Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Muzealnictwo"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-35 z 35
    Tytuł:
    "Muzealnictwo" Tom 60; cały numer
    Autorzy:
    Redakcja, Muzealnictwo,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433063.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-07
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Muzealnictwo
    Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów
    Większość/Mniejszość/Społeczeństwo/Wspólnota
    Muzea i Kolekcje
    Badania Proweniencyjne Muzealiów
    Opis:
    -
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2019, 60; 0-0
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    From the editors
    Autorzy:
    Redakcja, "Muzealnictwo",
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432783.pdf
    Data publikacji:
    2019-01-16
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    from the editors
    Opis:
    If we want to describe the surrounding reality, while at the same time trying to grasp the best key to it, it seems that the word “change” is the most appropriate. Museums rank among that category of culture institutions which, while undergoing changes, and caring for their own institutional and axiological autonomy, attempt at the same time to influence the very changes; this, however, makes them face identity dilemmas, the necessity to find the right balance between the responsibilities that are sometimes referred to as “traditional ones”, namely the ones they have towards the collections, and the obligations commonly regarded to be an attribute of “modernity”, these towards the public in the variety of their impressive turnout growth and the increase of their expectations. The way to stabilize change effects, while at the same to stimulate them, also with respect to the closest editing of the museum Annual, are legislative efforts and bills. One could even be tempted to make the statement, this not fully irony-free, that the history of Polish museology is actually the history of implemented and unimplemented legislative projects (the latter dominating), of the attempts to define the position of museums in the context of the synergically perceived “cultural legacy”, of finding for them the appropriate governance model, without rejecting the above-mentioned identity dilemmas. The goal of the “Muzealnictwo” Annual No. 60 is to present an overview of the past and current trials to amend the “Museum Act”, to identify areas for essential corrections, reasons for negligence, yet first and foremost, difficulties in applying them to the culture domain in which the most frequently applied word next to “change” (and most highly appreciated by museum circles) is the word “specificity”. This overview will hopefully contribute to the reflection on the capacity of institutional operating under the circumstances in which the inadequacy between the letter of the law and its enforcement can be observed. Next to the theme that is key to the present issue of the “Muzealnictwo” Annual, you will find the well established and known sections describing the spheres of museum operations, these occurring regardless of the lapse of time and their legislative creations. This year’s issue is at the same time the last one whose preparation was contributed to by Dariusz Kacprzak PhD, since 2009 member of the Editorial Board of the ‘Muzealnictwo’ Annual, and since the National Institute for Museums and Public Collections became its Publisher, he has been Deputy Editor-in-Chief. On behalf of the Editorial Board and the Publisher, I would like to extend my gratitude to Dr Dariusz Kacprzak for co-creating the annual whose importance will be assessed for yet subsequent generations of Polish museologists. Piotr Majewski Professor at the Cardinal Stefan Wyszyński University in Warsaw Editor-in-Chief
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2019, 60; 1-1
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wstęp do numeru
    Introduction
    Autorzy:
    Redakcja, Czasopisma,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433656.pdf
    Data publikacji:
    2017-09-22
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Muzealnictwo
    Museology
    Opis:
    We are handing over to you the 58th issue of our periodical which documents over two hundred years of the history of Polish museums. Invariably, it analyses and comments on the processes that occur in Polish and world museums which undeniably prove that this area of global culture is constantly changing and developing. It reminds and shares lasting values inscribed in collections and preserved for the future generations. Also, it shares cultural heritage and its knowledge with the contemporary.
    Dokumentujący ponad dwa stulecia historii polskich muzeów nasz periodyk, którego kolejny, już 58. tom oddajemy obecnie do rąk Czytelników, niezmiennie analizuje i komentuje procesy zachodzące w muzealnictwie polskim i światowym, niewątpliwie świadczące o permanentnym rozwoju oraz zmianach w tej dziedzinie globalnej kultury. Przypomina jednocześnie i popularyzuje nieprzemijające wartości wpisane w gromadzenie, trwałe zachowanie dla potomnych oraz udostępnianie współczesnym dziedzictwa kulturowego, a także wiedzy o nim.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2017, 58; 1-1
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Od Redakcji
    Autorzy:
    Czasopisma, "Muzealnictwo", Redakcja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433310.pdf
    Data publikacji:
    2018-02-20
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    od redakcji
    wstęp
    Opis:
    Rocznik „Muzealnictwo”, wypełniając swoje powinności wobec polskich środowisk muzealnych, już 66 lat opisuje dokonujące się w polskim muzealnictwie przekształcenia, analizuje losy instytucji i ludzi oraz muzealnych kolekcji, śledzi zmiany rozwiązań prawnych – niemierzoną w swym zróżnicowaniu rzeczywistość muzealnego uniwersum. Rok 2018 w dziele wypełniania tych powinności ma miejsce szczególne. Jest to bowiem rok refleksji, które przynosi ze sobą jubileusz 100-lecia odzyskania niepodległego bytu przez państwo polskie; refleksji nad państwem, społeczeństwem, prawem i obyczajem, nad postawami ludzi, ich wyborami, szacowanymi również w perspektywie służby publicznej, wedle kryteriów i wartości cementujących wspólnotę, ale pozwalających również Jednostce na odnalezienie się we Wspólnocie. Jest w tej refleksji miejsce na najbliższe nam muzea w całym zróżnicowaniu ich ustawowej działalności, jest miejsce na lepsze odczytywanie potrzeb publiczności, która coraz liczniej do muzeów przychodzi, dowodząc potrzeby ich istnienia jako instytucji długiego trwania, instytucji podtrzymywania wartości w świecie zmieniającym się tak dynamicznie, jak bodaj nigdy dotąd. W tegorocznym numerze „Muzealnictwa” – poza stałymi i szanującymi Państwa przyzwyczajenia działami, poświęconymi m.in. dziejom kolekcji, legislacji, działalności edukacyjnej czy też digitalizacji – tradycyjnie odnajdą Państwo temat główny. Jest nim Awangarda, postrzegana jako sposób myślenia o zbiorowości i o Sztuce, o powinnościach Sztuki wobec zbiorowości, z ambicjami – niejednokrotnie złudnymi – czynienia świata lepszym. Nieprzypadkowo temat Awangardy otwiera numer „Muzealnictwa” ukazujący się w roku tak istotnym dla naszej zbiorowej Pamięci. Niepodległość jako idea i niepodległość jako codzienność Drugiej Rzeczypospolitej przyniosła ze sobą procesy modernizacyjne, do których odwołujemy się także dziś, poszukując pozytywnych, wspierających rozwój państwa wzorców. Pytania o Nowoczesność, refleksje nad Niepodległością, to także myśli o Awangardzie – o tym co znaczyła przed stu laty, co w okresie przywołanym w ostatnim filmie Andrzeja Wajdy Powidoki, co wreszcie znaczy dziś w działalności polskich muzeów. Zapraszam do lektury i pozostaję z szacunkiem dr hab. Piotr Majewski prof. UKSW, Redaktor Naczelny
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2018, 59; 1-1
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    MUZEALNICTWO MORSKIE I OCHRONA ZABYTKÓW W CHINACH
    Autorzy:
    Robert, Domżał,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433160.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Opis:
    The article presents the latest tendencies in museology in China, with emphasis placed on institutions dealing with maritime cultural heritage. The author discusses various forms of communication and narration in museums, and mentions the issue of the so-called virtual and interactive exhibition forms. He presents the socalled Cultural Revolution in China in the 1950s against its historical background, when priceless architectural monuments and works of art were destroyed. Later in the article the author focuses on the protection of maritime heritage and highlights the role of shipwrecks. The latter are devoted a lot of space and the author presents the potential which is hidden at the bottom of the South China Sea. Brought wrecks undergo conservation treatment and are again exhibited in newly-built museums. Exhibitions are at a very high level and technical solutions used, in terms of methods of exploring and exhibiting, attract experts from all over the world. Not all of the institutions built in China in the 21st century may boast rich monument collections. The majority of museums resemble rather science parks and experimental centres where new technologies prevail and interactive exhibitions have nothing to do with traditional museums with exhibits. It is this lack of original monuments that is a distinctive feature of Chinese museums. The state is trying to fill those gaps with archaeologic
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2016, 57; 47-58
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Muzeum straconych szans (60 lat Muzeum Regionalnego w Barlinku, cz. 2)
    Autorzy:
    Skrycki, Radosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27734777.pdf
    Data publikacji:
    2023-01-25
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    muzealnictwo na Pomorzu Zachodnim
    muzealnictwo na Ziemi Lubuskiej
    muzeum w Barlinku
    historia Barlinka
    Opis:
    W pierwszej części artykułu przybliżono historię powołania i pierwszych 15 lat funkcjonowania Muzeum Regionalnego w Barlinku na tle sytuacji muzealnictwa regionalnego. Działalność Muzeum opierała się na aktywności założyciela Czesława Paśnika. Pod koniec kierowania przez niego placówką, a następnie w czasach jego następcy – Józefa Krupy Muzeum otrzymało szansę pozyskania wyjątkowych zbiorów i stania się placówką o ogólnopolskim charakterze – przejmując spuściznę po pisarzu, członku przedwojennej grupy „Kwadryga” Stefanie Flukowskim. Następnie próbowano zorganizować wystawę i muzeum Woldenberczyków (polskich oficerów jeńców Oflagu II C w Woldenbergu/Dobiegniewie). W obu tych przypadkach inicjatywy zostały storpedowane przez instytucje „centralne” – Wojewódzką i Miejską Bibliotekę Publiczną w Szczecinie oraz organizację byłych więźniów Woldenbergu. Dostrzec możemy paternalistyczne i protekcjonalne traktowanie muzeum w Barlinku przez te instytucje, bez liczenia się z lokalnymi potrzebami i uwarunkowaniami historyczno-społecznymi. Dwuznaczna postawa tych ośrodków, połączona z niejasnymi okolicznościami przejęcia zbiorów, miała swoje krótko- i długofalowe skutki, przede wszystkim w postaci zubożenia oferty barlineckiego Muzeum.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2023, 64; 2-8
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Pierwsze prywatne” muzeum w PRL (60 Lat Muzeum Regionalnego w Barlinku, cz. 1)
    Autorzy:
    Skrycki, Radosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27781085.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-06
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    muzealnictwo na Pomorzu Zachodnim
    muzealnictwo na Ziemi Lubuskiej
    Muzeum w Barlinku
    historia Barlinka
    Opis:
    Artykuł podejmuje tematykę powstania i pierwszej dekady działalności niewielkiego muzeum regionalnego na Pomorzu Zachodnim i jednego z pierwszych w regionie – w Barlinku. Stanowi ono przykład placówki, której funkcjonowanie przez lata opierało się na energii dwóch kolejnych kierowników. Z niewielkim wsparciem władz samorządowych prowadzili oni i rozwijali jedną z nielicznych w regionie tego typu instytucji kultury. W początkowym okresie działalności barlineckie muzeum wyróżniało to, że niemal od samego początku (założone w 1961 r.) określano je jako „pierwsze prywatne” muzeum w Polsce, co podkreślała prasa nie tylko regionalna, ale i ogólnopolska. Twórca placówki, Czesław Paśnik, przez cały okres prowadzenia muzeum był aktywnym działaczem społecznym i politycznym, szczególnie czynnym na polu ochrony zabytków i popularyzowania historii regionalnej. Cieniem na ten okres jego działalności kładzie się współpraca ze Służbą Bezpieczeństwa, jednak – jak wynika z dokumentów – została ona podjęta z chęci sfinansowania działalności muzeum.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2022, 63; 9-14
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kanonizacja awangardy – o publikacji Awangardowe muzeum
    Autorzy:
    Lubiak, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27324068.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-23
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    awangarda
    muzeum
    sztuka nowoczesna
    muzealnictwo
    wystawiennictwo
    Opis:
    Monumentalna publikacja Awangardowe muzeum (red. Agnieszka Pindera, Jarosław Suchan, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2020) zestawia i analizuje cztery projekty muzealnicze: Muzea Kultury Artystycznej w Rosji Radzieckiej, działalność Société Anonyme w Stanach Zjednoczonych i grupy „a.r.” w Polsce oraz Kabinett der Abstrakten w Hanowerze. Kluczem doboru jest to, że koncepcję każdego z projektów opracowali awangardowi artyści, co więcej w założeniach mieli oni również kierować realizacją tych przedsięwzięć. Publikacja podzielona jest na trzy części: artykuły badawcze, teksty źródłowe oraz katalog dokumentów i prac. Badanie awangardowych projektów muzealniczych obejmuje cztery obszary: koncepcję, kolekcję, organizację i ekspozycję. Kwestie te nie są wyodrębniane w badaniach, raczej celowo splatane. Głównym założeniem książki jest ukazanie, w jaki sposób awangarda instytucjonalizowała samą siebie. Ta teza zostaje poddana refleksji w niniejszej recenzji. Podobnie jak konsekwencje tej publikacji, do których należy m.in. wpisanie awangardy do kanonu historii sztuki i uświęcenie jej dorobku jako niepodważalnej wartości.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2021, 62; 128-131
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Społeczna odpowiedzialność w projektach edukacyjnych Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku
    Autorzy:
    Domżał, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27751249.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-14
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    dostępność
    muzealnictwo
    statki
    edukacja
    bariery
    Opis:
    Społeczna odpowiedzialność w muzeach nie jest całkowicie nowym obszarem. Od lat obserwujemy działania pozycjonujące muzea wśród instytucji przyczyniających się do kreowania lepszej rzeczywistości społecznej. Ten nowy paradygmat przełamuje stereotypowe postrzeganie instytucji kultury jako placówek dbających tylko o materialne i niematerialne świadectwa przeszłości ludzkości, równocześnie nakładając na nie także obowiązki względem społeczeństwa i wspólnoty. Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku stara się wychodzić naprzeciw tym wyzwaniom, realizując nie tylko projekty edukacyjne, konserwatorskie, ale też wspierając rozwój samego muzeum i jego oddziałów, kierując równocześnie swoją działalność w stronę zaangażowania w ważne społecznie zagadnienia, takie jak likwidowanie barier w dostępności do zabytków, dbałość o środowisko naturalne i zrównoważony rozwój. Wśród najnowszych osiągnięć omówionych w artykule warto wspomnieć projekty zrealizowane w okresie pandemii koronawirusa, jak choćby zaprezentowany na statku-muzeum „Dar Pomorza” nowy wymiar zwiedzania. 11 maja 2021 r. NMM udostępniło tzw. Interaktywny Film Sferyczny (IFS) zintegrowany z nowoczesnymi goglami Oculus, wprowadzając widza w interaktywną, rozszerzoną rzeczywistość pozwalającą na poznanie żaglowca z nowej perspektywy, dostępnej dla zwiedzających z ograniczeniami ruchowymi. Podobne rozwiązanie, acz w innej architekturze, zaproponowaliśmy w holu siedziby muzeum na wyspie Ołowiance w Gdańsku. Nie wchodząc na statek-muzeum „Sołdek”, możemy zajrzeć do jego ładowni i maszynowni. W tekście omówiono wiele innych ciekawych przedsięwzięć z zakresu edukacji czy promocji, wychodzących naprzeciw współczesnym wyzwaniom społecznym.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2022, 63; 134-143
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Szok kulturowy” – działalność muzeów w czasie pandemii
    Autorzy:
    Bieczyński, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27323637.pdf
    Data publikacji:
    2021-04-28
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    kultura a pandemia
    muzealnictwo
    COVID-19
    prawo kultury
    wystawy online
    Opis:
    Artykuł przedstawia problemy związane z działalnością muzeów na świecie w roku 2020, w czasie tzw. przymusowej kwarantanny będącej wynikiem epidemii COVID-19. Opisuje działania muzeów i innych instytucji kulturalnych podjęte w reakcji na nieoczekiwaną światową pandemię oraz związane z nią obostrzenia sanitarne uniemożliwiające normalne funkcjonowanie muzeów oraz realizowanie przez nie misji statutowych. W tekście dokonano analizy danych statystycznych oraz uwarunkowań działalności muzeów w różnych krajach. Przedstawiono i sumarycznie scharakteryzowano najważniejsze dokumenty wydane przez takie organizacje jak UNESCO czy ICOM. Ponadto artykuł skupia się na analizie polityk kulturalnych dotyczących muzealnictwa, zaproponowanych na płaszczyznach krajowych oraz międzynarodowej, a mających na celu udzielenie instytucjonalnego i finansowego wsparcia w zakresie działalności muzeów. W tekście postawione zostały pytania o możliwy kierunek zmian w muzealnictwie wywołany pandemią. Dokonano subiektywnego wyboru najbardziej interesujących wydarzeń pierwszej fali pandemii w internecie. Podjęta została również próba postawienia diagnozy odnośnie do przyszłości wystawiennictwa w erze cyfrowej.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2021, 62; 23-29
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Muzeum. Historia światowa: Krzysztofa Pomiana opowieść o świecie ludzi i przedmiotów (1)
    Autorzy:
    de Rosset, Tomasz F.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27723756.pdf
    Data publikacji:
    2023-08-30
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    muzeum
    muzealnictwo
    skarbiec
    kolekcja
    sztuka
    antyk
    historia naturalna
    Opis:
    Wiosną tego roku w gdańskim wydawnictwie słowo/obraz terytoria ukazał się pierwszy tom książki Krzysztofa Pomiana Muzeum. Historia światowa. Jest to inauguracja polskiej edycji monumentalnego trzytomowego dzieła opublikowanego przez Éditions Gallimard w Paryżu, pierwszego opracowania powszechnej historii muzeum. To więcej niż książka, to pomnik! (Plus qu’un livre, un monument!) – napisał Fabien Simode w miesięczniku „l’OEil” (marzec 2021). Dziś tak szeroko zakrojone prace historyczne istotnie nie są częste, być może z obawy autorów przed postmodernistyczną metanarracją. W tym wypadku pod względem chronologicznym, geograficznym, a także problemowym ma ona charakter całościowej syntezy. Omawiany tu tom Od skarbca do muzeum, oddany właśnie do rąk polskiego czytelnika, dotyczy procesu krystalizacji europejskiego kolekcjonerstwa i będących jego konsekwencją pierwszych muzeów, głównie włoskich i kilku północnych, od Muzeum Kapitolińskiego w Rzymie (1471) po British Museum w Londynie (1753). W przygotowaniu są już jednak następne tomy. Drugi z tytułem L’ancrage européen, 1789–1850 omawia historię budowania się muzeum jako trwałego i ważnego elementu kultury europejskiej, bliskiego instytucjom, które znamy obecnie – historię tę rozpoczyna rewolucyjny Luwr (1793), a składa się na nią większość najgłośniejszych dziś muzeów Europy Zachodniej. Tom trzeci wreszcie, A la conquête du monde, 1850–2020, jest najobszerniejszy tak pod względem zakresu chronologicznego i terytorialnego, jak i omawianych w jego ramach instytucji i ich działalności. Rozważania autora obejmują tu ekspansję muzeum na Europę Środkową wraz z Rosją, a potem na resztę świata, Azję, Afrykę, obie Ameryki, w tym głównie obszary powiązane z Zachodem więzami kolonialnymi, a także osobno ujęte Stany Zjednoczone, gdzie uformowało się dominujące w dzisiejszym świecie centrum muzealne. W tym momencie tytuł książki – historia światowa – staje się niejako pełny, a odnosi się on tu i do lat międzywojennych w świecie demokratycznym oraz totalitarnym, i II wojny światowej, i długiej epoki współczesności.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2023, 64; 86-91
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    KRZYSZTOF ZAŁĘSKI (1939–2016)
    Autorzy:
    Anna, Grochala,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432887.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Krzysztof Załęski (1939–2016)
    wspomnienie
    Muzeum Narodowe w Warszawie
    historycy sztuki
    muzealnictwo
    masoneria
    klasycyzm
    rysunek polski
    sztuka polska
    jazz
    Opis:
    Art historian Krzysztof Załęski was professionally linked with the National Museum in Warsaw (MNW) for over 40 years. He was an expert on the Stanisław August period, the history of modern drawing and Polish painting, Freemasonry and jazz. In 1959–1964, he studied history of art at the University of Warsaw, from which he graduated in 1968 with his thesis entitled The White House in the Łazienki Park written under the supervision of Prof. Stanisław Lorentz. In 1964–1965 he worked for the State Studios for the Conservation of Cultural Property (Warsaw branch). In 1968– 2004 he was employed at MNW, from 1974 as Head of Polish Drawing Cabinet in the Collections of Early Modern Polish Art, from 1977 as Curator and from 1995 as Senior Curator. He was a member of the Association of Art Historians. He was awarded the Gold Cross of Merit in 1989 and in 2002 the Knight‘s Cross of the Order of Polonia Restituta for his services to Polish museology. He wrote numerous articles and entries in exhibition catalogues, and prepared many museum collections related to drawing and Polish painting (including works by Franciszek Smuglewicz, Bernardo Bellotto known as Canaletto, Marcello Bacciarelli, Jan Piotr Norblin, Zygmunt Vogl and Stanisław Noakowski). He also curated and co-organised a number of exhibitions at the MNW and other cultural institutions in Poland and abroad (in the Polish Cultural Institute in London and the Polish Museum in Rapperswil among others). He was a noted Polish expert in Freemasonry who was invited to cooperate on analysing Masonic collections and organising exhibitions devoted to them (“Masonry. Pro publico bono” at the MNW 2014 being one of the last). He was devoted to the history of jazz and its links to the visual arts. He was a museum professional with extended knowledge and experience in the issues of property and provenience of works of art. He paid great importance to the history of collecting, especially to shaping the MNW’s collections. This was also seen in the last exhibition he co-prepared in the National Museum, “Bronisław Krystall. Testament” (19 November 2015 – 6 March 2016) devoted to a generous donor.
    Krzysztof Załęski, historyk sztuki, przez ponad 40 lat związany zawodowo z Muzeum Narodowym w Warszawie (MNW), był znawcą epoki stanisławowskiej, dziejów nowożytnego rysunku i malarstwa polskiego, wolnomularstwa i jazzu. W latach 1959–1964 studiował historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, w 1968 r. obronił, napisaną pod kierunkiem prof. Stanisława Lorentza, pracę magisterską zatytułowaną Biały Domek w Łazienkach. W latach 1964–1965 był zatrudniony w PP Pracownie Konserwacji Zabytków (Oddział w Warszawie). W latach 1968–2004 pracował w MNW, od 1974 r. jako kierownik Gabinetu Rysunków Polskich w Zbiorach Sztuki Polskiej Nowożytnej, od 1977 r. na stanowisku kustosza, a od 1995 – starszego kustosza. Był członkiem Stowarzyszenia Historyków Sztuki. Za zasługi dla polskiego muzealnictwa odznaczony został w 1989 r. Złotym Krzyżem Zasługi, a w 2002 – Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Był autorem licznych artykułów oraz haseł w katalogach wystaw i zbiorów muzealnych dotyczących rysunku i malarstwa polskiego (m.in. twórczości Franciszka Smuglewicza, Bernarda Bellota zw. Canaletto, Marcella Bacciarellego, Jana Piotra Norblina, Zygmunta Vogla, Stanisława Noakowskiego), a także kuratorem i współorganizatorem wielu ekspozycji w MNW oraz innych instytucjach kultury w Polsce i za granicą (m.in. w Polish Cultural Institute w Londynie, Muzeum Polskim w Rapperswilu). Był uznanym polskim znawcą problematyki masońskiej, zapraszanym do współpracy przy opracowywaniu zbiorów masoników i organizowaniu wystaw im poświęconych (jedna z ostatnich to „Masoneria. Pro publico bono”, MNW 2014). Zajmował się historią jazzu i jego związkami ze sztukami wizualnymi. Był muzealnikiem o szerokiej wiedzy i doświadczeniu w zakresie problemów własnościowych i proweniencyjnych dzieł sztuki, przywiązywałdużą wagę do historii kolekcjonerstwa, w szczególności kształtowania się zbiorów MNW. Wyrazem tego była również ostatnia współtworzona przez niego wystawa w warszawskim Muzeum Narodowym „Bronisław Krystall. Testament” (19.11.2015 – 6.03.2016), poświęcona zasłużonemu darczyńcy.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2016, 57; 149-153
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    PROFESOR CZESŁAW ROBOTYCKI (1944–2014)
    PROFESSOR CZESŁAW ROBOTYCKI (1944–2014)
    Autorzy:
    Jan, Święch,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433537.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Uniwersytet Jagielloński
    Czesław Robotycki (1944–2014)
    antropologia kultury
    muzealnictwo
    kolekcja
    tekst kultury
    rzecz
    idea
    Opis:
    A renowned ethnologist and culture anthropologist, prof. dr hab. Czesław Robotycki unexpectedly passed away on January 19, 2014 in Cracow. Born on November 2, 1944 in Radomyśl nad Sanem, he graduated in ethnography from the Faculty of Philosophy and History of the Jagiellonian University, at the Department of Slavic Ethnography in 1968, where he was then serving as an adjunct. Spending his entire professional life with the Jagiellonian University, he obtained his PhD degree (1997), habilitation (1993) and professor title (1999) there. Scientific achievements of professor Czesław Robotycki comprise of almost 150 publications, including: three individual monographs in the field of ethnology, cultural anthropology and museology. He received recognition among museum experts from Poland as an eminent lecturer – and in the years 2012-2014 the Head – of the Postgraduate Studies in Museology at the Jagiellonian University. According to professor Robotycki, museums as institutions and museum exhibitions are part of the cultural canon, where self-reports (texts on culture) are developed. He considered ethnographic museums and exhibitions as the same cultural text as other canonical, e.g. academic texts. Moreover, he claimed that these institutions are able – by using ethnomethodological concepts – to convincingly illustrate the processes of cultural democratization (i.e. a permanent division into high and low culture) through presentation of the most volatile aspects of everyday life: customs, subcultures, kitsch, things rejected by elites – everything that creates our day-to-day visual environment and the atmosphere of a place. According to professor Robotycki, museums should be considered as places where not only physical objects (which is obvious) but also ideas are stored.
