Ekumenizm radykalny: Papież Jan Paweł II i Włodzimierz Sołowjow

Istnieje wiele świadectw, że Jan Paweł II wysoko cenił myśl Włodzimierza Sołowjowa. W 2000 r. papież wspominał o nim jako o „świadku wiary” , „wybitnym chrześcijańskim myślicielu” i „człowieku niezwykłej głębi”. W tym artykule próbuję przedstawić analizę niektórych podobieństw między tymi dwoma myślicielami. Po pierwsze, jak dostrzegało to wielu komentatorów, podzielali oni wspólną wizję zjednoczenie Kościołów katolickiego i prawosławnego. Po drugie, co wydaje mi się ważniejsze, mieli takie samo teologiczne rozumienie człowieka, świata i historii. Sądzę, że ta wspólna chrystocentryczna wizja jest nie tylko ostateczną podstawą  wysiłków ekumenicznych, lecz także gruntem dla sformułowania prawdziwie chrześcijańskiej alternatywy dla świeckiej nowoczesności.

There is much evidence that John Paul II highly appreciated the thoughts of Vladimir Solovyov. In the year 2000, the Pope famously mentioned him as a “witness of the faith”, one of the “renowned Christian thinkers” and a “figure of extraordinary depth”. In this paper, I attempt to analyse some similarities between these two thinkers. First, as many commentators have noted, they shared the ecumenical vision of uniting the Catholic and Orthodox Churches. Secondly, and which seems to me to be more important, they had the same deep theological understanding of man, the world and history. I think that this common christocentric vision is not only the ultimate basis for ecumenical efforts, but also grounds for the formulation of a truly Christian alternative to secular modernity.