Temat: rosyjska - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Paweł Florenski oczami Sergiusza Chorużego
Pavel Florensky in the Sergey Khoruzhy’s Estimation
Autorzy:: Kroczak, Justyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/488582.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Paweł Florenski
Sergiusz Choruży
filozofia rosyjska
Pavel Florensky
Sergey Khoruzhy
Russian philosophy
Opis:: The paper is an attempt to present philosophical views of one of the currently most prominent Russian thinkers, Sergey Khoruzhy, through the prism of critique of Pavel Florensky’s thought. The latter – a genius and a martyr (as he is thought to be) – like most of the religious philosophers of the so-called Silver Age of Russian culture, seems to be far removed from the mainsteam of Orthodox spiritual tradition – hesychasm. The said tradition can be described as energetism whereas Florensky’s thought is best viewed as essentialism. Energetism, a quite enigmatic concept from the Western perspective, appears as fundamental concept of Khoruzy’s own philosophical conception – synergetic anthropology. Khoruzhy recognizes importance of Florensky’s thought but he considers it of historical value only. These and other points are elaborated in presented paper.
Artykuł jest próbą uchwycenia poglądów najważniejszego współczesnego filozofa rosyjskiego Sergiusza Chorużego przez pryzmat jego krytyki myśli Pawła Florenskiego. Ten ostatni – geniusz i męczennik za wiarę (jak powszechnie się sądzi) – okazuje się być dalekim od głównej duchowej tradycji prawosławia, hezychazmu, podobnie zresztą jak większość religijnych filozofów rosyjskich Srebrnego Wieku. Tradycję tę charakteryzuje bowiem energetyzm, a Florenskiego esencjalizm. Wspomniany energetyzm – pojęcie dość enigmatyczne z perspektywy kultury Zachodu – stanowi fundament własnej propozycji filozoficznej Chorużego. Choruży docenia, co prawda, twórczość Florenskiego, twierdzi jednak, że ma ona wartość tylko historyczną. Te i inne punkty zostały omówione w prezentowanym tekście.
Źródło:: Roczniki Filozoficzne; 2014, 62, 3; 5-18
0035-7685
Pojawia się w:: Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: W niewoli u Kościeja Nieśmiertelnego albo „samotność silnych kobiet”: studium treści rosyjskiej bajki „Maria Moriewna”
Enslaved by Koshchey the Immortal, or “the Loneliness of the Strong Women”: the Universal Wisdom of Russian Tale
Autorzy:: Abassy, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1790722.pdf
Data publikacji:: 2020-08-13
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: bajka rosyjska
feminizm
kultura
rytuały inicjacyjne
Russian tale
feminism
culture
initiation rituals
Opis:: Przedmiotem analiz artykułu jest wzajemna zależność kobiety i mężczyzny w cyklu przemiany: od samotności do związku małżeńskiego. Za punkt odniesienia posłużyła postać Kościeja Nieśmiertelnego, podstawowego zaś materiału źródłowego dostarczyły teksty kultury, w których Kościej się pojawia. Centrum rozważań stanowi „silna kobieta”, utożsamiana z archetypem wojowniczki. Za reprezentatywną postać przyjęto Marię Moriewnę z bajki o tym samym tytule. Postawiono następujące hipotezy badawcze:1. Kobieca tęsknota za mężczyzną stanowi swoistego rodzaju „zew”, prowokujący pojawienie się antagonisty – Kościeja.2. „Silna kobieta” ma niektóre z cech Kościeja: gotowość do walki i bezpośredniej konfrontacji, umiejętność polegania na sobie, brak litości dla pokonanych.3. Właściwym partnerem „silnej kobiety” jest mężczyzna „dobry i głupi”. Analizy odsłoniły binarne pary zachowań kobiety i mężczyzny, konieczne do tego, by cykl rozwoju obydwojga się dopełnił: czekanie Marii Moriewny i brak pośpiechu ze strony Iwana, prośba o radę kierowana przez Iwana do Baby Jagi i poznawanie sekretu Kościeja przez Marię, budowanie siły u Iwana i rezygnacja z siły u Marii. Wysnute wnioski odsłoniły dalsze perspektywy badawcze, takie jak:– Analiza fenomenu samotności „silnej kobiety”, zniewolonej przez cechy reprezentowane archetypową postacią Kościeja, w ujęciu filozoficznym i namysł nad wertykalnym kierunkiem ludzkich dążeń.– Porównanie treści bajek jako utworów literackich z treściami filmów fabularnych, z naciskiem na formę przekazu i typ relacji między nadawcą a odbiorcą.
Koshchey the Immortal, one of main personages of Russian tales, is a negative character. Nevertheless, he plays a positive role in the heroes’ journey in life. In this paper, special attention is devoted to female heroes. The following hypotheses are presented:1. A woman’s yearning for a man constitutes the type of situation in which Koshchey the Immortal appears. It is the kind of call that provokes the antagonist to appear.2. A strong woman is the one who carries some of the Koshchey’s qualities within her, such as an eagerness to fight and for face-to-face confrontations. She often represents a warrior type.3. A simple but good man is the ideal partner for the woman who gets enslaved by Koshchey. Two kinds of enslavement are distinguished: that in which she is physically taken, and that where she carries Koshchey “inside of her” and manifests this in her behaviour. A woman alone is not able to break free.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 7; 21-36
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Idea Bogoczłowieczeństwa w twórczości Mikołaja Bierdiajewa
Идея Богочеловечества в творчестве Николая Бердяева
Autorzy:: Przesmycki, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1953922.pdf
Data publikacji:: 2004
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Rosja
teologia
filozofia
myśl rosyjska
bogoczłowieczeństwo
Russia
theology
philosophy
Russian thought
Godmanhood
Opis:: Статья пытается представить идею богочеловечности согласно русского ученого Николая Бердяева (1874-1948). Эта идея берет свое начало от решений Халцедонского Собора (451), который устанавливил догмат веры о двоякой натуре Иисуса Христа: божественной и человеческой. Идея богочеловечности, так как и многие другие идеи из богатеюшей сокровищницы русских идей (напр.: идея всеединства или же идея софиологическая), является неточно сформулированной с богословской точки зрения. Несмотря на это, она постоянно присущая в духовной атмосфере православия. Бердяев является «свободным» философом также и тогда когда пытается приблизить тайну Богочеловечночти. Эта идея у Бердяева представляется как синтез мотиваций взятых из западной мистики (напр.: Eckhart i Boehme) а также из традиционных православных произведений описываемых, например Соловьевым, Достоевским и Булгаковым. Являясь религиозным философом – автор вполне свободно чувствовал себя в области богословия, потому что не чувствовал себя зависимым от какой-либо «официальной» богословской системы. Бердяев утверждал, что Богочеловечность – это религия, в которую он обратился. То есть – это христианство которое проповедует Христа и «воплощает» в жизнь его науку. Ибо в Христе-Богочеловеке есть укрыта тайна соединения божественного и человеческого элемента. Так как, во Христе более всего видны человеческий» характер Бога и «Божественный» характер человеческой натуры. К сожалению христиане, до сих пор, не сделали соответствующих выводов из глубокого содержания идеи богочеловечности. Это относится как к духовности так и моральности некоторых христиан (в индивидуальном понятии), а также соответствующих межчеловеческих отношений в христианских обществах (в общественном понятии). Бердяевская идея богочеловечности постоянно напоминает, что ключ для «рассекречивания» тайны человека всегда надо искать в тайне Христа.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 7; 33-50
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Obraz iluzjonisty w prozie Michaiła Szyszkina na tle tradycji literatury rosyjskiej
The Image of an Illusionist in Mikhail Shishkin Prose Against the Background of Russian Literary Tradition
Autorzy:: Tyszkowska-Kasprzak, Elżbieta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1877407.pdf
Data publikacji:: 2019-10-24
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Michaił Szyszkin
współczesna proza rosyjska
iluzja
iluzjonista
Mikhail Shishkin
contemporary Russian literature
illusion
illusionist
Opis:: Artykuł traktuje o obrazie iluzjonisty w prozie Michaiła Szyszkina. Postać magika pojawia się we wszystkich głównych powieściach pisarza: Zdobycie twierdzy Izmaił (2000), Włos Wenery (2005), Nie dochodzą tylko listy nienapisane (2010). Szyszkin często wiąże sztukę iluzjonistyczną z dzieckiem, któremu ufność pozwala wierzyć w możliwość kształtowania świata przez artystę, człowieka. Magik w twórczości Szyszkina pojawia się w nawiązaniu do tradycji platońskiej, w kontekście działań twórczych, które z kolei kojarzone są z boską kreacją świata (triada Stwórca – iluzjonista – pisarz). W związku z tym postać iluzjonisty często występuje jako metafora autora tekstu – on też ma zdolność tworzenia czegoś z niczego, sprawia, że coś może znikać, czy ulegać przemianom. Pojawia się też w prozie Szyszkina myśl o nieprawdziwości, złudności działań zarówno iluzjonistów, jak i artystów, jednak podkreśla on, że zadaniem pisarza nie jest relacjonowanie rzeczywistości, lecz takie jej ukazanie, które daje odbiorcy nadzieję.
The article is devoted to the image of an illusionist in the prose of Mikhail Shishkin. This figure appears in all of his main novels: The Taking of Izmail (2000), Maidenhair (2005), and The Light and the Dark (2010). Shishkin often links illusionistic art with the figure of a child whose trust makes him believe in the possibility of the world being shaped by an artist, a human being. In the works of Shishkin, the figure of an illusionist appears in reference to the Platonic tradition, in the context of creative activities associated with the divine creation of the world (the triad illusionist-writer-Creator). Therefore, this figure often appears as a metaphor of the author of the text, who also has the ability to create something out of nothing, to make something disappear or change. Moreover, Shishkin’s prose includes the theme of unreality and trickery of the actions of both illusionists and creators. Still, Shishkin emphasizes that the writer’s responsibility is not to report reality but to present it in a way which gives the recipient hope.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 7; 139-159
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Spory ideologiczne emigracji rosyjskiej „Pierwszej fali”
Идеологические дискусси русских эмигрантов „Первой волны”
Autorzy:: Sidor, Monika
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2120129.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: emigracja rosyjska
euroazjatyzm
misja emigracji rosyjskiej
smienowiechowstwo
Russian emigration
Mission of russian emigration
„smienoviechovstvo”
Opis:: Русская эмиграция «первой волны» – явление уникальное по своей числительности, а также культурной активности входящих в ее состав русских интеллигентов. Статья приближает некоторые аспекты культурной жизни эмигрантов, Важными элементами этой эмигрантской духовной атмосферы несомненно были дискуссии, касающиеся миссии русской эмиграции, отношения эмигрантов к новому советскому государству, разных интерпретаций значения большевиcтской революции и исторического предназначения самой России.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2007, 54-55, 7; 71-81
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Wybrane problemy polityki imigracyjnej Federacji Rosyjskiej
Immigration policy in the Russian Federation. Selected issues
Autorzy:: Szabaciuk, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1833072.pdf
Data publikacji:: 2020-05-14
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: polityka imigracyjna
Federacja Rosyjska
migracje poimperialne
immigration policy
the Russian Federation
post-imperial migrations
Opis:: The article is intended to acquaint the reader with the primary issues regarding the present migration policy of the Russian Federation in a broader context of its long-term domestic and foreign policy. It focuses, amongst other aspects, on factors which influence a specific configuration of the migration policy, characteristics of the regional streams of migration, as well as the magnitude and consequences of mass migration into the Russian Federation. One of the key research tasks will be an evaluation of efficiency of the Russian authorities’ actions, their adequacy, consistency and outcome. We will also try to answer the question of the biggest challenges that the Russian migration policy faces today.
Źródło:: Roczniki Nauk Społecznych; 2014, 42, 3; 81-106
0137-4176
Pojawia się w:: Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Mikołaj Gogol w recepcji Jewhena Małaniuka
Микола Гоголь в прочитанні Євгена Маланюка
Autorzy:: Nowacki, Albert
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1945045.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: emigracja
Mikołaj Gogol
dusza rosyjska
„małorosyjskość”
literatura ukraińska
emigration
Mykola Gogol
Russian soul
“littlerussianism”
ukrainian literature
Opis:: Метою статті є представити лінературну спадщину Миколи Гоголя у інтерпретації Євгена Маланюка - видатного українського поета та есеїста. У своїх роздумах Маланюк намагався подивитися на Гоголя не як на видатного письменника, але як пересічну людину, яка була роздвоєна між двома народами: українським та російським. Есеїст намагався довести, що творча спадщина Гололя так насправді зраджує його, тому що вона просякнута духом українськості. Маланюк обстоював думку, що Гоголь створив собі неправдивий, неіснуючий, міфічний образ Росії, заради якого він відмовився від свого українства. Все те, каже Маланюк, дає підстстави дивитися на Гоголя, як на зразкового представника і речника т.зв. «малоросійськості».
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 7; 109-118
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Communicating Religious Content and the Reception of Meanings in Social Space: The Series Saviour Under the Birches
Komunikowanie treści religijnych oraz ich odbiór w przestrzeni społecznej: serial Zbawiciel pod brzozami
Autorzy:: Abassy, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/30147126.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Orthodox faith
cinema
Russian culture
society
post-Soviet trauma
prawosławie
kino
rosyjska kultura
społeczeństwo
postradziecka trauma
Opis:: The article contains an analysis of the content of the 12-part series entitled Saviour under the Birches. The main idea of the director, Leonid Eydlin, to show the audience the ordinary side of life, however related to faith and the search for the right decisions in difficult situations, was confronted with the comments of the viewers, posted under subsequent parts of the series on youtube.com, kinopoisk.ru, otzovik.com, and kino-teatr.ru. The source material is treated as a cultural text in the Lotman sense. Content analysis and the hermeneutic method, taking into account contexts, are the research methods. Analyses of the content of the series made it possible to show that Eidlin’s intention to show Orthodoxy as a religion culture, based on the realities of everyday life of an ordinary man, preoccupied with material problems but also searching for the meaning of the problems affecting him in the non-material world. The analysis of Internet users’ comments, in turn, showed that they identify their problems with those experienced by the characters in the series.
Artykuł zawiera analizę treści 12-częściowego serialu pt. Zbawiciel pod brzozami (2003). Główny zamysł reżysera, Leonida Ejdlina, by pokazać widzom zwyczajną stronę życia, związaną z wiarą i z poszukiwaniem właściwych decyzji w trudnych sytuacjach, został skonfrontowany z komentarzami widzów, zamieszczanymi pod kolejnymi częściami serii na youtube.com, kinopoisk.ru, otzovik.com oraz kino-teatr.ru. Materiał źródłowy jest traktowany jako tekst kultury, w ujęciu Łotmanowskim. Przyjętą metodą badawczą jest analiza treści oraz metoda hermeneutyczna, uwzględniająca konteksty. Analizy treści serialu pozwoliły wykazać, że Ejdlin zrealizował swój zamysł pokazania prawosławia jako religii-kultury, opartej na realiach codzienności życia zwykłego człowieka, zaabsorbowanego problemami materialnymi, a jednocześnie poszukującego sensu dotykających go problemów w świecie pozamaterialnym. Analiza komentarzy internautów, z kolei, uwidoczniła, że utożsamiają oni swoje problemy z tymi, których doświadczają bohaterowie serialu.
Źródło:: Roczniki Nauk Społecznych; 2023, 51, 4; 41-59
0137-4176
Pojawia się w:: Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Literacki obraz Nowych Rosjan
Literary Picture of New Russians
Autorzy:: Zywert, Aleksandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1877409.pdf
Data publikacji:: 2019-10-24
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Nowy Rosjanin
bohater literacki
współczesna literatura rosyjska
pieniądze
the New Russian
literary character
contemporary Russian literature
money
Opis:: Artykuł podzielono na dwie części. W części wstępnej omówiono socjologiczny aspekt pojęcia Nowy Rosjanin, które jest swego rodzaju punktem wyjścia do analizy konkretnego typu bohatera literackiego. Literacki wizerunek wyewoluował na bazie wielowiekowej (od literatury staroruskiej poczynając) tradycji i nie zawsze jego wydźwięk był negatywny. Dziś Nowy Rosjanin występuje wyłącznie jako antybohater, którego głównymi cechami wywoławczymi są między innymi: brak własnej tożsamości, specyficzne podejście do pieniędzy postrzeganych jako źródło władzy, skrajnie przedmiotowy stosunek do drugiego człowieka oraz pogarda dla szeroko rozumianej tradycji (w tym także i rodzinnej). W literaturze rosyjskiej ten typ bohatera cieszył się największą popularnością na przełomie XX i XXI wieku, by potem powoli zejść na margines i pozostać w pamięci czytelników głównie jako bohater dowcipów.
The paper is divided into two parts. The introductory part discusses the sociological aspect of the term New Russian, which becomes the starting point of the analysis of a specific type of literary characters.The literary picture of the New Russian has evolved in its long history (reaching the Old Russian folklore) as it did not always use to connote negative characteristics. Nowadays the New Russian is exclusively presented as an anti-character, the typical features of whom are inter alia: the absence of clearly defined identity, the specific attitude to money understood as the source of power, an extremely instrumental approach to other people, and disdain for the broadly understood tradition (including family tradition). In Russian literature this type was at the peak of its popularity at the turn of the millennium and since then it has degraded almost exclusively to mere anecdotal characters in readers’ memory.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 7; 125-138
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Становление Школы славянских исследований (1915-1919) и российское зарубежье
Russia Abroad and the Establishment of the School of Slavonic Studies
Autorzy:: Tribunskiy, Pavel
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1754065.pdf
Data publikacji:: 2021-08-11
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: rosjoznawstwo
Szkoła Studiów Slawistycznych
King’s College
diaspora rosyjska
Russian Studies
School of Slavonic Studies
Russia Abroad
Opis:: This article is dedicated to the activities of Russia Abroad while The School of Slavonic Studies was coming into being (1915-1919). I propose that representatives of Russia Abroad played a pivotal role in the establishment of Russian Studies at The School of Slavonic Studies, which became the prevailing part of the curriculum. The teaching of the Russian language at King’s College London was part of the training of Oriental language specialists who took part in the exams for official positions in the Indian Civil Service, as well as in the British army. A radical change in the teaching of “Russian” and, more broadly, “Slavic” subjects occurred in 1915, when The School of Slavonic Studies was established at the college. During the formation of the School, the boundaries of the curriculum were outlined, the first teachers recruited, and classes and public lectures begun. Representatives of Russia Abroad, the most numerous of the teachers, turned out to be the most active figures of the new School, according to the results of their activities. Their valuable work at the School in the early years was overshadowed by Bernard Pares’ larger-scale projects.
Zagraniczna Rosja i powstanie szkoły studiów slawistycznych Artykuł poświęcony jest aktywności diaspory rosyjskiej podczas tworzenia Szkoły Studiów Slawistycznych (1915-1919). Sądzę, że reprezentanci Zagranicznej Rosji odegrali kluczową rolę w powstawaniu rosjoznawstwa w Szkole Studiów Slawistycznych, które stanowiło przeważającą część programu nauczania. Nauczanie języka rosyjskiego w King’s College London było częścią przygotowania specjalistów-orientalistów, którzy brali udział w egzaminach na oficjalne stanowiska w indyjskiej służbie cywilnej oraz w armii brytyjskiej. Radykalna zmiana w nauczaniu przedmiotów z zakresu „rosyjskiego”, lub szczerzej – „słowiańskiego”, miała miejsce w 1915 r., kiedy w King’s College została założona Szkoła Studiów Slawistycznych. W momencie powstawania Szkoły określono ramy programu nauczania, przyjęto pierwszych nauczycieli, rozpoczęto prowadzenie zajęć i wykładów otwartych. Przedstawiciele rosyjskiej diaspory, stanowiący największą część wykładowców, stali się najbardziej aktywnymi postaciami nowej Szkoły, jak wskazują rezultaty ich działalności. Ich cenna praca na rzecz Szkoły, w pierwszych latach jej działalności, została potem przyćmiona przez większe projekty Bernarda Paresa.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 7; 49-63
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Vladimir Nabokov jako wykładowca literatury
Vladimir Nabokov as Literature Professor
Autorzy:: Grygiel, Monika
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1879601.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Nabokov
wykłady
literatura rosyjska
literatura europejska
Dostojewski
Gogol
Tołstoj
Czechow
lectures
Russian literature
European literature
Dostoyevsky
Tolstoy
Chekhov
Opis:: Vladimir Nabokov podjął pracę wykładowcy akademickiego po wyjeździe do Stanów Zjednoczonych, gdzie wykładał na Wellesley College i Uniwersytecie Cornella literaturę europejską i literaturę rosyjską. W swoich wykładach pisarz zaprezentował kategoryczne i kontrowersyjne opinie na temat literatury, podzielił ją na arcydzieła i utwory, jego zdaniem mierne, stworzył hierarchię literacką, wynikającą z osobistych autorskich przekonań i upodobań. W literaturze rosyjskiej zachwalał twórczość M. Gogola, L. Tołstoja i A. Czechowa, negatywnie ocenił dorobek F. Dostojewskiego i M. Gorkiego. Z literatury europejskiej wyróżnił wybrane dzieła M. Prousta, J. Joyce’a i G. Flauberta, w każdym wypadku wskazywał na wartości kluczowe dla swojego dorobku, metody znamienne dla całej swojej prozy. Wykłady Nabokova stanowią nierozerwalną część jego dokonań literackich, są wykładnią literackiej filozofii pisarza. Владимир Набоков – профессор литературы Владимир Набоков стал преподавателем литературы после переезда в США, где читал лекции в колледже Уэлсли и Корнеллском университете по русской и зарубежной литературах. В своих лекциях писатель представил твердые и спорные суждения на литературу, разделяя ее на шедевры, и, по его мнению, посредственные произведения, сочинил литературную иерархию как результат собственных авторских взглядов и симпатий. В русской литературе восхищался творчеством Н. Гоголя, Л. Толстого и А. Чехова, отрицательно высказывался на тему достижений Ф. Достоевского и М. Горького. В зарубежной европейской литературе подчеркивал значение выбранных произведений М. Пруста, Д. Джойса и Г. Флобера, в каждом случае определяя ключевые ценности и значительные методы для своего прозаического творчества. Лекции Набокова составляют неотделимую часть его творческого наследия, являются интерпретацией литературной философии писателя.
When he arrived to the United States Vladimir Nabokov took a job as the university lecturer at Wellesley College and Cornell University. He taught Russian and European literature. In his lectures he presented a categorical and controversial opinions on literature, he divided it into masterpieces and works. In his opinion he created a hierarchy of literary resulted from his personal beliefs and preferences. In Russian literature, he praised works of M. Gogol, L. Tolstoy and Chekhov. He negatively assessed the achievements of F. Dostoevsky and M. Gorky. In the European literature he singled selected works of Marcel Proust, Joyce J. and G. Flaubert. In any case he pointed to the key values for his Works and methods characteristic of all his prose. Nabokov's lectures are the integral part of his literary achievements and they are writer’s literary philosophy.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 7; 137-147
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Формы воплощения христианской аксиологии в русской литературе второй половины ХХ века – начала XXI века
Forms of Christian Axiology in the Russian Literature of the Second Half of the 20th and the Beginning of the 21st Century
Formy aksjologii chrześcijańskiej w literaturze rosyjskiej drugiej połowy XX wieku i początku XXI wieku
Autorzy:: Kazantseva, Irina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31342702.pdf
Data publikacji:: 2022-09-14
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: gatunek
publicystyka
literatura rosyjska
styl
aksjologia chrześcijańska
metoda artystyczna
genre
journalism
Russian literature
style
Christian axiology
artistic method
Opis:: В статье показано, что судьба христианской традиции в официальной и неподцензурной литературе России 60-80-х годов объясняет логику современного литературного процесса. Анализ эволюции жанра, метода и стиля прозы Леонида Бородина и Валентина Распутина – традиционалистов, в разных формах сохранявших христианскую направленность своих произведений на всех этапах творчества, – позволяет сделать выводы о преемственности православной традиции в русской литературе второй половины XX – начала XXI веков. Имманентные закономерности литературного процесса определили взаимосвязь между уровнями религиозной традиции и поэтикой произведений. Для неподцензурной литературы характерно преимущественное использование прямого публицистического слова; после 90-х годов публицистические жанры в соответствии со своей внутренней логикой становятся адекватной формой поддержания целостности общества, а художественные произведения продолжают имплицитно воплощать сакральные ценности. Для творчества Бородина характерно обращение к таким формам условности и жанрам, как фантастические элементы, мифы, притчи, сказки; проза Распутина отмечена усилением фольклорного элемента, психологизма, рефлексии. Оба писателя в разных формах развивают возможности реалистического художественного метода на общей аксиологической основе, иллюстрируя пути сохранения христианской традиции.
Autorka artykułu dowodzi, że los tradycji chrześcijańskiej w oficjalnej i niecenzurowanej literaturze Rosji lat 60-80. XX wieku wyjaśnia logikę nowoczesnego procesu literackiego. Analiza ewolucji gatunku, metody i stylu L. I. Borodina i W. G. Rasputina – tradycjonalistów, którzy w różnych formach zachowują chrześcijańską orientację swoich utworów na wszystkich etapach twórczości – pozwala na wyciągnięcie wniosków o ciągłości tradycji prawosławnej w literaturze rosyjskiej drugiej połowy XX i początku XXI wieku. Immanentne prawidłowości literatury określają relacje między poziomami tradycji religijnej a poetyką utworów. Literatura niecenzurowana charakteryzuje się dominującym użyciem bezpośredniego słowa publicystycznego; po latach 90. gatunki publicystyczne, zgodnie ze swoją wewnętrzną logiką, stają się adekwatną formą zachowania integralności społeczeństwa, a wartości sakralne są nadal implicite ucieleśniane w dziełach literatury pięknej. Twórczość L. I. Borodina charakteryzuje się wykorzystaniem takich form konwencji i gatunków, jak fantastyka, mit, przypowieść i bajka; prozę W. G. Rasputina cechuje psychologizm i refleksyjność. Obaj pisarze w różnych formach rozwijają możliwości metody sztuki realistycznej o wspólnych podstawach aksjologicznych, ilustrując sposoby zachowania tradycji chrześcijańskiej.
This article reveals that the destiny of the Christian tradition in censored and non-censored literature in Russia in the 1960-1980s explains the logic of the contemporary literary process. The analysis of the evolution of the prose genre, method, and style of Leonid Borodin and Valentin Rasputin – traditionalists of different types who preserved the Christian orientation of their works at all stages of their creativity – allows us to draw conclusions about the continuity of the Orthodox tradition in Russian literature in the 20th and 21st centuries. The immanent regularities of the literary process determined the relationship between the peculiarities of the religious tradition and the poetics of the literary works. The predominant use of the straightforward publicist word is characteristic of non-censored literature; after the 1990s, journalistic genres, in accordance with their internal logic, become an adequate form of maintaining the integrity of society, and works of fiction continue to implicitly embody sacred values. Borodin’s work is characterised by an appeal to such forms of conventionality and genres as fantastic elements, myths, parables, and fairy tales; Rasputin’s prose is marked by an enhanced folklore element, psychology, and reflection. Both writers develop, in different forms, the possibilities of a realistic artistic method with a common axiological basis, illustrating ways of preserving the Christian tradition.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 7; 143-156
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Ekumenizm radykalny: Papież Jan Paweł II i Włodzimierz Sołowjow
A Radical Ecumenism: Pope John Paul II and Vladimir Solovyov
Autorzy:: Rojek, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31342725.pdf
Data publikacji:: 2022-09-14
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Jan Paweł II
Włodzimierz Sołowjow
ekumenizm
rosyjska filozofia religijna
John Paul II
Vladimir Solovyov
ecumenism
Russian religious philosophy
Opis:: Istnieje wiele świadectw, że Jan Paweł II wysoko cenił myśl Włodzimierza Sołowjowa. W 2000 r. papież wspominał o nim jako o „świadku wiary” , „wybitnym chrześcijańskim myślicielu” i „człowieku niezwykłej głębi”. W tym artykule próbuję przedstawić analizę niektórych podobieństw między tymi dwoma myślicielami. Po pierwsze, jak dostrzegało to wielu komentatorów, podzielali oni wspólną wizję zjednoczenie Kościołów katolickiego i prawosławnego. Po drugie, co wydaje mi się ważniejsze, mieli takie samo teologiczne rozumienie człowieka, świata i historii. Sądzę, że ta wspólna chrystocentryczna wizja jest nie tylko ostateczną podstawą wysiłków ekumenicznych, lecz także gruntem dla sformułowania prawdziwie chrześcijańskiej alternatywy dla świeckiej nowoczesności.
There is much evidence that John Paul II highly appreciated the thoughts of Vladimir Solovyov. In the year 2000, the Pope famously mentioned him as a “witness of the faith”, one of the “renowned Christian thinkers” and a “figure of extraordinary depth”. In this paper, I attempt to analyse some similarities between these two thinkers. First, as many commentators have noted, they shared the ecumenical vision of uniting the Catholic and Orthodox Churches. Secondly, and which seems to me to be more important, they had the same deep theological understanding of man, the world and history. I think that this common christocentric vision is not only the ultimate basis for ecumenical efforts, but also grounds for the formulation of a truly Christian alternative to secular modernity.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 7; 9-27
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Российская историческая полонистика XIX века как часть отечественной славистики
Russian Historical Polonistics of the 19th Century as a Part of Russian Slavistics
Autorzy:: Arzhakova, Larisa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1754007.pdf
Data publikacji:: 2021-08-11
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: rosyjska polonistyka historyczna XIX wieku
sprawa polska
slawistyka rosyjska
periodyzacja polonistyki historycznej
dialog polsko-rosyjski
Russian historical Polonistics of the 19th century
the Polish question
Slavic studies in Russia
periodisation of the Russian historical Polish studies
Russian-Polish dialogu
Opis:: This article presents a brief overview of the history of Russian historical Polonistics in the 19th century, which was an integral part of Russian Slavistics, but acted according to other laws which were subject to the dynamics of Russian-Polish relations. Special attention is paid to the peculiarities of the formation and development of Russian historical Polonistics, which made it possible to clarify its previously accepted periodisation. This article notes the interdependence between the Polish question and Polonistic studies, which is characteristic of Russia in the 19th century, but only recently reflected in modern historiography. The author of the article suggests considering Russian historical Polonistics as the experience of Russian-Polish dialogue in the context of the long 19th century.
Rosyjska polonistyka historyczna xix wieku jako część rosyjskiej slawistyki Artykuł przedstawia krótki przegląd historii rosyjskiej polonistyki historycznej XIX wieku, która była częścią składową rosyjskiej slawistyki, lecz funkcjonowała na innych zasadach, odzwierciedlających dynamikę wzajemnych stosunków polsko-rosyjskich. Zwrócono szczególną uwagę na wyjątkowe warunki powstawania i rozwoju rosyjskiej polonistyki historycznej, co pozwoliło na uszczegółowienie przyjętej wcześniej periodyzacji tej dyscypliny. W artykule zaznaczono, charakterystyczną dla dziewiętnastowiecznej Rosji, jednak dopiero niedawno znajdującą swoje miejsce we współczesnej historiografii myśl o współzależności miedzy „sprawą polską” i badaniami polonistycznymi. Autorka artykułu proponuje rozpatrywanie rosyjskiej polonistyki historycznej jako doświadczenia polsko-rosyjskiego dialogu XX wieku.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 7; 21-34
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Rosyjska diaspora religijna w Paryżu
The Russian Religious Diaspora in Paris
Русская религозная эмиграция в Париже
Autorzy:: Kucy, Aleksy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1892035.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: diaspora rosyjska
odrodzenie religijne
Paryż
historia rosyjskiej duchowości
Russian diaspora
religious revival
Paris
history of the Russian spirituality
Opis:: The Russian diaspora played an important role in the 20th century religious and spiritual revival. The French capital was the main centre of the Russian religious and cultural renaissance of in the 1920s and 1930s. In Paris, there were dozens of Orthodox churches and chapels. Religious life flourished, accompanied by intellectual revival. This led to the rise of what can be legitimately called a separate Orthodox, emigrational school of theology.
Русская диаспора в изгнании сыграла важную роль в возрождении русской духовности XX века. Столица Франции в этом процессе являлась ключевым центром религиозной и культурной жизни россиян, ведь здесь в 20е и 30е годы функционировало несколько десятков православных церквей и часовен. Религиозная жизнь развивалась в паре с интеллектуальной, благодаря которой сегодня можно уже говорить об отдельной богословской и исторической школе, возникшей в эмиграции.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 7; 161-175
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "rosyjska" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język