    19 stycznia 2014 r. zmarł nagle w Krakowie prof. dr hab. Czesław Robotycki – wybitny etnolog i antropolog kultury. Profesor urodził się 2 listopada 1944 r. w Radomyślu nad Sanem. W 1968 r. ukończył studia w zakresie etnografii na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, w Katedrze Etnografii Słowian i został tam zatrudniony na stanowisku asystenta. Całe zawodowe życie Profesora związane było z Uniwersytetem Jagiellońskim. W tej uczelni doktoryzował się (1997), uzyskał habilitację (1993) oraz otrzymał profesurę tytularną (1999). Na bogaty dorobek naukowy prof. Czesława Robotyckiego składa się blisko 150 publikacji, w tym: trzy samodzielne, książkowe opracowania monograficzne z zakresu etnologii, antropologii kulturowej i muzealnictwa. W środowisku polskich muzealników zyskał uznanie jako znakomity wykładowca Podyplomowego Studium Muzeologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz jego kierownik w latach 2012–2014. Muzea, zdaniem Profesora, jako instytucje i prezentowane w nich ekspozycje należą do kanonu kultury. Są miejscami, w których dokonuje się samoopisu – wytwarza się teksty o kulturze. Muzea etnograficzne i znajdujące się w nich kolekcje postrzegał jako taki sam tekst kulturowy, jak inne teksty z poziomu kanonicznego, np. naukowy. Wskazywał, że właśnie w tego typu placówkach, przy zastosowaniu koncepcji etnometodologicznych, można przekonywująco ilustrować procesy demokratyzowania się kultury – zaniku trwałego podziału na kulturę wysoką i niską, poprzez prezentację zjawisk życia codziennego, tak ulotnych, jak: obyczajowość, subkulturowość, kicz, rzeczy odrzucone przez elity – wszystko to, co tworzy nasze codzienne otoczenie wizualne i nastrój miejsca. Przekonywał, że we współczesnych sposobach odczytywania muzeów, powinniśmy widzieć je nie tylko jako miejsca deponowania rzeczy – co jest oczywiste – ale również idei.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2014, 55; 246-248
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    SPOSOBY NA MODĘ
    WAYS OF PRESENTING FASHION
    Autorzy:
    Piotr, Szaradowski,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432982.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Moda XX wieku
    wystawy czasowe
    Diana Vreeland
    Metropolitan Museum of Art
    Victoria & Albert Museum
    muzealnictwo
    Yves Saint Laurent
    Alexander McQueen
    Opis:
    The presence of fashion in a museum, including today’s clothes as well as outfits of 20-30 years, already has its history. Since the 1970s, the number of such exhibitions has been consistently growing, now possibly achieving the peak of popularity. The article outlays a brief history of presenting fashion in museums and indicates the types of exhibitions most popular today. Presenting the output of a selected designer seems to be the most important among these types. This is also related to a change of the status of designers who are nowadays treated almost as artists. However, there is a risk that such exhibitions might be regarded as expensive, prestigious advertisement, deprived of any substantial content. The second popular kind of presenting fashion involves compiling it in one space together with art. In particular, clothes by such designers as Yohji Yamamoto, Rei Kawakubo, Viktor & Rolf, Martin Margiela or Hussein Chalayan are presented in such manner. The above is accompanied by reflections of an academic nature. Anglo-Saxon experiences clearly show the close relation and mutual stimulation of the two milieus: museum professionals/ curators and academics. Against a background painted in such a way, the author synthetically presents the issue of fashion exhibited in Polish museums.
    Obecność mody w muzeum, a więc ubiorów współczesnych i tych 20-30 letnich ma już swoją historię. Od lat 70. XX w. sukcesywnie przybywa wystaw o tej tematyce, osiągając obecnie, być może, szczyt popularności. Artykuł przedstawia krótką historię eksponowania mody w muzeach i wskazuje najpopularniejsze dziś typy wystaw. Najważniejszym z nich wydaje się być ten, prezentujący dorobek wybranego projektanta. Związane jest to również ze zmianą statusu projektantów, którzy obecnie traktowani są niemal jak artyści. Istnieje jednak ryzyko, że takie wystawymogą być uznane za drogą, dającą prestiż reklamę, pozbawioną zawartości merytorycznej. Drugim z popularnych typów prezentacji mody jest zestawianie jej w jednej przestrzeni ze sztuką. Zwłaszcza ubiory takich projektantów, jak Yohji Yamamoto, Rei Kawakubo, Viktor & Rolf, Martin Margiela czy Hussein Chalayan eksponowane są w ten sposób. Towarzyszy temu również refleksja akademicka.Doświadczenia krajów anglo-saskich wyraźnie pokazują bliski związek i wzajemną stymulację tych dwóch środowisk: muzealników/kuratorów oraz akademików. Na tak zarysowanym tle autor syntetycznie prezentuje zagadnienie mody eksponowanej w polskich muzeach.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2014, 55; 135-143
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Current state of military museology in Slovakia
    Obecny stan muzealnictwa wojskowego na Słowacji
    Autorzy:
    Šteiner, Pavol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433229.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-21
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Slovakia
    military museology
    militaria collectors
    military history
    museums
    Słowacja
    muzealnictwo wojskowe
    kolekcjonerzy militariów
    historia wojskowości
    muzea
    Opis:
    The area of the Slovak Republic has served over history as a ‘melting pot’ of civilizations and migrations. Thus during numerous conflicts and wars it turned into a stage of military operations. It is remarkable that a relatively small surface of the country gave so much space to numerous armies. Those campaigns have left many traces, represented by battlefields, monuments and also movable items, militaria. However, since Slovakia is a relatively young republic, several problems are present with respect to building military museology on the national level. In the past, Slovakia’s military museology was presented mostly in museums in other countries. The fall of the Communist regime enabled to transform the existing military museums into serious institution to present and research into the national military history. Currently, the process of the development of military museology in our country can neither be considered as completed nor as satisfactory.
    W przeszłości obszar Republiki Słowackiej pełnił rolę tygla cywilizacyjnego i migracyjnego. Dlatego w czasie licznych konfliktów i wojen stawał się sceną operacji militarnych. Owe kampanie pozostawiły liczne ślady w postaci pól bitew, pomników, a także przedmiotów ruchomych – militariów. Jednak ponieważ Republika Słowacka jest państwem stosunkowo młodym, budowanie muzealnictwa wojskowego na poziomie ogólnonarodowym rodzi kilka problemów. Na przestrzeni dziejów słowackie muzealnictwo wojskowe było przeważnie obecne w muzeach innych krajów. Upadek komunizmu umożliwił przekształcenie istniejących muzeów wojskowych w prestiżowe instytucje mające przedstawiać narodową historię wojskowości i jej badanie. Obecnie procesu rozwoju muzealnictwa wojskowego w naszym kraju nie można uznać ani za zakończony, ani za zadowalający.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2020, 61; 66-74
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podróż angielska Michała Jerzego Wandalina Mniszcha i projekt powołania Muzeum Polskiego
    Autorzy:
    Mencfel, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27323758.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-26
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Michał Jerzy Wandalin Mniszech
    Musaeum Polonicum
    muzealnictwo polskie
    wczesne inicjatywy muzealne
    Muzeum Brytyjskie w Londynie
    kolekcjonerstwo XVIII wieku
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest projekt powołania Muzeum Polskiego, ogłoszony w 1775 r. przez Michała Jerzego Wandalina Mniszcha (1748–1806). Argumentuje się, że najważniejszy impuls dla pomysłu powołania instytucji muzealnej w Rzeczypospolitej dała wizyta Mniszcha w Muzeum Brytyjskim w roku 1766. Z inspiracji tym muzeum zrodził się ogólny schemat organizacyjny Muzeum Polskiego, dostosowany do polskich możliwości i warunków. Podobnie jak British Museum miało być ono instytucją powołaną ze środków publicznych i publicznie dostępną, zaś główną racją jego istnienia miał być – podobnie jak w muzeum londyńskim – pożytek rozumiany jako wspieranie i popularyzacja wiedzy. Muzeum Mniszcha miało być bowiem w pierwszym rzędzie instytucją edukacyjną adresowaną głównie do młodzieży i obliczoną na przyszłe korzyści. Miało się ona stać istotnym elementem – obok zreformowanego szkolnictwa powszechnego i akademii nauk – spójnego systemu nauki i oświaty, które M.J. Mniszech uważał za warunek i podstawę dobrobytu i powodzenia państwa i narodu. Ambitny i nieziszczony projekt założenia Muzeum Polskiego był częścią ambitnego programu odrodzenia i cywilizacyjnego awansu upadającego państwa.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2021, 62; 254-259
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Canonization of the avant-garde: on the publication Avant-garde museum
    Kanonizacja awangardy – o publikacji Awangardowe muzeum
    Autorzy:
    Lubiak, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1932691.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-23
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Avant-garde
    museum
    modern art
    museology
    art of exhibition
    awangarda
    muzeum
    sztuka nowoczesna
    muzealnictwo
    wystawiennictwo
    Opis:
    The monumental publication Avant-garde Museum (ed. Agnieszka Pindera, Jarosław Suchan, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2020) juxtaposes and analyses four museum projects: Museums of Artistic Culture in Soviet Russia, the activity of the Société Anonyme in the USA, Poland’s ‘a.r.’ Group, and the Kabinett der Abstrakten, the selection criterion being that each was conceived by Avantgarde artists; additionally, in the projects’ assumptions the artists were to run the implementation of the projects. The publication has been divided into three sections: research papers, source texts, and the catalogue of documents and works. The study of the Avant-garde museum projects spans over four areas: the concept, collection, organization, and display. However, these issues are not isolated in the research, but more purposefully integrated. The main goal of the study is to show how the Avant-garde institutionalized itself. This very thesis is reflected upon in the present paper. Just like the consequences of this publication: e.g., entering the Avant-garde into the canon of art history and sanctifying its output as an unquestionable value.
