Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "dobro wspólne" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 20
Tytuł:
Umiarkowane korzystanie z praw przysługujących wiernym (kan. 223 § 2)
Moderation in Exercising the Rights of the Faithful (can. 223 § 2)
Autorzy:
Gałkowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804609.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
moderari
common good
favor of freedom
dobro wspólne
przywilej wolnosci
Opis:
Ze względu na różnice w tłumaczeniu na język polski kan. 223 § 2 i wynikające z tego kontrowersje interpetacyjne, Autor opracowania przedstawia interpretację kanonu w oparciu o jego źródła oraz notę wyjaśniającą wydaną przez Papieską Radę Tekstów Prawnych. Wskazuje wątpliwości, które, jego zdaniem, dotyczą zawężenia znaczenia łacińskiego słowa moderari i ujmowania bonum commune jako klauzuli generalnej. Ponadto podtrzymuje wyrażoną w kanonistyce tezę o włączeniu do treści kanonu ostatniego zdania z nr 7 Dignitatis humanae.
On account of differences in  translation into Polish of can. 223 § 2 and interpretation controversies resulting from it, the author presents the interpretation of the canon based on its sources and an explanatory note issued by the Pontifical Council for Legislative Texts. He points out at the ambiguities, which in his opinion concern narrowing of the meaning of the Latin word moderari and presenting bonum commune as a general clause. Moreover, he abides by the thesis expressed in the science of canon law of including the last sentence from the 7th issue of Dignitatis humanae in the content of the canon.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2017, 27, 1; 63-79
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wspólnota w wychowaniu - jej miejsce i znaczenie
The place and the meaning of the community in upbringing
Autorzy:
Głowiński, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1811420.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
wspólnota
wychowanie
uczestnictwo
dobro wspólne
community
upbringing
participation
common good
Opis:
W artykule zaprezentowano miejsce wspólnoty w wychowaniu i jej znaczenie w rozwoju osoby. Została nakreślona problematyka wspólnoty, jej charakterystyka, określenie co nią jest, a co nią nie jest, określenie jej podstaw. W drugiej części artykułu dokonano refleksji nad tym, czym jest wychowanie i scharakteryzowano rozwój osoby w procesie wychowania. Wychowanie potrzebuje wspólnoty, ale także wspólnota potrzebuje wychowania. Wspólnota jest miejscem rozwoju wielu sfer aktywności osoby, ponieważ to właśnie w niej rozwija się człowiek w swoim człowieczeństwie. Obecnie kwestionuje się rolę wspólnoty w życiu osoby. Zmienia się wzorce rodziny, szkoły, społeczeństwa, gdzie dobro wspólne staje się dobrem pojedynczych osób i szuka się zamienników, które są płynne i nie stanowią oparcia dla rozwoju osoby. Artykuł ukazuje, że ważnym zadaniem pedagogiki jest obrona wspólnoty jako miejsca wychowania.
In the article there was presented the place of the community in the upbringing process and the meaning of the community in the development of a person. There was also depicted the issue of the community, its description, defining what is the community and what is not. In the article the basis of the community were also described. In the second part of the article there were considered the issue of upbringing and characterized the development of a person in the upbringing process. Upbringing needs the community, but also the community needs upbringing. The community is the place where many spheres of human activity is developed. In the community itself the human is developed in his humanity. At present the role of the community in a person's life is questioned. The role models and structures of a family, school, society in which the common good is an individual good are being changed. Some substitutes are being looked for and these substitutes are flexible and do not support the development of a person. The article shows that the important task of pedagogy is to protect the community as a place of upbringing.
Źródło:
Roczniki Pedagogiczne; 2014, 6(42), 1; 53-67
2080-850X
Pojawia się w:
Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dobro wspólne jako cel i kryterium życia społecznego – aspekt pedagogiczny
Common Good as the Aim and the Criterion of Social Life – the Pedagogical Aspect
Autorzy:
Kiereś, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1835113.pdf
Data publikacji:
2020-05-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dobro
dobro wspólne
pedagogika personalistyczna
antypedagogika
good
common good
personalistic pedagogy
anti-pedagogy
Opis:
In the light of the realist tradition, human life taken integrally, i.e. as a unity of three orders: vegetative, sensitive and rational, constitutes the common good and at the same time the aim and criterion of social life. The life of a hic et nunc man is a common property, as it is an individual aim of each and every individual man, and at the same time of all the people living in a given community. Educating one for implementing the common good is, firstly, transmitting to him, or to her, the knowledge about who a human being is, and about the fact that life of each man of the community is part of the common good of social life; and secondly, it is practicing virtues, or consolidating the disposition to implement the good, first of all the proper good (bonum honestum), but also taking care of the superior goods (bonum utile and bonum delectabile). Personalistic pedagogy points out that existence of the common good is a necessary condition of practicing pedagogy as the theory of education and as practical upbringing. This pedagogy is based on the truth about the human being, and it takes his life (understood integrally) as the common good.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2008, 36, 2; 127-134
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Axiological Foundations of Social Pedagogy: Search Areas
Aksjologiczne podstawy pedagogiki społecznej: wyszukiwanie obszarów
Autorzy:
Cichosz, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2098438.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
wychowanie
środowisko
wartości
dobro wspólne
personalizm
education
environment
values
common good
personalism
Opis:
The issue of values is of key importance in social sciences and thus in pedagogy. The process of education is strongly embedded and makes references to such aspects as models, templates and standards. In turn, they are interpreted axiologically and always receive the axiological interpretation. Every pedagogical sub-discipline tackles this issue in a specific and aspect-related mode. For social pedagogy, apart from the traditional cognitive and interpretative areas, such as the adopted concepts of man and social life, the area and the subject matter of principles on the basis of which the social world should be/ could be transformed is also of great importance. One of such principles is the principle of the common good. One may ask: to which traditions does social pedagogy refer in this respect, how does it interpret this principle and what are the present-day challenges related to it?
Problematyka wartości jest problematyką kluczową w naukach społecznych, także w pedagogice. Proces wychowania bowiem mocno osadzony jest i odwołuje się m.in.; do takich zagadnień, jak; wzory, wzorce i normy. One zaś są interpretowane aksjologicznie i uzyskują zawsze właśnie taką – aksjologiczną interpretację. Każda też z subdyscyplin pedagogicznych podejmuje to zagadnienie w sposób specyficzny i aspektywny. Dla pedagogiki społecznej obok już tradycyjnych obszarów poznawczych i interpretacyjnych w tym zakresie, jak przyjmowane koncepcje człowieka oraz życia społecznego ważny jest także obszar i problematyka zasad, w oparciu o które należy/można przekształcać – w procesie wychowania – świat społeczny. Jedną z nich jest zasada dobra wspólnego. Można postawić pytanie: do jakich tradycji nawiązuje w tym zakresie pedagogika społeczna, jak interpretuje tą zasadę oraz jakie są współczesne wyzwania z nią związane?
Źródło:
Roczniki Pedagogiczne; 2021, 13, 4; 35-43
2080-850X
Pojawia się w:
Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dobro wspólne jako cel współdziałania państwa z Kościołami i innymi związkami wyznaniowymi
Common Good as the Goal of Cooperation between Church, State and Other Denominations
Autorzy:
Sobczyk, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1913390.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dobro człowieka
dobro wspólne
relacje państwo–Kościół
współdziałanie
individual good
common good
state–Church relations
cooperation
Opis:
Treść artykułu 25 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. została wypracowana w drodze trwającej od 1989 r. debaty konstytucyjnej, w której – obok środowisk politycznych – uczestniczyły m.in. kościoły i inne związki wyznaniowe. Szczególna rola w ukształtowaniu przepisów wyznaniowych przypadła Kościołowi Katolickiemu, w tym jego przedstawicielowi w Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego – ks. prof. Józefowi Krukowskiemu. Niniejsze rozważania, dotyczące przede wszystkim podstawowych pojęć występujących w art. 25 ust. 3 in fine: „współdziałanie” oraz „dobro człowieka”, dedykuję Drogiemu Jubilatowi, którego rolę w kształtowaniu konstytucyjnej zasady współdziałania państwa z kościołami i innymi związkami wyznaniowymi dla dobra człowieka i dobra wspólnego, trudno przecenić.
The content of Article 25 of the Constitution of Republic of Poland of 02 April, 1997 was formed as a part of the constitutional debate lasting since 1989. Debate’s members were not only political groups, but also Churches and other denominations. Both Catholic Church and the representative of Constitutional Committee of the National Assembly – Reverend Professor Józef Krukowski played a significant role in forming denominational provisions.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2015, 4, 1; 169-184
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Arystoteles a idea demokracji
Aristotle and the Idea of Democracy
Autorzy:
Kowalczyk, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1857537.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
państwo
demokracja
dobro wspólne
system polityczny
rząd
state
democracy
common good
political system
goverment
Opis:
Aristotle regarded the state as a natural and self-sufficient society, its aim being common good of all citizens (except slaves and foreigners). This kind of good contains non only economic good, but also moral good including a group of virtues: equality, justice, obedience, and prudence. The work entitled Politics distinguishes three positive political systems: monarchy (the reign of one), aristocracy (the reigns of elites), and politeia (the reigns of many or all). Once these systems aiming at common good are deformed, they become systems carrying out particular interests: tyranny cares about the good of one, oligarchy about the good of elites, and democracy about the good of a people exclusively. An ideal system is politeia characterized by the government of all citizens for the good of the whole population of the country. Aristotle separated many forms of democracy, bering in mind a twofold criterion: juridic-procedural (the number of the roles and a technique of holding the power) and axiological (whether the aim of the state is the good of all, or only the good of some, e.g. the poor). The ancient-Greek thinker valued moderate direct democracy which he understood of the rule of all for the good of all. He was critical, however, about the radical form of democracy, such that assumed the primary role of law before ethics, and considering only the good of the people, that is a part of the citizens of the state.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2002, 30, 1; 13-23
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Pygmies and Sleeping Giant”: Thomist Personalism in the Social and Political Thought of Gilbert Keith Chesterton
„Pigmeje i śpiący olbrzym: tomistyczny personalizm w myśli społecznej i politycznej Gilberta Keitha Chestertona
Autorzy:
Wąs, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807079.pdf
Data publikacji:
2020-01-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Chesterton
dobro wspólne
dystrybucjonizm
Maritain
nacjonalizm
personalizm
tomizm
common good
distributism
nationalism
personalism
Thomism
Opis:
Celem tekstu jest ujawnienie i opisanie personalistycznych elementów dystrybucjonizmu i nacjonalizmu Gilberta Keitha Chestertona. W pierwszej części zostają wyjaśnione podstawowe pojęcia: „personalizm” oraz „tomizm,” czemu towarzyszy próba skonstruowania ogólnego zarysu personalizmu tomistycznego, przeprowadzona na zasadzie analizy poglądów personalisty tomistycznego par excellence — Jacques’a Maritaina. Druga część tekstu skupia się na analizie poglądów samego Chestertona oraz na udowodnieniu, że był on w ścisłym tego słowa znaczeniu myślicielem społecznym, że jego nacjonalizm wykazuje wiele zaskakujących analogii z Maritainowską koncepcją życia społecznego, jego dystrybucjonizm zaś opiera się na koncepcji dobra wspólnego, analogicznej do tej, którą opracował francuski filozof. Tekst wieńczą pewne ogólne uwagi na temat potencjalnych korzyści płynących z podobnej analizy.
The aim of the text is to uncover and describe personalist elements of Gilbert Keith Chesterton’s nationalism and distributism. First part of the text is concerned with clarifying basic notions, so—with explaining the meaning of the terms “personalism” and “Thomist personalism,” and presenting the most basic intellectual framework of Thomist personalist philosophy, which is done by the means of analyzing the thought of Thomist personalist par excellence—Jacques Maritain. The second part of the text concentrates on the analysis of Chesterton’s ideas, proving—consequently—that he was a social thinker, that his notion of nationalism corresponds in a striking manner to Maritain’s concept of social life, and his distributist views—to Maritain’s concept of the common good. The text ends with several general remarks that aim at establishing certain possible advantages this analysis might produce.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2018, 9, 1; 43-70
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aktywizm polityczny naczelnym postulatem społecznego nauczania Kościoła
Christian Political Activity as a Paramount Concept of the Church’s Social Teaching
Autorzy:
Szulist, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807264.pdf
Data publikacji:
2020-01-02
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
wierni świeccy
aktywność
wspólnota polityczna
dobro wspólne
osoba
laity
activity
political community
common good
person
Opis:
Chrześcijanin jest zobowiązany do działania w świecie. Głoszenie Ewangelii, postępowanie według nauki Bożej i wreszcie urzeczywistnianie postulatów miłości stanowią nie tylko motywatory, ale nade wszystko określają sposób obecności człowieka wierzącego w świecie. Aktywizm polityczny w cywilizacji jest warunkowany nauką Kościoła, co znajduje potwierdzenie w dokumentach Soboru Watykańskiego II, jak też w nauczaniu chociażby św. Jana Pawła II. Artykuł składa się z dwóch części. W pierwszej zarysowano naturalną dynamikę jednostki w społeczeństwie. W drugiej części natomiast przedstawiono sposób zaangażowania się urzeczywistnianie dobra wspólnego w społeczności państwowej. Szczególną rolę w owym misjonowaniu rzeczywistości ziemskiej odgrywają wierni świeccy. Aktywność chrześcijan w życiu politycznym oznacza pomnażanie talentów natury przyrodzonej i nadprzyrodzonej. Jest to wypełnianie misji zleconej przez Jezusa apostołom. Wyznacznikiem działalności człowieka jest miłość, która oznacza bezinteresowne działanie na poczet dobra. Z miłości biorą początek pozostałe zasady życia społecznego, takie jak: solidarność, sprawiedliwość, pomocniczość itd. W każdym z pryncypiów życia społecznego nadrzędnym celem jest człowiek w naturalny sposób otwarty na Boga.
Every Christian is called to be active in this world. Spreading the Good News, living according to the divine moral law and practicing the virtue of charity do not serve just as paradigm but they define the way every individual believer is present in today’s world community. The political activity of the faithful is mandated by the Church’s Social Teaching and this can be seen in the documents of the Second Vatican Council and in the magisterium of Pope St. John Paul II. This paper consists of two part. The first one presents the way an individual is present in a society. The latter analyses how this involvement influences the development of the common good within the social community. It is mostly the task of the laity to transform the this world and their activity could be perceived as a kind of a missionary work. The Christian political activity means also that one is to multiply his or her talents, both the natural and the supernatural. By doing so they fulfil the call to mission which Jesus pronounces in the Gospels. The most important moral indicator of the human acts is practicing love understood as a selfless act aimed in achieving a certain good. Love is the fundament of other principles of social life such as solidarity, justice, subsidiarity etc. Each of these principles has as its goal the good of the human person who is naturally disposed to the openness to God.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2014, 5, 4; 19-34
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ontologia społeczeństwa, dobro wspólne i kontestacja. Wokół pewnych kategorii państwa republikańskiego w ujęciu Philipa Pettita
Social Ontology, the Common Good, and Contestation: About Certain Categories of Philip Pettit’s Account of the Republican State
Autorzy:
Wierzchosławski, Rafał Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31232745.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
republicanism
common good
contestation
social ontology
non-domination
republikanizm
dobro wspólne
kontestacja
ontologia społeczna
nie-dominacja
Opis:
Philip Pettit jest jednym z czołowych filozoficznych kodyfikatorów (neo-)republikańskiej koncepcji wolności i rządu, który kieruje się ideałem nie-dominacji (imperium i dominium). Jednocześnie jest autorem wielu ważnych prac z obszaru filozofii nauk społecznych (kwestia wyjaśniania i interpretacji), etyki (konsekwencjalizm), ontologii społecznej (jak istnieją grupy społeczne) oraz filozofii umysłu (jak funkcjonuje podmiot intencjonalny). W świetle krytyk i polemik, jakie pojawiły się ze strony nowej „fali republikańskiej”, by określić tym mianem zwolenników populistycznego republikanizmu (John P. McCormick i inni), którzy oskarżają przedstawicieli wcześniejszej generacji tradycji republikańskiej, takich jak Johh G.A. Pocock, Quentin Skinner, a zwłaszcza właśnie Philip Pettit, o arystokratyczne „odchylenie” (jedynie klasy wyższe i elity korzystają na projekcie depolityzacji republiki) istotne jest wskazanie na znaczenie dla  odczytania projektu republikańskiego wypracowanych przez Pettita rozwiązań w ontologii społecznej. Autor stawia tezę, że dopiero uwzględnienie jego stanowiska w ontologii społecznej pozwala na pełne zrozumienie (co nie znaczy, że akceptację) jego propozycji w filozofii politycznej. Struktura artykułu jest następująca: (1) autor przedstawia trzy wymiary ontologii społecznej w ujęciu Pettita;(2) następnie pokazuje ich znaczenie w definiowaniu kategorii dobra wspólnego w kontekście republikańskiej wspólnoty politycznej (model condominium),(3) wskazuje na pewne paradoksy związane z realizacją republikańskiego ideału obywatelskiej kontestacji. Jednocześnie autor zwraca uwagę na ewolucję projektu republikańskiego (pewnych jego aspektów) w zależności od analogicznych ewolucji propozycji (rozwiązań) w ontologii społecznej.
Philip Pettit is one of the leading philosophical codifiers of the [neo-]republican conception of freedom and government, which is guided by the ideal of non-domination (empire and dominion). At the same time, he is the author of many important works in the areas of philosophy of social science (the question of explanation and interpretation), ethics (consequentialism), social ontology (how social groups exist) and philosophy of mind (how the intentional subject functions). In light of the criticisms and polemics that have emerged from the new ‘republican wave,’ to use this term, proponents of populist republicanism (John P. McCormick and others), who accuse representatives of an earlier generation of the republican tradition like John G.A. Pocock, Quentin Skinner and especially exactly Philip Pettit of aristocratic ‘deviation’ (only the upper classes and elites benefit from the project of depoliticizing the republic), it is important to point out the relevance for a reading of the republican project of the solutions developed by Pettit in social ontology. The author puts forward the thesis that it is only by considering his position in social ontology that his proposals in political philosophy can be fully understood (which does not mean accepted). The structure of the article is as follows: (1) the author presents the three dimensions of social ontology as seen by Pettit;(2) he then shows their relevance in defining the category of the common good, in the context of a republican political community (condominium model);(3) he points out some paradoxes related to the realization of the republican ideal of civic contestation. At the same time, author draws attention to the evolution of the republican project (certain aspects of it) in relation to analogous evolutions of propositions (solutions) in social ontology.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2023, 71, 1; 183-212
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Collectivism, Individualism, and Cardinal Stefan Wyszyński’s Personalistic Concept of Man
Autorzy:
Ficek, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1831381.pdf
Data publikacji:
2021-03-19
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kolektywizm
indywidualizm
personalizm
Kardynał Stefan Wyszyński
błąd antropologiczny
dobro wspólne
collectivism
individualism
personalism
Cardinal Stefan Wyszyński
anthropological error
“common good”
Opis:
The article debates the issues of collectivism and individualism in the context of Cardinal Stefan Wyszyński’s personalistic vision of man. The praxeological approach to Wyszyński’s personalism inscribes the Christian social teaching in post-war Poland’s specific socio-political realities. In this context, a critical analysis of the concept of the human person functioning in the dimension of various ideologies is essential. For that reason, the above article will explain the specificity of the collectivist and individualistic ideology. It allows us to understand better the danger of distorting social life’s vision concerning the Western world’s modern civilization. In this sense, a personalistic idea of human life shows that contemporary social life models, if they are to be shaped “a human measure,” must be based on systems promoting “pro-human” values, inscribed in an authentically humanistic vision of man and citizen.
Kolektywizm, indywidualizm i Kardynała Stefana Wyszyńskiego personalistyczna wizja człowieka Artykuł omawia kwestię kolektywizmu i indywidualizmu w kontekście personalistycznej wizji człowieka w ujęciu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Prakseologiczne ujęcie personalizmu Wyszyńskiego wpisuje chrześcijańską naukę społeczną w konkretne realia społeczno-polityczne powojennej rzeczywistości Polski. W tym kontekście krytyczna analiza koncepcji osoby ludzkiej funkcjonującej w wymiarze powyższych ideologii ma istotne znaczenie. Niniejszy artykuł wyjaśnia zatem specyfikę skrajnych koncepcji człowieka wpisanych w ideologię kolektywizmu i indywidualizmu. Pozwala to lepiej pojąć, na czym polega niebezpieczeństwo wypaczenia wizji życia społecznego w odniesieniu współczesnej cywilizacji świata zachodniego. W tym sensie personalistyczna wizja życia ludzkiego ukazuje, że współczesne modele życia społecznego, jeżeli mają być kształtowane na „miarę człowieka”, muszą opierać się na systemach promujących wartości proludzkie, wpisane w autentycznie humanistyczną wizję człowieka i obywatela.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2020, 48, 1; 5-32
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aktualna problematyka nabycia przez kościelne osoby prawne statusu organizacji pożytku publicznego
Current Issues of Obtaining Public Benefit Status by Church Legal Persons
Autorzy:
Poniatowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1913357.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kościół
państwo
działalność charytatywna
współdziałanie Kościoła i państwa
dobro człowieka
dobro wspólne
Church
state
philanthropy
cooperation of Church and state
human welfare
the common good
Opis:
Artykuł dotyczy analizy problemów związanych z uzyskaniem statusu organizacji pożytku publicznego przez kościelne osoby prawne w polskim systemie prawnym. Przedstawione zostały wymogi i podstawowe skutki prawne nabycia przez kościelne osoby prawne tego statusu, które podzielono na aspekt strukturalny i personalny. W dalszej części opracowania został przedstawiony zarys aktualnej procedury sądowej uzyskania powyższego statusu przez kościelne osoby prawne. Na zakończenie artykułu przedstawiono podstawowe wnioski.
The article concerns the analysis of the problems related to obtaining public benefit status by church legal persons in the Polish legal system. In article were presented the basic requirements and legal consequences of the acquisition by the church legal persons that status, which were divided into structural and personal aspect. In the next part of the elaboration was presented the current legal procedure for obtaining this status by church legal persons. Significant conclusions from the analysis were presented at the end of the article.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2015, 4, 1; 125-140
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liturgia między teologią a polityką
Liturgy between Theology and Politics
Autorzy:
Migut, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32069150.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Liturgia
Eucharystia
polityka
teologia polityczna
dobro wspólne
eucharystyczny styl życia
przemiana świata
Eucharist
politics
political theology
common good
Eucharistic lifestyle
transformation of the world
Opis:
Kościół przyjmuje rozumienie polityki jako służby człowieka i społeczności ludzkiej na rzecz, zadanej przez Boga, celowości poszczególnych ludzi w relacji do całej społeczności ludzkiej oraz celowości poszczególnych grup społecznych i całej ludzkości. Dodaje jednak od razu, że troska o dobro wspólne nie może wykluczać wpływu na władzę polityczną, czyli zdobycia i posiadania jej, a co więcej – wyraźnie do niej zobowiązuje. Ta odpowiedzialność za świat wpisana jest w liturgię kosmiczną i w konkretną celebrację liturgiczną, zwłaszcza eucharystyczną. W niej bowiem człowiek obdarowany życiem Bożym jest nieustannie wzywany do przemiany świata w duchu Ewangelii na drodze osobistego nawrócenia. Jak stwierdził Jan Paweł II: „«Głoszenie śmierci Pana aż nadejdzie» (1 Kor 11, 26) zakłada, iż wszyscy uczestniczący w Eucharystii podejmą zadanie przemiany życia, aby w pewnym sensie stało się ono całe eucharystyczne” (EdE 20). Chrystus, stając się pokarmem w Eucharystii, umocnienia wiernych w uczynieniu ich całego życia, osobistego i społecznego, liturgią, czyli miejscem uwielbienia Boga. Celebracja liturgiczna nie jest jednak miejscem i sposobem walki o władzę polityczną, co więcej – czynienie z niej trybuny politycznej, sprowadzanie do roli narzędzia konkretnej partii, niszczy całkowicie jej wymiar nadprzyrodzony i eschatologiczny. Liturgia, podobnie jak Kościół, jest miejscem i sposobem miłowania każdego człowieka przez Boga niezależnie od jego przynależności partyjnej.
The Church defines politics as service for the good of man and mankind. The goal is to integrate the teleological dimension of the lives of individuals, as assigned to them by God, within the functioning of mankind as a whole, as well as the teleological dimension of community life in relation to mankind as a whole. The Church also adds that care for common good cannot preclude exerting influence on political power, that is on gaining and sustaining it. Moreover, the Church expresses an overt obligation that the faithful participate in political activities. This kind of responsibility for the world is part of cosmic liturgy and of each concrete liturgical celebration, especially that of the Eucharist. It is through the Eucharist that man is granted a chance to participate in the life of God and is constantly called to engage in changing the world in the spirit of the Gospel through individual metanoia. As stated by John Paul II: “Proclaiming the death of the Lord “until he comes” (1 Cor 11: 26) entails that all who take part in the Eucharist be committed to changing their lives and making them in a certain way completely ‘Eucharistic’” (EdE 20). Christ, making his presence in an Eucharistic meal, empowers the faithful to make their whole lives – personal and social—a liturgy, that is a meeting space for God and man. Nevertheless, liturgical celebration can never be an arena and a means of political strife. When liturgy becomes a tool in the hands of a particular political party its supernatural and eschatological dimension is completely destroyed. Similarly to the Church, the liturgy is a space and a method of God's granting His love to each man, irrespective of their political orientation.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2013, 4; 121-138
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postulaty Soboru Watykańskiego II dotyczące stosunków pomiędzy Kościołem katolickim i państwem w nauczaniu papieża Franciszka
Postulates of the Second Vatican Council of the Relations between the Catholic Church and the State in the Teaching of Pope Francis
Autorzy:
Stępień, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1773596.pdf
Data publikacji:
2021-07-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kościół katolicki
autonomia
niezależność
dobro wspólne
papież Franciszek
Sobór Watykański II
Catholic Church
autonomy
independence
common good
Pope Francis
The Second
Vatican Council
Opis:
Integralną częścią prac Soboru Watykańskiego II stało się określenie stosunku wspólnoty kościelnej do państwa. Ojcowie soborowi wypracowali katalog konkretnych zasad, według których powinny być kształtowane relacje na linii Kościół katolicki–państwo. Doktryna soborowa stanowi obecnie podstawę papieskiego nauczania. Kolejni biskupi Rzymu nie poprzestali jednakże wyłącznie na kontynuowaniu przekazywania nauki soborowej, ale starali się ją rozwinąć. Również papież Franciszek podejmuje działania zmierzające do pogłębienia nauki soborowej w jej wybranych aspektach, w tym także kwestii relacji pomiędzy Kościołem i państwem.
Defining the relations of the church community and the state was an integral part of the Second Vatican Council. The Council Fathers developed a catalog of specific principles according to which the relations between the Catholic Church and the state should be shaped. Conciliar doctrine is now the basis of the teaching of popes. The successive bishops of Rome, however, did not stop at continuing the teaching of the Council, but tried to develop it. Pope Francis also undertakes activities aimed at deepening the teaching of the Second Vatican Council in its selected aspects, including the issue of the relationship between the Church and the state.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2021, 31, 2; 199-214
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Leader’s Role in Building Religious Social Capital: A Religious Regional Community Leader in Poland
Autorzy:
Jedynak, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1831396.pdf
Data publikacji:
2021-03-19
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
religijny kapitał społeczny
dobro wspólne
zaufanie
przywódca
religijne wspólnoty lokalne
współpraca
bp. Ignacy Tokarczuk
religious social capital
common good
trust
leader
religious local communities
cooperation
Opis:
This paper analyses the religious and social efforts of Bishop Ignacy Tokarczuk in order to identify his role in the process of generating religious social capital. The research was based on an analysis of available sources and in particular published texts on the Bishop’s pastoral work. It demonstrates that during the difficult times of the communist era, the Bishop of Przemyśl was an unquestioned leader of local communities, who used religious resources to build religious social capital. Bishop Tokarczuk skilfully balanced Catholic bottom-up initiatives and activated local religious communities. His religious and social efforts prepared the ground for building a civil society. The results of Bishop’s social and religious work, which priests and lay Catholics also became involved in were impressive.
Rola lidera w budowaniu religijnego kapitału społecznego na przykładzie lidera regionalnej społeczności religijnej w Polsce Artykuł analizuje religijną i społeczną aktywność biskupa Ignacego Tokarczuka w celu wskazania jego roli w procesie wytwarzania religijnego kapitału społecznego. Badania zostały oparte na analizie dostępnych źródeł, w szczególności tekstów dotyczących pracy duszpasterskiej Tokarczuka. Badania wskazują, że w trudnym okresie epoki komunistycznej biskup przemyski był niekwestionowanym liderem lokalnej społeczności używającym środków religijnych do budowania religijnego kapitału społecznego. Biskup Tokarczuk zręcznie umacniał katolickie inicjatywy oddolne i aktywizował lokalne wspólnoty religijne. Jego religijne i społeczne wysiłki przygotowały podstawy do budowy społeczeństwa obywatelskiego. Rezultaty społecznej i religijnej pracy Biskupa, w którą były zaangażowane zarówno osoby duchowne, jak i świeckie, były imponujące.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2020, 48, 1; 33-51
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O neoliberalizmie ekonomicznym Friedricha Augusta von Hayek
On Friedrich August von Hayek’s Economic Neo-Liberalism
Autorzy:
Guz, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38916189.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Bóg
dobro wspólne
ekonomia
katolicka nauka społeczna
komunizm
liberalizm
neoliberalizm
socjalizm
wolność
God
common good
economics
Catholic social teaching
Communism
liberalism
neo-liberalism
socialism
freedom
Opis:
Friedrich August von Hayek, the winner of the Nobel Memorial Prize in Economics, is one of the most important representatives of economic and social neo-liberalism, who, despite basing his economic theory on Darwin’s Theory of Evolution and on basic principles of the prime liberalism, sees the necessity of distance himself from its shape. Von Hayek postulates raising the status of the family and of tradition as the foundations of cultural progress, of moral norms in ethics, without which human activity in general would be, in his opinion, out of the question. He also proclaims himself in favor of accepting the universal legal norms worked out in the Roman law and perceives the very essence and foundation for the human culture in the Christian religion. Although his neo-liberalism considerably enriches the ideas of classical liberalism, this direction in the thought requires a further development, in order to achieve a complete economic culture that as its aim has the common good, in which both the good of God Himself is inscribed as if the ultimate reason of the Universe, and the good of human persons as the peak of the realization of man’s freedom - also in the economic aspect.
Źródło:
Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL; 2008, 4, 2; 5-23
1896-6365
Pojawia się w:
Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 20

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies