Wszystkie pola: postuła, W. - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Obraz epidemiologiczno-kliniczny raka wargi w regionie świętokrzyskim
Autorzy:: Sylwia, Postuła
Bień, Stanisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1401777.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: rak wargi
epidemiologia
charakterystyka kliniczna
Opis:: Wstęp: Rak wargi, będący według kryteriów TNM jedną z lokalizacji raka jamy ustnej, posiada szereg cech odróżniających go od innych nowotworów głowy i szyi, zarówno epidemiologicznie, jak i w obrazie klinicznym. Materiał: Grupa 342 chorych z rozpoznanym rakiem wargi, zebrana w latach 2001–2012, pochodziła w większości z jednego regionu Polski – województwa świętokrzyskiego. Wśród 312 pacjentów z tej grupy przeprowadzono leczenie chirurgicznie, bądź w skojarzeniu z terapią rentgenowską. Metoda: Analiza retrospektywna uwzględniała: wiek, płeć chorych, umiejscowienie guza w obrębie wargi, a w grupie poddanej leczeniu chirurgicznemu – stopień zaawansowania miejscowego, klinicznego, typ histopatologiczny oraz wybrane cechy patomorfologiczne guza. Wyniki: W analizowanym materiale (n =342) przeważali mężczyźni w stosunku 6:1, przy średniej wieku 69,5 lat. Najczęstszym umiejscowieniem raka (93,4%) była warga dolna. Większość leczonych chorych (n=312) rozpoczynała terapię we wczesnym (T1+T2) zaawansowaniu miejscowym (93,9%), a w 97,4% ustalono rozpoznanie Carcinoma planoepitheliale. Dyskusja: Charakterystyka epidemiologiczno-kliniczna przedstawionego materiału jest podobna do doniesień w literaturze. Wymaga podkreślenia, że wyniki można odnosić jedynie do publikacji, gdzie ścisłe kryteria lokalizacyjne TNM raka wargi były zachowane.
Źródło:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 1; 47-53
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Wyniki leczenia chorych z rakiem wargi w regionie świętokrzyskim i analiza przyczyn niepowodzeń
Autorzy:: Postuła, Sylwia
Okła, Sławomir
Bień, Stanisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1401750.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: rak wargi
wyniki leczenia
niepowodzenia
drugie pierwotne ogniska nowotworu
Opis:: Wstęp: Ocena wyników leczenia chirurgicznego raka wargi – mierzona podstawowymi wskaźnikami onkologicznymi i połączona z analizą niepowodzeń terapeutycznych, do których zostały włączone przypadki drugich pierwotnych nowotworów – jest podstawą weryfikacji przyjętego modelu terapii. Materiał: Grupę badaną stanowiło 312 chorych z rakiem wargi leczonych chirurgicznie bądź w skojarzeniu z rentgenoterapią. W zależności od zaawansowania miejscowego, najczęściej wycięcie raka ograniczało się do wycięcia „V” lub „W” i wermilektomii, natomiast tam, gdzie zabieg wymagał rekonstrukcji ubytku, wśród możliwych sposobów rekonstrukcji dominowała metoda Bernarda-Burova. Resekcja regionalnych węzłów chłonnych regionu I + II + III w większości uzupełniona była pooperacyjną telegammaterapią. Metoda: W oparciu o metodę Kaplana-Meiera określono prawdopodobieństwo przeżycia całkowitego (OS), przeżycia bezobjawowego (DFS) i przeżycia zależnego od raka wargi (DSS). Przedstawiono charakterystykę opisową niepowodzeń, w tym występowania drugich pierwotnych ognisk złośliwych nowotworów. Wyniki: Uzyskane wyniki prawdopodobieństwa 3-letniego i 5-letniego przeżycia całkowitego, bezobjawowego i zależnego od raka wargi, mieściły się w granicach podawanych w podobnych zestawieniach w piśmiennictwie, potwierdzając pośrednio słuszność przyjętego modelu postępowania. Niepowodzenia onkologiczne tych terapii, w których dominowały przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych, zanotowano u 20,2% ogółu pacjentów. Przy czym w 76,1% ujawniły się one w pierwszych 3 latach po przeprowadzonym leczeniu.
Źródło:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 3; 7-14
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Wyniki wieloośrodkowych badań dotyczących diagnostyki i leczenia raka krtani w Polsce w latach 2001–2010
Autorzy:: Osuch-Wójcikiewicz, Ewa
Bruzgielewicz, Antoni
Majszyk, Daniel
Łuczaj, Jarosław
Pawlak-Osińska, Katarzyna
Stodulski, Dominik
Pomarańska, Magdalena
Kaczmarczyk, Dariusz
Leszczyńska, Małgorzata
Domka, Wojciech
Miśkiewicz-Orczyk, Katarzyna
Postuła, Sylwia
Golusiński, Paweł
Piotrowicz, Michał
Niemczyk, Kazimierz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1401516.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: rak krtani
epidemiologia
charakterystyka kliniczna
badanie wieloośrodkowe
Opis:: Wstęp: Rak krtani jest w Polsce najczęściej występującym nowotworem złośliwym regionu głowy i szyi. Rozpoznaje się go przede wszystkim u mężczyzn pomiędzy 50.–70. rokiem życia. Badania wieloośrodkowe, których celem było przedstawienie obrazu epidemiologicznego i klinicznego raka krtani, prowadzone były od 1980 roku. Obecne, koordynowane przez Klinikę Otolaryngologii WUM, mają za główny cel przedstawienie ewolucji procesu diagnostycznego i terapeutycznego. Materiał i metody: Analizie retrospektywnej poddano dane dotyczące chorych diagnozowanych i leczonych z powodu raka krtani w latach 2001–2010 w 12 ośrodkach. Na platformie bazy Microsoft Access 2003 (SP 2) stworzono program do gromadzenia danych, które następnie poddano analizie statystycznej. Wyniki: Zgromadzono dane dotyczące 4124 chorych, w tym 3682 mężczyzn (89,3%) i 442 kobiet (10,7%). Najliczniejszą grupę stanowili chorzy pomiędzy 50. a 60. rokiem życia – 41,5% oraz między 60. a 70. rokiem życia – 29,6%. Aż 81,3% pacjentów było nałogowymi palaczami papierosów. U 1634 chorych stwierdzono I i II stopień zaawansowania nowotworu, przy czym u 5 chorych był to rak in situ. U 2490 chorych zdiagnozowano III i IV stopień zaawansowania nowotworu. Najczęstszym umiejscowieniem raka były: głośnia, trzy piętra krtani oraz nadgłośnia i głośnia. Największą grupę stanowili pacjenci z rakiem krtani T3 – 1367 (33%). Węzły chłonne (cecha N) obecne były u 1216 chorych (29,5%). Największą grupę stanowiły węzły określane jako N2b i N2c, czyli powyżej 6 cm, oraz mnogie. Zdiagnozowano je u 533 chorych (13%). Węzły te występowały z rakami krtani określanymi jako T3 i T4a, a więc były to nowotwory zaawansowane miejscowo i regionalnie. Rodzaj zastosowanego leczenia bardzo różnił się w zależności od stopnia zaawansowania nowotworu. Sama chirurgia dotyczyła 73,7% pacjentów z nowotworem w stopniu I lub II, oraz jedynie 28,6% pacjentów z nowotworem w stopniu III lub IV. Nowotwory w zaawansowanych stadiach znacznie częściej były leczone terapią łączoną: chirurgią i radioterapią. Wyniki leczenia – mierzone przeżyciem całkowitym – wynosiły odpowiednio: w grupie chorych z zawansowaniem raka w I i II stopniu – 64%, w grupie chorych z zaawansowaniem raka w stopniu III i IV – 61%. Wnioski: Skuteczność rozpoznawania raka krtani w Polsce jest duża, jednak skróceniu powinien ulec czas upływający od wystąpienia u pacjenta objawów do uzyskania diagnozy. Natomiast skuteczność leczenia chirurgicznego jest zdecydowanie niezadowalająca. Stworzenie stałej platformy do prowadzenia (i monitorowania) przebiegu diagnostyki i leczenia raka krtani, pozwoli na zweryfikowanie postępowania i osiągnięcie lepszych wyników. Jest to zadanie dla środowiska otorynolaryngologów.
Źródło:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 2; 1-11
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:: Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "postuła, W." wg kryterium: Wszystkie pola

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język