    Monumentalna publikacja Awangardowe muzeum (red. Agnieszka Pindera, Jarosław Suchan, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2020) zestawia i analizuje cztery projekty muzealnicze: Muzea Kultury Artystycznej w Rosji Radzieckiej, działalność Société Anonyme w Stanach Zjednoczonych i grupy „a.r.” w Polsce oraz Kabinett der Abstrakten w Hanowerze. Kluczem doboru jest to, że koncepcję każdego z projektów opracowali awangardowi artyści, co więcej w założeniach mieli oni również kierować realizacją tych przedsięwzięć. Publikacja podzielona jest na trzy części: artykuły badawcze, teksty źródłowe oraz katalog dokumentów i prac. Badanie awangardowych projektów muzealniczych obejmuje cztery obszary: koncepcję, kolekcję, organizację i ekspozycję. Kwestie te nie są wyodrębniane w badaniach, raczej celowo splatane. Głównym założeniem książki jest ukazanie, w jaki sposób awangarda instytucjonalizowała samą siebie. Ta teza zostaje poddana refleksji w niniejszej recenzji. Podobnie jak konsekwencje tej publikacji, do których należy m.in. wpisanie awangardy do kanonu historii sztuki i uświęcenie jej dorobku jako niepodważalnej wartości.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2021, 62; 128-131
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Biuletyn Informacyjny Zarządu Muzeów i Ochrony Zabytków”, 1955–1987
    Autorzy:
    Niezabitowski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27729697.pdf
    Data publikacji:
    2023-10-24
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    „Biuletyn Informacyjny Zarządu Muzeów i Ochrony Zabytków”
    czasopismo
    Kazimierz Malinowski
    Mieczysław Ptaśnik
    Stanisław Brzostowski
    muzea
    muzealnictwo
    redakcja
    Zarząd Muzeów i Ochrony Zabytków
    Opis:
    W latach 1955–1987 Zarząd Muzeów i Ochrony Zabytków (do 1959 r. Centralny Zarząd Muzeów i Ochrony Zabytków), komórka organizacyjna Ministerstwa Kultury i Sztuki, wydawał „Biuletyn Informacyjny” poświęcony dokumentowaniu działalności muzeów w Polsce. W latach 1955–1959 nosił on tytuł „Biuletyn Informacyjny Centralnego Zarządu Muzeów i Ochrony Zabytków”, a w latach 1959– 1987 – „Biuletyn Informacyjny Zarządu Muzeów i Ochrony Zabytków”. Wydawnictwo wychodziło jako dwumiesięcznik lub kwartalnik w niewielkim nakładzie (400–600 egz.) i dostarczano je do muzeów. Funkcję redaktora naczelnego pełnili Mieczysław Ptaśnik (do 1972 r.), Stanisław Brzostowski (do 1976 r.) oraz Franciszek Midura (do 1987 r.). Zasadnicza treść wydawnictwa obejmowała krótkie, rzeczowe informacje relacjonujące określone osiągnięcia poszczególnych muzeów lub inicjatyw ministerialnych oraz dłuższe artykuły, których autorami byli w przewadze członkowie redakcji pisma oraz muzealnicy nadsyłający swoje materiały. Teksty informacyjne umieszczano w działach, których tytuły zmieniały się. Najważniejsze to: I. „Badania i odkrycia naukowe”, II. „Wydawnictwa”, III. „Wystawy”, IV. „Nowe nabytki”, V. „Akcje oświatowe”, VI. „Prace konserwatorskie”, VII. „Współpraca z zagranicą”, VIII. „Muzea zagraniczne”, IX. „Konferencje”, X. „Komunikaty”, XI. „Artykuły. „Biuletyn Informacyjny Zarządu Muzeów i Ochrony Zabytków”, choć mający znamiona pisma wychodzącego pod nadzorem ideowo-politycznym władz komunistycznych, stanowi zasadniczo rzetelne źródło do dziejów muzealnictwa polskiego w latach 1955–1987.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2023, 64; 163-169
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O POTRZEBIE POWSTANIA POLSKIEGO SŁOWNIKA MUZEALNIKÓW
    ON THE NEED TO COMPILE A POLISH DICTIONARY OF MUSEUM CURATORS
    Autorzy:
    Agnieszka, Murawska,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433176.pdf
    Data publikacji:
    2017-09-12
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    muzealnik
    historia muzealnictwa
    muzealnictwo
    słownik
    służba publiczna
    museum curator
    history of museology
    museology
    dictionary
    public service
    Opis:
    The article documents all the actions which have already been undertaken to compile a Polish Dictionary of Museum Curators. The co-operation of the National Institute for Museums and Public Collections, the Adam Mickiewicz University in Poznań and the National Museum in Poznań, and the Association of Polish Museum Professionals, Wielkopolska branch, and the project’s public partner and initiator, which has contributed to two symposiums and a discussion panel. The opportunity to implement a long-term and nationwide project which serves to contribute to knowledge about the development of museology in Poland, consolidate the professional environment, and improve the ethos of a profession which is similar to a public service, will be the substantive result of the events.
    Artykuł dokumentuje dotychczasowe działania mające na celu stworzenie Polskiego Słownika Muzealników. Współpraca instytucji: Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów, Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i Muzeum Narodowego w Poznaniu z partnerem społecznym i inicjatorem projektu – Oddziałem Wielkopolskim Stowarzyszenia Muzealników Polskich doprowadziła do realizacji 2 sympozjów oraz panelu dyskusyjnego. Efekty merytoryczne tych wydarzeń stanowią trwałą bazę umożliwiającą realizację wieloletniego projektu o charakterze ogólnopolskim, służącego powstaniu zarówno podstaw wiedzy o osobach związanych z rozwojem muzealnictwa w Polsce, jak i konsolidacji środowiska oraz wzmocnieniu etosu zawodu o cechach służby publicznej.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2017, 58; 277-280
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    BEATA PAWŁOWSKA-WILDE MUZEALNIK, REDAKTOR, SZEFOWA, PRZYJACIEL
    BEATA PAWŁOWSKA-WILDE A MUSEUM PROFESSIONAL, AN EDITOR, A BOSS, A FRIEND
    Autorzy:
    Maria, Sołtysiak,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433626.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Museology
    managing editor
    museums’ register
    museum professional
    muzealnictwo
    muzealnik
    ewidencja muzeów
    bibliografia wydawnictw
    Opis:
    Beata Pawłowska-Wilde passed away on Easter Saturday 2015. She graduated from the Department of Conservation and Historic Monuments Studies specialising in museology at the Copernicus University in Toruń. She was Head of the Museology Department of the Centre for Documentation of Monuments (ODZ) for many years, as well as the co-author of publications on museums, including „Muzealnictwo”, „Museum Events”, the „Bibliography of information contained in publications by museums in Poland” and others. She was born on 13th April 1932 into a family of scientists researching history and art history. Both her private and professional life were greatly influenced by her family home and her surroundings, imbued with a scientific approach towards all and any activities, humanities, patriotism and honour.Her childhood was marked by the war. At the beginning of the Warsaw Rising, at the age of 12, she and her younger brother Christopher were deported to forced labour in Germany. Her moving accounts from those tragic days may be found in the Oral History Archives of the Museum of the Warsaw Rising.She graduated from the Faculty of Fine Arts of Copernicus University in Toruń in 1954. She was engaged by Prof. Kazimierz Malinowski to work at ODZ in 1963. Her first task was to assemble and classify a bibliography of museology from Polish and foreign writings, as well as to edit subsequent volumes of the „Library of Museology and Monument Protection” Series. In 1976 she became Head of the Museology Department. While in that position she directed her own projects related to the history of museology; for example, she devised a comprehensive survey for the Index of Museum Registry in Poland and subsequent editions of the Inventory of Museums in Poland. From 1982 she worked as Managing Editor of „Muzealnictwo”, from 2000-2010 as Associate Editor, and from 1991 as editor-in-chief of the periodical „Museum Events”. She also co-authored successive volumes of the „Bibliography of information contained in publications issued by the museums in Poland. Non-serial and serial publications”. During 40 years in the Museology Department of the Centre for Documentation of Monuments, Beata Pawłowska-Wilde made an invaluable contribution to the systematisation of activities relating to Polish museums, recording them and promoting knowledge about Polish and international museology. She established a relationship with Polish museum professionals which resulted in close contacts between „Muzealnictwo’s” Editorial Board with this circle to this day. She co-operated conceptually with the Editorial Board, offering her advice and support when preparing each issue of the periodical. The editorial archives include: a film about „Muzealnictwo” made in 2012 on the occasion of the 60th anniversary of the annual, and footage shot by her son, Tomasz Wilde, which consists of priceless memories of Beata Pawłowska-Wilde, as well as of the long-time editor-in-chief of the „Muzealnictwo” Annual, Janusz Odrowąż-Pieniążek, in which both of them tell interesting and touching stories about the editors’ history, their associates and the fate of the periodical in the 1980s and 1990s.
    W Wielką Sobotę poprzedzającą Wielkanoc 2015 r. zmarła Beata Pawłowska-Wilde – absolwentka konserwatorstwa i zabytkoznawstwa ze specjalizacją w zakresie muzealnictwa na Uniwersytecie im. M. Kopernika w Toruniu, wieloletnia szefowa Działu Muzealnictwa Ośrodka Dokumentacji Zabytków (ODZ), współtwórczyni wydawnictw dotyczących muzeów, m.in. „Muzealnictwa”, „Zdarzeń Muzealnych”, „Bibliografii zawartości wydawnictw muzeów w Polsce” i innych. Urodziła się 13 kwietnia1932 r. w Warszawie w rodzinie naukowców badających dzieje historii i sztuki. Dom rodzinny i otoczenie przepojone atmosferą naukowego podejścia do wszelkich działań, humanizmem, patriotyzmem i honorem – to wszystko wpłynęło na Jej życie prywatne i postawę zawodową. Jej dzieciństwo naznaczyła wojna – na początku Powstania Warszawskiego, w wieku 12 lat została wywieziona razem ze swoim młodszym bratem Krzysztofem na roboty do Niemiec. W Archiwum Historii Mówionej Muzeum Powstania Warszawskiego znajduje się przejmująca relacja Beaty Pawłowskiej-Wilde z tamtych tragicznych dni. W 1954 r. ukończyła Wydział Sztuk Pięknych na UM K w Toruniu. W 1963 r. została zaangażowana przez prof. Kazimierza Malinowskiego do pracy w ODZ i jej pierwszym zadaniem było gromadzenie i klasyfikowanie bibliografii muzealnictwa z piśmiennictwa polskiego i obcego oraz redagowanie poszczególnych tomów serii „Biblioteki Muzealnictwa i Ochrony Zabytków”. W 1967 r. została kierownikiem Działu Muzealnictwa – wykonując zadania związane z pełnieniem tej funkcji prowadziła jednocześnie projekty autorskie dotyczące historii muzealnictwa: opracowała obszerną ankietę do Kartoteki Ewidencji Muzeów w Polsce i kolejnych wydań Wykazu Muzeów w Polsce. Od 1982 r. pełniła obowiązki sekretarza redakcji „Muzealnictwa”, w l. 2000–2010 zastępcy red. naczelnego, od 1991 r. red. naczelnego biuletynu „Zdarzenia Muzealne”, współtworzyła również kolejne tomy „Bibliografii zawartości wydawnictw muzeów w Polsce. Druki zwarte i ciągłe”. Przez 40 lat pracy w Dziale Muzealnictwa ODZ Beata Pawłowska-Wilde wniosła nieoceniony wkład w usystematyzowanie działań dotyczących polskich muzeów, zewidencjonowania ich, a także w propagowanie wiedzy o muzealnictwie polskim i światowym. Zbudowała więź ze środowiskiem muzealników polskich, która do dziś owocuje bliskimi kontaktami redakcji „Muzealnictwa” z tym środowiskiem. Do ostatniej chwili życia współpracowała z redakcją koncepcyjnie, służąc jej radą i wsparciem merytorycznym przy tworzeniu każdego numeru periodyku. W archiwum redakcyjnym znajdują się: film o piśmie „Muzealnictwo” zrealizowany w 2012 r., w związku z jubileuszem 60-lecia jego istnienia oraz, nakręcony przez syna, Tomasza Wilde, materiał filmowy, który zawiera bezcenne wspomnienia Beaty Pawłowskiej-Wilde, a także wieloletniego redaktora naczelnego, Janusza Odrowąża-Pieniążka – obydwoje snują interesującą i wzruszającą opowieść o dziejach redakcji, jej współpracownikach i losach pisma w latach 80. i 90. XX wieku.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2015, 56; 98-103
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ‘Cultural shock’: museums’ activity during the pandemic
    „Szok kulturowy” – działalność muzeów w czasie pandemii
    Autorzy:
    Bieczyński, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1932650.pdf
    Data publikacji:
    2021-04-28
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    culture versus pandemic
    museology
    COVID-19
    culture-related law
    online exhibitions
    kultura a pandemia
    muzealnictwo
    prawo kultury
    wystawy online
    Opis:
    The questions related to museums’ operations worldwide in 2020, namely during the so-called enforced quarantine resulting from the COVID-19 pandemic, are tackled. The actions of museums and other cultural institutions in reaction to the unexpected world pandemic and henceforth derived sanitary restrictions aborting the regular operations of museum as well as the fulfilment of their statutory mission are discussed. Statistical data and conditionings of museums’ activities in different countries are analysed. Furthermore, the major documents issued by organizations such as UNESCO or ICOM are presented and briefly characterized. Additionally, the focus is put on the analysis of cultural policies with museology in mind proposed domestically and internationally, and aiming at providing institutional and financial support to museums’ operations. Moreover, questions are posed related to the possible direction of changes in museology caused by the pandemic. A subjective selection of the most interesting online events of the first pandemic wave has been presented. Also, an attempt has been made to diagnose the future of exhibiting in the digital era.
    Artykuł przedstawia problemy związane z działalnością muzeów na świecie w roku 2020, w czasie tzw. przymusowej kwarantanny będącej wynikiem epidemii COVID-19. Opisuje działania muzeów i innych instytucji kulturalnych podjęte w reakcji na nieoczekiwaną światową pandemię oraz związane z nią obostrzenia sanitarne uniemożliwiające normalne funkcjonowanie muzeów oraz realizowanie przez nie misji statutowych. W tekście dokonano analizy danych statystycznych oraz uwarunkowań działalności muzeów w różnych krajach. Przedstawiono i sumarycznie scharakteryzowano najważniejsze dokumenty wydane przez takie organizacje jak UNESCO czy ICOM. Ponadto artykuł skupia się na analizie polityk kulturalnych dotyczących muzealnictwa, zaproponowanych na płaszczyznach krajowych oraz międzynarodowej, a mających na celu udzielenie instytucjonalnego i finansowego wsparcia w zakresie działalności muzeów. W tekście postawione zostały pytania o możliwy kierunek zmian w muzealnictwie wywołany pandemią. Dokonano subiektywnego wyboru najbardziej interesujących wydarzeń pierwszej fali pandemii w internecie. Podjęta została również próba postawienia diagnozy odnośnie do przyszłości wystawiennictwa w erze cyfrowej.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2021, 62; 23-29
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jewish Museums In Europe: genesis and profile
    Muzea żydowskie w Europie – geneza i charakterystyka
    Autorzy:
    Sztyma, Tamara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432998.pdf
    Data publikacji:
    2019-05-15
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Jewish museums
    new museology
    narrative exhibition
    Holocaust
    commemoration
    multiculturality
    pluralism
    muzea żydowskie
    nowe muzealnictwo
    wystawa narracyjna
    Zagłada
    upamiętnianie
    wielokulturowość
    pluralizm
    Opis:
    In the last decades of the 20th c. and following 2000, a real 'boom' in founding Jewish museums throughout Europe could be observed. A lot of new institutions were established, and old ones were modernized. All this resulting from the growing urge to overcome silence over the Holocaust, to square up with the past, and to open the debate on the multiethnicity of the history of Europe. This, in turn, was favoured by the occurring phenomena: Europe’s integration, the fall of the Iron Curtain, and the development of democratic civil societies. New Jewish museums established in Europe, though inevitably making a reference to the Shoah, are not Holocaust museums as such, and they do not tell the story of the genocide. Their goal is mainly to restore the memory of the centuries of the Jewish presence in a given country, region, and town: they tell this story as part of the history of the given place, and aim at having it incorporated into the official national history. Moreover, their mission is to show the presence and importance of the Jewish heritage in today’s world, as well as to ask questions related to Jewish identity in contemporary Europe. The civilizational conflicts that arose after the relatively peaceful 1990s, outlined a new framework for the activity of Jewish museums which, interestingly, gradually go beyond the peculiar Jewish experience in order to reach a universal level. With such activities they try to promote pluralism and multicultural experience, shape inclusive attitudes, give voice to minorities, speak out against all the manifestations of discrimination and exclusion. Since these museums deal with such sensitive challenging issues, they have to well master the structure of their message on every level: that of architecture, script, exhibition layout, and accompanying programmes, thanks to which they unquestionably contribute to creating new standards and marking out new trends in today’s museology as well as in museum learning.
    W ostatnich dekadach ubiegłego wieku oraz po roku 2000 nastąpił prawdziwy „boom” w tworzeniu muzeów żydowskich w Europie. Założono wiele nowych placówek, bądź przebudowano i zmodernizowano stare. Wiązało się to z rosnącą potrzebą przerwania milczenia wokół Zagłady, dokonania rozliczeń z przeszłością i otwarcia debaty na temat wieloetnicznej historii Europy. Sprzyjały temu zachodzące w tym czasie zjawiska – proces integracji europejskiej, upadek żelaznej kurtyny i rozwój demokratycznych obywatelskich społeczeństw. Nowe muzea żydowskie zakładane w Europie – choć muszą się odnosić do Zagłady – nie są muzeami Holokaustu, nie opowiadają historii ludobójstwa. Mają na celu przywrócenie pamięci o wiekach żydowskiego życia w danym państwie, regionie i mieście – opowiadają tę historię jako część dziejów danego miejsca i zabiegają o włączenie jej do oficjalnej historii narodowej. Ich misją jest również pokazanie obecności i znaczenia żydowskiego dziedzictwa w dzisiejszym świecie oraz zadawanie pytania o żydowską tożsamość we współczesnej Europie. Konflikty cywilizacyjne jakie pojawiły się po, relatywnie spokojniejszych z punktu widzenia Europy, latach 90. XX w., wyznaczyły nowe ramy dla działalności muzeów żydowskich, które coraz częściej wychodzą poza doświadczenie specyficznie żydowskie, na poziom uniwersalny. Swoimi działaniami pragną promować pluralizm i wielokulturowość, kształtować postawy inkluzyjne, dają głos mniejszościom, przemawiają przeciwko wszelkim przejawom dyskryminacji i wykluczenia. Ze względu na fakt, że poruszają drażliwe, trudne kwestie, muszą dobrze panować nad konstrukcją przekazu na każdej płaszczyźnie – architektury, scenariuszy i aranżacji wystaw, programów towarzyszących, przez co niewątpliwie przyczyniają się do tworzenia nowych standardów i wytyczania trendów w dzisiejszym muzealnictwie i muzealnej edukacji.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2019, 60; 55-63
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ZWIĄZEK MUZEÓW W POLSCE W LATACH 1914–1939
    THE MUSEUM ASSOCIATION IN POLAND 1914–1939
    Autorzy:
    Agnieszka, Murawska,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433006.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    The Museum Association in Poland
    Museums
    Museology
    National Museum Council
    Związek Muzeów w Polsce
    muzealnictwo
    Muzea
    Państwowa Rada Muzealna
    Opis:
    The article presents basic information on the activity and changes of the organisation associating museums and their professionals in inter-war Poland. It recalls the personalities who influenced the development of museology, their opinions and the positions they held. It presents the organisation’s aims and tasks, as well as the problems which museum professionals had to face when rebuilding the Polish state after 123 years of occupation. 1914 marked the beginning of the organisation and foundation of the Polish Museum Professionals’ Delegation as a representation of Polish museums originating in the three partitions: Austrian, Russian and Prussian. In 1930 the name was changed to the Museum Association in Poland, and it was preserved until the end of the organisation’s existence in 1951. The 1930s saw a substantial development of organisations associating museums of various kinds: historical, artistic, natural, the Polish Geographical Society, specialist and ethnic.In 1939, the Association included 110 museums out of 125 in the country. The Museum Association in Poland co-authored legislative proposals related to museology, debated various general problems such as the role of museums in the state and society, relations with state authorities and local governments, the financing and development of museums, their aims and tasks, the level of museum offer as well as on training and paying museum professionals. Representatives of the Museum Association in Poland played a significant role in the National Museum Council, a consultative governmental body. One of the Museum Association’s achievements was the publication in 1947 of the Muzealnictwo handbook, as well as issuing periodicalsdevoted to museum matters.
    Artykuł przybliża podstawowe informacje na temat działalności i przemian organizacji skupiającej muzea i muzealników w II Rzeczypospolitej. Wspomina osobistości, które miały wpływ na rozwój muzealnictwa, ich poglądy i zajmowane stanowiska. Przedstawia cele i zadania organizacji, a także główne problemy, z którymi muzealnicy musieli się zmierzyć w dobie odbudowy polskiego państwa po 123 latach zaborów. Początek organizacji przypada na rok 1914 i powstanie Delegacji Muzeologów Polskich, jako reprezentacji polskich muzeów z trzech zaborów: austriackiego, rosyjskiego i pruskiego. W 1930 r. dokonano zmiany nazwy na Związek Muzeów w Polsce (ZMwP), która przetrwała do końca istnienia organizacji, tj. do 1951 roku. W latach 30. XX w. nastąpił znaczący rozwój organizacji skupiającej muzea różnych typów: historyczne, artystyczne, przyrodnicze, Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, specjalistyczne oraz mniejszości narodowych. W 1939 r. do Związku należało 110 muzeów (na 125 ogółem). Związek Muzeów w Polsce współtworzył projekty legislacyjne związane z muzealnictwem, debatował nad rozwiązywaniem różnorakich problemów ogólnych – rolą muzeów w państwie i społeczeństwie, stosunków z władzami państwowymi i samorządami, finansowaniem i rozwojem muzeów, celów oraz zadań muzeów, a także poziomem oferty muzealnej oraz kształceniem i wynagradzaniem muzealników. Znacząca była rola przedstawicieli ZMwP w Państwowej Radzie Muzealnej, ciele opiniodawczym dla rządu. Osiągnięciem ZMwP było opracowanie podręcznika pt. Muzealnictwo, wydanego już w 1947 r. oraz wydawanie periodyków poświęconych sprawom muzealnictwa.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2015, 56; 115-125
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Profesor dr hab. Andrzej Marek Wyrwa (1955–2022) – dyrektor Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy
    Autorzy:
    Linetty, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27712240.pdf
    Data publikacji:
    2023-04-14
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Andrzej Marek Wyrwa
    Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    archeologia
    historia
    muzealnictwo
    monastycyzm
    Ostrów Lednicki
    Łekno
    zakon cysterski
    Opis:
    17 listopada 2022 r. zmarł prof. dr hab. Andrzej Marek Wyrwa, historyk i archeolog, wieloletni wykładowca Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i dyrektor Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy. Urodził się 22 marca 1955 r. w Krzyżu Wielkopolskim. Ukończył historię (1978) i archeologię (1981) na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Naukowo związał się z macierzystą uczelnią, na której pracował nieprzerwanie od 1984 r. W 1985 r. obronił doktorat, habilitację uzyskał w 1996 r., a profesurę w 2004 r. Począwszy od 1982 r. aż do 2008 r. na czele Ekspedycji Archeologicznej „Łekno” prowadził badania wykopaliskowe na stanowisku Ł3 w Łeknie koło Wągrowca, które doprowadziły do spektakularnych odkryć reliktów przedromańskiej rotundy z czasów monarchii wczesnopiastowskiej, grodu, a także klasztoru cysterskiego fundowanego w 1153 r. Były to, pod wieloma względami pionierskie, szeroko zakrojone badania interdyscyplinarne nad całym kompleksem osadniczym wokół Łekna. W 2008 r. objął funkcję dyrektora Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy. W ciągu 14 lat pracy w tej instytucji przeprowadził kluczowe dla jej funkcjonowania inwestycje. W 2013 r. zrealizował projekty rozbudowy rezerwatów archeologicznych na Ostrowie Lednickim, w Gieczu oraz Grzybowie. Przeprowadził także rozbudowę siedziby muzeum w Dziekanowicach, realizując marzenia pokoleń badaczy i muzealników o tym, aby godnie prezentować piastowskie dziedzictwo Ostrowa Lednickiego. Niedawno, bo 7 października 2022 r., wspólnie z Profesorem cieszyliśmy się z otwarcia nowego budynku muzealnego. Na dorobek Andrzeja Marka Wyrwy składa się ponad 625 prac naukowych, popularnonaukowych i publicystycznych.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2023, 64; 30-35
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    50. JUBILEUSZOWY TOM CZASOPISMA „SILESIA ANTIQUA”
    “SILESIA ANTIQUA” JOURNAL – THE 50TH ANNIVERSARY ISSUE
    Autorzy:
    B, Kowalska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432772.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    archeologia
    muzealnictwo
    archiwalia
    historia
    Śląsk
    rocznik Muzeum Archeologicznego we Wrocławiu
    archaeology
    museology
    archives
    history
    Silesia
    annual of the Archaeological Museum in Wrocław
    Opis:
    The museum and archaeology journal “Silesia Antiqua” is an annual publication by the Archaeological Museum in Wrocław, which was established in the 1950s. A 50th-anniversary issue was published in 2016, and in line with the convention adopted since the journal’s very inception, it is divided thematically. The most extensive article is devoted to the results of archaeological research and research methods. The history of the archaeology of Silesia, the analysis of archives, and the description of the archaeological and exhibition activity of the museum in Wrocław and similar smaller establishments in Silesia also occupies a lot of space. “Silesia Antiqua” is one of the journals which has not changed the standards it set for itself 60 years ago. The consistent graphics and the layout of regular columns, as well as the high academic level of its contents, testify to that.
    Czasopismo archeologiczno-muzealne „Silesia Antiqua”, rocznik wydawany w Muzeum Archeologicznym we Wrocławiu, powołane zostało w latach 50. XX wieku. W 2016 r. ukazał się jubileuszowy 50. tom, w którym artykuły, zgodnie z przyjętą od początku konwencją, podzielone są na działy tematyczne. Najobszerniejszy z nich poświęcony jest wynikom badań archeologicznych i metodom badawczym. Sporo miejsca zajmuje również historia archeologii śląskiej i analiza archiwaliów, a także omówienie działalności archeologicznej i wystawienniczej muzeum wrocławskiego oraz mniejszych placówek tego typu na Śląsku. „Silesia Antiqua” jest jednym z tych czasopism, które nie zmieniają standardów wypracowanych 60 lat temu. Świadczy o tym nie tylko niezmienna szata graficzna i układ stałych rubryk ale również wysoki poziom merytoryczny publikowanych w nim materiałów.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2017, 58; 245-248
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rycerz na służbie sztuki. Wspomnienie o Hannie Benesz (1947–2019)
    Autorzy:
    Romanowska-Zadrożna, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27323368.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-17
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Hanna Benesz
    Jan Białostocki
    Maria Kluk
    muzealnik
    muzealnictwo
    badania proweniencyjne
    Muzeum Narodowe w Warszawie
    malarstwo niderlandzkie
    malarstwo holenderskie
    malarstwo flamandzkie
    malarstwo belgijskie
    Abraham Janssens
    Bernaert de Rijckere
    CODART
    order Oranje-Nassau
    Opis:
    Hanna Benesz była absolwentką Instytutów: Historii Sztuki oraz Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego. Całe swoje życie zawodowe od 1975 r. związała z Muzeum Narodowym w Warszawie, w którym pracowała w Galerii Sztuki Europejskiej opiekując się kolekcją sztuki flamandzkiej i holenderskiej. Przeszła wszystkie szczeble kariery od asystenta do kustosza. Uważała, że podstawą działań muzealnika jest doskonała znajomość kolekcji. Dzięki badaniom prowadzonym nad obrazami zgromadzonymi w magazynach MNW w przypadku dużej liczby dzieł ustaliła ich atrybucję i proweniencję. Badała ikonografię stosując metody badawcze wypracowane przez ikonologię. Zwracała uwagę na stan techniczny obrazów, dzięki czemu dochodziło do tak spektakularnych „przywróceń”, jak odkrycie – w obrazie zapomnianym i uważanym za kopię – autentycznego dzieła Opłakiwanie Chrystusa Abrahama Janssensa (ok. 1575–1632). Była autorką i współautorką wielu wystaw. Współpracowała z muzealnikami z całego świata. Z wystawą o sztuce baroku dotarła nawet do Japonii. Obrazy z kolekcji MNW starała się prezentować nie tylko poprzez kontakt widzów z dziełami sztuki, ale także przez publikacje, i to głównie anglojęzyczne, oraz internet. Od momentu gdy została kustoszem, rozpoczęła wraz z Marią Kluk opracowywanie katalogu rozumowanego Early Netherlandish, Dutch, Flemish and Belgian Paintings 1494–1983 in the Collections of the National Museum in Warsaw and the Palace at Nieborów. Complete Illustrated Summary Catalogue, który ukazał się w 2016 roku. Rok później został uhonorowany główną nagrodą w konkursie „Sybilli” w dziedzinie „Publikacje”, a król Niderlandów przyznał Hannie Benesz rycerski order Oranje- -Nassau V klasy. Dekoracji nim dokonał ambasador Królestwa Niderlandów podczas 20. kongresu CODART w pałacu łazienkowskim w Warszawie. Hanna Benesz była nie tylko wspaniałym muzealnikiem i naukowcem, ale też wypróbowanym przyjacielem i człowiekiem niezwykle ciepłym, wrażliwym na krzywdy bliźnich.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2021, 62; 274-283
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Franciszek Cemka – a friend and advocate of museology
    Franciszek Cemka – przyjaciel i orędownik muzealnictwa
    Autorzy:
    Jaśczak, Radosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433026.pdf
    Data publikacji:
    2019-03-28
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Franciszek Cemka (1946–2018)
    Museum Department at the Ministry of Culture and National Heritage
    director
    museology
    expert
    council
    Departament Muzeów Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
    dyrektor
    muzealnictwo
    ekspert
    rada
    Opis:
    On 12 October 2018, Jan Franciszek Cemka passed away. Born in Tuchola in 1946, he was an archaeologist, graduate from the Department of Philosophy and History of the University of Lodz, an expert on museology, a civil servant, Director of the Museum Department, and later of the Department of National Heritage at the Ministry of Culture and National Heritage, a Minister’s adviser, mentor of young administration officials. Resorting to his expertise, Director Franciszek Cemka actively participated in the transformation processes of Polish museology, e.g. he coordinated the implementation of the Archaeological Photo of Poland Project; as an expert, he coauthored the Act on Museums of 1996; he also contributed to organizing the International Auschwitz Council. As the head of the Ministry Department for Museums in Poland, he actively participated in numerous bodies related to this sphere of culture. Moreover, he authored many papers on museology published in professional periodicals. For his longstanding work and civil service, Franciszek Cemka was given many state and professional decorations.
    12 października 2018 r. zmarł Jan Franciszek Cemka. Urodzony w Tucholi w 1946 r., archeolog, absolwent Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Łódzkiego, ekspert w dziedzinie muzealnictwa, urzędnik państwowy, dyrektor Departamentu Muzeów, potem Departamentu Dziedzictwa Narodowego w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego, radca ministra, mentor młodych urzędników. Dyrektor Franciszek Cemka służył swoją wiedzą ekspercką i aktywnie uczestniczył w procesach przemiany polskiego muzealnictwa, m.in. koordynował realizację projektu Archeologiczne Zdjęcie Polski, jako wybitny ekspert był współautorem ustawy o muzeach z 1996 r., uczestniczył w organizacji Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej. Kierowanie ministerialnym departamentem ds. muzeów w Polsce przekładało się na aktywne uczestnictwo w wielu gremiach związanych z tą dziedziną kultury. Był także autorem licznych tekstów na temat muzealnictwa ukazujących się w fachowych periodykach. Za swą długoletnią pracę i służbę państwową został uhonorowany wieloma odznaczeniami państwowymi i branżowymi.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2019, 60; 39-41
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    I am therefore asking you to stop working on the museum. Stanisław Sankowski’s way to establishing a Museum in Radomsko
    Autorzy:
    Nowak, Andrzej Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933511.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-30
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Stanisław Sankowski
    Radomsko
    regional museology
    Silniczka
    archaeological objects
    Józef Simmler’s painting Susanna at Her Bath
    muzealnictwo regionalne
    obiekty archeologiczne
    obraz Józefa Simmlera Zuzanna w kąpieli
    Opis:
    In 2020, we are celebrating 50 years of the Stanisław Sankowski Museum in Radomsko, officially established on 1 July 1970. However, it was already from 1946 that Stanisław Sankowski, a history teacher, had been collecting documents and exhibits related to the region among the students of the First Secondary School in Radomsko. He appealed for them to be collected in the school newsletter and in 1958 in the ‘Gazeta Radomszczańska’ paper. The appeal was successful, and the collections started to grow. At that point there was no mention of a seat for the Museum, so initially, as approved by the school Headmaster, the Museum was housed in the school building. It seemed that it would find a home there for longer, particularly as the school was given a new building. When it turned out there was no separate room available for the exhibition, the school hall was adapted for the Museum exhibits. This, however, was not to the liking of the school authorities; the Deputy Headmaster, who, interestingly, happened to be a historian himself, forbid the works to be continued. For some time the Museum’s activity was suspended, yet finally S. Sankowski decided to move the collected exhibits to his own flat. Excursions, even from around the country, were invited to visit it. Meanwhile, S. Sankowski continuously tried to be allocated some facility where the Museum could be housed. The efforts were accelerated by the mention of the Radomsko Museum in a private flat in a programme on Radio Free Europe. Soon afterwards, the home for the Museum was found: initially, they were 3 rooms in the building of the town authorities, later the whole ground floor, while in the mid-1970s it was allocated almost the whole building of the former 1859 Town Hall. The Museum had enjoyed first successes even before the formal establishment; these were undoubtedly the finds that brought archaeologists to Radomsko and their subsequent discoveries. What needs to be appreciated, though, i s f i rst a n d fo rem o st t h e ed u cat i o n a l effo r t o f S. Sankowski and his promoting activities. Many years later, in 2008, the Radomsko Regional Museum was named after its instigator and creator.
    W 2020 r. przypada 50-lecie Muzeum im. Stanisława Sankowskiego w Radomsku, które zostało oficjalnie powołane 1 lipca 1970 roku. Jednak już od 1946 r. Stanisław Sankowski, nauczyciel historii, prowadził wśród uczniów I LO w Radomsku akcję zbierania związanych z regionem dokumentów i eksponatów. Apelował o nie na łamach szkolnej gazetki, a następnie w 1958 r. w „Gazecie Radomszczańskiej”. Apel odniósł skutek, zbiorów zaczęło przybywać. Wówczas nie było mowy o lokalu dla muzeum, więc początkowo, za zgodą dyrekcji szkoły, muzeum znalazło siedzibę w liceum. Wydawało się, że tam zagości na dłużej, tym bardziej że szkoła dostała nowy budynek. Gdy okazało się, że samodzielnej sali dla zbiorów nie będzie, zaczęto zagospodarowywać na potrzeby muzeum szkolny korytarz. Nie podobało się to władzom szkoły, wicedyrektor – co ciekawe, historyk – zabronił kontynuowania prac. Przez jakiś czas działalność muzeum była zawieszona. W końcu S. Sankowski postanowił przenieść zgromadzone zbiory do własnego mieszkania. Do tak stworzonego muzeum zaczęto zapraszać wycieczki, także z terenu całego kraju. S. Sankowski cały czas starał się u władz o uzyskanie lokalu na siedzibę muzeum. Sprawę przyspieszyła audycja Radia Wolna Europa, w której wspomniano o radomszczańskim muzeum w prywatnym mieszkaniu. Niedługo potem lokum dla muzeum się znalazło – początkowo były to 3 sale w siedzibie władz miasta, potem parter, a w połowie lat 70. XX w. prawie cały budynek dawnego ratusza z 1859 roku. Pierwsze sukcesy muzeum odnosiło jeszcze przed formalnym powstaniem – niewątpliwie były nimi znaleziska, które ściągnęły w okolice Radomska archeologów i ich kolejne odkrycia. Jednak przede wszystkim należy docenić trud edukacyjny S. Sankowskiego i jego działania popularyzatorskie. Po latach, w 2008 r., Muzeum Regionalnemu w Radomsku nadano imię jego inicjatora i twórcy.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2020, 61; 127-136
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W STRONĘ MORZA. POLITYKA OCHRONY MORSKIEGO DZIEDZICTWA KULTUROWEGO W KRAJACH REJONU MORZA BAŁTYCKIEGO I PÓŁNOCNEGO
    Towards the sea. Politics of protection of maritime cultural heritage in the countries of the Baltic and the North Sea region
    Autorzy:
    Robert, Domżał,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432736.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Museums
    Norwegian
    cultural heritage
    Polish museology
    Baltic Strategy
    Dziedzictwo kulturowe
    muzealnictwo morskie
    strategia bałtycka
    Opis:
    The article deals with issues concerning the protection of maritime cultural heritage in the countries bordering the Baltic and the North Sea. It presents the origins of the Monitoring Group on Cultural Heritage in the Baltic Sea States and of its two Working Groups, whose members include representatives of the National Maritime Museum in Gdańsk. Moreover, the Action Plan for the new Strategy for the Baltic Sea Region accepted by the European Commission is/was presented. For the first time, the strategy includes the Culture Priority Area as well as example flagship projects connected with cultural heritage. Two of them were submitted by the National Maritime Museum in Gdańsk. This elaboration also mentions example projects implemented thanks to EEA Grants. One of the last ‘soft’ projects carried out by the National Maritime Museum was the cooperation with the Norwegian Directorate for Cultural Heritage – Riksantikvaren from Oslo and the Hardanger & Voss Muzeum from Utne. The „Polish and Norwegian maritime cultural heritage” project consisted in exchanging experiences on dying maritime crafts of boatbuilding and cordage. During the meetings, an innovative educational programme was created which was implemented in both Polish and Norwegian museums. The broad range of issues discussed in the article shows the increasing importance of maritime cultural heritage which is playing an increasingly important role in the local development of the Northern Europe coastline.
    Artykuł dotyczy zagadnień z dziedziny ochrony morskiego dziedzictwa kulturowego w krajach leżących nad Morzem Bałtyckim i Północnym. Przedstawioono w nim genezę powstania Grupy Roboczej ds. Dziedzictwa Kulturowego Krajów Bałtyckich oraz pracujące na jej rzecz dwie Grupy Robocze. W pracach tych ostatnich biorą udział przedstawiciele Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku. Ponadto zaprezentowano tzw. „Plan Działania” dla nowej Strategii Bałtykciej zatwierdzonej przez Komisję Europejską. W tej Strategii po raz pierwszy znalazł się Obszar Priorytetowy ”Kultura” i przykładowe projekty flagowe związane z dziedzictwem kulturowym. Dwa z tych projektów zostały zgłoszone przez Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku. W opracowaniu tym pokazano także przykładowe projekty realizowane ze środków pochodzących z tzw. Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Jednym z ostatnich „miękkich” projektów realizowanych przez NMM była współpraca z Norweskim Dyrektoriatem ds. Dziedzictwa Kulturowego - Riksantikvaren z Oslo oraz Hardanger & Voss Muzeum z siedzibą Utne. Projekt „Morskie dziedzictwo kulturowe Polski i Norwegii” polegał na wymianie doświadczeń z zakresu ginących rzemiosł morskich szkutnictwa i powroźnictwa. W czasie wspólnych spotkań stworzono także innowacyjny program edukacyjny wdrażany w muzeach polskich i norweskich. Szerokie spektrum zagadnień poruszanych w artykule pokazuje rosnące znaczenie morskiego dziedzictwa kulturowego, które ma coraz większe znaczenie w rozwoju regionalnym terenów nadmorskich Europy Północnej.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2015, 56; 68-76
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Maria Znamierowska-Prüffer – an ethnologist and museologist
    Autorzy:
    Czachowski, Hubert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1932827.pdf
    Data publikacji:
    2019-07-19
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Maria Znamierowska-Prüffer (1898–1990)
    ethnology
    museology
    Ethnographic Museum in Vilnius
    Ethnographic Museum in Toruń
    fishery
    folklore
    Intangible Cultural Heritage (ICH)
    open-air museum
    Znamierowska-Prüfferowa (1898–1990)
    etnologia
    muzealnictwo
    Muzeum Etnograficzne w Wilnie
    Muzeum Etnograficzne w Toruniu
    rybołówstwo
    folklor
    dziedzictwo niematerialne
    muzeum na wolnym powietrzu
    Opis:
    Born in Kybartai, Lithuania, on 13 May 1898, in the 1930s Maria Znamierowska studied ethnology at the Stephen Batory University (USB) in Vilnius under Prof. Cezaria Baudouin de Courtenay-Ehrenkreutz and Prof. Kazimierz Moszyński. She began working at the University Ethnographic Museum established by Prof. Ehrenkreutz; apart from the collection of material culture, the Museum researched into and collected records of oral and musical folklore. M. Znamierowska organized exhibitions on folk construction, and investigated folk fishery, the topic she dealt with in her MA thesis and doctoral dissertation. In 1925, she married the zoologist and entomologist Prof. Jan Prüffer. Following WW II, Znamierowska-Prüffer and a group of USB professors came to Toruń, where she was employed as lecturer at the Chair of Ethnology and Ethnography of the Nicolaus Copernicus University (UMK). She made attempts to establish an ethnographic museum resembling the Vilnius one at her Chair, however, she was only able to set up an ethnographic section at the Toruń City Museum (1946-1958). Having received Professor’s title in 1955, in 1959 she launched a separate Ethnographic Museum in Toruń, additionally establishing an ethnographic park by the museum. Her most important exhibition: ‘Traditional Folk Fishery in Poland’, was mounted in 1963. Committed to creating open-air museums in Poland, M. Znamierowska-Prüffer also released publications on ethnographic museology. Having headed the Toruń institution for 13 years, she left the Museum boasting the collection of 15,000 exhibits and an ample Folklore Archive. In 1958-1963, she headed UMK’s Chair of Ethnography, however giving museology lectures until 1988. She participated in numerous ethnology and museology conferences around Europe. An active member of the Polish Folklore Association, she held various positions in its structures until 1978, when she became its honorary member. Retired, she continued her in-field research, and worked on her last publication meant to recapitulate all her research into fishery (1988). She died in Toruń in 1990, and was buried there. The Toruń Ethnographic Museum has been named after her since 1990.
    Maria Znamierowska urodziła się 13 maja 1898 r. w Kibartach na Litwie. W latach 20. XX w. studiowała etnologię na Uniwersytecie Stefana Batorego (USB) w Wilnie pod kierunkiem prof. Cezarii Baudouin de Courtenay-Ehrenkreutz oraz prof. Kazimierza Moszyńskiego. Pracę rozpoczęła w stworzonym przez prof. Ehrenkreutz uniwersyteckim Muzeum Etnograficznym, które poza kolekcją kultury materialnej prowadziło badania i gromadziło zapisy folkloru ustnego i muzycznego. M. Znamierowska organizowała wystawy budownictwa ludowego oraz prowadziła badania ludowego rybołówstwa, czego dotyczyły jej prace – magisterska i doktorska. W 1925 r. wyszła za mąż za zoologa i entomologa prof. Jana Prüffera. Po II wojnie światowej Znamierowska-Prüfferowa przybyła razem z grupą profesorów USB do Torunia, i na nowo utworzonym uniwersytecie została zatrudniona jako adiunkt w Katedrze Etnologii i Etnografii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika (UMK). Próbowała zorganizować przy Katedrze muzeum etnograficzne na wzór wileński, ale mogła tylko stworzyć dział etnograficzny w Muzeum Miejskim w Toruniu (1946–1958). W 1955 r. otrzymała tytułu profesora, a w 1959 r. otworzyła odrębne Muzeum Etnograficzne w Toruniu, tworząc także przymuzealny park etnograficzny. W 1963 r. powstała jej najważniejsza wystawa „Tradycyjne rybołówstwo ludowe w Polsce”. M. Znamierowska-Prüfferowa była zaangażowana w powstawanie w Polsce muzeów na wolnym powietrzu i publikowała na temat muzealnictwa etnograficznego. Dyrektorem toruńskiej placówki była przez 13 lat, zostawiła muzeum z kolekcją 15 000 eksponatów i obszernym Archiwum Folkloru. W latach 1958–1963 była kierownikiem Katedry Etnografii UMK, a do 1988 r. prowadziła wykłady z muzealnictwa. Brała udział w wielu konferencjach etnologicznych i muzealniczych w Europie. Aktywnie pracowała w Polskim Towarzystwie Ludoznawczym, pełniąc różne funkcje, a w 1978 r. została jego członkiem honorowym. Na emeryturze nadal prowadziła badania terenowe i pracowała nad ostatnią publikacją, będącą podsumowaniem jej badań nad rybołówstwem (1988). Zmarła w 1990 r. w Toruniu i tutaj została pochowana. Od 1990 r. Muzeum Etnograficzne w Toruniu nosi jej imię.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2019, 60; 154-162
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    High school museums. Catalogue, Hubert Kowalski et al., Warsaw 2017, pp. 364, fig.
    Muzea uczelniane. Katalog, Hubert Kowalski i in., Warszawa 2017, ss. 364, il.
    Autorzy:
    Miziołek, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432948.pdf
    Data publikacji:
    2018-10-01
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    high schools
    high school collections
    history of science
    archival materials
    museology
    geology
    medicine
    zoology
    arts
    szkoły wyższe
    zbiory i kolekcje uczelniane
    historia nauki
    archiwalia
    muzealnictwo
    geologia
    medycyna
    zoologia
    sztuka
    Opis:
    A collective work titled Muzea uczelniane. Katalog [High School Museums. Catalogue] is a comprehensive, well illustrated book, whose proportions between a written word and an image are perfectly balanced. The publication was prepared by the Association of High School Museums, which at present counts over 20 members. There are more than 50 museums that operate within high schools in Poland and majority of them have been included in the catalogue. The knowledge about this truly valuable branch of Polish museology has not been promoted enough, thus the publication admirably fills this gap. Amassed by high schools rich collections of various kind: zoological, mineralogical, artistic or collections of scientific instruments and documents about history of a particular school are now – thanks to this publication – more accessible to general public. The book is organised in a very clear manner, ordered alphabetically by towns and cities, which together with its good quality photographs and professionally written descriptions make it a precious resource for the scholars and a treat for all who appreciate well edited publications. Undoubtedly, it is going to be a milestone in research on the history of Polish science, high school museology; and might as well inspire a return of the idea to create the National Museum of Natural History, which was planned back in 1930s.
    Praca zbiorowa pt. Muzea uczelniane. Katalog to obszerna, znakomicie ilustrowana książka, w której proporcje między słowem a obrazem są doskonale wyważone. Publikacja jest dziełem Stowarzyszenia Muzeów Uczelnianych, w którym obecnie jest zrzeszonych przeszło 20 placówek. Na łamy katalogu trafiła ogromna większość z przeszło 50 muzeów związanych z polskimi uczelniami wyższymi. Publikacja wypełnia ogromną lukę w promowaniu wiedzy o mało znanym ale niezwykle cennym dziale polskiego muzealnictwa. Zgromadzone przez szkoły wyższe bogate kolekcje zoologiczne, mineralogiczne, artystyczne oraz zbiory instrumentów naukowych i dokumentów dotyczących historii uczelni stają się dzięki tej publikacji dostępne szerokim rzeszom odbiorców. Książka z jej klarownym, alfabetycznym układem wg nazw miast, znakomitej klasy fotografiami i niezwykle fachowo opracowanymi tekstami jest prawdziwym wydarzeniem naukowym i wydawniczym. Stanie się niewątpliwie krokiem milowym w badaniach dziejów nauki polskiej, muzeologii uczelnianej i być może będzie inspiracją do utworzenia Narodowego Muzeum Historii Naturalnej, co planowano już w latach 30. ubiegłego wieku.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2018, 59; 211-214
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The poet of art – Janusz Wałek
    Poeta sztuki – Janusz Wałek
    Autorzy:
    Gołubiew, Zofia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933148.pdf
    Data publikacji:
    2018-10-05
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Janusz Wałek
    museology
    history of art
    Czartoryskis’ Collection
    National Museum in Krakow
    European Painting Department
    Lady with an Ermine by Leonardo da Vinci
    creativity
    imagination
    poetry
    muzealnictwo
    historia sztuki
    Kolekcja Czartoryskich
    Muzeum Narodowe w Krakowie
    Dział Malarstwa Europejskiego
    Dama z gronostajem Leonarda da Vinci
    kreatywność
    wyobraźnia
    poezja
    Opis:
    On the 8th of July 2018 died Janusz Wałek, art historian, museologist, pedagogue, born in 1941 in Bobowa. He graduated from the Jagiellonian University, the history of art faculty. In 1968, he started working in the Czartoryskis’ Museum – Branch of the National Museum in Krakow, where some time after he became a head of the European Painting Department for many years. He was a lecturer at the Fine Arts Academy, the National Academy of Theatre Arts and the Jagiellonian University in Krakow. He wrote two books and numerous articles about art. He was also a poet, the winner of the Main Prize in the 1997 edition of the General Polish Poetry Competition. He was a student of Marek Rostworowski, they worked together on a number of publicly acclaimed exhibitions: “Romanticism and Romanticity in Polish Art of the 19th and 20th centuries”, “The Poles’ Own Portrait”, “Jews – Polish”. Many exhibitions and artistic shows were prepared by him alone, inter alia “The Vast Theatre of Stanisław Wyspiański”, presentations of artworks by great artists: Goya, Rafael, Titian, El Greco. He also created a few scenarios of permanent exhibitions from the Czartoryskis’ Collection – in Krakow and in Niepołomice – being a great expert on this collection. “Europeum” – European Culture Centre was organised according to the programme written by him. He specialised mostly, although not exclusively, in art and culture of the Renaissance. Janusz Wałek is presented herein as a museologist who was fully devoted to art, characterised by: creativity, broad perception of art and culture, unconventional approach to museum undertakings, unusual sensitivity and imagination. What the author of the article found worth emphasising is that J. Wałek talked and wrote about art not only as a scholar, but first of all as a poet, with beauty and zest of the language he used.
    8 lipca 2018 r. zmarł Janusz Wałek, historyk sztuki, muzealnik, pedagog, urodzony w 1941 r.w Bobowej. Ukończył historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1968 r. pracował w Muzeum Czartoryskich – Oddziale Muzeum Narodowego w Krakowie, gdzie z czasem został wieloletnim kierownikiem Działu Malarstwa Europejskiego. Był wykładowcą w ASP, w PWST i na UJ w Krakowie. Jest autorem licznych tekstów o sztuce oraz dwóch książek. Był też poetą, zdobywcą w 1997 r. Głównej Nagrody w Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim. Był uczniem Marka Rostworowskiego, współpracował z nim przy słynnych wystawach: „Romantyzm i Romantyczność w sztuce polskiej XIX i XX wieku”, „Polaków portret własny”, „Żydzi – Polscy”. Sam był autorem wielu ekspozycji i pokazów artystycznych, m.in. „Stanisława Wyspiańskiego teatr ogromny”, pokazów dzieł wielkich artystów: Goi, Rafaela i Tycjana oraz El Greca. Był też twórcą kilku scenariuszy wystaw stałych ze zbiorów Czartoryskich – w Krakowie i w Niepołomicach – jako wielki znawca tej kolekcji. Opracował scenariusz i program „Ośrodka kultury europejskiej. Europeum”. Był znawcą przede wszystkim, choć nie tylko, sztuki i kultury renesansu. Autorka przedstawia Janusza Wałka jako muzealnika bez reszty oddanego sztuce, uwypuklając cechy go charakteryzujące: kreatywność, szerokość postrzegania spraw sztuki i kultury, nietypowe i niekonwencjonalne podchodzenie do muzealnych zadań, wielką wrażliwość i wyobraźnię. Podkreśla też, że J. Wałek mówił i pisał o sztuce nie tylko ze znawstwem ale i ze swadą, a przede wszystkim pięknie, jak poeta.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2018, 59; 215-218
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The english voyage of Michał Jerzy Wandalin Mniszech and plan to found the Polish Museum
    Podróż angielska Michała Jerzego Wandalina Mniszcha i projekt powołania Muzeum Polskiego
    Autorzy:
    Mencfel, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1932758.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-26
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Michał Jerzy Wandalin Mniszech
    Musaeum Polonicum
    Polish museology
    early museum initiative
    British Museum in London
    collecting in the 18th century
    muzealnictwo polskie
    wczesne inicjatywy muzealne
    Muzeum Brytyjskie w Londynie
    kolekcjonerstwo XVIII wieku
    Opis:
    It is the plan to found the Polish Museum declared in 1775 by Michał Jerzy Wandalin Mniszech (1748–1806) that is tackled in the paper. Argumentation is presented that the major impulse for the idea to establish a museum in the Polish-Lithuanian Commonwealth was felt by Mniszech following his visit to the British Museum in 1766. It is from the inspiration by that Museum that the overall structural scheme of the Polish Museum, adjusted to the Polish potential and conditions was conceived. Just like the latter, the Polish Museum was to be funded with public financing and opened to the general public, while its main raison d’être, similarly as that of the London museum, was benefit understood as supporting and popularizing knowledge, since Mniszech’s museum first of all was to be an educational institution targeted mainly at young people and calculated to yield future advantages. Next to the reformed general public system and the academy of sciences, it was to become an essential element of the coherent system of science and education which M.J. Mniszech considered a condition and basis of the wealth and success of the state and nation. The ambitious and unaccomplished plan to found the Polish Museum formed part of the committed programme of the revival and civilizational promotion of the state suffering at the time the process of degradation.
    Przedmiotem artykułu jest projekt powołania Muzeum Polskiego, ogłoszony w 1775 r. przez Michała Jerzego Wandalina Mniszcha (1748–1806). Argumentuje się, że najważniejszy impuls dla pomysłu powołania instytucji muzealnej w Rzeczypospolitej dała wizyta Mniszcha w Muzeum Brytyjskim w roku 1766. Z inspiracji tym muzeum zrodził się ogólny schemat organizacyjny Muzeum Polskiego, dostosowany do polskich możliwości i warunków. Podobnie jak British Museum miało być ono instytucją powołaną ze środków publicznych i publicznie dostępną, zaś główną racją jego istnienia miał być – podobnie jak w muzeum londyńskim – pożytek rozumiany jako wspieranie i popularyzacja wiedzy. Muzeum Mniszcha miało być bowiem w pierwszym rzędzie instytucją edukacyjną adresowaną głównie do młodzieży i obliczoną na przyszłe korzyści. Miało się ona stać istotnym elementem – obok zreformowanego szkolnictwa powszechnego i akademii nauk – spójnego systemu nauki i oświaty, które M.J. Mniszech uważał za warunek i podstawę dobrobytu i powodzenia państwa i narodu. Ambitny i nieziszczony projekt założenia Muzeum Polskiego był częścią ambitnego programu odrodzenia i cywilizacyjnego awansu upadającego państwa.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2021, 62; 214-219
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A knight in the service of art. Hanna Benesz in memoriam (1947–2019)
    Rycerz na służbie sztuki. Wspomnienie o Hannie Benesz (1947–2019)
    Autorzy:
    Romanowska-Zadrożna, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1932636.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-17
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Hanna Benesz
    Jan Białostocki
    Maria Kluk
    museum curator
    museology
    provenance studies
    Netherlandish painting
    Dutch painting
    Flemish painting
    Belgian painting
    Abraham Janssens
    Bernaert Rijckere
    CODART
    Order of Oranje-Nassau
    muzealnik
    muzealnictwo
    badania proweniencyjne
    Muzeum Narodowe w Warszawie
    malarstwo niderlandzkie
    malarstwo holenderskie
    malarstwo flamandzkie
    malarstwo belgijskie
    Bernaert de Rijckere
    order Oranje-Nassau
    Opis:
    Hanna Benesz graduated from the Institutes: of Art History and of Applied Linguistics at the University of Warsaw. Her whole career launched in 1975 remained inseparably connected with the National Museum in Warsaw, where she worked at the Gallery of European Art curating the Flemish and Dutch collections. She followed all the promotion steps: from assistant to curator. Benesz strongly believed that museum curator’s job was grounded in a perfect knowledge of the collection. Thanks to her research conducted into the paintings amassed in National Museum’s storerooms, she successfully attributed a substantial number of works and identified provenance of many. She studied iconography applying research methods worked out by iconology. Moreover, she focused on the paintings’ technical condition, this occasionally leading to spectacular ‘restorations’, e.g. the identification of a genuine work by Abraham Janssens (ca 1575–1632) the Lamentation of Christ in a forgotten work, previously considered to be a copy. Author and co-author of many exhibitions, she cooperated with museum curators around the world. Her exhibition on Baroque art reached as far as Japan. Benesz’s intention was not only to present the paintings from the National Museum’s collections through a direct contact of visitors with the works, but also in publications, mainly in English and online. As soon as she became curator, together with Maria Kluk she focused on working out the reasoned catalogue Early Netherlandish, Dutch, Flemish and Belgian Paintings 1494–1983 in the Collections of the National Museum in Warsaw and the Palace at Nieborów. Complete Illustrated Summary Catalogue, published in 2016. A year later, the Catalogue was honoured with the main prize in the Sybilla Competition in the category for publications, while the King of the Netherlands awarded Hanna Benesz with the chivalric Order of Orange-Nassau (Oranje-Nassau) of the 5th grade; she was decorated with it by the Ambassador of the Kingdom of the Netherlands during the 20th CODART Congress held at the Warsaw Łazienki Palace. Not only was Hanna Benesz an outstanding museum curator and scholar, but also a trusted friend and a warm empathetic person, sensitive to other people’s misfortunes.
    Hanna Benesz była absolwentką Instytutów: Historii Sztuki oraz Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego. Całe swoje życie zawodowe od 1975 r. związała z Muzeum Narodowym w Warszawie, w którym pracowała w Galerii Sztuki Europejskiej opiekując się kolekcją sztuki flamandzkiej i holenderskiej. Przeszła wszystkie szczeble kariery od asystenta do kustosza. Uważała, że podstawą działań muzealnika jest doskonała znajomość kolekcji. Dzięki badaniom prowadzonym nad obrazami zgromadzonymi w magazynach MNW w przypadku dużej liczby dzieł ustaliła ich atrybucję i proweniencję. Badała ikonografię stosując metody badawcze wypracowane przez ikonologię. Zwracała uwagę na stan techniczny obrazów, dzięki czemu dochodziło do tak spektakularnych „przywróceń”, jak odkrycie – w obrazie zapomnianym i uważanym za kopię – autentycznego dzieła Opłakiwanie Chrystusa Abrahama Janssensa (ok. 1575–1632). Była autorką i współautorką wielu wystaw. Współpracowała z muzealnikami z całego świata. Z wystawą o sztuce baroku dotarła nawet do Japonii. Obrazy z kolekcji MNW starała się prezentować nie tylko poprzez kontakt widzów z dziełami sztuki, ale także przez publikacje, i to głównie anglojęzyczne, oraz internet. Od momentu gdy została kustoszem, rozpoczęła wraz z Marią Kluk opracowywanie katalogu rozumowanego Early Netherlandish, Dutch, Flemish and Belgian Paintings 1494–1983 in the Collections of the National Museum in Warsaw and the Palace at Nieborów. Complete Illustrated Summary Catalogue, który ukazał się w 2016 roku. Rok później został uhonorowany główną nagrodą w konkursie „Sybilli” w dziedzinie „Publikacje”, a król Niderlandów przyznał Hannie Benesz rycerski order Oranje- -Nassau V klasy. Dekoracji nim dokonał ambasador Królestwa Niderlandów podczas 20. kongresu CODART w pałacu łazienkowskim w Warszawie. Hanna Benesz była nie tylko wspaniałym muzealnikiem i naukowcem, ale też wypróbowanym przyjacielem i człowiekiem niezwykle ciepłym, wrażliwym na krzywdy bliźnich.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2021, 62; 13-22
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-35 z 35

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies