Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "muzeologia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    OCZYWISTA KONIECZNOŚĆ. RZECZ O DZIAŁALNOŚCI NAUKOWOBADAWCZEJ MUZEUM ETNOGRAFICZNEGO
    THE OBVIOUS NECESSITY: RESEARCH ACTIVITIES OF POLISH ETHNOGRAPHIC MUSEUMS
    Autorzy:
    Anna, Nadolska-Styczyńska,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433489.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    muzeologia
    badania naukowe
    polskie muzea etnograficzne
    praktyka
    Opis:
    Museum Act defines objectives and targets of Polish state and local museums including ethnographic ones. These objectives and targets determine the identity of the museum. According to the Act scientific research is one of the tasks of a museum, however it is not a definig aspect of that institution. These research activities begin with the formation of a collection (i.e. selection of objects and their interpretation, exploration of cultural contexts, description etc.) and end with exhibitions and publications for general public. Each activity of the museum must be based on knowledge and methodology. Field studies are the starting point for the planned and independent collection of objects. Museum curators conduct academic research and publish their results. The research is one of the ten tasks of the museum. Another one which also requires scientific competence is teaching. Other duties of a museum worker is to protect objects of the collection and to spread knowledge about them. The identity of the museum depends on the proportional, well-balanced implementation of all tasks. The author also presents the financial and organizational factors that determine scientific aspect of the museum activity and some topics of research studies conducted in Polish ethnographic museums.
    Muzea etnograficzne, tak jak wszystkie muzea państwowe i samorządowe (a o nich piszę w artykule) mają wskazane ustawą zadania i cele działalności, które decydują o ich tożsamości. Mimo, iż wśród zadań nakazanych ustawowo znajdziemy wątek badań naukowych, to próżno by szukać go w samej definicji muzeum. Tymczasem działania naukowo badawcze merytorycznych pracowników muzeów zaczynają się już od momentu kształtowania kolekcji (dobór obiektów i ich interpretacja, poszukiwania kontekstów kulturowych, opis itp.), a kończą na wydawnictwach popularyzatorskich i wystawach. Każda działalność merytoryczna muzeum musi być podparta wiedzą i metodologią. Badania terenowe są punktem wyjścia do prawidłowego, czyli planowego i samodzielnego (z pierwszej ręki) pozyskiwania obiektów. Równolegle, muzea i muzealnicy prowadzą badania naukowe w akademickim tego słowa zrozumieniu i publikują ich wyniki. Należy jednak pamiętać, że prowadzenie badań jest tylko jednym z 10 zadań muzeów. Środowisko akademickie skupia się na dwóch dziedzinach: dydaktyce i pracy naukowo badawczej. Muzealnicy mają ponadto obowiązek ochrony powierzonych sobie zabytków oraz popularyzacji wiedzy. W tekście autorka porusza problem konieczności równoważnego traktowania realizowanych zadań jako gwaranta tożsamości instytucji oraz uwarunkowań finansowo-organizacyjnych dotyczących możliwości realizacji naukowego aspektu działalności muzeów. Artykuł zawiera także przykłady wybranych tematów badawczych realizowanych w muzeach etnograficznych.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2014, 55; 28-36
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Museum diversity through the lens of the Kyoto definition
    Różnorodność muzeów w świetle definicji z Kioto
    Autorzy:
    Mairesse, François
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433559.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-29
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    museum definition
    museology
    new museology
    postcolonial studies
    ICOM
    ICOFOM
    definicja muzeum
    muzeologia
    nowa muzeologia
    postkolonializm
    Międzynarodowa Rada Muzeów (ICOM)
    Międzynarodowy Komitet Muzealnictwa (ICOFOM)
    Opis:
    The author analyses the logic underlying the ICOM museum definition process and the sense of continuity among the different definitions, since its creation in 1946. The new definition proposed in Kyoto in 2019 (during the ICOM General Conference, 1–7 September) created a risk of breaking within this continuity and the museum community. The definition process is here put in parallel with the notion of mission statement, associated with strategic management, and the value system linked to a resolutely activist vision of the museum, integrating such topics as gender, postcolonialism, sustainable development or human rights.
    Autor analizuje logikę kierującą w historii Międzynarodowej Rady Muzeów (ICOM) procesem formułowania definicji muzeum. Poprzez porównywanie kolejnych sformułowań udowadnia ciągłość między różnymi definicjami tego pojęcia powstałymi od 1946 r., czyli od utworzenia ICOM. Nowa definicja zaproponowana podczas Konferencji Generalnej ICOM w Kioto w dniach 1–7 września 2019 r. grozi zerwaniem tej ciągłości oraz rozbiciem społeczności związanej z muzealnictwem. Dyskutowana w Kioto definicja zestawiona jest w artykule z pojęciem misji, kojarzonej i łączonej z zarządzaniem strategicznym oraz z systemem wartości wyrastających z wizji muzeum jako instytucji zdecydowanie bardziej aktywnej społecznie, skupiającej tematy takie jak gender, postkolonializm, zrównoważony rozwój czy prawa człowieka.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2020, 61; 75-79
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    KAZIMIERZ MALINOWSKI – MUZEOLOG
    KAZIMIERZ MALINOWSKI – MUSEUM PROFESSIONAL
    Autorzy:
    Gerard, Radecki,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433659.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Kazimierz Malinowski
    muzeologia
    historia sztuki
    Muzeum Narodowe w Poznaniu
    wystawy
    Opis:
    W roku 2017 przypadają 110. rocznica urodzin oraz 40. rocznica śmierci profesora Kazimierza Malinowskiego, z kolei w czerwcu 2016 r. minęło półwiecze od chwili ponownego objęcia przez niego stanowiska dyrektora Muzeum Narodowego w Poznaniu. Wszystkie te okoliczności domagają się przypomnienia wielce zasłużonej dla polskiego muzealnictwa, jak i poznańskiego Muzeum Narodowego postaci. Tytuł niniejszego tekstu stanowi parafrazę tytułu artykułu Kazimierza Malinowskiego Michał Walicki – muzeolog, zamieszczonego w czasopiśmie „Muzealnictwo”, a poświęconego postaci słynnego historyka sztuki i badacza plastyki gotyckiej w Polsce. Walicki mniej jest znany jako muzeolog, a jeszcze mniej jako mentor samego Malinowskiego, ale jeżeliby podjąć próbę określenia całego bogatego spektrum działalności tego ostatniego jednym tylko słowem, to właśnie nieco lekceważony dzisiaj termin „muzeolog” wydaje się być najbardziej pojemny i adekwatny. Pozwala bowiem przypomnieć postać K. Malinowskiego w kilku najważniejszych aspektach jego działalności, a mianowicie jako: 1/ muzeologa sensu stricto, teoretyka, ale i praktyka pracującego w muzeum i biorącego udział w najszerzej rozumianym życiu środowiska, 2/ propagatora społecznej roli muzeów jako instytucji otwartych na publiczność, 3/ wieloletniego dyrektora Muzeum Narodowego w Poznaniu, wizjonera i kuratora nowego programu merytorycznego instytucji. Malinowski należał do grona kilku najważniejszych postaci powojennego polskiego muzealnictwa, lecz jest dzisiaj prawie zupełnie zapomniany. Całkowita niemal nieobecność tego nazwiska w dzisiejszym życiu muzealnym determinuje także niezadawalający stan badań nad jego biografią zawodową, tymczasem działalność Malinowskiego, choćby tylko w dziedzinie muzealnictwa – bo drugim istotnym obszarem jego aktywności było konserwatorstwo – należy dopiero gruntownie przebadać. Wiele zatem sądów czy opinii zamieszczonych powyżej należy na obecnym etapie badań potraktować jako sugestie i hipotezy, które muszą jeszcze podlegać dalszej szczegółowej weryfikacji. Tym niemniej naszkicowane jedynie pobieżnie najważniejsze – jak się wydaje – tropy działalności poznańskiego muzeologa przedstawią jego postać jako propagatora społecznej roli muzeów – instytucji otwartych na publiczność, co z kolei ukaże aktualność postulatów Malinowskiego wobec dzisiejszego namysłu nad funkcjami muzeów.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2017, 58; 60-73
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    There is no standard interpretation. Misreading versus the museum public
    Nie ma standardowej interpretacji. Misreading a muzealna publiczność
    Autorzy:
    Karczewski, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433185.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-07
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    New Museology
    object
    interpretation
    misreading
    value
    nowa muzeologia
    obiekt
    interpretacja
    wartość
    Opis:
    Resorting to the arguments of the theory of the interpretation of culture texts, particularly Harold Bloom’s concept of misreading, the power of interpretative ascertainment achieved by the museum public and the museum institution is equalled. Relating the literature theories to the museum realm, the Author discloses the contingency (namely the conditioning always dependent on the context) of the interpretative activity in a museum institution. In a series of four intellectual experiments the interpretative instability of a museum object is approximated, while its possible consequences for a museum institution are pointed to.
    Autor – przywołując argumenty z teorii interpretacji tekstów kultury, zwłaszcza koncepcję misreading Harolda Blooma – zrównuje moc interpretacyjnych ustaleń dokonywanych przez publiczność muzealną i instytucję muzeum. Odnosząc ustalenia literaturoznawcze do świata muzealnego, odsłania przygodność (czyli uwarunkowanie zawsze zmiennym kontekstem) czynności interpretacyjnych w instytucji muzealnej. W serii czterech eksperymentów intelektualnych przybliża niestabilność interpretacyjną obiektu muzealnego i wskazuje możliwe tego konsekwencje dla instytucji muzeum.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2020, 61; 233-239
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    KONGRESY MUZEÓW I MUZEALNIKÓW
    CONGRESSES OF MUSEUMS AND MUSEUM PROFESSIONALS
    Autorzy:
    Dorota, Folga-Januszewska,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432849.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Museology
    conference of museum professionals
    museum professionals
    congress
    museum
    muzeologia
    konferencja muzealników
    muzealnik
    muzeum
    Opis:
    Studies on the history of museums from antiquity until the end of the 17th century indicate that museums were institutions of a research and educational nature. Thus, the natural forms of disputes were meetings, conferences, seminars and even congresses. At Croton – the Pythagoreanism centre in the 4th century BC – a ‘musaeum’ meant a place for the daily collective meals of young aspiring philosophers, and thus deliberations were a ‘statutory’ activity. In modern Europe, the Mannheim Conference of Museum Professionals organised in 1903 is considered to have been the first international Congress of European Museums organised under the title of ‘How can we enhance the effect of museums on society?’. It was a summit for experienced museum professionals, and for many years the topics discussed there were the starting point for numerous important issues, such as museum pedagogy, extra-curricular teaching or helping disabled children. At that time, Alfred Lichtwark gave a famous speech on museums as key places of public education. The Museum Journal Monthly, published by the British Museums Association, is where we find information on similar meetings and summits held at the end of the 19th century and organised by the British Museums Association, which was founded in 1889. The most important meeting in the first half of the 20th century was the founding of the International Museum Office (IMO) in 1926 by a decision of the International Committee on Intellectual Cooperation, which was part of the League of Nations. The IMO in turn created national branches, whereas the Greek branch of the IMO organised one of the most important international congresses, known as the Conference of Museum Offices in Athens, which was held from 21st to 30th October 1931. The fruit of this conference was the so-called Athens Charter. The IMO contributed to a big summit in 1934 in Madrid devoted to museology and trends in reforming museums. On the basis of this congress, after WWII the world’s biggest museum organisation was established – the International Council of Museums (UN, UNESCO) in November 1946 (Poland has been a member since 1949). The essence of ICOM’s activity is organising annual congresses and numerous conferences, which at present (2014) attract 33,000 museum professionals working in 172 committees, including 117 national ones, 31 specialised committees, 5 regional unions (committees of regions) and 20 affiliated organisations. In Poland each Polish Culture Congress (1910, 1936, 1966, 1981, 2000, 2009) has included a ‘chapter’ devoted to museums. Six years after the last Polish Culture Congress, the First Congress of Polish Museum Professionals is to be held on 23-25 April 2015, convened at the initiative of non-governmental organisations and associations: the Polish Association of Museum Professionals, the Polish National Committee of ICOM and the Association of Open-Air Museums, in association with and under the patronage of the Ministry of Culture and National Heritage.
    Badania nad dziejami muzeów od starożytności do końca XVII w. wskazują, że muzea były instytucjami o charakterze ośrodków badawczo-edukacyjnych. Zatem spotkania, konferencje, seminaria, a nawet kongresy były naturalną formą dysput muzealnych. W Krotonie – ośrodku pitagoreizmu w IV wieku p.n.e. musaeum oznaczało codzienne miejsce wspólnych posiłków młodych adeptów filozofii, zatem konferowanie było czynnością „statutową”. W nowoczesnej Europie za pierwszy międzynarodowy kongres muzeów europejskich zorganizowany pod hasłem „Jak wzmacniać wpływ muzeów na społeczeństwo?” uznawana jest tzw. Mannheimska Konferencja Muzealników (niem. Museumstagung in Deutschland) zorganizowana w 1903 roku. Był to zjazd doświadczonych muzealników, a podejmowane tematy na wiele lat stały się punktem wyjścia dla dyskusji nad wielu ważnymi zagadnieniami, takimi jak pedagogika muzealna, nauczanie pozaszkolne, pomoc dzieciom niepełnosprawnym. Alfred Lichtwark wygłosił wówczas słynny referat poświęcony muzeom jako kluczowym miejscom publicznej edukacji. Miesięcznik „Museum Journal” wydawany przez brytyjskie Stowarzyszenie Muzeów jest miejscem, gdzie znajdujemy informacje o wielu podobnych spotkaniach i zjazdach, które odbyły się w końcu XIX w., zorganizowanych przez założone w 1889 r. brytyjskie Stowarzyszenie Muzeów (Museums Association). Najważniejszym spotkaniem pierwszej połowy XX w. było powołane w 1926 r. decyzją Międzynarodowego Instytutu [Komitetu] Współpracy Intelektualnej (ICIC - International Committee on Intellectual Cooperation), będącego częścią Ligi Narodów – Międzynarodowego Biura Muzeów (IMO – International Museum Office). Międzynarodowe Biuro Muzeów powołało z kolei krajowe lub narodowe oddziały, zaś grecki oddział IMO zorganizował jeden z najważniejszych międzynarodowych kongresów, trwający od 21 do 30 października 1931 r., znany jako Konferencja Biura Muzeów w Atenach. Rezultatem tej konferencji było uchwalenie tzw. Karty Ateńskiej. IMO przyczyniło się także do wielkiego zjazdu w 1934 r. w Madrycie poświęconego muzeologii i trendom w reformowaniu muzeów. Na bazie tego zaś kongresu, zawiązana została po II wojnie światowej największa muzealna organizacja na świecie – Międzynarodowa Rada Muzeów ICOM (ONZ, UNESCO) utworzona w listopadzie 1946 r. (Polska jest członkiem nieprzerwanie od 1949 r.). Istotą działania ICOM są coroczne kongresy i liczne konferencje skupiające obecnie (2014) 33 tysiące muzealników działających w 172 komitetach, w tym 117 komitetach narodowych, 31 międzynarodowych komitetach specjalistycznych, 5 związkach regionalnych (komitetach regionów) oraz 20 organizacjach afiliowanych. W Polsce wszystkie zorganizowane Kongresy Kultury Polskiej (1910, 1936, 1966, 1981, 2000, 2009) zawierały „rozdziały” poświęcone muzeom. Sześć lat po ostatnim Kongresie Kultury Polskiej, 23–25 kwietnia 2015 r. planowany jest I Kongres Muzealników Polskich, zwołany z inicjatywy organizacji i stowarzyszeń pozarządowych: Stowarzyszenia Muzealników Polskich, Polskiego Komitetu Narodowego ICOM oraz Stowarzyszenia Muzeów na Wolnym Powietrzu, przy współpracy i wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2015, 56; 36-40
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mieczysław treter (1883–1943): precursor of polish museology
    Mieczysław treter (1883–1943) – prekursor muzeologii polskiej
    Autorzy:
    Wawrzak, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933205.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-25
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Mieczysław Treter (1883–1943)
    museologist
    museum
    classification of collections
    museum policy
    muzeologia
    muzeum
    klasyfikacja zbiorów
    polityka muzealna
    Opis:
    Mieczysław Treter is by no means an ordinary individual: an art historian, aesthetician, museum practitioner and theoretician-museologist, an individual of many professions, lecturer, journal editor, member of numerous organizations, propagator of Polish art abroad, manager, exhibition organizer. In the interwar period one of the most influential critics and art theoreticians, among the museum circles he was mainly known as the author of the recently reissued 1917 publication called Contemporary Museums. Museological Study. Beginnings, Types, Essence, and Organization of Museums. Public Museum Collections in Poland and Their Future Development. Born on 2 August 1883 in Lvov, in 1904 Mieczysław Henryk Treter started working with the Prince Lubomirski Museum as the scholarship holder of the Lvov Ossolineum. In 1910, he became Curator at the Museum, performing this function until the outbreak of WW I. He participated in the First Congress of Polish Museologists, held in Cracow on 4 and 5 April 1914. During WW I, he was in Kharkov and Crimea, and it was there that he wrote his most important study Contemporary Museums. In 1917, having moved to Kiev he became involved in the activity of the social movement for the care of Polish monuments throughout the former Russian Empire. In 1918, he returned to Lvov, became member of the national Eastern Galicia Conservation Circle, and retook the position of the Curator at the Prince Lubomirski Museum, to finally become its Director. On 4 February 1922, Mieczysław Treter was appointed Director of the State Art Collections, the position he retained until 1924. In 1926, he became Director of the Society for the Promotion of Polish Art Abroad, whose main task was to promote works of Polish artists in Poland and abroad. He passed away in Warsaw on 25 October 1943. Systematizing the theoretical knowledge and the report on the existing museums in the country deprived of its statehood in the book Contemporary Museums created a departure point for its Author, who following Poland’s regaining independence worked out the organization of state collections. Treter’s proposals were to regulate the position of Polish museum institutions complicated due to the partition period, for them, while rivaling foreign museums, to become elements boosting the young state’s prestige.
    Mieczysław Treter to postać nietuzinkowa, historyk sztuki, estetyk, praktyk muzealny i teoretyk- -muzeolog, człowiek wielu profesji, publicysta, wykładowca, redaktor pism, członek licznych organizacji, propagator sztuki polskiej za granicą, menadżer, organizator wystaw. W okresie międzywojennym był jednym z najbardziej wpływowych krytyków i teoretyków sztuki. W środowisku muzealnym znany jest głównie jako autor, wznowionej ostatnio, publikacji z 1917 r. pt. Muzea współczesne. Studjum muzeologiczne. Początki, rodzaje, istota i organizacja muzeów. Publiczne zbiory muzealne w Polsce i przyszły ich rozwój. Mieczysław Henryk Treter urodził się 2 sierpnia 1883 r. we Lwowie. W 1904 r. podjął pracę w Muzeum Książąt Lubomirskich, jako stypendysta Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie. W 1910 r. został kustoszem tego muzeum i funkcję tę pełnił do wybuchu I wojny światowej. Uczestniczył w I Zjeździe muzeologów polskich, zorganizowanym 4 i 5 kwietnia 1914 r. w Krakowie. W czasie wojny przebywał w Charkowie i na Krymie, tam napisał swoją najważniejszą rozprawę Muzea współczesne. W 1917 r. przeniósł się do Kijowa, gdzie zaangażował się w działalność społecznego ruchu opieki nad zabytkami polskimi na terenie dawnego imperium rosyjskiego. W 1918 r. wrócił do Lwowa, został członkiem krajowego Grona Konserwatorskiego Galicji Wschodniej oraz ponownie objął stanowisko kustosza zbiorów w Muzeum im. XX Lubomirskich, a następnie dyrektora placówki. 4 lutego 1922 r. Mieczysław Treter został powołany na stanowisko dyrektora Państwowych Zbiorów Sztuki, którą to funkcję pełnił do roku 1924. W 1926 r. został dyrektorem Towarzystwa Szerzenia Sztuki Polskiej Wśród Obcych – organizacji, której nadrzędnym zadaniem było promowanie w kraju i za granicą dzieł artystów polskich. Zmarł 25 października 1943 r. w Warszawie. Uporządkowanie wiedzy teoretycznej i raport o istniejących muzeach w kraju pozbawionym państwowości w książce Muzea współczesne stworzyły bazę wyjściową dla jej autora, gdy po odzyskaniu niepodległości formułował projekt organizacji zbiorów państwowych. Propozycje Tretera miały uregulować powikłane w okresie zaborów losy polskich instytucji muzealnych, aby dorównując poziomem muzeom zagranicznym, mogły jednocześnie stać się czynnikiem wpływającym na wzrost prestiżu młodego państwa.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2019, 60; 273-284
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Museum in the process. Selected tendencies in 20th-century museology
    Autorzy:
    Tołysz, Aldona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933267.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-24
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    museum
    new museology
    participatory museum
    colonialism
    museum education
    new museum definition
    muzeum
    nowa muzeologia
    muzeum partycypacyjne
    kolonializm
    edukacja muzealna
    nowa definicja muzeum
    Opis:
    The debate on the museum definition undertaken at the 2019 Kyoto ICOM General Conference points to the role played contemporarily by museums and the expectations they have to meet. It also results as a consequence of changes happening in museums beginning as of the 19th century until today. Extremely important processes took place in the past century. Initially, the changes covered the museum operating methods, mainly within museum education and display, however, they also had an impact on the status of objects in museum collections in the context of artistic and ethnographic collections. One of the most interesting ideas for museum’s redefinition was that proposed in the 1st half of the 20th c. in the formula of Museums of Artistic Culture. However, the departure from the traditionally conceived museum towards a ‘laboratory of modernity’ proposed by the Russian Avant-garde was still too revolutionary for its times. Beginning as of the 1960s, next to the reflection on museums’ operating modes, there increased the emphasis on the role they played and the one they should play in modern society. It was phenomena of political, social or economic character that had a direct impact on the transformation of the shape of museums, these phenomena appearing under the banners of globalization, liberalization, democratization, glocalization. Criticism of museums and their up-to-then praxes drew attention to the essential character of the relation between the institution and its public. The turn towards society allowed for such formats to appear as an ecomuseum, participatory museum, open museum. The solutions derived from the New Museology not only point to the necessity to move the level of the relationship between museum and society, but first and foremost to reflect on museum’s activity which is assumed to create an institution maximally transparent and ethical. It is for various reasons that not all the solutions proposed by museums meet the criteria. Museums continue to face numerous challenges, yet they boast potential to face them.
    Dyskusja nad definicją muzeum podjęta w 2019 r. w czasie Konferencji Generalnej ICOM w Kioto wskazuje na rolę, jaką pełni współcześnie muzeum oraz na oczekiwania, jakie przed nim stoją. Jest ona również konsekwencją zmian dokonujących się w muzeum począwszy od XIX w., aż do dnia dzisiejszego. Szczególnie ważne procesy miały miejsce w minionym stuleciu. Początkowo zmiany obejmowały metody działania muzeum, głównie na polu edukacji muzealnej i wystawiennictwa, ale także statusu obiektów w kolekcji muzealnej w kontekście zbiorów artystycznych i etnograficznych. Jednym z najciekawszych pomysłów redefinicji muzeum była zaproponowana w 1. poł. XX w. formuła Muzeów Kultury Artystycznej. Proponowane przez rosyjską awangardę odejście od tradycyjnie rozumianego muzeum ku „laboratorium współczesności” miało jeszcze wówczas zbyt rewolucyjny charakter. Od lat 60. XX w., obok refleksji nad sposobem działania muzeum, coraz wyraźniejsze były pytania o to, jaką rolę ono pełni i jaką powinno pełnić w nowoczesnym społeczeństwie. Bezpośredni wpływ na zmieniający się kształt muzeum miały procesy natury politycznej, społecznej czy ekonomicznej, które kryją się m.in. pod hasłami globalizacji, liberalizacji, demokratyzacji, glokalizacji. Krytyka muzeum i jego dotychczasowych praktyk zwróciła uwagę na istotowy charakter relacji między instytucją a jej odbiorcą. Zwrot ku społeczeństwu pozwolił na pojawienie się takich rozwiązań, jak „ecomuseum”, muzeum partycypacyjne, muzeum otwarte. Rozwiązania czerpiące z nowej muzeologii wskazują nie tylko na konieczność przesunięcia poziomu relacji między muzeum a społeczeństwem, ale przede wszystkim refleksji nad jego działalnością, która w założeniu prowadzić ma do stworzenia instytucji możliwie transparentnej i etycznej. W praktyce, z różnych względów, nie wszystkie rozwiązania proponowane przez muzea spełniają te kryteria. Muzeum w dalszym ciągu stoi przed wieloma wyzwaniami, jednak posiada potencjał, aby się z nimi mierzyć.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2020, 61; 96-105
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie Marii Pinińskiej-Bereś i Jerzego Beresia dla lokalnego dziedzictwa kulturowego. Głos w dyskusji nad koncepcją Muzeum Prądnika
    Autorzy:
    Ozaist-Zgodzińska, Zofia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27751824.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-20
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Maria Pinińska-Bereś
    Jerzy Bereś
    nowa muzeologia
    partycypacja
    performans
    ekomuzeum
    rzeźba społeczna
    Joseph Beuys
    Yayoi Kusama
    Matsumoto
    Grupa Krakowska
    sztuka feministyczna
    sztuka ekologiczna
    Kraków
    Prądnik
    Opis:
    Studium Programowe Muzeum Prądnika z 2021 r. podsumowuje dyskusje o ukazywaniu dziedzictwa północy Krakowa. Uznani na świecie artyści Jerzy Bereś i Maria Pinińska-Bereś, którzy mieszkali i tworzyli w tej części miasta, nie są zaznaczeni w przestrzeni publicznej i zapewne z tego powodu nie zostali wyeksponowani w Studium. Jednocześnie mieszkańcy bez pośrednictwa instytucji podejmują akcje artystyczne bliskie performansom Beresiów. Protest saneczkowy przeprowadzony latem przypomina Aneksję krajobrazu i Transparent Pinińskiej-Bereś, społeczne zakładanie ogrodów – Żywy róż, przenoszenie wód rzeki Prądnik – Modlitwę o deszcz, a sąsiedzkość – Latawiec-List i Listy wysyłane siłami natury. Ze względu na te nieuświadomione podobieństwa twórczość artystki wydaje się warta wzięcia pod uwagę w postulowanym muzeum. W artykule omówiono trzy dodatkowe propozycje Muzeum Prądnika, uwzględniające twórczość Beresiów, społeczno-artystyczną działalność mieszkańców oraz postulaty nowej muzeologii (osadzenie w społeczności lokalnej oraz nastawienie na edukację i partycypację). Muzeum performansu może być odpowiedzią na problem braku kolekcji, pozwala wykorzystać twórczość społeczności i artystów żyjących współcześnie w Krakowie, w tym reenactment Bettiny Bereś. Muzeum biograficzne może służyć do snucia opowieści oraz badania tożsamości i kształtowania więzi. Inspirację może stanowić muzeum Yayoi Kusamy, której dzieło zostało wykorzystane w identyfikacji wizualnej w jej rodzinnym mieście Matsumoto. Ekomuzeum pozwala włączyć zachowaną pracownię Beresiów, rzekę Prądnik oraz dziedzictwo poprzemysłowe. Dodając ten potencjał do wniosków płynących ze Studium, w północnej części Krakowa rzeczywiście można stworzyć nową wizytówkę miasta.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2022, 63; 36-46
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies