Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Letters" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-14 z 14
Tytuł:
Ksenofont w listach Pseudo-Ksenofonta oraz w fikcyjnych listach Sokratesa i sokratyków
Xenophont In Pseudo-Xenophont’s Letters and in Fictional Letters of Socrates and Socratics
Autorzy:
Marchewka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791390.pdf
Data publikacji:
2020-02-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Ksenofont
Sokrates
sokratycy
fikcyjne listy
intertekstualność
Xenophon
Socrates
socratic
fictional letters
intertextuality
Opis:
Celem podjętej w tym artykule analizy apokryficznej korespondencji Pseudo-Ksenofonta, którą tradycja przekazała nam dwiema niezależnymi drogami – 7 ekscerptów zachowanych w Antologii Stobajosa oraz 6 całych listów, wchodzących w skład zbioru Socratis et Socraticorum epistole (ed. R. Hercher) – jest próba nakreślenia na ich podstawie powszechnie akceptowanego w dobie cesarstwa rzymskiego portretu Ksenofonta. Pseudo-Ksenofontowe listy jednoznacznie definiują twórcę Anabazy jako filozofa sokratyka, w zasadzie przemilczając jego twórczość historyczną. Dają nam świadectwo o głęboko zakorzenionej w etyce sokratejskiej jego myśli, skoncentrowanej na kalokagathii. Nieprzerwane dążenie do cnoty poprzez konsekwentne doskonalenie się nie tylko czysto etyczne, ale również w konkretnych umiejętnościach, które mają przynieść pożytek, wskazywało na kluczowe znaczenie paidei w twórczości Ksenofonta jako ucznia Sokratesa. W omawianych listach punktami odniesienia są przeważnie ἐγκράτεια, καρτερία, ἀνδρεία, εὐσέβεια, φιλανθρωπία czy wreszcie σωφροσύνη, czyli cnoty stanowiące rdzeń etyki sokratejskiej.
The aim of the analysis of the apocryphal correspondence of Pseudo-Xenophon, which tradition has given us with two independent paths—7 excerpts preserved in the Anthology by Stobaeus and 6 entire letters included in the Socratis et Socraticorum epistole (ed. R. Hercher)—is an attempt to delineate on their basis, a portrait of Xenophon, commonly accepted in the time of the Roman Empire. Pseudo-Xenophon letters clearly define the creator of Anabasis as the philosopher of Socratic, basically keeping silent about his historical work. They give us testimony to his thought, deeply rooted in Socratic ethics, focused on kalokagathia. Continuous pursuit of virtue through consistent improvement not only in pure ethics, but also in specific skills that are supposed to bring benefits, pointed to the key importance of paideia in Xenophont’s work as a pupil of Socrates. In these letters, the reference points are mostly ἐγκράτεια, καρτερία, ἀνδρεία, εὐσέβεια, φιλανθρωπία and finally σωφροσύνη, i.e. the virtues that form the core of Socratic ethics.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 3; 37-56
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przejawy potoczności językowej w tekstach użytkowych na podstawie korespondencji prywatnej Henryka Sienkiewicza
Manifestations of colloquialism in functional texts based on private correspondence of Henryk Sienkiewicz
Autorzy:
Mariak, Leonarda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804861.pdf
Data publikacji:
2019-10-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
potoczność; listy prywatne; leksyka; idiostyl epistolarny
colloquialism; private letters; lexis; epistolary idiostyle
Opis:
Artykuł zawiera analizę leksyki potocznej zawartej w listach prywatnych Henryka Sienkiewicza. W ekscerpcji materiału uwzględniono całą zachowaną korespondencję rodzinną pisarza (1401 listów). Zebrane słownictwo i frazeologia o potocznej proweniencji ujawniły szereg właściwości języka listów Sienkiewicza, zwłaszcza dotyczących preferencji pisarza w doborze tej warstwy słownej, a także w zakresie funkcji, formy leksyki potocznej. Badania materiałowe zostały poprzedzone omówieniem (wybiórczym) zagadnień związanych z pojęciem potoczności (rozwój badań nad potocznością, bibliografia, poglądy) w ubiegłym wieku.
The article contains the analysis of informal lexis used in Henryk Sienkiewicz’s private letters. Selected material encompasses entire preserved correspondence between the writer and his family (1401 letters). Collected vocabulary and phraseology of common provenance revealed several features of the language of Sienkiewicz’s letters, especially in terms of writer’s preferences in the selection of verbal layer as well as its form and function. Important part of conclusions and observations pertains to the colloquialism that is specific to letters (being functional texts) in diachrony. The material-based research is preceded by an overview of (selected) issues relating to the concept of colloquialism (development of studies on colloquialism, bibliography, opinions, standpoints) in the 20th century and today.   
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 6; 137-162
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Vade-mecum i upoetycznienie dyskursu epistolarnego
Vade-mecum and the poeticization of epistolography
Autorzy:
van Nieukerken, Arent
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17933732.pdf
Data publikacji:
2021-11-19
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Vade-mecum
dialog
słowa-klucze
list
adresat
wiersz
dialogue
key words
letters
addressee
poem
Opis:
Artykuł stara się pokazać związki i relacje, jakie łączą wiersze ze zbioru Vade-mecum z epistolografią Norwida. Relacje ujawniają się nie tylko poziom genetycznym, ale także tematycznym, stylistycznym, leksykalnym (w tym dotyczącym słów-kluczy) i przede wszystkim w zakresie wykorzystywania struktur komunikacyjnych. W przypadku wierszy zwraca uwagę dialog oraz sięganie po formuły potoczne i epistolograficzne, zaś jeśli chodzi o listy skłonność poety do przesycania przynajmniej niektórych ich fragmentów formułami i zwrotami o wybitnie poetyckim charakterze.
This article attempts to highlight relationships between poems from the collection Vade-mecum and Norwid’s epistolography. These ties manifest not only on the genetic level, but also in terms of themes as well as stylistic and lexical elements (including key words), primarily with regard to the use of communication structures. What draws attention in these poems is the use of dialogue and the incorporation of colloquial and epistolographic phrases.In his letters, on the other hand, the poet displays a predilection for saturating certain passages with formulas and expressions of distinctly poetic character.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2021, 39; 57-80
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Linguistic Artistry of Hildegard of Bingen as Exemplified in Her Letters
Artyzm językowy Hildegardy z Bingen na przykładzie jej listów
Autorzy:
Kowalewska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807342.pdf
Data publikacji:
2020-01-02
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Średniowiecze
Hildegarda z Bingen
listy
artyzm języka
Middle Ages
Hildegard of Bingen
letters
linguistic artistry
Opis:
Hildegardę z Bingen (1095-1179) uwzględniają współczesne badania naukowe prowadzone w wielu różnych dziedzinach. Ta dwunastowieczna benedyktynka jest jednym z najbardziej interesujących nas dziś autorów średniowiecza. Jej twórczość pozwala na poznanie ówczesnych poglądów odnoszących się do głównych obszarów wiedzy, takich jak teologia, filozofia, medycyna, przyrodoznawstwo. Najważniejsze jej pisma to tzw. trylogia wizyjna, na którą składają się: Scivias, Liber divinorum operum, Liber vitae meritorum. Uzupełnieniem, a zarazem echem tej twórczości są listy, których zbiór jest cennym świadectwem epoki. Poruszone w nich zostały najbardziej ważkie problemy teoretyczne ówczesnych czasów. Listy stanowią zbiór dokumentów cennych także z literaturoznawczego punktu widzenia, jako interesujące przykłady średniowiecznego listu chrześcijańskiego. Pozwalają one przy tym przedstawić nie tylko umysłowość autorki, ale także sytuację panującą w ówczesnym świecie zewnętrznym. Tę ostatnią w kilku aspektach – religijnym, filozoficznym, duchowym, politycznym, społecznym. Językiem, w którym zostały napisane jest łacina, której – jak wiadomo – wizjonerka nie uczyła się w sposób systematyczny, a mimo to lektura dowodzi, że można listy te potraktować jako przegląd najważniejszych środków stylistycznych, jakimi dysponuje literatura europejska. Hildegarda wykorzystuje je wszystkie, choć najchętniej korzysta z metafor i rozbudowanych porównań. Chętnie i celowo stosuje aliteracje, nie unika tautologii. W jej listach natrafiamy na ustępy o zdecydowanie rytmizowanym i rymizowanym charakterze. W artykule środki te zostały zaprezentowane, choć ze względu na obfitość materiału z konieczności jedynie w pewnym wyborze. Są to środki odnoszące się do warstwy brzmieniowej i znaczeniowej tekstów oraz środki składniowe. Niniejszy artykuł nie wyczerpuje tematu, jedynie wyznacza perspektywę badawczą.
In the modern times, the life and activity of Hildegard of Bingen (1095–1179) have inspired academic research in many different fields. While Hildegard’s fundamental theological works are the three volumes of her so-called visionary trilogy: Scivias, Liber divinorum operum, and Liber vitae meritorum, it is above all her letters that offer a precious reflection of the epoch. Moreover, the collection of Hildegard’s letters is of outstanding value from the literary and linguistic points of view, since it comprises very interesting instances of the genre of medieval Christian epistle. The fact that Hildegard has been included among the Doctors of the Church provides special inspiration for the research of her letters, which offer a vivid reflection of her views and outlook. The research in question may focus on selected aspects: doctrinal, prescriptive or literary. The focal point of the present considerations is precisely the literary aspect of Hildegard’s letters. Although the literary value of her correspondence is usually considered as serving its main objective, namely prescription, it deserves separate attention. A particularly interesting theme of analysis is the stylistic means of expression Hildegard of Bingen employed in her letters. Hildegard’s letters were written in Latin. It is common knowledge that she did not learn that language systematically, so her command of it was not perfect. Her “textbooks” of rhetoric were above all the Bible, the Breviary and the writings of the Fathers of the Church, which determined her way of expression. The adoption of Biblical phraseology gives a characteristic tone to her style and determines the solemnity of the contents of her letters. Another characteristic of the language of Hildegard’s letters (and undoubtedly also of her Latin) is its figurativeness and emotional tone. A reading of Hildegard’s letters shows that they include the most important stylistic devices used in European literature. While Hildegard makes frequent use of all of them, metaphors and detailed similes are undoubtedly her favorite. She frequently and deliberately introduces alliteration and does not avoid tautology. Occasionally, passages of her letters are organized by means of rhythm or rhyme. In the current paper, only a very narrow selection of the stylistic devices that appear in the letters authored by Hildegard of Bingen has been presented. Without doubt, one might point out to others that have been disregarded here. In this context, however, it is worthwhile to mention that apart from various figures of speech, she introduces into the body of her letters passages which represent distinct literary genres which add to the prescriptive tone of her correspondence. The two genres in question are the sententia (sentence) and the parable. The attention of a reader of Hildegard’s letters is immediately drawn to her perspicuous sentences which have a positively sapiential nature and are remindful of Pascal’s Pensées (Thoughts), however anachronistic such a comparison might seem. Their form is that of a maxim (a sententia, or an aphorism) and they express general insights, in which they go beyond their prescriptive goals and assume the shape of philosophical statements. The parables used by Hildegard serve the purpose of parenesis. Since the parable is essentially a didactic and prescriptive genre, Hildegard resorted to it in order to formulate the moral prescription or exhortation which was the ultimate goal of her letters. Apart from the parable, Hildegard occasionally uses exempla. Interestingly though, the passages in Hildegard’s letters which are made up of parables might not give the impression of rhetorical richness: she refrains from alliteration, the text does not have a rhythm, and there are no rhymes or complex similes in it. However, the passages in question comprise numerous allegories which are the structural elements of the parables. Instead, they comprise simple sentences without any kind of stylistic ornamentation. The parables are composed of rhetorically ascetic, dry statements. The epithets used in them are simple, unsophisticated, one might even say colloquial. Hildegard’s modest recourse to rhetoric in the case of parables proves her good insight into genre theory and the literary means suitable for a particular genre. It also demonstrates both her good taste and her literary intuition.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2014, 5, 1; 125-152
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„…i jeśli mi pozwolą tragedie moje, chcęż jeszcze Panią widzieć”. Łucji Rautenstrauchowej dekada z Norwidem
„…i jeśli mi pozwolą tragedie moje, chcęż jeszcze Panią widzieć”. Łucja Rautenstrauch’s decade with Norwid
Autorzy:
Abramczyk, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233701.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Cyprian Norwid
Łucja Rautenstrauchowa
listy
korespondencja
Paryż
Włochy
podróż
Łucja Rautenstrauch
letters
correspondence
Paris
Italy
travel
Opis:
Artykuł stanowi próbę rekonstrukcji relacji Łucji Rautenstrauchowej z Cyprianem Norwidem. Na podstawie analizy biografii pisarki oraz znanej korespondencji Cypriana Norwida autorka podejmuje próbę odtworzenia początków znajomości z poetą, która została zawarta we Włoszech w latach 40. XIX w. a także dalszego przebiegu relacji, kontynuowanej w trakcie wizyt pisarki w Paryżu w latach 50. i 60. XIX wieku.
This article attempts to reconstruct Łucja Rautenstrauch’s relation to Cyprian Norwid. Based on an analysis of the writer’s biography and her known correspondence with Cyprian Norwid, the author of the article attempts to reconstruct the beginnings of their acquaintance, which started in Italy in the 1840s, as well as the further course of their relationship, which continued during the writer’s visits to Paris in the 1850s and 1860s.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2023, 41; 157-166
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cechy folkloru w muzyce religijnej tradycji rzymskokatolickiej na Białorusi
Features of Folklore in the Religious Music of the Roman Catholic Tradition in Belarus
Autorzy:
Ramanenkava, Veranika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341652.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
folklor religijny
muzyka religijna
śpiewane litery
technika śpiewu
religious folklore
religious music
sing letters
singing technique
Opis:
Folklor religijny na Białorusi istnieje na dwóch poziomach: folklor śpiewany bezpośrednio w domach i folklor śpiewany w kościele. Często folklor „domowy” przenika do kościelnych śpiewów liturgicznych. Specyfikę wykonawstwa folklorystycznego w muzyce religijnej można prześledzić poprzez tekst (transformacja tekstu literackiego słowami dialektalnymi i zapożyczonymi), bezpośrednio poprzez muzykę (adaptacja do melodii elementów wariacyjnych, ornamenty folklorystyczne, bardzo wolne tempo itp.) i sposób wykonania (przerwanie śpiewanej frazy, śpiewy w rezonansie klatki piersiowej, transpozycja tonacji itp.). W artykule opisano charakterystyczne cechy interpretacji utworów religijnych na Białorusi zarówno na poziomie liturgicznym, jak i domowym. Wyodrębniono w nim i opisano sposoby wykonania oraz pokazano ich podobieństwa na przykładzie konkretnych utworów muzycznych. Na pokrewieństwo sztuki folklorystycznej i kościelnej wskazują nie tylko ich ogólne cechy, ale również wzajemne powiązania. Przejawia się to w ogólnych właściwościach gatunkowych, środkach wyrazu, stylu śpiewania, na który składa się: synteza słowa i melodii, modalno-melodyczna struktura, frazowanie dyktowane oddechami, jedność metrum i rytmu, elementy polifonii (heterofonii).
Religious folklore in Belarus exists on two levels: folklore sung directly in the homes and folklore sung in the church. “Home” folklore frequently permeates the church’s liturgical chants. The specificity of folklore performance in religious music can be traced through the text (the transformation of the literary text by dialectal and borrowed words), directly through the music (the adaptation of variation elements to the melody, folk ornamentations, very slow tempo, etc.), and through the manner of performance (breaking up the sung phrase, chest resonance singing, transposition of the key, etc.). The text of this article describes the specificity of the performance of religious works in Belarus, both liturgical and domestic. It distinguishes and describes the methods of performance, and shows their similarities based on the examples of specific pieces of music. The relationship between folklore and church art is shown not only by their general features, but also by their interrelationships. It manifests itself in the general properties of the genre, the means of expression, and the singing style, which consists of a synthesis of words and melodies, modal-melodic structures, phrasing dictated by breathing, a unity of time and rhythm, and elements of polyphony (heterophony).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 12; 25-33
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spotkania poetów w przestrzeni i w słowie – o wierszach Norwida do Józefa Bohdana Zaleskiego
Poets meeting in space and word. On Norwid’s poems addressed to Józef Bohdan Zaleski
Autorzy:
Halkiewicz-Sojak, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17938731.pdf
Data publikacji:
2021-11-19
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid – Zaleski – Lenartowicz
dialogi poetów
liryka romantyczna
listy poetyckie
Cyprian Norwid
Józef Bohdan Zaleski
Teofil Lenartowicz
dialogues between poets
Romantic lyricism
poetic letters
Opis:
Tematem artykułu jest interpretacja dwóch wierszy Cypriana Norwida, których adresatem był Józef Bohdan Zaleski: Do Józefa Bohdana Zaleskiego w Rzymie 1847-o oraz Na przyjazd Teofila Lenartowicza do Fontainbleau. Ten drugi utwór ma charakter poetyckiego listu rekomendującego wizytę Lenartowicza u Zaleskich. Wiersze pozwalają na wgląd w relacje łączące trzech dziewiętnastowiecznych poetów. Artykuł wydobywa aspekty biograficzne, ale przede wszystkim odsłania, w jaki sposób autor wierszy postrzegał różnice między swoją wyobraźnią i postawą poetycką a poezją obu przyjaciół, i jak świadomość tej opozycji prowadziła do rozpoznawania cech własnej sytuacji na mapie polskiej poezji. Mikroanaliza wybranych motywów pozwala również wskazać pewne miejsca wspólne.
This article offers an interpretation of two poems by Cyprian Norwid, which are addressed toJózef Bohdan Zaleski: “Do Józefa Bohdana Zaleskiego w Rzymie 1847-o” [To Józef Bohdan Zalski in Rome, in the year 1847] and “Na przyjazd Teofila Lenartowicza do Fontainbleau” [On the Arrival of Teofil Lenartowicz in Fontainbleau] The latter is a poetic letter that recommends to Lenartowicz that he should pay a visit to the Zaleski family. These poems allow us a glimpse into the relationship between three nineteenth-century poets. The article elaborates on certain biographical elements but primarily reveals how the Norwid regarded the differences between his own imagination and poetic stance on the one hand and the works of his two friends on the other. Further, it shows how the awareness of this opposition led the poet to recognize aspects of his own place on the map of Polish poetry. Microanalysis of selected themes also facilitates indicating certain features they all share.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2021, 39; 163-177
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Listy pasterskie, okólniki i inne pisma rektora Polskiej Misji Katolickiej, ks. Leona Łagody, w zbiorach Archiwum PMK w Paryżu
Pastoral Letters, Circulars and Other Writings of the Rector of the Polish Catholic Mission, Fr. Leon Łagoda, in the Archives of the Polish Catholic Mission in Paris
Autorzy:
Zych, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1634204.pdf
Data publikacji:
2020-11-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Polska Misja Katolicka we Francji
rektor PMK
listy pasterskie
okólniki
Polish Catholic Mission in France
Rector of Polish Catholic Mission
pastoral letters
circulars
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie działalności Polskiej Misji Katolickiej we Francji na przykładzie pism jej rektora ks. Leona Łagody. Autor dokonuje analizy zawartości tego zbioru, odnoszącego się głównie do lat 1929-1933, a który rzuca światło na aktywność duszpasterską i organizacyjną władz Polskiej Misji Katolickiej we Francji. Dokonuje wyraźnego rozróżnienia na listy, które rektor ks. Leon Łagoda kierował do wiernych, i okólniki, które były tekstami urzędowymi przeznaczonymi dla duchowieństwa. Osobną kategorię stanowią pisma adresowane np. do hierarchów kościelnych lub związane z obchodami uroczystości.
The aim of the article is to present the activity of the Polish Catholic Mission in France on the example of letters written by its rector, Fr. Leon Łagoda. The author analyses the content of this collection, referring mainly to the years 1929–1933. The collection sheds light on the pastoral and organisational activity of the Polish Catholic Mission in France. The author makes a clear distinction between the letters which Rector Leon Łagoda addressed to the faithful and the circulars, which were official texts intended for the clergy. A separate category constitutes letters addressed, for instance, to church hierarchs or those related to different celebrations.
Źródło:
Studia Polonijne; 2020, 41; 165-178
0137-5210
Pojawia się w:
Studia Polonijne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rzymskie korespondencje Norwida
Roman correspondence by Norwid
Autorzy:
Karamucka, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729533.pdf
Data publikacji:
2020-05-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Rzym
list
korespondencja
Rzym romantyczny
Rzym antyczny
Watykan
formuły epistolarne
rzymska tożsamość
Rome
letters
correspondence
romantic Rome
ancient Rome
the Vatican
Roman identity
epistolary formulas
Opis:
The aim of the article is to investigate the Roman correspondence by Cyprian Norwid. As far as this author is concerned the term: Roman correspondence can imply some different issues, like the letters written during Norwid’s four visits to the Eternal City within the space of the years 1844-1849, some later correspondence referring to Rome and expressing the author’s longing for this place, letters to the members of the Congregation of the Resurrection in Rome etc. There is also a category of correspondence in which Norwid poses as an ancient Roman using some Latin words or structures typical of Roman correspondence: such words as: Vale, Latin forms of expressing the date and place (ex. Lutetiae Parisiorum) or initial formulae including the greeting and the names of the addresser and addressee. There are also very interesting letters in which Norwid exactly identifies himself with Ovidius. Such Norwid’s letters connected with the ancient Rome is the main subject of this article. Most of them Norwid wrote in 1860s, when he most probably began to write letters with the mentioned elements. These letters result from some Norwid’s special sense of Roman identity, which is emphasised by the expression: Civis Romanus that Norwid used with regard to himself in some of these letters. The article analyses the way in which Norwid understood his “Roman identity” and why he was defining himself as a “Roman citizen”. The general conclusion is that such references in Norwid’s letters are connected with his sense of many-sided alienation. They are considerably different from the ,,Roman letters” written by Norwid, co-creating the romantic Rome of artists, in the years 1844-1849.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2014, 32; 99-115
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Listy Marka Celiusza Rufusa o „zemście doskonałej” (Cic. Fam. 8, 12-17)
Letters of Marcus Caelius Rufus about ‘the perfect revenge’ (Cic. Fam. 8, 12-17)
Autorzy:
Dziuba, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1879666.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Marek Celiusz Rufus
Marek Tulliusz Cyceron
Appiusz Klaudiusz Pulcher
Rzym
republika
listy
proces
zemsta
polityka
Marcus Caelius Rufus
Marcus Tullius Cicero
Appius Claudius Pulcher
Rome
republic
letters
revenge
politics
lawsuit
Opis:
Epistulae ad familiares Marka Tulliusza Cycerona zawierają nie tylko listy wielkiego oratora do przyjaciół i znajomych, ale także korespondencję, którą otrzymywał. W szesnastu księgach zbioru znajduje się siedemnaście tekstów, pisanych przez Marka Celiusza Rufusa – ucznia i przyjaciela Arpinaty. Listy Celiusza pochodzą z lat 51-48, a więc m.in. z okresu, gdy Cyceron przebywał jako namiestnik w Cylicji. Były uczeń i czynny polityk donosił starszemu koledze o tym, co się dzieje w Rzymie, co planują politycy, informował o polityce międzynarodowej. Nie wahał się też dzielić z żądnym wieści Cyceronem zwykłymi plotkami. Artykuł bada jeden z problemów poruszanych w korespondencji Celiusza, a mianowicie jego niefortunne uwikłanie się w czynności procesowe Appiusza Klaudiusza Pulchra, oskarżonego w 50 r. przez przyszłego zięcia Cycerona – Publiusza Korneliusza Dolabellę. Celiusz, który chciał pożyczyć od Appiusza pieniądze, usiłował zaangażować w jego obronę Cycerona i za to oczekiwał wdzięczności. Okazało się jednak, że nie tylko pieniędzy nie otrzymał, ale jeszcze dał pretekst Appiuszowi do zemsty za swoje wcześniejsze działania (kompromitacja Klodii Metelli – siostry Appiusza, poparcie Tytusa Anniusza Milona – zabójcy Publiusza Klodiusza, uniemożliwienie zdobycia auguratu przyjacielowi Appiusza – Lucjuszowi Domicjuszowi Ahenobarbusowi). Gdy Celiusz rozpoczynał kunsztowną intrygę, spodziewał się, że jako pośrednik między patrycjuszem a Cyceronem, odniesie wymierną materialnie korzyść bez zbędnego wysiłku. Jednak szybko sam znalazł się w niebezpieczeństwie. Appiusz zaaranżował bowiem oskarżenie młodego ekwity na podstawie groźnie brzmiącej lex Scantinia i tylko sprawowanie przez niego urzędu edyla kurulnego uniemożliwiło postawienie go przed sądem. W następnym, 49 r., Celiusz już jako homo privatus nie mógł liczyć na ochronę prawną i zdecydował się poszukać opieki w obozie Gajusza Juliusza Cezara, przywódcy stronnictwa walczącego z optymatami, do których zaliczał się Appiusz. Związanie z popularami nie tylko bardzo dotknęło Cycerona, ale także odsłoniło konformizm i oportunizm samego Marka i przyczyniło się do powstania negatywnej opinii historyków o tym skądinąd najzdolniejszym uczniu Arpinaty.
Epistulae ad Familiares contains not only letters written by the great orator to his friends and familiars but also received correspondence. There are seventeen letters written by Marcus Caelius Rufus – the pupil and friend of Cicero – in sixteen books of epistulae. Caelius was writing his letters in the period of three years from 51 till 48 BC when Cicero was, among others, a governor in Cilicia, in Asia. The pupil and active politician was giving information to his older colleague about Roman politics and an activity of society. Caelius did not hesitate to relate to ordinary gossips. This paper concentrates on one of the subjects mentioned in Caelius’ letters – his problems with hostility of Appius Claudius Pulcher, the well-known Roman politician. Publius Cornelius Dolabella, future Cicero’s son-in-law, accused Appius of vis. Caelius, who wanted to borrow money from Appius, tried to involve Cicero in Claudius’ defense. The young politician thought that Appius would give him money in token of gratitude. It appeared soon that Caelius did not only receive loan, but also enabled Appius to get a revenge against him. The patrician hated Cicero’s pupil for his prior activity (a discredit of Clodia Metelli, the sister of Appius, an advancement of Titus Annius Milo – the murderer od Appius’ brother – Publius Clodius and a detriment of Lucius Domitius Ahenobarbus – the friend of Appius). Te patrician accused Caelius of immoral behaviour. The Cicero’s pupil avoided accusation only because he was an aedile in this time. In the next year, Caelius, as a private man, had to look for protection in Caius Iulius Caesar camp. Caesar was an enemy of optimates, a party of Appius, Cicero and until quite lately – Caelius. This decision of young politician showed his opportunism and conformity and lead to his death in the next year.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 3; 111-122
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
List ks. Waleriana Gromadzkiego z 1889 roku o kościele w Tomsku
Father Walerian Gromadzki’s Letter (1889) about the Church in Tomsk
Autorzy:
Niebelski, Eugeniusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31232860.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Syberia
pierwsza połowa XIX wieku
misje katolickie
kościół w Tomsku
ks. Walerian Gromadzki
list misjonarza
Siberia
first half of the 19th century
Catholic missions
church in Tomsk
Fr. Walerian Gromadzki
letters of missionaries
Opis:
Tekst zawiera krótkie wspomnienie o znanym w literaturze historycznej misjonarzu Kościoła katolickiego na Syberii Zachodniej – ks. Walerianie Gromadzkim, proboszczu w Tomsku, który na Syberii spędził blisko 40 lat, oraz jego list z listopada 1889 r., skierowany do warszawskiego czasopisma „Przegląd Katolicki”. W swoim liście ks. Gromadzki opisuje historię misji i dzieje kościoła w Tomsku, wymieniając wiele nazwisk ojców jezuitów i bernardynów, którzy w pierwszej połowie XIX wieku pracowali na Syberii, tworząc podwaliny Kościoła katolickiego.
The text is a short memory of Fr. Walerian Gromadzki, a missionary of the Catholic Church in Western Siberia, known in historical literature, a parish priest in Tomsk, who spent nearly 40 years in Siberia. The article presents his letter from November 1889, addressed to Przegląd Katolicki, a magazine published in Warsaw. In his letter, Fr. Gromadzki describes the history of the mission and the history of the church in Tomsk, mentioning many the Jesuit and Bernardine fathers by name who worked in Siberia in the first half of the 19th century and laid the foundations of the Catholic Church there.
Źródło:
Teka Komisji Historycznej Towarzystwa Naukowego KUL; 2023, 5; 189-195
2658-1175
2719-3144
Pojawia się w:
Teka Komisji Historycznej Towarzystwa Naukowego KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz Boga w nauczaniu pasterskim biskupów radomskich na przestrzeni roku liturgicznego
Image of God in the Pastoral Teaching of Radom Bishops Throughout the Liturgical Year
Autorzy:
Grudniewski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035238.pdf
Data publikacji:
2019-12-10
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
obraz Boga
Trójca Święta
Bóg Ojciec
Syn Boży
Duch Święty
biskup
nauczanie
listy pasterskie
Adwent
Boże Narodzenie
Wielki Post
Wielkanoc
image of God
Holy Trinity
God the Father
Son of God
Holy Spirit
bishop
teaching
pastoral letters
Advent
Christmas
Lent
Easter
Opis:
Niniejszy artykuł dotyczy nauczania pasterskiego biskupów radomskich na przestrzeni lat 1992-2012 przedstawionego w kontekście stałych części roku liturgicznego, takich jak: Adwent, Boże Narodzenie, Wielki Post, Święta Wielkiej Nocy. Biskupi radomscy, posiadając uwrażliwienie na potrzebę kształtowania wiary powierzonych im „owieczek”, w ciągu 20 lat wystosowali 100 listów pasterskich starając się tłumaczyć istotne fundamenty wiary katolickiej. Pierwszy rozdział artykułu dotyczy tematu Adwentu jako czasu oczekiwania na przyjście Zbawiciela stawiając za wzór Maryję. Szczególną uwagę biskupi poświęcają kwestii przygotowania na przyjście Pana. Drugi rozdział, mówiący o Bożym Narodzeniu, koncentruje myśli biskupów na nowym życiu oraz jego obronie. Kolejny rozdział porusza kwestię Wielkiego Postu, przygotowania się przez post, modlitwę i jałmużnę do Świąt Wielkiej Nocy oraz paruzji. Ostatni rozdział odnosi się do centrum wiary katolickiej: męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Należy zauważyć, iż prezentowany artykuł jest prawdopodobnie pierwszym w Polsce opracowaniem nauczania biskupów radomskich w listach pasterskich na przestrzeni roku liturgicznego. Autor artykułu wyraża nadzieję, iż poczynione starania analizy tekstów biskupów radomskich przyczynią się do bardziej pogłębionych refleksji nad kierunkami dalszego pasterskiego nauczania.
The article presents pastoral teaching of Radom bishops over the years 1992-2012 presented in the context of regular parts of the liturgical year such as: Advent, Christmas, Lent, Easter. Bishops with sensitization for the need to shape the faith of the “sheep” entrusted to them. In 20 years they sent 100 pastoral letters trying to explain the important foundations of the Catholic faith. First chapter of the article treats about Advent as a waiting time for the coming of the Savior putting in charge the pattern of Mary. Special attention is appose by the bishops to the preparation of the Lord's coming. In the second chapter about Christmas, attention of the bishops focuses on the new life and his defense. The next chapter addresses the issue of Lent, preparation by fasting, prayer and alms for Easter and parousia. The last chapter refers to the center of the Catholic faith, that is, the passion, death and resurrection of Jesus Christ. It should be noted that the presented article is probably the first in Poland elaboration of the teaching Radom bishops in pastoral letters during the liturgical year. The author of the article hopes that the efforts made to analyze texts directed to the faithful will contribute to more in-depth reflections on the directions of further pastoral teaching.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 2; 169-190
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die Tschechische Bischofskonferenz gegenüber neuen Aufforderungen
Czech Bishops’ Conference Towards New Challenges
Konferencja Biskupów Czech wobec nowych wyzwań
La Conférence des Évêques Tchèques en face de nouveaux défis
Autorzy:
Němec, Damián
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1917633.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Katholische Kirche
Bischofskonferenz
Verkündigung
Pastoralbriefe
Europäische Union
Ethik
Erziehung
Eigentumsvergleich
soziale Fragen
Flüchtlinge
Catholic Church
Bishops’ Conference
teaching
pastoral letters
European Union
ethics
education
property settlement
social questions
refugees
Kościół katolicki
konferencja biskupów
nauczanie
listy pasterskie
Unia Europejska
etyka
wychowanie
wyrównanie majątkowe
sprawy socjalne
uchodźcy
Opis:
Die Erarbeitung der Äußerungen der Tschechischen Bischofskonferenz, besonders ihrer Pastoralbriefen, macht sichtbar, dass damit oft klares Wort zu neuen Aufforderungen gegeben wird. Die thematische Analyse zeigt deutliche Teilung der Äußerungen: zuerst die Äußerungen mit innerkirchlichen Bedeutung, zweitens innerkirchliche Äußerungen mit Überstieg in die zivile Gesellschaft, und drittens die an zivile Gesellschaft gezielten Äußerungen. Zum Unterschied mit den innerkirchlichen Aussagen, die an die zivile Gesellschaft gezielte Äußerungen haben größeres Echo und Bedeutung für öffentliche Meinung gefunden. Im Laufe der Jahren zeigte sich, dass es in den innerkirchlichen Fragen anpassender ist, die Subsidiarität mehr zu betonen, und umgekehrt in den gesellschaftlichen Fragen die Zentralisation vorzuziehen.
Treating of the statements of the Czech Bishops’ Conference, particularly of its pastoral letters, makes clear this is often used to give clear words on new challenges. The thematic analysis shows clear division of the statements surveyed: first the statements targeted within the Church community, secondly statements oriented to the Church’s community with transcendence into civil society, and thirdly statements aimed at civil society. In contrast with the statements targeted in the Church community, statements oriented to civil society have found greater resonance and importance for public opinion. Over the years we can observe that it is worthier to emphasize the principle of subsidiarity in the internal ecclesiastical questions, and vice versa centralization is preferred in statements on social issues.
Odniesienie się do wypowiedzi Konferencji Biskupów Czech, w szczególności jej listów pasterskich, wyjaśnia, że tym sposobem podane jest często jasne słowo wobec nowych wyzwań. Analiza tematyczna pokazuje wyraźny podział wyrażeń: po pierwsze wypowiedzi skierowane wewnątrz Kościoła, po drugie wypowiedzi skierowane wewnątrz Kościoła z wagą też dla społeczeństwa obywatelskiego, a po trzecie wypowiedzi ukierunkowane do samego społeczeństwa obywatelskiego. W przeciwieństwie do wypowiedzi skierowanych wewnątrz Kościoła, wypowiedzi ukierunkowane do społeczeństwa obywatelskiego znalazły większy oddźwięk i znaczenie dla opinii publicznej. Z biegiem lat okazało się, że dla wewnątrzkościelnych spraw bardziej odpowiednie jest podkreślenie zasady pomocniczości, i odwrotnie – w kwestiach społecznych jest preferowana centralizacja.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2016, 5, 1; 119-135
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zdrowie i choroba w korespondencji Zygmunta Augusta i jego sióstr z drugiej połowy XVI wieku
Health and Disease in Zygmunt August's and His Sisters' Letters of the Second Half of the 16th Century
Autorzy:
Januszek-Sieradzka, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1944820.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
korespondencja
medycyna
Jagiellonowie
król Zygmunt II August (1548-1572)
Izabela Jagiellonka (1519-1559)
Zofia Jagiellonka (1522-1575)
Anna Jagiellonka (1523-1596)
Katarzyna Jagiellonka (1526-1583)
letters
medicine
The Jagiellons
King Sigismund II Augustus (1548-1572)
Isabelle Jagiellon (1519-1559)
Sophia Jagiellon (1522-1575)
Anne Jagiellon (1523-1596)
Catherine Jagiellon (1526-1583)
Opis:
According to the epistolographic principles of those times the Jagiellons devoted a lot of place and of attention to the problems of the health in their letters. This subject was a dominant one especially in the letters written by the King's sisters: Isabelle, Sophia, Catherine, and first of all Anne Jagiellon; but in King Sigismund II Augustus's letters this issue was quite often present. In the royal letters information can be found concerning not only their authors, but in fact the whole Jagiellonian family. The analyzed epistolary material allows to define Jagiellons' state of health and the kind of the diseases they suffered from, to present the medical personnel working in the circle of Sigismund II Augustus and his family including folk healers, and to indicate the treatments and cures used at the royal court, including magical manipulations and jewels so popular in the Renaissance Europe. In the light of letters written by the last generation of the Jagiellons a certain typicality of diseases they suffered from is clearly seen; it is connected with their living standards and characteristic of social layers whose situation was best, and also connected with the wrong diet they had. The letters also throw light on the significant issue of the effect of the state of the monarch's health on the way the state functioned as well as the effect of the epidemics spreading on Polish and Lithuanian territories in the 16th century on the efficiency of the state apparatus.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 2; 37-67
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-14 z 14

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies