -pragmatycznymi jest wyraźna. Deficyty komunikacyjne są najprawdopodobniej konsekwencją trudności w zakresie integracji informacji semantycznych dotyczących słowa z wiedzą o świecie oraz z wcześniejszymi doświadczeniami, które są niezbędne do nadawania zróżnicowanego sensu interpretowanym komunikatom. Jedną z przypuszczalnych przyczyn opisywanych problemów mogą być atypowe wzorce przetwarzania semantycznego obserwowane w grupach pacjentów z ZA.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 1; 46-50
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Stwardnienie rozsiane u dzieci i młodzieży
Multiple sclerosis in children and adolescents
Autorzy:: Kupczyk, Karolina
Steinborn, Barbara
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1058497.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: McDonald criteria
acute disseminated encephalomyelitis
developmental age
disease modifying therapy
multiple sclerosis
stwardnienie rozsiane
wiek rozwojowy
kryteria mcdonalda
ostre rozsiane zapalenie mózgu i rdzenia
leczenie immunomodulacyjne
Opis:: Multiple sclerosis (MS) is a rare disease of the central nervous system in the patients at developmental age. The onset of MS occurring in childhood constitutes less than 10% of the cases. The majority of data originating from the publications concerns the clinical course and laboratory investigations. At present not much is known about the sufficient competence in the histopathological findings, immunopathogenesis and genetic factors in the aforementioned age group. The suitable diagnostic criteria for the paediatric MS have not been defined yet, but many attempts have been made. At present McDonald’s criteria are obligatory, but they are less specific and sensitive for the children. To distinguish acute disseminated encephalomyelitis (ADEM) from the first attack of MS is still a challenging problem. In the differential diagnosis of paediatric MS it should be also taken into account: borreliosis, vasculitis, mitochondrial and metabolic disorders. Paediatric MS is associated with a more favourable course compared to adult MS, however, children can become disabled at a younger age. The relapsing-remitting course in paediatric MS concerns about 90% cases. The primary progressive course occurs rarely. The application of immunomodulatory therapies for children have been recommended, but still there is a lack of prospective investigations and long-term observations. Tolerability and efficacy of interferon β and glatiramer acetate appear to be similar to those observed at adults. In this paper we present the individualities of the childhood MS based on the literature available over the past decade. In particular, the authors present the symptoms, diagnostic and therapeutic difficulties of paediatric MS.
Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM) należy do rzadkich chorób ośrodkowego układu nerwowego w wieku rozwojowym. SM o początku w dzieciństwie stanowi mniej niż 10% przypadków. Najwięcej danych z piśmiennictwa dotyczy przebiegu klinicznego i badań laboratoryjnych. Do tej pory niewiele wiadomo o obrazie histopatologicznym, immunopatogenezie i czynnikach genetycznych w tej grupie wiekowej. Podejmowane są próby stworzenia odpowiednich kryteriów rozpoznania SM wieku rozwojowego. Obecnie obowiązują kryteria McDonalda w modyfikacji Polmana z 2005 roku, jednak w przypadku dzieci są one mniej czułe i specyficzne. Wyzwaniem nadal pozostaje różnicowanie ostrego rozsianego zapalenia mózgu i rdzenia (acute disseminated encephalomyelitis, ADEM) z pierwszym rzutem SM. W diagnostyce różnicowej SM u dzieci należy również uwzględnić neuroboreliozę, zapalenia naczyń, choroby mitochondrialne i metaboliczne. Dziecięce SM jest związane z łagodniejszym przebiegiem w porównaniu z dorosłymi, jednak najmłodsi osiągają niepełnosprawność we wcześniejszym wieku. Przebieg remitująco-rzutowy u dzieci dotyczy około 90% przypadków, a przebieg pierwotnie postępujący występuje znacznie rzadziej niż u dorosłych. U dzieci zaleca się stosowanie leków immunomodulacyjnych, niemniej brak jest badań prospektywnych i obserwacji długoterminowych. Tolerancja i skuteczność interferonów β oraz octanu glatirameru wydają się podobne do obserwowanych u dorosłych. W niniejszym artykule przedstawiono odrębności dziecięcego SM zebrane na podstawie publikacji z ostatniego dziesięciolecia. Autorzy opisują przede wszystkim objawy oraz trudności diagnostyczne i terapeutyczne.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2009, 9, 4; 253-259
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Przypadek zespołu Aspergera rozpoznany w wieku dorosłym
A case of Asperger syndrome diagnosed in adult age
Autorzy:: Grzechowiak, Marta
Macniak, Janusz
Rybakowski, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945568.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Asperger syndrome
autism
autyzm
całościowe zaburzenia rozwojowe
diagnostic difficulties
komunikacja werbalna i niewerbalna
pervasive developmental disorder
trudności diagnostyczne
verbal and nonverbal communication
zespół Aspergera
Opis:: Patient aged 34 was referred to the Department of Adult Psychiatry, Poznañ University of Medical Sciences, for observation of his psychiatric condition. At the age of 6 he was hospitalized with diagnosis of reactive depression. For many years he has been treated as outpatient with different diagnoses – initially infant schizophrenia was suspected, later the neurotic disorders, connected with microorganic changes, as well as neurotical personality development and difficulties in adaptation to peer group and to school requirements as well as disharmonic intellectual development. When the patient was hospitalized in the ward it was observed: inappropriate development of social interactions, difficulties in understanding and using interaction, rules with other people as well as inappropriate verbal and nonverbal aspects of communication, with expression, irrelevant to the social situation. Ritual actions, backward movements and limited interests were also noticed. The patient was diagnosed with Asperger syndrome. Thanks to that he obtained status of the disabled person and was able to get an appropriate job.
Pacjent, lat 34, został skierowany do Kliniki Psychiatrii Dorosłych Akademii Medycznej w Poznaniu w celu obserwacji stanu psychicznego. W wieku 6 lat był hospitalizowany z rozpoznaniem depresji reaktywnej. Przez wiele lat był leczony w Poradni Zdrowia Psychicznego, gdzie wysuwano podejrzenie schizofrenii dziecięcej, potem rozpoznano zaburzenia nerwicowe na podłożu zmian mikroorganicznych, następnie neurotyczny rozwój osobowości i związane z tym trudności adaptacyjne zarówno do grupy rówieśniczej, jak i do wymogów szkolnych oraz dysharmonijny rozwój intelektu. Podczas obserwacji na oddziale stwierdzono upośledzenie socjalizacji – nieprawidłowy rozwój interakcji społecznych, trudności w zrozumieniu i stosowaniu reguł interakcji z innymi ludźmi, a także nieprawidłowości w zakresie komunikacji werbalnej i niewerbalnej, wypowiedzi niedostosowane do sytuacji społecznej. Zaobserwowano także wykonywanie czynności rytualnych, jak również upośledzenie sprawności ruchowej i zawężenie zainteresowań. Rozpoznano zespół Aspergera, dzięki czemu pacjent mógł otrzymać status osoby niepełnosprawnej i podjąć odpowiednią pracę.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2007, 7, 2; 117-122
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Zespół Aspergera u osób dorosłych – zbieżność z innymi zaburzeniami, zaburzenia współwystępujące i problemy towarzyszące
Asperger’s syndrome in adults – similarities with other disorders, comorbid disorders and associated problems
Autorzy:: Sławińska, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/944202.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Asperger’s syndrome
autistic spectrum disorder
pervasive developmental disorders
całościowe zaburzenia rozwoju
spektrum zaburzeń autystycznych
zespół aspergera
Opis:: Asperger’s disorder (Asperger’s syndrome) falls under the category of pervasive developmental disorders in DSM-IV and ICD-10. Not completely defined diagnostic criteria are the topic of discussion between investigators and clinicians. The new classification system – DSM-5 – eliminates Asperger’s disorder, the broad term – autism spectrum disorder appears. Common symptoms of Asperger’s syndrome include: verbal and nonverbal communication difficulties, egocentricity, problems with social skills, repetitive behaviors, limited range of interests, coordination problems. The manifestation of Asperger’s syndrome alters across life. Symptoms become more visible around the time of adolescence, when social demands increase. The awareness of being unusual leads to increasing withdrawal. It is difficult to make a proper diagnosis, especially in adult patients. Lots of adult psychiatric patients presenting major diagnostic difficulty actually have Asperger’s syndrome, which was previously undiagnosed. Asperger’s disorder can be misdiagnosed with personality disorders or schizophrenia. Moreover, many conditions may be comorbid to Asperger’s disorder (e.g. obsessive compulsive disorder, affective disorders, schizophrenia, eating disorders). Aggression, addictions, suicide attempts and ideation may also overshadow symptoms of Asperger’s syndrome. In conclusion, there are many comorbid disorders and associated problems, which can contribute towards obscuring the underlying Asperger’s syndrome in adult patients.
W klasyfikacjach ICD-10 i DSM-IV zespół Aspergera należy do kategorii całościowych zaburzeń rozwoju. Nie w pełni zdefiniowane kryteria diagnostyczne są przedmiotem dyskusji badaczy i klinicystów. W nowym systemie klasyfikacji – DSM-5 – zespół Aspergera nie występuje, pojawiła się za to szeroka jednostka „spektrum zaburzeń autystycznych”. Do najpowszechniejszych objawów zespołu Aspergera zalicza się: zaburzenia komunikacji werbalnej i niewerbalnej, egocentryzm, upośledzenie umiejętności społecznych, stereotypowość zachowań, zawężenie zainteresowań, problemy z koordynacją. Manifestacja symptomów zmienia się w ciągu życia – z powodu wzrastających wymagań społecznych objawy stają się wyraźniejsze w okresie dorastania. Świadomość bycia innym prowadzi do pogłębiającego się wycofania. Postawienie właściwej diagnozy jest szczególnie trudne u osób dorosłych. Wielu pacjentów psychiatrycznych, w których przypadku istnieją duże trudności z ustaleniem rozpoznania, cierpi na – wcześniej niezdiagnozowany – zespół Aspergera. Jego objawy bywają błędnie rozpoznawane jako symptomy zaburzeń osobowości czy schizofrenii. Co więcej, wiele zaburzeń może współwystępować z zespołem Aspergera (np. zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, zaburzenia afektywne, schizofrenia, zaburzenia odżywiania). Agresja, uzależnienia, myśli i tendencje samobójcze także mogą zaciemniać jego objawy. Podsumowując: istnieje wiele zaburzeń współwystępujących i problemów towarzyszących, które utrudniają rozpoznanie omawianego zespołu u dorosłych.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2014, 14, 4; 304-307
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Ocena programu profilaktycznego zdrowia jamy ustnej u pacjentów niepełnosprawnych intelektualnie
Assessment of preventive oral health program in patients with mental retardation
Autorzy:: Paszyńska, Elżbieta
Jurga, Justyna
Dyszkiewicz-Konwińska, Marta
Mehr, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031123.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: composites
dental sealants
developmental disability
glassionomer cements
oral health
niepełnosprawność intelektualna
zdrowie jamy ustnej
laki szczelinowe
cementy szkłojonomerowe
kompozyty
Opis:: The purpose of the study was to evaluate the efficacy of the program by assessing the caries prevalence DMFT (decayed, missing and filled teeth) and periodontal status CPITN (community periodontal index of treatment needs) indices. Fissure sealant retention was also assessed in vivo. Material and method: Preventive program consisted of supervised tooth brushing twice a day, tooth brushing with Duraphat paste (Colgate-Palmolive, Poland Sp. z o.o.; concentration of fluoride 5000 ppm), on 10 occasions over a year and sealant application to sound posterior teeth. For fissure sealing two different materials: Fuji VII and Helioseal F, were used by means of a split-mouth model. Altogether 87 teeth were sealed in 15 female patients age 16 to 25. A full oral examination was carried out before initiating the program and after two years of its application. Results: The preliminary examination showed a high (8.24) mean DMFT, a high (52.08%) percentage of bleeding quadrants and 22.2% calculus presence. After this 2 year preventive program no caries was detected in the fissure sealed teeth and material was present in 90.7% of those sealed with Fuji VII and 83% with Helioseal F. Bleeding and calculus presence decreased to 42.8% and 20.8% respectively. Conclusions: A combination of topical fluoridation and fissure sealing appears to be an effective method of caries prevention in people with mental retardation.
Celem badań była ocena skuteczności zastosowanego profilaktycznego programu zdrowia jamy ustnej oparta na badaniach stomatologicznych z zastosowaniem epidemiologicznych wskaźników próchnicy DMFT (wskaźnik intensywności próchnicy określający zapadalność na próchnicę – decayed, missing and filled teeth; polski skrót: PUWZ) i chorób przyzębia CPITN (wskaźnik periodontologicznych potrzeb leczniczych – community periodontal index of treatment needs). Ponadto założono porównanie retencji materiałów uszczelniających in vivo. Materiał i metoda: Zastosowano program profilaktyczny składający się z nadzorowanego szczotkowania zębów 2 razy dziennie, 10-krotnego w ciągu roku szczotkowania uzębienia pastą Duraphat (stężenie fluoru 5000 ppm) oraz uszczelnienia bruzd zdrowych zębów tylnych. Do uszczelnienia zastosowano 2 rodzaje materiałów: oparty na żywicy Helioseal F i cement szkłojonomerowy Fuji VII metodą split-mouth, które założono w 87 zębach. Programem zostało objętych 15 osób płci żeńskiej w wieku od 16 do 25 lat. Badanie stanu jamy ustnej przeprowadzono przed wdrożeniem programu, a podczas jego trwania badano biorących udział w 6-miesięcznych odstępach. Badanie końcowe przeprowadzono po okresie dwóch lat od wdrożenia działań profilaktycznych. Wyniki: Badanie wstępne wykazało wysoką wartość PUWZ (8,24) oraz wysoki odsetek kwadrantów z krwawieniem (52,08%) i obecnością kamienia nazębnego (22,02%). W ostatnim badaniu po okresie 2 lat nie stwierdzono w żadnym z uszczelnianych zębów wystąpienia zmian próchnicowych, a utrzymanie się materiału uszczelniającego wynosiło 90,7% w przypadku Fuji VII i 83% w zębach uszczelnionych Helioseal F. Zmniejszyło się krwawienie z dziąseł (42,8%) oraz występowanie kamienia nazębnego (20,8%). Wnioski: Zastosowany program profilaktyczny oraz laki szczelinowe skutecznie zapobiegają próchnicy u osób z niepełnosprawnością intelektualną.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 4; 271-275
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Dzienny Ośrodek Terapeutyczny dla Młodzieży - struktura, oferta, perspektywy
Day Therapy Unit for Adolescents – structure, activity profile and perspectives
Autorzy:: Kropiwnicki, Paweł
Rakoczy, Jarosław
Marcjanik, Grażyna
Sakwa, Iza
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945531.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: community psychiatry
leczenie przewlekłe
long-term treatment
oddział dzienny
psychiatria młodzieżowa
psychiatria środowiskowa
rehabilitacja społeczna
social rehabilitation
day therapy unit
developmental-age psychiatry
Opis:: The paper presents principles of functioning of the Day Therapy Unit for Adolescents, acting as a day-care unit of the Central Clinical Hospital of the Medical University in Lodz. Topics discussed include: history, structure, principles of selection of patients, diagnostic and therapeutic modalities implemented. Extensively presented are therapeutic perspectives and principles of collaboration with the school most patients attend. In-depth described are yearlong and holiday activities of the Unit, as well as benefits for young patients it provides. The role of staff members is discussed, with particular emphasis on that of nurses, who are at the first line of contact with patients. The aim of activity of the Day Therapy Unit is diagnosis and comprehensive therapy of adolescents with mental and emotional disorders, as well as preparation of young patients and their families for independent functioning in everyday environment. Therapeutic modalities implemented include pharmacotherapy, individual and group psychotherapy, occupational therapy, psychoeducation and systemic family therapy. Therapeutic approach is systemic and comprehensive, while work with entire families is considered of paramount importance and treatment of choice. Most patients attend the 56th secondary school in Lodz and academic activities continue at our facility. The authors intend to share their experience in working with adolescent patients in the scope of a day therapy psychiatric unit and to highlight the role of a close family- and school-oriented collaboration in social rehabilitation of young patients with mental disorders.
W pracy przedstawiono zasady funkcjonowania Dziennego Ośrodka Terapeutycznego dla Młodzieży (DOT), funkcjonującego jako młodzieżowy oddział dzienny Centralnego Szpitala Klinicznego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi (CSK UM). Omówiono historię, strukturę, zasady kwalifikacji pacjentów, metody diagnostyki i leczenia. Szeroko przedstawiono perspektywę terapeutyczną i zasady współpracy ze szkołą, w której uczy się większość pacjentów DOT-u. Opisano szczegółowo ofertę całoroczną i wakacyjną Ośrodka oraz korzyści z jego istnienia dla młodych pacjentów. Przedstawiono role, w jakich występują członkowie personelu, z podkreśleniem roli i pozycji pielęgniarek stanowiących pierwszą linię kontaktu z pacjentem. Celem działalności placówki jest prowadzenie diagnostyki i kompleksowej terapii młodzieży z zaburzeniami psychicznymi i emocjonalnymi oraz przygotowanie młodych pacjentów i ich rodzin do samodzielnej aktywności życiowej. Prowadzona jest w niej farmakoterapia, psychoterapia indywidualna, grupowa, terapia zajęciowa, psychoedukacja i systemowa terapia rodzin. Podstawowym podejściem terapeutycznym jest podejście systemowe, a praca z całą rodziną jest postępowaniem z wyboru. Większość podopiecznych Ośrodka jest jednocześnie uczniami LVI LO w Łodzi, a zajęcia szkolne odbywają się w większości na terenie Ośrodka. Celem niniejszego opracowania jest podzielenie się doświadczeniami z pracy z pacjentem młodzieżowym w warunkach dziennego oddziału psychiatrycznego oraz podkreślenie roli współpracy z rodziną i szkołą w rehabilitacji społecznej młodych pacjentów z problemami psychicznymi.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2008, 8, 1; 41-45
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Autyzm dziecięcy i niepełnosprawność intelektualna u 6-letniego chłopca ze szczególnym uwzględnieniem diagnozy funkcjonalnej i wczesnego wsparcia rozwoju – studium przypadku
Autism and intellectual disability in a 6-year-old boy with particular emphasis on functional diagnosis and early developmental support – a case report
Autorzy:: Godawa, Szymon
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/941221.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: autyzm
niepełnosprawność intelektualna
wczesne wspomaganie rozwoju
Opis:: This is a case study of a 6-year-old boy with mild intellectual disability and autism as well as an attempt to take a synthetic look at his functioning in both home and peer group environment. The paper particularly focuses on the issues related to the widely understood developmental support, a systemic perception of family functioning as well as optimisation of child’s environment and diet. Attention was also paid to the importance of functional diagnosis, which is performed by an early developmental support team, and which allows for a holistic look at the child and their family. This specific example shows what changes can be made in child’s life within 3 years, provided that family members are engaged in the therapeutic process and seemingly insignificant aspects of life are modified.
Niniejsze studium przypadku dotyczy 6-letniego chłopca z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim i autyzmem dziecięcym oraz jest próbą syntetycznego spojrzenia na funkcjonowanie dziecka w środowisku domowym i grupie rówieśniczej. Szczególne miejsce w pracy zajmują zagadnienia związane z szeroko rozumianym wsparciem rozwoju, systemowym postrzeganiem funkcjonowania rodziny, optymalizacją otoczenia dziecka autystycznego i dietetyką. Zwrócono także uwagę na znaczenie diagnozy funkcjonalnej – dokonywanej przez zespół wczesnego wsparcia rozwoju – która pozwala spojrzeć na dziecko i jego bliskich w sposób holistyczny. Na konkretnym przykładzie zaprezentowano, jakie zmiany mogą się dokonać w życiu dziecka w ciągu 3 lat, jeśli w proces terapeutyczny zostaną zaangażowani członkowie rodziny, a modyfikacji ulegną pozornie mało istotne aspekty życia.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2016, 16, 4; 280-283
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Doświadczenie bycia wychowywanym przez homoseksualnych rodziców a ryzyko zaburzenia rozwoju dziecka
Experience of being brought up by homosexual parents and risk of disorders in the child’s development
Autorzy:: Sieński, Michał
Stachowiak, Katarzyna
Zielona-Jenek, Monika
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/944574.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: children
family environment
homosexuality
risk of developmental disorders
dzieci
homoseksualność
ryzyko zaburzeń rozwoju
środowisko rodzinne
Opis:: The article presents the results of the literature review on psychological functioning of children brought up by parents remaining in homosexual relationships. The main focus was on the research describing the specificity of the development context of this group of children and its significance for, alleged in broader social discourse, risk of disordered development. An answer was sought to the question whether children raised in homosexual families are significantly different from their peers in the risk of psychological disorders, and if so, which specific factors the risk is related to. Analysed were the reports from studies on large community samples, besides meta-analyses were used. Although most of the results were foreign, some native reports were also included, which could verify the possibility of applying these results to Polish families’ situation. The review allowed to describe two groups of factors that determine children’s development conditions in families formed by homosexuals. The first are universal factors, possible to identify in all families, regardless of gender and sexual orientation of caregivers. These are: quality and durability of partner relationship, stability of the upbringing environment, psychological well-being of caregivers, competence and commitment to parental role. The second are factors specific to families created by parents of homosexual identity. These include: the minority status of the couple, the lack or limitation of social acceptance and support for the partner relationship. The results of the review do not allow to draw general conclusions about an increased risk of disorders in the development and functioning of children raised by homosexual couples. The analysis also revealed a significant diversity in family contexts in which children of homosexual parents are grown up. The model of organizing data on family risk factors of disorders in children, used here in the literature review, appears to be a possible model of integrating diagnostic data in clinical work with children and their families.
Celem artykułu jest przedstawienie wyników przeglądu literatury na temat funkcjonowania psychologicznego dzieci wychowywanych przez rodziców pozostających w związkach homoseksualnych. Skupiono się na badaniach przybliżających specyfikę kontekstu rozwoju tej grupy dzieci i jego znaczenia dla domniemywanego w szerszym dyskursie społecznym ryzyka zaburzenia ich rozwoju. Poszukiwano odpowiedzi na pytanie, czy dzieci wychowywane w rodzinach homoseksualnych znacząco różnią się od swoich rówieśników pod względem ryzyka zaburzeń funkcjonowania, a jeśli tak, z jakimi czynnikami owe ryzyko należałoby wiązać. Posłużono się doniesieniami z badań dużych prób populacyjnych, jak również badaniami o charakterze metaanaliz. Choć większość stanowiły publikacje zagraniczne, podjęto również działania w kierunku włączenia do analizy doniesień rodzimych, które mogłyby zweryfikować możliwość odniesienia wyników do warunków polskich. Zgromadzone wnioski pozwoliły na wyodrębnienie dwóch grup czynników, które determinują warunki wychowawcze w rodzinach tworzonych przez osoby homoseksualne. Pierwsza to czynniki uniwersalne, możliwe do opisania we wszystkich rodzinach, niezależnie od płci i orientacji seksualnej opiekunów. Są to: jakość i trwałość relacji partnerskiej, stabilność środowiska wychowawczego, dobrostan psychiczny opiekunów oraz kompetencje i zaangażowanie w rolę rodzica. Druga to czynniki specyficzne, charakterystyczne dla rodzin tworzonych przez rodziców o tożsamości homoseksualnej. Należą do nich mniejszościowy status pary oraz brak lub ograniczenie społecznej akceptacji i wsparcia dla relacji partnerów. Wyniki przeprowadzonej analizy badań nie pozwalają wyciągać generalnych wniosków o podwyższonym ryzyku wystąpienia zaburzeń rozwoju i funkcjonowania u dzieci wychowywanych przez homoseksualną parę. Jednocześnie wskazują na znaczące zróżnicowanie rodzinnych kontekstów, w których wychowywane są dzieci osób homoseksualnych. Wydaje się, iż użyty w przeglądzie literatury model porządkowania danych dotyczących rodzinnych czynników ryzyka zaburzeń może być wykorzystywany również w klinicznej pracy z dziećmi i ich rodzinami, przy integrowaniu danych diagnostycznych.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2014, 14, 3; 218-223
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Deficyty językowe w zespole Aspergera jako możliwy wyraz dysfunkcji prawopółkulowej
Language deficits as a possible symptom of right hemisphere dysfunctions in Asperger’s syndrome
Autorzy:: Bryńska, Anita
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945150.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Asperger’s syndrome
autistic disorders spectrum
pervasive developmental disorders
right hemisphere
semantic-pragmatic deficits
całościowe zaburzenia rozwoju
deficyty semantyczno-pragmatyczne
prawa półkula
spektrum zaburzeń autystycznych
zespół aspergera
Opis:: Jakościowe zaburzenia komunikacji stanowią jeden z osiowych objawów w grupie całościowych zaburzeń rozwoju i w zależności od rozpoznawanego zespołu mogą mieć bardzo zróżnicowane nasilenie: od braku funkcjonalnej mowy do nawet nadmiernie rozwiniętych kompetencji werbalnych, mierzonych przy pomocy standaryzowanych skal. W obrazie klinicznym zespołu Aspergera (ZA) dominują deficyty językowe przede wszystkim w zakresie pragmatyki, czyli używania języka w kontekście społecznym, semantyki, czyli rozpoznawania różnych znaczeń tego samego słowa, oraz prozodii, czyli rytmu, intonacji i modulacji mowy. W przypadku ZA różnica pomiędzy formalnymi umiejętnościami językowymi, tzn. w zakresie funkcji morfologicznych, fonologicznych i syntaktycznych, a deficytami o charakterze semantyczno-pragmatycznym jest wyraźnie zauważalna i charakterystyczna. Powyższa sytuacja rodzi pytania o uwarunkowania neurobiologiczne tych deficytów. Funkcje językowe są jednymi z pierwszych, dla których ustalono lokalizacje w ludzkim mózgu. Tradycyjnie są one wiązane z obszarami zlokalizowanymi w obrębie lewej półkuli mózgowia, podlegają lateralizacji i są realizowane dzięki aktywności pierwszo-, drugo- i trzeciorzędowych obszarów kory asocjacyjnej. Liczne obserwacje dostarczają dowodów na istotną rolę również prawej półkuli w procesach komunikacyjnych, a zwłaszcza w aspektach pragmatycznych oraz dotyczących dyskursu. Analiza deficytów komunikacyjnych powstających w wyniku nabytych uszkodzeń prawej półkuli mózgowia i obserwowanych wśród osób z ZA oraz obserwacje dotyczące nieprawidłowych wzorców asymetrii półkulowej w tej grupie pacjentów pozwalają wiązać etiologię całościowych zaburzeń rozwoju z deficytami prawopółkulowymi.
Qualitative communication disorders belong to the key symptoms of pervasive developmental disorders (PDD). The severity of the symptoms of communication disorders varies depending on the type of PDD, from the lack of functional speech to overdeveloped verbal competencies measured by standardized scales. In Asperger’s syndrome (AS), observed language abnormalities include: pragmatics (application of language in social context), semantics (identifying different meanings of the same word) and prosody (rhythm, intonation and modulation of speech). In the case of AS, the difference between formal language skills, i.e. within morphological, phonological and syntactic functions, and semantic and pragmatic deficits is clearly noticeable and distinctive. This situation arouses some questions about neurobiological conditions of these deficits. The language functions are among the first functions for which locations in the brain have been established. Traditionally they have been ascribed to some regions in the left hemisphere; they undergo lateralization and are accomplished owing to the activity of the primary, secondary and tertiary regions of associative cortex. However, there is also quite a lot of evidence suggesting that the right hemisphere plays an important role in communication processes, especially in some aspects of pragmatics and discourse. The analysis of communication deficits observed in patients with acquired right hemisphere damages and patients with AS as well as abnormal patterns of hemispheric asymmetry in this group of patients, suggest that the right hemisphere is involved in aetiology of PDD.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 4; 247-253
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "developmental" wg kryterium: Wszystkie pola

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język